VELVET [ED BRUBAKER - STEVE EPTING]

[leonidio]

 

1973. H Velvet Templeton είναι γραμματέας στη Mi-6 (τη μυστική υπηρεσία της Μ. Βρετανίας), τέως εξαιρετικά επιτυχημένη μυστική πράκτορας και (όχι μόνο τέως, αλλά και νυν) μοιραία γυναίκα με ένα εντυπωσιακό παλμαρέ κατακτήσεων, που περιλαμβάνει πολλούς μυστικούς πράκτορες (και όχι μόνο), τόσο Βρετανούς, όσο και αλλοδαπούς.

Όταν ένας από τους πιο επιτυχημένους μυστικούς πράκτορες της υπηρεσίας της (και παλιά κατάκτησή της, βεβαίως, βεβαίως )δολοφονείται μυστηριωδώς, η Velvet, θορυβημένη, αποφασίζει να ψάξει λίγο μόνη της την υπόθεση, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει πάρα πολύ σύντομα, ότι η βασική ύποπτος είναι η ίδια... Και φυσικά, θα καταφύγει στην παρανομία προσπαθώντας να ξεδιαλύνει μόνη της την πλεκτάνη.

 

Αυτά για την υπόθεση, ο,τιδήποτε άλλο θα είναι spoiler.  

 

 

Σεναριογράφος ο πολύ πετυχημένος και πάρα πολύ καλός Ed Brubaker, ο οποίος μας δίνει ένα ακόμα σενάριο, το οποίο εμβαθύνει με μεγάλη διορατικότητα στους κεντρικούς χαρακτήρες, οι οποίοι εξελίσσονται διαρκώς και αποκαλύπτουν τα μυστικά τους αργά αργά, επιφυλάσσοντάς μας τη μια ανατροπή μετά την άλλη και προσφέροντάς μας ένα ιδιαιτέρως πολύπλοκο μυστήριο.

 

Και εδώ έγκειται το βασικό πρόβλημα της σειράς (δυστυχώς, κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε ο Brubaker :D), ότι δηλαδή η πλεκτάνη είναι τόσο βαθιά και πολύπλοκη, ώστε ούτε ο ίδιος ο σεναριογράφος μπορεί να την ξεδιαλύνει χωρίς να καταφύγει σε κάποιες εύκολες λύσεις (υπάρχει ένα συγκεκριμένο gadget, το οποίο λύνει τα χέρια της ηρωίδας με απαράδεκτα εύκολο τρόπο) ή αναληθοφάνειες (ένας πράκτορας εναντίον μιας ολόκληρης μυστικής υπηρεσίας; Χμμμ... ), που δεν αρμόζουν σε ένα συγγραφέα του επιπέδου του Brubaker. Για να μην είμαι όμως άδικος, αυτά τα ελαττώματα δεν είναι τόσα πολλά, έτσι ώστε να καταστρέψουν την απόλαυση της ανάγνωσης, η οποία βασίζεται, όπως σχεδόν όλες οι προσωπικές δουλειές του Brubaker, στην εκτεταμένη χρήση εσωτερικού μονόλογου.

 

 

Αντιθέτως, δεν έχω τίποτα αρνητικό να γράψω για το σχέδιο του εξαιρετικού Epting. Θεωρώ ότι τα καταφέρνει τέλεια σε όλα τα επίπεδα, και στο στήσιμο των σκηνών και στις σκηνές δράσης και στην ψυχολογική απεικόνιση των χαρακτήρων, καλύπτει εν μέρει κάποιες από τις προαναφερθείσες αναληθοφάνειες και πιστώνεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό την επιτυχία του κόμικ.

 

 

Θα ήταν άδικο να μην αναφέρω και τους εξαίρετους χρωματισμούς της Elizabeth Breitweiser: μουντά και ψυχρά χρώματα (εξάλλου η ιστορία διαδραματίζεται εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου), οι νυχτερινές σκηνές που κυριαρχούν στο κόμικ αναδεικνύονται πλήρως και οι σκιές έχουν έναν εξίσου σημαντικό ρόλο με τα λόγια και με τα βλέμματα.

 

Η σειρά ολοκληρώθηκε σε 15 τεύχη, τα οποία συλλέχθηκαν σε 3 TPB, από όπου και τη διάβασα. Κανένας από τους τρεις τόμους δεν περιέχει επιπλέον υλικό, πέραν των αυθεντικών εξωφύλλων.

 

Λόγω των σκηνών βίας και κάποιου περιορισμένου γυμνού, η σειρά χαρακτηρίστηκε ως "Μ" (Mature) και ως εκ τούτου απευθύνεται σε ενήλικο κοινό.

 

 

[germanicus]

Ελαττώματα?  Ποια ελαττώματα? Η γυναίκα είναι κλώνος του Nick Fury (και εν μέρει του James Bond). Άμα το δεις με αυτό το πρίσμα, αυτά που μνημόνευσες, σταματούν να παίζουν μπάλα  Εάν φυσικά δεν είναι προβλήματα που να προσάπτεις σε εκείνες τις σειρές (κάποιος μπορεί να μη γουστάρει τις γκατζετιές στα κατασκοπικά του ) 

 

Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε κάτι που δεν με ενθουσίαζε. Δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Πολύ καλή σειρά, τη διάβαζα με μεγάλη ευχαρίστηση, περίμενα αγωνιωδώς το κάθε τεύχος. Αλλά κάπου, κάπως, κάτι... Ίσως να φταίει το ότι τη διάβαζα τεύχος-τεύχος όπως έβγαινε. Δύσκολο για εμένα συνολικά, αλλά το ότι ήταν μια από τις 2-3 σειρές που το έκανα δείχνει το πόσο με έφτιαχνε Ίσως όταν τη ξαναδιαβάσω να την απολαύσω ακόμα περισσότερο. 

 

Ένα τρομερά άνετο 7/10  

 

 

[Lord Makro]

Μόλις τελείωσα κι εγώ τη σειρά, αφού βρήκα τα 3 τελευταία τεύχη που μου έλειπαν.

Ο κλασικός Brubaker που αγαπάμε, σε μια ιστορία με ανατροπές πάνω στις ανατροπές και πάνω σε άλλες ανατροπές

Το σχέδιο του Epting εδώ είναι ίσως ότι πιο φωτορεαλιστικό κυκλοφορεί στα αμερικάνικα κόμικς - ίσως και σε υπερβολικό βαθμό θα έλεγα! Εγγυημένο ευχάριστο ανάγνωσμα