Παιδικές σειρές στην Ελληνική τηλεόραση ερωτήματα και συγκρίσεις.

[ΤασίαΚούτ]

         Ενα θέμα, που με προβληματίζει εδω και ενα μεγάλο χρονικό διάστημα είναι, η ποιότητα των παιδικών εκπομπών οι οποίες εκπέμπονται απο την Ελληνική Τηλεόραση.Και επειδή όλοι μας, υπήρξαμε κάποτε παιδιά και ενω στην εποχή των παιδικών μας χρόνων δεν υπήρχε πληθώρα τηλεοπτικών΄καναλιών εντούτις, τόσο η ποιότητα απο μεριάς σεναρίων όσο, και στο σχεδιασμό τους τα σημερινά παιδικά μόνο σε παιδιά δεν μπορούν να απευθυνθούν.Στοιχείο, που δεν δικαιολογείται μ ιας και ενα ιδιωτικό κανάλι προκειμένου να επιβιώσει, θα πρέπει πρωτίστως να κοιτά την ποιότητα των προιόντων του -Οπως άλλωστε συμβαίνει και στην υπόλοιπη Αγορά.Ταυτόχρονα, η ίδια απαίτηση θα πρέπει να είναι έντονη, και για την αντίστοιχη Κρατική η οποία τροφοδοτείται απο τους φόρους των ελλήνων πολιτών.

          Ομως, η τότε Κρατική Τηλεόραση παρότι, τα ελλατώματά της έβαζε αξιόλογα παιδικά.Μερικά απο αυτά είναι: ο Σπορ Μπίλι που με τρόπο έθετε την ηθική που θα πρέπει να υπάρχει σε ενα αγώνισμα ,Η Χαιιντι όπου, βλέπαμε την ζωή ενός μικρού ορφανού παιδιού με τον παππού της καθώς και την ριζική αλλαγή που έφερε στην ζωή της η μετακόμισή της στην μεγάλη πόλη.Η Κάντι Κάντι η οποία σειρά παρότι,ολίγον δραματική σε κάποια σημεία είχε, πολύ ωραίο σενάριο .Τα Παλαιά Γιαπωνέζικα Παραμύθια που ήταν, μια όμορφη σειρά βασιζόμενη τόσο σε θρύλλους όσο και τις αναφορές για αυτούς, απο τον Λευκάδιο Χέρν .Να θυμηθούμε την μουσικη΄της αρχής και του τέλους κάθε επεισοδίου;Ταυτόχρονα, είχαμε και τολμηρά παιδικά όπως τα Θάντερκατς, που για την εποχή τους ήταν πολύ πρωτοποριακά .Μαλιστα, επειδή αρχικά το κανάλι της τότε Ερτ 2 το εξέπεμπε στις 11 το βράδυ καθε Τετάρτη όλοι μας, μέναμε ξύπνοιοι  μέχρι εκείνη την ώρα για να το δούμε.Και  το βλέπαμε (τι φαωμάρες και φασαρίες να πέσουμε για ύπνο είχαμε απο τους γονείς μας το θυμόσαστε; ).Θα πρέπει δε να σημειωθεί, οτι η σειρά αυτή πρωτοάρχισε να εκπέμπεται στην Ελλάδα  το καλοκαίρι του 1987.

           Ακολούθως, είχαμε τον Νιλς Χόλγεσον ενα κακότροπο αγόρι το οποίο συρρηκνώνεται ύστερα απο κατάρα ενός μάγου και το οποίο αγόρι, ταξιδεύει με τις πάπιες προς την αυτογνωσία και την ωριμότητα.Δεν συζητάμε, για τις παιδικές σειρές- όχι κινούμενα σχέδια όπως του Κουτιου τα Παραμύθια που ήταν φοβερές , Η Ντενεκεδούπολη , η Φρουτοποία ακόμη και ο Καραγκιόζης.Με άλλα λόγια ήταν σειρές που σεβόταν το παιδί, αφηνοντας παράλληλα την φαντασία του ελεύθερη, με θέματα που έδιναν ωφέλημες γνώσεις και όχι σκουπιδια.Με το καιρό ωστόσο, το τηλεοπτικό τοπίο άλλαζε όψη .Νέα κανάλια εμφανίστηκαν στις οθόνες μας φέρνοντας αναποφευχτα, την σύγκριση  εξωβελλίζοντας με αυτόν τον τρόπο(απο την προτίμηση των θεατών) , την τότε κρατική τηλεόραση  που πλέον θεωρούταν ή κλασσική,ή  μπαρόκ ή παλαιά ή, ντεπασε....Τα τότε μεγάλα ιδιωτικά κανάλια όπως για παράδειγμα το Mega εβαζαν παιδικά οπως :τα  muppets show , διάφορα ιαπωνικά ανιμέ που αναφερόταν στο διάστημα, τα  transformers, τα Σιλβερχοκς ,και αρκετά άλλα που δυστηχώς δεν θυμάμαι τους τίτλους τους.Επενδυαν ομως στην ποιότητα και στην καινοτομία, ήταν τότε διαφορετικά .Σήμερα όμως;

         Η απάντηση ειναι, οτι η κατάσταση στα παιδικά προγράμματα είναι δραματική .Επιλέγονται σειρες οι οποίες, είτε αποτελούν κακέκτυπα των πρωτοτύπων είτε, ως σενάρια ενω ταυτόχρονα, και ως σχέδιο είναι κατώτερες τωνπεριστάσεων .Φρικιά και τέρατα ,που δεν έχουν θέση στο παιδικό μυαλό θεωποιόντας παράλληλα  το έγκλημα και την βια , και σε ορισμένες περιπτώσεις και την βλακεία.Ασχημος σχεδιασμός, αλλοιώση χαρακτήρων, υπερβολική χρήση της τεχνολογίας εις βάρος της πένας του καλλιτέχνη.Διαφορετικά είναι τα αποτελέσματα οταν ενας καλλιτέχνης που σχεδιάζει μονος του βάση της ποιότητας των Δασκάλων, και αλλιώς είναι ενα σχέδιο σχεδιασμένο πρόχειρα, με άσχημες αναλογίες και βεβαίως προσθετική  χρωμάτων απο  και βάση τον υπολογιστή.Για να δεί κανείς, κάποια   παιδική σειρά με τουλάχιστον αξιοπρεπή ποιότητα, θα πρέπει να πάει στην nikelodeon όπου και εκεί τα πράγματα δεν είναι καλύτερα....Κουνέλια που τρελαίνουν τον κόσμο, με συνδιασμό παράνοιας και απόλυτης βλακείας .Σειρές απο ταινίες όπως, τα Τέρατα οι διάλογοι των οποίων υποτιμούν την πηγή τους.Σε όλες αυτές κυριαρχούν, οι χαζοί διάλογοι, το ανούσιο χιούμορ, και οι βλακώδεις πράξεις.

        Η βλακεία όμως, είναι δυναμική που δύσκολα προβλέπεται οπως, και δύσκολα μαζεύεται αν αφεθεί ελεύθερη,Αν δεν με απατά η μνήμη μου, στο Στάρ εκπέμπεται μια σειρά ονόματι teletabies .Η εν λόγω παιδική σειρά παιζόταν στην αγγλική τηλεόραση την εποχή που  ήμουν στην Αγγλία το 1997 και η οποία,προοριζόταν μονάχα για τα μικρά και τα νύπια .Στο τέλος οι υπεύθυνοι, την έκοψαν λόγω μειωμένης αντίληψης κοινώς βλακεία απο οτι είχα μάθει τότε .Σημειωτέον, το ίδιο τέλος είχε και η σειρά Πίπη Φακιδομύτη στην τότε Δυτική Γερμανία.Τέλος η ίδια κατάσταση, είναι και στις παιδικές ταινίες Αλλιώς ,είναι η Χιονάτη του Ντίσνει και αλλιώς τα κινούμενα που προβάλλει η εν λόγω εταιρία και τα οποία, προσβάλλουν τις επιταγές τόσο του ιδρυτή της όσο και των φιλότεχνων. Δεν αναφέρω, για το πεδίο των κόμιξ όπου κυριαρχούν τα προαναφερθέντα νοσηρά φαινόμενα πλήν ελαχιστων εξαιρέσεων.

         Συμπερασματικά, υπάρχει μεν  μια συνεχόμενη παρακμή στην ποιότητα των παιδικών σειρών όμως θα ήταν ευχής έργον τα κανάλια ιδιαίτερα τα ιδιωτικά-διοτι στην δημόσια τηλεόραση πρωτίστως έχει τον πρώτο λόγω οι πολιτικές γνωριμίες και οχι η πραγματική αξία - να διαλέγουν ποιοτικά παιδικά με προδιαγραφές όπως επίσης και, να προωθούν τους άξιους και ταλαντούχους ελληνες καλλιτέχνες κόμικ και κομικών σειρών προκειμένου να γίνει γνωστό και το όνομά τους αλλά και να ανανεωθεί το παιδικό τηλεοπτικό τοπίο. Και όχι να προσφέυγουμε μέχρι και στα βίντεο κλάμπ της περιοχής μας προκειμένου, να δούμε ενα παιδικό της προσοχης πχ ο Καπαμαρού όπως επίσης να ψάχνουμε στο u tube και στο λοιπό διαδύκτιο .Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας και βεβαίως περιμένω τις κριτικές σας.

Επεξεργασία Ιουνίου 13, 2016 από ΤασίαΚούτ

[Indian]

Αυτή την συζήτηση την έχω κάνει πολλές φορές με πολλούς φίλους και πάντα συμφωνούμε...!

 

Θα συμφωνήσω ότι τα σημερινά παιδικά είναι πολύ υποδεέστερα,τόσο σε ποιότητα,όσο και σε σενάριο/ιδέα,σε σχέση με τα παιδικά που απολαμβάναμε εμείς σαν παιδιά την δεκαετία του '80 και του '90...!

 

Βέβαια μπορώ να δώσω ένα ελαφρυντικό...!Ίσως εάν ήμασταν τώρα παιδιά να μας άρεσαν αυτά τα κινούμενα σχέδια...!Ίσως με το μυαλό του μεγάλου πλέον να μην μπορούμε να κατανοήσουμε την σημερινή γενιά...!Εννοείται όμως ότι βλέποντας πάλι τα cartoons με τα οποία μεγάλωσα έχω το ίδιο ενδιαφέρον με τότε,αλλά αυτό δεν νομίζω να είναι σημείο καλή ποιότητας του έργου...!Απλά μου ξυπνάει όμορφες αναμνήσεις και νοσταλγία...!

 

Στα κινούμενα σχέδια της δεκαετίας του '80 υπήρχαν ολοκληρωμένα σενάρια,τρομακτικότεροι κακοί (βλέπε Mumm-Ra από τους Thundercats,Monstar από τα Silverhawks,Cobra από τους GIJoe και πολλοί άλλοι) και περισσότερες σκηνές δράσης,σε σχέση με τα σημερινά,πράγμα που τα έκανε πιο "εθιστικά" στο νεανικό κοινό...!Μιλάω βέβαια σαν "αγοράκι"...!Τώρα οι παιδικές σειρές περνάνε από μία διμοιρία ψυχολόγων,μέχρι να φτάσουν στα μάτια των παιδιών...!Δεν λέω,σωστό είναι,απλά γίνονται πιο άνοστες,σαχλές και άνευρες...!Από την άλλη,με την είσοδο της τεχνολογίας,αποκτούν πλέον έντονα χρώματα και τρισδιάστατα γραφικά που κουράζουν το μάτι...!

 

Τέλος,πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν υπάρχουν κανάλια που παίζουν παιδικές σειρές τα πρωινά του Σαββάτου,εκτός του STAR...!Θυμάμαι ότι το Σάββατοκύριακο έβαζα ξυπνητήρι στις 7 το πρωί για να μην χάσω τίποτα...! Και υπήρχαν cartoons σχεδόν σε όλα τα κανάλια (όταν έγιναν και τα ιδιωτικά)...!Τώρα τα παιδιά είναι απασχολημένα με το facebook και δεν δίνουν σημασία,με αποτέλεσμα να μην βγαίνουν πολλά "μικυμάους"...!

 

 

[jimceltic13]

Τα παιδικα που προβαλονται τα τελευταια χρονια στην τηλεοραση ειναι για τα μπαζα.Φυσικα και δεν συγκρινονται με τις δεκαετιες 80'ς κυριως και 90'ς.Κατι πεπα γουρουνακι σον το προβατο κτλ η και κατι γιαπωνεζικα ειναι για τα σκουπιδια.

[Kurdy Malloy]

Το Shawn the Sheep είναι 11 στα 10 και φυσικά δεν είναι παιδικό. Δυστυχώς η ταινία του βγήκε με πιο παιδικό προσανατολισμό, αλλά η σειρά είναι σχεδόν κορυφαία. Και φυσικά δεν μπορεί να συγκριθεί με Θαντερκάτς, Παουερ Ρέιντζερς και λοιπά βίντατζ είναι εντελώς άλλο πράμα. Σα να συγκρίνουμε μία Τογιότα Κορόλα με ένα ταψί γεμιστά. Από παλιά μόνο ο επίσης κορυφαίος Pingu συγκρίνεται με τον Shawn, αν και πολύ πιο παιδικός ο Pingu.

[jimakoszs97]

Εγώ πιστεύω ότι μερικά σημερινά animations είναι το ίδιο καλά (ίσως και καλύτερα) από αυτά που γράψατε. Βέβαια υπάρχουν και τα παιδικά τύπου ντόρα, πέππα και άλλες τέτοιες... αλλά υπάρχουν και άλλα αξιόλογα όπως Transformers: Prime, Beware the Batman, Young Justice, Max Adventures, Teen Titans, Scooby-Doo, Garfield, Looney Tunes και πολλά άλλα. Όσο για το Shawn εγώ δεν μπορώ να το δω έτσι όπως είναι. Μου φαίνεται άσχημο. Προτιμώ κανονικό animation.

Επεξεργασία Ιουνίου 14, 2016 από jimakoszs97

[PhantomDuck]

Πολλές από τις σειρές αυτές, τα ελληνικά κανάλια τις έπαιρναν εισαγωγή από Αμερική. Αλλά ακόμα και αν δεν τις προμηθεύονταν από Αμερική αλλά από μία άλλη χώρα μεσάζοντα, πάλι δεν αλλάζει το ότι ήταν αμερικάνικης παραγωγής. Στην Αμερική λοιπόν, κινούμενα σχέδια κολοσσοί πλέον (Thundercats, Transformers, He-Man, GI Joe και η λίστα δεν έχει τελειωμό), είχαν κάνει τεράστια επιτυχία και είχαν μαζέψει τεράστιο μέρος του παιδικού κυρίως κοινού.
 
Τι γίνεται όμως όπου μαζεύεται πολύς κόσμος; Παίζουν πολλά φράγκα. Και τι γίνεται όποτε μαζεύονται πολλά φράγκα στη μέση της υπόθεσης;    Άλλοι προσπαθούν να τα καπηλευθούν, ενώ οι μεγαλύτερες γενιές που τα ξέρουν όλα, προσπαθούν να προστατεύσουν τα αγαθά και αθώα παιδιά από τους σατανάδες που βλέπουν στην τηλεόραση. Όπως έχουμε δει άλλωστε σε ουκ ολίγες περιπτώσεις (βιντεοπαιχνίδια, κόμικς, κλπ). Είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε κάθε τι καινούργιο, και εξαλείφεται σιγά σιγά, με το πέρασμα των δεκαετιών, όταν αυτά τα παιδιά που ασχολούνται με το εκάστοτε μέσο μεγαλώσουν και αποτελέσουν ένα σεβαστό καταναλωτικό κοινό, και όταν παράλληλα οι γέροι της εποχής τους μας αφήσουν χρόνους. 
 
Τέλος πάντων, στο διά ταύτα. Με το που έφτασαν τα καρτούν αυτά στο απόγειό τους, την δεκαετία του '90, μαζεύτηκε είπαμε ο παιδικός πληθυσμός. Κάτι ξεφτέρια λοιπόν είδανε την τηλεθέαση, αλλά αντί να σκεφτούν πως μάλλον κάτι κάνουν σωστά αυτά τα κινούμενα σχέδια για να τραβάνε τόσον κόσμο, είπανε να βάλουν περιορισμούς, τόσο στους τηλεοπτικούς σταθμούς, όσο και στους παραγωγούς κινουμένων σχεδίων, πάντα με πρόφαση την ασφάλεια των παιδιών, επειδή είπαμε πως αυτά είναι χαζά. Η Federal Communications Commission λοιπόν (FCC), εισήγαγε την Children's Television Act, η οποία περιλαμβάνει διάφορα καλούδια.

 

• Καλούδια όπως «ασφαλείς ώρες» προβολής, από τις 22:00 έως τις 06:00, καλά κρασιά δηλαδή. Αυτές τις ώρες τα παιδιά κοιμούνταν, άρα η τηλεθέαση θα ήταν μηδέν, άρα δεν θα έβλεπε κανένα παιδί τις διαφημίσεις οι οποίες χρηματοδοτούσαν το κανάλι και το στούντιο παραγωγής καρτούν, άρα θα έπεφταν έξω, άρα είχαμε πολύ λίγες περιπτώσεις καρτούν. Ουσιαστικά ήταν το πρώτο βήμα που σκότωσε τα αξιόλογα καρτούν.

 

• Σαν να μην τους έφτανε το παραπάνω, επειδή τα «παιδιά ηλικίας έως 12 ετών είναι ανήμπορα να καταλάβουν την φύση και τον σκοπό των διαφημίσεων, καθώς επίσης και να τις ξεχωρίσουν από το τηλεοπτικό πρόγραμμα» (είπαμε, είναι χαζά), έβαλαν περιορισμό στο να μπαίνουν διαφημίσεις «ειδικά διαμορφωμένες για αυτές τις ηλικίες», ενώ παράλληλα έπρεπε να είναι σίγουροι πως θα μπαίνουν φράσεις όπως «και τώρα, διαφημιστικό διάλειμμα», «σε λίγο θα είμαστε και πάλι κοντά» κλπ, ώστε τα ανήμπορα παιδάκια να είναι σίγουρο πως θα δουν διαφημίσεις. Το γεγονός ότι την μία στιγμή βλέπει το απόγειο της δράσης με τον Optimus Prime να παλεύει με τους Decepticon και την άλλη στιγμή βλέπει ένα εκνευριστικό διαφημιστικό, κατ' αυτούς δεν είναι αρκετά διαχωριστικό. Είναι λογικό βέβαια, επειδή οι «γέροι» που έβγαζαν αυτούς τους κανονισμούς, δεν είχαν ιδέα τι ήταν τα κινούμενα σχέδια. Ήξεραν απλώς πως είναι κακά, επειδή ήταν κάτι διαφορετικό από τα αγνά ήθη της εποχής που μεγάλωσαν οι ίδιοι. 

 

• Οι σταθμοί, τις καλές ώρες 07:00 έως 22:00, έπρεπε να έχουν τουλάχιστον μισή ώρα εκπαιδευτικού προγράμματος, από Δευτέρα έως Σάββατο, ώστε να κλείνει 3 ώρες την εβδομάδα. Το θέμα είναι πως τα εκπαιδευτικά προγράμματα, είναι εξαιρετικά βαρετά. Τα σενάρια γράφονταν από άτομα που δεν ήξεραν τι θέλουν τα παιδιά, δεν ήταν διασκεδαστικά, δεν ήταν ενδιαφέροντα, απλά έβγαζαν την υποχρέωση προς την FCC για να είναι πολιτικώς ορθοί. Τα παιδιά σε αντίθεση με ό,τι πίστευαν όλοι αυτοί οι φωστήρες, είναι έξυπνα, και θέλουν να βλέπουν κάτι που να ανταποκρίνεται στην νοημοσύνη τους, όχι ένα βαρετό πρόγραμμα που να τους λέει να είναι καλά παιδιά. Αυτά τα ζουν κάθε μέρα στα σχολεία, στα κινούμενα σχέδια θέλουν να ταξιδεύουν σε μαγικούς και φανταστικούς κόσμους. Το στοίχημα θα ήταν να φτιάχνονταν μαζικά σειρές που να παντρεύουν τα δύο αυτά στοιχεία (ευχαρίστηση και εκπαίδευση), όχι να περάσουμε από το ένα άκρο στο άλλο.

 

Είναι αρκετές ακόμα παράμετροι που έπαιξαν ρόλο. Μπήκαν κι άλλοι περιορισμοί, μπήκαν κι άλλα παραθυράκια που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν σταθμοί και παραγωγοί, δημιουργήθηκαν ομάδες και αντίπαλοι, υπήρχαν αντιδράσεις, κάποιοι την γλίτωσαν με τεχνάσματα ή λόγω μεγάλου ονόματος, χρονολογικά μπορεί να υπήρχαν κάποια κενά, αλλά γενικά αυτή είναι η εικόνα. Την δεκαετία του '90, οι μεγάλοι προσπάθησαν να ελέγξουν τα καρτούν, και αυτά μην μπορώντας να είναι το ίδιο ενδιαφέροντα, έπεσαν κατά τεράστιο βαθμό. Ανοσιουργήματα όπως ο Captain Planet ήταν μία προσπάθεια να βγει ένας υπερήρωας από μία ομάδα παιδιών από όλον τον κόσμο (μαύρος, ασιάτης, λευκός, κλπ), ενώ οι ειδικές δυνάμεις τους για να καλέσουν τον υπερήρωα αυτόν ήταν Γη, Νερό, Αέρα, Φωτιάς και ΚΑΡΔΙΑ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΥΣ

 

Είχαν βάλει θυμάμαι και τον μαύρο που ξεχώριζε ανάμεσά τους να φωνάζει «ΚΑΡΔΙΑ», και όλα τα πιτσιρίκια τότε που το βλέπαμε λέγαμε «Τι καρδιά ρε; Τι φλώρος αυτός ο μαύρος». Τσακ, να σου και ο κοινωνικός ρατσισμός, που θα αποφευγόταν αν του έβαζαν καμία υπερδύναμη της προκοπής. Αλλά προφανώς αυτό ήταν κάτι που δεν τους ένοιαζε, επειδή το όλο σύστημα είχε στηθεί σε υποκρισίες και συμπλέγματα, όχι σε εξονυχιστική έρευνα και πραγματική θέληση για μάθηση των παιδιών.  Από όλο αυτό το φιάσκο, μία σειρά θεωρείται αξιόλογη κατά κοινή ομολογία, το Magic School Bus (το μαγικό σχολικό στην Ελλάδα αν θυμάμαι καλά). Ακόμα και αυτό βέβαια θυμάμαι πως τα πιτσιρίκια το θεωρούσαμε αρκετά πιο πάνω από άλλες πατάτες, αλλά και πάλι δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό που θα μας κάνει να το δούμε με τεράστιο ενδιαφέρον. Και όταν βλέπεις πως αυτό είναι το μόνο και το καλύτερο παράδειγμα όλου του απαυγάσματος, τότε ξέρεις ότι κάτι δεν έγινε καλά στην όλη υπόθεση.

 

 

Στην άλλη πλευρά του ωκεανού τώρα, εις τας Ελλάδας, η κατάσταση ήταν η αναμενόμενη. Ελλείψει καλής πρώτης ύλης, ακολούθησε ξηρασία και στα μέρη μας. Αφού δεν παράγουμε καρτούν και αφού υπήρχαν λιγότερα και μέτρια καρτούν προς εισαγωγή, είδαμε μία πτώση τόσο στην ποιότητα όσο και στην ποσότητα αυτών. Το καλύτερο βέβαια ήταν άλλο. Το καλύτερο ήταν πως αντί να μάθουμε ως χώρα από το φιάσκο της Αμερικής, εμείς τι κάναμε; Μα φυσικά υιοθετήσαμε κανόνες όπως οι παραπάνω! ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΚΠΛΗΣΣΟΜΑΙ;

 

Δεν έχω τώρα αριθμούς νόμων και ΦΕΚ πρόχειρα, όμως πέρασαν κι εδώ νόμοι αντίστοιχης ισχύος. Ο πιο σημαντικός ήταν πως απαγορεύονται οι παιδικές διαφημίσεις επειδή... ξέρετε πλέον, τα παιδιά είναι κωθώνια. Επιτρέπονται «κανονικές διαφημίσεις παιχνιδιών» μόνο τις ώρες 22:00 έως 08:00 αν θυμάμαι καλά, αυτός είναι και ο λόγος που σταματήσαμε να τις βλέπουμε τις ώρες υψηλής τηλεθέασης. Αυτές οι διαφημίσεις όμως χρηματοδοτούν τον σταθμό, και για να τις δουν τα παιδιά, πρέπει να παίζουν παιδικά προγράμματα. Αν δεν μπορούν να τις βάλουν, τότε δεν έχει νόημα να βάζουν κινούμενα σχέδια εξ αρχής.

 

Εκείνη την περίοδο θυμάμαι, αρχές του 2000, είδαμε διάφορα παραθυράκια. Αν ασχοληθεί κανείς και τα ψάξει εκ των έσω, θα δει τον απόλυτο παραλογισμό. Εταιρίες όπως το ΙΝΚΑ (ΙΝστιτούτο ΚΑταναλωτή), συνασπισμοί μητεράδων, κομματικές εφημερίδες όπως ο Ριζοσπάστης και πολύυυυς ακόμα κόσμος (που δεν έχω κάτι με τους ανθρώπους εννοείται, ιστορικά τα αναφέρω) να κάνουν καταγγελίες στα κανάλια, και τα κανάλια είτε να αδιαφορούν επειδή είναι μεγάλα και τρανά, είτε να ψάχνουν να βρουν παραθυράκια στους ήδη υπάρχοντες νόμους. Του στυλ να φτιάχνονται διαφημίσεις και να περνάνε ως συλλογές και όχι ως παιχνίδια, ώστε να συνεχίσουν να βάζουν κινούμενα σχέδια, ενώ οι κανόνες στις διαφημίσεις να γίνονται πιο αυστηροί (και όχι πάντα ρεαλιστικοί), και γενικά να φτιάχνονται διαφημίσεις σύμφωνα με τα επιτελεία των εκάστοτε δικηγόρων, και όχι σύμφωνα με το συμφέρον των παιδιών.

 

Έχουμε μπλεχτεί δηλαδή σε δύο μέτωπα, το ένα των καναλιών που θέλει να βγάλει φράγκα με τις διαφημίσεις, και το άλλο των καταναλωτών που αντιτίθεται στους προφασισμούς των καναλιών. Και αυτά τα δύο μέτωπα, δεν σκέφτηκαν, μήπως οι νόμοι εξ αρχής ήταν παράλογοι, και μήπως έπρεπε να βρεθεί μία λύση σύμφωνα με τις αντικειμενικές ανάγκες και αντιλήψεις των παιδιών. Και τα δύο μέτωπα έχουν ως σημαία το καλό των παιδιών, τα οποία είναι και τα μόνα που πλήρωσαν την νύφη στο τέλος επειδή οι μεγάλοι αντί να κάτσουν να τα βρουν μεταξύ τους, ήταν πολύ απασχολημένοι με το να μαλώνουν ο ένας με τον άλλον.

 

Αυτός ο παραλογισμός έχει κρατήσει εν μέρει μέχρι και σήμερα, αλλά σε αρκετά μικρότερο βαθμό, επειδή είναι μεγάλος μπελάς και δεν αξίζει τον κόπο. Είναι που είναι και λίγα τα κινούμενα γενικά, πλέον με το διαδίκτυο βλέπει ο καθένας ό,τι κινούμενα θέλει και σου λέει «στον διάτανο τα κινούμενα, βάλε στυλ Μενεγάκη που είναι απλό, δοκιμασμένο και προσοδοφόρο» και είναι όλοι ευχαριστημένοι και χαρούμενοι. Τα κανάλια δεν βάζουν παιδικές διαφημίσεις, άρα δεν έχουν αντιδράσεις από το κοινό, ενώ η πιτσιρικαρία έχει βρει το internet, κατεβάζει anime με το κιλό τζάμπα χωρίς διαφημίσεις, και όλα ωραία και καλά

 

Αν προσθέσεις τώρα σε όλα τα παραπάνω και την αντικειμενική μας νοσταλγία σε κάθε τι παλιό που έχουμε μεγαλώσει μαζί του, θα έχεις την απάντησή σου. Παιδιά 15 ετών, να λένε πως  τα καινούργια κινούμενα είναι μάπα, ενώ τα παλιά είναι καλύτερα. Τα οποία παλιά δικά τους είναι τα καινούργια που αναθεμάτιζα εγώ και η παρέα μου. Όλα είναι κύκλος, παντού υπάρχουν καλά και άσχημα αντικείμενα σε κάθε τομέα. Παλιότερα υπήρχαν περισσότερα καρτούν, άρα και περισσότερα διαμάντια ανάμεσά τους, ενώ πλέον υπάρχουν λιγότερα, άρα και ο αριθμός των αντικειμενικά καλών σειρών αναπόφευκτα θα έχει πέσει. Το θέμα είναι να έχουμε την ωριμότητα και την αντικειμενικότητα ώστε να κρίνουμε σωστά και ψύχραιμα

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 4, 2019 από PhantomDuck

[falconara90]

Κι εκεί που ετοιμάζομαι να πω δυο κουβέντες, πετάγεται ο από πάνω και καλύπτει με το παραπάνω, όσα ήθελα να πω.

 

Εμένα, όλες αυτές οι συζητήσεις που θυμίζει το χάσμα των γενεών. Αν κάνουμε την έρευνά μας, θα δούμε ότι όλες οι εποχές έχουν τα καλά και τα κακά τους. Τα 80ς και τα 90ς δεν ήταν η Γη της Επαγγελείας, απλά τότε, για λόγους που ανέφερε ο Phantom, τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για τους δημιουργούς και υπήρχε μεγαλύτερη ευκολία στο να βγει μια σειρά κινουμένων σχεδίων. Αν συνυπολογίσουμε ότι ήταν και η εποχή που ανακαλύπτανε το μέσο, υπήρχε και πρόσφορο έδαφος για πειραματισμούς και νέα πράγματα. Τώρα, όπως είναι λογικό, δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Πράγμα που μειώνει, ίσως, τις πιθανότητες να δούμε κάτι καλό και πρωτοποριακό, τύπου ThunderCats.

Θα επιμείνω όμως σε ένα πράγμα: Δεν είναι όλα τα σημερινά σκουπίδια. Σειρές όπως το Transformers Prime, Young Justice και άλλα, που δε μου έρχονται στο μυαλό, δε βγήκαν σε μια μακρινή εποχή. Κυκλοφόρησαν τη τελευταία πενταετία. Και ορισμένα εξ' αυτών είναι καλύτερα από αυτά που έπαιζαν στην "εποχή μας". Παράδειγμα: Τη Παρασκευή το Netflix έβγαλε ένα reboot του Voltron το οποίο είναι, το λιγότερο, καλύτερο του αυθεντικού Voltron από την δεκαετία του '80. (Πιο επίκαιρο και στοχευμένο παράδειγμα, πεθαίνεις)

 

Θα μπορούσα να επεκταθώ και να γράψω σελίδες ολόκληρες, αλλά θα περιοριστώ μόνο στο να σας πω πως προτού μπείτε στη διαδικασία σύγκρισης των εποχών, καθίστε τώρα σαν μεγάλοι και ξαναδείτε τις σειρές που λατρεύατε ως παιδιά και δείτε και μερικές αντίστοιχες σειρές των τελευταίων χρόνων. Θεωρώ ότι θα διαπιστώσετε και μόνοι σας αυτά που προσπαθώ να πω. (Παράδειγμα 2: Δείτε τα Χελωνονιντζάκια του '87 και μετά δείτε και τα Χελωνονιντζάκια του '03). Επίσης, αν θέλετε, μπορώ να σας παραθέσω πολύ καλές σειρές από όλες τις εποχές για να δείτε. Όχι για να συγκρίνετε, αλλά για να δείτε αξιόλογα πράγματα και να το απολαύσετε

[deadneighbours]

Δεν νομιζω ότι τα κινουμενα σχεδια μπορουν να επειρεασουν ένα παιδι ,δηλαδή όλα αυτά τα παιδια που γινονται βιαια η εχουν καποια παραβατικη συμπεριφορά,εβλεπαν ασχημα κινουμενα σχεδια.Δεν νομιζω,τωρα αν υπαρχουν ποιο καλα κινουμενα από καποια αλλα,βεβαια υπαρχουν,αλλα πιστευω να αφήσουμε τα παιδια να διαλλεξουν μονα τους,μην βαζουμε λογοκρισίες και αλλα τετοια τεχνάσματα,με αυτόν τον τροπο ελεγχουμε το μυαλο τους και στο κατω κατω αν κατι δεν μας αρεσει κατι υπαρχει και το κουμπι στο τηλεκοντρόλ,το παταμε και αλλαζουμε καναλι,τοσο απλο είναι.Πιστευω ότι αυτοι που βαζουν λογοκρισίες μετατρεπουν τα παιδια σε μηχανες τηλεθεασης.Τα κινουμενα σχεδια δεν είναι βιβλιο ψυχαναλυσης,ειναι μεσο διασκεδασης.

[Christaras]

Ως παιδί που μεγάλωσε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με σειρές που μίσησαν οι μεγαλύτεροι όπως Dragon Ball Z, Digimon, Pokemon, Yugioh, αλλά και σειρές με σούπερ ήρωες και πόοοοσα άλλα που δεν θυμάμαι τώρα, έχω να πω πως τα περισσότερα από αυτά είναι εξαιρετικά για παιδιά. Τόσο εξαιρετικά όσο είναι τα σημερινά παιδικά. Τόσο εξαιρετικά όσο ήταν και τα παλαιότερα. 

Στην εποχή που μεγάλωσα εγώ ήταν πολύ της μόδας τα anime με τερατάκια, ξύλο κλπ. Οι τότε γονείς, πολλοί από αυτούς, να λένε τι είναι αυτά που δείχνουν στα παιδιά, είναι του σατανά κλπ κλπ (θυμάμαι μια καθηγήτρια που είχα στο γυμνάσιο, θρησκευτικός παρακαλώ, που έλεγε εμένα τα παιδιά μου δεν βλέπουν σπάιντερμαν και πενεύονταν με καμάρι). 

Ειλικρινά, από τα παιδικά που ανάφερα παραπάνω, που πολλοί παλαιότεροι τα θεωρούν τουλάχιστον χαζά και ακατάλληλα, πήρα και πολλά μυνήματα για τη ζωή, ακόμα και ως παιδί. 

Πριν μερικά χρόνια που ασχολιόμουν ακόμα λίγο με τα παιδικά, έλεγα και γω, μα κοίτα τι χαζά δείχνουν στα παιδιά. Αυτό όμως βλέποντας τα με μία ματιά. Και ναι η αλήθεια ότι όλα τα παιδικά με μια ματιά δείχνουν χαζά. Και μένα π.χ. τα κινούμενα της δεκαετίας του '80 μου φαίνονταν χαζά και κακοσχεδιασμένα. Μέχρι που είδα 2 anime εκείνης της εποχής (ένα παιδικό και ένα για μεγαλύτερους), και τα λάτρεψα. Τα είδα όμως. Όχι μια ματιά, αλλά από την αρχή.

Κανένα παιδικό δεν μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ένα παιδί, γτ τα παιδιά όσο χαζά και να είναι καταλαβαίνουν ότι αυτά που βλέπουν δεν είναι εφικτό και να γίνουν. Γι αυτό και παίζουν, γτ ξέρουν ότι δεν είναι πραγματικότητα. Αλλιώς θα βλέπαμε κάθε μέρα παιδιά να πέφτουν από μπαλκώνια κάνωντας τον σούπερμαν, ή να πλακώνονται στο ξύλο όπως ο γκόκου.

[ΚΟΜΙΞ]

Ως παιδί που μεγάλωσε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με σειρές που μίσησαν οι μεγαλύτεροι όπως Dragon Ball Z, Digimon, Pokemon, Yugioh, αλλά και σειρές με σούπερ ήρωες και πόοοοσα άλλα που δεν θυμάμαι τώρα, έχω να πω πως τα περισσότερα από αυτά είναι εξαιρετικά για παιδιά. Τόσο εξαιρετικά όσο είναι τα σημερινά παιδικά. Τόσο εξαιρετικά όσο ήταν και τα παλαιότερα. 

Στην εποχή που μεγάλωσα εγώ ήταν πολύ της μόδας τα anime με τερατάκια, ξύλο κλπ. Οι τότε γονείς, πολλοί από αυτούς, να λένε τι είναι αυτά που δείχνουν στα παιδιά, είναι του σατανά κλπ κλπ (θυμάμαι μια καθηγήτρια που είχα στο γυμνάσιο, θρησκευτικός παρακαλώ, που έλεγε εμένα τα παιδιά μου δεν βλέπουν σπάιντερμαν και πενεύονταν με καμάρι). 

Ειλικρινά, από τα παιδικά που ανάφερα παραπάνω, που πολλοί παλαιότεροι τα θεωρούν τουλάχιστον χαζά και ακατάλληλα, πήρα και πολλά μυνήματα για τη ζωή, ακόμα και ως παιδί. 

Πριν μερικά χρόνια που ασχολιόμουν ακόμα λίγο με τα παιδικά, έλεγα και γω, μα κοίτα τι χαζά δείχνουν στα παιδιά. Αυτό όμως βλέποντας τα με μία ματιά. Και ναι η αλήθεια ότι όλα τα παιδικά με μια ματιά δείχνουν χαζά. Και μένα π.χ. τα κινούμενα της δεκαετίας του '80 μου φαίνονταν χαζά και κακοσχεδιασμένα. Μέχρι που είδα 2 anime εκείνης της εποχής (ένα παιδικό και ένα για μεγαλύτερους), και τα λάτρεψα. Τα είδα όμως. Όχι μια ματιά, αλλά από την αρχή.

Κανένα παιδικό δεν μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ένα παιδί, γτ τα παιδιά όσο χαζά και να είναι καταλαβαίνουν ότι αυτά που βλέπουν δεν είναι εφικτό και να γίνουν. Γι αυτό και παίζουν, γτ ξέρουν ότι δεν είναι πραγματικότητα. Αλλιώς θα βλέπαμε κάθε μέρα παιδιά να πέφτουν από μπαλκώνια κάνωντας τον σούπερμαν, ή να πλακώνονται στο ξύλο όπως ο γκόκου.

Και οι 4 σειρές που αναφέρεις στην αρχή είναι ανιμε πάντως... Το DragonBall και το Yugioh στην Ιαπωνία στόχευαν Teenagers ενώ η Αγγλική έκδοση τα έκανε πιο παιδικά ειδικά στην περίπτωση του δεύτερου. Όταν διάβασα το μάνγκα και είδα την Ιαπωνική του έκδοση εντυπωσιάστικα με τις διαφορές

 

Γενικά συμφωνώ και με εσένα και τον Γιώργο στο ζήτημα πάντως. Όσον αφορά τα καρτούν θεωρώ ότι και τα καρτούν της Disney με τον Μίκυ πλέον είναι άσχημα σχεδιασμένα. Βλέπεις καρτούν του 1940 και το σχέδιο είναι πολύ καλύτερο. Βέβαια, ο Γιώργος μου έχει πει ότι το νέο 3d σχέδιο γίνεται και για οικονομία και για επιφύλαξη ως προς το αποτέλεσμα... Αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι καλό... Εάν δείτε τι βίντεο βάλαν για τα 82 χρόνια του Ντόναλντ στο φβ από το καρτούν θα καταλάβετε τι εννοώ...

Επεξεργασία Ιουνίου 14, 2016 από ΚΟΜΙΞ

[Manitou]

Πολύ ωραίο θέμα!!

 

Ενα σχόλιο μόνο για τον φίλτατο PhantomDuck. Αν τον βάλουμε να γράψει ένα άρθρο σχετικά αν είναι καλύτερες οι άσπρες από τις μάυρες σίτες ΠΑΛΙ θα γράψει κάτι που θα αξίζει να διαβάσεις!!!! Τι να πω!!!Μένω συνεχώς άφωνος!

[PhantomDuck]

[...] Και μένα π.χ. τα κινούμενα της δεκαετίας του '80 μου φαίνονταν χαζά και κακοσχεδιασμένα. Μέχρι που είδα 2 anime εκείνης της εποχής (ένα παιδικό και ένα για μεγαλύτερους), και τα λάτρεψα. Τα είδα όμως. Όχι μια ματιά, αλλά από την αρχή. [...]

Το anime για μεγαλύτερους ήταν το Evangelion να υποθέσω;

 

 

[...]Βέβαια, ο Γιώργος μου έχει πει ότι το νέο 3d σχέδιο γίνεται και για οικονομία και για επιφύλαξη ως προς το αποτέλεσμα... Αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι καλό... Εάν δείτε τι βίντεο βάλαν για τα 82 χρόνια του Ντόναλντ στο φβ από το καρτούν θα καταλάβετε τι εννοώ... [...]

Το 3D animation ούτε εμένα με ξετρελαίνει. Το βλέπω μεν ευχάριστα, όμως προτιμώ 2D ανά πάσα στιγμή το οποίο και λατρεύω. Συγκεκριμένα για την Disney που αναφέρεις, οι ιθύνοντες έχουν δώσει το ΟΚ στους καλλιτέχνες να ασχοληθούν με ό,τι αυτοί κρίνουν καλύτερο, και οι ίδιοι προτιμούν 3D για συγκεκριμένους λόγους. Είναι πιο εύκολο, πιο ανέξοδο, πιο γρήγορο (και έχει λιγότερο ρίσκο για να τους ρίξουν το φταίξιμο αν αποτύχει θα συμπλήρωνα εγώ ). Αλλά τουλάχιστον δεν είναι κατ' εξοχήν 3D όπως η Pixar, επομένως όταν ξεμείνουν από νοοτροπίες και ιδέες, δεν είναι καθόλου απίθανο να ξαναδούμε νέες Disney δισδιάστατες ταινίες κινουμένων σχεδίων στους κινηματογράφους. Αλλά κάτι τέτοιο πιστεύω πως αν γίνει, θα αργήσει πολλά χρόνια, άρα ας βολευτούμε με κάτι άλλο μέχρι τότε.

 

ChrisL, ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια, αλλά δυστυχώς θα σε απογοητεύσω. Οι σίτες που μου έβαλαν οι μάστορες στο σπίτι είναι ασημένιες, άρα αυτές είναι οι καλύτερες

[Christaras]

Και οι 4 σειρές που αναφέρεις στην αρχή είναι ανιμε πάντως... Το DragonBall και το Yugioh στην Ιαπωνία στόχευαν Teenagers ενώ η Αγγλική έκδοση τα έκανε πιο παιδικά ειδικά στην περίπτωση του δεύτερου. Όταν διάβασα το μάνγκα και είδα την Ιαπωνική του έκδοση εντυπωσιάστικα με τις διαφορές

 

Γενικά συμφωνώ και με εσένα και τον Γιώργο στο ζήτημα πάντως. Όσον αφορά τα καρτούν θεωρώ ότι και τα καρτούν της Disney με τον Μίκυ πλέον είναι άσχημα σχεδιασμένα. Βλέπεις καρτούν του 1940 και το σχέδιο είναι πολύ καλύτερο. Βέβαια, ο Γιώργος μου έχει πει ότι το νέο 3d σχέδιο γίνεται και για οικονομία και για επιφύλαξη ως προς το αποτέλεσμα... Αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι καλό... Εάν δείτε τι βίντεο βάλαν για τα 82 χρόνια του Ντόναλντ στο φβ από το καρτούν θα καταλάβετε τι εννοώ...

Τι anime τι κινούμενο σχεδιο... Μονο η χώρα προέλευσης αλλάζει. Απλως αναφέρα αυτά πρωτα γτ είναι απο τα λιγα που έχουν "κατηγορηθεί" αλλά βλέπω κ σήμερα πολύ ευχάριστα.

 

Το anime για μεγαλύτερους ήταν το Evangelion να υποθέσω;

 

 

 

Το 3D animation ούτε εμένα με ξετρελαίνει. Το βλέπω μεν ευχάριστα, όμως προτιμώ 2D ανά πάσα στιγμή το οποίο και λατρεύω. Συγκεκριμένα για την Disney που αναφέρεις, οι ιθύνοντες έχουν δώσει το ΟΚ στους καλλιτέχνες να ασχοληθούν με ό,τι αυτοί κρίνουν καλύτερο, και οι ίδιοι προτιμούν 3D για συγκεκριμένους λόγους. Είναι πιο εύκολο, πιο ανέξοδο, πιο γρήγορο (και έχει λιγότερο ρίσκο για να τους ρίξουν το φταίξιμο αν αποτύχει θα συμπλήρωνα εγώ ). Αλλά τουλάχιστον δεν είναι κατ' εξοχήν 3D όπως η Pixar, επομένως όταν ξεμείνουν από νοοτροπίες και ιδέες, δεν είναι καθόλου απίθανο να ξαναδούμε νέες Disney δισδιάστατες ταινίες κινουμένων σχεδίων στους κινηματογράφους. Αλλά κάτι τέτοιο πιστεύω πως αν γίνει, θα αργήσει πολλά χρόνια, άρα ας βολευτούμε με κάτι άλλο μέχρι τότε.

 

ChrisL, ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια, αλλά δυστυχώς θα σε απογοητεύσω. Οι σίτες που μου έβαλαν οι μάστορες στο σπίτι είναι ασημένιες, άρα αυτές είναι οι καλύτερες

Καλά το nge δεν θεωρείτε παλιό "παλιό". Στο παλιό που αναφέρομαι είναι το hokuto no ken. Απο artwork και θέμα παλαιότητας βρωμαει 80s και όμως *αμαει ακόμα κ σήμερα.

[Ο επισκέπτης minerboh]

Και οι 4 σειρές που αναφέρεις στην αρχή είναι ανιμε πάντως... Το DragonBall και το Yugioh στην Ιαπωνία στόχευαν Teenagers ενώ η Αγγλική έκδοση τα έκανε πιο παιδικά ειδικά στην περίπτωση του δεύτερου. Όταν διάβασα το μάνγκα και είδα την Ιαπωνική του έκδοση εντυπωσιάστικα με τις διαφορές

 

Γενικά συμφωνώ και με εσένα και τον Γιώργο στο ζήτημα πάντως. Όσον αφορά τα καρτούν θεωρώ ότι και τα καρτούν της Disney με τον Μίκυ πλέον είναι άσχημα σχεδιασμένα. Βλέπεις καρτούν του 1940 και το σχέδιο είναι πολύ καλύτερο. Βέβαια, ο Γιώργος μου έχει πει ότι το νέο 3d σχέδιο γίνεται και για οικονομία και για επιφύλαξη ως προς το αποτέλεσμα... Αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι καλό... Εάν δείτε τι βίντεο βάλαν για τα 82 χρόνια του Ντόναλντ στο φβ από το καρτούν θα καταλάβετε τι εννοώ...

Το Dragonball είναι ανιμε για 18 και πάνω. Ειδικά το Ζ,  στα πρώτα επεισόδια, βροντοφωνάζει βία, σεξισμός και χιούμορ τουαλέτας για 18ρηδες και άνω.

 

Το Yu-Gi-Oh  είναι μια περίεργη περίπτωση. Το μάνγκα αρχικά προοριζόταν να είναι μάνγκα τρόμου. Οι πρώτοι τόμοι έχουν σοκαριστiκές σκηνές, ακόμα και για μεγάλους. Μετά συστήθηκε το γνωστό σε όλους καρτοπαίγνιο και επικεντρώθηκε εκεί μιας και έκανε υπολογίσιμη επιτυχία, με υπολογίσιμες στιγμές τρόμου. Όταν ολοκληρώθηκε η αυθεντική ιστορία όμως και άρχισαν τα σπιν-οφ, άρχισε και ο παλιμπεμπισμός. Εξαιρούνται το 5D's και ως ενα μικρούτσικο βαθμό το πρόσφατο ARC-V.

Επεξεργασία Ιουνίου 15, 2016 από minerboh

[ΚΟΜΙΞ]

Το Dragonball είναι ανιμε για 18 και πάνω. Ειδικά το Ζ,  στα πρώτα επεισόδια ,βροντοφωνάζει βία, σεξισμός και χιούμορ τουαλέτας για 18ρηδες και άνω.

 

Το Yu-Gi-Oh  είναι μια περίεργη περίπτωση. Το μάνγκα αρχικά προοριζόταν να είναι μάνγκα τρόμου. Οι πρώτοι τόμοι έχουν σοκαριστiκές σκηνές, ακόμα και για μεγάλους. Μετά συστήθηκε το γνωστό σε όλους καρτοπαίγνιο και επικεντρώθηκε εκεί μιας και έκανε υπολογίσιμη επιτυχία, με υπολογίσιμες στιγμές τρόμου. Όταν ολοκληρώθηκε η αυθεντική ιστορία όμως και άρχισαν τα σπιν-οφ, άρχισε και ο παλιμπεμπισμός. Εξαιρέρουνται το 5D's και ως ενα μικρούτσικο βαθμό το πρόσφατο ARC-V.

Μάλλον ξέχασα να γράψω και άνω στην ηλικία... Θα συμφωνήσω και χαίρομαι που η νέα ταινία Yugioh ακολουθεί το πνεύμα του Μάνγκα Πραγματικά ο Takahashi έφτιαξε ένα υπέροχο μανγκα. Πάντως όσον αφορά το Dragon Ball το Super έχει μειώσει αρκετά θα έλεγα κάποια πράγματα σε σχέση με το Z ειδικά το αίμα...

[Ο επισκέπτης minerboh]

Μάλλον ξέχασα να γράψω και άνω στην ηλικία... Θα συμφωνήσω και χαίρομαι που η νέα ταινία Yugioh ακολουθεί το πνεύμα του Μάνγκα Πραγματικά ο Takahashi έφτιαξε ένα υπέροχο μανγκα. Πάντως όσον αφορά το Dragon Ball το Super έχει μειώσει αρκετά θα έλεγα κάποια πράγματα σε σχέση με το Z ειδικά το αίμα...

Δυστυχώς, το καθεστώς ''Ντόρα η Σπασίκλω Εξερευνήτρια'' έπληξε και την Ιαπωνία. Δεν εξηγείται αλλιώς....

[ΤασίαΚούτ]

Τα παιδικα που προβαλονται τα τελευταια χρονια στην τηλεοραση ειναι για τα μπαζα.Φυσικα και δεν συγκρινονται με τις δεκαετιες 80'ς κυριως και 90'ς.Κατι πεπα γουρουνακι σον το προβατο κτλ η και κατι γιαπωνεζικα ειναι για τα σκουπιδια.

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας μάλιστα το παιδικό Πέπα απευθύνεται σε  μικρά παιδιά και μάλιστα σε μια εποχή που τα σημερινά παιδιά είναι σχεδόν συνηθησμένα σε σκηνές που ορισμένες απο αυτές  είναι ακατάλληλες......

[ΤασίαΚούτ]

Δυστυχώς, το καθεστώς ''Ντόρα η Σπασίκλω Εξερευνήτρια'' έπληξε και την Ιαπωνία. Δεν εξηγείται αλλιώς....

Το Ντραγκομπολ ήταν πολυ ωραίο και δη πολύ πλακατζίδικο παιδικό τωρα ομως γιατί το εκοψαν; Οσο για την Ντόρα ο κατακλυσμός που έφερε στην Ιαπωνία δεν εξηγείται -η χώρα αυτή που  ειναι πηγή για τα κόμιξ  πως μπόρεσε να δεχθεί ενα τόσο άνοστο παιδικό όπως αυτό; Μια φορά την είδα και μάλιστα ένιωθα οτι έβλεπα ενα πρόγραμμα της FisherpriceΗ εταιρεία που σχεδιάζει παιχνίδια για τα παιδιά προσχολικής και νηπιακής ηλικίας .Και όχι ένα ωραίο παιδικό.

Επεξεργασία Ιουνίου 15, 2016 από ΤασίαΚούτ

[ΤασίαΚούτ]

Το Dragonball είναι ανιμε για 18 και πάνω. Ειδικά το Ζ,  στα πρώτα επεισόδια, βροντοφωνάζει βία, σεξισμός και χιούμορ τουαλέτας για 18ρηδες και άνω.

 

Το Yu-Gi-Oh  είναι μια περίεργη περίπτωση. Το μάνγκα αρχικά προοριζόταν να είναι μάνγκα τρόμου. Οι πρώτοι τόμοι έχουν σοκαριστiκές σκηνές, ακόμα και για μεγάλους. Μετά συστήθηκε το γνωστό σε όλους καρτοπαίγνιο και επικεντρώθηκε εκεί μιας και έκανε υπολογίσιμη επιτυχία, με υπολογίσιμες στιγμές τρόμου. Όταν ολοκληρώθηκε η αυθεντική ιστορία όμως και άρχισαν τα σπιν-οφ, άρχισε και ο παλιμπεμπισμός. Εξαιρούνται το 5D's και ως ενα μικρούτσικο βαθμό το πρόσφατο ARC-V.

Μα είναι σοβαροί εκεί στην Ντίσνευ ; Δηλαδή για λόγους οικονομίας προτιμουν να παράγουν τέτοια χάλια; Ακολουθως συγκρίνεται η ποιότητα ενός πραγματικά ταλαντούχου σχεδιαστή με αυτή την τσαπατσουλιά; Διότι ο πραγματικά ταλαντούχος αφιερώνει πολύ χρόνο για να παράγει ενα άριστο διαχρονικό αποτέλεσμα.Τέλος η πένα δεν συγκρίνεται με τον υπολογιστη. Διαφορετική αξία εχει η άρτια ανατομία του Ρούμπους και καθε άλλου χαρισματικού ζωγράφου και αλλιώς μια εταιρεία να διαθέτει μέτριας ποιότητας πένες συνδιασμένες με υπολογιστή(τί να σου κάνει ο τελευταίος; ) 

[ΤασίαΚούτ]

Και οι 4 σειρές που αναφέρεις στην αρχή είναι ανιμε πάντως... Το DragonBall και το Yugioh στην Ιαπωνία στόχευαν Teenagers ενώ η Αγγλική έκδοση τα έκανε πιο παιδικά ειδικά στην περίπτωση του δεύτερου. Όταν διάβασα το μάνγκα και είδα την Ιαπωνική του έκδοση εντυπωσιάστικα με τις διαφορές

 

Γενικά συμφωνώ και με εσένα και τον Γιώργο στο ζήτημα πάντως. Όσον αφορά τα καρτούν θεωρώ ότι και τα καρτούν της Disney με τον Μίκυ πλέον είναι άσχημα σχεδιασμένα. Βλέπεις καρτούν του 1940 και το σχέδιο είναι πολύ καλύτερο. Βέβαια, ο Γιώργος μου έχει πει ότι το νέο 3d σχέδιο γίνεται και για οικονομία και για επιφύλαξη ως προς το αποτέλεσμα... Αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι καλό... Εάν δείτε τι βίντεο βάλαν για τα 82 χρόνια του Ντόναλντ στο φβ από το καρτούν θα καταλάβετε τι εννοώ... 

 

Και οι 4 σειρές που αναφέρεις στην αρχή είναι ανιμε πάντως... Το DragonBall και το Yugioh στην Ιαπωνία στόχευαν Teenagers ενώ η Αγγλική έκδοση τα έκανε πιο παιδικά ειδικά στην περίπτωση του δεύτερου. Όταν διάβασα το μάνγκα και είδα την Ιαπωνική του έκδοση εντυπωσιάστικα με τις διαφορές

 

Γενικά συμφωνώ και με εσένα και τον Γιώργο στο ζήτημα πάντως. Όσον αφορά τα καρτούν θεωρώ ότι και τα καρτούν της Disney με τον Μίκυ πλέον είναι άσχημα σχεδιασμένα. Βλέπεις καρτούν του 1940 και το σχέδιο είναι πολύ καλύτερο. Βέβαια, ο Γιώργος μου έχει πει ότι το νέο 3d σχέδιο γίνεται και για οικονομία και για επιφύλαξη ως προς το αποτέλεσμα... Αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι καλό... Εάν δείτε τι βίντεο βάλαν για τα 82 χρόνια του Ντόναλντ στο φβ από το καρτούν θα καταλάβετε τι εννοώ...

 

Επεξεργασία Ιουνίου 15, 2016 από ΤασίαΚούτ

[ΚΟΜΙΞ]

Το Ντραγκομπολ ήταν πολυ ωραίο και δη πολύ πλακατζίδικο παιδικό τωρα ομως γιατί το εκοψαν; Οσο για την Ντόρα ο κατακλυσμός που έφερε στην Ιαπωνία δεν εξηγείται -η χώρα αυτή ειναι πηγή για τα κόμιξ .

Εντάξει το DragonBall παιδικό δεν το λες καθώς ποτέ δεν ήταν αυτός ο στόχος του... Το παιδικό κοινό... Ότι είναι animated δεν σημαίνει ότι είναι παιδικό. Δυστυχώς γενικά πολλά άτομα έχουν/είχαν αυτήν την πεποίθηση στην Ελλάδα.... Αλλά αυτό ευτυχώς αυτό αλλάζει με τις γενιές. 

 

Όσο για την Disney όπως είπα παραπάνω το αποτέλεσμα δεν είναι καλό και φαίνεται εάν το συγκρίνει κανείς με παλιά καρτούν διαμάντια...

[ΤασίαΚούτ]

Δεν νομιζω ότι τα κινουμενα σχεδια μπορουν να επειρεασουν ένα παιδι ,δηλαδή όλα αυτά τα παιδια που γινονται βιαια η εχουν καποια παραβατικη συμπεριφορά,εβλεπαν ασχημα κινουμενα σχεδια.Δεν νομιζω,τωρα αν υπαρχουν ποιο καλα κινουμενα από καποια αλλα,βεβαια υπαρχουν,αλλα πιστευω να αφήσουμε τα παιδια να διαλλεξουν μονα τους,μην βαζουμε λογοκρισίες και αλλα τετοια τεχνάσματα,με αυτόν τον τροπο ελεγχουμε το μυαλο τους και στο κατω κατω αν κατι δεν μας αρεσει κατι υπαρχει και το κουμπι στο τηλεκοντρόλ,το παταμε και αλλαζουμε καναλι,τοσο απλο είναι.Πιστευω ότι αυτοι που βαζουν λογοκρισίες μετατρεπουν τα παιδια σε μηχανες τηλεθεασης.Τα κινουμενα σχεδια δεν είναι βιβλιο ψυχαναλυσης,ειναι μεσο διασκεδασης.

Σωστά μιλάτε .Αλλωστε ενα παιδί ,επιρρεάζεται περισσότερο και απο άλλους παράγοντες όπως, οικογενιακά, φιλικά και σχολικά περιβάλλοντα .Επειδή όμως ,η εικόνα είναι το πλέον πανίσχυρο μέσο, διότι περνά εμμέσως μηνύματα είναι καλύτερα οι εταιρίες που τα παράγουν, να προσέχουν και λίγο.....Θυμάμαι χαρακτηριστικά αν δεν με απατά η μνήμη  μου, όταν το παιδικό πόκεμον παιζόταν στις ιαπωνικές τηλεοράσεις κάποια παιδάκια, πάθαιναν επιληψία (βεβαίως την είχα διαβάσει στο ίντερνετ η συγκεκριμένη ασθένια προέρχεται απο άλλες πηγές όμως κάποια στοιχεία μπορεί και να πυροδοτήσει κάτι άλλο) Τέλος, αλλιώς είναι ο ηρωισμός, αλλιώς ειναι το ρομάτζο και αλλιώς ειναι το να σπαμε κάποιον άλλο στο ξυλο-και επειδή η φαντασία μπερδεύεται ορισμένες φορές με την πραγματικότητα στο παιδικό μυαλό καταλαβαινετε τότε τα αποτελέσματα είναι δυσμενή.Στηρίζω την ποίοτητα σε όλο το φάσμα.

[ΤασίαΚούτ]

Κι εκεί που ετοιμάζομαι να πω δυο κουβέντες, πετάγεται ο από πάνω και καλύπτει με το παραπάνω, όσα ήθελα να πω.

 

Εμένα, όλες αυτές οι συζητήσεις που θυμίζει το χάσμα των γενεών. Αν κάνουμε την έρευνά μας, θα δούμε ότι όλες οι εποχές έχουν τα καλά και τα κακά τους. Τα 80ς και τα 90ς δεν ήταν η Γη της Επαγγελείας, απλά τότε, για λόγους που ανέφερε ο Phantom, τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για τους δημιουργούς και υπήρχε μεγαλύτερη ευκολία στο να βγει μια σειρά κινουμένων σχεδίων. Αν συνυπολογίσουμε ότι ήταν και η εποχή που ανακαλύπτανε το μέσο, υπήρχε και πρόσφορο έδαφος για πειραματισμούς και νέα πράγματα. Τώρα, όπως είναι λογικό, δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Πράγμα που μειώνει, ίσως, τις πιθανότητες να δούμε κάτι καλό και πρωτοποριακό, τύπου ThunderCats.

Θα επιμείνω όμως σε ένα πράγμα: Δεν είναι όλα τα σημερινά σκουπίδια. Σειρές όπως το Transformers Prime, Young Justice και άλλα, που δε μου έρχονται στο μυαλό, δε βγήκαν σε μια μακρινή εποχή. Κυκλοφόρησαν τη τελευταία πενταετία. Και ορισμένα εξ' αυτών είναι καλύτερα από αυτά που έπαιζαν στην "εποχή μας". Παράδειγμα: Τη Παρασκευή το Netflix έβγαλε ένα reboot του Voltron το οποίο είναι, το λιγότερο, καλύτερο του αυθεντικού Voltron από την δεκαετία του '80. (Πιο επίκαιρο και στοχευμένο παράδειγμα, πεθαίνεις)

 

Θα μπορούσα να επεκταθώ και να γράψω σελίδες ολόκληρες, αλλά θα περιοριστώ μόνο στο να σας πω πως προτού μπείτε στη διαδικασία σύγκρισης των εποχών, καθίστε τώρα σαν μεγάλοι και ξαναδείτε τις σειρές που λατρεύατε ως παιδιά και δείτε και μερικές αντίστοιχες σειρές των τελευταίων χρόνων. Θεωρώ ότι θα διαπιστώσετε και μόνοι σας αυτά που προσπαθώ να πω. (Παράδειγμα 2: Δείτε τα Χελωνονιντζάκια του '87 και μετά δείτε και τα Χελωνονιντζάκια του '03). Επίσης, αν θέλετε, μπορώ να σας παραθέσω πολύ καλές σειρές από όλες τις εποχές για να δείτε. Όχι για να συγκρίνετε, αλλά για να δείτε αξιόλογα πράγματα και να το απολαύσετε

Αγαπητέ κύριε Falconara καλησπέρα σας ευχαριστώ πολύ, για την απάντηση σας και σε ορισμένα από αυτά που αναφέρετε έχετε απόλυτα δίκαιο. Ωστόσο ο σκοπός , μου εξαρχής δεν ήταν ούτε η έμμεση αναφορά στην σύγκριση μεταξύ γενεών. Άλλωστε αυτό πάει πιο πολύ σε άτομα τρίτης ηλικίας και όχι, σε εμάς του Φόρουμ ΧεΧε Μακριά από εμάς-  εμείς ήμαστε νέοι και ωραίοι και διαβάζουμε κόμικς Οι παππούδες  δεν διαβάζουν εκτός και αν υπάρχουν εξαιρέσεις .Αλλά καμιά φορά, όταν η  μπάλα χάνεται όπως συνέβη στην περίπτωση με τα  σημερινά κινούμενα σχέδια(πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) τότε, η κατάσταση θα πρέπει να διορθώνεται προς το καλύτερο .Βεβαίως, όταν μεγαλώσαμε βλέπουμε τα πράγματα με άλλο μάτι, πιο ώριμο .Όντως, κάποιες σειρές όπως τα Χελωνονιτζάκια οι οποίες είναι διασκευή παλαιότερων πετυχημένων σειρών( να είδατε δεν ανέφερα αυτήν την καλή σειρά και σας ευχαριστώ, που μου επισημάνετε αυτό το λάθος)  όντως είναι καλή όμως οι υπόλοιπες; Όταν η ποιότητα υποβαθμίζεται και άλλο τότε δεν θα αναφερόμαστε μονάχα για αλλοίωση, αλλά για προσβολή των ίδιων των έργων. Να σας εξομολογηθώ και κάτι άλλο τόσο σε εσάς όσο και στους λοιπούς μας φίλους του φόρουμ; Λίγο καιρό πριν είδα την Καντι Κάντι στο y tube και παρότι ήταν ωραίο να με συγχωρέσετε ήταν κάπως θλιβερό...Λόγο ιστορίας και σεναρίου(μάλιστα η σειρά αυτή ειναι δημιούργημα δύο κυριών οι οποίες τα χάλασαν και εκτοτε δεν γνωρίζουμε τι απέγινε η ηρωίδα) Ε πήγα να πάθω κατάθλιψη .Όμως έναν Καπαμαρού θα το έβλεπα με όλη μου την καρδιά όπως και τα Τρανσφόρμερς ίσως και τα Θάντερκατς .Ηταν πιο ωραία σχεδιασμένα Θυμηθείτε την Τσιτάρα πόσο όμορφη ήταν -νομίζω μια φωτόγραφία της είναι στον Ερωτικό Τομέα-Αλλά όχι Ντόρα η Εξερευνήτρια μα την αλήθεια μου σας αναφέρω ότι θα βλέπω σακίδιο θα μου σπάει τα νέυρα και δεν θα θέλω να το χρησιμοποιήσω (Άκου παιδικό η Ντόρα). Σας ευχαριστώ πολύ πάντως .

Επεξεργασία Ιουνίου 15, 2016 από ΤασίαΚούτ

[Angel.tze]

Αυτο με την επιληψια των παιδιών στο ποκεμον ήταν σε ένα συγκεκριμένο επεισόδιο το οποίο banαραν ύστερα.

 

Και ισχύει οτι ο,τι ειναι animated δεν ειναι παιδικό. Απλά τσεκάρετε τους Simpsons, Family Guy, Bob's Burgers, Happy Tree Friends (το τελευταίο μην ο τσεκάρετε, ειναι αηδιαστικά )

 

Δυστυχώς πολλά παιδιά εχουν επηρεαστεί από τα παιδικά ώστε να βλάψουν τον εαυτό τους και άλλους. Πχ στην Αμερική ένα παιδί πήδηξε από το μπαλκόνι επειδή νόμιζε οτι μπορούσε να πετάξει σαν τον Σούπερμαν, δείτε και τι εχουν κάνει παιδιά εξαιτίας του Death Note. Δεν ειναι όλα για όλους. Κάποιοι μπορούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει, κάποιοι άλλοι όμως δεν μπορούν. Ειδικά παιδιά ηλικίας μέχρι 9 που βλέπουν βίαια παιδικά, εχουν προβλήματα μετά. Εγώ προςωπικα θα έλεγα πως καλύτερα τέτοιου είδους πράγματα με βία, ξύλο, αίμα, σεξ να τα βλέπουν παιδιά από 14 και πάνω που συνήθως εχουν το κατάλληλο μυαλό για να συνειδητοποιήσουν τι ειναι αληθινό και τι οχι.

[ΤασίαΚούτ]

Αυτο με την επιληψια των παιδιών στο ποκεμον ήταν σε ένα συγκεκριμένο επεισόδιο το οποίο banαραν ύστερα.

 

Και ισχύει οτι ο,τι ειναι animated δεν ειναι παιδικό. Απλά τσεκάρετε τους Simpsons, Family Guy, Bob's Burgers, Happy Tree Friends (το τελευταίο μην ο τσεκάρετε, ειναι αηδιαστικά )

 

Δυστυχώς πολλά παιδιά εχουν επηρεαστεί από τα παιδικά ώστε να βλάψουν τον εαυτό τους και άλλους. Πχ στην Αμερική ένα παιδί πήδηξε από το μπαλκόνι επειδή νόμιζε οτι μπορούσε να πετάξει σαν τον Σούπερμαν, δείτε και τι εχουν κάνει παιδιά εξαιτίας του Death Note. Δεν ειναι όλα για όλους. Κάποιοι μπορούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει, κάποιοι άλλοι όμως δεν μπορούν. Ειδικά παιδιά ηλικίας μέχρι 9 που βλέπουν βίαια παιδικά, εχουν προβλήματα μετά. Εγώ προςωπικα θα έλεγα πως καλύτερα τέτοιου είδους πράγματα με βία, ξύλο, αίμα, σεξ να τα βλέπουν παιδιά από 14 και πάνω που συνήθως εχουν το κατάλληλο μυαλό για να συνειδητοποιήσουν τι ειναι αληθινό και τι οχι.

Το μόνο αηδιαστικό παιδικό και που το έχω δεί στην nikelodeon ειναι ο Sanje and Greg το οποίο πραγματεύεται την φιλία ενος 12χρονου παιδιού με ενα φίδι που μηλαει .Αυτό όμως δεν είναι τίποτε .Το τι επακουλουθεί μετά είναι το θέμα που είναι η αποθέωση των εκκρίσεων της μύτης , των φλεγμάτων που προέρχονται απο το στόμα, ο εμετός σε όλο του το μεγαλείο .Δεν συνιστώ να τρώτε όταν το βλέπετε πιστέψτε με θα σας κοπει η όρεξη.Α το συγκεκριμένο παιδικό σύν των άλλων λατρεύει την βρωμιά.

[ΤασίαΚούτ]

 

Και οι 4 σειρές που αναφέρεις στην αρχή είναι ανιμε πάντως... Το DragonBall και το Yugioh στην Ιαπωνία στόχευαν Teenagers ενώ η Αγγλική έκδοση τα έκανε πιο παιδικά ειδικά στην περίπτωση του δεύτερου. Όταν διάβασα το μάνγκα και είδα την Ιαπωνική του έκδοση εντυπωσιάστικα με τις διαφορές

 

Γενικά συμφωνώ και με εσένα και τον Γιώργο στο ζήτημα πάντως. Όσον αφορά τα καρτούν θεωρώ ότι και τα καρτούν της Disney με τον Μίκυ πλέον είναι άσχημα σχεδιασμένα. Βλέπεις καρτούν του 1940 και το σχέδιο είναι πολύ καλύτερο. Βέβαια, ο Γιώργος μου έχει πει ότι το νέο 3d σχέδιο γίνεται και για οικονομία και για επιφύλαξη ως προς το αποτέλεσμα... Αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι καλό... Εάν δείτε τι βίντεο βάλαν για τα 82 χρόνια του Ντόναλντ στο φβ από το καρτούν θα καταλάβετε τι εννοώ... 

 

Και οι 4 σειρές που αναφέρεις στην αρχή είναι ανιμε πάντως... Το DragonBall και το Yugioh στην Ιαπωνία στόχευαν Teenagers ενώ η Αγγλική έκδοση τα έκανε πιο παιδικά ειδικά στην περίπτωση του δεύτερου. Όταν διάβασα το μάνγκα και είδα την Ιαπωνική του έκδοση εντυπωσιάστικα με τις διαφορές

 

Γενικά συμφωνώ και με εσένα και τον Γιώργο στο ζήτημα πάντως. Όσον αφορά τα καρτούν θεωρώ ότι και τα καρτούν της Disney με τον Μίκυ πλέον είναι άσχημα σχεδιασμένα. Βλέπεις καρτούν του 1940 και το σχέδιο είναι πολύ καλύτερο. Βέβαια, ο Γιώργος μου έχει πει ότι το νέο 3d σχέδιο γίνεται και για οικονομία και για επιφύλαξη ως προς το αποτέλεσμα... Αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι καλό... Εάν δείτε τι βίντεο βάλαν για τα 82 χρόνια του Ντόναλντ στο φβ από το καρτούν θα καταλάβετε τι εννοώ...

 

 

Καλά ορισμένοι απο αυτούς που διδάσκουν Θρησκευτικά δεν έχουν τον Θεό τους παντού βλέπουν διαβολους κ αι τριβόλια ακόμη και την ίδια την Ζωή αφορίζουν οτι είναι αμαρτωλή .Ακου σατανάδες στα κινούμενα σχέδια -μάλλον τα παιδιά της συγκεκριμένης κυρίας θα διαβάζουν σίγουρα κόμικ διότι η ελλειψη λογικής και ο σκοταδισμός δεν αντέχεται.Αλλά δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτε για αυτές τις περιπτώσεις .Οπότε διαβάζετε ελεύθερα κόμικς. 

[jimakoszs97]

Εντάξει το DragonBall παιδικό δεν το λες καθώς ποτέ δεν ήταν αυτός ο στόχος του... Το παιδικό κοινό... Ότι είναι animated δεν σημαίνει ότι είναι παιδικό. Δυστυχώς γενικά πολλά άτομα έχουν/είχαν αυτήν την πεποίθηση στην Ελλάδα.... Αλλά αυτό ευτυχώς αυτό αλλάζει με τις γενιές. 

Πέσ' τα! Ειδικά τα ιαπωνικά anime όπως Death Note, Attack on Titan, Berserk και πάρα πάρα πολλά ακόμα μόνο παιδικά δεν τα λες.

[ΤασίαΚούτ]

Πολλές από τις σειρές αυτές, τα ελληνικά κανάλια τις έπαιρναν εισαγωγή από Αμερική. Αλλά ακόμα και αν δεν τις προμηθεύονταν από Αμερική αλλά από μία άλλη χώρα μεσάζοντα, πάλι δεν αλλάζει το ότι ήταν αμερικάνικης παραγωγής. Στην Αμερική λοιπόν, κινούμενα σχέδια κολοσσοί πλέον (Thundercats, Transformers, He-Man, GI Joe και η λίστα δεν έχει τελειωμό), είχαν κάνει τεράστια επιτυχία και είχαν μαζέψει τεράστιο μέρος του παιδικού κυρίως κοινού.

 

Τι γίνεται όμως όπου μαζεύεται πολύς κόσμος; Παίζουν πολλά φράγκα. Και τι γίνεται όποτε μαζεύονται πολλά φράγκα στη μέση της υπόθεσης;    Άλλοι προσπαθούν να τα καπηλευθούν, ενώ οι μεγαλύτερες γενιές που τα ξέρουν όλα, προσπαθούν να προστατεύσουν τα αγαθά και αθώα παιδιά από τους σατανάδες που βλέπουν στην τηλεόραση. Όπως έχουμε δει άλλωστε σε ουκ ολίγες περιπτώσεις (βιντεοπαιχνίδια, κόμικς, κλπ). Είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε κάθε τι καινούργιο, και εξαλείφεται σιγά σιγά, με το πέρασμα των δεκαετιών, όταν αυτά τα παιδιά που ασχολούνται με το εκάστοτε μέσο μεγαλώσουν και αποτελέσουν ένα σεβαστό καταναλωτικό κοινό, και όταν παράλληλα οι γέροι της εποχής τους μας αφήσουν χρόνους. 

 

Τέλος πάντων, στο διά ταύτα. Με το που έφτασαν τα καρτούν αυτά στο απόγειό τους, την δεκαετία του '90, μαζεύτηκε είπαμε ο παιδικός πληθυσμός. Κάτι ξεφτέρια λοιπόν είδανε την τηλεθέαση, αλλά αντί να σκεφτούν πως μάλλον κάτι κάνουν σωστά αυτά τα κινούμενα σχέδια για να τραβάνε τόσον κόσμο, είπανε να βάλουν περιορισμούς, τόσο στους τηλεοπτικούς σταθμούς, όσο και στους παραγωγούς κινουμένων σχεδίων, πάντα με πρόφαση την ασφάλεια των παιδιών, επειδή είπαμε πως αυτά είναι χαζά. Η Federal Communications Commission λοιπόν (FCC), εισήγαγε την Children's Television Act, η οποία περιλαμβάνει διάφορα καλούδια.

 

• Καλούδια όπως «ασφαλείς ώρες» προβολής, από τις 22:00 έως τις 06:00, καλά κρασιά δηλαδή. Αυτές τις ώρες τα παιδιά κοιμούνταν, άρα η τηλεθέαση θα ήταν μηδέν, άρα δεν θα έβλεπε κανένα παιδί τις διαφημίσεις οι οποίες χρηματοδοτούσαν το κανάλι και το στούντιο παραγωγής καρτούν, άρα θα έπεφταν έξω, άρα είχαμε πολύ λίγες περιπτώσεις καρτούν. Ουσιαστικά ήταν το πρώτο βήμα που σκότωσε τα αξιόλογα καρτούν.

 

• Σαν να μην τους έφτανε το παραπάνω, επειδή τα «παιδιά ηλικίας έως 12 ετών είναι ανήμπορα να καταλάβουν την φύση και τον σκοπό των διαφημίσεων, καθώς επίσης και να τις ξεχωρίσουν από το τηλεοπτικό πρόγραμμα» (είπαμε, είναι χαζά), έβαλαν περιορισμό στο να μπαίνουν διαφημίσεις «ειδικά διαμορφωμένες για αυτές τις ηλικίες», ενώ παράλληλα έπρεπε να είναι σίγουροι πως θα μπαίνουν φράσεις όπως «και τώρα, διαφημιστικό διάλειμμα», «σε λίγο θα είμαστε και πάλι κοντά» κλπ, ώστε τα ανήμπορα παιδάκια να είναι σίγουρο πως θα δουν διαφημίσεις. Το γεγονός ότι την μία στιγμή βλέπει το απόγειο της δράσης με τον Optimus Prime να παλεύει με τους Decepticon και την άλλη στιγμή βλέπει ένα εκνευριστικό διαφημιστικό, κατ' αυτούς δεν είναι αρκετά διαχωριστικό. Είναι λογικό βέβαια, επειδή οι «γέροι» που έβγαζαν αυτούς τους κανονισμούς, δεν είχαν ιδέα τι ήταν τα κινούμενα σχέδια. Ήξεραν απλώς πως είναι κακά, επειδή ήταν κάτι διαφορετικό από τα αγνά ήθη της εποχής που μεγάλωσαν οι ίδιοι. 

 

• Οι σταθμοί, τις καλές ώρες 07:00 έως 10:00, έπρεπε να έχουν τουλάχιστον μισή ώρα εκπαιδευτικού προγράμματος, από Δευτέρα έως Σάββατο, ώστε να κλείνει 3 ώρες την εβδομάδα. Το θέμα είναι πως τα εκπαιδευτικά προγράμματα, είναι εξαιρετικά βαρετά. Τα σενάρια γράφονταν από άτομα που δεν ήξεραν τι θέλουν τα παιδιά, δεν ήταν διασκεδαστικά, δεν ήταν ενδιαφέροντα, απλά έβγαζαν την υποχρέωση προς την FCC για να είναι πολιτικώς ορθοί. Τα παιδιά σε αντίθεση με ό,τι πίστευαν όλοι αυτοί οι φωστήρες, είναι έξυπνα, και θέλουν να βλέπουν κάτι που να ανταποκρίνεται στην νοημοσύνη τους, όχι ένα βαρετό πρόγραμμα που να τους λέει να είναι καλά παιδιά. Αυτά τα ζουν κάθε μέρα στα σχολεία, στα κινούμενα σχέδια θέλουν να ταξιδεύουν σε μαγικούς και φανταστικούς κόσμους. Το στοίχημα θα ήταν να φτιάχνονταν μαζικά σειρές που να παντρεύουν τα δύο αυτά στοιχεία (ευχαρίστηση και εκπαίδευση), όχι να περάσουμε από το ένα άκρο στο άλλο.

 

Είναι αρκετές ακόμα παράμετροι που έπαιξαν ρόλο. Μπήκαν κι άλλοι περιορισμοί, μπήκαν κι άλλα παραθυράκια που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν σταθμοί και παραγωγοί, δημιουργήθηκαν ομάδες και αντίπαλοι, υπήρχαν αντιδράσεις, κάποιοι την γλίτωσαν με τεχνάσματα ή λόγω μεγάλου ονόματος, χρονολογικά μπορεί να υπήρχαν κάποια κενά, αλλά γενικά αυτή είναι η εικόνα. Την δεκαετία του '90, οι μεγάλοι προσπάθησαν να ελέγξουν τα καρτούν, και αυτά μην μπορώντας να είναι το ίδιο ενδιαφέροντα, έπεσαν κατά τεράστιο βαθμό. Ανοσιουργήματα όπως ο Captain Planet ήταν μία προσπάθεια να βγει ένας υπερήρωας από μία ομάδα παιδιών από όλον τον κόσμο (μαύρος, ασιάτης, λευκός, κλπ), ενώ οι ειδικές δυνάμεις τους για να καλέσουν τον υπερήρωα αυτόν ήταν Γη, Νερό, Αέρα, Φωτιάς και ΚΑΡΔΙΑ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΥΣ

 

Είχαν βάλει θυμάμαι και τον μαύρο που ξεχώριζε ανάμεσά τους να φωνάζει «ΚΑΡΔΙΑ», και όλα τα πιτσιρίκια τότε που το βλέπαμε λέγαμε «Τι καρδιά ρε; Τι φλώρος αυτός ο μαύρος». Τσακ, να σου και ο κοινωνικός ρατσισμός, που θα αποφευγόταν αν του έβαζαν καμία υπερδύναμη της προκοπής. Αλλά προφανώς αυτό ήταν κάτι που δεν τους ένοιαζε, επειδή το όλο σύστημα είχε στηθεί σε υποκρισίες και συμπλέγματα, όχι σε εξονυχιστική έρευνα και πραγματική θέληση για μάθηση των παιδιών.  Από όλο αυτό το φιάσκο, μία σειρά θεωρείται αξιόλογη κατά κοινή ομολογία, το Magic School Bus (το μαγικό σχολικό στην Ελλάδα αν θυμάμαι καλά). Ακόμα και αυτό βέβαια θυμάμαι πως τα πιτσιρίκια το θεωρούσαμε αρκετά πιο πάνω από άλλες πατάτες, αλλά και πάλι δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό που θα μας κάνει να το δούμε με τεράστιο ενδιαφέρον. Και όταν βλέπεις πως αυτό είναι το μόνο και το καλύτερο παράδειγμα όλου του απαυγάσματος, τότε ξέρεις ότι κάτι δεν έγινε καλά στην όλη υπόθεση.

 

 

Στην άλλη πλευρά του ωκεανού τώρα, εις τας Ελλάδας, η κατάσταση ήταν η αναμενόμενη. Ελλείψει καλής πρώτης ύλης, ακολούθησε ξηρασία και στα μέρη μας. Αφού δεν παράγουμε καρτούν και αφού υπήρχαν λιγότερα και μέτρια καρτούν προς εισαγωγή, είδαμε μία πτώση τόσο στην ποιότητα όσο και στην ποσότητα αυτών. Το καλύτερο βέβαια ήταν άλλο. Το καλύτερο ήταν πως αντί να μάθουμε ως χώρα από το φιάσκο της Αμερικής, εμείς τι κάναμε; Μα φυσικά υιοθετήσαμε κανόνες όπως οι παραπάνω! ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΚΠΛΗΣΣΟΜΑΙ;

 

Δεν έχω τώρα αριθμούς νόμων και ΦΕΚ πρόχειρα, όμως πέρασαν κι εδώ νόμοι αντίστοιχης ισχύος. Ο πιο σημαντικός ήταν πως απαγορεύονται οι παιδικές διαφημίσεις επειδή... ξέρετε πλέον, τα παιδιά είναι κωθώνια. Επιτρέπονται «κανονικές διαφημίσεις παιχνιδιών» μόνο τις ώρες 22:00 έως 08:00 αν θυμάμαι καλά, αυτός είναι και ο λόγος που σταματήσαμε να τις βλέπουμε τις ώρες υψηλής τηλεθέασης. Αυτές οι διαφημίσεις όμως χρηματοδοτούν τον σταθμό, και για να τις δουν τα παιδιά, πρέπει να παίζουν παιδικά προγράμματα. Αν δεν μπορούν να τις βάλουν, τότε δεν έχει νόημα να βάζουν κινούμενα σχέδια εξ αρχής.

 

Εκείνη την περίοδο θυμάμαι, αρχές του 2000, είδαμε διάφορα παραθυράκια. Αν ασχοληθεί κανείς και τα ψάξει εκ των έσω, θα δει τον απόλυτο παραλογισμό. Εταιρίες όπως το ΙΝΚΑ (ΙΝστιτούτο ΚΑταναλωτή), συνασπισμοί μητεράδων, κομματικές εφημερίδες όπως ο Ριζοσπάστης και πολύυυυς ακόμα κόσμος (που δεν έχω κάτι με τους ανθρώπους εννοείται, ιστορικά τα αναφέρω) να κάνουν καταγγελίες στα κανάλια, και τα κανάλια είτε να αδιαφορούν επειδή είναι μεγάλα και τρανά, είτε να ψάχνουν να βρουν παραθυράκια στους ήδη υπάρχοντες νόμους. Του στυλ να φτιάχνονται διαφημίσεις και να περνάνε ως συλλογές και όχι ως παιχνίδια, ώστε να συνεχίσουν να βάζουν κινούμενα σχέδια, ενώ οι κανόνες στις διαφημίσεις να γίνονται πιο αυστηροί (και όχι πάντα ρεαλιστικοί), και γενικά να φτιάχνονται διαφημίσεις σύμφωνα με τα επιτελεία των εκάστοτε δικηγόρων, και όχι σύμφωνα με το συμφέρον των παιδιών.

 

Έχουμε μπλεχτεί δηλαδή σε δύο μέτωπα, το ένα των καναλιών που θέλει να βγάλει φράγκα με τις διαφημίσεις, και το άλλο των καταναλωτών που αντιτίθεται στους προφασισμούς των καναλιών. Και αυτά τα δύο μέτωπα, δεν σκέφτηκαν, μήπως οι νόμοι εξ αρχής ήταν παράλογοι, και μήπως έπρεπε να βρεθεί μία λύση σύμφωνα με τις αντικειμενικές ανάγκες και αντιλήψεις των παιδιών. Και τα δύο μέτωπα έχουν ως σημαία το καλό των παιδιών, τα οποία είναι και τα μόνα που πλήρωσαν την νύφη στο τέλος επειδή οι μεγάλοι αντί να κάτσουν να τα βρουν μεταξύ τους, ήταν πολύ απασχολημένοι με το να μαλώνουν ο ένας με τον άλλον.

 

Αυτός ο παραλογισμός έχει κρατήσει εν μέρει μέχρι και σήμερα, αλλά σε αρκετά μικρότερο βαθμό, επειδή είναι μεγάλος μπελάς και δεν αξίζει τον κόπο. Είναι που είναι και λίγα τα κινούμενα γενικά, πλέον με το διαδίκτυο βλέπει ο καθένας ό,τι κινούμενα θέλει και σου λέει «στον διάτανο τα κινούμενα, βάλε στυλ Μενεγάκη που είναι απλό, δοκιμασμένο και προσοδοφόρο» και είναι όλοι ευχαριστημένοι και χαρούμενοι. Τα κανάλια δεν βάζουν παιδικές διαφημίσεις, άρα δεν έχουν αντιδράσεις από το κοινό, ενώ η πιτσιρικαρία έχει βρει το internet, κατεβάζει anime με το κιλό τζάμπα χωρίς διαφημίσεις, και όλα ωραία και καλά

 

Αν προσθέσεις τώρα σε όλα τα παραπάνω και την αντικειμενική μας νοσταλγία σε κάθε τι παλιό που έχουμε μεγαλώσει μαζί του, θα έχεις την απάντησή σου. Παιδιά 15 ετών, να λένε πως  τα καινούργια κινούμενα είναι μάπα, ενώ τα παλιά είναι καλύτερα. Τα οποία παλιά δικά τους είναι τα καινούργια που αναθεμάτιζα εγώ και η παρέα μου. Όλα είναι κύκλος, παντού υπάρχουν καλά και άσχημα αντικείμενα σε κάθε τομέα. Παλιότερα υπήρχαν περισσότερα καρτούν, άρα και περισσότερα διαμάντια ανάμεσά τους, ενώ πλέον υπάρχουν λιγότερα, άρα και ο αριθμός των αντικειμενικά καλών σειρών αναπόφευκτα θα έχει πέσει. Το θέμα είναι να έχουμε την ωριμότητα και την αντικειμενικότητα ώστε να κρίνουμε σωστά και ψύχραιμα

Αγαπητέ κύριε PhantomDuck διάβασα με μεγάλη προσοχή το κείμενό σας το οποίο, πραγματικά είναι πολύ διαφωτιστικό και σε εμένα αλλά και σε όλους εμάς ,ιδιαίτερα όσον αφορά την ιστορία και την εξέλιξη των πραγμάτων .Όντως, όπως και εσείς σωστά το διαπιστώσατε  καμιά φορά οι νομοθέτες, είναι περίπλοκοι μηχανισμοί που δύσκολα η πλειοψηφία από εμάς τους καταλαβαίνει εκτός και αν είναι νομικός .και όμως αυτό, δεν σώζει την κατάσταση αν πρωτίστως , δεν υπάρξει θέληση για λύση. Επιπρόσθετα, όσον αφορά τα έμεσσα μηνύματα που έθεταν κάποια παιδικά όπως στην περίπτωση  Captain Planet σωστά αναφέρατε ότι, όντως το σύστημα είναι υποκριτικό, σε τεράστιο βαθμό και αν μου επιτρέψετε να προσθέσω ότι το τελευταίο ,διαθέτει υποβόσκουσα ρατσισμό.-Και  αν αυτός εξοβελίζεται κατά καιρούς, θέτει συγκεκριμένους ρόλους σε ορισμένες φυλετικές ομάδες. Το ίδιο, συνέβη για παράδειγμα,  και σε παλαιότερα επεισόδια του Σταρ Τρέκ(είδατε ποτέ το αρχηγείο της federation να υπάρχει σε κάποιον άλλο πλανήτη εκτός από την γη και την Αμερική και η οποία συνομοσπονδία να έχει έναν αρχηγό μη ανθρωποειδές; Εδώ στην γή του Σταρ Τρέκ αρχηγός είναι λευκός και άνθρωπος) .Θα πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι, το καιρό που δημιουργούσαν τους μεγάλους ήρωες πχ Σπαίντερμαν ή  ο Σούπερμαν ή ο Μπάτμαν ήταν οι εποχές 20-40 τότε που ο ρατσισμός δεν ήταν κάτι επιλήψιμο αλλά επιβεβαιωμένη, και παγιωμένη αντίληψη που ήταν πολιτικά και κοινωνικά ορθή.Ηταν η εποχή, κατά την οποία η υπεροχή της Λευκής Φυλής ήταν λατρεία.(όλοι οι ήρωες ήταν λευκοί , και μερικοί εκ των οποίων πλούσιοι).  Κατάσταση, διατηρούμενη, μέχρι και τις αρχές του 60. Ακόμη και σήμερα, είναι τρομαχτικά δύσκολο για πάρα πολλούς να φανταστούν έναν, Αφροαμερικανό ή έναν Ασιάτη (έγω προσωπικά δεν έχω θέμα σε αυτό αντιθέτως θα χαιρομουν) στην θέση του Σούπερμαν-και κάθε άλλου ήρωα. Ειναι, ένα παράδειγμα μιας παγιωμένης εικόνας που διαιωνίζεται απο το σύστημα.(Εκεί άλλωστε κρύβεται και το θέμα της αποτυχίας του Καπτεν Πλάνετ). Δεν δικαιολογώ, την κατάσταση. Απλά, ως ενας αναγνώστης κόμιξ και της ζωγραφικής διαπιστωσα ότι, έτσι δυστυχώς ήταν τα πράγματα. Τώρα, όσον αφορά την Ελλάδα γνωρίζουμε όλοι μας ότι, έχουμε μια τάση να πιθηκίζουμε αντί να καινοτομούμε, να έχουμε ώριμη κρίση, να πετάμε τα περιττά και κοινώς, να ενεργούμε με την απλή κοινή λογική και να είμαστε ο εαυτός μας . Από την μια μεριά, έχουμε τους διαφημιστές από την άλλη τους καταναλωτές. όμως, αν δούμε λίγο ποιο προσεκτικά το θέμα είναι τα παιχνίδια(εγώ αυτό κατάλαβα αν κάνω λάθος παρακαλώ να με διορθώσετε)  Αλήθεια, θα μου αναφέρετε εσείς  τι σχέση έχει αυτό ; Σωστά θα αναρωτηθείτε όμως, υπάρχουν και γονείς, που δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν ένα παιχνίδι στα παιδιά τους,Και επειδή τα παιδιά όταν πρόκειται να αποκτήσουν κάτι δεν είναι καθόλου χαζα είναι δύσκολο να τιθασευτούν .Αντιθέτως είναι ψυχές που λαχταρούν και δεν καταλαβαίνουν (δεν ισχύει σε όλα τα παιδιά )οτι οι γονείς δεν έχουν πάντοτε χρήματα για να τους αγοράσουν παιχνίδια . Και για αυτό γίνεται, όλο αυτό το μπέρδεμα που οδηγεί στην σχιζοφρένεια(διότι από την μια υπάρχει η ευαισθησία από την άλλη η επιχείρηση που διαφημίζει παιχνίδια κοινώς περίπτωση μπουζούκι ) .Τέλος, όσον αφορά το ανάθεμα μάλλον έχει να κάνει ίσως σε κάποιες παρεξηγήσεις που είχαμε και εμείς για κάποια παιδικά που ήταν σχετικά πρόσφατα  -Εμένα όταν ήμουν παιδί  δεν μου άρεσε ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ ούτε το σκυλάκι της τότε Ανατολικής Γερμανίας ούτε και ο λύκος γενικά εκείνα τα παιδικά που προερχόταν από το τότε ανατολικό μπλοκ .Μου άρεσαν, τα Θάντερκατς και μαγευόμουν (και ακόμη μαγεύομαι) με τα τεύχη του Κόναν τα οποία διάβαζαν οι ξάδελφοι μου όπως, και ο αδελφός μου. Όμως σήμερα, όταν κατά τύχη δώ ένα επεισόδιο των Μπόλεκ και Λόλεκ ή,  εκείνο το γλυκύτατο σκυλάκι λιώνω από συγκίνηση. Το ίδιο ισχύει,  και τα 15χρονα που αναφέρουν για  τα δικά τους. Από την άλλη μεριά, όταν περνά ο καιρός η ποιότητα τόσο των παιδικών προγραμμάτων, όσο και των κόμικς -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων  είτε θέλουμε είτε όχι μας οδηγούν, σε μια αναπόφευκτη σύγκριση όχι μεταξύ του ντεπασε κλασσικαδούρα ή γεροντουλέ όπως το αναφέρω. Αλλά, μεταξύ ωραίων παιδικών προγραμμάτων βασιζόμενα στην ποιότητα  και την απόλυτή παρακμή. Σας ευχαριστώ πολύ που δεχθήκατε και διαβάσατε το σχόλιό μου και αν έχετε οποιαδήποτε κριτική ή θέλετε να προσθέσετε κάτι ή, να διευκρινίσετε ένα σημείο που ίσως δεν κατάλαβα καλά ευχαρίστως θα τα δεχθώ.

Επεξεργασία Ιουνίου 15, 2016 από ΤασίαΚούτ

[Billy Uchiha]

Πέσ' τα! Ειδικά τα ιαπωνικά anime όπως Death Note, Attack on Titan, Berserk και πάρα πάρα πολλά ακόμα μόνο παιδικά δεν τα λες.

Kira is JUSTICE!!

 

Προσωπικά συμφωνώ με ό,τι λέει ο Sans. Και γενικά με τους υπόλοιπους. Δε σημαίνει ότι κάτι επειδή είναι animated είναι και παιδικό. Παραδείγματα είναι αυτά του Sans και τα παραπάνω anime!

[ΚΟΜΙΞ]

Πέσ' τα! Ειδικά τα ιαπωνικά anime όπως Death Note, Attack on Titan, Berserk και πάρα πάρα πολλά ακόμα μόνο παιδικά δεν τα λες.

Έτσι! Και θα το πω όσες φορές χρειαστεί Η πεποίθηση αυτή είναι λανθασμένη και πρέπει να αλλάξει. Ειδικά στην Ελλάδα αυτό το πράγμα με ότι έβλεπαν να είναι animated ορισμένοι να το θεωρούν παιδικό με ξεπερνάει. Η μόνη χώρα πραγματικά που έχει ακόμα άτομα με αυτή τη λογική/πεποίθηση....

Επεξεργασία Ιουνίου 15, 2016 από ΚΟΜΙΞ