Μυστήριο από το παρελθόν [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 2/09/2017]

[ramirez]

Αγαπημένο μοτίβο του κινηματογραφικού τρόμου είναι οι ιστορίες με έφηβους πρωταγωνιστές που μπλέκουν σε απίθανες καταστάσεις απότομης ενηλικίωσης. Όσοι παραμείνουν ζωντανοί… Ο πρώτος τόμος από «Το Γριμόριο της Γκρέτα» του Paul Mallory (σενάριο) και της Αυγής Κανάκη (σχέδια) υπόσχεται τέτοιου τύπου ανατριχίλες αποφεύγοντας τα συνήθη, ανιαρά κινηματογραφικά κλισέ.

 

 

Δεν είναι εύκολο να δημιουργήσεις κάτι πρωτότυπο και να κρατήσεις αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη όταν το αντικείμενό σου είναι ένα είδος τόσο πολύ χρησιμοποιημένο στη λογοτεχνία, στα κόμικς, στον κινηματογράφο. Απαιτείται δεξιοτεχνία και γνώση των έργων του παρελθόντος ώστε να μην επαναληφθούν, ακούσια ή εσκεμμένα. Ο σεναριογράφος Paul Mallory με «Το Γριμόριο της Γκρέτα» (εκδόσεις Jemma Press) δείχνει να το γνωρίζει, φιλοτεχνώντας μια συναρπαστική ιστορία, τουλάχιστον στην αρχή της. Στις εβδομήντα σελίδες του πρώτου βιβλίου της νέας σειράς οι έμμεσες υποσχέσεις για μια εφάμιλλη συνέχεια διαδέχονται η μία την άλλη. Κι αυτό γιατί οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες δεν είναι προσχηματικοί και επίπεδοι, όπως συμβαίνει συχνά σε ανάλογες περιπτώσεις, αλλά χτίζονται σελίδα με τη σελίδα, ενώ η υπόθεση φαίνεται να κρύβει πολύ περισσότερα από όσα παρουσιάζονται σε πρώτο πλάνο.

 

 

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε δύο χρόνους: στο παρόν και στο 1881, κάπου στη Σουηδία. Οι δύο φαινομενικά ασύνδετες εποχές σχετίζονται μεταξύ τους με ένα μυστήριο πρόσωπο που καταδιώκεται και καταδιώκει. Το «Βιβλίο 1» φέρει τον τίτλο «Μύηση» και αυτή η μύηση αφορά τόσο τους στρατιώτες του παρελθόντος που κυνηγούν μια σκιά, μια απόμακρη και τρομακτική σιλουέτα, όσο και τα τρία νέα παιδιά του παρόντος που σταδιακά έρχονται αντιμέτωπα με υπερφυσικές και σκοτεινές δυνάμεις που τα υπερβαίνουν.

 

 

Υπαινικτικά στην αρχή, πιο ξεκάθαρα στη συνέχεια, οι ανεξήγητες και μεταφυσικές καταστάσεις «που απειλούν την εύθραυστη ισορροπία του κόσμου μας», όπως πληροφορεί το οπισθόφυλλο του τόμου, απορρέουν από πανάρχαιες δυνάμεις που (επαν)έρχονται στην επιφάνεια. Το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου, με τίτλο «Το άνοιγμα της αυλαίας», συστήνει στον αναγνώστη τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα του παρόντος, το δεύτερο, με τίτλο «Παρόν και Παρελθόν», συνδέει το «τώρα» με το «τότε», και στο τρίτο, με τίτλο «Αν είναι να πιεις λίγο απ’ την Πηγή των Μουσών, μην πιεις καθόλου», τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους και ο αναγνώστης επιβεβαιώνει τις υποψίες του για το ξεκάθαρα παραφυσικό περιεχόμενο αυτού που θα ακολουθήσει. Τελετές μαγείας, λυκάνθρωποι, αποκρυφισμός, απαγορευμένα βιβλία, πανάρχαια αντικείμενα μπλέκονται με την καθημερινότητα καθιστώντας την εφιαλτική.

 

 

Όλο αυτό το φιλόδοξο σενάριο υπηρετείται ιδανικά από το ασπρόμαυρο σχέδιο της Αυγής Κανάκη, που στήνει αριστοτεχνικά τις σελίδες της, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν τα παγωμένα τοπία της Σουηδίας και μια ομάδα πιστών στρατιωτών, ταγμένων σε έναν ιερό ( ; ) σκοπό: την εξόντωση ενός μυστηριώδους πλάσματος που απ’ ότι φαίνεται θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη συνέχεια. Σε μια ιστορία που, αν διατηρήσει το ίδιο κλίμα και εμβαθύνει ακόμη περισσότερο στους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες, μπορεί να έχει ακόμη πολλές εξίσου ενδιαφέρουσες συνέχειες. Κάτι που είναι ζητούμενο σε μια εποχή fast track βιβλίων που, δικαιολογημένα ή μη, παράγονται και καταναλώνονται τάχιστα.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...