gc βραβείο 2017 ΜΠΛΕ ΚΟΜΗΤΗΣ

[GeoTrou]

Δεν έχω ακόμα διαβάσει ολόκληρο το τέταρτο τεύχος, αλλά λέω να γράψω μερικές σκέψεις:

• Το τετρασέλιδο του Paszkiewicz ξεχωρίζει άνετα. Απόδειξη ότι δε χρειάζεται κάθε χιουμοριστικό κόμικ να είναι στριπ ή να είναι ακατανόητα καμένο. Ας είναι καμένο, αλλά ας έχει και λίγο νόημα. Όπως αυτό, που θεώρησα αρκετά έξυπνο. Στο editorial αναφέρεται ότι θα μας απασχολήσει και σε επόμενα τεύχη και θα γούσταρα φοβερά να συνεχίσει με τους χαρακτήρες αυτούς. Εντάξει, ας είν' και μ' άλλους, δε χαλιέμαι.
• Η Ραφαέλλα Κόνη έχει δύο ιστορίες. Απ' όσο ξέρω, δεν έχει βγει κάτι άλλο δικό της και αυτό το πρώτο δείγμα είναι πολύ καλό. Δεν είναι 100% του γούστου μου το σχέδιό της, αλλά το κατέχει και αυτό είναι σημαντικό.
• Emma Tenayuka: αξιοπρεπές σχέδιο με καλό χρωματισμό, αλλά μηδέν λογοτεχνικό ενδιαφέρον.
• Μάλλιασε το ρέμα: horror βγαλμένο από την ελληνική ύπαιθρο. Ψοφάω για κάτι τέτοια, αλλά η εκτέλεση στην καλύτερη μέτρια. Κρίμα...
• Μπιφτέκι a la Boltzmann: το ακατανόητα καμένο, που προανέφερα. Να πω την αλήθεια το συγκεκριμένο δε με χάλασε και πολύ, ίσα-ίσα. Αλλά θα προτιμούσα να το δω σε ένα φανζίν, όχι εδώ.
• Γυμνά Οστά: δεν το διάβασα ακόμα, αλλά dammit τώρα ναι! Τώρα ο Πανταζής βρήκε το πατήματά του και το artwork του πολύ κοντά σε αυτό για το οποίο τον αγαπήσαμε. Στο προηγούμενο δε μου άρεσε και τόσο.
• Ραλλού: μιεχ...
• Όσον αφορά τα θεματικά τεύχη που αναφέρεται πιο πάνω. Σε κάθε τεύχος; Πόσες θεματολογίες μπορεί να βγάλει, προτού γίνει γελοίο; Τώρα πχ έχει έντονη ποδοσφαιρική θεματολογία λόγω Mundial, αλλά πιστεύω ότι καλύτερα να το κάνει μια στο τόσο, παρά συστηματικά. Όπως πχ το Heavy Metal  

[luckystrike]

Εχοντας διαβάσει και τα 4 τεύχη του Μπλε κομήτη μπορώ να πω ότι το τελευταίο ήταν σαφώς βελτιωμένο. Ανήκω προφανώς στο κλαμπ αυτών που υποστηρίζουν την προσπάθεια για πολύ απλούς λόγους. 1ον: Δεν έχω τη δυνατότητα να ψάχνω εξονυχιστικά την αγορά για να μάθω νέους και ταλαντούχους Ελληνες δημιουργούς. Μου δίνει αυτή την ευκαιρία το περιοδικό, έστω και αν η θεματική ποικιλία ξεπερνάει κάποια στιγμή τους ορίζοντες μου. 2ον είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια (όπως τουλάχιστον δείχνει) άρα αξίζει τη στήριξη όσων μπορούμε να τη στηρίξουμε και όπως έχω ξαναγράψει σε κάποια άλλα σχόλια μου ακόμη και αν κάτι δεν είναι τέλειο ή 100% μέσα στα γούστα μας αν δεν στηρίξουμε την παραγωγή θα πάψει να υπάρχει.

Επί των σχολίων συμφωνώ ότι άλλο πράγμα η Βαβέλ και άλλο πράγμα ο Μπλε Κομήτης. Είναι άδικη η σύγκριση δύο διαφορετικών σε λογική εντύπων και κυρίως εντύπων διαφορετικών εποχών. Και νομίζω ότι αδικεί κατάφωρα την προσπάθεια που κάνουν οι συντελεστές του Μ.Κ. από τους οποίους να σημειώσω ότι δεν γνωρίζω κάποιον άρα δεν τους αβαντάρω.

Θεωρώ πολύ θετικό ότι έχουν σε πολλές δουλειές συνδέσει τη νεοελληνική λογοτεχνία με τα κόμικς. Εχουν πάντα μια ιστορία εμπνευσμένη από κάποιο διήγημα ή μυθιστόρημα της σύγχρονης ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας και σε αυτό το τεύχος το Μάλλιασε το ρέμα ήταν μεταφορά επίσης από ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Είναι plus και το γεγονός ότι βάζουν ένα διήγημα σε κάθε τεύχος έστω και αν ορισμένα είναι έξω από το ύφος και τη θεματολογία τους. Το διήγημα αυτού του μήνα ήταν πολύ καλή δουλειά αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν ταίριαζε σε περιοδικό κόμιξ όπως π.χ, ταίριαζε απόλυτα αυτό της Μπουραζοπούλου που δημοσιεύθηκε στο τεύχος 2 ή 3.  Ισως θέλουν λίγο παραπάνω ψάξιμο στον συγκεκριμένο τομέα. Οι μεσήλικες βαμπίρ είναι έξυπνο κόμικ, η πασιονάρια του Τέξας μπορεί να είναι μια τυπική κόμιξ βιογραφία αλλά είχε υπέροχο σχέδιο και κυρίως μου έμαθε μια ιστορική μορφή για την οποία είχα ακούσει κάτι απέξω-απέξω και το 11 vs. 0 βασισμένο εν μέρει σε μια αληθινή αθλητική ιστορία υπέροχο. Για τα Γυμνά Οστά μάλλον θα διαφοροποιηθώ από την πλειοψηφία. Είναι έξω από τους δικούς μου αναγνωστικούς ορίζοντες, λογικό σε κάποιους να αρέσει, σε κάποιους όχι, ανήκω στους δεύτερους. Η Ραλού παρότι απλοϊκή εξυπηρετεί το στιλ ενός γρήγορου διασκεδαστικού κόμικ, αρκεί να έχει την ίδια έξυπνη δομή και σενάριο σε κάθε έκδοση. ΟΚ, μπορεί να διαβαστεί και λίγο παράξενα αφού αναφερόμαστε σε περιοδικό κόμικ αλλά καταυχαριστήθηκα το κείμενο για τα δύο φεστιβάλ. Πανέξυπνη γραφή και παρουσίαση δύο εκδηλώσεων με τη μορφή ενός μίνι-διηγήματος. ΟΙ δύο συνεντεύξεις προσωπικά δεν μου έκαναν κάποιο ιδιαίτερο κλικ αλλά προφανώς έχουν ενταχθεί στο όλο πλαίσιο της παρουσίασης νέων δημιουργών κόμιξ και street art

[DaDiRa]

Το 4ο τεύχος εμένα με ψιλο-απογοήτευσε. Θα ξεκινήσω από τα θετικά.

Εξαιρετικό εξώφυλλο που πιστεύω ότι μπορεί να τραβήξει την προσοχή κάποιου στο περίπτερο να αναρωτηθεί τι είναι αυτό. Η τροχιά των κόμικς μου φάνηκε πιο καλογραμμένη, και η παρουσίαση για το Comicdom Con ήταν πρωτότυπη και διασκεδαστική. Μοναδικό highlight του τεύχους για εμένα ήταν τα Γυμνά Οστά, όπου επιτέλους παίρνει μορφή η ιστορία και το σχέδιο ομαλοποιήθηκε. Όπως έχω ξαναπεί, ας κάνει 3 χρόνια να ολοκληρωθεί, δεν με νοιάζει - ειδικά άμα κάθε part είναι τόσο καλό όσο αυτό.

Πολύ κατώτερες, αλλά στα όρια του αρεστού για τα δικά μου κριτήρια, βρήκα τον Κομπάρσο, την Σκουριά (ναι, κλισέ σενάριο, αλλά εξαιρετική αφήγηση), το Μάλλιασε το Ρεύμα και το 11 vs 0.

Για την Πασιονάρια του Τέξας συμφωνώ με τον GeoTrou. Πολύ προσεγμένο σχέδιο, αλλά δεν είναι κόμικ. Είναι εικονογραφημένη παράθεση γεγονότων. Οι Μεσήλικες Βαμπίρ δεν μου άρεσαν, γενικά περίμενα κάτι πιο ολοκληρωμένο και τα αστεία δεν με έκαναν να γελάσω. Το διήγημα είχε αδιάφορο θέμα και ήταν γραμμένο περίεργα, δεν μου άρεσε, με κούρασε, και θεωρώ ότι δεν ταιριάζει καθόλου με το ύφος του περιοδικού (με το ύφος που υπέθετα ότι έχει το περιοδικό μέχρι τώρα, δηλαδή). Οτιδήποτε άλλο δεν αναφέρω προφανώς δεν μου έκανε καλύτερη εντύπωση.

 

Οπότε με μόνο μία ενδιαφέρουσα ιστορία και με το ζόρι άλλες 4 άνω του μετρίου, το κατατάσσω ως το χειρότερο τεύχος μέχρι τώρα. Καλό Σεπτέμβρη

[GeoTrou]

Συμφωνώ ότι είναι το πιο αδύναμο τεύχος μέχρι στιγμής, παρότι δεν είμαι τόσο αρνητικός  

[mr-d]

4ο τεύχος

 

μου άρεσε το μεσήλικες βαμπίρ

 

βαρέθηκα την πασιονάρα

 

μου ψιλό άρεσε και το παρίσι

 

τα γυμνά οστά κάτι πάνε να πουν αλλά δεν θυμάμαι τι έχω διαβάσει στα προηγούμενα 

 

στο μπιφτεκι έβαλα τα κλάματα και λυπήθηκα το μελάνι 

 

τα υπόλοιπα εντάξει.. 

 

γενικότερα ξέρω λίγο πού τι θα διαβάσω οπότε μια που το διαβάζω και μια που το βάζω στο ράφι μαζί με τα υπόλοιπα.. 

[mr-d]

 

 

 

Quote

Η τροχιά του Μπλε Κομήτη αυτό τον Σεπτέμβριο περνάει από τις Νύχτες Πρεμιέρας! Έστω και σε μορφή φυλλαδίων ?

Γνωρίστε τους 6 Συνήθεις Ύποπτους των Νυχτών Πρεμιέρας και κάντε like στον αγαπημένο σας.

* Επίσης αν τύχει να βρείτε τα φυλλάδια μας που μοιράζονται στις αίθουσες προβολής, ανεβάστε στο Instagram με το hashtag #blue_comet_suspects, ταγκάρετε τον Μπλε Κομήτη (@Blue_comet_Comics) και μπείτε στην κλήρωση για ετήσια συνδρομή!

 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2018 από mr-d
ᶘᵒᴥᵒᶅ

[Retroplaymo]

42 λεπτά πριν, mr-d είπε:

 

Μπορώ να πω ότι με πέτυχε 100%!!!

[Θρηνωδός]

Ανεβάζω για να υπάρχει και την 7η κάρτα που έχει όλους τους "υπόπτους" συγκεντρωμένους και δίνει πληροφορίες για τον διαγωνισμό.  

 

[GeoTrou]

Μπάι δε γουέι, έχει κυκλοφορήσει το πέμπτο  

[leonidio]

5 ώρες πριν, GeoTrou είπε:

Μπάι δε γουέι, έχει κυκλοφορήσει το πέμπτο  

 

Πράγματι. Ορίστε εξώφυλλο και οπισθόφυλλο

 

Μεταφέρθηκαν στην παρουσίαση

 

[mr-d]

από το editorial μαθαίνουμε ότι το περιοδικό γίνεται πλέον διμηνιαίο και θα κυκλοφορεί τους ζυγούς μήνες, επόμενο τεύχος το Δεκέμβριο

επίσης θα διαφοροποιηθεί λέει το περιεχόμενο του έχοντας  κατά βάση σειρές από Έλληνες αλλά και ξένους δημιουργούς.. 

[Dredd]

Δεν μας σκανάρει κάποιος το editorial, αν είναι εύκολο; 

[Indian]

6 λεπτά πριν, Dredd είπε:

Δεν μας σκανάρει κάποιος το editorial, αν είναι εύκολο; 

 

Εύκολο είναι.  

 

 

 

 

[Dredd]

@Indian Thanks John!

 

Θα το πάρω το επόμενο τεύχος για να δω από κοντά την αλλαγή.

[GeoTrou]

Προσωπικά, είναι η πρώτη φορά που συναντώ περιοδικό που πυκνώνει την κυκλοφορία. Συνήθως από ένα σημείο και μετά αραιώνουν. Αυτό, από τη μία ερμηνεύεται ως «(πολύ) καλές πωλήσεις», αλλά από την άλλη, υπάρχει η δυνατότητα του διμηνιαίου; Όπως και να 'χει αυτό για το οποίο χαίρομαι κυρίως είναι ότι θα δούμε σε συνέχειες και έργα ξένων δημιουργών.

Ακόμη δεν έχω πιάσει στα χέρια μου το τελευταίο τεύχος και απροπό να αναφέρω ότι στο facebook (ή φέισμπουκ αν προτιμάτε ) έγραψαν για κάποιο προσωρινό πρόβλημα στη διανομή.

[Kabuki]

Πολύ χαίρομαι που θα αυξήσει την περιοδικότητα του! ελπίζω ότι η πιο συχνή κυκλοφορία θα βοηθήσει τον μπλε κομήτη να αποκτήσει και πιο σταθερό κοινό

Ελπίζω να συνεχίσει να κινείται στα ίδια υψηλά επίπεδα έκδοσης και ποικιλίας

[george_bakinio]

Βήμα βήμα υπάρχει βελτίωση! Ειναι κατι το οποίο έλειπε απο τα περίπτερα και το στηρίζω! Χαίρομαι που δίνει βήμα σε Έλληνες σχεδιαστές, για να υπάρξει και μια συνέχεια στον χώρο στην Ελλάδα. Όμως θα ηθελα να βάλει και απο το εξωτερικό ύλη (όπως λενε θα το κανουν), για να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον!

[Indian]

29 λεπτά πριν, GeoTrou είπε:

Ακόμη δεν έχω πιάσει στα χέρια μου το τελευταίο τεύχος και απροπό να αναφέρω ότι στο facebook (ή φέισμπουκ αν προτιμάτε ) έγραψαν για κάποιο προσωρινό πρόβλημα στη διανομή.

 

Πρέπει να ισχύει. Και στο Αιγάλεω υπήρχαν προβλήματα με την διανομή. Κυκλοφόρησαν λίγα τεύχη σε ένα μόνο περίπτερο (από τα τέσσερα που επισκέφτηκα) κι αυτά το Σάββατο. 

 

 

 

[GeoTrou]

Σκέψου κοίταξα στα δύο κιόσκια τύπου στο Σύνταγμα 1-2 μέρες μετά την ημέρα κυκλοφορίας και δεν τo βρήκα. Η πιθανότητα να ξεπούλησαν, την κόβω κομμάτι δύσκολη  

[albertus magnus]

Και εγω στα Πατησια δεν το βρηκα. Ελπιζω αυριο μεθαυριο να βρεθει και να διαβαστει κιολας.

[Dredd]

Από τα περιοδικά που έχω κράξει όσο λίγα, κατι που δεν μου αρέσει να το κάνω γενικά με ελληνικές δουλειές. Έχω ήσυχη όμως την συνείδηση μου γιατί έχω αγοράσει συνολικά 3 κομμάτια (2 φορές το πρώτο και μια φορά το 2ο), έχω διαβάσει εξονυχιστικά το 1ο και κατά 90% το δεύτερο. Επίσης, έχω δει και διάφορες σελίδες από το 3ο και το 4ο τέυχος, στο FB και αλλού.Ως αποτέλεσμα, και το έχω υποστηρίξει και το έχω κρίνει κατόπιν κατάθεσης και ανάγνωσης.

 

Μην κρυβόμαστε, πάνω-κάτω, το 50% της ύλης του στα 4 πρώτα τεύχη κινείτο στα πλαίσια μέτριου φανζίν. Επίσης, υπήρχε πολύ συχνή απόδοση (σε κόμικ) λογοτεχνικών έργων, το οποίο προσωπικά δεν μου αρέσει, αλλά για την παρούσα συζήτηση δεν το λαμβάνω υπ' όψη, γιατί είναι υποκειμενικό. Η αλήθεια είναι ότι πέρα από υποστήριξη στην ελληνική σκηνή, δεν (μου) έδινε πολλές δικαιολογίες για να το πάρεις.

 

Είναι πολύ καλή είδηση η συχνότερη κυκλοφορία και ακόμα καλύτερη είδηση ο προσανατολισμός σε μεγαλύτερες ιστορίες. Προσωπικά θα ήθελα να βλέπω μόνο ελληνικές δουλειές, αλλά πιστεύω ότι δεν θα είναι εύκολο για τους επιμελητές να βρουν ικανό αριθμό Ελλήνων για μεγάλες ιστορίες, οπότε τα ξένα τα θεωρώ αναγκαία.

 

Πολύ ελπιδοφόρα η αλλαγή και, όπως έγραψα πιο πάνω, θα την στηρίξω. Εύχομαι, οι παραπάνω αλλαγές, να συνοδεύονται και με πιο μοντέρνες ιστορίες.

 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 30, 2018 από Dredd

[GreekComicFan]

2 ώρες πριν, GeoTrou είπε:

Προσωπικά, είναι η πρώτη φορά που συναντώ περιοδικό που πυκνώνει την κυκλοφορία...

...είπε ο geo για να κρύψει το γεγονός πως στηρίζει στα κρυφά το Super Μίκυ που έκανε ακριβώς αυτό πριν λίγο καιρό.

 

[GeoTrou]

 

Ειλικρινά δεν είχα ιδέα!

 

Spoiler

 

[pomakos]

To καινούργιο τεύχος είναι λίγο mignoloπληκτο.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 1, 2018 από pomakos

[Manitou]

Αισίως φτάσαμε στα 5 τεύχη. Και καθότι τα έχω αγοράσει/διαβάσει και τα 5 και έχω κάνει κριτική στα προηγούμενα 4 δικαιούμαι να κάνω και σε αυτό.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

 

Πολύ θετικό βρίσκω το οτι το περιοδικό γίνεται διμηνιαίο αλλά και οτι θα προσανατολιστεί σε σειρές από Έλληνες και ξένους δημιουργούς. Η αλήθεια είναι οτι οι μονοσέλιδες/δισέλιδες ιστορίες στην πλειοψηφία τους δεν λένε και πολλά πράγματα.

 

Editorial, διηγήματα και αναλύσεις στα γνωστά στάνταρντ. Ξεχωρίζει η συνέντευξη των δημιουργών του Βαβέλ που πραγματικά ξεχωρίζει.

 

Πάμε στις ιστορίες.

 

1. Ο Θάνατος

 

Όσο περνάει ο καιρός αυτό το στριπάκι του Βαβαγιάννη γίνεται όλο και καλύτερο. Το πιο αστείο μέχρι τώρα νομίζω είναι το τωρινό. Εντάξει είναι χαλαρά η πιο αστεία πλευρά του τεύχους και του βάζω χωρίς πολύ σκέψη ένα δεκαράκι για το σενάριο. Με γονάτισε το "Εγω κάθομαι στο 1Α". Το σχέδιο δεν μου αρέσει αλλά δεν έχει και πολύ σημασία άλλωστε.

 

2. Στην έκσταση της άδειας ακρογιαλιάς.

 

Ωραία ιστορία με ωραίο σχέδιο και ατμόσφαιρα. Μου άρεσε. 7.5/10

 

3. Columba

 

Πρωτότυπη ιστορία με κάποιες (αρκετές) αστείες πτυχές μέτριο σχέδιο και απότομο/ψιλοακαταλαβίστικο σχέδιο. Οι τρεις πρώτες σελίδες πολύ καλύτερες από τις υπόλοιπες. Σαν σύνολο μου άρεσε αισθητά λιγότερο από την προηγούμενη ιστορία αλλά του βάζω πάνω από τη βάση. 6/10

 

4. Έγκλημα στ Ανάπλι

 

Η καλύτερη ιστορία του τεύχους. Γενικά μ αρέσουν οι μεταφορές των διηγημάτων οπότε αυτό δεν θα μου ξέφευγε. Εξαιρετική ατμόσφαιρα, ωραία γλώσσα/γραφή πολύ ωραίο σχέδιο για μια εξαιρετική ιστορία. Μπράβο! 9/10

 

5. Stalker

 

Ωραία χορταστική ιστορία με καλούτσικο σχέδιο, περίεργα χρώματα και ωραία εξέλιξη. Μου άρεσε. 7/10

 

6. Μπερλιν

 

Ρηχό σενάριο. Βασικά η ιστορία συνοψίζεται σε μια δυο σειρές. Με ένοιαξε? Καθόλου. Δεν χορταίνεις να βλέπεις τη σχεδιαρα του Κούρτη. Την διάβασα 4-5 φορές για να παρατηρήσω το σχέδιο όσο περισσότερο γίνεται. Το ξαναγράφω. ΥΠΕΡΟΧΟ σχέδιο. Το τελευταίο καρέ δε οπτασία. Να αναφέρω οτι είναι μια ερωτική ιστορία. Το γράφω για να επανέλθω παρακάτω.

Σενάριο 3/10, Σχέδιο 13/10

 

7. Γυμνά Οστά

 

Αυτό γενικά δεν το διαβάζω. Ίσως το διαβάσω συγκεντρωτικά στο τέλος και το εκτιμήσω. Προς το παρόν δεν με έχει τραβήξει.

 

8. Μυρίζει αίμα.

 

Τέλεια ιστορία. Το πόσο μ αρέσει αυτή η σειρά δεν λέγεται. Άκρως απολαυστική ιστορία και ιστορικά σημαντική η υπόθεση που αναπαριστά. 8.5/10

 

10. Χόμπι και Έρωτας.

 

Δεν  μου άρεσε πολύ. Κάπου δεν ολοκληρώθηκε ίσως. 4/10

 

Όπως παρατηρήσατε λείπει το νούμερο 9. Δυο σελιδούλες μόνο που αξίζουν όμως ένα ξεχωριστό κράξιμο.  Και με τα τόσα καλά λόγια που έγραψα παραπάνω για ένα μπλε κομήτη ποιυ όλο και βελτιώνεται και που τον τιμάω με τα χρήματά μου κάθε 3 μήνες μου αξίζει να ρίξω ένα κράξιμο νομίζω.

 

Αυτό το πράγμα που με θράσος αποτελούν ιστορία και ονομάζεται πουλιά προβάλλει την αισθητική μου σαν αναγνώστη. Είναι επιπέδου δημοτικού με άθλιο σχέδιο απαράδεκτο χιούμορ και χάλια αισθητική. Κύριε συντάκτα του Μπλε Κομήτη σας παρακαλώ σεβαστείτε το περιοδικό και τους αναγνώστες του και μην ξαναβάλετε κάτι τέτοιο. Και δεν ε΄χω πρόβλημα με τα γυμνά. Την ερωτική ιστορία νούμερο 6 την αποθέωσα. Αυτό το αίσχος δεν είναι όμως ερωτική ιστορία. 

 

Αυτά.

 

 

 

[destrier]

15 ώρες πριν, Manitou είπε:

7. Γυμνά Οστά

 

Αυτό γενικά δεν το διαβάζω. Ίσως το διαβάσω συγκεντρωτικά στο τέλος και το εκτιμήσω. Προς το παρόν δεν με έχει τραβήξει.

 

 

Mε το ρυθμό που βγαίνουν τα κομμάτια της ιστορίας ξεχνάς τι έχεις διαβάσει. Νομίζω πως σε 1 τουλάχιστον τεύχος δεν είχε "επεισόδιο".  Κι εγώ θα την διαβάσω όταν ολοκληρωθεί.

[constantinople]

Εξομολόγηση: Το έχω ξεφυλλίσει μερικές φορές στα περίπτερα αλλά ποτέ δεν είδα κάτι σε αυτό που να με τραβήξει για να το αγοράσω. Δυστυχώς είμαι από αυτούς που θα το αγόραζαν μόνο αν έβαζε π.χ. μια ιστορία του Κόναν στις σελίδες του... δηλαδή γενικά κάτι γνωστό.

 

Ευτυχώς που πολλοί δεν είναι σαν κι εμένα διαφορετικά το περιοδικό δεν θα είχε αναγνώστες!

 

[Manitou]

Επισυνάπτω εδώ σε spoiler το τελευταίο δισέλιδο της ιστορίας Μπερλιν για  να χαζέψει όποιος θέλει το υπέροχο σχέδιό της. 

 

Spoiler

 

 

Επεξεργασία Οκτωβρίου 5, 2018 από Manitou

[Indian]

Διαβάστηκε κι ο Μπλε Κομήτης,ο οποίος νομίζω ότι κυμαίνεται στα ίδια ικανοποιητικά επίπεδα με το προηγούμενο τεύχος. Την απόφαση να γίνει το περιοδικό διμηνιαίο την βρήκα γενναία και ταυτόχρονα με χαροποιεί,μιας και φαίνεται ο τίτλος να αρέσει στο αναγνωστικό κοινό. Εύχομαι τα καλύτερα και φυσικά κάθε είδους βελτίωση της ποιότητας των ιστοριών που φιλοξενείται είναι πάντα ευπρόσδεκτη.  Πάμε να πούμε δύο λόγια για τα περιεχόμενα του πέμπτου τεύχους.

 

"Ο θάνατος" : Έχω την εντύπωση ότι είναι το καλύτερο στριπ της σειράς αυτής μέχρι στιγμής. Πολλά  στον Βαβαγιάννη.

"Στην τροχιά των κόμικς" : Ως επί το πλείστον νέες κυκλοφορίες,αλλά κι ένα κλασικό κομμάτι συν και η αναφορά στους νέους τίτλους της Αμερικής. Όποιος δεν είναι μέλος του GC,θα πάρει πολλές πληροφορίες και θα εκτιμήσει περισσότερο την στήλη. Οι υπόλοιποι δεν θα διαβάσουν κάτι που δεν γνωρίζουν. Όπως και να έχει,είναι μία προσεγμένη δουλειά. 

"Ξεπαρεού" : Εύστοχο και δροσερό αφήγημα,που περιγράφει την ξενοιασιά του καλοκαιριού,τις νεανικές σχέσεις και παράλληλα κάνει και διαφήμιση στο περιοδικό.  

"Στην έκσταση της άδειας ακρογιαλιάς" : Πολύ δυνατό κόμικ,που περιέχει έντονες συγκινησιακές στιγμές. Η υπόθεση έχει μεταφυσική δομή και η πλοκή με κράτησε. Μακάρι να είχε περισσότερες σελίδες στην διάθεσή της και να μην ήταν τόσο βιαστική.

"Columba" : Ιστορία με παιδικούς χαρακτήρες που όμως έχει ενήλικο σενάριο. Η ερωτική απογοήτευση του πρωταγωνιστή και ο τρόπος που προσπαθεί να επιβιώσει έχουν ρεαλισμό. Με χάλασε το πολύ βρίσιμο που πέφτει,καθώς επίσης και το φινάλε,που δεν το πολυκατάλαβα. Το σχέδιο δεν μου άρεσε,αλλά τα χρώματα με γοήτευσαν.

"Έγκλημα στ'Ανάπλι" : Ιστορία που διαδραματίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα στην Ελλάδα,λίγο πριν την δολοφονία του Κυβερνήτη Καποδίστρια,κι έχει νουάρ καταβολές. Υπήρχε κεντρικός χαρακτήρας που,σαν άλλος Πουαρώ,προσπαθεί να ξεδιαλύνει μία υπόθεση εν ψυχρώ δολοφονίας. Ο ένοχος είναι καλά κρυμμένος. Μου άρεσε σε μεγάλο βαθμό τόσο το σενάριο,όσο και το σχέδιο (τύπου Mignola).

"Ο Θεός τέσσερα επί τέσσερα" : Διήγημα που περιγράφει απλές σκηνές,αλλά κρύβει βαθυστόχαστες κοινωνικές έννοιες. Ήταν λίγο βαρύ,αλλά μου άρεσε. Το φινάλε με μπέρδεψε λίγο.

"Stalker" : Αναφορά σε ένα εμμονικό άτομο και η εξάρτησή του από ένα νέο κορίτσι. Σαν υπόθεση ήταν ευφυής,το σχέδιο το βρήκα αξιοπρεπές κι ενδιαφέρουσα την παλέτα χρωμάτων.

"Συνέντευξη Βαβέλ" : Το δυνατό σημείο του τεύχους. Συνέντευξη με κάποιους από τους υπεύθυνους αυτού του έπους που λεγόταν Βαβέλ και που τόσα πολλά προσέφερε στην Ένατη Τέχνη,στην Ελλάδα. Διαβάσαμε όμορφες εξιστορήσεις,ξύπνησαν ευχάριστες αναμνήσεις και μάθαμε άγνωστες πλευρές του περιοδικού.

"Μπερλίν" : Περίεργο σενάριο που με μπέρδεψε. Το βρήκα λιτό κι άνοστο. Το σχέδιο όμως είναι ο λόγος που θα πρέπει να διαβαστεί (τρόπος του λέγειν μιας και δεν έχει διαλόγους) από όλους. Απίστευτη δουλειά στις σκιές,που μαζί με το ασπρόμαυρο χρώμα,δίνουν στα καρέ την αίσθηση του τρισδιάστατου. Ειδικά το τελευταίο ολοσέλιδο καρέ με άφησε άφωνο.   

"Γυμνά οστά" : Σε αυτό το μέρος δεν έχουμε κάποια τρομερή μάχη,αλλά αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια αρκετές πληροφορίες για τις σχέσεις ανθρώπων και νοημόνων μηχανών. Συνεχίζει καλά λοιπόν.  

"Μυρίζει αίμα #3" : Το χρονικό της αποτρόπαιας πράξης που οδήγησε τον Βασίλη Λυμπέρη μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα. Η τελευταία εκτέλεση στην Ελλάδα. Πολύ καλά δοσμένο σενάριο,που ήταν λεπτομερές,όσο του το επέτρεπαν οι λίγες σελίδες. Το πρώτο καρέ της σελίδας 77 είναι αποτύπωση από μία φωτογραφία της εποχής.  

"Συνέντευξη TAXIS" : Ακόμα ένας καλλιτέχνης που αποτυπώνει πανέμορφα σχέδια επάνω σε τοίχους,περνά από τον Μπλε Κομήτη για να πει δύο λόγια για την πορεία και το έργο του. Λεπτομερής συνέντευξη που αξίζει να διαβαστεί.

"Πουλιά" : Το πορνογραφικό κόμικ του τεύχους. Προσωπικά δεν είχε κάτι να μου πει. Ήταν βιαστικό σαν το σεξ σε τουαλέτα μπαρ (καλό για εκτόνωση αλλά σε βάρος της απόλαυσης) και το φινάλε είχε μία διακριτική υποψία χιούμορ. Σχεδιαστικά δεν μου άρεσε,αλλά τα χρώματα ήταν πέραν του δέοντος χαρούμενα (λες και είχα πάρει LSD).  

"Ραλλού - Χόμπι & έρωτας" : Απλό σενάριο,που δεν μου έκανε κλικ. Στο σύνολό του τουλάχιστον πετυχαίνει τον σκοπό του. Δημιουργεί χαμόγελα. Μέχρι εκεί όμως.

 

 

 

[DaDiRa]

Ανυπομονώ να δω τους ξένους δημιουργούς και τις πιο μεγάλες ιστορίες ελπίζοντας να μη πέσει η ποιότητα λόγω της συχνότερης κυκλοφορίας.

Γενικά το τεύχος #5 ήταν σχεδιαστικά πολύ κοντά στα γούστα μου, δεν είχε ούτε μια ιστορία που να μην γούσταρα το σχέδιο (για διαφορετικούς λόγους, προφανώς). Το Έγκλημα στ' Ανάπλι δένει όμορφα το χαρακτηριστικό σχέδιο του Καμένου με ένα σενάριο βασισμένο σε γνωστό ιστορικό γεγονός. Τα Γυμνά Οστά μπαίνουν επιτέλους λίγο πιο βαθιά στον κόσμο που χτίζει ο Παπαμάρκος και τουλάχιστον σεναριακά είναι το καλύτερο μέρος της ιστορίας. Αυτά τα δύο ήταν και τα αγαπημένα μου γι' αυτό το τεύχος. Σε όλα τα υπόλοιπα έχουμε όμορφο σχέδιο με ποικίλης ποιότητας σενάρια, αλλά κανένα κάτω του μετρίου (ακόμα και το Πουλιά που με αφήνει αδιάφορο, πιστεύω πως απλώς δεν απευθύνεται σε μένα, και βρήκα το σχεδιαστικό στυλ πολύ ωραίο). Το διήγημα μ' άρεσε περισσότερο από το προηγούμενο, αλλά πάλι δεν μου έκανε την τρομερή εντύπωση που μου έκαναν τα δύο πρώτα.

Αυτό το στυλ περιεχομένου, πάντως, είναι ακριβώς αυτό που θα φανταζόμουν εγώ ότι θα επιλέγει ένα τέτοιο περιοδικό. Οπότε είμαι ικανοποιημένος.

 

Edit: Α, και το εξώφυλλο. Πολύ καλό. Μάλλον το αγαπημένο μου.