NICK CAVE: MERCY ON ME

[Kabuki]

              

 

 

Οι βιογραφίες καλλιτεχνών και διασήμων πάσης φύσεως είναι πολύ δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια, τόσο στα κόμικς, όσο και στα βιβλία και τον κινηματογραφο. Προσωπικά δεν είμαι φαν του είδους. Συνήθως είναι είτε αγιογραφίες, είτε δαιμονοποιήσεις, είτε βαρετές.

 

Ευτυχώς η συγκεκριμένη δεν ήταν!

 

               

 

Ήταν ένα παράξενο γοητευτικό μείγμα από τραγούδια, αναμνήσεις, στιγμιότυπα της ζωής ενός καταραμένου ποιητή και θραύσματα μύθων .

 

          

To κόμικ κυκλοφόρησε με αφορμή τα 60α γενέθλια του Cave και κυκλοφόρησε λίγο καιρο πριν την συναυλία του στην Αθήνα. 

Εξαιρετική κίνηση της εκδοτικής να μας δώσει αυτό το ξεχωριστό κόμικ , που - πιστέψτε με - μπορούν να το απολαύσουν όχι μόνο οι φανς του Cave, αλλά και πολλοί άλλοι -όσοι αγαπούν τέτοιου ειδους κόμικς γενικά, κί οχι τα βιογραφικά συγκεκριμένα. 

Ο Kleist  ζωντανεύει τα τραγούδια του Cave στο χαρτί με μεγάλη ευρηματικοτητα και ευαισθησία και μας κάνει κοινωνούς ενός κόσμου όμορφα δαιμονικά πλασμένου

Σας συμβουλεύω να το διαβάσετε υπό τους ήχους των Folsom Prison Blues, Shivers, Jangling Jack, Pleasure Is The Boss, Junkyard, King Ink, A Dead Song, Love Letter, Cabin Fever, Mutiny In Heaven, Tupelo, Swampland, The Mercy Seat, Mercy, Hallelujah, Red Right Hand και Higgs Boson Blues που ακούγονται και στο κομικ. 

 

Έχει περάσει η εποχή που ήμουν μεγάλη φαν του Cave - ακόμα γουστάρω τα τραγούδια του φυσικά, αλλά δεν πωρώνομαι πλέον τοσο.

Ως ακραία προσωπικότητα είχε σίγουρα υλικό να δώσει - ήταν όμως κι ο Kleist που με εντυπωσίασε σ'αυτό το κόμικ με το ταλεντο του, εξίσου με τον Cave. 

Ωρα να εξερευνήσω τις υπόλοιπες δημιουργίες του - κυκλοφορούν ήδη στα ελληνικά ο Johnny Cash κι ο Μποξερ,  η Αβάνα  (που δε μου είχε κανει τόση εντύπωση - θα την ξανατσεκαρω ομως) κι ο Κάστρο

 

 

 

Συνέντευξη του Ράϊνχαρτ Κλάϊστ

Σχετικό άρθρο

 

 

 

 

 

 

[Kurdy Malloy]

Ήρθε η ώρα του κι αυτουνού. Συνήθως βιογραφίες ή μεταφορές είναι είδη που δε με συγκινούν και είμαι και αρνητικά προκατειλημμένος επειδή έχουμε πάθει overdose από αυτά τα είδη (λόγω της γνωστής νοοτροπίας των εκδοτών) χωρίς να το αξίζουν καλλιτεχνικά.

 

Αυτό όμως μου άρεσε ίσως γιατί δεν ήταν βιογραφία. Αν δεν ήμουν γνώστης της πορείας και της ζωής του Cave μάλλον δε θα καταλάβαινα χριστό. Και αυτό είναι τελικά που έδωσε αξία στο έργο. Πρόκειται για ένα εικονογραφημένο βίντεο κλιπ της πορείας του Κέιβ και ειδικότερα της αρχής της, το βρίσκω λογικό η γερμανική περίοδος της καριέρας του να είναι πιο οικεία και πιο ενδιαφέρουσα για έναν Γερμανό και το κοινό του, δε μου φαίνεται παράξενο που δόθηκε εκεί τόση βάση. Μου άρεσε πάρα πολύ που έπαιξε με το timeline, το 2ο κεφάλαιο πρακτικά ξαναδιατυπώθηκε στα 2 επόμενα με άλλο POV, αυτό έδινε αρκετά ευχάριστα ξαφνιάσματα την ώρα της ανάγνωσης.

 

Δεδομένου του όγκου και της τιμής μιλάμε για μία πάρα πολύ καλή αγορά πλην όμως το συνιστώ μόνο σε όσους ξέρουν τι θα διαβάσουν. Οι υπόλοιποι πιθανότατα να χα(ω)θούν και με το δίκιο τους.

[CaptainMarvel17]

On 2/12/2017 στο 11:04 ΠΜ, Kabuki είπε:

             

 

Οι βιογραφίες καλλιτεχνών και διασήμων πάσης φύσεως είναι πολύ δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια, τόσο στα κόμικς, όσο και στα βιβλία και τον κινηματογραφο. Προσωπικά δεν είμαι φαν του είδους. Συνήθως είναι είτε αγιογραφίες, είτε δαιμονοποιήσεις, είτε βαρετές.

 

Ευτυχώς η συγκεκριμένη δεν ήταν!               

 

Ήταν ένα παράξενο γοητευτικό μείγμα από τραγούδια, αναμνήσεις, στιγμιότυπα της ζωής ενός καταραμένου ποιητή και θραύσματα μύθων .

         

To κόμικ κυκλοφόρησε με αφορμή τα 60α γενέθλια του Cave και κυκλοφόρησε λίγο καιρο πριν την συναυλία του στην Αθήνα. 

Εξαιρετική κίνηση της εκδοτικής να μας δώσει αυτό το ξεχωριστό κόμικ , που - πιστέψτε με - μπορούν να το απολαύσουν όχι μόνο οι φανς του Cave, αλλά και πολλοί άλλοι -όσοι αγαπούν τέτοιου ειδους κόμικς γενικά, κί οχι τα βιογραφικά συγκεκριμένα. 

Ο Kleist  ζωντανεύει τα τραγούδια του Cave στο χαρτί με μεγάλη ευρηματικοτητα και ευαισθησία και μας κάνει κοινωνούς ενός κόσμου όμορφα δαιμονικά πλασμένου

Σας συμβουλεύω να το διαβάσετε υπό τους ήχους των Folsom Prison Blues, Shivers, Jangling Jack, Pleasure Is The Boss, Junkyard, King Ink, A Dead Song, Love Letter, Cabin Fever, Mutiny In Heaven, Tupelo, Swampland, The Mercy Seat, Mercy, Hallelujah, Red Right Hand και Higgs Boson Blues που ακούγονται και στο κομικ.

 

Έχει περάσει η εποχή που ήμουν μεγάλη φαν του Cave - ακόμα γουστάρω τα τραγούδια του φυσικά, αλλά δεν πωρώνομαι πλέον τοσο.

Ως ακραία προσωπικότητα είχε σίγουρα υλικό να δώσει - ήταν όμως κι ο Kleist που με εντυπωσίασε σ'αυτό το κόμικ με το ταλεντο του, εξίσου με τον Cave. 

Ωρα να εξερευνήσω τις υπόλοιπες δημιουργίες του - κυκλοφορούν ήδη στα ελληνικά ο Johnny Cash κι ο Μποξερ,  η Αβάνα  (που δε μου είχε κανει τόση εντύπωση - θα την ξανατσεκαρω ομως) κι ο Κάστρο

 

 

Στα βιβλία και στον κινηματογράφο πάντα ήταν δημοφιλείς οι βιογραφίες, από την εποχή που η Greer Garson έπαιζε την Madame Curie το 1943. Στα κόμικς δεν ήταν τόσο της μόδας βέβαια, αλλά θυμάμαι κάτι παλιά αγγλικά κόμικς της δεκαετίας του 70 όπως το Look-In που δημοσίευε βιογραφίες των Abba, Beatles, κλπ. σε κόμικς.

 

Πάντως η περίπτωση του σπουδαίου Nick Cave είναι ενδιαφέρουσα, αφού δεν είναι ένας mainstream καλλιτέχνης, με την έννοια ας πούμε που είναι οι U2 (αν και στην χώρα μας είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, και δίκαια), οπότε έχει μεγάλη αξία. Οι εκδόσεις ΟΞΥ μας έχουν συνηθίσει σε καλά πράγματα. Βλέπω μάλιστα ότι έχει 340 σελίδες (αρκετά χορταστικό).