MY FRIEND DAHMER [DERF BACKDERF]

[kwtsos]

 

 

Το 1991 μια ειδηση θα συγκλονιζε τις ΗΠΑ καθως συλαμβανονταν ο serial killer Jeffrey Dahmer, δολοφονος 17 ατομων.

 

Συνεχιζοντας ετσι την παραδοση των αυτοβιογραφικων κομικς, που ουσιαστικα ξεκινησε το 1972 απο τον Justin Green με το Binky Brown Meets the Virgin Mary, ο Derf, δημιουργος alternative comics, περιγραφει εμπειριες απο την εφηβικη του ηλικια οταν ηταν συμμαθητης και φιλος με τον Dahmer. Η πρωτη προσπαθεια του Derf να πει την ιστορια του Dahmer ηταν το 1997 στο περιοδικο Zero Zero που εξεδιδε η Fantagraphics μεχρι το 2000. Στη συνεχεια ακολουθησε η προσπαθεια του να εκδοσει ενα μικροτερης εκτασης graphic novel χωρις ομως να τα καταφερει. Η τριτη προσπαθεια του εγινε το 2002 με μια αυτοεκδοση με τον ιδιο τιτλο με μολις 24 σελιδες, που προταθηκε για βραβειο Eisner. Αρα η συγκεκριμενη εκδοση ειναι ουσιαστικα η τεταρτη προσπαθεια του δημιουργου να διηγηθει αυτη την ιστορια.

 

Μεσα απο τις ιστοριες που διαβαζουμε, αλλες απο μνημης του δημιουργου και αλλες απο διηγησεις εμπιστων προσωπων του, παρατηρουμε τον σταδιακο κατηφορο του Dahmer, απο μοναχικο γυμνασιοπαιδο με ιδιοτροπιες σε αλκοολικο παρια, καθως ολο και περισσοτερο εχανε τον ελεγχο. Το κομικ δεν σοκαρει με τις ανατριχιαστικες λεπτομεριες των εγκληματων του, μαλιστα η απεικονιση της βιας ειναι σχεδον απουσα απο το μεγαλυτερο μερος του κομικ καθως αυτο εστιαζει στην συμπεριφορα οχι μονο του ιδιου, αλλα και του περιγυρου του, οπου για τους μεν συνομιληκους του ηταν κατι σαν comic relief ενω για τους ενηλικους, ειτε προκειται για τους γονεις του ειτε για τους δασκαλους του στο σχολειο, η κατασταση του περνουσε απαρατηρητη. Χωρις ποτε να δικαιολογουνται απο τον Derf τα αποτροπαια εγκληματα που θα διεπρατε αργοτερα ή να ωραιοποιειται η κατατασταση του, μας δινονται μερικες ματιες στην ζωη του πριν ξεκινησει τους φονους, στα πιο ανθρωπινα χαρακτηριστικα του και πως σιγα σιγα αυτα ατονουσαν με την παροδο του χρονου.

 

Το My Friend Dahmer ειναι page turner καθως η ιστορια κυλαει πολυ γρηγορα, διαβαζεται σε μια καθησια και ειναι πολυ ταιριαστα σχεδιασμενο. Ο Derf αποτυπωνει πολυ ωραια με το σχεδιο του και την επιλογη των σκιασεων τοσο το μουντο τοπιο μεσα στο οποιο μεγαλωσε ο Dahmer οσο και την ιδια του την ψυχοσυνθεση.

 

Κατα την γνωμη μου προκειται για πολυ δυνατο κομικ, που σε αφηνει να σκεφτεσαι διαφορα μετα την αναγνωση του. Εμενα κυριως με προβληματισε το πως καμια φορα η αδιαφορια απεναντι σε καποια ατομα μπορει να αποβει τοσο μοιραια. Μετα το τελος της ιστοριας ο συγγραφεας παραθετει πληροφοριες για καθε σκηνη του κομικ, ενω παραθετει και τις πηγες του, οπου εκτος απο τις αναμνησεις δικες του ή αλλων παραθετει πληροφοριες απο αρχεια του FBI, συνεντευξεις σε τηλεοπτικα δικτυα κ.α.

 

 

Το κομικ εγινε best seller ενω απεσπασε και το Revelation Award στο φεστιβαλ Angouleme του 2014. Στις 21/4/2017 εγινε και η πρεμιερα της ομωνυμης ταινιας που βασιστηκε πανω στο κομικ.

[GeoTrou]

Πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Δεν είναι από αυτά που θα βρεις στη «Λίστα με τα 100 Σημαντικότερα Κόμικς», αλλά σίγουρα θα μπορούσε να είναι. Έχει να πει κάτι. Και το λέει με τρόπο άμεσο και προσεγμένο. Ο Backderf δε «φωνάζει», αλλά αφηγείται μεστά μια πολύ σημαντική ιστορία. Το σχέδιο παρότι δε σ' εντυπωσιάζει, νομίζω δεν έχει λάθη. kwtsos που το ξέθαψες και το παρουσίασες.

[Θρηνωδός]

Διάβασα το πρώτο που είχε βγει, των 24 σελίδων. Δεν είναι από αυτά που τα κρίνεις με τα συμβατικά στάνταρ των κόμικς. Αυτό που αξίζει να κρατηθεί είναι το πως ο Derf χτίζει την ψυχολογία του Dahmer, απλά, περιεκτικά και απόλυτα. Διάφοροι που έχουν ασχοληθεί πολύ με την υπόθεση, είπαν για το κόμικ πως παρουσιάζει σε ~25 σελιδούλες το πορτραίτο του κατά συρροή δολοφόνου Ντάμερ καλύτερα από εκθέσεις ψυχολόγων και εμπειρογνωμόνων που αναπτύσσονταν σε εκατοντάδες σελίδες. Αυτό λέει πολλά πράγματα από μόνο του. Και σίγουρα το όλο "cause and effect" ή έστω ένα μικρό μέρος του που οδήγησε στα εγκλήματα του, δίνεται χωρίς μελόδραμα και φανφάρες εντυπωσιασμού. Όπως λέει και ο Κώστας, δεν αναλώνεται στο να ωραιοποιεί καταστάσεις ή να εκμεταλλεύεται το shock value. Είναι αποστασιοποιημένη η αφήγηση όσο, τόσο. 

 

Θενκς για την παρουσίαση και την ενημέρωση  Σχεδιαστικά μου θύμισε Μαύρη Τρύπα, όπως ήταν αναμενόμενο από το εξώφυλλο ήδη.

 

από κάτω μια συνέντευξη που μπήκα για να πάρω μια λάιβ εικόνα του Ντάμερ και κόλλησα και είδα ολόκληρη. Φοβερός ο τύπος που παίρνει την συνέντευξη, ούτε φοβισμένος, ούτε επικριτικός. Μου έκανε πολλή εντύπωση ο τρόπος που χειρίστηκε τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις που δεχόταν.