Στα σύννεφα της φαντασίας [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 28/04/2017]

[ramirez]

Ένα παράξενο και μοναχικό αγόρι μαζί με τον μόνο σύντροφό του, έναν ιπτάμενο λύκο, περιπλανιούνται στους ουρανούς «μετά την καταστροφή». Σε έναν κόσμο σκοτεινό, κάτω από τα διαρκώς παρόντα σύννεφα, έρχονται αντιμέτωποι με αλλόκοτα πλάσματα, ανθρωπόμορφα και μη, φιλικά και εχθρικά. Και επιμένουν να ταξιδεύουν με στόχο να δουν τον ήλιο και να ικανοποιήσουν μια ευχή.

 

 

Τον περασμένο Οκτώβριο παρουσιάζαμε από αυτές εδώ τις σελίδες την εξαιρετική περιπέτεια φαντασίας «The Cloud» των Κώστα Ζαχόπουλου (σενάριο) και Vincenzo Balzano (σχέδια) που είχε κυκλοφορήσει στα αγγλικά και στην αμερικανική αγορά από τις εκδόσεις Archaia λίγους μήνες νωρίτερα, με την ευχή «να βρει τον εκδοτικό δρόμο της και προς την ελληνική αγορά».

 

Δεν πέρασε πολύς καιρός και η ευχή αυτή πραγματοποιήθηκε από τις εκδόσεις Web Comics που έδειξαν ταχύτατα αντανακλαστικά. «Το Σύννεφο», όπως είναι ο ελληνικός τίτλος, κυκλοφορεί ήδη στα ελληνικά (μετάφραση Νίκος Καμπουρόπουλος) δίνοντας την ευκαιρία σε ακόμη περισσότερους αναγνώστες να ταξιδέψουν στα σύννεφα και να παρακολουθήσουν την εναέρια περιπέτεια ενός αγοριού και του φτερωτού λύκου του σε αναζήτηση μιας ευχής.

 

 

Από τη μέρα που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, το «The Cloud» απέσπασε θερμότατες κριτικές λόγω τόσο του ευφάνταστου, καθηλωτικού του σεναρίου όσο και των πανέμορφων, μαγευτικών σχεδίων του. Στο είδος όπου συγκαταλέγεται το «Σύννεφο» έχουν διαπρέψει συγγραφείς και σεναριογράφοι όπως ο Terry Pratchett και ο Neil Gaiman και σχεδιαστές όπως ο Dave McKean.

 

Με δουλειές όπως «Το Σύννεφο» «είναι βέβαιο ότι σε λίγα χρόνια από σήμερα οι δημιουργοί του θα έχουν αρχίσει να θεωρούνται άξιοι συνεχιστές της ποιοτικής φαντασίας, που δεν παραμένει μόνο σε κλισέ, πολυδαίδαλα σενάρια και εντυπωσιακές εικόνες κενές περιεχομένου, αλλά εμβαθύνει σε οντολογικές αναζητήσεις, θέτει υπαρξιακά ερωτήματα και συνομιλεί με το παρελθόν μέσω διαρκών παραπομπών και αναφορών στο έργο των “δασκάλων”».

 

Κι αυτό γιατί παρά την καταφανή δεξιοτεχνία στον χειρισμό της ιστορίας τους, οι δημιουργοί του «Σύννεφου» δεν αρκούνται στον επαγγελματισμό και το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Δείχνουν να επιδιώκουν και κάτι παραπάνω. Να στρέψουν, πιθανώς, το ενδιαφέρον του ανήσυχου θεατή και αναγνώστη και προς την προέλευση εικόνων που όλο και κάτι του θυμίζουν αλλά δεν είναι σίγουρος τι ακριβώς.

 

 

Υπεράνω όλων αυτών, βέβαια, βρίσκεται το υπόρρητο μήνυμα του μύθου που φιλοτεχνούν, που δεν είναι άλλο από τον υπέρ πάντων και άνευ υποχωρήσεων αγώνα για την ελευθερία και το όνειρο. Σε έναν δυστοπικό και μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, θα ήταν αναμενόμενη μια κυνική συμπεριφορά με στόχο την επιβίωση. Τόσοι και τόσοι φανταστικοί χαρακτήρες, από τον περιπλανώμενο Mad Max μέχρι τους επιζήσαντες ως ζωντανούς και όχι ως νεκροζώντανους στο «Walking Dead», πιάνουν τα όπλα και αλλάζουν κοσμοθεωρία για να παραμείνουν όρθιοι. Το αγόρι του «Σύννεφου» δεν ενδιαφέρεται γι' αυτό. Έχει έναν στόχο και τον κυνηγά θαρραλέα και παθιασμένα, χωρίς να λογαριάζει τη ζωή του. Δεν το βάζει κάτω ούτε όταν αντιμετωπίζει αλλόκοσμα τέρατα ούτε όταν συναντά ιπτάμενους πειρατές. Με την καλοσύνη και την αφοσίωσή του βρίσκει συμμάχους. Και προχωρά.

 

Η κυκλοφορία του «Σύννεφου» στα ελληνικά, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από την πρώτη έκδοσή της, μόνο στα λιγοστά θετικά της εποχής μας μπορεί να προσμετράται. Ιδιαίτερα λόγω της αγγλικής γλώσσας του πρωτοτύπου που θεωρείται από πολλούς πλέον περιττό να μεταφράζεται στα ελληνικά καθώς, όπως πιστεύεται, «όσοι το ήθελαν θα το έχουν ήδη διαβάσει». Κάτι τέτοιο είναι σωστό μόνο αν αληθεύει η υπόθεση ότι το κοινό των κόμικς είναι εξαιρετικά μικρό, μετρημένο και αδύνατο να αυξηθεί. Τέτοια υπόθεση δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί. Το δυνητικό κοινό είναι μεγαλύτερο. Και με κόμικς όπως «Το Σύννεφο» θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...