Ενας πλανητάρχης-παρωδία [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 05/03/2017]

[leonidio]

Ενας πλανητάρχης-παρωδία

 

 

Συντάκτης:Γιάννης Κουκουλάς

 

Κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του ο Ντόναλντ Τραμπ, οι επαγγελματίες του χιούμορ τρίβουν τα χέρια τους. Ο νέος πρόεδρος αποτελεί ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για τους γελοιογράφους. Ενας από αυτούς, ο Robert Sikoryak, έχει αφιερώσει εδώ και καιρό όλο του το έργο στον ψωνισμένο κροίσο που είναι πια πλανητάρχης. Και πρωταγωνιστής σε σκληρές παρωδίες γνωστών εξώφυλλων από την ιστορία των κόμικς

 

Για τους Αμερικανούς γελοιογράφους και δημιουργούς κόμικς, η πρόσφατη προεκλογική περίοδος ήταν μια χρυσή εποχή. Εχοντας βάλει στο στόχαστρο τον Ντόναλντ Τραμπ, οργίαζαν καθημερινά. Οι αφορμές που τους έδινε ο πολυεκατομμυριούχος ήταν αμέτρητες. Κι αυτοί άρπαζαν τις ευκαιρίες και επιχειρούσαν να τον αποδομήσουν. Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν τους δικαίωσε, καθώς ο Τραμπ εξελέγη. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και με την υποψηφιότητα του Τζορτζ Μπους του νεότερου, όταν πλειάδα δημιουργών κόμικς τον έχρισαν πρωταγωνιστή τους για να αποτρέψουν την εκλογή του και εν συνεχεία την επανεκλογή του στη δεύτερη θητεία του.

 

Είτε ως κτηνώδης Χαλκ, είτε ως ανυπεράσπιστο θύμα του Ποπάι, ο Τραμπ του Robert Sikoryak εκστομίζει τις πιο ηλίθιες, ρατσιστικές και ναρκισσιστικές απόψεις

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της προσπάθειας ήταν και η έκδοση «The Bush Junta», με συμμετοχές δεκάδων καλλιτεχνών που συνασπίστηκαν με κοινό στόχο την αποκάλυψη της εγκληματικής πολιτικής του Μπους. Δεν τα κατάφεραν. Αντίθετο ήταν το κλίμα κατά την υποψηφιότητα του Μπαράκ Ομπάμα. Τα κόμικς, στη συντριπτική πλειονότητά τους, τον υποδέχθηκαν ως εκπρόσωπο της ελπίδας και της αλλαγής και σε πολλές περιπτώσεις του έδωσαν ακόμα και υπερηρωική ταυτότητα στις σελίδες τους.

 

 

Στην περίπτωση του Τραμπ υπήρξε ομοβροντία. Φυσικά εναντίον του. Οι προεκλογικοί λόγοι του, οι συνεντεύξεις του, τα κηρύγματα μίσους, ο απροκάλυπτος ρατσισμός, οι ασυναρτησίες και η ακατάσχετη μπουρδολογία, τα θρησκευτικά παραληρήματα, η αλλεργία του στη δημοκρατία, ο λαϊκισμός του, ο ναρκισσισμός του έδιναν καθημερινή τροφή και δουλειά σε καλλιτέχνες που δεν χρειαζόταν να κουραστούν και πολύ. Κάθε φράση του, κάθε εμφάνισή του ήταν μία ή περισσότερες γελοιογραφίες. Το (όχι και τόσο) σοκαριστικό αποτέλεσμα των εκλογών που τον έφερε στον Λευκό Οίκο προκάλεσε μούδιασμα.

 

Το ξεμπρόστιασμα του Τραμπ και η γελοιοποίησή του, που εκφράστηκε με την εμμονή των γελοιογράφων στα ρούχα του, στα μαλλιά του, στη σύζυγό του, στη γλώσσα που χρησιμοποιεί, στο χρώμα του, στα πλούτη του, στο σπίτι του, στην κακογουστιά του κ.λπ., δεν έπεισαν την πλειοψηφία των πολιτών. Από δω και πέρα, το παιχνίδι θα πρέπει να παιχτεί με άλλους όρους, καθώς ο Τραμπ δεν αποτελεί πια έναν γραφικό και φιλόδοξο ημιπαράφρονα που αυτογελοιοποιείται καθημερινά. Ο Τραμπ κατοικεί στον Λευκό Οίκο και αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον του πλανήτη.

 

Ο Τζόκερ-Τραμπ εναντίον του Μπάτμαν

 

Ο Robert Sikoryak, δημιουργός κόμικς και εικονογράφος, φαίνεται ότι είχε προβλέψει το ατελέσφορο της αποδομητικής προσπάθειας που στηριζόταν στη «δολοφονία» του χαρακτήρα του υποψήφιου προέδρου και φρόντισε από νωρίς να παραμείνει πιστός στα λόγια και μόνο στα λόγια του Τραμπ. Κατά την προεκλογική περίοδο δημιούργησε δεκάδες παρωδίες γνωστών εξώφυλλων από την ιστορία των κόμικς με πρωταγωνιστή τον εγωπαθή οικονομικό μεγιστάνα. Και μετά τη νίκη του, εξακολουθεί ακάθεκτος, ίσως μάλιστα και με μεγαλύτερη ζέση, να το πράττει.

 

Απέναντι σε δημοφιλείς και εμβληματικούς υπερήρωες, όπως ο Κάπτεν Αμέρικα, ο νέος πρόεδρος παίζει τους ρόλους των πιο αδίστακτων, εκδικητικών και ψυχοπαθών κακοποιών

 

Η σειρά που φέρει τον τίτλο «The Unquotable Trump» αριθμεί μέχρι στιγμής περίπου 35 σελίδες και βρίσκεται εν εξελίξει. Κάθε σελίδα απεικονίζει-παρωδεί κάποιο γνωστό εξώφυλλο από περιοδικό κόμικς του παρελθόντος με ελαφρώς παραλλαγμένο τίτλο και με τα αρχικά πρόσωπα να εμφανίζονται με διαφορετικά ονόματα. Ανάμεσά τους, όμως, βρίσκεται και ο Ντόναλντ Τραμπ. Που απλώς γεμίζει το μπαλονάκι του, «λέγοντας» κάποια από τις φράσεις της προεκλογικής ή της μετεκλογικής περιόδου. Απαράλλαχτη!

 

Ο Sikoryak, που κατά το παρελθόν έχει παρωδήσει κλασικά μυθιστορήματα, όπως το «Εγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι και τον «Ξένο» του Καμί, δεν αλλάζει ούτε κόμμα. Μεταφέρει με απόλυτη ακρίβεια τα λόγια του προέδρου, φυσικά εντελώς out of context, και προκαλεί τον ανυποψίαστο αναγνώστη να αναρωτηθεί: «Μα είναι δυνατόν να είπε κάποιος εχέφρων αυτή την αρλούμπα;». Εχέφρων όχι, ο Τραμπ ναι.

 

Ο χαρτογραφημένος, σαν τμήματα βόειου κρέατος, εγκέφαλος του εγωπαθή Τραμπ, δεν αποχωρίζεται ποτέ τη χαρακτηριστική του φράντζα

 

Μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο πείθει και τον πλέον επιφυλακτικό. Ολα αυτά τα έχει πει ο Ντόναλντ Τραμπ. Σε συνεντεύξεις, ομιλίες, δηλώσεις, απαντήσεις, σε οπαδούς του, σε φίλους και εχθρούς. Ναι, είναι αληθινά τα λόγια του (και μπορείτε να τα βρείτε στο https://unquotabletrump.tumblr.com, αλλά και κατά ένα μέρος σε έντυπη έκδοση με παραγγελία από το διαδίκτυο)!

 

Σε όλες τις παρωδίες του δηλώνει ρητά πού βασίστηκε, δηλαδή αναφέρει το όνομα του καλλιτέχνη του πρωτοτύπου και αντικαθιστά τον εκάστοτε «κακό» με τον Ντόναλντ Τραμπ. «Είμαι σε μεγάλο βαθμό περιβαλλοντιστής. Πιστεύω σ’ αυτό, αλλά είναι εκτός ελέγχου» δηλώνει έχοντας μόλις δολοφονήσει τον Aquasad (παράφραση του Aquaman), παρουσία του Supersad (παρωδία του Superman) πάνω σε σχέδιο του θρυλικού Neal Adams.

 

 

«Συνομιλώ με τον εαυτό μου, Νούμερο 1, γιατί έχω πολύ δυνατό μυαλό και έχω πει πολλά πράγματα» επιπλήττει ως Brain τον Pinky, σε παρωδία εξώφυλλου των Walter Carzon και Ruben Torreiro, ενώ σε εξώφυλλο από το θρησκευτικό «Picture Stories from the Bible» του Don Cameron αυτοθαυμάζεται: «Εγώ έγραψα το “Art of the Deal”. Εγραψα πολλά μπεστ σέλερ. Ποιος έχει διαβάσει το “Art of the Deal” εδώ μέσα; Ολοι! Πάντα λέω πως είναι το απόλυτο δεύτερο βιβλίο μετά τη Βίβλο. Η Βίβλος είναι καλύτερη. Η Βίβλος».

 

Σε παρωδία του Ποπάι του Bud Sagendorf, δέχεται τη γροθιά του στραβομούτσουνου ναυτικού μονολογώντας: «Θα χτίσω έναν μεγάλο τοίχο. Και κανένας δεν χτίζει τοίχους καλύτερα από μένα. Πίστεψέ με», ενώ συμμαχεί μέχρι και με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στο στιλ του Gil Kane. Φιγουράρει ακόμα και σε παρωδία εξώφυλλου του «Sin City» του Frank Miller, μονολογώντας για το πώς ο Θεός σταματά τη βροχή στις ομιλίες του, ενώ μεταμορφώνεται στο γνωστό smiley των «Watchmen» των Alan Moore και Dave Gibbons, ενθαρρύνοντας τους οπαδούς του: «Μη φοβάστε. Θα φέρουμε πίσω τη χώρα μας. Αλλά, αναμφίβολα, μη φοβάστε».

 

 

Από τις πιο ασυνάρτητες ατάκες του είναι αυτή που εκστόμισε εναντίον του πρώην υποψήφιου προέδρου Τζον ΜακΚέιν: «Δεν είναι ήρωας πολέμου. Είναι ήρωας πολέμου επειδή τον αιχμαλώτισαν. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν αιχμαλωτίζονται», που τώρα την απευθύνει στον Captain America των Jack Kirby και John Verpoorten. Σε μια από τις κορυφαίες «πατάτες» του, ως νέος Τζόκερ, έχει ως στόχο τον Μπάτμαν του Jerry Robinson: «Θα μπορούσα να σταθώ στη μέση της 5ης Λεωφόρου και να πυροβολήσω κάποιον και να μη χάσω ψηφοφόρους», ενώ ποζάροντας ως Hulk του Dave Cockrum και έχοντας ισοπεδώσει μια πόλη, περιαυτολογεί: «Θα τα διορθώσω όλα μόνος μου!».

 

Με δεδομένο ότι ο Τραμπ, με τις απόψεις και τις εμμονές του, δεν μπορεί να διορθώσει τίποτα παρά μόνο να καταστρέψει ακόμη περισσότερα, ίσως το έργο του Sikoryak συμβάλλει σε μια χιουμοριστική αφύπνιση των πολιτών των ΗΠΑ. Αν όχι, έρχονται χειρότερες μέρες. Και καθόλου αστείες.

 

Πηγή