CANARDO (UNE ENQUETE DE L'INSPECTEUR) (INSPECTOR CANARDO) [ ΒΕΝΟΙΤ SOKAL ]

[Θρηνωδός]

 

Πήρε κανένας σκίτσο από τον μεσιέ Σοκάλ όταν είχε έρθει στο περασμένο Comicdom? Γιατί από τα σχόλια στο θέμα έχω την εντύπωση ότι ήθελε προσπάθεια να τον εντοπίσει κανείς. Αυτός ο τύπος λοιπόν, πέρα από developer βιντεοπαιχνιδιών όπως το φοβεροτατότατο Syberia είναι επίσης γνωστός για μια σειρά κόμικς ονόματι Une Enquete de l'inspecteur Canardo όπου υπογράφει το σχέδιο και το σενάριο. Στην μπεντεθήκη έχει μερικά μπλιμπλίκια που έχει κάνει ακόμα σχετικά με κόμικς, αλλά δεν κράτησα κάτι εκτός από το Le vieil homme qui n'ecrivait plus.

 

Ο Ινσπέκτορ Κανάρντο, ή Ελληνιστί ο Επιθεωρητής Πάπιας/Πάπια ζει σε έναν κόσμο γεμάτο εγκληματικότητα και αποσύνθεση. Αν και μέχρι τα τρία πρώτα τεύχη που έχω διαβάσει δεν τοποθετείται ο Σοκαλ ως προς την εποχή, εύκολα βγάζει συμπέρασμα κάποιος ότι είναι ένα σύμπαν σαν το δικό μας μετά από έναν αντίστοιχο Β' παγκόσμιο πόλεμο. Το Canardo ήταν ένα ανθρωπομορφικό κόμικ πριν γίνει της μόδας ο ανθρωπομορφισμός στα νουάρ και παρόλο το αρκετά καρτουνέ στιλ σχεδίασης τα σενάρια είναι αρκετά ρεαλιστικά και σκληρά. Δεν παίζει happy end, η υπόθεση του κάθε αυτοτελούς τεύχους θα τελειώσει με θάνατο, πόνο και αυτολύπηση (συνήθως για τον Πάπια). Αλκοολικός και οπορτουνιστής, ο Κανάρντο ακολουθεί πάνω απ'όλα το χρήμα και τις γυναίκες, ενώ τρώει και κάποιες αναλαμπές ηθικής δικαιοσύνης που και που. Θετικότατο χαρακτηριστικό η παντελής απουσία χιούμορ έστω και με την μορφή gag.

 

 

Ένα αρκετά κουλό στοιχείο (τονίζω μέχρι τα 3 πρώτα τεύχη τουλάχιστον που διάβασα) είναι ότι ποτέ δεν τον βλέπουμε να κάνει την δουλειά του επιθεωρητή όπως θα δικαιολογούσε ο τίτλος του. Μπορεί να δίνεται κάποια background εξήγηση αργότερα (ίσως ήταν αστυνομικός που τα παράτησε/τον έδιωξαν από το σώμα/κατάλαβε το μάταιο του πράγματος και την έκανε από την πίσω πόρτα), αλλά δεν υπάρχουν μυστήρια με την έννοια του Σέρλοκ Χολμς και του Πουαρώ, παρά υποθέσεις που εξελίσσονται μόνες τους. Ο Κανάρντο υπάρχει στο προσκήνιο ή το παρασκήνιο ως άλλος αναγνώστης για α) να κάνει γνωστή την ιστορία και την εξέλιξη της στον πραγματικό αναγνώστη και β) να δρα ως deus ex machina εκεί που πρέπει.  Δεν είναι πρωταγωνιστής με την έννοια ότι αποτελεί το κέντρο επιχειρήσεων του κόμικ αλλά το κάθε τεύχος έχει δικούς του πρωταγωνιστές που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνδέονται με τον δικό μας. Δεν έχω καταλήξει αν μ'αρέσει αυτό ή όχι ακόμα. Φανταστείτε ότι στο πρώτο τεύχος τον βλέπουμε στις πρώτες 2 σελίδες και την τελευταία από σύνολο ~50. 

 

 

Δεν είναι κακό. Σίγουρα είναι ιδιόρρυθμο και δεν με έχει κερδίσει ακόμα. Πολύ πεσιμιστικό και απελπισμένο σαν ατμόσφαιρα (στα πολύ +++), σίγουρα θα του βρίσκουν κάτι όλοι αυτοί που κάνουν τα σκανλέισα τόσα χρόνια. Ίσως να μην το πέτυχα ακόμα αυτό το κάτι. Έχουν βγει 23 άλμπουμ, έχω στα χέρια μου τα 17 στην Αγγλική. Πρώτο τον 01/1979, τελευταίο ως έχει τον 08/2016. Στο εξωτερικό πάντως πουλιέται σαν φρέσκο ψωμί και θεωρείται γενικά πολύ καλό, εμείς το είδαμε στο τεύχος 36 του Παρα Πέντε με την ιστορία "Η εκδίκηση του Κανάρντο".

 

0. Premieres enquetes - First Investigations (1979)

1. Le Chien debout - The Standing Dog (1981)

2. La Marque de Raspoutine - The Mark of Rasputin (1982)

3. La Mort douce - The Suave Death (1983)

4. Noces de brume - Misty Wedding (1985)

5. L'Amerzone - Amazonia (1986)

6. La Cadillac blanche - The white Cadillac (1990)

7. L'Ile noyee - The Flooded Island (1992)

8. Le Canal de l'angoisse - The Channel of Anguish (1994)

9. Le Caniveau sans lune - The Moonless Gutter (1995)

10. La Fille que revait d'horizon - The Girl who Dreamt of the Horizon (1999)

11. Un miserable petit tas de secrets - A Miserable Little Pile of Secrets (2001)

12. La Nurse aux mains sanglantes - The Nurse with the Blood-Covered Hands (2002)

13. Le Buveur en col blanc - The Drunk in the White Collar (2003)

14. Maree noire - Black Tide (2004)

15. L'Affaire belge - The Belgian Affair (2005)

16. L'Ombre de la bete - The Shadow of the Beast (2006)

17. Une Bourgeoise fatale - The Fatal Bourgeois (2008)

18. La Fille Sans Visage - The Girl without a Face (2009)

19. Le voyage des cendres - The Earth Voyage (2010)

20. Une bavure bien baveuse (2011)

21. Piege de miel - Honey trap (2012)

22. Le vieux canard et la mer (2013)

23. Mrt sur le lac (2015)

24. La mort aux yeux verts (2016)

25. Un con en hiver (2018)

 

Προσωπική σειρά προτίμησης από το καλύτερο προς το χειρότερο:

 

1. (2) The Mark of Rasputin

2. (9) The Moonless Gutter

3. (4) The Return of Rasputin

4. (10) The Girl who Dreamt of the Horizon

5. (7) The Sinking Island

6. (6) The White Cadillac

7. (11) A Miserable Little Pile of Secrets

8. (12) The Nurse with the Blood-Covered Hands

9. (3) The Suave Death

10. (8) The Canal of Anguish

11. (15) The Belgian Affair

12. (14) A Black Tide

13. (13) The Drunk in the White Collar

14. (16) The Shadow of the Beast 

15. (1) The Standing Dog

16. (5) Amazonia

 

[Θρηνωδός]

Διάβασα και τα τρία επόμενα, μόνο ευχαριστημένος δεν είμαι. Με εξαίρεση το 4. The Return of Rasputin που με το 2. The Mark of Rasputin τα θεωρώ τα καλύτερα μέχρι στιγμής, τα άλλα κυμαίνονται από απλά συμπαθητικά μέχρι μέτρια/κακά. Συγκεκριμένα τα The Standing Dog και Amazonia είναι κακογραμμένα και βαρετά. 

 

Καταλήγω στο ότι ο Σοκάλ δεν ενδιαφέρεται και τόσο να δομήσει ιστορίες που αντέχουν στον χρόνο και ψυχαγωγούν αλλά περισσότερο θέλει να κάνει το κατηγορώ του σε διάφορα κοινωνικά/πολιτικά/ανθρωπιστικά θέματα. Ναι μεν αλλά, δεν πιστεύω ότι ένα αφηρημένο νουαρ κλίμα είναι η καλύτερη επιλογή για κάτι τέτοιο και σίγουρα "αδειάζει" πολλούς που το ξεκινούν με αλλιώτικες προσδοκίες. Δεν είναι και του πεταματού, δεν είναι και ότι ακουγόταν ότι είναι. 

 

Ίσως βγάλω 3-4 τεύχη ακόμα για την πρώτη δεκάδα, έτσι για να δω αν κάνει το μεγάλο μπαμ που θα με σπρώξει να το συμπαθήσω. Μέχρι στιγμής, δεν. Και ακόμα με ενοχλεί το γεγονός ότι ο αναγνώστης παίζει τον ρόλο του ψυχαναλυτή του Κανάρντο παρά οτιδήποτε άλλο. Το σπάσιμο του τέταρτου τοίχου ανά σημεία πάντως είναι πετυχημένο.

[Θρηνωδός]

Τελείωσα και τα 16 τεύχη που είχα βρει στα Αγγλικά, εκτός από το "First Investigations" που είναι τελείως διαφορετικό σεναριακά και σχεδιαστικά και θέλω να περάσει λίγος καιρός πριν το διαβάσω για να αποφύγω ατυχείς συγκρίσεις. Παρόλο που η σειρά συνολικά μου φάνηκε μέτρια, πάντα κάτι με κρατούσε από το να την σταματήσω. Ή το τελευταίο θα ήταν καταπώς ενδιαφέρον οπότε θα έλεγα "άντε ένα ακόμα", ή θα με έπιανε ο ψυχαναγκασμός μου και θα έπρεπε να τα διαβάσω γιατί τα είχα ήδη κατεβάσει. Έχω βάλει στο πρώτο ποστ την προσωπική μου λίστα από το καλύτερο προς το χειρότερο. 

 

Ξεκινώντας, θα επιβεβαιώσω πως η σειρά αυτή δεν είναι νουάρ ούτε ντετεκτιβική. Μπορεί ο πρωταγωνιστής να είναι ένας παροπλισμένος επιθεωρητής που αναλαμβάνει δουλειές εκτός νόμου (παρόλο που συνεργάζεται με την αστυνομία την οποία ταυτόχρονα δεν χάνει ευκαιρία να γελοιοποιήσει), αλλά το Inspector Canardo είναι κατά βάση ένα κοινωνικό κόμικ που αποτελεί πλατφόρμα για τον Sokal να εκθέσει τις ανησυχίες του και την κριτική του για διάφορα θέματα. Χρησιμοποιώντας στην εκάστοτε υπόθεση ένα αρκετά τυπικό και άχρωμο μυστήριο (ένας φόνος, μια εξαφάνιση, ένας εκβιασμός) θα μιλήσει για την εσωτερική και εξωτερική τρομοκρατία, για τον ευνουχισμό του σύγχρονου πολίτη, για την χειραγώγηση και την δύναμη των ΜΜΕ, για την δικτατορία των Αφρικανικών κρατών, για τις αντίξοες συνθήκες που δουλεύουν οι Γαλλοβέλγοι κομίστες, για την δεισιδαιμονία, για το τρύπιο Γαλλικό σωφρονιστικό σύστημα και πολλά ακόμα. 

 

Ως προς αυτό έχει το ενδιαφέρον του, απλά είναι "τοπικό" κόμικ με ότι αυτό συνεπάγεται. Στο "Le Buveur en col blanc - The Drunk in the White Collar" εξετάζεται ο φόνος ενός κριτή κρασιών, ενώ ύποπτοι είναι κάποιοι επαρχιώτες παραγωγοί κρασιών τους οποίους κατακεραύνωσε στον τελευταίο οδηγό του περί οινοποσίας. Μέσα από αυτό σχολιάζει έντονα την κόντρα μεταξύ του ελιτιστικού Παρισιού και των Γαλλικών επαρχιών, θέμα που όντως υπάρχει για πολλές δεκαετίες στην σύγχρονη μορφή του. Προσωπική άποψη είναι ότι ενώ όλοι ξέρουμε πάνω κάτω τι σημαίνει "Πρωτεύουσα vs. Επαρχία", είναι κάποια λογοπαίγνια και σπόντες που αν δεν είσαι Γάλλος δεν τις πιάνεις, και αυτό εφαρμόζεται περίπου στα 8 από τα 16 πρώτα τεύχη. Έπαιξε βέβαια και το ρόλο του ότι ήταν scanlation και όχι επίσημες μεταφράσεις, έτσι ώστε υπήρχαν ακόμα παραπάνω πράγματα lost in translation. 

 

Για αυτούς όπως εγώ που θα το ξεκινήσουν περιμένοντας να διαβάσουν κάτι τύπου blacksad/grandville με ανθρωπομορφισμό, καλύτερα να το ξανασκεφτούν μιας και αμιγώς νουάρ άλμπουμς είναι μόνο τα L'Ile noyee - The Flooded Island, La Nurse aux mains sanglantes - The Nurse with the Blood-Covered Hands (που θυμίζει έντονα "Μάρτυς κατηγορίας" της Κρίστι) , Le Caniveau sans lune - The Moonless Gutter, Le Canal de l'angoisse - The Channel of Anguish. Πάντως δεν είναι ανάλαφρο, παρόλο το καρτουνέ στιλάκι του Σοκάλ. Θα πρότεινα σε όλους να ρίξουν μια ματιά αφού το σχέδιο είναι πολύ πετυχημένο όσο περνάνε τα χρόνια - μην ξεχνάμε ότι είναι μια σειρά που κρατάει σχεδόν σαρανταετία - αλλά να αποφύγουν τελείως κάποια άλμπουμ αφού κάνει μεγάλα σκαμπανεβάσματα και μερικά είναι συμπαθητικά ενώ άλλα για τα σκουπίδια. Κανένα όμως δεν είναι πραγματικά καλό, ενώ σε μια φάση στο 2ο-3ο τεύχος που πήγε να το γυρίσει σε υπερφυσικό τα έκανε μαντάρα και το παράτησε.

 

 

[Kurdy Malloy]

Μετά από πολύ καιρό αποφάσισα και ολοκλήρωσα την ανάγνωση των περιπετειών του επιθεωρητή Καναρντό. Από ένα σημείο και μετά πρόκειται για ένα ημι-ενιαίο story arc που διαδραματίζεται στο Βελγαμβούργο το οποίο είναι κάπου ανάμεσα στο Βέλγιο που άλλοτε απεικονίζεται ενιαίο, άλλοτε ως ξεχωριστή Βαλωνία και Φλάνδρα, τη Γαλλία και ενώ νομίζεις ότι τελικά είναι κάτι σαν το Λουξεμβούργο κάπου αναφέρεται και το Λουξεμβούργο. 

 

Πλέον η χροιά είναι αρκετά κοινωνική και η προσέγγιση αρκετά ευφυής. Το Βέλγιο παρουσιάζεται σα μία φτωχή χώρα από όπου μπαίνουν παράτυποι μετανάστες στο Βελγαμβούργο. Εμπόριο λευκής σαρκών, κλειστά σύνορα, ταξική απεικόνιση, ένα παρωχημένο Δουκάτο και πολλά χέλια. Πάλι έχει πολλά στοιχεία από νουάρ, διανθισμένο με τον κυνισμό του Καναρντό που υποκαθιστά το χιούμορ. Ο θάνατος του Σοκάλ τερμάτισε την ιστορία και πολύ αμφιβάλλω αν το συνεχίσει κανείς σε άλλο story arc. Όποιος διαβάζει στα γαλλικά ας το ρίξει μια ματιά.