THE FINAL DAYS OF SUPERMAN

[x for xepeta]

Η ιστορία δημοσιεύτηκε στα τεύχη SUPERMAN #51-52, BATMAN/SUPERMAN #31-32, ACTION COMICS #51-52, SUPERMAN/WONDER WOMAN #28-29 του 2016. Σίγουρα θα το δούμε να επανεκδίδεται ως hardcover και paperback. Αποτελεί έναν επίλογο των περιοδικών του Superman λίγο πριν κυκλοφορήσει το DC Rebirth #1 και οι διάφοροι νέοι τίτλοι του Superman.

 

 

O Superman πεθαίνει. Το σώμα του καταρρέει και οι δυνάμεις του σιγά σιγά φθίνουν. Προσπαθεί να βάλει σε τάξη τη ζωή του, με το να χαιρετήσει και να δώσει εξηγήσεις σε φίλους και συμπολεμιστές, και να ορίσει έναν αντικαταστάτη στο πρόσωπο της Supergirl. Ταυτόχρονα προσπαθεί να αντιμετωπίσει δυο μεγάλους κινδύνους. Ένα σούπερ πλάσμα που παρ’ ολίγον να γινόταν ένας φίλος που θα τον καταλάβαινε, και ένα άλλο που μιμείται τις δυνάμεις και τη ζωή του αλαζονικά και με καταστροφικά αποτελέσματα γύρω του. Σε όλα αυτά το βοηθάει μια νέα γνωριμία, ο γνωστός μας πιο ώριμος Superman που τελικά επέζησε από την καταστροφή του προηγούμενου σύμπαντος λόγω των γεγονότων του Flashpoint. Ο «πιο» πραγματικός για τα μάτια μας Superman υπάρχει και ζει μαζί με τη γυναίκα του Lois και το γιο τους απομονωμένα και χαίρονται μια πιο συμβατική ζωή.

 

 

Πρώτα απ’ όλα έχω να πω ότι ντρέπομαι να πω ότι διαβάζω τέτοια σενάρια. Για να τα εξηγήσεις λες τέτοιες ασυναρτησίες που απορώ πώς μας παίρνει ο κόσμος στα σοβαρά. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Κόμικς είναι θα μου πείτε, τι να γράψουμε, για έρωτες ανεκπλήρωτους ή για οικονομικά σκάνδαλα; Η ιστορία πάντως είναι καλογραμμένη. Διαβάζεται άνετα και δίνονται αρκετές εξηγήσεις για να την καταλάβεις. Πχ. Τι εστί και τι πράττει η Supergirl δίνονται στην ιστορία και δε νοιώθεις χαμένος. Δεν απαιτείται να διαβάζεις τον τίτλο της. Τι γίνεται ακριβώς με την αρρώστια του Superman και τα δυο κακοποιά πλάσματα δίπλα του δε δίνονται, αλλά θεωρώ ότι αν διαβάζεις τους αντίστοιχους τίτλους έχεις μια πλήρη εικόνα. Οι φιλίες του με τον Batman και τη Wonder Woman δίνονται πολύ όμορφα και νοιώθεις ενδιαφέρον για τις σχέσεις τους. Υπάρχει κάπου και ένα υποσενάριο για τη δημιουργία του κινέζου Superman αλλά είναι λίγο μπερδεμένο. Η έλευση του βετεράνου Clark Kent είναι καλοδουλεμένη και εν κατακλείδι βλέπω ότι ένας ικανότατος συγγραφέας, ο Peter Tomasi, ασχολείται με τον επίλογο και αξίζει τα λεφτά μου.

 

 

Για να σποϊλάρω να πω ότι ο θάνατος του Superman είναι ό,τι πιο κλισεδιάρικο έχετε διαβάσει. Ενώ η υγεία του καταρρέει, πεθαίνει στη μάχη ηρωικά πολεμώντας έναν κακοποιό, θυσιάζεται για τους γύρω του, και έχει κάπου μια ώρα να πει έναν μονόλογο στον κάθε του φίλο και συμπολεμιστή. Εκεί ήθελε λίγο πιο κότσια να γράψεις κάτι που δε σου υπαγορεύει το εγχειρίδιο του κλασικού συγγραφέα.

 

Οι σκιτσογράφοι είναι η υποτιθέμενη αφρόκρεμα της DC της τελευταίας πενταετίας, ή τελοσπάντων για κάποιους στα γραφεία της. Mikel Janin, Doug Mahnke, Scot Eaton, Jorge Jimenez, και ο συμπαθέστατος Paul Pelletier (που μάλλον τον έχουμε δει και σε καλύτερα κόμικ). Σε κανα δυο εξώφυλλα έχουμε τον Yanick Paquette, μια αδυναμία μου που θυμίζει Kevin Nowlan. Θα χαρώ να τον δω σε κάποιο Φεστιβάλ Κόμικς.

 

 

Και τι έγινε σε αυτήν την ιστορία. Σκοτώσανε το Superman του New52 και έφεραν τον παλιό που τελικά επέζησε. Στην ουσία οι εκδότες παραδέχτηκαν ότι αυτός ο νέος Superman απέτυχε και θα έχει πιο ενδιαφέρον να κρατήσουμε αυτό που ξέραμε. Όλο το DC Rebirth είναι ένα μικρό βήμα πιο κοντά στο παλιό universe αφού το καινούριο μας βγήκε λίγο ελαττωματικό. Υποτίθεται θα γινόταν πιο απλό και πιο κοντά σε νέους αναγνώστες, αλλά τελικά έγινε πιο πολύπλοκο αφού επανεγγράφτηκε ιστορία στην πορεία, με περισσότερα προβλήματα κατανόησης. Και τελικά έγινε ακόμη πιο αφιλόξενο στην παρακολούθηση.

 

Εκτός αυτού έχουμε και νέες αριθμήσεις, πιο συχνές όσο περνάνε τα χρόνια. Τη μόδα ξεκίνησε η DC το 1986 με το Crisis, ακολούθησε μετά μια πενταετία η Image που κάθε τόσο έβγαζε νέα #1 σε ήδη υπάρχοντες τίτλους, και φτάσαμε στην εποχή μας που η MARVEL το κάνει κάθε εξάμηνο. Το χόμπι γίνεται όλο και πιο πολύπλοκο και θα έλεγα χάνονται ψίχουλα διασκέδασης, που όσο περνούνε τα χρόνια γίνονται ολόκληρες μπουκιές.

 

 

Θα προσπαθήσω να παρακολουθήσω τους νέους τίτλους στη μεταRebirth εποχή αλλά με το πρώτο χασμουρητό παρατάω το Superman. Και αν έχω όρεξη υπάρχουν πάντα τα περιοδικά του 1985-1995 για να χαρώ αυτό που ξέρω. Και προπάντων να διασκεδάσω. Μια διαδικασία που δύσκολα πετυχαίνεις στα νέα κόμικς.

[Bonadrug]

Το διάβασα, δεν ήταν κακό. Ακολουθουσε μάλλον την λογική του Death of Superman.

Ο,τι περιμένεις, διαβάζεις. Παρόλο που είμαι άσχετος με New 52 παρακολούθησα σχετικά εύκολα τις ιστορίες.

Αυτό με τον μουσάτο Σούπερμαν βέβαια με ξεπερνάει .....

Πάντως είναι τρομερό ότι ακόμα το κυκνειο ασμα των ιστοριών (λέμε τώρα) έπρεπε να είναι 85% μπουνίδια και κλωτσοπατινάδα!!!

Επεξεργασία Ιουλίου 9, 2016 από bonadrug

[Aoshi]

Δεν ήταν κακό, ίσως μια απ τις καλύτερες ιστορίες του Ν52 Σούπερμαν, που εντάξει εκτός απο μια δύο άλλες, δεν έχει μεγάλο ανταγωνισμό.

[ΤασίαΚούτ]

Μεγάλο μπέρδεμα μου φάνηκε όμως είναι και ενδιαφέρον παραταύτα ενα πράγμα είναι σίγουρο -οτι δεν θέλουμε να πεθάνει ο Σούπερμαν δεν μπορεί δεν γίνεται - αυτή ειναι η αλήθεια και βεβαίως δεν είναι κακό να την παραδεχθούμε .