ΣΧΕΔΙΟ VS ΣΕΝΑΡΙΟ ΣΤΑ ΚΟΜΙΚΣ

[Θρηνωδός]

Μετά από σχετική κουβέντα που προέκυψε, αναρωτιόμαστε τι έχει για τον καθένα μεγαλύτερη σημασία σε ένα κόμικ, το σχέδιο ή το σενάριο;

 

Προσωπικά θεωρώ το κόμικς καθαρά οπτικό μέσο, άρα το σχέδιο για μένα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Αν ένα κόμικ έχει σκίτσο που με τραβάει θα το επιλέξω και ας είναι αδύναμο το σενάριο. Αν πάλι το σχέδιο το θεωρώ κακό και με κουράζει στο μάτι, όσο καλή και να είναι η ιστορία το πιο πιθανό είναι να το κλείσω από την αρχή. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι πολλά BD (π.χ.  Βίκτωρ Σάκβιλ ) που το σενάριο είναι τετριμμένο και αρκετά βασικό αλλά το σχέδιο της καθαρής γραμμής με τρελαίνει.

 

Ποια είναι η γνώμη σας επ'αυτού; 

[Dr Paingiver]

Σπάνια διαβάζω κόμικ όσο καλό κι αν είναι το σενάριο, αν το σχέδιο δεν με ικανοποιεί.

 

[saravakos]

Για να πιάσω ένα κόμικ που δεν γνωρίζω ούτε δημιουργούς ούτε μου το πρότεινε κάποιος θα πρέπει να με εντυπωσιάσει το σχέδιο και κάπως η περιγραφή της ιστορίας.

 

Στην πορεία όμως του διαβάσματος αλλά και όταν έχω προτάσεις θα προτιμήσω το πολύ καλό σενάριο φθάνει το σχέδιο να μην είναι έκτρωμα. 

 

Τείνω προς την επιλογή: "Το σενάριο είναι πιο σημαντικό αλλά θέλω και υποφερτό σχέδιο"

 

[AndreasD]

Το σενάριο σαφέστατα. Δεν κανω τυχαίες αγορές κόμικ. Κατ αρχήν ενημερώνομαι για το σενάριο αλλά και για αξιολογήσεις από άτομα/sites κλπ, που ξέρω ότι οι απόψεις μας συμπίπτουν. Απο κει και πέρα, αν έχει και σχέδιο που το υποστηρίζει θα το επιλέξω. Αν έχει και ενα άψογο σχέδιο, το θεωρώ σαν επιπλέον bonus στην αναγνωστική μου απόλαυση.

[germanicus]

Το ιδεατό είναι και τα 2 Από εκεί και πέρα όμως, αυτό δεν συμβαίνει και τόσο συχνά. Υπάρχουν περιπτώσεις που το σχέδιο είναι τόσο χάλια, όπου δεν αντέχω να διαβάσω το κόμικ (λχ το σχέδιο του Pier Lorenzo De Vita στα Disney). Θα έλεγα όμως ότι βρίσκω την ύπαρξη καλού σεναρίου πιο σημαντική. Ως παράδειγμα, τα κόμικ διαφόρων Ελλήνων, ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε, όπου ενώ το σχέδιο σπέρνει, το σενάριο απλώς είναι συγκλονιστικά αδιάφορο (και το θέτω ευγενικά ) . Μπορώ όμως να σκεφτώ και ξένα κόμικ. Με εξαίρεση τα 1-2 πρώτα Νικοπόλ, οτιδήποτε έχει κάνει μόνος του ο Bilal διαβάζεται μόνο με επήρεια σκληρών ναρκωτικών Σε κραυγαλαία αντίθεση με τις συνεργασίες του με τον Christin. Από την ανάποδη, το Πεθαίνοντας στον Παράδεισο με σενάριο Christin, δεν έχει θεϊκό σχέδιο, αλλά διαβάζεται. Θεϊκό σχέδιο - πολύ ζόρι το σενάριο? Σαλαμπώ. Καλό για χάζεμα, αλλά... Στα πρώτα Αστερίξ το σχέδιο δεν είναι και ότι καλύτερο. Διαβάζονται όμως. Στα τελευταία Αστερίξ, έχουμε το τυπικό σχέδιο του Ουντερζό, αλλά τα σενάρια είναι τέτοια που το κόμικ δεν ξανααγγίζεται Και πάει λέγοντας.

 

Υπάρχουν εξαιρέσεις λχ οι Βαλεντίνες του Κρέπαξ, όπου το σενάριο είναι, well, ας το πω ευγενικά, όχι ότι καλύτερο αλλά το σχέδιο είναι τέτοιο όπου τα έχω μέχρι και σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνω Αυτά όμως είναι εξαιρέσεις.

 

Οπότε θα πάω με το "κυρίως" μετράει το σενάριο. Δεν είναι απόλυτο αυτό, αλλά αυτό εκτιμώ ότι είναι το "on the average" για εμένα

 

[Tightwad]

It's complicated.

 

Έχω παρατηρήσει ότι σε πιο "εξεζητημένα" κόμικ το σχέδιο δεν μετράει ιδιαίτερα. Μπορεί να είναι αντιαισθητικό (κάποιες φορές ακόμα και επίτηδες!), αλλά αυτό δεν τα σταματάει απ'το να είναι δημοφιλή. Όσον αφορά τα webcomic (η πλειοψηφία των κόμικ που διαβάζω πλέον), το μέτριο σχέδιο είναι σχεδόν στάνταρ για τα στριπάκια. Αντίθετα, τα webcomic με συνεχή πλοκή είτε έχουν καλό σχέδιο ή αγνοούνται πλήρως. Έχω ακολουθήσει 1-2 webcomic επειδή είχαν πολύ καλό σχέδιο, ενώ η πλοκή δεν παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. 

 

Από εκεί και πέρα, επέτρεψε μου να είμαι ο ενοχλητικός τύπος που λέει "όλα είναι σχετικά!" ή "όλα χρειάζονται!".

 

Σε πρώτο επίπεδο, το σχέδιο λειτουργεί ως η βιτρίνα του κόμικ. Αυτό τον ρόλο έπαιζε παραδοσιακά το εξώφυλλο, αλλά νομίζω ότι όλοι λίγο-πολύ ξέρουμε ότι η ποιότητα του εξωφύλλου τείνει να είναι καλύτερη από το περιεχόμενο του κόμικ. Από εκεί και πέρα, καθώς ξεφυλλίζεις το κόμικ, το πρώτο πράγμα που θα σου τραβήξει την προσοχή είναι το σχέδιο. Άρα ακόμα και αν το σχέδιο δεν είναι τόσο σημαντικό μόλις βουτήξεις για τα καλά στην πλοκή του κόμικ, η πρώτη εντύπωση είναι σημαντική. (Για αυτό φοράμε πάντα αποσμητικό! )

 

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ως οπτικό μέσο, το κόμικ δεν μπορεί να διαβαστεί σαν βιβλίο. Ναι μεν οι διάλογοι είναι σημαντικό μέρος της ιστορίας, αλλά οι σκέψεις ενός χαρακτήρα, τα σκηνικά, ακόμα και η ατμόσφαιρα δεν μπορούν (ούτε πρέπει) να περιγράφονται πάντα μέσω του κειμένου. Οι εκφράσεις του προσώπου και του σώματος, η χρωματική παλέτα κάθε σκηνής και η "γωνία" της κάμερας αποτελούν στοιχεία storytelling. 

[Kabuki]

Τα κόμικς ειναι ένα οπτικό μέσο. Αυτό σημαίνει ότι το σχέδιο θα πρεπε να "βαραίνει" περισσοτερο;

 

Φυσικά και τα δυο παιζουν πολύ σημαντικο ρόλο, αλλά που γερνει η ζυγαρια;

Η όλη συζήτηση έχει πολλές αναλογίες με τη συζήτηση "τι εχει μεγαλύτερη σημασία: ο σκηνοθέτης ή οι ηθοποιοι;"  Για μένα ο σκηνοθέτης.

Όπως και στα κόμικς, πάλι θα πω ο σεναριογράφος/σκηνοθέτης.

 

Φυσικά ένα κακό σχέδιο μπορεί να χαντακωσει σε μεγάλο βαθμό ένα πολύ καλό κατα τα αλλα κόμικ, όπως κι η κακή ηθοποιία μια πολύ καλή ταινια.

Αλλά η καταστροφή δεν ειναι ποτε τοσο μεγάλη, όσο όταν συμβαίνει το αντίθετο. Μια καλή ερμηνεία ή ένα πολύ καλό σχέδιο, συνηθως κάνουν το αποτελεσμα απλά οκ...

 

Επίσης έχουμε να κάνουμε με το ερώτημα τί είναι "καλό σχέδιο σε ένα κομικ;"

Πολλοί θα επιλέξουν το ρεαλιστικό σχέδιο με σωστες αναλογίες στα σώματα, λεπτομερειακό background κλπ. Γούστα είναι αυτα. Όπως και κάποιος θα προτιμήσει έναν φωτορεαλιστικό πίνακα απο έναν πινακα μοντέρνας ή μεταμοντέρνας τεχνης.

Για μένα αυτό συνήθως δεν ισχύει. Θεωρώ καλό το σχεδιο σε ένα κόμικ, όταν αποδίδει τα μέγιστα αυτα που θέλει να πει το σεναριο, Όταν αποδίδει την ατμόσφαιρα που πρέπει και ειναι σε θέση να βάλει στο σωστό mood τον αναγνωστη

[x for xepeta]

Με εξαίρεση τα 1-2 πρώτα Νικοπόλ, οτιδήποτε έχει κάνει μόνος του ο Bilal διαβάζεται μόνο με επήρεια σκληρών ναρκωτικών Σε κραυγαλαία αντίθεση με τις συνεργασίες του με τον Christin.

 

 

[Indian]

Το πρώτο πράγμα που κοιτάω σε ένα κόμικ είναι το σχέδιο...!Ύστερα διαβάζω την υπόθεση στο οπισθόφυλλο...!

 

Εννοείται βέβαια ότι εάν δεν με τραβήξει το σενάριο,δεν θα το αγοράσω...!

 

Προσωπικά θέλω να πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει μία αναλογία 50-50,αλλά μάλλον τείνω προς το 60-40 υπέρ του σχεδίου...!

[batigoal]

Ψηφισα:  Το σενάριο είναι πιο σημαντικό αλλά θέλω και υποφερτό σχέδιο ( Σενάριο 60% - Σχέδιο 40% )  αλλα η αληθεια, οπως εγω την βλεπω, ειναι καπως διαφορετικη και εξηγουμαι.

 

Το καλο σχεδιο, αν δεν υπαρχει σεναριο δεν μπορει να πει καμια ιστορια, καλυτερα να ξεφυλλισω ενα artbook και να μην βασανιζομαι, ψαχνοντας ενα ανυπαρκτο ή κακο σεναριο. Το σχεδιο απο την αλλη μπορει χωρις λογια να πει αψογα μια ιστορια, ειτε με το καταπληκτικο σχεδιο του Bilal, ειτε με το σχετικα διεκπερεωτικο σχεδιο του Batman: Year one ή με το εντελως απλο σχεδιο της Marjane Satrapi! Οποτε το σχεδιο και το σεναριο ειναι συγκοινωνουντα δοχεια. 

 

Σε προσωπικο επιπεδο, δεν μου αρεσει οταν το σχεδιο επισκιαζει την υποθεση, ευκολο παραδειγμα το Kingdom come. Απο εκει και περα ειναι θεμα γουστου, το οποιο εναλλασεται μαζι με τα ειδη των κομικς! Προφανως σε ενα sci-fi ή ενα ερωτικο κομικ, θα με ενδιαφερει περισσοτερο το σχεδιο παρα το σεναριο, ενω σε ενα slice of life comic, το αντιστροφο. Δεν νομιζω πως μπορει να υπαρξει ενας "κανονας" του τελειου συνδυασμου, κατι τετοιο ειναι μαλλον ιδεατο...

 

[φλοκ]

Οπωσδήποτε μετράει πρώτα και πανω απ όλα το σχέδιο για μένα.

Οπως αναφέρθηκε και παραπάνω από τη Λένα τα κομικς είναι ένα οπτικό μέσο.

Οχι καλό σχέδιο ,οχι διάβασμα  του κομικ.

Ασφαλώς μετράει και το σενάριο και μερικές φορές έχω διαβάσει κάποια κομικς που το σχεδιο τους δεν μου έκανε κλικ μόνο και μόνο γιατί το σενάριο τους το έβρισκα πολύ ενδιαφέρον (κυρίως κομικς εποχής και ιστορικού περιεχομένου) .

Μ αυτή τη λογική ψήφισα το 60 - 40 υπερ του σχεδίου.

 

Ιδανικα θα ήθελα σενάριο και σχέδιο να είναι άψογα (50-50)  αλλά αυτό δεν συμβαίνει πολύ συχνά .Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό ,το οποίο αν και δεν το έχω διαβάσει ,από τα ελάχιστα που έχω δει, θεωρώ οτι θα ήταν το ιδανικό για τα γούστα μου τόσο σε σχέδιο όσο και σε σενάριο .

[Angel.tze]

Ψήφισα "σημαντικό σενάριο αλλά υποφερτο σχεδιο" επειδη πραγματικά προτιμώ τα κόμικς τα οποία εχουν γ@μάτο σενάριο ακομα και αν το σχεδιο δεν με ικανοποιεί. Απο την άλλη όμως δεν θέλω το σχεδιο να ειναι απαισιο και να καταστρέφει το σύνολο. Πχ τα phat comicz ειναι πολυ καμμένα σενάρια με παιδικό σχεδιο (επιτηδες) επειδη ταιριάζει στο στυλ του κόμικ (οπως και τα cyanide and happiness). Εκει δεν εχω πρόβλημα, αντιθέτως το προτιμώ επειδη με βάζει στο κλίμα αλλά το να δω ιστορία Ροσα με σχεδιο Περεγκο θα μου προκαλούσε ψυχολογικά θέματα.

Anyway, πάνω σε αυτο που είπε ο Φαίδωνας, απ' όσα webcomics εχω δει, συνήθως υπερτερεί το σενάριο αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις όπου σενάριο και σχεδιο ειναι εκπληκτικά (και ετσι, για την διαφήμιση, θα αναφέρω το gloomverse το οποίο μπορείτε να βρείτε στο smackjeeves, το οποίο εχει εξαιρετικό σενάριο και σχεδιο )

[Blackbeard]

Θεωρώ καλό το σχεδιο σε ένα κόμικ, όταν αποδίδει τα μέγιστα αυτα που θέλει να πει το σεναριο, Όταν αποδίδει την ατμόσφαιρα που πρέπει και ειναι σε θέση να βάλει στο σωστό mood τον αναγνωστη

 

Εμένα η άποψή μου συνοψίζεται σε αυτήν ακριβώς την πρόταση της Kabuki. Το σκίτσο είναι ένα μέσο που ως σκοπό έχει να μετατρέψει το σενάριο σε κόμικ με τον καλύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο. 

 

Βλέπω, πάντως, ότι σαν σκίτσο εννοείτε τι βλέπεις όταν ρίχνεις μια ματιά. Σε επαγγελματική δουλεια δεν έχω δει κακό σκίτσο με αυτήν την έννοια γιατί είναι κάτι αρκετά υποκειμενικό. Για παράδειγμα The Dark Knight Returns. Αν ήταν να αποφασίσουμε αν έχει καλό σκίτσο ή όχι θα βγαίναμε ίσως 50-50. Είναι, όμως, κακό το σκίτσο; Προσωπικά δε νομίζω ότι υπήρχε καλύτερος τρόπος να μετατρέψεις την πλοκή σε εικόνες εκείνη την εποχή. Γιατί παίζει ρόλο και το στυλ και το storytelling. Που πολλές φορές, όμως, το δεύτερο είναι δουλειά του σεναριογράφου.

 

Αυτό, δηλαδή, που προσπαθώ να πω κούτσα κούτσα είναι ότι αν κάποιο σκίτσο δε μου αρέσει αλλά ταιριάζει στην ιστορία δε θα με ενοχλήσει. Γιαυτό δίνω περισσότερη σημασία στο σενάριο. Γιατί θα με κρατήσει πιο εύκολα στο να διαβάσω τη συνέχεια. Αλλά άμα είναι ταυτόχρονα κακό το σκίτσο δε θα είναι και η καλύτερη ανάγνωση(τουλάχιστον, όμως, θα είναι ανάγνωση). (Κλασικό παράδειγμα μερικά τεύχη του Action Comics του Morrison όπου δε σχεδιάζει ο Rags Morales. Μερικές φορές ήθελα να τα πετάξω στον τοίχο. Αλλά λάτρευα το σενάριο οπότε συνέχιζα). Γιαυτό 60(σενάριο)-40(σκίτσο) Έχουν και τα δύο σημασία με το σενάριο να είναι για μένα ελαφρώς πιο σημαντικό.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 25, 2016 από Blackbeard

[Laz33]

Σενάριο πρώτα εννοείται.
Όταν διαβάζω ένα κόμικ θέλω να έχει πρωτίστως ωραία και ενδιαφέρουσα ιστορία.
Το σχέδιο απλά να είναι υποφερτό

Σϊγουρα το καλύτερο θα ήταν να τα έχει και τα δύο.
Αλλά κάτι τέτοιο σπάνια συμβαίνει.
Μόνο στα Αστερίξ της περιόδου ΄65-'77 έχω συναντήσει κάτι τέτοιο.
Πριν το ΄65 δεν είχαμε πολύ καλό σχέδιο, μετά το ΄77 δεν είχαμε πολύ καλό σενάριο(Θεός Σχωρέστον Goscinny).

Επεξεργασία Οκτωβρίου 25, 2016 από laz33

[deadneighbours]

Ενταξει κακα τα ψεμματα,μολις βλεπεις ενα κομικς το πρωτο που σε ενθουσιαζει ειναι το ομορφο εξωφυλλο.Αλλα πως να το κανουμε σε ενα κομικς το θες και το καλο σεναριο,για εμενα παντος σχεδιο και σεναριο πανε μαζι,γινεται ασπρο χωρις μαυρο και το αντιθετο...δεν γινεται...

[KILLMATH]

Σίγουρα το πρώτο πράγμα που με τραβάει σε ένα κόμικς είναι το σχέδιο. Σχεδόν ποτέ δε θα μπω στον κόπο να ξεκινήσω να διαβάζω ένα κόμικς αν το σχέδιό του είναι χάλια. Εκτός και  εάν έχω πληροφορίες από άτομα που εμπιστεύομαι  και σέβομαι τη γνώμη τους ότι αξίζει να του δώσω μια ευκαιρία.

Από εκεί και πέρα όμως, το σενάριο ενός κόμικς είναι αυτό που θα με κάνει να το ξαναδιαβάσω, να το  αναπολήσω, να ψάξω για άλλα τεύχη της σειράς ή ακόμα και να το προτείνω σε κάποιον άλλον.

Το ιδανικό λοιπόν θα ήταν  το 50-50 , αλλά ψήφισα 60-40 υπερ του σχεδίου, γιατί αυτό θα με κάνει να το  ξεκινήσω

 

:beer:

[kwtsos]

Καταρχην για να μου αρεσει ενα κομικ πρεπει τοσο το σεναριο οσο και το σχεδιο να ειναι τουλαχιστον αξιοπρεπη. Απο κει και περα νομιζω οτι το σεναριο, δηλαδη η ιδεα/πλοκη αλλα και η σκηνοθεσια των καρε ειναι αυτα που μετρανε περισσοτερο για μενα. Σε αυτο το πλαισιο μπορω να παραβλεψω και καποιες αδυναμιες του σχεδιου. Αντιθετως δεν θα εφτανα ουτε στο τελος ενος κομικ με σεναριο της πλακας ή σε κομικ που θα εψαχνα καθε φορα πιο μπαλονακι ή καρε παει πρωτο ή που οι μεταβασεις θα ηταν αφυσικες

 

Βεβαια ειναι σχετικο το πως κρινεται κατι σαν καλο ή κακο. Πχ το σκιτσο του Tomine μπορει καποιος φαν των υπερηρωικων να το θεωρει μετριο ή τετριμμενο, ομως αν το Sleepwalk ειχε σχεδιο Jim Lee θα γελουσε ο κοσμος (και αντιστροφα).

[DaDiRa]

Το σχέδιο για εμένα είναι ο λόγος που διαβάζω κόμικς. Αν με ενδιέφερε μόνο το σενάριο θα είχα μείνει στα βιβλία, και υποθέτω πως δεν είμαι ο μόνος από το 0% της πρώτης επιλογής.

Το σχέδιο είναι αυτό που χαζεύω, αυτό που θυμάμαι, και αυτό που θα συγκρατήσω περισσότερο μετά την ανάγνωση. Με βάση τον σχεδιαστή θα ψάξω άλλα κόμικς. Μου θυμίζει λίγο το ότι αρκετά τραγούδια τα ακούω για τη μουσική τους και όχι για τους στοίχους τους.

Από εκεί και πέρα εννοείται πως και τα δύο παίζουν το ρόλο τους και θέλουμε να είναι όσο καλύτερα γίνεται.

[dimious200]

σεναριο>σχεδιο για μενα χαλαρα.

Το να δω απο μονα τους τα σκιτσα και να μου αρεσουν μπορει μονο να με κανει να πω "ω,ωραιο σχεδιο!" και οχι να παρω το κομικ μαζι μου στο ταμειο. Επισης το σκιτσο ποτε δε μπορεις να το πεις καλο ή κακο αυθαιρετα,χωρις να λαβεις υπ οψιν την ιστορια. Λιγο πολυ θελω να πω αυτο που ειπαν παραπανω η kabuki,o batigoal και ο blackbeard. Αν δεις τα phat comicz με σβησμενο το κειμενο μπορεις να πεις οτι το σχεδιο ειναι κακιστο και ενος παιδιου δημοτικου. Αυτο αμα προσπαθουσε να πει μια νουαρ ιστορια. Τωρα ομως που χρησιμοποιειται για να πει τα κουφα αστεια του ειναι απλα υπεροχο.

Το ιδιο με το persepolis. Αν δεις μερικα καρε σκετα δε θα πεις σε καμια περιπτωση "ουαο". Απλο σκιτσο,ομως η ροη του κομικ και η "σκηνοθεσια" του σε κανει να μη μπορεις να το φανταστεις με αλλιως!

Τα παραδειγματα ειναι πολλα και θεωρω οτι το σχεδιο υπηρετει το σεναριο, μιας και το τελευταιο καθοριζει λιγο πολυ το πρωτο. Ο σεναριογραφος/σκηνοθετης ξερει καθε φορα πως πρεπει να δειχνει η ιστορια του και τι σχεδιο της ταιριαζει. Δε νομιζω οτι θα κολλαγε να βλεπαμε Λουκυ Λουκ με ρεαλιστικο σχεδιο, ουτε υπερηρωικα σε στυλ Βαβελ ή Pratt. Θα ηταν ενδιαφεροντα πειραματα,αδιαμφισβητητα, αλλα ισως οχι και πολυ πετυχημενα.

 

σεναριο/σχεδιο=60:40 για μενα μιας και μπορω να συνεχισω ενα κομικ με ενδιαφερον σεναριο αλλα μετριο σχεδιο ευκολα ενω το αντιστροφο ειναι λιγο επωδυνο..

[Laz33]

Να ξεκαθαρίσω κάτι.
Επειδή βλέπω πολλοί απαντάτε στο τι σας κάνει να αγοράσετε ένα άγνωστο κόμικ μπαίνοντας σ΄ένα βιβλιοπωλείο.

Δεν εννοούσα αυτό, ούτε εξέλαβα ότι αυτό ρωτούσε η δημοσκόπηση.
Αν θες να πάρεις ένα κόμικ στην τύχη, λογικό να κοιτάς πρώτα το σχέδιο. Που να ξέρεις έτσι κι αλλιώς τι σενάριο έχει?
Αλλά αυτό είναι το ίδιο με το να αγοράζεις ένα βιβλίο ή ένα CD επειδή σου άρεσε το εξώφυλλο.

Εγώ εννοώ στο τι κοιτάω διαβάζοντας ένα κόμικ. Απ΄τη στιγμή που το πήρα στα χέρια μου δηλαδή και μετά.
Εκεί κοιτάω 80% το σενάριο και 20% το σχέδιο.

Γι΄αυτό και δεν διαβάζω στην τύχη. Ό,τι σειρά διαβάζω πρέπει πρώτα να έχω τις πληροφορίες μου ότι αξίζει τον κόπο να το κάνω

Επεξεργασία Οκτωβρίου 25, 2016 από laz33

[GreekComicFan]

σεναριο>σχεδιο για μενα χαλαρα.

Το να δω απο μονα τους τα σκιτσα και να μου αρεσουν μπορει μονο να με κανει να πω "ω,ωραιο σχεδιο!" και οχι να παρω το κομικ μαζι μου στο ταμειο. Επισης το σκιτσο ποτε δε μπορεις να το πεις καλο ή κακο αυθαιρετα,χωρις να λαβεις υπ οψιν την ιστορια..

 

Μεγάλη κουβέντα αυτή. Προφανώς δεν είχες στο μυαλό σου το Ροζ Black όταν το έγραφες

 

Ψήφισα την δεύτερη επιλογή (60-40) αλλά γενικά - και όπως βγάζω από τα γραφόμενα σας - δεν είναι από τις δημοσκοπήσεις που οι περισσότεροι μπορούν να κλείνουν ξεκάθαρα προς την μία ή την άλλη ή την παραδίπλα μεριά, ίσως γιατί κατά βάση έχουμε πολλά παραδείγματα υπόψη που μας δείχνουν και τα ωφέλη της άλλης πλευράς. Το οποίο είναι καλό κατ εμέ. Είναι ξεχωριστή τέχνη τα κόμικς, με το πάντρεμα των επιμέρων στοιχείων της να προκαλούν διαφορετικές αντιδράσεις κάθε φορά σε κάθε ιστορία.

[dimious200]

Kωστα με μπερδεψες (μιας και δε νομιζω να μπερδευτηκες εσυ διαβαζοντας το ποστ μου)

Το κομικ που ανεφερες (που-δεν-κανει-να-το-πουμε) το θυμαμαι με Κακιστο σεναριο και εχω την εντυπωση οτι και το σχεδιο ηταν αναλογο..οχι!δε θα προσπαθησω να το ανασυρω περισσοτερο απο τα τρισβαθα της μνημης μου.. εκτος αν θες να πεις οτι λαμβανοντας υποψιν το σεναριο το σκιτσο δεν ειναι και τοσο κακο 

[GreekComicFan]

Φαντάσου ένα καλό σενάριο με τέτοια σκίτσα. Κάθεσαι να το διαβάσεις;

[rorschach]

Σενάριο > σχέδιο, πολύ εύκολα. 

[stardust]

Θα πω σενάριο και σχέδιο 60-40.

Θα πρέπει να με "κρατήσει" η ιστορία, να μου προκαλέσει συναισθήματα, απο το να το πάρω απλά , να το ξεφυλλίσω (μόνο λόγω σχεδιου) και να το αφήσω στην άκρη για να μην το ξαναπιάσω στα χέρια μου.

Σίγουρα το να είναι εξίσου καλά και τα 2 το απογειώνει!

[Dredd]

Ωραίο θέμα και δύσκολη η απάντηση. Μάλλον θα κλίνω προς το σχέδιο. Αλλά εξαρτάται από την περίπτωση.

 

Κόμικ που δεν το ξέρω και δω ότι έχει ωραίο σχέδιο θα το δοκιμάσω.

Κόμικ που δεν το ξέρω και βρίσκω ενδιαφέρον το θέμα/σενάριο του αλλά δεν μου αρέσει το σχέδιο, δύσκολα θα το πάρω.

[comicos]

Αυτό που κυνηγάω, κατά κύριο λόγο, είναι το 50-50..! Πολύ λίγα κόμικ έχουν καταφέρει να μου προσφέρουν κάτι τέτοιο, βέβαια, γι' αυτό και τα θεωρώ ξεχωριστά. Ένα από αυτά είναι η Χρυσή Πόλη, που μπορεί να μην είναι μεν το μεγαλύτερο αριστούργημα της 9ης τέχνης, αλλά απ' την άλλη δεν παύει να αποτελεί για μένα το πρότυπο ισορροπίας μεταξύ σεναρίου και σχεδίου σε ένα κόμικ!

 

Δεν είμαι απόλυτος σε αυτό που ψήφισα, πάντως. Υπάρχουν αμέτρητα κόμικ που μου άρεσαν, με διάφορες πιθανές "αναλογίες", όπως  60-40, 40-60 70-30 κλπ. Συνήθως ό,τι ξεκινάω το φτάνω μέχρι το τέλος και αυτό με έχει δικαιώσει αρκετές φορές! Στο τέλος θα το κρίνω και θα πω αν μου άρεσε πολύ, λίγο ή καθόλου! Άλλες φορές υπερισχύει το σενάριο και άλλες το σχέδιο...Και τα δύο, όμως, έχουν τη μαγεία τους!   

[GeoTrou]

Η πρώτη μου, άμεση προσέγγιση ήταν το 60-40 υπέρ του σεναρίου. Καθώς σκεφτόμουν τι να γράψω, το ξανασκέφτηκα, βασανίστηκα λιγάκι, αλλά τελικά το ψήφισα. Και βασανίστηκα γιατί στο μυαλό μου ήρθε το Absoluten Calfeutrail, μια ολιγοσέλιδη ιστορία χωρίς λόγια του Moebius. Έχουμε έναν τύπο που πέφτει και πέφτοντας περνάει μέσα από περίεργα τοπία. Καταλήγει σε ένα μέρος που θυμίζει Άγρια Δύση και εκρηγνύεται σαν βόμβα. Το λατρεύω. Δεν θα καταλάβαινα τίποτα αν δεν διάβαζα το επεξηγηματικό κειμενάκι του Moebius, αλλά το λατρεύω για αυτή την καλλιτεχνική ελευθερία που το χαρακτηρίζει. Ακόμα κι αν δεν διάβαζα το κειμενάκι, πάλι θα το λάτρευα.

 

Οπότε γιατί ψήφισα αυτό που ψήφισα;

Δεν το έχω παρατηρήσει συνειδητά, αλλά έχω την εντύπωση πως προσωπικά πρώτα διαβάζω το οπισθόφυλλο και μετά ανοίγω να δω το artwork. Αλλά ακόμα κι αν πάρουμε τον κανόνα (πρώτα τσεκάρεις το σχέδιο, όπως σε τραβάει η μουσική σ' ένα τραγούδι), πάντα διαβάζουμε την υπόθεση. Πάντα ρωτάμε κάποιον που το έχει διαβάσει ή ψάχνουμε κριτικές.

 

Σίγουρα κυνηγάμε όλοι το 50-50, αλλά είναι δύσκολο. Όταν όμως το βρίσκουμε (ο καθένας με το προσωπικό του γούστο), το αποθεώνουμε  . 

[AndreasD]

Επίσης να προσθέσω μια εμπειρική παρατήρηση, που έχει την όποια αξία θέλει να της δώσει κάποιος.

Εχω διαβάσει/δει πολυ περισσότερα κόμικς με καλό σχέδιο και κακό/μέτριο σενάριο, απο ότι κόμικς με καλό σενάριο και κακό σχέδιο.

[dimious200]

Φαντάσου ένα καλό σενάριο με τέτοια σκίτσα. Κάθεσαι να το διαβάσεις;

ε βρε και συ, 60/40 ειπαμε οχι 90 σεναριο/10 σκιτσο

αμα μιλαμε για τοσο αθλιο σχεδιο ναι δυσκολα θα το διαβαζα γιατι απλα η αναγνωση δε θα προχωραγε ομαλα αν σκαλωνα σε καθε καρε προσπαθωντας να καταλαβω τι βλεπω. Οπως δεν προχωραει και  σε ενα κακογραμμενο κομικ που σκλαωνω προσπαθωντας να καταλαβω τι διαβαζω,ποιο μπαλονακι παει πρωτο κλπ..

αλλα γενικα για μενα ισχυει αυτο που εγραψα και στο αρχικο μου ποστ

 

 

 

μπορω να συνεχισω ενα κομικ με ενδιαφερον σεναριο αλλα μετριο σχεδιο ευκολα ενω το αντιστροφο ειναι λιγο επωδυνο..