O TΕΤΡΑΚΟΣΑΡΗΣ

[Βασιλεύς των κόμικς 34,660]

 

 

 

  Το  εγχρωμο κόμικς των Νικολαΐδη-Φραγκιαδάκη που δημοσιεύτηκε σε τετρασέλιδες συνέχειες στον Νεο Μπλέκ (2014)  ΜΠΛΕΚ έγινε ολοκληρωμένο μαυρόασπρο άλμπουμ μεσαίου μεγέθους.Αν και δεν έχει χρώμα δεν χάνει σε τίποτα οπτικά,αν και θα το προτιμούσα με το χρώμα του αλλά το κόστος θα ηταν πιο μεγάλο. 

Το αλμπουμάκι συμπληρώνεται με editorial του συγγραφέα και easter eggs του σχεδιαστή.   

  Δώθηκε σαν προσφορά με τον ΝΕΟ ΜΠΛΕΚ νο 28 συν το τευχάκι του ΜΠΛΕΚ που είχε δωθει με την Εφημερίδα των Συντακτών πριν μερικούς μήνες.Είναι σίγουρο ότι σε λίγο καιρό θα ακολουθήσει τον δρόμο της αυτονομίας

[Indian 64,476]

Δεν το πήρα γιατί προτίμησα να αγοράσω την απλή έκδοση του Μπλεκ...!

 

Ουσιαστικά έχω και τις δύο εκδόσεις που υπήρχαν στην προσφορά...!

 

Ίσως όταν κυκλοφορήσει αυτόνομη η έκδοση αυτή και είναι συμφέρουσα η τιμή,να της δώσω μία ευκαιρία...!

[archon 22,839]

Άστα... Εγώ είχα πάρει κατά λάθος το Σύμπιλ και Βανέσσα 2 φορές και τώρα το έχω τρεις!

Οπότε και το χάρισα στο γιό μου το τρίτο...

 

[spitermak 5,423]

Χειροτερο σεναριο ever,μονο το σχεδιο αξιζει ταπεινη μου αποψη

[x for xepeta 81,061]

Αξιοπρεπέστατο.

 

Το σενάριο κυλάει. Ο συγγραφέας το έχει και γνωρίζει τι κάνει. Ακόμη και το αφηγηματικό κομμάτι διαβάζεται. Έχει λόγο να γίνεται και δεν είναι του τύπου "ποιος είμαι, πού πάω, γιατί καπνίζω, γιατι το κύμα χτυπάει τoν κάβαλό μου όσο ξαπλώνω στην αμμουδιά". Ενδιαφέρεσαι για το χαρακτήρα και θα έλεγα ότι έχει και κάποιο βάθος. Έχω την εντύπωση ότι η τελευταία απόφαση του ήρωα δεν ήταν και τόσο ξεκάθαρη, αν και βγαίνει από τα συμφραζόμενα. Λυπάμαι που το λέω αλλά οι έλληνες συγγραφείς είναι προσβλητικοί απέναντί μου με τα αυτοικανοποιητικά τους κείμενα. Ο Νικολαϊδης εδώ ξέρει τι κάνει.

 

Μου θύμησε την Τσιγγάνικη Ορχήστρα, μόνο που συμπαθάτε με σε εκείνο απουσίαζε το σενάριο. Ας πούμε ότι είναι και αυτό χρονογράφημα μέσω μιας συγκεκριμένης υπόθεσης. Το "Προστάτης Οικογένειας" του Περάκη, ή κάποια του παρόμοια ταινία. Θα ήθελα να αναφέρω και το Μανιφέστο, αλλά εκείνο το έπνιξε ο παιδικός ενθουσιασμός του Κυριατζή.

 

Το σκίτσο είναι καλούτσικο. Έχει εξέλιξη ο Φραγκιαδάκης και τα καρέ κυλάνε άνετα. Δε σε μπερδεύει όπως άλλα ελληνικά που ειλικρινά είναι οδυνηρά αναγνώσματα. Ίσως αν είχε έναν άλλον καλλιτέχνη που να έκανε τα μελάνια με τουλάχιστον μια ποικιλία στο πάχος τους θα έδειχνε καλύτερο. Θα ξεπερνούσε και το ότι αποδόθηκε ασπρόμαυρα. Ένα ρετουσάρισμα με τόνους του γκρί θα βοηθούσε.

 

Όχι απλά δεν ντρέπομαι γι' αυτό που αγόρασα αλλά χάρηκα. Μπορεί να σας φαίνεται μια δευτεράτζα, πράγμα που το πίστευα και εγώ, αξίζει όμως την προσοχή σας και τα χρήματά σας.

[Ion 32,242]

To βρήκα αρκετά συμπαθητικό! Ενίσταμαι που δε βγήκε έγχρωμο, αλλά καταλαβαίνω πόσο θα ανέβαινε το κόστος. Ακόμα κι ασπρόμαυρο όμως, ευχαριστήθηκα το σχέδιο του Φραγκιαδάκη παρά τις όποιες ατέλειες. Έξυπνα και τα Easter Eggs! Το σενάριο ήταν ωραίο, αλλά το ηθικό δίδαγμα στο τέλος δεν είναι και πολύ "ηθικό".

 

[SFKOURT 2,967]

Όταν κυκλοφόρησε ο Μπλεκ είχα (και έχω σοβαρές) αντιρρήσεις στο θέμα των συνεχειών των διαφόρων ιστοριών.  Όμως διαχώρισα την θέση μου με τον Τετρακοσάρη ένα κόμικ εν εξελίξει, ένα κόμικ που κάθε μήνα λάμβανε υπόψη του τις πολιτικές εξελίξεις και τις κοινωνικές προεκτάσεις αυτών των εξελίξεων. Βασικά ήταν το μόνο που διάβαζα από τον Μπλεκ όσο παράξενο κι αν σας φανεί αυτό.

Το γλαφυρό, μελαγχολικό και συνάμα θυμωμένο ύφος του Νικολαΐδη έδεσε απόλυτα με το λυπημένο αλλά έντονο και πολύ περιγραφικό  σχέδιο του Φραγκιαδάκη, δημιουργώντας ένα καταπληκτικό, βαθιά ανθρώπινο, σχεδόν ιστορικό θα τολμούσα να πω, έργο. Κατεβασμένοι ώμοι, θλιμμένα πρόσωπα, μελαγχολικά αστικά τοπία αποτυπώνουν μια εποχή θλιβερή που κάθε Έλληνας θα θέλει να ξεχάσει. Η ιστορία του φτωχού πλην τίμιου λογιστή εξελίσσεται παράλληλα με την πραγματική πολιτική ιστορία που συμβαίνει σε δεύτερο πλάνο, αλλά παίζει καταλυτικό ρόλο στην ζωή του  πρωταγωνιστή. Λαμογιές, ανεργία,  capital controls, σήψη και βρωμιά οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της ζωής μας τα τελευταία χρόνια, χτυπάνε αλύπητα τον λογιστάκο μας και στο τέλος τον λυγίζουν γιατί βρίσκουν ένα αναπάντεχο σύμμαχο, την αγάπη του για τους δικούς του ανθρώπους. Τον ήρωά μας δεν τον λύγισε η γκόμενα του που τον παράτησε, ούτε το ξέκωλο που του έριξαν δίπλα, ούτε τα φακελάκια που του έταξαν, ούτε η ανεργία που τον ξέρανε, ούτε η χλιδή που του χαμογέλασε, τον λύγισε η αρρώστια του πατέρα του. Ένα κατεστραμμένο σύστημα υγείας με απλήρωτο και ανεπαρκή προσωπικό με λιγοστά φάρμακα και αναλώσιμα ζητάει καθημερινά το αίμα και τον ιδρώτα των ασθενών και των συγγενών τους. Και εκεί ως από μηχανής θεός το λαμόγιο ο πρόεδρος κάποιας ομάδας με στημένους αγώνες δίνει λύση και το θλιβερό είναι ότι είναι ο μόνος που μπορεί. Η πικρή θλιβερή αλήθεια. Γέλασα πολλές φορές λυπημένα διαβάζοντας τον Τετρακοσάρη είδα τόσες φορές τον εαυτό μου εκεί μέσα που έχασα το μέτρημα.

 

Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.

 

Σε μια επόμενη έκδοση θα το ήθελα έγχρωμο όπως το πρωτότυπο, επίσης θα ήθελα να υπάρχει για τους μελλοντικούς αναγνώστες μια μικρή εισαγωγή με το ιστορικό υπόβαθρο εκείνης της περιόδου.

 

Τέλος στα Easter eggs  πρέπει να προστεθεί στην σελίδα 57 η μοτοσυκλέτα είναι Harley Davidson Sportster 883 custom ακριβώς σαν την δική μου χα χα!

[kostas1969 7,080]

Το διαβασα σημερα-αργησα λιγο,ξερω και μου αρεσε πολυ.Με καλυπτει πληρως ο φιλος Spirous Fon Kourt .

Μακαρι να δουμε και αλλα εργα απο το διδυμο Νικολαιδη-Φραγκιαδακη.

 

 

Η Σουλα ωραιο γκομενακι,γκομεναρα θα ελεγα,αλλα ο Αγης μπα....

 

[Kurdy Malloy 17,920]

Διαβάστηκε και αυτό μετά την αγορά στην πρόσφατη προσφορά της εκδοτικής.

 

Λίγα πράματα. Το σενάριο, σενάριο ελληνικής ταινίας του 60, τοποθετημένο στην εποχή μας. Μόνο που τότε η αθωότητα και η αφέλεια ήταν δικαιολογημένη, σήμερα φαίνεται εκτός εποχής ο υπάλληλος που δεν ξέρει πως κινείται η ελληνική οικονομία δεκαετίες τώρα ή ακόμα χειρότερα τα στημένα στο ποδόσφαιρο. Το σχέδιο έτσι κι έτσι, δε με ξετρέλανε, ενδιαφέροντα τα Easter Eggs, αλλά από ένα σημείο και μετά νομίζω ότι ήταν πάρα πολλά. Βέβαια αν το φορμάτ ήταν 4 σελίδες ανά τεύχος τρώγεται, αλλά εγώ κρίνω το αλμπουμάκι. Γενικά και με όλο το σεβασμό για την αξιόλογη προσπάθεια, μου έδωσε την εντύπωση κάποιου που δεν είναι νέος και δεν έχει και τόση επαφή με τους νέους, να γράφει για τους νέους ή σα νέος και αυτό να φαίνεται. Ο θείος που έκατσε λίγο με τη νεολαία. Αυτό μου έβγαλε.