ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

[Otis]

On 30/10/2016 στο 10:54 ΜΜ, Kurdy Malloy είπε:

- Ξεκινάμε, πρώτο καρέ, ΚΤΕΛ Δράμας. Και το βλέπω και λέω "ρε μλκ μου, αυτά είναι τα πραγματικά ΚΤΕΛ" μπράβο και πάλι μπράβο. Και μετά; το κενόν. Σχέδιο που περιλαμβάνει τα απολύτως απαραίτητα. Κεφάλια μιλάνε μπροστά στο τίποτα. Σπίτια με σπαρτιάτικη επίπλωση. Κανένα background καμμία επίδειξη έμπνευσης και τεχνικής από τον σχεδιαστή. Γιατί;

 

Ενδιαφέρον, γιατί σε κάποια σχόλια βλέπουμε το πρόβλημα της παραγωγής. Δε μπορώ να μη το σχολιάσω:)

 

Στα κόμιξ την εικόνα την παράγει ο σεναριογράφος σε συνεργασία με τον σχεδιαστή. Μια και δε θα μεσολαβήσουν πολλά άτομα μέχρι να βγει η εικόνα, ο σεναριογράφος έχει δικαίωμα να περιγράψει πράγματα με λεπτομέρεια ως προτάσεις, και από εκεί και πέρα μπορεί να αποφασίσει ο σχεδιαστής ή να ανταλλάξουν απόψεις. Στον κινηματογράφο το αποφεύγεις γιατί είναι δεδομένο ότι θα δουλέψουν πολλοί επαγγελματίες, και κυρίως οι σχεδιαστές παραγωγής που θα αποφασίσουν τι ακριβώς βλέπουν στο σενάριο, στις περιστάσεις και στους χαρακτήρες, Μαλλιά, μακιγιάζ, χρώματα, υφάσματα, στυλ επίπλων και ρούχων, κλπ. Μετά έχουμε και φωτογραφία, το φως και το που θα μπει η κάμερα, και την ερμηνεία των ηθοποιών. Στα κόμιξ κάθε πρόταση είναι χρήσιμη, και δε θεωρείται προσβολή προς αυτούς που θα πάρουν το σενάριο να το κάνουν εικόνα. Στον κινηματογράφο πάλι, είναι έγκλημα το να αποφασίζεις για άλλους. Το κάνουν μόνο ερασιτέχνες. Στα κόμιξ μερικοί θα γράψουν σειρές, παραγράφους, ή και σελίδες για ένα καρέ, ιδίως αν το μέσο τους είναι η λογοτεχνία. Δε συνειδητοποιούν ότι ακολουθεί δημιουργική δουλειά και από άλλον, που χρειάζεται χώρο να αναπτυχθεί, ή απλά θεωρούν τον εαυτό τους τον μόνο αρμόδιο γι αυτά τα ζητήματα, όπως όταν γράφουν μόνοι τους. Δεν καταλαβαίνουν δηλαδή την έννοια της συνεργασίας που απαιτεί το μέσο.

 

Παραγωγή από Neil Gaiman

 

PAGE 1 PANEL 1 
   A long panel down the left-hand side of the page. Okay, Kelley, now get whatever reference you think you'll need for this - it's as if we're in ninth century Norway, or at least, the ninth century Norwegian idea of what a great palace would be. So the hall is built of woven rushes - no windows, smoky. Forget all the Kirbyish SF stuff: this is dirty and primitive and old- fashioned: almost no metals, just wood and stuff. The floor is mud, strewn with rushes. 
   Odin sits in his chair. At his feet sit two huge gray wolves, sprawled one on each side of him, huge green wolf eyes staring straight at us. Odin sits on a huge wooden chair, sitting staring at us through his one good eye. He Is bare-headed. He has gray hair, thinning, shoulder-length, and a short gray beard-and-moustache. In his left hand he holds a goblet - made of gold, ornamented with jewels. The room is dark and gloomy and muddy. Odin wears a simple leather jerkin; it goes down to his knees and is drawn in at the waist by a heavy leather belt; his legs are covered by cloth leggings, crisscrossed by leather thongs running all the way up his legs. (Check out any good reference on the Vikings.) Odin's face is long and thin and drawn. He doesn't look like a nice man - he looks dangerous, 
Like an aging hired killer, his one good eye cruel and nasty. You may want to keep his face fairly shadowy here, so that all we can see is one glowing eye. Steve - get as far from the brightly coloured Kirby Asgard as you can here: this is the Asgard of the Old Norse, a bitter, dangerous place, in which all is dull gray and brown, alleviated occasionally by a glint of gold. Odin's right eye is missing - the eye on the left-hand side of his head, as we look at it. 
   CAP (Todd pick a lettering style - something nice and Copperplate, like your 'To be Continued' style, for the 'Location' captions in this issue): Asgard. 
   CAP (normal): in the High Hall of Gladsheim the Lord of the Aesir sits and waits for thought and memory to return to him. 
   CAP: at his feet two wolves attend him. 
   CAP: lacking thought and memory, he could not even name them. The floor of the high hall is mud, scattered with rushes. 
   CAP: he sits and waits, the gallows-god, the one-eyed king of Asgard. 
 

 

 

Το πρόβλημα στα κόμιξ είναι ότι ο σχεδιασμός παραγωγής είναι δύσκολη τέχνη, για την ακρίβεια πολλές δύσκολες τέχνες. Ο σχεδιαστής που δεν έχει πολλή πείρα, δε θα κάνει τη δουλειά που θα γίνει σε μια ταινία. Δε θα ψάξει τόσο, ούτε θα αναλύσει τόσο. Δεν υπάρχει χρόνος. Δεν πληρώνεται άλλωστε σε καμιά περίπτωση για να κάνει τέτοια δουλειά με τέτοια λεπτομέρεια.

 

Αυτό οδηγεί συνήθως σε διεκπεραιωτικό σχέδιο. Γίνεται εικόνα το δωμάτιο, το βάζο, το σοκάκι, το δέντρο, η κουρτίνα, αλλά παραμένει γενική, δε μπαίνουν δηλαδή τα στοιχεία που θα κάνουν συγκεκριμένο και αληθινό το αντικείμενο ή το χώρο και θα προσθέσουν κάτι στις περιστάσεις και στους χαρακτήρες. Δε διαφέρει πολύ από το να βάλεις τη λέξη "τραπέζι" ή "βάζο" αντί να το σχεδιάσεις. Παραμένουν ιδέες αντικειμένων και όχι πραγματικά αντικείμενα. Την ίδια γενική πληροφορία προσφέρουν, και για την ακρίβεια κάνουν χειρότερο το αποτέλεσμα, γιατί η γενικότητα στη λογοτεχνία θα μπορούσε να ερμηνευτεί από τη φαντασία του αναγνώστη, ενώ η εικόνα του διεκπεραιωτικού σχεδίου αφοπλίζει τη φαντασία του αναγνώστη. Αυτό είναι το γενικό μου δέντρο, και τελείωσε. 

 

Το πρόβλημα δηλαδή είναι ότι δεν προστίθεται αρκετή δημιουργική δουλειά σχεδιασμού παραγωγής στα περισσότερα κόμιξ. Λίγοι σχεδιαστές κόμιξ θα δουν 100 φορέματα, 100 βάζα, και 100 δέντρα πριν διαλέξουν, ακόμα και αν για κάποιο μυστήριο λόγο έχουν σχετικές γνώσεις και άφθονο χρόνο.

 

Το πρόβλημα πάει και πιο κάτω. Ο φωτισμός, η σύνθεση, η σκηνοθεσία, είναι και αυτά δύσκολες τέχνες που λίγοι τις ασκούν διαισθητικά με ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Εδώ έχουμε βαρετό επίπεδο φωτισμό και κεφάλια που μιλάνε, όπως στις φτηνές τηλεοπτικές σειρές. Δεν προστίθεται δηλαδή τίποτε πέρα από τη γενικότητα του ότι μιλάνε δύο άτομα σε ένα χώρο. Και εκεί έχουμε πολλές χαμένες ευκαιρίες.

 

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο σχεδιαστής καλείται και να ερμηνεύσει στη θέση των ηθοποιών. Να τοποθετήσει το σώμα τους, να φτιάξει την έκφρασή τους, να κάνει πράγματα που θέλουν πείρα πολλών ετών στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Εδώ το κενό καλύπτεται (ο θεός να το κάνει κάλυψη) με στερεότυπα εκφράσεων και ερμηνείας, κοντινά πλάνα που απλοποιούν τη δουλειά, κεφάλια που μιλάνε, ή νομίζουν ότι μιλάνε.

 

Αν το σκεφτούμε, το δημιουργικό φορτίο για τον σχεδιαστή των κόμιξ είναι πολύ βαρύ. Καλείται να κάνει πράγματα που στο θέατρο και τον κινηματογράφο τα κάνει μια μεγάλη ομάδα επαγγελματιών. Υπάρχει ελπίδα βέβαια. Με τον καιρό βελτιώνονται οι σεναριογράφοι ώστε να μη μπλοκάρουν τη διαδικασία, και οι σχεδιαστές κόμιξ ώστε να σκέφτονται δημιουργικά, οπότε έχουμε όλο και πιο καλό αποτέλεσμα, και μερικές φορές εξαιρετικό αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να συγχωρούμε το μέτριο αποτέλεσμα στα κόμιξ, ακόμα και αν έχουμε πλέον συνηθίσει στις καλοδουλεμένες παραγωγές του σινεμά ή σε κόμιξ που έγιναν από σεναριογράφους και σχεδιαστές με πολύ μεγάλη πείρα. Να κατανοούμε τους περιορισμούς της κάθε δουλειάς και να κρίνουμε ανάλογα.

 

Τις στιγμές που ο σχεδιαστής κάνει τη δουλειά της παραγωγής, που αναζητά δηλαδή έμπνευση σε πραγματικούς χώρους, ανοίγει κανένα βιβλίο, μελετά την εποχή που διαπραγματεύεται, προσπαθεί να ζήσει με τη φαντασία του σε αυτή, βάζει τον εαυτό του στις περιστάσεις όπως ένας ηθοποιός, ψάχνει στο google images, βλέπει τοποθεσίες στο google streetview, κλπ, ο αναγνώστης αυτόματα αντιλαμβάνεται τη διαφορά και απολαμβάνει το αποτέλεσμα. Μετά γυρνάμε στην διεκπεραίωση και τον στεναχωρούμε. Του δώσαμε ένα δείγμα δημιουργικής δουλειάς και μετά τον αφήσαμε. Η δουλειά της παραγωγής είναι το πιο ευχάριστο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας καλλιτέχνης, είτε είναι ζωγράφος, είτε κομμωτής, είτε ηθοποιός, γιατί ασκεί τη φαντασία του, και η φαντασία παράγει πραγματική δημιουργία, διαισθητικό αποτέλεσμα που ενσωματώνει την προσωπικότητα του δημιουργού, γιατί ακριβώς δεν είναι απόλυτα ελεγχόμενο από τη λογική του σκέψη. Αν δεν είναι ο σκοπός της τέχνης αυτή η κατάσταση, δεν ξέρω ποιος είναι.

 

Συγγνώμη που ακούγεται σαν διάλεξη, και όχι σαν συλλογή παρατηρήσεων στη συγκεκριμένη δουλειά, αλλά τα έχω τόσο συγκεκριμένα στο μυαλό μου που δε γίνεται αλλιώς. Το γενικό σε αυτή την περίπτωση το θεωρώ και πιο χρήσιμο.

 

Edited May 23, 2018 by Otis

[Indian]

@x_for_xepeta Εξαιρετικά νέα Θοδωρή. 

 

Με το καλό να το πιάσουμε στα χέρια μας.  

 

 

 

[x for xepeta]

 

Ο θεούλης  Νίκος δουλεύει πυρετωδώς. Χρώμα δε θα υπάρχει στο κόμικ, αλλά ίσως χρησιμοποιήσουμε για προμόσιον. Δηλαδή προώθηση, διαφήμιση στα ελληνικά.

[x for xepeta]

Το αγόρι μου κάνει θαύματα!

 

[x for xepeta]

Ας βάλω και δυο σελίδες με μπαλονάκια.

 

 

Edited August 3, 2018 by x for xepeta

[x for xepeta]

Από αυτό ---> βγήκε αυτό!

 

[Indian]

Εντάξει,την αριστερή σελίδα την κάνω κι εγώ χαλαρά. Με την δεξιά όμως αντιμετωπίζω μία μικρή δυσκολία.  

 

 

 

[HeyPanos]

Το σχέδιο χρειάζεται περισσότερο βάθος και η ιστορία καλύτερη σκηνοθεσία.

[x for xepeta]

Για τη σκηνοθεσία δεν έχουμε αποφασίσει αν θα χρησιμοποιήσουμε τρικάμερα σαν τα τηλεοπτικά σίριαλ, ή κινηματογραφική μονοκάμερα. Για το βάθος είναι θέμα σκιτσογράφου πόσο θέλει να σκάψει βαθεια. Μη συναντήσουμε και τις σπηλιές της Κούφιας Γής.

 

[HeyPanos]

Μπα ούτε νερό δεν βρίκεις έτσι.

Edited August 15, 2018 by HeyPanos

[x for xepeta]

Άλλες δύο σελίδες και συμπληρώθηκε η πρώτη ιστορία. Προσπαθούμε να ετοιμάσουμε και τη δεύτερη ιστορία μέχρι το Πάσχα. Είναι κάτι πολύ δύσκολο.

 

 

Θα εκδοθεί μέσα στο 2019. Κάποια στιγμή.

[x for xepeta]

Παραμονές Χριστουγέννων και ήθελα να ποστάρω ένα καρέ του Νίκου Γιαλούρη. Είμαστε στη δεύτερη ιστορία του δεύτερου τόμου (θα περιέχει και αυτός δύο ιστορίες) και προχωράμε. Θέλει μεγάλη προσπάθεια να είμαστε έτοιμοι πριν το Πάσχα. Υπολογίζω ότι περάσαμε τους 20 πρωταγωνιστές.

 

 

Το μαγαζί μπορεί να το πετύχετε στη γειτονιά του Ψυρρή.

Είμαστε παιδιά της Σκληρής Γενιάς. 

Edited December 23, 2018 by x for xepeta

[x for xepeta]

Παρουσιάση του κόμικ μας από την εφημερίδα ΕΦΣΥΝ, στις 01.04.2017.
 

Δημοσιεύτηκε στις σελίδες Καρέ-Καρέ, από τον Γιάννη Κουκουλά. Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια και το χρόνο σας. 

"Μια ιστορία κόμικς που ξεκινά και τελειώνει στο ΚΤΕΛ Δράμας δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο. Εκτυλίσσεται μάλιστα ολόκληρη στη μακεδονική πόλη, σε σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία, πάρκα και νεκροταφεία. Με κεντρικό της θέμα ένα τραγικό γεγονός, ένα έγκλημα και το μυστήριο γύρω από αυτό.

 

Ο «Δεσμώτης του Ονείρου» των Θεόδωρου Παπαδόπουλου και Γεωργίου Μερκούρη (εκδόσεις Λέσχης Φίλων Κόμικς) είναι μια απόπειρα δύο νέων δημιουργών να αφηγηθούν μια ολοκληρωμένη ιστορία με ανατροπές, σασπένς, αγωνία και άρωμα Ελλάδας. Ως πρώτη τους προσπάθεια αξίζει να στηριχθεί, έστω κι αν γι’ αυτό απαιτείται να παραβλεφθούν ορισμένες σεναριακές υπεραπλουστεύσεις και σχεδιαστικές αδυναμίες, με την ελπίδα πως στο μέλλον πιθανώς θα διορθωθούν."

Και τέλος ας ανεβάσω μια λογοκριμένη σελίδα για να δείξω το ταλέντο του Νίκου.

[x for xepeta]

Ένα μικρό βίντεο που δείχνει τα στάδια που περνάει ένα καρεδάκι.

 

Ελπίζω να σας αρέσει και να μας δώσετε δύναμη να προχωρήσουμε και άλλο.

Edited October 2, 2019 by x for xepeta

[x for xepeta]

Είμαστε σχεδόν έτοιμοι. Δουλεύουμε το εξώφυλλο και το αρχείο προς εκτύπωση. Μετά από έξι χρόνια είμαστε σε θέση, καλώς εχόντων των πραγμάτων, να το έχουμε τυπωμένο στο AthensCon. Με το σκιτσογράφο Νίκο Γιαλούρη δουλέψαμε μια τετραετία, με μια πολύ μεγάλη διακοπή δύο ετών. Η ζωή κάνει τα δικά της σχέδια, και δε μας ρωτάει τι θέλουμε. Υπολογίζουμε 84 σελίδες με δυο ιστορίες και πάλι.

Για να το προμοτάρουμε θα σας παρουσιάσουμε τις δυο πρώτες ντουζίνες σελίδων ώστε να ξέρετε για τι πρόκειται. Οι ήρωες συνεχίζουν τη ζωή τους εκεί που τους αφήσαμε.

 

 

Η συνεργασία μου με τον σκιτσογράφο Νίκο Γιαλούρη είναι κάτι που με κάνει περήφανο. Η τιμή που μου έκανε να συνεργαστούμε είναι μεγάλη.

[Θοδωρής Καραπάνος]

20 ώρες πριν, x for xepeta είπε:

Είμαστε σχεδόν έτοιμοι. Δουλεύουμε το εξώφυλλο και το αρχείο προς εκτύπωση. Μετά από έξι χρόνια είμαστε σε θέση, καλώς εχόντων των πραγμάτων, να το έχουμε τυπωμένο στο AthensCon. Με το σκιτσογράφο Νίκο Γιαλούρη δουλέψαμε μια τετραετία, με μια πολύ μεγάλη διακοπή δύο ετών. Η ζωή κάνει τα δικά της σχέδια, και δε μας ρωτάει τι θέλουμε. Υπολογίζουμε 84 σελίδες με δυο ιστορίες και πάλι.

Για να το προμοτάρουμε θα σας παρουσιάσουμε τις δυο πρώτες ντουζίνες σελίδων ώστε να ξέρετε για τι πρόκειται. Οι ήρωες συνεχίζουν τη ζωή τους εκεί που τους αφήσαμε.

 

 

Η συνεργασία μου με τον σκιτσογράφο Νίκο Γιαλούρη είναι κάτι που με κάνει περήφανο. Η τιμή που μου έκανε να συνεργαστούμε είναι μεγάλη.

Συγχαρητήρια @ x for xepeta ! Γνώριζα την ύπαρξη του κόμικ, αλλά δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι είναι δημιούργημά σου. Θα το αγοράσω, θα το διαβάσω και θα γράψω μια κριτική. Εκ πρώτης όψεως, το σκίτσο δείχνει καταπληκτικό και τις 84 σελίδες, δε τις λες και λίγες! Θα είναι αυτοέκδοση, ή έκδοση της ΛΕΦΙΚ, όπως το #1;

[x for xepeta]

Σελίδα 2.

 

[Indian]

Ωραία με έχετε ζωγραφίσει στον καναπέ!

 

 

[Kurdy Malloy]

Τα ΚΤΕΛ της Θεσσαλονίκης είναι; Ωραία απεικόνιση αν και τα δρομολόγια της αναγγελίας είναι λίγο Magic Bus. Καλή επιτυχία

 

[x for xepeta]

31 λεπτά πριν, Kurdy Malloy είπε:

Τα ΚΤΕΛ της Θεσσαλονίκης είναι; Ωραία απεικόνιση αν και τα δρομολόγια της αναγγελίας είναι λίγο Magic Bus. Καλή επιτυχία

 

 

Της Αθήνας είναι. Δεν είσαι ο μόνος που τον απασχόλησε πόσο στην πραγματικότητα αντιστοιχούν αυτά τα δρομολόγια με τους διαδρόμους, και αν οι συγκεκριμένες ώρες είναι αυτές που ισχύουν στο υπάρχων ΚΤΕΛ Κηφισού.

[Otis]

Μοιάζει με κτελ. Δεν ακούγεται κάτι περίεργο. Δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία το factchecking σ' αυτές τις περιπτώσεις, γιατί δεν είναι της συγκεκριμένης τέχνης οι σχετικές λεπτομέρειες.

[Otis]

Ο Αριστοτέλης που το εξάντλησε το θέμα της κριτικής σε ένα μικρό βιβλίο, λέει τα εξής για το ψευδές και τα αδύνατο:

 

Το δικαιολογεί αν βοηθάει την ποιητική το ψευδές ή αδύνατο της άλλης τέχνης, δεν το δικαιολογεί αν δεν ήταν απαραίτητο, δεν το θεωρεί όμως το ίδιο μεγάλο σφάλμα με το σφάλμα της Ποιητικής.

 

Δικαιολογεί το ψευδές και το αδύνατο και αν είναι καλύτερο απ' την πραγματικότητα, ή πιστεύουν πολλοί ότι έτσι είναι στην πραγματικότητα.

 

Τα ψευδή και τα αδύνατα τα δικαιολογεί σε άλλο σημείο και αν παρουσιαστούν πριν ξεκινήσει η ιστορία, πχ ΕΣΤΩ ότι ανασταίνονται οι νεκροί και θέλουν να μας φάνε τον εγκέφαλο, αλλά από εκεί και πέρα πρέπει να έχει λογική και συνέπεια η υπόθεση.. Δεν υπάρχει μετάφραση της Ποιητικής με σωστή ερμηνεία αυτού του σημείου. Η Ποιητική είναι ένα ακόμα άριστο έργο διαλεκτικής σύμφωνα με την αριστοτελική μέθοδο, με άψογη εκτέλεση όπως και όλα τα άλλα, αλλά το θεωρούν απλά σημειώσεις επειδή είναι τόσο τεχνικό που δε μπορούν να το παρακολουθήσουν.

 

Για τους περίεργους, αυτό είναι το σημείο που επιτρέπει οτιδήποτε πριν την αρχή του έργου, αλλά έχει απαιτήσεις συνέπειας μέσα στο έργο. Εδώ δίνεται σαφώς η διαφορά της αρχής απ' το μέσο που ακολουθεί:

ἀρχὴ δέ ἐστιν ὃ αὐτὸ μὲν μὴ ἐξ ἀνάγκης μετ’ ἄλλο ἐστίν, μετ’ ἐκεῖνο δ’ ἕτερον πέφυκεν εἶναι ἢ γίνεσθαι· 

τελευτὴ δὲ τοὐναντίον ὃ αὐτὸ μὲν μετ’ ἄλλο πέφυκεν εἶναι ἢ ἐξ ἀνάγκης ἢ ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, μετὰ δὲ τοῦτο ἄλλο οὐδέν· 
μέσον δὲ ὃ καὶ αὐτὸ μετ’ ἄλλο καὶ μετ’ ἐκεῖνο ἕτερον. 
 

Εκεί που κόβει κεφάλια ο Αριστοτέλης είναι στα υπόλοιπα προβλήματα. Στο κακό σύμφωνα με την ίδια την ποιητική τέχνη σύμφωνα με τον ορισμό, στο άλογον (είπε ή έκανε κάτι που δε θα έκανε λογικός άνθρωπος, δεν υπήρχε ανάγκη), στις αντιφάσεις, και στα βλαβερά για τα ήθη του κόσμου. Σε κάποια απ' αυτά αναφέρεται και στο κεφάλαιο για τις αναγνωρίσεις (ας τις πούμε αποκαλύψεις), γιατί όσο πιο πιο βολικές είναι για τους κακούς ποιητές, τόσο χειρότερες απ' την πλευρά της κριτικής.

 

Φαντάσου να έβλεπε ένα σημερινό κακό horror που έχει συνήθως όλα τα προβλήματα μαζεμένα!

Edited September 22, 2022 by Otis

[Kurdy Malloy]

@ Otis δεν το είπα για fact check αλλά επειδή μου φάνηκε πολύ ωραίο αλλά και ψυχεδελικό να υπάρχει ένα λεωφορείο που να πηγαίνει Ναύπλιο μετά Καρδίτσα και μετά Γιάννενα. 

[x for xepeta]

12 λεπτά πριν, Kurdy Malloy είπε:

@ Otis δεν το είπα για fact check αλλά επειδή μου φάνηκε πολύ ωραίο αλλά και ψυχεδελικό να υπάρχει ένα λεωφορείο που να πηγαίνει Ναύπλιο μετά Καρδίτσα και μετά Γιάννενα. 

 

Φοβούμενος ότι θα δώσω λόγο να μιλάμε ατελείωτα για το συγκεκριμένο συννεφάκι, αλλά ένας διάδρομος δεν ταυτίζεται με ένα λεωφορείο.

Περίμενα κάτι σε "ο Γιαλούρης ζωγραφίζει και γ@μώ τα λεωφορεία", αλλά μερικά λεωφορεία δε χωράνε σε όλους τους διαδρόμους.

[Otis]

36 λεπτά πριν, Kurdy Malloy είπε:

@ Otis δεν το είπα για fact check αλλά επειδή μου φάνηκε πολύ ωραίο αλλά και ψυχεδελικό να υπάρχει ένα λεωφορείο που να πηγαίνει Ναύπλιο μετά Καρδίτσα και μετά Γιάννενα. 

 

Δεν ξέρω αν ανακοινώνουν ενδιάμεσες στάσεις. Δε θα πήγιανε το μυαλό μου εκεί.

[Kurdy Malloy]

Πριν από 1 ώρα, x for xepeta είπε:

 

Φοβούμενος ότι θα δώσω λόγο να μιλάμε ατελείωτα για το συγκεκριμένο συννεφάκι, αλλά ένας διάδρομος δεν ταυτίζεται με ένα λεωφορείο.

Περίμενα κάτι σε "ο Γιαλούρης ζωγραφίζει και γ@μώ τα λεωφορεία", αλλά μερικά λεωφορεία δε χωράνε σε όλους τους διαδρόμους.

Γράφω παραπάνω ωραία απεικόνιση και εύχομαι καλή επιτυχία, δεν ξέρω από ποιο επίπεδο ενθουσιασμού και πάνω θα γλίτωνα σχόλιο από το δημιουργό. 

[x for xepeta]

17 λεπτά πριν, Kurdy Malloy είπε:

Γράφω παραπάνω ωραία απεικόνιση και εύχομαι καλή επιτυχία, δεν ξέρω από ποιο επίπεδο ενθουσιασμού και πάνω θα γλίτωνα σχόλιο από το δημιουργό. 

 

Δε θα ξανασχολιάσω τα σχόλιά σου. Δεν ξέρω πώς μου ήρθε και τόλμησα. Παραφέρθηκα απέναντί σου. Καταλαβαίνω τα δικαιώματά σου και τις υποχρεώσεις μου.  Αν ξανασχολιάσεις δε θα σχολιάσω.

 

Ποστάρω την τρίτη σελίδα. Κάντε λάικ στη σελίδα του FB για περισσότερα.

https://www.facebook.com/Desmotistouoneirou

 

 

 

[x for xepeta]

Τέταρτη σελίδα του Δεσμώτη #2

Κάντε λάικ στη σελίδα μας για περισσότερο υλικό.
https://www.facebook.com/Desmotistouoneirou

 

[Indian]

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #02 ανέβηκε στην βάση μας.