Μήπως τελικά η ελληνική σκηνή είναι πιο Black απ' ότι πρέπει?

[Manitou]

Ανοίγω αυτό το topic σαν συνέχεια της συζήτησης γύρω από τον Μπλε Κομήτη.

 

Εγώ όπως και κάποιοι άλλοι συμφορουμίστες παρατηρήσαμε μια υπερβολική απαισιοδοξία στο χώρο της ελληνικής σκηνής κόμικ. Τρανό παράδειγμα ο μπλε κομήτης που παρόλη την ποιότητά του είναι αδιαμφισβήτητα ένα κόμικ γεμάτο με κυρίως σκοτεινές ιστορίες.

Μεταφέρω εδώ την αρχική μου τοποθέτηση στο θέμα:

 

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=37547&p=510738

 

 

Στο θέμα του Μπλε Κομήτη έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση πάνω στο θέμα με εκατέρωθεν απόψεις. Καλό είναι να τις μεταφέρουμε και να συνεχίσουμε εδώ τη συζήτηση ώστε να μη χαλάσει το topic του περιοδικού!

 

 

Και ας γράψω εδω την άποψη μου. Προσωπικά πιστεύω, όπως αναφέρθηκε από τον Mr-d ότι η ΚΑΛΗ κωμωδία είναι πολύ πιο δύσκολη από το δράμα. Εύκολα κάνεις κάτι δραματικό να φαίνεται ποιοτικό. Εύκολα κάνοντας κωμωδία γίνεσαι Σεφερλής (με όλο το σεβασμό στον ηθοποιό αυτό). 

 

Διαφωνώ για το μαύρο της εποχής που ανέφερε ο Φλοκ. Σε πιο μαύρες εποχές γράφτηκαν τα πιο αισιόδοξα κείμενα, οι πιο αισιόδοξες και χαρούμενες μελωδίες οι πιό αισιόδοξες ταινίες.

 

Νομίζω οτι η κουλτούρα μας σαν Έλληνες του 2017 είναι μόδα να είναι Black. Το απαισιόδοξο είναι εύκολο και πουλάει εύκολα. Το βλέπω σε παραστάσεις σε stand up (τυγχάνει να έχω δει πολλά μιας και ήμουν και εγω του χώρου) και βεβαίως στα ελληνικά κόμικ.

 

Αυτό πάνω κάτω πιστεύω με όλο το σεβασμό βέβαια σε όλες τις αντίθετες απόψεις.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 13, 2017 από ChrisL

[Aoshi]

Δεν ξέρω αν γενικά η ελληνική σκηνή είναι απαισιόδοξη. Ο ΜΠΛΕ ΚΟΜΗΤΗΣ, σαν περιοδικό, ίσως να είναι, αλλά έχει βγει μόνο ένα τεύχος, μπορεί να ήταν τυχαίο, αλλά αυτό έχει να κάνει με τις επιλογές του συντάκτη. Αν του αρέσει η μαυρίλα, θα φανεί και στις επιλογές του.

 

Αλλά η Ελληνική σκηνή γενικότερα είναι γεμάτη απο κωμικά στρίπς. Πχ. στο SoComic τα κωμικά στρίπς δεσπόζουν.

[germanicus]

Δε νομίζω ότι η τωρινή ελληνική σκηνή είναι μαύρη. Όπως είπε ο προλαλήσας, τίγκα στα χιουμοριστικά το socomic και κατ'επέκταση τα 10-20 από αυτά που εκτυπώνει ετησίως η Jemma. Κοιτάζω τα περσινά Ελληνικά του "εμπορίου"  και νομίζω πως τα περισσότερα είναι χιουμοριστικά. Το ίδιο νομίζω (γιατί πολλά δεν τα γνωρίζω/θυμάμαι-τις-παρουσιάσεις) ότι συμβαίνει και με τις περσινές αυτοεκδόσεις.

 

Δεν θυμάμαι που έχει γραφτεί στο φόρουμ (μπορεί στον Μπλε Κομήτη) για όσους είμαστε 40+ και κάποια από τα βιώματά μας, κυρίως από τη δεκαετία του 80 και εν μέρει του 90. Ας μην επεκταθώ και ας το περιορίσω σε ένα "όποιος έχει καεί στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι" Όποιος είναι περίεργος, ας πάει στα Αποσπάσματα και ας τσεκάρει τα της Βαβέλ Καμία σχέση με αυτά που κάνουν σήμερα ο Ρουμπούλιας, ο Σταμπουλής, ο Κυριαζής και ένα κάρο άλλοι όχι μόνο στα κόμικ αυτό. παντού

 

Γενικώς, θεωρώ πως για ποικιλία λόγων (ιεκ γραφιστικής, διαδίκτυο, διαδικτυακό εμπόριο, νέα εκτυπωτικά μηχανήματα κ.ο.κ.) υπάρχει μια συνολική έκρηξη Ελλήνων δημιουργών. Μια εξαιρετική παρατήρηση την έκανε πριν μερικά χρόνια ο Paszkiewicz.(Δηλητηριώδες Νανούρισμα 1+2 από Jemma) όταν είχε έρθει στη χώρα μας. Δεν υπάρχει ΜΙΑ σχολή ή ΜΙΑ τάση. Οι επιρροές είναι all over the place. 

 

Αυτά ως προς τη γενική εικόνα. Μέσα σε αυτή την εικόνα φυσικά υπάρχουν και αυτοί που πνίγονται και θέλουν να βγάλουν από μέσα τους τη μεγάλη κουβέντα ή να εκδώσουν το κόμικ με τα μεγάλα νοήματα... well. Μου λείπει ο Τσούκης, η Ζεστή του Σοκολάτα, η Βίδα του Διότι τα μεταξωτά τους θέλουν επιδέξιους

 

[Θλιμμένος Μπούφος]

Από την άλλη, η κάθε σχολή έχει τα χαρακτηριστικά της και θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της ελληνικής σχολής. Θα έπρεπε όμως και να αναρωτηθούμε όλοι, δημιουργοί και αναγνώστες, ποιοι έλληνες κομίστες έχουν κάνει καριέρα στο εξωτερικό, με τι δουλειές έχουν κάνει καριέρα και αν οι δουλειές τους αυτές έχουν καμία σχέση με την μέση ελληνική δουλειά από άποψη σχεδίου και ύφους. Θα συμφωνήσω με τον Phantom ότι οι περισσότερες ελληνικές δουλειές - και όχι μόνο στα κόμικς αλλά και στις περισσότερες μορφές τέχνης - είναι σκοτεινές, πομπώδεις, έχουν περισπούδαστο ύφος, δεν δίνουν βάση στο ίδιο το σχέδιο αλλά στην "κουλτουροσύνη" και στην "ψαγμενιά".

 

Προσωπικά δεν ελπίζω να αλλάξει αυτό σύντομα, γιατί τα 38 μου χρόνια σε αυτή τη χώρα, μου έχουν δείξει ότι έτσι είμαστε σαν λαός και όχι μόνο στα κόμικς. "Ψευτό-προχώ", μαγκιά, κλ#%α και επί της ουσίας λίγα πράγματα. Όταν μου είπε στο Comicdom ένας 18χρονος φανζινάς ότι έχει επηρρεαστεί από την Βαβέλ, ήθελα να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Αντί, και λόγω ηλικίας, να μου μιλήσει για Ντίσνευ, υπερήρωες και μάνγκα, μίλησε για Βαβέλ, είτε για του το είπε κάποιος και ήθελε να φαίνεται ψαγμένος είτε γιατί πραγματικά ήταν άλλος ένας 18χρονος "καταραμένος" δημιουργός.

Εδώ συμφωνούμε απόλυτα. Όχι όλες οι ελληνικές δουλειές, αλλά αυτές που προσπαθούν να είναι σοβαρές. Για την ελληνική σκηνή κομικ δεν έχω άποψη γιατί διαβάζω κυρίως τα πιο εμπορικά και γνωστά, αλλά το φαινόμενο είναι πολύ έντονο στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Βλέπεις για παράδειγμα μια ελληνική "σοβαρή" σειρά και το μόνο που έχει είναι ναρκωτικά,τσόντα και βιασμούς. Ε αυτό δεν είναι κουλτούρα, ή ότι τελοσπάντων υποτίθεται ότι σημαίνει αυτή η λέξη.

 

Ελληνική σχολή δεν νομίζω να υπάρχει. Σίγουρα όχι τόσο χαρακτηριστική πάντως όπως η γαλλική, ιταλική κτλ. Βλέπεις ένα νέο ελληνικό κομικ στο ράφι και δεν ξες τι σε περιμένει πριν το ανοίξεις. Αυτό βέβαια εννοείται δεν είναι κακό, όμως θεωρώ είναι πολύ πιο δύσκολο να χτίσεις έτσι ένα κοινό ώστε να προχωρήσει όλη η σκηνή.

 

[Blackbeard]

Δεν παρακολουθώ την ελληνική σκηνή, αλλά νομίζω ότι για διάφορους λόγους που δεν έχουν να κάνουν με κόμικς, υπάρχει η σύνδεση μεταξύ σοβαρού και σημαντικού. Πολλοί θέλουν να σώσουν τον κόσμο και να πουν μια κουβέντα που θα έχει σημασία ή που θα τους βοηθήσει να καταλάβουν τη ζωή καλύτερα κτλ. Η προσωπική μου εμπειρία μου έχει δείξει ότι ο μέσος άνθρωπος που στρέφεται σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης έχει εφηβικές ανησυχίες, σε όποια ηλικία κι αν ξεκινήσει να ασχολείται. Με λίγα λόγια, παίρνουν πολύ σοβαρά κάποια πράγματα. Κάποιοι το ξεπερνάνε, κάποιοι όχι. Θεωρώ ότι οι περισσότεροι έχουν χάσει το χιούμορ τους και ζουνε πολύ έντονα για τις ιδέες τους. Παραδείγμα που μου έρχεται είναι το Watchmen από τον τομέα των κόμικς, το οποίο για τον Moore ήταν παρωδία και όχημα για να εκμεταλλευτεί το κόμικ ως μέσο, αλλά οδήγησε τα κόμικς στη λεγόμενη dark age γιατί πολλοί το εξέλαβαν ως ότι τα κολάν και τα βρακιά θα μπορούσαν να υπάρχουν μαζί με τον Νίξον και το Βιετναμ και τον ψυχρό πόλεμο. Για παρόμοιο λόγο την είπε στο Χόλυγουντ και ο Κλιντ Ίστγουντ πρόσφατα, ότι έχουνε χάσει το χιούμορ τους. 

 

Εκεί που μάλλον καταλήγω είναι ότι οι περισσότεροι δημιουργοί έχουν κάποιες ιδέες. Και αντί να κάνουν ιστορίες που να δουλεύουν οργανικά με αυτές, προσπαθούν να κάνουν ιστορίες που προσαρμόζονται σε κάτι που σκέφτηκαν μια Δευτέρα πρωί που έβρεχε και δεν έβρισκαν πάρκινγκ. Υπάρχουν εξαιρετικά παραδείγματα από κόμικς που έχουν κάτι να πουν αλλά δε στο τρίβουν στη μουρη. Πάνω απ'ολα έχουν να πούνε μια ιστορία. 

[GeoTrou]

Όπως ειπώθηκε, τα χιουμοριστικά είναι πλειονότητα πλέον. Μήπως, λοιπόν, θεωρείται «μαύρη» η ελληνική σκηνή επειδή ασχολούμαστε περισσότερο με τα «σοβαρά»* κόμικς; Μήπως τα άλλα τα διαβάζουμε, χαζογελάμε και μετά τα ξεχνάμε; Dunno, απλά αναρωτιέμαι.

Γενικά, εγώ είμαι της άποψης ότι ο κόσμος δεν χρειάζεται περισσότερη διασκέδαση, αλλά ψυχαγωγία. Ζούμε σε μια εποχή που όλα είναι επιφανειακά και ψάχνεις με το φακό μια ταινία ή ένα κόμικ που να λέει πραγματικά κάτι. Ωστόσο, θα συμφωνήσω με τον Blackbeard ότι συχνά το περιεχόμενο καβαλάει την αφήγηση και το μήνυμα σου πετιέται στα μούτρα με άσχημο τρόπο. Γιατί, έμαθες κάτι από την Παραλογή (το αναφέρω γιατί η ρίζα της κουβέντας είναι ο Μπλε Κομήτης); Όχι, αλλά θα το προτιμούσα από το να διαβάσω άλλη μια ιστορία για έναν τύπο με θεληματικό σαγόνι που φοράει μια στολή και σώσει την Αμερική από τους εξωγήινους που διακαώς επιθυμούν να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. 

 

*Ποτέ δεν συγχέω σοβαρότητα με χιούμορ. Ένα αστείο κόμικ μπορεί να είναι σοβαρό, αν ο δημιουργός σέβεται τον εαυτό του και τον αναγνώστη και έχει μια καλή ιδέα και μια καλύτερη εκτέλεση. Εδώ όμως το χρησιμοποιώ με την έννοια του «μη χιουμοριστικού».

 

Υ.Γ.: Εννοείται ότι όλα αυτά είναι καθαρά προσωπική άποψη και δεν αποτελούν προσβολή στο γούστο κανενός.

[Kurdy Malloy]

Η Ελλάδα ως χώρα μη έχουσα αξιοσημείωτη κομικίστικη κουλτούρα, δεν έχει καταφέρει να ενηλικιωθεί στο είδος. Και επειδή δεν έχει ενηλικιωθεί ακόμα σαν κάθε έφηβος έχει λάθος εικόνα για την ενηλικίωση. Νομίζει ότι ενηλικίωση είναι η κατάχρηση του σεξ, η υπερέκθεση στο θάνατο και τις συναφείς ένοιες, το σπλάτερ, η βωμολοχία κλπ. Ενώ ενηλικίωση φερ'ειπείν είναι η ακομπλεξάριστη χρήση του σεξ όπου αυτό προσφέρει και εντάσσεται στην πλοκή, ο θάνατος σαν ένα αναπόφευκτο γεγονός της ζωής που συμβαίνει ηθελημένα ή αθέλητα και αλλάζει ζωές, η βία πρέπει να υπάρχει σε τέτοιο βαθμό (όσο και στη ζωή) που να μην υπερκαλύπτει τη δημιουργία καθευατή και η βωμολοχία καλό είναι να αντικαθίσταται απλά με την χρήση όλου του λεξιλογίου χωρίς ταμπού και κόμπλεξ.

 

Έτσι πάρα πολλοί δημιουργοί ξεκινάνε με δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρεί τα κόμικ παιδικά μικιμάου, οπότε υπερθεματίζουν από την άλλη πλευρά με τη λάθος θεώρηση που έχουν περί ενήλικου. Από εκεί και η μαυρίλα των ενήλικων δουλειών ΙΜΗΟ.

 

Τα κόμικ στριπάκια είναι στο άλλο άκρο. Έχουν οι δημιουργοί παραδεχθεί ότι το κοινό είναι αυτό, στα τέτοια μας οι άλλοι, οπότε εμείς κάνουμε δουλειές στο μήκος κύματος αυτού του κοινού και ας μας λένε ανώριμους.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 15, 2017 από Kurdy Malloy

[x for xepeta]

On 14/10/2017 στο 12:52 ΠΜ, Blackbeard είπε:

Εκεί που μάλλον καταλήγω είναι ότι οι περισσότεροι δημιουργοί έχουν κάποιες ιδέες. Και αντί να κάνουν ιστορίες που να δουλεύουν οργανικά με αυτές, προσπαθούν να κάνουν ιστορίες που προσαρμόζονται σε κάτι που σκέφτηκαν μια Δευτέρα πρωί που έβρεχε και δεν έβρισκαν πάρκινγκ. Υπάρχουν εξαιρετικά παραδείγματα από κόμικς που έχουν κάτι να πουν αλλά δε στο τρίβουν στη μουρη. Πάνω απ'ολα έχουν να πούνε μια ιστορία. 

 

 

Είχα ακούσει ένα σκιτσογράφο να λέει "πειραματιζόμουν και προχωρούσα όπου με βγάλει. τελικά έκανα αυτό και ένοιωσα οκ". Καλά, δεν είπε αυτά τα λόγια, αλλά προσπαθώ να μεταφέρω το ρεζουμέ. Από τη μια λέω έχει τα δίκια του, ένοιωσε άνετα, και προχώρησε σε ό,τι γούσταρε. Από την άλλη λέω καμιά στοιβαρή σκέψη, καμιά σιγουριά για το πρότζεκτ και το χειρότερο το δηλώνει! Δεν έβαλε ένα ορκ, ένα ξωτικό, έναν καπνιστή και έναν παρθένο, αλλά γράφτηκαν τα καλύτερα για τη δουλειά του

[ΤασίαΚούτ]

Απλά θα αργήσουμε να ωριμάσουμε Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι εμείς ως χώρα ,τώρα κάνουμε τα πρώτα μας βήματα σε τέτοιου είδους τέχνη.Εκτός και αν κάνω κανένα λάθος Όμως, για να βρεις ένα πραγματικά΄καλό κόμικ φίλε μου, ιδιαίτερα εδώ θα πρέπει να το ψάξεις πολύ.Μα πάρα πολύ.

 

On 14/10/2017 στο 1:55 ΠΜ, GeoTrou είπε:

Όπως ειπώθηκε, τα χιουμοριστικά είναι πλειονότητα πλέον. Μήπως, λοιπόν, θεωρείται «μαύρη» η ελληνική σκηνή επειδή ασχολούμαστε περισσότερο με τα «σοβαρά»* κόμικς; Μήπως τα άλλα τα διαβάζουμε, χαζογελάμε και μετά τα ξεχνάμε; Dunno, απλά αναρωτιέμαι.

Γενικά, εγώ είμαι της άποψης ότι ο κόσμος δεν χρειάζεται περισσότερη διασκέδαση, αλλά ψυχαγωγία. Ζούμε σε μια εποχή που όλα είναι επιφανειακά και ψάχνεις με το φακό μια ταινία ή ένα κόμικ που να λέει πραγματικά κάτι. Ωστόσο, θα συμφωνήσω με τον Blackbeard ότι συχνά το περιεχόμενο καβαλάει την αφήγηση και το μήνυμα σου πετιέται στα μούτρα με άσχημο τρόπο. Γιατί, έμαθες κάτι από την Παραλογή (το αναφέρω γιατί η ρίζα της κουβέντας είναι ο Μπλε Κομήτης); Όχι, αλλά θα το προτιμούσα από το να διαβάσω άλλη μια ιστορία για έναν τύπο με θεληματικό σαγόνι που φοράει μια στολή και σώσει την Αμερική από τους εξωγήινους που διακαώς επιθυμούν να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. 

 

*Ποτέ δεν συγχέω σοβαρότητα με χιούμορ. Ένα αστείο κόμικ μπορεί να είναι σοβαρό, αν ο δημιουργός σέβεται τον εαυτό του και τον αναγνώστη και έχει μια καλή ιδέα και μια καλύτερη εκτέλεση. Εδώ όμως το χρησιμοποιώ με την έννοια του «μη χιουμοριστικού».

 

Υ.Γ.: Εννοείται ότι όλα αυτά είναι καθαρά προσωπική άποψη και δεν αποτελούν προσβολή στο γούστο κανενός.

Φιλε  μου με καλύψες σε όλα.Μπράβο σου και εδώ στο Ελλαδισταν μπερδεύουν ακόμη τα πράγματα καί όχι μονάχα στα κόμικ

 

Κατα εμέ,σοβαρό κόμικ είναι σύνολο απο επιμέρους πράγματα που δένονται άριστα μεταξύ τους.Ωραίος σχεδιασμός,πιασαρικο σενάριο ,ευφυές χιούμορ και αρκγό γλώσσα δοσμένα με προσοχή οπως και σεβασμός στον αναγνώστη. Μακάρι να το καταλάβουν αυτό, αυτοί του Μπλε Κομήτη και να μην αφήσουν τίποτε φοβίες, ή διθενκουλτούρα ριστικές βλακείες να αλλοιώσουν την προσπάθεια τους.Διότι, μπορεί εδώ τα κόμικς να θεωρούνται ακόμη  αναγνώσματα για μικρά αλλά εδώ,υπ άρχει και ενας  άκρα απαιτητικός πυρήνας  πραγματικα ψαγμενων φίλων των κόμικς. Που αν δουν ,οτι κάτι άσχημο πάει να παίξει τότε ,θα το κλείσουν το μαγαζί.Όπως είχε γίνει τοτε, με την Βαβελ.Που κακά τα ψέματα είχε δουλειές και ποιότητες ,ανώτερες απο  εκεινες του Κομήτη .Και να που όμως έσβησε απο τον εκδοτικό χάρτη. Αλλά είναι νωρίς ακόμη για να πούμε.Όμως, για να δούμε.

[DIMITRID]

Εμενα με προβληματιζει που μπορω να βρω το Μπλε Κομητη και το Γρα Γρου πιο ευκολα απο τους Μυθοναυτες ή το Χρισμα του Σκοτους. Υπαρχει περισσοτερη ανταποκριση για την ιστορια μιας ταβερνας στο χωριο απ οτι για φανταστικο ξυλικι και world building; Εννοω οτι τα πρωτα ειναι πιο ευκολα διαθεσιμα στους εν δυναμει αναγνωστες. Γιατι;

Επεξεργασία Μαρτίου 25, 2018 από DIMITRID

[GeoTrou]

Πώς ακριβώς κατέληξες σε αυτό το συμπέρασμα; Το Χρίσμα του Σκότους υπάρχει στα αθηναϊκά κομιξάδικα και σε Πολιτεία/Πρωτοπορεία. Οι Μυθοναύτες επίσης στα εξειδικευμένα καταστήματα. Αλλά από πότε η διανομή έχει να κάνει με το περιεχόμενο και την ποιότητα του κόμικ;  

[DIMITRID]

19 λεπτά πριν, GeoTrou είπε:

Πώς ακριβώς κατέληξες σε αυτό το συμπέρασμα; Το Χρίσμα του Σκότους υπάρχει στα αθηναϊκά κομιξάδικα και σε Πολιτεία/Πρωτοπορεία. Οι Μυθοναύτες επίσης στα εξειδικευμένα καταστήματα. Αλλά από πότε η διανομή έχει να κάνει με το περιεχόμενο και την ποιότητα του κόμικ;  

Δε κατεληξα σε καποιο συμπερασμα, υπαρχει και κοσμος εξω απο την Αθηνα και δε βρισκει αυτους τους τιτλους, αν και στις πρισσοτερες πολεις δεν υπαρχουν κομιξαδικα ή εξειδικευμενα καταστηματα , δε τους βρισκεις ουτε σε ψιλικατζιδικα και βιβλιοπωλεια. Νομιζω οτι οσοι ασχολουνται εδω περα με το αθλημα θα ηθελαν οι τιτλοι που τραβανε το περισσοτερο ενδιαφερον να εχουν και την αναλογη διαθεσιμοτητα, οχι;

[GeoTrou]

Πάλι καλά που δε βρίσκουμε στα ψιλικατζίδικα κόμικς όπως το Γρα-Γρου ή το Χρίσμα του Σκότους. Τώρα για απλά βιβλιοπωλεία, θα πρέπει να ρωτήσεις αυτούς, όχι τις εκδοτικές, γιατί δε φέρνουν κόμικς. Και όσο για το τι τραβάει και τι όχι, το Γρα-Γρου έχει εξαντληθεί ήδη την πρώτη του έκδοση.  

[Dredd]

4 ώρες πριν, DIMITRID είπε:

Εμενα με προβληματιζει που μπορω να βρω το Μπλε Κομητη και το Γρα Γρου πιο ευκολα απο τους Μυθοναυτες ή το Χρισμα του Σκοτους. Υπαρχει περισσοτερη ανταποκριση για την ιστορια μιας ταβερνας στο χωριο απ οτι για φανταστικο ξυλικι και world building; Εννοω οτι τα πρωτα ειναι πιο ευκολα διαθεσιμα στους εν δυναμει αναγνωστες. Γιατι;

 

Τα 2 πρώτα βγαίνουν από "παραδοσιακούς" εκδοτικούς οίκους/ Με το "παραδοσιακούς" εννοώ εκδοτικούς οίκους που βγάζουν και λογοτεχνία, άρα έχουν κύκλο συνεργαζόμενων καταστημάτων/βιβλιοπωλείων, άρα έχουν μεγαλύτερη και καλύτερη διακίνηση.

 

Τα 2 τελευταία βγαίνουν απο κομιξοεκδοτικούς με παραγωγή 5-10 (και ίσως να λέω πολλά) κόμικ το χρόνο, με μικρές πωλήσεις, χωρίς κανένα ή με ελάχιστο κύκλο συνεργαζόμενων βιβλιοπωλείων και διακίνηση σχεδόν αποκλειστικά στα κομιξάδικα +Πρωτοπορία+Public (ίσως).

 

Τώρα, στην ουσία του ερώτηματος σου, όπως το αντιλαμβάνομαι τουλάχιστον εγώ, γιατί δηλαδή ο κόσμος διαβάζει κόμικ "εσωτερικά¨ ή "κουλτουριάρικα" ή "ψαγμένα" και δεν διαβάζει εξίσου κόμικ διασκεδαστικά, περιπετειώδη, χιουμοριστικα κλπ; Προσωπική μου άποψη είναι ότι φταίνε οι εκδοτικοί και οι δημιουργοί. Και λιγότερο φταίνε και οι αναγνώστες. 

 

Οι εκδοτικοί γιατί δεν ρισκάρουν και βγάζουν συνεχώς μια από τα ίδια. Διασκευές μυθιστορημάτων, μυθολογία, rinse and repeat. Αυτό πουλάει και αυτό βγάζουν. Δεν έχει μπει ποτέ κανείς στην διαδικασία να σκεφτεί ότι μπορεί να φτιάξει ένα κοινό από μικρό, να το γαλουχήσει και να το μάθει ότι κόμικ δεν είναι μόνο η διασκευή της Πηνελόπης Δέλτα (θου κύριε), αλλά είναι κάτι σύγχρονο, κάτι που μεγαλώνει μαζί με τους αναγνώστες του και δεν ντρέπεται να γελάσει, να διασκεδάσει, να τρομάξει, να ανατριχιάσει, να κάνει την καφρίλα του κλπ κλπ κλπ.

 

Οι (περισσότεροι, όχι όλοι πάντα κατά την προσωπική μου άποψη) δημιουργοί είτε θα το πάνε safe ακολουθώντας την παραπάνω μέθοδο, είτε θα βγάλουνε όλη τους την undergroundίλα, λες και φοβούνται ότι τους πούνε νερντς τα άλλα παιδιά(δημιουργοί) στο σχολείο αν ασχοληθούν με κάτι πιο φωτεινό, πιο αστείο, πιο υπερηρωικό, πιο χαβαλεδιάρικο κλπ.

 

Τέλος, εμείς οι αναγνώστες φταίμε γιατί, αντί να πάμε να πάρουμε όλοι μαζικά το Χρίσμα του Σκότους (και το κάθε Χρίσμα), πηγαίνουμε και παίρνουμε μαζικά τα ψαγμένα. Δεν το λέω εγώ, το λένε οι πωλήσεις. Ας ξεπουλούσε το Χρίσμα και όχι το Γρα-Γρου, ας γινόταν αυτό για 2-3 χρόνια σερί και ξαφνικά θα έβλεπες πόσα Χρίσματα θα βγαίναν.

 

DISCLAIMER : Οι παραπάνω απόψεις είναι προσωπικές και απηχούν αποκλειστικά το προσωπικό μου γούστο και μόνο.

 

Τέλος, @GeoTrou , γιατί είσαι ανακουφισμένος που δεν υπάρχουν στα ψιλικατζίδικα τα Γρα-Γρου και Χρίσμα;

[zade]

Να πω κι εγώ την πάνσοφη άποψή μου;

 

Ίσως απλά επειδή πουλάει; Χελόου;

 

Είμ' εγώ εκδοτικός οίκος, έτσι; Δεν λέω έχω και τις καλλιτεχνικές ανησυχίες μου , μ' αρέσουν και τα κουλτουροψαγμένα , μαρέσουν τα τσιγάρα, τα ποτά , τα ξενύχτια αλλά τελικά τι μένει ; ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ. Οπότε για να το κάνω αυτό κοιτάω τι πουλάει; 

 

ΜικυΜάο; Δώσε μικυμάο και οπαδιλίκι στο λάο. 

 

Σουπερχοίρος; Δώσε κολάν και μπέρτες και DoubleD bra sizes στο λάο.

 

Μάνα γιατί με γέννησες; Δώσε πόνο  στο λαό.

 

Οπότε που καταλήγουμε Θα στο βγάλω το κόμικ σου ναι. ΑΠ το φετινό budget έχουμε 20 χιλιάρικα για κουλτούρες και τα εσώψυχά σου και άλλες 80 για άρτον και θεάματα.  Σου έβγαλα πέρσι αυτό που ήθελές. Φέτος δώσε στο λαό αυτό που θέλει.

 

 

Αυτή ήταν η αποψάρα μου. Για πιο σοβαροφανή απάντηση θα πρέπει να περιμένετε άλλη στιγμή που δεν θα έιναι μια η ώρα το βράδυ και η γυναίκα μου δεν θα φωνάζει να πάω για ύπνο γιατί δουλέυω αύριο.

[GeoTrou]

@Dredd Γιατί δε θέλω να αντιμετωπίζονται τα κόμικς σαν κάτι ευτελές. Όλοι έχουμε δει κόμικς σε περίπτερα και η κατάστασή τους δεν είναι η καλύτερη. Ίσως τα πράγματα έχουν βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν, αλλά ακόμα βλέπουμε νούμερα γραμμένα πάνω σε περιοδικά κλπ. Νομίζω ότι η «μετακόμιση» των κόμικς από το περίπτερο στο βιβλιοπωλείο μόνο βελτίωση μπορεί να προσφέρει στο status των κόμικς (εφόσον θέλουμε να αντιμετωπίζεται ως «ένατη τέχνη»).

Όσον αφορά την ευθύνη του τι βγαίνει και τι πουλάει. Τι θέλουμε τελικά από τους εκδότες; Περισσότερα χιουμοριστικά; Περισσότερες περιπέτειες; Περισσότερα «ψαγμένα»; Φαντάζομαι, θέλουμε μια ισορροπία. Τι ισορροπία να πετύχουμε όμως σε μια τόσο μικρή αγορά; Όταν βγαίνουν γύρω στα τριάντα άλμπουμ ελληνικά ετησίως, τι ποικιλία μπορούμε να έχουμε; Και αν δείτε τις εκδόσεις του 2017, η πλειονότητα είναι χιουμοριστικά. Οπότε, καταλήγω ότι η γκρίνια περί μαυρίλας των ελληνικών κόμικς προέρχεται από το γεγονός ότι οι «ψαγμενιές» ακούγονται περισσότερο σε εξωκομικιστικούς κύκλους.

[DIMITRID]

3 ώρες πριν, Dredd είπε:

 

DISCLAIMER : Οι παραπάνω απόψεις είναι προσωπικές και απηχούν αποκλειστικά το προσωπικό μου γούστο και μόνο.

 

 

LOL, το διαβασα και αυτο.

[Dredd]

@GeoTrou Δηλαδή όταν πριν 20-30 χρόνια έβρισκε ο καθένας στο περίπτερο Κόρτο Μαλτέζε και πολλά άλλα ήταν χειρότερο από τώρα που δεν τα βρίσκει πουθενά; ΟΚ, είπαμε, και εγώ τα θέλω τα κομιξάκια να είναι τέλεια, αλλά δεν είναι αυτό το παν. Σαν να λες δηλαδή, ότι προτιμώ να πουλάνε 500 κομμάτια αλλά αυτά να είναι ευθυγραμμισμένα παρά να πουλάνε 1500 και να είναι τσακισμένα στις άκρες. Με λίγα λόγια μου λες : "Θέλω το χόμπυ μου να θεωρείται τέχνη, οπότε περιορίζω την πρόσβαση σε αυτό παρά σε μια ελίτ¨. Μα οι Γάλλοι το έχουν κάνει τέχνη γιατί βγάζουν 3000 εκδόσεις κάθε χρόνο, ανάμεσα σε αυτές και κάποιες ψαγμένες, δεν πάνε, εν έτει 2018, να διασκευάσουν Ιούλιο Βερν ή οποιαδήποτε άλλη αρχαιολογία έχουν. Πιθανόν να το κάνουν και αυτό, αλλά σίγουρα δεν θα είναι αυτό το νούμερο 1 σε πωλήσεις της χρονιάς.

 

Και σε αυτό που λες για τους εξωκωμιστικούς κύκλους, έχεις δίκιο. Για τον κάθε Ερωτόκριτο και Γρα-Γρου που βγαίνει, το αγοράζουν και 1000 μεγαλύτεροι σε ηλικία και άσχετοι με τα κόμικς, και παίρνει ένα κομμάτι της πίτας, "πεθαίνει" ένα πρωτότυπο, διασκεδαστικό, περιπετειώδες, χιουμοριστικό κλπ κόμικ που μπορεί να έφερνε στο μέσο και μερικούς νέους αναγνώστες. Γιατί πες μου, αν έβαζες σε ένα 15χρονο να επιλέξει μεταξύ Κομήτη και Δρακοφοίνικα (τυχαίες επιλογές), πόσοι θα επιλέγανε Κομήτη; Αυτό το 15χρονο όμως είναι που θα πρέπει να θέλεις πιο πολύ, γιατί αυτός είναι που θα είναι "πελάτης" σου τα επόμενα 30 χρόνια, και όχι αυτός που θα σου πάρει κάτι μια χρονιά επειδή απλά του θύμισε το λογοτεχνικό που είχε διαβάσει μικρός.

 

Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι οι απόψεις μου είναι εκτός μόδας. Για αυτό και βλέπουμε Μυστικά του Βάλτου, Κομήτες κλπ., ενώ, αν επέλεγα εγώ, θα πάλευα να βγάλω το καινούριο Αστερίξ.

 

Τεσπα, κουβέντα να γίνεται.....

 

[Lord Makro]

58 min ago , Dredd said:

@GeoTrou Δηλαδή όταν πριν 20-30 χρόνια έβρισκε ο καθένας στο περίπτερο Κόρτο Μαλτέζε και πολλά άλλα ήταν χειρότερο από τώρα που δεν τα βρίσκει πουθενά; ΟΚ, είπαμε, και εγώ τα θέλω τα κομιξάκια να είναι τέλεια, αλλά δεν είναι αυτό το παν. Σαν να λες δηλαδή, ότι προτιμώ να πουλάνε 500 κομμάτια αλλά αυτά να είναι ευθυγραμμισμένα παρά να πουλάνε 1500 και να είναι τσακισμένα στις άκρες. Με λίγα λόγια μου λες : "Θέλω το χόμπυ μου να θεωρείται τέχνη, οπότε περιορίζω την πρόσβαση σε αυτό παρά σε μια ελίτ¨. Μα οι Γάλλοι το έχουν κάνει τέχνη γιατί βγάζουν 3000 εκδόσεις κάθε χρόνο, ανάμεσα σε αυτές και κάποιες ψαγμένες, δεν πάνε, εν έτει 2018, να διασκευάσουν Ιούλιο Βερν ή οποιαδήποτε άλλη αρχαιολογία έχουν. Πιθανόν να το κάνουν και αυτό, αλλά σίγουρα δεν θα είναι αυτό το νούμερο 1 σε πωλήσεις της χρονιάς.

 

 

Ακριβώς αυτό. Και ας μην ξεχνάμε ότι (είτε μας αρέσει είτε όχι) τα κόμικς είναι μια μαζική - λαϊκή μορφή τέχνης, συνεπώς η απομάκρυνση από τα περίπτερα και την εύκολη πρόβαση που αυτά δίνουν, μόνο κακή είναι.

 

[GeoTrou]

Όσον αφορά αυτό το «Θέλω το χόμπυ μου να θεωρείται τέχνη, οπότε περιορίζω την πρόσβαση σε αυτό παρά σε μια ελίτ», με ξαφνιάζεις. Δε θεωρείς τα κόμικς τέχνη; Κι ούτε περιόρισα ποτέ το ποιος θα πρέπει ν' αγοράζει κόμικς. Αν το βιβλιοπωλείο και το κομιξάδικο θεωρούνται χώροι της ελίτ, τότε πάω πάσο, είμαι πιο γαλαζοαίματος απ' ότι νόμιζα.  Κι επίσης θα διαφωνήσω με τον @Lord Makro για το ότι τα κόμικς είναι «λαϊκή τέχνη». Λαϊκή τέχνη είναι τα υφαντά, είναι τα δημοτικά, όχι τα κόμικς. Ή έστω δεν είναι περισσότερο λαϊκή από τη λογοτεχνία ή τον κινηματογράφο. Μπορεί να υπάρχουν «λαϊκές ταινίες» ή «λαϊκά βιβλία», αλλά οι αντίστοιχες τέχνες δεν είναι λαϊκές.

Αυτό πάλι που γράφεις για τους Γάλλους μου φαίνεται άκυρο. Δεν είπα εγώ ν' αρχίσουμε τη μεταφορά κάθε ελληνικού μυθιστορήματος. Και πίστεψέ με, οι Γάλλοι εμπνέονται πιο συχνά απ' όσο νομίζεις από τη λογοτεχνία, τη δικιά τους ή από ξένη. Απλά συχνά επιλέγουν βιβλία που δεν είναι τόσο ευρέως γνωστά, όπως ο Ιούλιος Βερν που αναφέρεις.

Όσο για τη δολοφονία πρωτότυπων κόμικς από τον Ερωτόκριτο και το Γρα-Γρου (), επίτρεψέ μου να διαφωνώ. Ο Ερωτόκριτος μια χαρά περιπετειώδης ιστορία είναι, απλά σε ενοχλεί που δεν είναι πρωτότυπο κόμικ. Θα ήθελα ν' αναφερθώ σε συγκεκριμένους δημιουργούς (και το πώς χαλάνε μελάνι σε μπουρδο-ιστορίες αντί να βγάλουν αυτό που μπορούν), αλλά αυτά από κοντά.  Κι επίσης, το τι θα επιλέξει ο 15χρονος, μην είσαι βέβαιος. Εγώ προσωπικά ξεκίνησα ουσιαστικά με Κόρτο Μαλτέζε. Θα πεις ότι είμαι η εξαίρεση, αλλά ξέρω κι άλλες περιπτώσεις που ξεκινώντας να διαβάζουν κόμικς, ούτε Δρακοφοίνικα ήθελαν, ούτε Σούπερμαν.

[Pete]

4 min ago , GeoTrou said:

Όσον αφορά αυτό το «Θέλω το χόμπυ μου να θεωρείται τέχνη, οπότε περιορίζω την πρόσβαση σε αυτό παρά σε μια ελίτ», με ξαφνιάζεις. Δε θεωρείς τα κόμικς τέχνη; Κι ούτε περιόρισα ποτέ το ποιος θα πρέπει ν' αγοράζει κόμικς. Αν το βιβλιοπωλείο και το κομιξάδικο θεωρούνται χώροι της ελίτ, τότε πάω πάσο, είμαι πιο γαλαζοαίματος απ' ότι νόμιζα.  Κι επίσης θα διαφωνήσω με τον @Lord Makro για το ότι τα κόμικς είναι «λαϊκή τέχνη». Λαϊκή τέχνη είναι τα υφαντά, είναι τα δημοτικά, όχι τα κόμικς. Ή έστω δεν είναι περισσότερο λαϊκή από τη λογοτεχνία ή τον κινηματογράφο. Μπορεί να υπάρχουν «λαϊκές ταινίες» ή «λαϊκά βιβλία», αλλά οι αντίστοιχες τέχνες δεν είναι λαϊκές.

Αυτό πάλι που γράφεις για τους Γάλλους μου φαίνεται άκυρο. Δεν είπα εγώ ν' αρχίσουμε τη μεταφορά κάθε ελληνικού μυθιστορήματος. Και πίστεψέ με, οι Γάλλοι εμπνέονται πιο συχνά απ' όσο νομίζεις από τη λογοτεχνία, τη δικιά τους ή από ξένη. Απλά συχνά επιλέγουν βιβλία που δεν είναι τόσο ευρέως γνωστά, όπως ο Ιούλιος Βερν που αναφέρεις.

Όσο για τη δολοφονία πρωτότυπων κόμικς από τον Ερωτόκριτο και το Γρα-Γρου (), επίτρεψέ μου να διαφωνώ. Ο Ερωτόκριτος μια χαρά περιπετειώδης ιστορία είναι, απλά σε ενοχλεί που δεν είναι πρωτότυπο κόμικ. Θα ήθελα ν' αναφερθώ σε συγκεκριμένους δημιουργούς (και το πώς χαλάνε μελάνι σε μπουρδο-ιστορίες αντί να βγάλουν αυτό που μπορούν), αλλά αυτά από κοντά.  Κι επίσης, το τι θα επιλέξει ο 15χρονος, μην είσαι βέβαιος. Εγώ προσωπικά ξεκίνησα ουσιαστικά με Κόρτο Μαλτέζε. Θα πεις ότι είμαι η εξαίρεση, αλλά ξέρω κι άλλες περιπτώσεις που ξεκινώντας να διαβάζουν κόμικς, ούτε Δρακοφοίνικα ήθελαν, ούτε Σούπερμαν.

Νομίζω ότι με τον όρο "λαϊκά" ο Μάκρο εννοούσε πλατιάς κυκλοφορίας, όχι με την έννοια της λαϊκής τέχνης και της δημοτικής μουσικής.

Και κανένας δεν μπορεί να δολοφονήσει κανένα κόμικ, πρωτότυπο ή μη, εφόσον υπάρχουν δημιουργοί ικανοί για πρωτότυπα και συναρπαστικά έργα. Αντίθετα, η κυκλοφορία εκδόσεων δεύτερης ποιότητας και αξίας αναδεικνύει τη σημασία των πρωτοποριακών έργων και, αργά ή γρήγορα, οδηγεί τα αδιάφορα σε παρακμή. Αλλά αυτό είναι και θέμα ευρύτερης κουλτούρας και θίγει κοινωνικά και πολιτιστικά δεδομένα που ίσως πρέπει να εξετάσουμε γενικότερα κάποια στιγμή.

[GeoTrou]

Το «πρωτότυπα» το χρησιμοποιώ με την έννοια του «ορίτζιναλ», αυτού δηλαδή που δεν έχει βασιστεί σε άλλο έργο (π.χ. βιβλίο).  

[Pete]

Το κατάλαβα, φίλε μου. Το ίδιο ισχύει.

[GeoTrou]

Τότε κάτι δεν καταλαβαίνω στα γραφόμενά σου.  Εννοείται πως τα κόμικς β' διαλογής φέρνουν παρακμή για τη σκηνή. Αλλά ποια είναι αυτά τα κόμικς; Αποκλειστικά οι μεταφορές από βιβλία και τα κουλτουριάρικα; Δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό.

[Pete]

1 min ago , GeoTrou said:

Τότε κάτι δεν καταλαβαίνω στα γραφόμενά σου.  Εννοείται πως τα κόμικς β' διαλογής φέρνουν παρακμή για τη σκηνή. Αλλά ποια είναι αυτά τα κόμικς; Αποκλειστικά οι μεταφορές από βιβλία και τα κουλτουριάρικα; Δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό.

Εγώ είμαι ο Πητ και όχι ο Μάκρο, εντάξει;

[Dredd]

23 λεπτά πριν, GeoTrou είπε:

Όσον αφορά αυτό το «Θέλω το χόμπυ μου να θεωρείται τέχνη, οπότε περιορίζω την πρόσβαση σε αυτό παρά σε μια ελίτ», με ξαφνιάζεις. Δε θεωρείς τα κόμικς τέχνη; Κι ούτε περιόρισα ποτέ το ποιος θα πρέπει ν' αγοράζει κόμικς. Αν το βιβλιοπωλείο και το κομιξάδικο θεωρούνται χώροι της ελίτ, τότε πάω πάσο, είμαι πιο γαλαζοαίματος απ' ότι νόμιζα.  Κι επίσης θα διαφωνήσω με τον @Lord Makro για το ότι τα κόμικς είναι «λαϊκή τέχνη». Λαϊκή τέχνη είναι τα υφαντά, είναι τα δημοτικά, όχι τα κόμικς. Ή έστω δεν είναι περισσότερο λαϊκή από τη λογοτεχνία ή τον κινηματογράφο. Μπορεί να υπάρχουν «λαϊκές ταινίες» ή «λαϊκά βιβλία», αλλά οι αντίστοιχες τέχνες δεν είναι λαϊκές.

Αυτό πάλι που γράφεις για τους Γάλλους μου φαίνεται άκυρο. Δεν είπα εγώ ν' αρχίσουμε τη μεταφορά κάθε ελληνικού μυθιστορήματος. Και πίστεψέ με, οι Γάλλοι εμπνέονται πιο συχνά απ' όσο νομίζεις από τη λογοτεχνία, τη δικιά τους ή από ξένη. Απλά συχνά επιλέγουν βιβλία που δεν είναι τόσο ευρέως γνωστά, όπως ο Ιούλιος Βερν που αναφέρεις.

Όσο για τη δολοφονία πρωτότυπων κόμικς από τον Ερωτόκριτο και το Γρα-Γρου (), επίτρεψέ μου να διαφωνώ. Ο Ερωτόκριτος μια χαρά περιπετειώδης ιστορία είναι, απλά σε ενοχλεί που δεν είναι πρωτότυπο κόμικ. Θα ήθελα ν' αναφερθώ σε συγκεκριμένους δημιουργούς (και το πώς χαλάνε μελάνι σε μπουρδο-ιστορίες αντί να βγάλουν αυτό που μπορούν), αλλά αυτά από κοντά.  Κι επίσης, το τι θα επιλέξει ο 15χρονος, μην είσαι βέβαιος. Εγώ προσωπικά ξεκίνησα ουσιαστικά με Κόρτο Μαλτέζε. Θα πεις ότι είμαι η εξαίρεση, αλλά ξέρω κι άλλες περιπτώσεις που ξεκινώντας να διαβάζουν κόμικς, ούτε Δρακοφοίνικα ήθελαν, ούτε Σούπερμαν.

 

Σίγουρα το τι θεωρεί ο καθένας τέχνη είναι διαφορετικό. Ας μείνω στο ότι δεν την θεωρώ τέχνη η οποία "μαγαρίζεται" αν μπει σε περίπτερο ή αν τσακίσουν οι άκρες της. Από την άλλη, δεν θα έβαζα ένα πίνακα του Ρέμπραντ στο περίπτερο. Πιστεύω ότι οι διαφορές είναι ευδιάκριτες, ας μην γίνουμε σαν αυτούς που ταϊζουν τα σκυλάκια τους φιλέτα. Υπάρχουν διαφορές, για άλλον μεγαλύτερες και για άλλον μικρότερες, αλλά ας συμφωνήσουμε ότι υπάρχουνε. 

 

Ο Ερωτόκριτος δεν με ενοχλεί σαν κόμικ. Ίσα-ίσα που στο ξεφύλλισμα που το έχω κάνει το βρήκα πολύ όμορφο, το αγόρασα για να υποστηρίξω τη σκηνή και τον δημιουργό, και κάποια στιγμή θα το διαβάσω. Με ενοχλεί όλη η νοοτροπία πίσω από τη παραγωγή κόμικ σαν τον Ερωτόκριτο για όλους τους λόγους που ανέφερα προηγουμένως. Δεν σε στεναχωρεί εσένα το γεγονός ότι μια από τις καλύτερες πένες που έχουμε, αντί να ασχοληθεί με κάτι πρωτότυπο, ανατρέχει σε ένα δημώδες εκατοντάδων ετών το οποίο έχει διασκευάστεί σε όλες τις πιθανές και απίθανες μορφές (μουσική, θέατρο, τηλεόραση); Δεν σε στεναχωρεί που μια άλλη από τις καλύτερες πένες που έχουμε, ο Πέτρου, αντί να σου παρουσιάσει κάτι πρωτότυπο, αναλώνεται μεταξύ μυθολογίας και διασκευών; Και δεν λέω γούστα είναι αυτά, και ο καθένας φτιάχνει ότι γουστάρει, και ο καθένας πρέπει να ζήσει και για να ζήσει θα κάνει ότι του ζητάνε οι εκδοτικοί, και αν αυτοί του ζητάνε διασκευές, θα κάνει διασκευές. Για αυτό το λόγο ανέφερα ότι φταίμε όλοι μας σε αυτό τον κύκλο, εκδότες-δημιουργοί και αναγνώστες.

 

Τέλος, εάν εσύ πιστεύεις ότι αν ρωτήσουμε 100 15χρονους στο δρόμο, η πλειοψηφία (ή έστω οι μισοί) θα επιλέξουν Κόρτο αντί για Σουπερμαν-Μανγκα-Ξύλο κλπ, απλά ζούμε σε τελείως διαφορετική κοινωνία. Και επέτρεψε μου εδώ να είμαι απόλυτος, επειδή λόγω μαγαζιού βλέπω καθημερινά πάρα πολλά παιδιά από 5 έως 18, δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ περίπτωση στο εκατομύριο αυτοί που θα επιλέξουν Κόρτο να είναι πάνω από 10 με 20 στους 100. Τα ζω καθημερινά, ξέρω τι διαβάζουν, ξέρω τι ζητάνε, ξέρω τι πουλάει, διαβάζω τις λίστες με τα ευπώλητα κλπ κλπ. Το παιδί σε μικρή ηλικία δεν ψάχνει να φιλοσοφήσει, ψάχνει να περάσει καλά. Κατά πλειοψηφία πάντα.

[DIMITRID]

Δε νομιζω οτι στην εποχη που οι πιο δημοφιλεις ταινιες περιλαμβανουν υπερβολικα γυμνασμενους ηθοποιους με γελοιες ενδυμασιες να παιζουν ξυλο βασισμενες σε κομικ η στροφη των ελληνικων εκδοσεων σε αναλογα εργα ειναι και τοσο μεγαλο ρισκο. Οσο για την ποιοτητα μπορει να βρισκεται παντου.

[x for xepeta]

49 λεπτά πριν, Pete είπε:

Νομίζω ότι με τον όρο "λαϊκά" ο Μάκρο εννοούσε πλατιάς κυκλοφορίας, όχι με την έννοια της λαϊκής τέχνης και της δημοτικής μουσικής.

 

Ε, ναι

50 λεπτά πριν, Pete είπε:

Και κανένας δεν μπορεί να δολοφονήσει κανένα κόμικ, πρωτότυπο ή μη, εφόσον υπάρχουν δημιουργοί ικανοί για πρωτότυπα και συναρπαστικά έργα.

 

Και βέβαια μπορεί να δολοφονήσει κάποιος ένα κόμικ, πρωτότυπο ή μη, ακόμη και αν υπάρχουν δημιουργοί ικανοί για πρωτότυπα και συναρπαστικά έργα. Ικανότατοι καλλιτέχνες έβγαλαν σκουπίδια.

 

14 λεπτά πριν, Dredd είπε:

Ο Ερωτόκριτος δεν με ενοχλεί σαν κόμικ. Ίσα-ίσα που στο ξεφύλλισμα που το έχω κάνει το βρήκα πολύ όμορφο, το αγόρασα για να υποστηρίξω τη σκηνή και τον δημιουργό, και κάποια στιγμή θα το διαβάσω. Με ενοχλεί όλη η νοοτροπία πίσω από τη παραγωγή κόμικ σαν τον Ερωτόκριτο για όλους τους λόγους που ανέφερα προηγουμένως. Δεν σε στεναχωρεί εσένα το γεγονός ότι μια από τις καλύτερες πένες που έχουμε, αντί να ασχοληθεί με κάτι πρωτότυπο, ανατρέχει σε ένα δημώδες εκατοντάδων ετών το οποίο έχει διασκευάστεί σε όλες τις πιθανές και απίθανες μορφές (μουσική, θέατρο, τηλεόραση); Δεν σε στεναχωρεί που μια άλλη από τις καλύτερες πένες που έχουμε, ο Πέτρου, αντί να σου παρουσιάσει κάτι πρωτότυπο, αναλώνεται μεταξύ μυθολογίας και διασκευών; Και δεν λέω γούστα είναι αυτά, και ο καθένας φτιάχνει ότι γουστάρει, και ο καθένας πρέπει να ζήσει και για να ζήσει θα κάνει ότι του ζητάνε οι εκδοτικοί, και αν αυτοί του ζητάνε διασκευές, θα κάνει διασκευές. Για αυτό το λόγο ανέφερα ότι φταίμε όλοι μας σε αυτό τον κύκλο, εκδότες-δημιουργοί και αναγνώστες.

 

Νομίζω συμφωνώ σε όλα. Κουράστηκα με τις διασκευές του Πέτρου. Μπορεί το εικαστικό του σχέδιο να ταιριάζει σε αυτήν τη θεματολογία, αλλά χάρηκα περισσότερο όταν είδα και τα δυό του κόμικ με το αρχαιοελληνικό θέμα (που μπορεί κάποιος να πει ότι είναι μια από τα ίδια). Αλλά οι τέσσερις συγγραφείς του Ερωτόκριτου ήταν κάτι που δε χωράει ο νους μου! Και βραβεύτηκαν;!;;!!

[GeoTrou]

@Dredd Σαφέστατα δεν εννοούσα ότι η πλειονότητα των εφήβων θέλει Κόρτο. Το τι θέλουν όμως, δε θα το θίξω γιατί ξεφεύγει κάπως. Πηγαίνοντας τώρα στις μεταφορές, θα σου πω το εξής: ο Ερωτόκριτος εμένα δε μου έκανε κλικ. Εξαιρετικό σχέδιο, αλλά δεν. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ ν' αγνοήσω ότι πρόκειται για μια προσεγμένη έκδοση (αυτό τα περιλαμβάνει όλα, σχέδιο, σενάριο κλπ, όχι μόνο το χαρτί) που σέβεται τον αναγνώστη. Πόσες μη μεταφορές το κάνουν αυτό; Από την αλλη, οι συνεργασίες Βανέλλη-Πέτρου μου αρέσουν πολύ περισσότερο. Ίσως γιατί πήραν ψιλοάγνωστα έργα (πόσοι είχαν διαβάσει Βουτυρά;) και υπό αυτή την έννοια, τα θεωρώ πιο «πρωτότυπα» κόμικς από τον Ερωτόκριτο.  

 

edit: ανάθεμα κι αν ένα 20% της εργογραφίας του Tardi είναι πρωτότυπα έργα. Όλα είναι είτε μεταφορές βιβλίων, είτε αφηγήσεις συγγενών από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Και ξέρεις τι σημαίνει Tardi για τους Γάλλους.  

 

23 λεπτά πριν, DIMITRID είπε:

Δε νομιζω οτι στην εποχη που οι πιο δημοφιλεις ταινιες περιλαμβανουν υπερβολικα γυμνασμενους ηθοποιους με γελοιες ενδυμασιες να παιζουν ξυλο βασισμενες σε κομικ η στροφη των ελληνικων εκδοσεων σε αναλογα εργα ειναι και τοσο μεγαλο ρισκο. Οσο για την ποιοτητα μπορει να βρισκεται παντου.

Κι όμως, οι υπερηρωικές ταινίες έχουν προσφέρει ελάχιστα στα κόμικς. Παρότι δεν έχω κάποιο αριθμητικό επιχείρημα (δλδ. πωλήσεις κλπ), έχω το παράδειγμα ενός από τα παλαιότερα κομιξάδικα του Los Angeles το οποίο έκλεισε πρόσφατα, αρκετές δηλώσεις ξένων άρθρα που υποστηρίζουν ότι οι ταινίες της Marvel δεν έχουν φέρει περισσότερο κόσμο στα κομιξάδικα και φίλους που τρελαίνονται για τις ταινίες, αλλά δεν έχουν αγγίξει κόμικ.

[Laz33]

Πολύπλοκο θέμα το αν είναι καλό τα κόμικς να πωλούνται σε περίπτερα και ψιλικατζίδικα.
Υπάρχουν συν και πλην.
Απ΄τη μία δίνεις τη δυνατότητα σε περισσότερο κόσμο να έρθει σε επαφή μαζί τους και να τα γνωρίσει, απ΄την άλλη "υποβιβάζεις" την αξία τους.
Με τον ίδιο τρόπο που "υποβιβάζεται" πχ η αξία ενός βιβλίου αν πωλείται σε περίπτερο ή ενός μουσικού δίσκου αν τον δίνει δώρο κάποια εφημερίδα.

Βέβαια παίζει ρόλο και η ποιότητα μιας έκδοσης.
Μια πολυτελής σκληρόδετη θα στεκόταν άνετα στο ράφι ενός βιβλιοπωλείου, αντιθέτως θα ήταν "απαξιωτικό" να δοθεί δώρο με μια εφημερίδα και να είναι πατικωμένη και με χτυπήματα.
Απ΄την άλλη μια έκδοση "φθηνιάρικη"(σαν τα Λούκυ Λουκ του Έθνους ας πούμε) ξενίζει αν τη δεις σε βιβλιοπωλείο, οπότε "ορθώς" δόθηκε δώρο με το Έθνος.
Βέβαια θα μου πεις το ότι βγάζεις ένα Λούκυ Λουκ σε φθηνιάρικη έκδοση δεν είναι από μόνο του υποτιμητικό;

Πολύπλοκο θέμα όπως είπα και πάνω

 

Επεξεργασία Μαρτίου 26, 2018 από laz33