Βαθμολογήστε τα Λούκυ Λουκ του Ασντέ

[Laz33]

Δημοσκόπηση για τα καλύτερα Λούκυ Λουκ του Morris έχει γίνει.

Συζήτηση για το ποια άλμπουμ της μετα-Goscinny εποχής αξίζουν και ποια όχι, μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ

 

Και ήρθε η στιγμή να διαλέξουμε τα καλύτερα άλμπουμ απ΄όταν ανέλαβε το σκίτσο ο Achde.

Τη δημοσκόπηση θα την κάνουμε βαθμολογώντας κάθε άλμπουμ ξεχωριστά. Απ΄το μέσο όρο των βαθμών θα προκύψει και η κατάταξη.

H κλίμακα βαθμολογίας είναι από 1 έως 10.

 

Θερμή παράκληση. Όσοι δεν έχετε διαβάσει ή δεν θυμάστε καθόλου ένα άλμπουμ, να επιλέξτε το κατάλληλο κουτάκι και μη βάλετε βαθμό στην τύχη

 

Πριν βάλω τις βαθμολογίες να πω κάτι γενικό για τα άλμπουμ του Achde.

Καταρχάς έχουν εκπληκτικό σχέδιο που θυμίζει αυτό της χρυσής εποχής των Λούκυ Λουκ.

Ειδικά τα πρώτα είναι πολύ ευχάριστα στο μάτι.

Kαι λέω τα πρώτα γιατί έτσι όπως τα διάβασα σερί, παρατήρησα ότι στα 2-3 τελευταία αρχίζουν και λιγοστεύουν οι λεπτομέρειες στο backround, αλλά μπορεί και να είναι ιδέα μου

 

Όσον αφορά τις ιστορίες θεωρώ ότι το επίπεδο τους δεν έχει μεγάλη διαφορά.

Όπως θα δείτε κιόλας, οι βαθμολογίες μου παίζουν από 5 έως 7.

Ενώ στα Λούκυ Λουκ του Morris είχαμε μεγάλες διακυμάνσεις.

Σχεδόν όλα τα ΛΛ του Goscinny είναι 8 με 10, τα χειρότερά του 7, ενώ στη μετα-Goscinny εποχή υπάρχουν κάποια που με το ζόρι θα τα έβαζα ένα 4(Προφήτης, Zωγράφος), ένα 3(Θρύλος της Δύσης) ή κάτω του 3(κάτι Σεϊχηδες στο Φαρ-Ουέστ, Μακ στους Ινδιάνους και δε συμμαζεύεται).

 

Και πάμε αναλυτικά:

 

Η Ωραία Προβένς

Θυμάμαι την 1η φορά που το διάβασα κουράστηκα απ΄την πλοκή και τους πολλούς διαλόγους. Πολύ μπέρδεμα και πολλά ονόματα που έπρεπε να θυμάμαι.

Συν κάτι τύποι που εμφανίζονται χωρίς λόγο στην ιστορία(ο Λεβιστράους για παράδειγμα).

Όταν όμως το ξαναδιάβασα άρχισα να εξοικειώνομαι με τα ονόματα και κατάλαβα πολύ καλύτερα την υπόθεση. Η οποία παρεμπιπτόντως δεν είναι κακή.

Μόνο το σημείο του έρωτα του Ντόλυ(ναι είναι αρσενικό τελικά) με την Προβένς με ξενέρωσε.

Κατά τ΄άλλα η εξάρθρωση της σπείρας του Μακ Άμπαν είχε το χαβαλέ της.

Λείπει το χιούμορ όμως. To καλό χιούμορ εν πάση περιπτώσει. Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστες φορές γέλασα.

Πάντως δεν το θεωρώ κακό άλμπουμ. Είναι απλά πολύ μέτριο.

 

Βαθμολογία: 5/10

 

 

Οι Ντάλτον στην Κρεμάλα

Εδώ η υπόθεση είναι καλύτερη και πιο κοντά στο ύφος των ιστοριών επί Morris.

Σίγουρα βέβαια παίζει ρόλο ότι το άλμπουμ αυτό μοιάζει, σε σκανδαλώδη βαθμό θα έλεγα, με το "Οι Ντάλτον στους Ινδιάνους".

Aν δηλαδή ερχόταν ο Gerra και μου έλεγε πως όταν το έγραφε δεν είχε υπόψιν του το εν λόγω άλμπουμ του Goscinny, θα γελούσαν και τα μουστάκια μου.

Διαβάστε τα στο καπάκι το ένα μετά το άλλο και θα το διαπιστώσετε.

Καλύτερο πάντως απ΄το προηγούμενο(Προβένς). Αν και το χιούμορ του Gerra εξακολουθεί να επιδέχεται μεγάλη βελτίωση.

 

Βαθμολογία: 6/10

 

 

Ο Άνθρωπος απ΄την Ουάσινγκτον

Κάτι παρόμοιο ισχύει κι εδώ.

Συμπαθητική ιστορία που θυμίζει τα παλιά, για το λόγο ότι έχει δανειστεί πολλά στοιχεία από παλιά άλμπουμ.

Έχουμε το κλασικό escort mission μιας προσωπικότητας στην Άγρια Δύση κι έναν προδότη ανάμεσα στα μέλη της αποστολής.

Ουσιαστικά είναι μια μείξη από Άμαξα, Σάρα Μπερνάρ και σε ορισμένα σημεία(εκεί με τον προεκλογικό αγώνα στο Τέξας) μου θύμησε τον Τζος Τζέημον που ήθελε να γίνει Δήμαρχος.

Διαβάζεται ευχάριστα πάντως, αλλά όσο να ΄ναι η έλλειψη πρωτοτυπίας δεν μ΄αφήνει να βάλω ιδιαίτερα υψηλό βαθμό.

Ένα ακόμα φάουλ είναι η δίχως νόημα παρουσία του Μπίλυ δε Κιντ.

Δεν κολλάει πουθενά. Εμφανίζεται για λίγο στο άσχετο και λέει τα δικά του(θέλω γλειφιτζούρια, θα σε καθαρίσω Λούκυ Λουκ κτλ).

Ή βαλ΄τον να έχει κεντρικό ρόλο(αλλά εξέλιξέ τον σαν χαρακτήρα) ή ακόμα καλύτερα μην τον βάζεις καθόλου απ΄τη στιγμή που υπάρχει ο βασικός κακός της υπόθεσης, ο Κάμπυ(ο πολιτικός αντίπαλος του Χέηζ) και το τσιράκι του ο Σαμ Πάλιν.

 

Βαθμολογία: 6/10

 

 

Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον

Το έγκλημα περνάει σε άλλο επίπεδο, αναπόφευκτα και η αντιμετώπισή του. Οι παραδοσιακές μέθοδοι του Λούκυ Λουκ δείχνουν ξεπερασμένες μπροστά σ΄αυτές του πρακτορείου Πίνκερτον, που έχει βάλει την καχυποψία εθνική προτεραιότητα και κάθε πολίτης αποκτά τον προσωπικό του φάκελο.

Όταν όμως η κατάσταση ξεφεύγει, αποδεικνύεται ότι ο μόνος νόμος που μπορεί να επιβληθεί στην Άγρια(ακόμα) Δύση, είναι αυτός του περίστροφου που τόσο καλά γνωρίζει ο ήρωάς μας.

Μια ωραία και αρκετά πρωτότυπη υπόθεση, στο καλύτερο κατ΄εμέ άλμπουμ του Achde.

Το μόνο που έχω να προσάψω είναι ότι το βρήκα αρκετά σοβαρό για Λούκυ Λουκ. Θα προτιμούσα να έχει παραπάνω χιούμορ, χωρίς να λέω ότι δεν υπήρξαν στιγμές που γέλασα.

 

Βαθμολογία: 7/10

 

 

Μοναχικός Καβαλάρης

Η 2η απόπειρα των Pennac-Benacquista δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένη με την 1η(Πίνκερτον).

Η ιστορία ok, συμπαθητική σε γενικές γραμμές και δεν θύμιζε κάποια άλλη.

Μ΄άρεσε ειδικά εκεί με τον Λούκυ Λουκ να μεταμφιέζεται σε μασκοφόρο παράνομο.

Εδώ όμως τελειώνουν τα θετικά.

Το χιούμορ ήταν κι εδώ εντελώς απών(και όταν έχεις Ντάλτον στην υπόθεση, αυτό είναι έγκλημα).

Επίσης το βρήκα αρκετά αραιογραμμένο(διαβάζεται άνετα σ΄ένα τέταρτο) και σε κάποια σημεία δεν υπήρχε ομαλή σύνδεση στην υπόθεση(σε πετάει απ΄το ένα μέρος στο άλλο απότομα και χωρίς να εξηγεί). Κι εδώ έρχεται στο μυαλό μου η δήλωση του Achde στο φετινό Comic Con της Θεσσαλονίκης για τους συγγραφείς, που μας μετέφερε ο Kurdy("Ο ένας δεν έχει χιούμορ, ο άλλος δεν ξέρει να γράφει").

Κι αν στον Πίνκερτον το πρόβλημα ήταν μόνο η έλλειψη χιούμορ, στον Καβαλάρη πιστεύω τ΄αντιμετωπίσαμε και τα δύο.

Επίσης το φινάλε το ήθελα καλύτερο. Εμφανίζεται απ΄το πουθενά η Μαμά Ντάλτον, λέει ότι ο πιο προικισμένος απ΄τους γιους της είναι ο Τζόε και λήγει απότομα(και ξενέρωτα) το θέμα αρχηγίας των αδερφών που είχε τεθεί και αποτελεί ουσιαστικά τη βάση της ιστορίας.

 

Βαθμολογία: 6/10

 

 

Οι Ντάλτον... Θείοι

Θα το έλεγα τυπικό Λούκυ Λουκ με Ντάλτον της μετα-Goscinny εποχής.

Δηλαδή.... σούπα.

Εντάξει, οι Ντάλτον αποκτούν ανιψάκι, δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο. Αλλά όλα τα υπόλοιπα τα έχουμε δει. Τα ίδια αστεία ξανά και ξανά, που απ΄τη στιγμή που επαναλαμβάνονται παύουν να είναι αστεία.

Η όλη ιστορία δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημη. Μ΄άρεσε η προσπάθεια που κατέβαλαν ο ΛΛ, ο Μπλαντσίνι και η Μαμά Ντάλτον να βάλουν το "χαμίνι" στον ίσιο δρόμο.

Το φινάλε όμως θα το προτιμούσα καλύτερο και πιο εμπνευσμένο.

Επίσης σε κάποια σημεία μου φάνηκε ότι δεν υπήρχε συνοχή. Σαν να έλειπαν καρέ ή διάλογοι.

Συνολικά το θεωρώ πολύ μέτριο άλμπουμ, ίσως και κάτω του μετρίου, αλλά σίγουρα όχι χάλια όπως το παρουσίαζαν οι κριτικές στο εξωτερικό.

Επιεικώς 5άρι.

 

Βαθμολογία: 5/10

 

 

Η Γη της Επαγγελίας

Πάμε και στο πλέον πρόσφατο.

Λοιπόν, έχουμε κι εδώ ένα escort mission με όλα τα παραδοσιακά συστατικά του(εμπόδια, κακοποιοί, ενέδρες, Ινδιάνοι κτλ). Ευτυχώς λείπει το κλασικό κλισέ να υπάρχει προδότης στα μέλη της αποστολής.

Πάντως η προσθήκη Εβραίων στην υπόθεση δίνει μια νέα νότα στην ιστορία.

Το χιούμορ δεν λείπει, τα αστεία με Εβραίους είναι πολλά και κάποιους ίσως τους κουράσουν.

Εμένα πάντως όχι.

Δεν το θεωρώ ιδιαίτερα πρωτότυπο ή σπουδαίο Λούκυ Λουκ, αλλά είναι καλογραμμένο και το διάβασα ευχάριστα.

 

Βαθμολογία: 6/10

 

 

Συνολικά έχω να πω ότι τα Λούκυ Λουκ του Achde είναι απλώς... διεκπεραιωτικά.

Δεν έχουμε δει κάποιο χάλια, αλλά ούτε και κάποιο πολύ καλό.

Είναι από πολύ μέτρια έως απλώς συμπαθητικά και μόνο ο Πίνκερτον είναι πραγματικά αξιόλογο.

Έχω την εντύπωση ότι γράφονται απλά για να συνεχιστεί η σειρά και οι πωλήσεις.

Δεν χάνω όμως την ελπίδα μου.

Ελπίζω στο μέλλον να βρεθεί ένας ταλαντούχος συγγραφέας και ο Λούκυ Λουκ να επιστρέψει στη θέση που του αξίζει

 

Edited November 25, 2017 by laz33

[Laz33]

Επειδή δεν ήξερα πως δεν μπορώ να κάνω πάνω από 4 ερωτήσεις, έκανα μια μετατροπή.
Στις 3 πρώτες ερωτήσεις θα βαθμολογείτε 2 άλμπουμ, ενώ στην τελευταία μόνο 1.
Για βοήθεια έχω γράψει τα αρχικά κάθε άλμπουμ σε παρένθεση.
Αν θέλετε διευκρίνιση ρωτήστε

Edited May 19, 2017 by laz33

[konni]

αν κατάλαβα καλά που δεν κατάλαβα ,τι βαθμολογούμε τον σεναριογράφο ή τον σκιτσογράφο;

γιατί ο achde δεν ευθύνεται για το σύνολο του έκαστου τεύχους.

 η γνώμη μου να τα διαχωρίσουμε λίγο το ένα από το άλλο.

[Laz33]

Τα άλμπουμ βαθμολογούμε σαν σύνολο.

Λέω τα άλμπουμ του Ασντέ για να τα διαχωρίσω απ´ αυτά του Μορρίς, μιας και έχει γίνει ήδη δημοσκόπηση γι'αυτά.

Δεν νομίζω να υπάρχει κάποια ασάφεια σ'αυτό. Πιστεύω απ´ την κριτική μου να καταλάβατε ότι δεν είναι το σχέδιο αυτό που βαθμολογούμε

 

edit: Έλα να βλέπω συμμετοχή. Που πήγαν οι Λούκυ φανς;

Edited May 19, 2017 by laz33

[konni]

ok!

[Laz33]

Aν και η συμμετοχή είναι μικρή, η μέχρι στιγμής κατάταξη έχει ως εξής(σε παρένθεση ο μέσος όρος βαθμολογίας):

 

1. Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον (7.6)

2. Μοναχικός Καβαλάρης (7.1)

3. Η Γη της Επαγγελίας (7.0)

4. Ο Άνθρωπος απ΄την Ουάσινγκτον (6.0)

5. H Ωραία Προβένς (5.7)
6. Οι Ντάλτον στην Κρεμάλα (5.5)
7. Οι Ντάλτον... Θείοι (5.3)
 

Αναμενόμενα προηγούνται τα άλμπουμ των Pennac-Benacquista, ενώ επίσης αναμενόμενα οι Ντάλτον Θείοι είναι ουραγοί.

Κeep voting
 

[Jim®]

Εγώ έχω διαβάσει μόνο 3 από τα τομάκια και κανένα δεν μου έκανε αίσθηση. Ωραία easter eggs κτλ αλλά κάτι λείπει και τα κάνει άνοστα. Το "Ποιος σκότωσε τον Λούκυ Λουκ" είναι κλάσεις ανώτερο από όλα αυτά 

[Laz33]

Στο 1ο μέρος του σχολίου σου συμφωνώ σε γενικές γραμμές.
Στο 2ο όχι.
Το "Ποιος Σκότωσε τον Λούκυ Λουκ" μόνο κατ΄όνομα μπορεί να θεωρηθεί Λούκυ Λουκ.
Απέχει παρασάγγας απ΄το χιουμοριστικό κόμικ που δημιούργησε ο Morris.

Ή να το πω αλλιώς. Όση σχέση έχει το Μπλούμπερυ με το Λούκυ Λουκ, τόση έχει και το άλμπουμ του Βοnhomme

 

 

Edited November 25, 2017 by laz33