Μουσική μέσα από κόμιξ [Πανούτσος Αντώνης, gazzetta.gr, 03/04/2016]

[ramirez]

Ο Αντώνης Πανούτσος μαθαίνει τον θάνατο του Gatto Barbieri και θυμάται πως τον πρωτογνώρισε μέσα από  τα τεύχη της Κολούμπρα.
 

 

Σαράντα χρόνια πριν όταν τα κόμιξ δεν γραφόντουσαν για κινηματογραφικά σενάρια, οι αργεντινοί Sampayo και Munoz δημιούργησαν την πρώτη ιστορία του Alack Sinner. Με φόντο το Μπουένος Άιρες της δικτατορίας του Βιντέλα, ο Alack Sinner, πρώην αστυνομικός στην Νέα Υόρκη, είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ που έχοντας για γραφείο το Joe ’s Bar αναλαμβάνει υποθέσεις χωρίς πολλές σκέψεις για το παρελθόν των πελατών του. Κλασικές ιστορίες noir που δένουν με τα ασπρόμαυρα σκίτσα του Sampayo, που σε συνδυασμό με τα κείμενα του Munoz παρουσίασαν μια Αργεντινή διαφορετική από τις προκάτ εικόνες.

 

 

 

Στην πρώτη σειρά του Alack Sinner «Perché lo fai, Alack Sinner?», στο επεισόδιο Viet Blues υπάρχει ο υπαρκτός χαρακτήρας του σαξοφωνίστα Gatto Barbieri, που πέθανε χθες σε ηλικία 84 ετών. Είναι εκείνος με το πλατύγυρo καπέλο που όταν σταματάει να σολάρει τραγουδάει το El arriero του αργεντινού τραγουδιστή της folk Atahualpa Yupanqui. Το Arriero μεταφράζεται «αγωγιάτης» και οι στίχοι υπάρχουν στα ισπανικά στο internet.

 

 

Όποιος δεν μιλάει αλλά θα ήθελε να πάρει μια ιδέα από Sampayo και Munoz, δεν έχει παρά να ψάξει για παλιές Κολούμπρες που πρωτοδημοσιεύτηκε ιστορία του Alack Sinner, για το trade paperback της Βαβέλ «Η ζωή δεν είναι κόμιξ μωρό μου» ή για κάποια άλλα tp ’s που πρέπει να βρίσκονται κοντά σε αυτό το κομμάτι της βιβλιοθήκης αλλά δεν έχω την ώρα να ψάξω.

 

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...