ΜΙΚΥ ΜΑΟΥS 186 [Τα σταυροδρόμια του εγκλήματος - Ιστορία με σταυροδρόμια των Marco Bosco & Nicola Tosolini]

[PhantomDuck]

 

 

 

Κυκλοφορεί την Παρασκευή 5 Ιανουαρίου (Νο 186)

 

Δεν έχει βγει ακόμα ημερολόγιο από την Καθημερινή, επομένως βάζω εδώ την διαφήμιση από το προηγούμενο τεύχος. Το εξώφυλλο είναι αυτό, από το Topolino 2575 όμως δεν παραπέμπει σε κάποια ιστορία. Η μόνη ιστορία του τεύχους που θα ταίριαζε, είναι η ιστορία με τα ανιψάκια, όμως χλωμό το κόβω να βάλουν κεντρική του Francesco Guerrini. Έχει κανείς άλλος κάποια ιδέα;

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 14, 2018 από PhantomDuck

[rorschach]

https://inducks.org/story.php?c=I+TL+3034-1

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #186 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. 

Εξώφυλλο. (από τον άνθρωπο που τώρα στις γιορτές κράτησε όλα τα δώρα για τον εαυτό του @Dr Paingiver)



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) 

Ιστορίες.

"Τα σταυροδρόμια του εγκλήματος."

Ο Μαύρος Πητ γύριζει άπραγος στο σπίτι και στην Τρούντυ μετά το τελυταίο του κόλπο. Σε λίγο τον επισκέπτεται το Μαύρο Φάντασμα που και εκείνο δε βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας του. Αποφασίζουν λοιπόν να ενώσουν τις δυνάμεις τους μπας και καταφέρουν να πιάσουν την καλή. Ο Μαύρος Πητ έχει ετοιμάσει ένα σχέδιο για την ληστεία μίας τράπεζας. Από την άλλη το Μαύρο Φάντασμα θέλει να κλέψει ένα τεχνολικό επίτευγμα για έναν πελάτη του που πληρώνει αδρά. Το πως θα δράσουν οι δύο κακοποιοί το αποφασίζουμε εμείς σε αυτή την διαδραστική ιστορία. 

"Μουσικό σαμποτάζ."

Ο Φάντομ Ντακ προσπαθεί να ανακαλύψει ποιος κρύβεται πίσω από την ματαίωση δύο μεγάλων μουσικών γεγονότων στην Λιμνούπολη με ατυχή έκβαση για τους πρωταγωνιστές τους. Πάραλληλα ο Ντόναλντ προσπαθεί να κάνει τα ανηψάκια του πιο επιμελείς μαθητές.  

"Επιχείρηση τσαγιέρα."

Οι ατρόμητοι πράκτορες της μυστικής οργάνωσης του Σκρουτζ αιχμαλωτίστηκαν στην τελευταία τους αποστολή και αγνοούνται. Ήρθε η ώρα να αναλάβει δράση η θηλυκή δύναμη της οργάνωσης με την τριάδα Νταίζυ, Ευταξία και Τσικίτα να αναλμβάνουν την πρώτη τους αποστολή. 

"Πως να σπάσετε τον πάγο."

Ο Σκρουτζ θέλει να υπογράψει συμβόλαιο με τον άνθρωπο που έχει την πρωτοκαθεδρία στον τουρισμό στο πάγο. Το ίδιο θέλει και ο Ρόμπαξ όπως και τα υπόλοιπα μέλη της Λέσχης των εκατομμυριούχων. Η βοήθεια που ζητάει από τα ανήψια του ο Σκρουτζ θα φέρει αποτέλεσματα που κανείς δε τα περιμένε.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν καταλείδι.

Το ξέρω ότι σας έχω συνηθίσει σε πιο αναλυτική παρουσίαση της κεντρικής ιστορίας κάθε τεύχους. Πραγματικά είναι κάτι που το περιμένω και εγώ κάθε εβδομάδα. Με αποφορτίζει το γράψιμο. Το θέμα ποιο είναι όμως. Ποτέ δε τα πήγαινα καλά με τις ιστορίες με σταυροδρόμια. Αυτή η αλληλεπίδραση δε με τράβαγε ούτε σε εποχές Αλμανάκο δεκαετίες πριν. Πάντα όταν διαβάζω κάτι θέλω να έχει αρχή μέση και τέλος. Αλλιώς κάνει πολύ κουραστική και μπερδεμένη μία πιο ανεπτυγμένη παρουσίαση. Όπως και στο Αλμανάκο την διάβασα σαν μία ιστορία χωρίς να πηγαίνω μπρος-πίσω. Η ιστορία είχε πολύ ωραίες παραλλαγές που θα προτιμούσα να τις δω ανεπτυγμένες σε ξεχωριστές ιστορίες παρά στριμωγμένες προς χάριν της αλληλεπίδρασης. Θα προτιμούσα ,προσωπικά πάντα, να μη ξαναδώ κάτι τέτοιο.   

Χαλαρή με ρυθμό, και με ηθικά διδάγματα η μουσική περιπέτεια του Φάντομ. Σίγουρα όχι απο τις πιο δυνατές στιγμές του μασκοφόρου ήρωα της Λιμνούπολης. Η γυναικεία υπεροχή κάνει την εμφάνισή της στην τρίτη ιστορία του τεύχους. Αρκετά καλή ιστορία με ωραίο σενάριο. Αν και ο τελικός στόχος των κακών μου φάνηκε πολύ παιδικός ακόμα και για το Μίκυ Μάους. Το τεύχος κλείνει με μία κλασική αναμέτρηση αναμέσα στον Σκρουτζ και στον Τζον σε παγωμένο Λιμνουπολίτικο φόντο. Ευτυχώς δε θα "παγώσετε" διαβάζοντάς την. Καλούτσικη.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Επιχείρηση τσαγιέρα."
2. "Μουσικό σαμποτάζ."
3. "Τα σταυροδρόμια του εγκλήματος."
4. "Πως να σπάσετε τον πάγο."
 

7/10... Τις "Π.Α.Π.Ι.Α." σίγουρα τις έχουμε ξαναδεί αλλά εδώ παρουσιάστηκε το πρωτόλειο των ηρωίδων. Πολλά αρτικόλεξα βρε συνκομιξόφιλοι!!!  Σε γενικές γραμμές αρκετά καλό τευχάκι...

[Indian]

Το πρώτο τεύχος για το 2018 μάς χάρισε τα "Σταυροδρόμια του εγκλήματος",πολύ ταιριαστός τίτλος για διαδραστική ιστορία,με πρωταγωνιστές δύο "μαύρους" χαρακτήρες του σύμπαντος του Μίκυ Σίτυ. Τον Μαύρο Πητ και το Μαύρο Φάντασμα. Οι δύο τους θα συνεργαστούν για να πραγματοποιήσουν μία κλοπή και μία ληστεία,ανάλογα με το τι θα επιλέξει κάθε φορά ο αναγνώστης. Ο Μάυρος Πητ καταστρώνει ένα σχέδιο για να ληστέψουν την τράπεζα του Μίκυ Σίτυ,ενώ το Μαύρο Φάντασμα έχει βλέψεις να κλέψουν έναν υπερυπολογιστή από ένα εργαστήριο. Στην πρώτη εκδοχή,συμπρωταγωνιστής είναι ο Μίκυ (ο οποίος δεν συμμετέχει ενεργά),ενώ στην δεύτερη κάνουν την διακριτική εμφάνισή τους ο Αστυνόμος Χειροπαίδαρος κι ο Ροκ Νταμάρης. Και οι δύο ιστορίες έχουν πλάκα και παρεμφερή φινάλε. Ο αναγνώστης μπορεί να επιλέξει όχι μόνο την ιστορία που θα διαβάσει,αλλά και διαφορετικές εκδοχές στην εξέλιξη της κάθε ιστορίας. Γενικά αυτό το σύστημα δεν με κούρασε και πέρασα ευχάριστα. Σίγουρα όμως οι ιστορίες δεν είναι κι από το πρώτο ράφι. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η αφέλεια που έχει το Μαύρο Φάντασμα. Τον έχουμε συνδυάσει σαν μία σκοτεινή και ιδιοφυή προσωπικότητα,ενώ εδώ εμφανίζεται εντελώς αφελής. Το σχέδιο είναι γελοιογραφικό και πολύ ταιριαστό. 

 

Την σκυτάλη παίρνει ο αγαπημένος μας Φάντομ Ντακ στην ιστορία με τίτλο "Μουσικό σαμποτάζ". Στην Λιμνούπολη διοργανώνονται πολλές μουσικές συναυλίες κι αντί ο κόσμος να περνάει καλά,βλέπει με έκπληξη ότι οι αστέρες του πενταγράμμου αντιμετωπίζουν μέγιστα προβλήματα επί σκηνής. Όταν λοιπόν το πρόβλημα εντείνεται,ο αγαπημένος μας σούπερ ήρωας εμπλέκεται αυτεπάγγελτα στην υπόθεση και προσπαθεί να εξιχνιάσει το μυστήριο. Κι ενώ στην αρχή η πορεία των ερευνών του τον οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα,στην συνέχεια ανακαλύπτει τον ένοχο ο οποίος αποδεικνύεται σχετικά δύσκολος αντίπαλος. Το φινάλε όμως δεν αφήνει κανέναν ζημιωμένο. Η υπόθεση δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Δεν λέω,πάντα απολαμβάνω να διαβάζω ιστορίες με τον Φάντομ,αλλά εδώ περίμενα περισσότερα. Το συγκεκριμένο σενάριο δεν θα το πρότεινα σε κάποιον που θέλει να έχει μία πρώτη επαφή με τον χαρακτήρα. Αυτός ο συνδυασμός μουσικής με κατς,δεν μου έκατσε καλά από την αρχή. Σχεδιαστικά την βρήκα συμπαθητική. Στα θετικά κρατάω την σύγχρονη μυστική σπηλιά του ήρωα,που είναι εξοπλισμένη με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας,σε αντίθεση με άλλες ιστορίες που την βλέπουμε απαλλαγμένη από κάτι τέτοια gadgets.

 

Την επόμενη ιστορία,με τίτλος "Επιχείρηση τσαγιέρα",θα μπορούσαμε άνετα να την χαρακτηρίσουμε σαν το origin της μυστικής οργάνωσης Π.Α.Π.Ι.Α.,του θηλυκού alter ego της κλασικής Π.Α.Π.Ι.. Ο θείος Σκρουτζ στρατολογεί τρεις δυναμικές κι έξυπνες γυναίκες (την αρχηγό Νταίζυ,την ευφυή δεσποινίδα Ευταξίας και την δυναμική Τσικίτα) για να τον βοηθήσουν σε ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Ένας μυστηριώδης έμπορος έχει αποκτήσει τεράστιες φυτείες τσαγιού,με αποτέλεσμα να τον ξεπεράσει στον πίνακα των καλλιεργητών. Έτσι στέλνει τους γνωστούς μυστικούς πράκτορες (Ντόναλντ και Φέθρυ) να κάνουν έρευνες κι εξαφανίζονται. Αναλαμβάνουν λοιπόν τα τρία κορίτσια να τους βρουν,αλλά και να λύσουν τον γρίφο του τσαγιού. Εκτός ότι σημειώνουν επιτυχία,έρχεται κι ένα φινάλε με αρκετά γρήγορο ρυθμό και δράση. Κι αυτό το σενάριο με προβλημάτισε. Θεωρώ πλεονασμό την ίδρυση κι άλλης μίας μυστικής οργάνωσης που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του Σκρουτζ. Καταλαβαίνω όμως ότι χρειάζεται για να κατακτηθεί και το γυναικείο αναγνωστικό κοινό. Από εκεί και πέρα ο κακός της υπόθεσης,αλλά πιο πολύ τα σατανικά σχέδιά του,τα βρήκα σαχλά. Θα συμφωνήσω με τον Γιάννη για τα πολλά και υπερβολικά αρκτικόλεξα που περιέχει.  Πολλά   όμως στους υπεύθυνους που τα σκέφτηκαν.   Γενικά η ιστορία δεν ξεφεύγει από την μετριότητα. Το σχέδιο όμως το βρήκα αρκετά καλό. 

 

Το τεύχος κλείνει με την ιστορία "Πώς να σπάσετε τον πάγο". Οι θερμοκρασίες στην Λιμνούπολη έχουν φτάσει κοντά στο μηδέν κι ο Ντόναλντ ετοιμάζεται για μία ατελείωτη ξάπλα στον καναπέ,απολαμβάνοντας την θαλπωρή του σπιτιού του. Δυστυχώς η ραστώνη του διακόπτεται όταν τον καλεί επειγόντως ο θείος Σκρουτζ. Στην πόλη πρόκειται να έρθει ένας εκατομμυριούχος,ο οποίος είναι ιδιοκτήτης ξενοδοχείων φτιαγμένα από πάγο και ειδήμονας στον τομέα αυτό. Έρχεται λοιπόν για να κάνει bussiness με τους κροίσους της Λιμνούπολης κι ο Σκρουτζ για να τον εντυπωσιάσει (και κατά συνέπεια να κλείσει μαζί του συμφωνία) αποφασίζει να φτιάξει προς τιμήν του ένα άγαλμα από πάγο. Την ίδια όμως ιδέα έχει κι ο ανταγωνιστής του,ο Ρόμπαξ. Αμφότεροι προσλαμβάνουν μεγάλους γλύπτες για να δημιουργήσουν τα έργα τέχνης,ενώ ο Ντόναλντ με τον Φέθρυ καλούνται (για λογαριασμό του θείου τους) να μεταφέρουν τον πάγο. Η τέχνη όμως δεν μπαίνει σε καλούπια κι έτσι οι δύο μεγιστάνες θα περάσουν δυσάρεστες στιγμές. Συμπαθητικό σενάριο,που περιγράφει την αιώνια κόντρα των δύο εκατομμυριούχων,σε...πολικές θερμοκρασίες. Η ροή κυλούσε χαλαρά και μας χάρισε ένα γλυκό και χιουμοριστικό φινάλε. Εικαστικά είχε μία γλαφυρότητα. Μου άρεσε. 

 

 

[Alexop]

Γιατί στο εξώφυλλο βρίσκεται ο Κύρος ενώ σε όλο το τεύχος εμφανίζεται μόνο σε 4 καρέ;;; Το εξώφυλλο δεν αντιστοιχεί με καμία από τις ιστορίες!

[PhantomDuck]

Υπάρχουν εξώφυλλα που δημιουργούνται για μία συγκεκριμένη ιστορία, και υπάρχουν και εξώφυλλα γενικής φύσεως, που δεν παραπέμπουν σε κάποια ιστορία. Το συγκεκριμένο ανήκει στην δεύτερη κατηγορία.

[Alexop]

11 λεπτά πριν, PhantomDuck είπε:

Υπάρχουν εξώφυλλα που δημιουργούνται για μία συγκεκριμένη ιστορία, και υπάρχουν και εξώφυλλα γενικής φύσεως, που δεν παραπέμπουν σε κάποια ιστορία. Το συγκεκριμένο ανήκει στην δεύτερη κατηγορία.

Ναι το γνωρίζω. Απλώς με εκνευρίζει γιατί είναι τελείως παραπλανητικό. Για παράδειγμα σε ενα παλιότερο τεύχος (συγκεκριμένα το 169) στο εξώφυλλο ήταν ο Ινδιάνα Γκουφυ και φυσικά περίμενα μια ιστορία με αυτόν άλλα πού τέτοια ιστορία.Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μπορούν να επιλέγουν εξώφυλλα με ήρωες που πρωταγωνιστούν τουλάχιστον σε κάποια ιστορία.

[PhantomDuck]

Είναι όντως καλό να γίνεται, όμως εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να συμβαίνει σε κάθε τεύχος. Υπήρχε μία περίοδος που ο Τερζόπουλος έβαζε μόνο άσχετα εξώφυλλα, πάλι καλά που είχαμε και το Inducks δηλαδή για να παίρνουμε μία γενική ιδέα ανά τεύχος. Όμως προς τα τελευταία του χρόνια το διόρθωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό, και στην συνέχεια της Καθημερινής βλέπουμε σχεδόν πάντα σχετικά εξώφυλλα με το τεύχος, επομένως γι' αυτό σου κακοφαίνεται, επειδή έχουμε «καλομάθει» (στον συγκεκριμένο τομέα πάντα). Αν ρίξεις μια ματιά σε παλιότερα τεύχη του Τερζόπουλου και γυρίσεις πίσω σε αυτά, πιστεύω πως θα το ξεπεράσεις :P.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 8, 2018 από PhantomDuck

[hardivic]

μακριά από το τεύχος όποιοι δεν το έχετε ήδη πάρει. μόνο η τσαγιέρα διασώζεται κάπως...

[paola]

Η αληθεια ειναι πως μετα απο τρια υπεροχα τευχη,αυτο φανταζει πολυ μετριο.

Σκεφτομουν να μην το παρω καθολου,αλλα δελεαστηκα απο την ιστορια  των κοριτσιων στην "Επιχειρηση τσαγερα".

Η ιστορια " Σταυροδρομια του εγκληματος" ειχε ωραιο σχεδιο,αλλα ανηκω κι εγω σε αυτους που προτιμουν τικς κανονικες ιστοριες.Βαριεμαι αυτα με τις εναλλακτικες στνεχειες.

Το "Μουσικο σαμποταζ" πολυ μετριο και σαν ιστορια και σαν σχεδιο.

Το "Πως να σπασετε τον παγο" μια απο τα ιδια,αλλα με λιγο περισσοτερο χιουμορ.

Η "Επιχειρηση τσαγερα" ηταν σιγουρα η καλυτερη του τευχους.

 

[PhantomDuck]

Πολύ μέτριο το τευχάκι, οκ, λογικό, είχαμε καλό Δεκέμβρη. Η μόνη ιστορία που με ιντρίγκαρε είναι η κεντρική επειδή χρησιμοποιεί σταυροδρόμια που σε παραπέμπουν σε διαφορετικές σελίδες, κάτι που μου άρεσε ανέκαθεν. Έβαλα και τις πρώτες σελίδες της στο 1ο ποστ.