ΜΙΚΥ ΜΑΟΥS 185 [Η Αυτοκρατορία των Πάγων 3/3 - Casty]

[rorschach]

 

3 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

• Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ
  Η ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΛΕΚΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΠΩΣ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΙ, ΓΙ, ΑΥΤΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

• ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ
  Ο ΦΕΘΡΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΚΥΛΟ, ΑΛΛΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ, ΤΟΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΥΠΟΛΗΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΥΣΚΟΛΗ

• Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ
  Ο ΜΙΚΥ, Ο ΜΠΙΠ ΜΠΙΠ, Ο ΤΖΟ ΠΑΠΥΡΟΣ ΚΑΙ Η ΤΑΜΠΙΑ ΦΤΆΝΟΥΝ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΝ ΙΜΑΛΑΪΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΤΗΣ ΠΑΓΕΤΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΜΗ ΝΤΡΑΓΚΠΟ

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου (Νο. 185)

 

Οι πρώτες 6 σελίδες από την κεντρική ιστορία

 

 

 

Οι πρώτες σελίδες από το τρίτο μέρος της ιστορίας της αυτοκρατορίας των πάγων. Ακολουθούν spoilers.

 

 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 12, 2018 από PhantomDuck
greek pages added

[PhantomDuck]

72 σελίδες Double Duck + 35 σελίδες το τέλος της ιστορίας του Casty + 8σέλιδη ιστορία του Enrico Faccini (χωρίς λόγια αν δεν απατώμαι) = η καλύτερη κατάληξη της χρονιάς για το περιοδικό. Πολύ δυνατό τευχάκι κι αυτό. Και βλέπω πως η ιστορία του Double Duck είναι κι αυτή χειμωνιάτικη, ό,τι πρέπει για τις γιορτές.

 

 

EDIT

@rorschach, πρόσθεσα στο post σου δειγματοληπτικά τις πρώτες 5 ιταλικές σελίδες της ιστορίας

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 27, 2017 από PhantomDuck

[Manitou]

Το καλύτερο τεύχος του ΜΜ της Καθημερινής? Αναμένουμε...

 

[Kriton]

Αν και έχω «κατηγορηθεί» ότι είμαι πολύ επιεικής στις βαθμολογίες μου, αυτό ήταν το πρώτο τεύχος, από τότε που ξεκίνησαν οι ψηφοφορίες, το οποίο βαθμολόγησα συνολικά με 9 και πάνω (εν προκειμένω εννιάμισι) που είναι η δική μου ερμηνεία για «τέλειο», οπότε είναι και το μόνο τεύχος που το χαρακτήρισα έτσι στην ψηφοφορία. Πρέπει να είναι ένα από τα ελάχιστα τεύχη, αν όχι το μόνο, που έχω βαθμολογήσει έτσι συνολικά, λαμβάνοντας υπ' όψιν όλες τις ιστορίες τού τεύχους και όχι μόνο την κύρια. Ακόμα και το τεύχος με το δέντρο τής Χόλυ, που ίσως να είναι η καλύτερη ιστορία Ντίσνεϋ, που έχω διαβάσει ποτέ μου, το χαρακτήρισα μόνο ως πολύ καλό, μια και είχε και ιστορίες, που δεν ήταν τέλειες.

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 30, 2017 από Kriton

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #185 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο. (Πρωτοχρονιάτικο δωράκι από τον Αγαπητό ΚομικσοΒασιλέα Παναγιώτη τον Α'.)



Εδώ Λιμνούπολη!!! (by Silvia Ziche) 

Ιστορίες.

"Η τελευταία μέρα." (1ο μέρος.)

Η ιστορία μας ξεκινάει σε χιονισμένο φόντο με μία ορειβατική αποστολή να χάνεται στα χιόνια εξ' αιτίας μίας χιονοστοιβάδας. Επέζησε μόνο ένα μέλος της.

Στην Λιμνούπολη τώρα τα ειδησεογραφικά νέα αναφέρουν μικροσεισμούς σε όλο τον πλανήτη χωρίς υλικές ζημιές. Τα τρία ανηψάκια ετοιμάζονται και αναχωρούν για γιορτινές διακοπές με τους Μικρούς Εξερευνητές.Ο Ντόναλντ έχει πλέον το σπίτι όλο δικό του για ατέλειωτες ώρες ξάπλας και χαλάρωσης. Πρώτα όμως θα ρίξει έναν υπνάκο στο καναπέ του σαλονιού.

Σε μία άγνωστη τοποθεσία ο προιστάμενος μίας τεχνικής ομάδας ζητάει από τους βοηθούς του να καλέσουν τον Καθηγητή. Εκείνος ενημερώνετε από τον υπηρέτη του ότι είναι όλα έτοιμα και στηριζόμενος στο μπαστούνι του ,είναι ηλικιωμένος, πηγαίνει στην αίθουσα που βρίσκεται η τεχνική του ομάδα. Σε λίγο θα ξεκινήσει η  διαδικασία εκκένωσης. Ο Καθηγητής ,που έχει το γενικό πρόσταγμα, θα έχει την μεγάλη τιμή να γυρίσει το κλειδί που θα σημάνει την αντίστροφη μέτρηση. Η εκκίνηση του τέλους για μία νέα αρχή μόλις πήρε σάρκα και οστά.

Σο Αρχηγείο της Υπηρεσίας τώρα ο Έξφαιλ μιλάει με τον Αρχηγό. Εκείνη μόνο γνωρίζουν πως οι μικρσεισμοί σε όλο τον κόσμο δεν έχουν φυσικά αλλά τεχνικά αίτια. Συνδεόνται μέσω οθόνης με το εργαστήριο του Κατσαβίδα που μετά από ένα σύντομο μάθημα γεωλογίας μαθαίνουμε ότι ο πυρήνας της γης είναι μία ανεξάντλητη πηγή ενέργειας και οι μικροσεισμοί ευθύνονται για την προσπάθεια εκμετάλλευσής της. Σε πρώτη φάση ο μόνος στον οποίο μπορούν να απευθυνθούν για περισσότερες πληροφορίες είναι ένας τύπος που ονομάζεται Τζέρυ Ντακμάγιερ και έχει ένα blog το οποίο ασχολείται με θεωρίες συνομοσίας και συναφή περίεργα. Αποπειράθηκε να μιλήσει στην εφημερίδα "Τα νέα της Καλισότα" για το φαινόμενο αλλά έφυγε τρομαγμένος για άγνωστο λόγο.

Πλέον μπήκαν στο παιχνίδι και οι δύο ικανότατοι πράκτορες της Υπηρεσίας ο Ντόναλντ και η Κατρίνα που οδεύουν προς την κατοικία του Τζέρυ που την βρίσκουν ακατάστατη και χωρίς ανθρώπινη παρουσία. Ο φορητός υπολογιστής του λείπει και αυτός. Όση ώρα περιμένουν να πιάσει το σήμα του υπολογιστή το "παιχνιδάκι" που έδωσε στην Κατρίνα ο Κατσαβίδας οι δύο πράκτορες παίρνουν το τσάι τους. Το "παιχνιδάκι" χτυπάει και τους οδήγει στο λιμάνι σε μία τρώγλη που θέλει να λέγεται ξενοδοχείο. Στην απέναντι στέγη υπάρχει μία σκιά. Μετά από μία σύντομη ανταλαγή απόψεων με τον ξενοδόχο καταλήγουν στο δωμάτιο του Τζέρυ με την πρόφαση της παράδοσης πίτσας. Ακολουθεί ανταλλαγή πυρών με τον ελεύθερο σκοπευτή και συζήτηση με τον Τζέρυ μετά την φυγή του διώκτη τους. Εκείνος τους λέει ότι οι επονομαζόμενοι "Εκλεκτοί" έχουν την βάση τους στον κρατήρα ενός σβησμένου ηφαιστείου στις Αντίλλες. Εκεί ο Καθηγητής Έρικσεν με την ομάδα του έχει φτιάξει ένα μηχάνημα.

Πίσω στην βάση των "Εκλεκτών." Ο Καθηγητής Έρικσεν ενημερόνετι από των προστάμενο των υπόλοιπων "Εκλεκτών" ότι έχουν διαρρεύσει ελάχιστες πληροφορίες για την δράση τους. Τις γνωρίζει μία υπηρεσία τόσο μυστική που γνωρίζουν ελάχιστα για αυτήν διότι δε λογοδοτεί σε κανέναν. Ο Καθηγητής φυσικά δεν είναι ικανοποιημένος με τις εξελίξεις. Ζητάει να μην επαναπαυτούν και να συνεχίσουν με βάση το σχέδιο. Χωρίς να αδιαφορίσουν για την ανακλάυψη των υπαιτίων που έμαθαν κάποιες πληροφρίες για αυτούς. Πριν τον καλέσουν είχε μία αναπόληση από μία χιονοδρομική ανάβαση που επέζησε μόνο ο ίδιος. Επιστρέφει εκεί.  

Επιστρέφουμε στην Υπηρεσία όπου ο Έξφαιλ πάει να ξαναμιλήσει με τον Αρχηγό. Του λέει να στείλει το ζεύγος για αναγνωριστική αποστολή στις Αντίλλες. Παράληλα ο Κατσαβίδας ταξιδεύει γαι να έρθει σε επαφή με όσους περισσότερους συναδέλφους του επιστήμονες μπορέσει. Βρίσκεται τώρα στο M.I.T. για να δει μία παλιά του συμφοιτήτρια και συνάδελφο την Πατρίτσια Μπρούκς. Δεν είναι όμως μόνοι. Μετά τις πρώτες κουβέντες αποφασίζουν να συνεχίσουν την κουβέντας τους μετά δείπνου. Ο μυστηριώδης τύπος που τους παρακολουθεί ενημερώνει τους ανωτέρους του και παίρνει εντολές να συνεχίσει την παρακολούθηση.

Οι δύο πράκτορες έχουνε φτάσει στις Αντίλλες και κάνουν ανηφορική πεζοπορία προς τον κρατήρα του ηφαιστείου που υποτίθεται ότι βρίσκεται η μυστική βάση των εχθρών. Ο κόπος τους όμως ανταμοίβεται με βράχια και θάμνους. Γιατί μόνο αυτά υπάρχουν μέσα στον σβησμένο κρατήρα. Σίγουροι πως ακολούθησαν τις ακριβείς συντετγμένες επικοινωνούν με τον Έξφαιλ. Τα πράγματα όμως είναι πιο σοβαρά από ότι τα περίμεναν ο Ντόναλντ και η Κατρίνα. Ο πραγματικός στόχος των "Εκλεκτών" είναι να αφανίσουν ολόκληρο τον κόσμο με μία σεισμική δόνηση και να επιζήσουν μόνο οι ίδιοι. Οι φίλοι μας έχουν 36 ώρες ,μέχρη την αλλαγή του χρόνου, για να αποτρέψουν τους "Εκλεκτούς" και να σώσουν τον κόσμο. Κατά την διάρκεια που συνέβησαν όλα τα παραπάνω η αντίστροφη μέτρηση δεν έχει σταματήσει.

 

"Η τελευταία μέρα." (2ο μέρος.)

Τα πράγματα μπαίνουν πλέον στην τελική ευθεία. Ήρθε η ώρα για το ξεκαθάρισμα των λογαρισμών και την απόδοση ευθυνών. Θα καταφέρει η Υπηρεσία να σώσει την ανθρωπότητα όλης της Γης;

"Σκυλίσια αναμέτρηση."

Ο Φέθρυ παίρνει σκύλο αλλά συνέχεια πηγαίνει και τον αλλάζει λόγω μεγέθους σε σύγκριση με εκείνον του Ντόναλντ (που την πατάει από το μικρό του αστείο). Στο τελευταίο καρέ όμως βρίσκει τον δάσκαλό του...

"Η αυτοκρατορία των πάγων." (3ο επεισόδιο.)

Μίκυ Μάους, Ατομίνο Μπιπ-Μπιπ, Τζο Πάπυρος, Ταμπία και Ούλιαν ενάντιον Κόμη Ντράγκμπο, Αλιόσκα και στρατό αυτών στην ύστατη μάχη για την σωτηρία του κόσμου και της Αγκάρτι.

Μονοσέλιδες ιστορίες.

Παράξενα Χριστούγεννα: "Στο Μίκυ Σίτυ."
Παράξενα Χριστούγεννα: "Στο θησαυροφυλάκειο."
Παράξενα Χριστούγεννα: "Στο αγρόκτημα."
Παράξενα Χριστούγεννα: "Στην Λιμνούπολη."
Παράξενα Χριστούγεννα: "Στα τροπικά νησιά."

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Ο Πράκτορας Ντακ επέστρεψε με μία χορταστικότατη, πολυσέλιδη και με άψογο σενάριο ιστορία. Αγωνία, ανατροπές και δράση που σε καθηλώνει. Πραγματικά απολαυστίκοτατη!!! Η Κατρίνα και όλη ομάδα κάνουν άψογη δουλειά πλαισιόνοντας τον φίλτατο Πράκτορα ΝΝ.

Έξυπνη και με καλό χιούμορ, ειδικά στο τελευταίο καρε, η βουβή κυνολογική αντιζηλία του Φέθρυ με τον Ντόναλντ. Η "Αυτοκρατορία των πάγων" κλείνει με ένα υπέροχο φινάλε που βρίθει ποικίλων συναισθημάτων. Πραγματικά μία πανέμορφη συνολικά ιστορία. Τέλος μετά από πολύ καιρό επιστρέφουν δυναμικά οι μονοσέλιδες. Πέντε στον αριθμό, που σε αποφορτίζουν και σε χαλαρώνουν. 

Το 2017 κλείνει υπέροχα για το ιστορικότερο περιοδικό των Ελληνικών εκδόσεων Disney που πλέον είναι πώτο και με διαφορά από τα υπόλοιπα εδώ και μήνες!!! 

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Η τελευταία μέρα." (1ο και 2ο μέρος.)
2. "Η αυτοκρατορία των πάγων." (3ο επεισόδιο.)
3. "Σκυλίσια ημέρα.

9.5/10!!! Αριστόττο τευχάκι. Οι πιο "πλούσιες" 132 σελίδες που έχω διαβάσει εδώ και μήνες... Ιδανική αγορά και για μη φανατικούς Ντισνευκούς!!!

  

[Indian]

Το Μίκυ Μάους αποχαιρετά το 2017 με ένα εξαιρετικό τεύχος,που περιέχει τρεις κανονικές ιστορίες,αλλά και πέντε μονοσέλιδες. Ας τις δούμε πιο προσεκτικά.

 

Το τεύχος ανοίγει με έναν συμπαθέστατο χαρακτήρα,τον Μυστικό Πράκτορα Ντόναλντ Ντακ και την ιστορία "Η τελευταία μέρα". Ενώ στην αρχή επιχειρείται μία μικρή αναδρομή στο παρελθόν,χρήσιμη όπως θα εξελιχθεί ο μύθος,στην συνέχεια μεταφερόμαστε στην Λιμνούπολη,όπου ο Ντόναλντ φοράει το κουστούμι του Μυστικού Πράκτορα κι ετοιμάζεται να συμμετέχει σε μία νέα κι άκρως επικίνδυνη αποστολή. Μία μυστική σέχτα που αποτελείται από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα και με δίχτυα σε όλες τις θέσεις-κλειδιά,έχει αποφασίσει να καταστρέψει ολοκληρωτικά την ανθρωπότητα. Με αυτόν τον τρόπο θα επιχειρήσει να κάνει μία "επανεκκίνηση" με σκοπό να δημιουργήσει από την αρχή τον πολιτισμό. Για να το πετύχουν αυτό,τα μέλη της,έχουν κατασκευάσει ένα είδος μεγάλης δορυφορικής κεραίας και σκοπεύουν να εκμεταλλευτούν τις μαγνητικές ιδιότητες της Γης,προκαλώντας ένα σεισμό τεράστιας κλίμακας. Το χρονικό πλαίσιο για την επίθεση θα είναι το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς. Ο Ντόναλντ και η δεσποινίς Κασκαντέρ θα κάνουν έναν πραγματικό αγώνα δρόμου προκειμένου να προλάβουν να ματαιώσουν τα σχέδια των κακών και να σώσουν τον πλανήτη από μία τρομερή καταστροφή. Διαβάσαμε λοιπόν μία υπόθεση που συναρπάζει από την πρώτη μέχρι και την τελευταία της σελίδα. Η ροή κυλάει σαν νεράκι και το σενάριο είναι γραμμένο με τέτοιο ύφος,λες και βλέπουμε αντίστοιχη Χολυγουντιανή ταινία. Στην όλη απόλαυση συμβάλλει και το γεγονός ότι η ιστορία δημοσιεύτηκε ολόκληρη στο τεύχος κι έτσι δεν χρειάστηκε να περιμένουμε έναν...χρόνο για να διαβάσουμε την συνέχεια. Στο σύνολό της θα την χαρακτηρίζαμε σαν μία "ενήλικη" δουλειά,πάντα για τα δεδομένα της Disney. Μία από τις δουλειές που σίγουρα λείπουν από τους άλλους τίτλους που εκδίδει η Καθημερινή. Μακάρι να υπάρξει ανάλογη συνέχεια και το 2018. Το σχέδιο δυστυχώς έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Το βρήκα μέτριο προς καλό. Περισσότερο "ζωγράφισε" το σενάριο.    

 

Ακολουθεί η "Σκυλίσια αναμέτρηση",μία ιστορία στην οποία δεν υπάρχουν τα καθιερωμένα μπαλονάκια διαλόγων,μιας και...δεν υπάρχουν διάλογοι. Πρωταγωνιστής είναι ο Φέθρυ, ο οποίος αγόρασε έναν σκύλο και πήγε στο πάρκο με σκοπό,όπως καταλαβαίνουμε να ποζεριάσει με το νέο του "απόκτημα". Αρχίζει λοιπόν να συγκρίνει τον σκύλο του με τους σκύλους των άλλων. Ιδιαίτερα όμως με ένα "πρωτότυπο" τετράποδο που έχει ο Ντόναλντ (που ήταν στο πάρκο) και δεν είναι ο Μπόλιβαρ. Η πλεονεξία και η έπαρσή του θα τον οδηγήσουν σε ακραίες αντιδράσεις,ενώ στο φινάλε οι ρόλοι αντιστρέφονται και μας χαρίζουν κωμικές καταστάσεις. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφέρουμε ότι από τις τρεις πολυσέλιδες ιστορίες,αυτή είναι η υποδεέστερη. Βέβαια την εκτίμησα για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι μου κίνησε την περιέργεια να δω τις θα συμβεί στο φινάλε κι ο δεύτερος γιατί μου χάρισε ένα φινάλε ευχάριστο. Αν εξαιρέσουμε την φιλοσοφία που περνάει όσον αφορά τα σκυλιά-τρόπαια-αποκτήματα που με χάλασε,μιλάμε για μία συμπαθητική ιστορία. Το σχέδιο θα μπορούσε να είναι καλύτερο. 

 

Μέσα στο περιοδικό ο αναγνώστης θα βρει και πέντε μονοσέλιδες ιστορίες της σειράς "Παράξενα Χριστούγεννα".Οι τίτλοι τους είναι οι εξής :

 

• "Στο Μίκυ Σίτυ" (Ο Μίκυ θέλει να ντυθεί Άγιος Βασίλης για να δώσει τα δώρα στα ανίψια του,αλλά δεν παραδέχεται ότι τα πήρε τα κιλάκια του )
• "Στο θησαυροφυλάκιο" (Ο Σκρουτζ δέχεται να βάλει Χριστουγεννιάτικα φωτάκια στο θησαυροφυλάκιο κι ο Ντόναλντ με τον Φέθρυ αναλαμβάνουν την εγκατάσταση. Τελικά αυτά τα φωτάκια θα του κοστίσουν πολύ περισσότερο απ'ότι περίμενε.)
• "Στο αγρόκτημα" (Ο Ντόναλντ ψάχνει να βρει κάτι από το σπίτι του για να το δωρίσει στον Μίκυ που είναι κι αυτός προσκεκλημένος στο αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ για τα Χριστούγεννα. Η ατυχία του αναλαμβάνει τα υπόλοιπα.)
• "Στην Λιμνούπολη" (Ένα ξωτικό προσγειώνεται,λόγω βλάβης,στην αυλή του Γκαστόνε κι εκείνος επιστρατεύει την τύχη του για να το βοηθήσει να μοιράσει τα δώρα.)
• "Στα τροπικά νησιά" (Ο Ντόναλντ και τα ανιψάκια του απολαμβάνουν καλοκαιρινές Χριστουγεννιάτικες διακοπές,αλλά τελικά αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να μείνει μακριά από τον πάγο.)

Όλες τους είναι χιουμοριστικές κι ευχάριστες,χωρίς να έχουν υπερβολικά και σαχλά σενάρια. Εννοείται όμως ότι δεν εντυπωσιάζουν. Πρόκειται για ένα όμορφο διάλειμμα,ανάμεσα στα (δύο) σοβαρά διηγήματα.

 

Και φτάνουμε στο τρίτο και τελευταίο μέρος της ιστορίας "Η αυτοκρατορία των πάγων". Οι τρεις φίλοι μας,παρέα με την Έλλη/Τάμπια προσπαθούν να ξεπεράσουν το εμπόδιο των αιώνιων πάγων και να βρεθούν εγκαίρως στο μικρό χωριό των Ιμαλαΐων. Εκεί συναντούν τον θείο της Τάμπια,τον Ούλιαν,και μαζί με τους χωρικούς προετοιμάζονται για την μεγάλη μάχη με τις στρατιωτικές δυνάμεις της Παγετωνίας και τον επικεφαλής τους,τον κόμη Ντράγκπο. Η μάχη ξεκινάει και είναι σφοδρή. Εννοείται βέβαια ότι (τουλάχιστον στα κόμικς) το καλό πάντα νικά. Υπάρχει όμως μία όμορφη ανατροπή στο φινάλε,που δεν την περίμενα και που την βρήκα εύστοχη. Το τρίτο μέρος νομίζω ότι ήταν το πιο υποτονικό από τα υπόλοιπα όσον αφορά την πλοκή. Οι περισσότερες σελίδες ήταν αφιερωμένες στην μάχη και δεν υπήρχαν πολλά στοιχεία που βοηθούσαν στην εξέλιξη του μύθου,δικαιολογημένα βέβαια μιας και η υπόθεση έφτανε στο τέλος της. Το φινάλε,εκτός από λυτρωτικό,έχει και στοιχεία ρομαντισμού και πιστεύω ότι ταιριάζει εξαιρετικά. Για το σχέδιο δεν χρειάζεται να αναπτυχθώ περαιτέρω. Δεν έχει διαφορές από τα προηγούμενα μέρη. Είναι πολύ όμορφο. Αυτό το μέρος ίσως να υστερούσε σε μεγάλα και λεπτομερή καρέ. Στο σύνολό της,ο Casty μάς χάρισε μία υπέροχη δουλειά. Ένα πολύτιμο πετράδι στο στέμμα των κόμικς της Disney. Μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες και να είναι εδώ το αγαπημένο μας περιοδικό για να μας τις παρουσιάσει.  

 

 

[apetoussis82]

16 ώρες πριν, Kriton είπε:

[...]

το τεύχος με το δέντρο τής Χόλυ, που ίσως να είναι η καλύτερη ιστορία Ντίσνεϋ, που έχω διαβάσει ποτέ μου

[...]

 

Δεν μπορεί το Δέντρο της Χόλυ να είναι η καλύτερη ιστορία Ντίσνεϋ που διάβασες ποτέ σου. Την καλύτερη ιστορία Ντίσνεϋ την διαβάζεις το πολύ μέχρι τα 11 σου. Άντε μέχρι τα 14 σου. Στο προφίλ σου, όμως, λέει ότι είσαι 150 ετών!   

(υποσημείωση: δεν διάβασα ακόμα την Χόλυ)

[Kriton]

9 min ago , apetoussis82 said:

Δεν μπορεί το Δέντρο της Χόλυ να είναι η καλύτερη ιστορία Ντίσνεϋ που διάβασες ποτέ σου.

(υποσημείωση: δεν διάβασα ακόμα την Χόλυ)

 

Διάβασέ την και ίσως να αλλάξεις γνώμη.

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 30, 2017 από Kriton

[apetoussis82]

Τον άλλο μήνα, όταν θα έρθει εκείνο το τεύχος στην Κύπρο....

[rorschach]

5 hours ago, Indian said:

"Σκυλίσια αναμέτρηση" Αν εξαιρέσουμε την φιλοσοφία που περνάει όσον αφορά τα σκυλιά-τρόπαια-αποκτήματα που με χάλασε,μιλάμε για μία συμπαθητική ιστορία. Το σχέδιο θα μπορούσε να είναι καλύτερο. 

Δε νομίζω πως περνούσε αυτή τη φιλοσοφία. Έτσι σκεφτόταν ο Φέθρυ, αλλά αυτός ο χαρακτήρας δεν είναι ποτέ παράδειγμα προς μίμηση.

Όσο για το σχέδιο, δε μπορώ να φανταστώ αυτή την ιστορία με άλλο σχέδιο. Ο Φατσίνι είναι ιδανικός σχεδιαστής για σουρεαλιστικές κωμικές ιστορίες!

[Indian]

@rorschach Γι'αυτό ακριβώς την βρήκα γενικά συμπαθητική. Αν στην θέση του Φέθρυ ήταν κάποιος πιο ισορροπημένος χαρακτήρας τότε πιστεύω να με πείραζε πολύ περισσότερο. Τον Φέθρυ σε κάποιο βαθμό τον δικαιολογώ,αν και δεν ξέρω τι θα μου έμενε στο τέλος εάν ήμουν πιτσιρικάς. 

 

Όντως το σχέδιο βγάζει μία κωμικότητα,αλλά το νιώθω λίγο στατικό και είναι κι αυτά τα βλέφαρα που με χαλάνε υπερβολικά.  Γούστα είναι αυτά.  

 

 

[Ion]

Με το τεύχος # 185 κλείνει με εξαιρετικό τρόπο η τριλογία της Αυτοκρατορίας των Πάγων, μια μαγική ιστορία φαντασίας που σπάνια διαβάζει κανείς σε Μίκυ Μάους. Το τεύχος συμπληρώνει μια γεμάτη περιπέτεια του Double Duck, μια πλακατζίδικη χωρίς λόγια του Faccini και 5 μονοσέλιδες του De Vita. Αδύνατο να μην ψηφίσω αυτό το τεύχος ως "Τέλειο"!

 

[hardivic]

Δε μπορώ να πω ότι δεν ένιωσα μια κάποια απογοήτευση από την ιστορία του Κάστι. Περίμενα πολύ περισσότερα. Μάλλον το ίδιο και αυτός και έτσι η ιστορία φαντάζει πολύ επιτηδευμένη, σα να προσπάθησε πάρα πολύ για να δημιουργήσει ένα «έπος» χωρίς να καταφέρει να το κρύψει στην ομαλή ροή της ιστορίας. Επίσης στις ιστορίες του υπάρχει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που εμένα μου στερεί ένα μέρος της απόλαυσης.το σχ´εδιό του είναι μακράν κορυφαίο. 8/10

 

Η ιστορία του Νταμπλ Ντάκ επίσης μου άρεσε πολύ χωρίς να είναι η καλύτερη με τον ήρωα. 8/10

 

Τον Φατσίνι καλύτερα να μην τον χαρακτηρίσω. 2/10

[germanicus]

Πολύ ωραία ιστορία εντέλει η Αυτοκρατορία των Πάγων   Εγκρίνεται και με το παραπάνωΔεν διάβασα τα άρθρα (που απ'ότι κατάλαβα, ευτυχώς διότι θα με πέθαιναν στα spoiler) αλλά φαίνονται χορταστικότατα. Εάν ήμουν πιτσιρικάς (ή άμα είχα το χρόνο να χαλαρώσω και να τα απολαύσω μέσα στις γιορτές με την ανεμελιά που είχα παλιά) όλο αυτό το πακέτο, με μια τέτοια επική ιστορία 109 σελίδων, με τις καλτίλες για ενέργειες βριλ και δε συμμαζεύεται, μέσα στις διακοπές των Χριστουγέννων (εξαιρετική η χρονική επιλογή της Καθημερινής) θα την είχαν στείλει καρφί στη καρδιά μου φορέβερ εντ έβερ  Μου θύμισε εποχές Σούπερ Μίκυ τέλη 70ς-αρχές 80ς που έκανε τα Χριστούγεννά μου μαγικά Ως έχει, πάει κάτω από τις Κλαίουσες Ιτιές, πάει κάπου ανάμεσα στη Τριλογία του Σπαθιού των Πάγων (χειρότερη από τη πρώτη, καλύτερη από την τελευταία, ίσως στα επίπεδα της 2ης), αλλά γενικώς θα φάει τις επαναναγνώσεις της στο μέλλον και ίσως επαναξιολογηθεί στο μέλλον  

 

Σχόλια.

 

α) Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω όλα αυτά τα "εξαιρετικό το σχέδιο του Casty"  Δεν είναι κακό, έχω δει πολύ καλύτερα όμως γενικώς. Σε πρώτη φάση, όσον αφορά τον θρυλικό χειμώνα του 1709, έχω δει το Hyver 1709 σε σχέδιο Philippe Xavier (κάποιες σελίδες εδώ) του 2015 (τι έγινε? θυμήθηκαν όλοι το 2015 τους παγετώνες? ) το οποίο με είχε αφήσει παγωτό και θα παλέψω στο εγγύς μέλλον να το διαβάσω στα γαλλικά. Σε αντιδιαστολή, ήθελα να βάλω group icons με τον χαρακτήρα της Έλλης, μου άρεσε η φάτσα της στη κάτωθι σελίδα και όπως προσπαθούσα να επιλέξω καρέ, ξαφνικά χαμπάριασα πως ήταν το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και ξανά με αυτό το ανοιχτό στόμα

 

 

β) 

 

οκ. Ένα πράμα μου ήρθε στο μυαλό με το που το είδα.  Deadpool

 

 

γ) Αυτή η ιστορία Disney δεν θα είχε γραφτεί ποτέ στην Ιταλία της δεκαετίας του 70  Ποτέ

 

 

[Indian]

17 λεπτά πριν, germanicus είπε:

Σε αντιδιαστολή, ήθελα να βάλω group icons με τον χαρακτήρα της Έλλης, μου άρεσε η φάτσα της στη κάτωθι σελίδα και όπως προσπαθούσα να επιλέξω καρέ, ξαφνικά χαμπάριασα πως ήταν το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και ξανά με αυτό το ανοιχτό στόμα

 

Μήπως θα μπορούσα να ξανά γίνω ΜΟΜ αυτόν τον μήνα λόγω των group icons ?

 

 

[hardivic]

Να εξηγήσω λοιπόν αυτό το «εξαιρετικό το σχέδιο του Κάστι». Το σχέδιο του Κάστι στα ποντίκια είναι το καλύτερο που έχω δει σε ιστορίες Ντίσνεϊ (οι μόνες που διαβάζω και οι μόνες που με ενδιαφέρουν) μαζί κάποιες περιόδους του Σκάρπα και του ΝτεΒίτα. Στα παπιά Ρόσα και Μπαρκς. Σίγουρα μου αρέσουν και μερικοί άλλοι. Έτσι ακριβώς θέλω να σχεδιάζονται οι χαρακτήρες ενώ το φόντο εξυπηρετεί μια χαρά το σκοπό του. Επειδή όμως αυτά είναι προσωπικά γούστα κάποιος άλλος μπορεί να θεωρεί εξαιρετικό το σχέδιο του Φατσίνι ή της Τζίκε, ή πχ του Μοτούρα. Εγώ του μοτούρα το θεωρώ κακό για Ντίσνεϊ και ενοχλητικά φορτωμένο. Κάθε εικόνα είναι σαν πίνακας. Μπορεί σε κάποιον που του αρέσουν τα υπερηρωικά κόμικς να του αρέσει. Εμένα καθόλου. Δεν αμφισβητώ την αξία του και θεωρώ ότι ως ζωγραφος μπορεί να ήταν πολύ καλός. Σα σχεδιαστή ιστοριών Ντίσνεϊ όμως θεωρώ τον Κάστι κλάσεις ανώτερο.

[PhantomDuck]

Η ιστορία μου φάνηκε εξαιρετική. Αν την διάβαζα σε μεγαλύτερο μέγεθος, δεν θα είχα ψήγμα παραπόνου. Διάβασα το τελευταίο μέρος με το που βγήκε και δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο σχόλιο για να κάνω. Έχουν κλείσει τα πάντα ομαλά, και όταν την σκέφτομαι, απλά χαμογελάω χαρούμενα

 

Η ιστορία πάλι του πράκτορα Ντακ ήταν το τέλειο συμπλήρωμα για Χριστουγεννιάτικο τεύχος · το μόνο που με «πείραξε» κάπως ήταν πως όσο την διάβαζα, πίστευα πως έβλεπα την Disney εκδοχή της ταινίας Kingsman. Ακολουθούν βαρβάτα spoilers, τόσο για την ταινία όσο και για την ιστορία

 

Ο ιδεολόγος κακός της υπόθεσης, πιστεύει πως η ανθρωπότητα βλάπτει τον πλανήτη, επομένως ο μόνος τρόπος είναι να την αφανίσει. Στην ταινία τους βάζει να αλληλοσκοτώνονται με συχνότητες από κάρτες SIM, στην ιστορία φτιάχνουν ένα κανόνι από το μαγνητικό πεδίο της Γης. Ο πρωτεργάτης όλων αυτών έχει κρατήσει μία «κιβωτό» από άτομα που θα αναδομήσουν τον πλανήτη από την αρχή, όμως μία υπερμυστική υπηρεσία ανακαλύπτει τα πλάνα τους, και ο πρωταγωνιστής, αφότου νικήσει τον κακό, σώζει τον πλανήτη την τελευταία στιγμή.

 

Δεν λέω πως δεν μου άρεσε, όμως ήταν λίγο περίεργο οφείλω να πω :P. Πάντως το τεύχος αυτό και το προ-προηγούμενο με το έλατο της Χόλυ, πιστεύω πως σε 10 χρόνια, τα πιτσιρίκια που τα διάβασαν τώρα, θα τα θυμούνται με νοσταλγία ως ιστοριάρες που θα τους μείνουν χαραγμένες μέσα τους.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 5, 2018 από PhantomDuck

[Christaras]

Η τελευταία μέρα - 8.2/10

Ξεκάθαρα εμπνευσμένο από James Bond, δυνατή περιπέτεια χωρίς να γίνετε παρωδία και ούτε έχοντας παιδιάστικες νότες, ωστόσο της λείπει η πρωτοτυπία Το σχέδιο και ο χρωματισμός είναι κινηματογραφικά. 

 

Σκυλίσια αναμέτρηση - 8/10

Ο Φατσίνι που αγαπάω: Σουρεάλ και ιδιαίτερα βαθυστόχαστη για παιδική ιστορία, υπέροχη συμπληρωματική ιστορία που αρχικά σε αφήνει με ένα μεγάλο "wtf?".

 

Η αυτοκρατορία των πάγων (part 3) - 8.5/10 ||

Βαθμολογία ολόκληρης της ιστορίας: 9.2/10

Η επική ιστορία κλείνει αλλά μάλλον με ένα κάπως αναμενόμενο, διεκπαιρωτικό και βεβιασμένο τέλος. Πραγματικά όμως θα ήταν μια τέλεια ταινία animation εν αντιθέση με τις μπαρούφες που μας έχει γεμήσει τον τελευταίο καιρό η Disney και προς θεού όχι 3d. Γενικά πάντως, θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες ιστορίες Ντίσνευ αν και την Λαίλαπα των Αιώνων δεν την ξεπερνάει μέχρι στιγμής τίποτα. Υπέροχα!

 

Μονοσέλιδες: ?/10

Πολύ ευχαριστα γεμίσματα στο τεύχος!

 

Σύνολο:

Το τελευταίο τεύχος για το 2017 μαζί με το #183 είναι από τα καλύτερα ή έστω από τα πιο ενδιαφέροντα τεύχη Μίκυ Μάους της Καθημερινής.

 

Υ.Γ. Άντε να δούμε πότε θα ξαναπάρουμε Μικυμάο.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 15, 2018 από Christaras