BOY VAMPIRO (VAMPIRE BOY) [ CARLOS TRILLO - EDUARDO RISSO ]

[GeoTrou]

   

 

Βαμπιρο-κόμικ των Carlos Trillo (σενάριο) και Eduardo Risso (σχέδιο), που αποτελεί μια από τις γνωστότερες συνεργασίες τους. Μέχρι να ολοκληρωθεί πέρασε από σαράντα κύματα ή καλύτερα από τρεις διαφορετικές εκδοτικές. Η πρώτη έκδοση βγήκε το 1992 από την αργεντίνικη Editorial Columba, ενώ το 1995 τα δικαιώματα πέρασαν στην Meridiana Comics, που επέλεξε να το εκδώσει σε τευχάκια αμερικάνικου στυλ. Το 2005 κατέληξε στην ισπανική Norma Cómics, όπου και ολοκληρώθηκε σε τέσσερις τόμους. Το δε όνομα άλλαξε διαδοχικά από N/N, σε Boy Vampiro (που είναι και η πιο γνωστή εκδοχή στα ισπανικά) και τέλος σε Yo, Vampiro.

 

Ακόμη και στα αγγλικά, όμως, υπάρχουν παραπάνω από μία εκδόσεις. Αρχικά, η Strip Art Features μετέφρασε τους τέσσερις τόμους με την ονομασία Boy Vampire. Το 2010 η Dark Horse, σε συνεργασία με την Strip Art Features, το μετονόμασε σε Vampire Boy, εκδίδοντας έναν ενιαίο, paperback τόμο, του οποίου δηλώνω υπερήφανος κάτοχος.

 

Ένα παράξενο γεγονός, που συνέβη πριν από χιλιάδες χρόνια στην έρημο της Αιγύπτου, σκότωσε τον Φαραώ και όλο του τον στρατό. Μοναδικοί επιζώντες, δύο ορκισμένοι εχθροί: ο δεκάχρονος, δίχως όνομα γιος του Φαραώ και η Ahmasi, μια πανέμορφη, αλλά πανούργα ιέρεια. Απέθαντοι, με υπεράνθρωπες δυνάμεις και δίψα για αίμα, οι δυο τους προσπαθούν κατά τη διάρκεια όλων αυτών των αιώνων να αλληλοεξοντωθούν. Η τελευταία τους σύγκρουση θα ξεκινήσει όταν το αγόρι επανέρχεται στη ζωή, σαράντα χρόνια χρόνια μετά τον τελευταίο του «θάνατο», σε μια πόλη των ΗΠΑ των αρχών του 21^ου αιώνα.

 

  

 

Το Vampire Boy περιέχει μερικές από τις καλύτερες ιδέες που έχω συναντήσει σε κόμικ. Ο Trillo κάνει με έξοχο τρόπο την κριτική του στην αυτοκαταστροφικότητα του ανθρώπου, που αντιπροσωπεύεται από το άσβεστο μίσος ανάμεσα στα δύο μοναδικά αθάνατα πλάσματα του κόσμου. Όπως λέει το αγόρι στην εχθρό του, σε κάποιο σημείο: «Χωρίς τον άλλον, ο καθένας μας είναι αιώνια μόνος». Πέρα από αυτό όμως, ο μεγάλος Αργεντίνος μας προσφέρει μια γεμάτη, εμπνευσμένη ιστορία, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και έξυπνο φινάλε. Ίσως σε κάποιο σημείο ο ρυθμός πέφτει σημαντικά και το παρακάνει με την επεξηγηματικότητα των σκέψεων, αλλά συνολικά το σεναριακό κομμάτι είναι υψηλού επιπέδου. Βέβαια δίπλα του στέκεται ο Risso, που δε χρειάζεται συστάσεις. Παίζει στο γήπεδό του, το ασπρόμαυρο, και μας χαρίζει πολλά απίστευτα καρέ. Θα έλεγα ότι και αυτός έχει κάποιες αδύναμες στιγμές, αλλά είναι λίγες. Εν κατακλείδι, είναι ένα τρομερό ανάγνωσμα, ωμό και ποιητικό ταυτόχρονα, που αξίζει να διαβαστεί απ’ όσους γουστάρουν τα καλά κόμικς. Βαθμολογία: 9,5/10

 

Σημείωση: η παρουσίαση θα μπορούσε κάλλιστα να μπει στα ευρωπαϊκά, αλλά επέλεξα να το βάλω στα αμερικάνικα, μιας και έχουμε να κάνουμε με Αργεντίνους δημιουργούς.

[batigoal]

Μιας που κι εγω το τελειωσα σχετικα προσφατα, να συνυπογραψω τα λογια του Γιωργου απο πανω, ειναι ενα καταπληκτικο κομικ σε ολα μα ολα τα επιπεδα!! Τα δυο πρωτα μερη (απο τα τεσσερα) ειναι το καλυτερο μερος του κομικ, καθως μετα πεφτει λιγο ο ρυθμος και σε καποια σημεια επαναλαμβανεται. Το τελος αριστουργηματικο οπως και ολο το κομικ συνολικα!! 

 

Πανεξυπνος ο τροπος που θιγει τα στραβα της συγχρονης κοινωνιας χωρις να γινει ουτε στιγμη διδακτικο!

 

Προτινεται σε ολους