Α TREASURY OF XXTH CENTURY MURDER [ RICK GEARY ]

[Θρηνωδός]

 

Πάντα η εκδοτική των κυρίων Nantier, Beall και Minoustchine μου φαινόταν ιδιαίτερα συμπαθής και ασφαλής επιλογή, μιας και ο κατάλογος τους περιέχει προσεγμένα και ως επί των πλείστων περιποιημένα κόμικ. Όντως, όσες φορές έχω παραγγείλει από NBM δεν έχω απογοητευτεί αφού ότι (αν) λείπει από το κόμικ αντισταθμίζεται από την καλαίσθητη έκδοση, το χαρτί, το δέσιμο και τα συνοδευτικά πιάτα. 

 

 

Χρόνιος συνεργάτης της NBM είναι ο Rick Geary, Αμερικανός σκιτσογράφος γεννηθείς το 1946 ορμώμενος εκ Κάνσας. Έχει μεγάλη αγάπη στην εγκληματολογία και τα κόμικ του, είτε όταν σχεδιάζει είτε όταν κάνει προσαρμογή σεναρίου, είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό βασισμένα σε πραγματικά εγκλήματα που έμειναν στην ιστορία και σε μικρότερο ποσοστό βιογραφίες αμφιλεγόμενων ιστορικών προσωπικοτήτων. Στο πλαίσιο αυτό έχει δημιουργήσει δύο μεγάλες σειρές, τις "A Treasury of Victorian Murder" και "A Treasury of XXth Century Murder" όπου εικονογραφεί την δική του εκδοχή για ανεξιχνίαστες υποθέσεις της Βικτωριανής εποχής και του 20ου αιώνα αντίστοιχα. 

 

 

Αναλυτική λίστα των επιμέρους έργων των συλλογών βρίσκετε στην βικιπαίδεια και στο σάιτ της NBM, ενώ έναυσμα της παρουσίασης είναι η πρώτη μου επαφή με μία από τις δύο και συγκεκριμένα με το Black Dahlia της σειράς του 20ου αιώνα. Ο Geary εδώ μελετά την πασίγνωστη υπόθεση της "μαύρης γυναίκας" που βρέθηκε κομμένη στα δύο και πεταμένη σε ένα πάρκο του Λος Άντζελες τον Ιανουάριο του 1947. Η υπόθεση απασχόλησε τα μίντια, την αστυνομία και την κοινή γνώμη για μήνες μέχρι να παγώσει και ο Geary αφού παραθέσει την βιβλιογραφία στην οποία βασίστηκε, εικονογράφησε την ιστορία χρησιμοποιώντας μονάχα εξωτερική αφήγηση χωρίς καθόλου μπαλονάκια. 

 

 

Δεν με χάλασε καθόλου, ενώ μου θύμισε πάνω από μια φορές το "Οι φόνοι της οδού Μοργκ". Το μέγεθος είναι το καλύτερο μου για τέτοιες ιστορίες με 18 εκ. ύψος, σκληρό εξώφυλλο, ασπρόμαυρο με ενδιαφέρον σχέδιο αν και του φεύγει λίγο στα πρόσωπα. Βρίσκεται σε καλή τιμή και βλέποντας ότι έχουν βγει δύο συγκεντρωτικές εκδόσεις υπό τον τίτλο "Treasury of XX Century Murder Compendium I" και "A Treasury of Murder Set" που περιέχουν έκαστο 3 ιστορίες, με κόβω να κλίνω προς τα εκεί. Δεν είναι και το καλύτερο κόμικ μυστηρίου που θα διαβάσετε αλλά δεν νομίζω να απογοητεύσει κάθε λάτρη του ζανρα.

[Θρηνωδός]

 

Διάβασα ένα ακόμα από την σειρά, αυτή τη φορά το "The Lindbergh Child - America's hero and the crime of the century" αφού πήρα το πακέτο "A treasury of murder set" με τρεις ακόμα μαλακόδετες ιστορίες της σειράς "A treasury of XXth century murder". Αυτή τη φορά ο Rick Geary εικονογραφεί την πασίγνωστη υπόθεση Lindbergh, την απαγωγή του πρωτότοκου γιου του αεροπόρου Charles Lindbergh. Η συγκεκριμένη υπόθεση μου θύμιζε κάτι από την πρώτη σελίδα που διάβασα και επιβεβαίωσα ότι πάνω σε αυτήν βασίστηκε σαν αρχική ιδέα η Αγκάθα Κρίστι για το επίσης πασίγνωστο μυθιστόρημα "Φόνος στο Όριεντ Εξπρές". 

 

 

Το κόμικ βγήκε το 2008 από το imprint της ΝΒΜ ονόματι ComicsLit. Αν και ξενέρωσα λίγο που δεν ήταν σκληρόδετο όπως η Μαύρη Ντάλια, το διάβασα με όρεξη και το ευχαριστήθηκα μιας και πάντα με τραβούσε η εγκληματολογία και βρίσκω πολύ πρωτότυπη την ιδέα του Geary να προσαρμόσει σε graphic novels πασίγνωστες (και συνήθως άλυτες) εγκληματικές υποθέσεις των δύο περασμένων αιώνων. Για όσους θέλουν να ενημερωθούν αλλά δεν θέλουν να σπαταλήσουν χρόνο διαβάζοντας δικογραφίες, μαρτυρίες και εφημερίδες της εποχής είναι ένας καλός τρόπος να εξοικειωθούν με το εκάστοτε έγκλημα, τουλάχιστον με τα βασικά του συστατικά. 

 

 

Τα δύο πραγματάκια που ίσως ενοχλήσουν σε αυτό όπως και στην Μαύρη Ντάλια είναι πως όλο το κόμικ είναι με αφήγηση και οι διάλογοι απουσιάζουν σχεδόν ολοκληρωτικά. Χάνεται έτσι η μαγεία του μέσου και η ευκαιρία να μπει ο αναγνώστης πιο ενεργά στην εξέλιξη της ιστορίας, αν και υποθέτω πως ο Geary επέλεξε να παίξει με αυτή τη μορφή γιατί του ταιριάζει καλύτερα αφού μιλάει για την ιστορία εκ των υστέρων. Το σχέδιο αρχικά φαντάζει διεκπαιρεωτικό και σχετικά αδύναμο αν και όσο πιο πολύ το διαβάζεις τόσο πιο πολύ σου ταιριάζει στο μάτι. Προτείνω την σειρά σε κάθε crime enthusiast, είναι ωραίος συνδυασμός χωρίς να βασίζεται σε gore και σπλατεριές για να κερδίσει το ενδιαφέρον, η βία παρουσιάζεται πολύ διακριτικά. 

 

 

[Θρηνωδός]

 

To Famous Players είναι ένα ακόμα από την σειρά που ολοκλήρωσα εχθές. Πλέον έχω συνηθίσει το στυλάκι του Geary απλά αυτή τη φορά η υπόθεση σαν υπόθεση δεν με κέρδισε. Εξελίσσεται στο νεοσύστατο Hollywood των αρχών της δεκαετίας του '20 με πρωταγωνιστές στο έγκλημα ηθοποιούς του βωβού κινηματογράφου. Ο λόγος για την δολοφονία του τότε πολύ γνωστού σκηνοθέτη William Desmond Taylor . Μόλις διάβασα την περίληψη θυμήθηκα το fade out που έχει να κάνει πάλι με ίντριγκα και έγκλημα στο παλιό Χόλιγουντ, χωρίς προφανώς να μπω σε συγκρίσεις. 

 

 

Τελικά δεν ξέρω γιατί επέλεξε να το εικονογραφήσει και να το συμπεριλάβει στην σειρά. Όλα τα υπόλοιπα είναι υποθέσεις με αρκετά σκοτεινά σημεία και μεγάλο ενδιαφέρον, η συγκεκριμένη είναι αν θα μπορούσα να το πω ένα "έγκλημα της σειράς", από αυτά που συμβαίνουν συχνά στην γεμάτη με πάθος, υποκρισία και βρώμα show business. Πέραν του ότι είναι διάσημη λόγω του διάσημου θύματος, αν την παρακολουθήσεις υπό το πρίσμα του φαν τέτοιων υποθέσεων, είναι σχεδόν βαρετή. Ένας φόνος με όπλο ενός τύπου που μπορεί να είχε εκατοντάδες εχθρούς λόγω θέσης (απογοητευμένους υποψήφιους ηθοποιούς που δεν πήραν ρόλους, αντίπαλα στούντιο, το δικό του στούντιο, χίλια δύο από το παρελθόν του πριν ασχοληθεί με την σκηνοθεσία κλπ). Του έβαλα ένα 2/5, είναι κατώτερο από τα υπόλοιπα στο σασπένς.