Παιδικές σειρές στην Ελληνική τηλεόραση ερωτήματα και συγκρίσεις.

[Billy Uchiha]

Έτσι! Και θα το πω όσες φορές χρειαστεί Η πεποίθηση αυτή είναι λανθασμένη και πρέπει να αλλάξει. Ειδικά στην Ελλάδα αυτό πράγματα με ότι έβλεπαν να είναι animated ορισμένοι να το θεωρούν παιδικό με ξεπερνάει. Η μόνη χώρα πραγματικά που έχει ακόμα άτομα με αυτή τη λογική/πεποίθηση....

Τώρα που το σκέφτομαι είναι όπως με τα κόμικς, υπάρχει μία αντίληψη ότι είναι κι αυτά μόνο για παιδιά (φυσικά όχι εδώ μέσα )

Επεξεργασία Ιουνίου 15, 2016 από Billy Uchiha

[Christaras]

Το dragonball όπως παρουσιάζονταν στα ελληνικά τοτε, όχι απλά παιδικό ηταν, αλλά Μπομπ Σφουγγαράκης ηταν με τέτοια μεταγλώττιση. Και το dbz ηταν για ηλικίες 13+ και όχι 18+, οπως και το death note ειναι οριακα για ανηλικους 17+, ασχετα αν ολοι τα βλεπουμε σε μικροτερη ηλικια. Τώρα πάντως, αν κάποια 10-15 παιδάκια απο τα δις που βλέπουν σε όλο τον κοσμο παιδικά επηρεάζονται και πέφτουν απο μπαλκόνια, μαλλον κάτι πρεπει να προσέχουν οι γονεις τους.

Και ρε μάγκες μη τα βαζετε με τους ανθρώπους μεγαλυτερης κάπως ηλικιας που λένε τα ανιμε κινέζικα μίκυ μαου με μεγαλα ματια. Οι χειροτεροι είναι αυτοι που είναι στις νεότερες ηλικίες.

 

Edit: προσωπικά το τελευταίο περιστατικό που είχα ακούσει παιδι να πέφτει απο μπαλκόνι για να κάνει τον Σούπερμαν ηταν τουλάχιστον πριν 5 χρόνια.

Επεξεργασία Ιουνίου 16, 2016 από Digisoul

[Ο επισκέπτης minerboh]

Το dragonball όπως παρουσιάζονταν στα ελληνικά τοτε, όχι απλά παιδικό ηταν, αλλά Μπομπ Σφουγγαράκης ηταν με τέτοια μεταγλώττιση. Και το dbz ηταν για ηλικίες 13+ και όχι 18+, οπως και το death note ειναι οριακα για ανηλικους 17+, ασχετα αν ολοι τα βλεπουμε σε μικροτερη ηλικια. Τώρα πάντως, αν κάποια 10-15 παιδάκια απο τα δις που βλέπουν σε όλο τον κοσμο παιδικά επηρεάζονται και πέφτουν απο μπαλκόνια, μαλλον κάτι πρεπει να προσέχουν οι γονεις τους.

Και ρε μάγκες μη τα βαζετε με τους ανθρώπους μεγαλυτερης κάπως ηλικιας που λένε τα ανιμε κινέζικα μίκυ μαου με μεγαλα ματια. Οι χειροτεροι είναι αυτοι που είναι στις νεότερες ηλικίες.

 

Edit: προσωπικά το τελευταίο περιστατικό που είχα ακούσει παιδι να πέφτει απο μπαλκόνι για να κάνει τον Σούπερμαν ηταν τουλάχιστον πριν 5 χρόνια.

To DBZ ήταν για 18δες. Η ηλικία που λες ήταν η ελάχιστη επιτρεπόμενη ηλικία που μπορούσαν να το δουν, ήταν κάτι σαν το δικό μας τριγωνάκι (μπορούν να το δουν μόνο μαζί με γονείς). Τα προγράμματα που μπορούν να δουν τώρα οι 13δες γιαπωνέζοι είναι το Yu-Gi-Oh Arc-V, Dragonball Super, Cardfight Vanguard κτλ. Το ξέρω γιατί με διαβεβαίωσε ενας φίος που έχω στο φατσοβιβλίο και είναι απο Ιαπωνία. Για 15 και άνω με ασφάλεια και μόνοι τους ήταν το Runouni Kenshin, Death Note και άλλα ανιμέ παρόμοιας ''βαρύτητας''.

[deadneighbours]

Πιστευω οτι οι λογοι του προβληματος,αν ειναι ετσι,στην σημερινη πραγματικοτητα,δεν εχουν να κανουν με τα κινουμενα σχεδια η τα κομικς και γενικα με την τεχνη.Γιατι απο μικρος εβλεπα οτι αν κατι δεν πηγαινε καλα παντα εφταιγε οι τεχνη,ας πουμε ηταν ο αποδιαπομπαιος τραγος.Απλος αναρωτιεμαι αν υπαρχουν παρακμιακα κινουμενα σχεδια η κομικς η βιβλια,το αν ειναι καποια κομικς η κινουμενα  σχεδια κακοσχεδιασμενα,αυτο ειναι αλλο θεμα.Στο θεμα των κινουμενων σχεδιων δεν υπαρχει καλο και κακο,υπαρχει ομορφο και ασχημο.Αλλα τι είναι παρακμιακο...?

[falconara90]

Θα ήθελα να παραθέσω βιντεάκια και άρθρα που εξηγούν κατά πολύ αυτά τα φαινόμενα. Θα περιοριστώ μόνο να πω ότι κάθε μέσο αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και ότι δύσκολα αλλάζει η εικόνα που έχουμε γι' αυτά. Έτσι γίνεται και με τα κινούμενα σχέδια (και με τα κόμικς). Είναι ένα μέσο το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως, απλά στη συνείδηση μας έχει καθιερωθεί ως κάτι που απευθύνεται σε παιδιά (και η πλεοψηφεία όντως έτσι είναι) και δύσκολα μπορούμε να αποκλείνουμε από αυτό. Ευτυχώς, οι Ιάπωνες το έχουν πάρει χαμπάρι εδώ και δεκαετίες και το χειρίζονται αναλόγως, δηλαδή, ως μέσο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να απευθυνθεί σε όλα τα είδη και τις ηλικίες.

 

Για την ιστορία, να πω ότι και η Ελλάδα έχει κάνει τις απόπειρές της για σειρές κινουμένων σχεδίων. Ενδεικτικά, θα αναφέρω:

 

Πανδώρα και Πλάτωνας ως παιδική σειρά: https://www.youtube.com/watch?v=IIISLaSfUDQ

 

Ουκ Αν Λάβοις Παρά Του Μη Έχοντος ως ενήλικη σειρά: https://www.youtube.com/watch?v=-dWJqNxF10s

[ΤασίαΚούτ]

Γενικά όσον αφορά εδώ η λογική θεωρεί όλα τα είδη κόμικ αλλά και ανιμέ παιδικά ....Συνεπώς δεν έχει νόημα να παλέψεις να αλλάξεις τα μυαλά κάποιων που δεν θέλουν .Και σε αυτό φταίει η ελλειπής πληροφόριση.Δεν υπάρχει ενα κανάλι που να αναφέρεται μονάχα στην ζωγραφική και στα κόμιξ ή, μονάχα στα κόμιξ όπως για παράδειγμα να παρουσιάζονται διαμέσω αυτού νεοι και καταξιωμένοι έλληνες και ξένοι οπως επίσης και νέα ταλέντα.Και όχι μονάχα αυτό.Να υπάρχει πρόγραμμα ανιμέ ή πρόγραμμα με κινούμενα σχέδια δυτικού τύπου-Βεβαίως να παρουσιάζεται ο κλασσικός κινηματογράφος κινουμένων σχεδιων όχι μονάχα του Ντίσνει αλλά και άλλων απο όλον τον κόσμο.

[ΤασίαΚούτ]

Πιστευω οτι οι λογοι του προβληματος,αν ειναι ετσι,στην σημερινη πραγματικοτητα,δεν εχουν να κανουν με τα κινουμενα σχεδια η τα κομικς και γενικα με την τεχνη.Γιατι απο μικρος εβλεπα οτι αν κατι δεν πηγαινε καλα παντα εφταιγε οι τεχνη,ας πουμε ηταν ο αποδιαπομπαιος τραγος.Απλος αναρωτιεμαι αν υπαρχουν παρακμιακα κινουμενα σχεδια η κομικς η βιβλια,το αν ειναι καποια κομικς η κινουμενα  σχεδια κακοσχεδιασμενα,αυτο ειναι αλλο θεμα.Στο θεμα των κινουμενων σχεδιων δεν υπαρχει καλο και κακο,υπαρχει ομορφο και ασχημο.Αλλα τι είναι παρακμιακο...?

 η έννιοια παρακμιακό στην τέχνη του κόμικ κατα την ταπεινή μου άποψη έχει να κάνει αφενός με την ευτέλεια και την αποθέωσή της, ως ουσία και αφετέρου ως κακό σχέδιο.Το τελευταίο προκύπτει αν ενας αναγνώστης των κόμιξ, έχει δεί άριστη δουλειά απο μεριάς καλλιτέχνη.Για παράδειγμα δεν δύναται η εικόνα ενός υπερήρωα που εχει δημιουργηθεί απο μεγάλους του είδους να μειώνεται με το πέρασμα των καιρών διαμέσω ενός κάκιστου σχεδίου.Βεβαίως έχω διαβάσει κόμικς τα οποία μπορεί να μην έχουν το χέρι του Μπουσέμα αλλά έχουν αυτό που λέμε προσωπικότητα.

[deadneighbours]

Τι ειναι αυτο ομως που τους δινει προσωπικοτητα?μηπως αυτη ειναι η λογικη και ο τροπος ωστε τα κομικς να γινονται προιοντα μιας χρησης,σαν την κοκα κολα ενα πραγμα.Η τεχνη δεν μετριεται,τα καρτουν και τα κομικς και η μουσικη υπαρχουν για να διασκεδαζουν τους ανθρωπους,αν τα βαλεις σε κατηγοριες τοτε γινονται υπερκαταναλωτικα προιοντα.