MILLE VISAGES (THOUSAND FACES) [ MARC MALES, MARIO JANNI, PHILIPPE THIRAULT ]

[Θρηνωδός]

 

Το "Mille Visages" ή αλλιώς "Thousand Faces" είναι ένα western γαλλοβελγικό που κυκλοφόρησε  αρχικά σε πέντε τεύχη των 56 σελίδων στο διάστημα Μάιος 2001 - Φεβρουάριος 2010, σε σενάριο του Philippe Thirault και σχέδιο του Marc Males στα τέσσερα πρώτα τεύχη και του Mario Janni στο πέμπτο και τελευταίο. ΄Την κυκλοφορία στην Γαλλία ανέλαβε η Les Humanoids Associes και στην Αμερική η Humanoids Inc. Από την λίστα κυκλοφορίας που ακολουθεί θα δούμε πως το πέμπτο και τελευταίο τεύχος κυκλοφόρησε τέσσερα σχεδόν χρόνια αργότερα από το τέταρτο λόγω ότι τα σπάσανε ο Thirault με τον Males και έψαχναν για σχεδιαστή με παρόμοιο στυλ ώστε να μην απέχει παρασάγγης από την προηγούμενη δουλειά. Η μεταφρασμένη έκδοση περιέχει συγκεντρωμένα και τα  πέντε τεύχη σε 270 χορταστικές σελίδες ιλουστρασιόν χαρτιού και σκληρόδετου δεσίματος. 

 

1. Tome 1: London/Dakota [Μάιος 2001]

2. Tome 2: Celui qui n'est pas ne [Σεπτέμβριος 2002]

3. Tome 3: L'echoppe du demon [Μάρτιος 2003]

4. Tome 4: Larmes de cendres [Μάιος 2006]

5. Tome 5: Extermination [Φεβρουάριος 2010]

 

 

Η υπόθεση έχει ως εξής: Ο Frank Quinn βρίσκεται στον νέο κόσμο, δηλαδή στην Ντακότα του 1840, με δύο μουλάρια, 10 σφαίρες και μια καραμπίνα. Δεν ξέρουμε που πάει και παρόλο που η στάση του είναι του εκδιωγμένου/κυνηγημένου, δεν ξέρουμε ούτε ποιοι τον κυνηγούν ούτε γιατί. Ξέρουμε μόνο για έναν δαίμονα που ονομάζεται "Χίλια πρόσωπα" και φαίνεται πως έχει βάλει στο μάτι τον ήρωα μας. Η ιστορία είναι μια μείξη γουέστερν και υπερφυσικού και περιέχει δαιμονισμένα ζώα, ινδιάνους, γιάνκηδες, παράφρονες χειρούργους, κατατρεγμένους αποίκους, καμπούρηδες υποτακτικούς και όλα αυτά σε δύο χρονικές περιόδους που μεταβάλλονται κατά την διάρκεια του κόμικ σε μορφή flashback. 

 

Δεν μ'άρεσε όσο θα ήθελα. Θέλω να πω εξ αρχής η ιδέα "δαίμονας από τον ευρωπαϊκό μεσαίωνα + wild wild west" δεν με εξίταρε γιατί δεν μιλάμε για τα πνεύματα των Ινδιάνων μόνο, αλλά για ένα ευρωπαϊκό θα μπορούσες να πεις δαιμονικό ον. Δηλαδή οκ, ένας αποικιοκράτης ιμπεριαλιστής δαίμονας, πολύ φορτωμένο. Αλλά και πάλι δεν είναι αυτό που με ενόχλησε. Όπως έγραψαν και άλλα μέλη στο θέμα της Humanoids, η ιστορία μέχρι και περίπου το τέλος του τέταρτου τεύχους παλευόταν. Είχε καλό build up (αν εξαιρέσεις το origin story του Thousand Faces που ήταν ηλίθιο, και γενικά όλο το σκωτσέζικο arc), καλό character development και φαινόταν πως ο σεναριογράφος είχε μεγάλα σχέδια για την ιδέα του. Αυτά τα σχέδια φάνηκε να βούλιαξαν στο τελευταίο τεύχος όπου έσκασε η φούσκα και ξαφνικά νόμιζα ότι έβλεπα μάχες από το Dragonball. Ειλικρινά, υπάρχει σκηνή που βλέπεις μάχη μεταξύ του δαίμονα και ενός εκ των πρωταγωνιστών όπου ο ένας κάνει κάτι που θυμίζει πολύ έντονα kameha wave. Αλί και τρισαλί. 

 

 

Το σχέδιο, όπως επισήμανε ο guskoin, κινείται ανάποδα από το σενάριο. Τα πρώτα τέσσερα τεύχη έχουν ένα σχέδιο που αν μη τι άλλο φαίνεται να δυσκολεύεται πολύ να ακολουθήσει το σενάριο και το τελευταίο τεύχος που πάσχει στην ιστορία βελτιώνεται στο σκίτσο. Ειδικά τα πρόσωπα ήταν κάκιστα. Θα μπορούσα να σκεφτώ πολλούς άλλους σχεδιαστές που στην κυριολεξία θα το απογείωναν και τώρα δεν θα μιλούσαμε για κενά στην ιστορία. Θα μου πεις, γιατί κάθεσαι και γράφεις 10 αράδες για ένα κόμικ που απ'ότι φαίνεται δεν σε τράβηξε. Γιατί δεν ήταν τόσο κακό όσο ίσως δίνω την εντύπωση ότι ήταν, αλλά πραγματικά το τέλος με ξενέρωσε ανελέητα. Σαν συνολική δουλειά και γιατί την τιμή που το πήρα δεν θα πω πως πέταξα τα λεφτά μου και ίσως αρέσει περισσότερο σε κάποιους που γουστάρουν γουέστερν. Εμένα με κράταγε από την αρχή δύσκολα.

 

 

Και όπως είχα γράψει πριν καν το πάρω στα χέρια μου, είχα δίκιο που έλεγα ότι έπρεπε να είναι ασπρόμαυρο. Ο χρωματισμός ήταν πολύ μπουκωμένος και δεν αποσυμφόριζε ούτε την ιστορία ούτε το σχέδιο εκεί που έπρεπε. 

 

Το western Thousand Faces κυκλοφορεί την επόμενη εβδομάδα στα $29.95 

 

και μερικές σελίδες πριν χρωματιστούν. Για ακόμα μια φορά, επιλέγω Α/Μ.

 

 Thousand-BW-1_original.jpg Thousand-BW-2_original.jpg Thousand-BW-3_original.jpg Thousand-BW-4_original.jpg

 

[The_Sandman]

Πολύ ωραία παρουσίαση! Σε κάποια σημεία της κριτικής σου συμφωνώ, σε άλλα διαφωνώ, η γενική άποψη που έχω όμως είναι πάνω κάτω η ίδια. Και αφού πλέον υπάρχει σε δικιά του παρουσίαση, ας μεταφέρω (και) εδώ τι είχα γράψει για αυτό το κόμικ πριν λίγες μέρες στην humano-κουβέντα
 

Πόσο πολύ ήθελα να μου αρέσει το Thousand Faces! Και σχεδόν τα κατάφερε... μέχρι τα μισά του τέταρτου τόμου
 
Η βασική υπόθεση γίνεται γνωστή σχετικά γρήγορα -αναφέρθηκε και παραπάνω, δεν υπάρχει λόγος να κουράσω. Αυτό που κάνει πραγματικά καλή την ιστορία είναι ο αριστοτεχνικός τρόπος που ξετυλίγονται οι επιμέρους λεπτομέρειες, χαρακτήρα τον χαρακτήρα, χτίζοντας έτσι έναν μεγαλύτερο καμβά. Και ενώ στο 99% των περιπτώσεων συχαίνομαι την πολλή αφήγηση στα κόμικς, ο Thirault καταφέρνει να κερδίσει το ενδιαφέρον μου. Μου άρεσε επίσης που δεν κολλάει να κάψει χαρακτήρες προκειμένου η ιστορία να προχωρήσει όπως πρέπει. Το σχέδιο και το χρώμα το βρήκα μια χαρά. Ο Males μοιάζει με έναν πιο στιλιζαρισμένο και μαγκωμένο Sean Phillips (τον οποίο λατρεύω και αναπόφευκτα δεν μπορούσα να μην κάνω την σύγκριση στο μυαλό μου του πόσο πιο ωραίο θα ήταν αν το σχεδίαζε αυτός...) ενώ προτιμώ τελικά περισσότερο το χρώμα όταν το κάνει ο ίδιος (στον πρώτο τόμο) παρά των Smulkowski και Rouger το οποίο είναι πιο γεμάτο, σχεδόν πνιγηρό, πράγμα που ταιριάζει ίσως καλύτερα με την όλη ατμόσφαιρα.
 
Αυτά μέχρι τα μισά του τέταρτου τόμου.
 
Από κει και κάτω η μπάλα χάνεται Το τέλος του τέταρτου τόμου μου φάνηκε τρομερά βεβιασμένο, κακογραμμένο και με τον Thirault να καταφεύγει σε μια εύκολη λύση ρίχνοντας μια κλοτσιά σε ότι είχε χτίσει μέχρι τότε. Και το χειρότερο έρχεται στον πέμπτο τόμο, τον οποίο έμοιαζε να αναγκάστηκε να γράψει επειδή ο εκδότης του απήγαγε την κόρη. Κακό απ'όποια πλευρά και να το δεις: χαζό σενάριο που πάει εντελώς αλλού από αυτό που αρχικά ήθελε να πει, η ατμόσφαιρα που ήταν το δυνατό χαρτί και που ουσιαστικά αυτή σε κέρδισε από τον πρώτο τόμο να μην υπάρχει πουθενά, ούτε έστω και στο ελάχιστο, σχέδιο αρτιότερο μεν εντελώς διεκπεραιωτικό δε και γενικά μόνο απογοήτευση
 
Είναι δηλαδή ένα κακό κόμικ;
 
Σαφέστατα όχι!
 
Μέχρι και τον τέταρτο τόμο (και βάζω μέσα και το τέλος του τέταρτου, δεν είναι η πρώτη φορά εξάλλου που διαβάζω μια ιστορία που το τέλος της με απογοητεύει) είναι ένα από τα καλύτερα Ευρωπαϊκά κόμικς που έχω διαβάσει και που χαίρομαι που το έχω στη βιβλιοθήκη μου. Το προτείνω ανεπιφύλακτα. Τον πέμπτο τόμο απλά αγνοήστε τον
 

[Kabuki]

για την παρουσίαση Αλέξανδρε!

 

Ενδιαφέρον BD με δυνατή κεντρική ιδέα. Μου άρεσε πολύ το πρώτο μισό και ειδικά τα δυο πρώτα κεφάλαια. Το POV των χαρακτήρων έδωσε χωρο και χρόνο να εξελιχθουν πετυχημένα παράλληλα με την κυρίως υπόθεση. Το σχέδιο ήταν ταιριαστό γενικά, αλλά θα συμφωνήσω με το Θρηνωδό ότι θα προτιμουσα κι εγω την ασπρόμαυρη εκδοχη.

Το δεύτερο μισό όμως έδειχνε σχετικά βιαστικό και προχειρογραμμένο μειωνοντας κατα πολύ την αρχική μου εντύπωση, χωρίς όμως να την καταστρέψει.  Απο την ιστορία του γιού και μετα, θεωρω ότι υπήρχαν αρκετα προβλήματα στη ροή κι ενα εύκολο τέλος. που μετέτρεψαν ένα εν δυναμει πολύ καλό κόμικ σε ένα αξιοπρεπές κομικ μεν, που δεν εκμεταλλεύτηκε όλες τις δυνατότητες του δε.

 

[stardust]

Νομίζω πως τελικά όλοι πανω κάτω την ίδια αποψη έχουμε για το κόμικ αυτό. Προσωπικά μου άρεσε αρκετα και σαν σχεδιο και σαν χρώμα με μια ιστορία που πραγματικά είχε μεγαλες πιθανότητες να τερματίσει αλλα κάπου εκεί προς μετα το μισο κατι συμβαίνει και κάνει ελαφρώς κοιλίτσα αλλα οκ, δε το κανει κακο κομικ!!  Οι προλαλλήσαντες τα είπαν όλα και για την ροή και για τις παραληλες ιστορίες των χαρακτήρων (εξυπνο).

 Χαιρομαι και γώ που το έχω στην βιβλιοθήκη μου! Το προτείνω