[ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ] ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

[Tightwad]

Πριν από λίγες μέρες σας ρώτησα ποιο υπο-θέμα δημιουργίας κόμικ σας ενδιέφερε να συζητήσουμε πρώτο. Μιας και είμαστε σχεδόν όλοι μας αρχάριοι, έτσι μπορούμε να ακούσουμε νέες απόψεις και να βελτιώσουμε τις υπάρχουσες τεχνικές μας.

Στην δημοσκόπηση βγήκε ισοπαλία Lore – Worldbuilding – Χαρακτήρες, με 7 ψήφους. Αποφάσισα να αρχίσουμε με χαρακτήρες, καθώς είναι ένα πιο προσιτό θέμα σε σχέση με τα υπόλοιπα.

 

Μπορείτε να συμμετέχετε στην συζήτηση χρησιμοποιώντας αυτή τη δομή στο πόστ σας:

Α. Η Τεχνική Που Χρησιμοποιώ
Β. Οι Καλλιτέχνες/Τεχνικές που θαυμάζω.
Γ. Σε τι στοχεύω να βελτιωθώ στο Μέλλον.

Εισαγωγή

 

Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ είναι ένα πρόσωπο σε μια ιστορία, πιθανώς με την ξεχωριστή του προσωπικότητα, εμφάνιση, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τρόπο ομιλίας, και που μπορεί να βοηθήσει την εξέλιξη της πλοκής. [1] [2]

 

Οι χαρακτήρες μπορεί να είναι δισδιάστατοι (σχετικά απλοί) ή πολυδιάστατοι (πολύπλοκοι, με πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά και υπόκεινται σε εξέλιξη, κάποιες φορές σε σημείο που μπορούν να εκπλήσσουν τον αναγνώστη). Μπορούν επίσης να είναι δυναμικοί (αλλάζουν κατά την διάρκεια της ιστορίας) ή στατικοί (παραμένουν το ίδιο).

 

Σύμφωνα με την Τζένα Μπλούμ, υπάρχουν τρείς τρόποι δημιουργίας ζωντανών χαρακτήρων.

• Μέσω του μαγικού χαρακτήρα, που εισέρχεται στο νου του συγγραφέα και «ζει εκεί μέσα», κάποιες φορές υπαγορεύοντας την ιστορία.
• Μέσω του δανεισμένου χαρακτήρα, που δανείζεται εμβληματικά χαρακτηριστικά από ένα πραγματικό πρόσωπο, εισάγοντας αυτά τα χαρακτηριστικά σε μια φανταστική κατάσταση. Έπειτα ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την φαντασία του για να μετατρέψει τον χαρακτήρα σε ένα μοναδικό δημιούργημα.
• Μέσω του φανταστικού χαρακτήρα, που δημιουργείται απ’την αρχή, κάποιες φορές σχηματισμένος από σκοπιμότητα ως δισδιάστατος χαρακτήρας τον οποίο ο σεναριογράφος γνωρίζει καλύτερα, προσθέτοντας προβλήματα και διαμάχη. [2]

Χρήσιμοι Πόροι

 

Dramatica Theory Book: Characters

Οι Αρχέτυποι Χαρακτήρες της Commedia dell’ arte

TV Tropes - Characters

16 Personalities – Personality Types

Περί Εξέλιξης του Χαρακτήρα – The 17 Stages of Joseph Cambell’s Monomyth

 

Α. Η Τεχνική Που Χρησιμοποιώ

 

Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη τεχνική, απλά κάποιες αρχές στις οποίες βασίζομαι. Με βάση τους τρόπους δημιουργίας χαρακτηρων (της Μπλούμ) σίγουρα τείνω προς τον φανταστικό χαρακτήρα, ενώ πιο σπάνια φλερτάρω με τον δανεισμένο χαρακτήρα. Στην περίπτωση των δανεισμένων χαρακτήρων, συνήθως βασίζομαι σε ιστορικά πρόσωπα.

 

Πρώτα από όλα, από την θεωρία Dramatica έχω δανειστεί την ιδέα των Dynamic Pairs, δυο χαρακτήρες που μέσω των διαφορετικών προσωπικοτήτων τους αντιτίθενται και αλληλοσυμπληρώνονται. Με βάση αυτό είχα δημιουργήσει τους Dagobert και Ferd στην Bierland.

 

Έχουν εκ διαμέτρου διαφορετικές απόψεις και κίνητρα. Ο Dagobert είναι υπερβολικά συντηρητικός και ρομαντικός για τον μέσο αναγνώστη, ενώ ο Ferd είναι υπερβολικά ριζοσπάστης (υποτίθεται) και πεσιμιστής. Αυτό προκαλεί σύγκρουση που προχωράει την ιστορία, αποδομεί τους χαρακτήρες, και αναγκάζει τον αναγνώστη να μην πάρει το πλευρό κανενός.

 

Μια δεύτερη αρχή που είχα, απ’την αρχή σχεδόν είναι το γεγονός ότι όλοι οι χαρακτήρες είναι λάθος. Ακόμα και αν το κίνητρο ενός χαρακτήρα είναι «αγνό», πιθανότατα προσπαθεί να επιλύσει ένα πρόβλημα που ουσιαστικά δημιούργησε ο ίδιος. Απ’την μια, κανένας δεν είναι ο στρατευμένος αγωνιστής του καλού που ήρθε να διδάξει στους υπόλοιπους χαρακτήρες ηθική, και από την άλλη οι πράξεις των ανταγωνιστών δεν φαντάζουν  τόσο μοχθηρές. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν Μίκυ και Πήτ, και ότι στα επόμενα κεφάλαια θα υπάρχουν αντιμαχούμενες παρατάξεις εκ των οποίων η μία δεν είναι απαραίτητα καλύτερη της άλλης.

 

Παρόμοια, δεν υπάρχουν οι badass και οι loser χαρακτήρες. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν τις ανασφάλειες και τις αδυναμίες τους. Ακόμα και οι κακοί  μπορούν μέσω αυτού να είναι είναι συμπαθητικοί. Στην Σονόρα έκανα χρήση αυτής της αρχής και με τους δυο «κακούς», και εχμ, μάλλον το παράκανα.

 

Όσον αφορά την εξέλιξη των χαρακτήρων, απλά επιλέγω την αρχική και την τελική κατάσταση των χαρακτήρων και τις πλησιάζω σιγά-σιγά. Δεν θα φλυαρήσω παραπάνω σε αυτό το ζήτημα, καθώς νομίζω ότι αφορά περισσότερο την δομή του σεναρίου, οπότε ταιριάζει σε άλλο τόπικ.

 

Β. Οι Καλλιτέχνες/Τεχνικές που θαυμάζω.

 

Δεν θα αναφέρω συγκεκριμένους καλλιτέχνες, πέρα του Dan Wells και του Seven-Point System.  Αλλά αυτό ταιριάζει περισσότερο σε άλλο τόπικ.

 

Θαυμάζω το έξυπνο exposition διάφορων κόμικ και ταινιών. Αντί να σου πούν ξεκάθαρα κάτι σχετικό με τον χαρακτήρα ρίχνουν ένα διακριτικό καρέ ή πλάνο που υπονοεί κάποιες πληροφορίες. Έτσι ο αναγνώστης παίρνει μια γενική ιδέα χωρίς να φλομώνεται στα λόγια και στο κακό exposition.

 

Γ. Σε τι στοχεύω να βελτιωθώ στο Μέλλον.

 

α) To exposition που μόλις ανέφερα.

β) Να είμαι πιο διακριτικός με το μελόδραμα, ιδιαίτερα όσον αφορά τους κακούς.

γ) Κάποιες φορές, μου έρχονται ιδέες για τους χαρακτήρες μου μόνο αφού έχω ξεκινήσει να σχεδιάζω την ιστορία. Αυτό προφανώς είναι πολύ προβληματικό, υπερπεριπλέκει την πλοκή μέσω εμβόλιμων σκηνών, και πρέπει να το προσέχω πολύ περισσότερο στο μέλλον.  

δ) Να χρησιμοποιήσω τους 16 τύπους προσωπικότητας (απ'τους χρήσιμους πόρους) για να κατανοήσω καλύτερα τα κίνητρα των χαρακτήρων.

 

---

 

Tι άποψη έχετε για αυτό το θέμα;

 

Τι θα θέλατε να συζητήσουμε τον επόμενο μήνα; Ψηφίστε εδώ.

 

[GeoTrou]

Ωραίο το εναρκτήριο θέμα. Ας πω κι εγώ δυο λόγια, όχι τόσο για να αντικρούσω κάτι, αλλά περισσότερο για να συμπληρώσω.

 

Α. Η Τεχνική Που Χρησιμοποιώ

Κι εγώ δεν χρησιμοποιώ κάποια συγκεκριμένη τεχνική. Έχω δημιουργήσει πολλούς χαρακτήρες, οι περισσότεροι κατά βάση φανταστικοί. Ο δανεισμένος ήρωας πάντως είναι αρκετά χρήσιμος και σου λύνει τα χέρια, αφού μπορεί να εκπέμπει μεγαλύτερη αληθοφάνεια. Τώρα, το πώς θα αναπτύξω έναν χαρακτήρα, έχει να κάνει με την ίδια την ιστορία. Όταν θέλησα να αφηγηθώ μια μικρή ιστορία τρόμου, δεν υπήρχε λόγος να σπάω το κεφάλι μου. Εντάξει, το αν θα είναι δειλός ή γενναίος, εύστροφος ή αργόστροφος, είναι κάτι επιφανειακό και δε χρειάζεται τρομερή σκέψη. Αντιθέτως, αν θελήσω να πω μια μεγαλύτερη ιστορία, ο χαρακτήρας θα πρέπει να έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για ευνόητους λόγους.

 

Ας μείνουμε στην δεύτερη περίπτωση, που έχει και το περισσότερο ζουμί. Αν και στην πράξη δεν το έχω κάνει (ακόμα), πιστεύω ότι συχνά πρέπει να φτιάχνουμε ένα παρελθόν για τους χαρακτήρες μας. Δεν είναι απαραίτητο να γνωστοποιούμε στον αναγνώστη τα πάντα γι' αυτό. Μπορεί να κάνεις μία νύξη για κάποιο γεγονός ή να του δείχνεις τα αποτελέσματα αυτού του γεγονότος στην ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα. Φτιάχνοντας όμως μια βάση, έστω αδρή, γνωρίζουμε οι ίδιοι τους χαρακτήρες μας και αποτυπώνουμε καλύτερα στο χαρτί.

 

Β. Οι Καλλιτέχνες/Τεχνικές που θαυμάζω.

Υπάρχουν αμέτρητοι δημιουργοί που μας έχουν προσφέρει χαρακτήρες με βάθος, πιστευτούς και αγαπητούς ή μισητούς. Θα αναφέρω μόνο τον Stephen King. Θεωρώ ότι μεγάλο του ατού είναι ότι δημιουργεί εξαιρετικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ο "κακός" στα βιβλία του, βασανίζει την ψυχοσύνθεσή τους, εκμεταλλευόμενος συχνά το παρελθόν τους, και όχι απλά το σώμα τους.

 

Αξίζει νομίζω να αναφερθούν τα λεγόμενα character-driven κόμικς, βιβλία, κλπ. Σε αυτά, είναι οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των χαρακτήρων αποτελούν ίσως την βασική κινητήρια δύναμη της πλοκής. Τα δύο πιο πρόχειρα παραδείγματα που μου έρχονται στο νου είναι το Watchmen και το Woods. Ιδιαίτερα το πρώτο, μπορεί να χαρακτηριστεί μελέτη χαρακτήρων μέσα σε υπερηρωικό πλαίσιο και όχι απλώς υπερηρωικό κόμικ. Προσωπικά με έλκουν πολύ τέτοιου είδους έργα και ένα από τα πιο αγαπημένα μου project είναι τέτοιου στυλ.

 

Είμαι κι εγώ υπέρ του έξυπνου exposition, όπως ειπώθηκε πριν από εμένα, και θα προσθέσω ότι είναι πολύ σημαντικό για ένα κόμικ και ταυτόχρονα πολύ δύσκολο.

 

Γ. Σε τι στοχεύω να βελτιωθώ στο Μέλλον.

Αν και έχω φανταστεί πολλούς χαρακτήρες δεν έχω (προς το παρόν) γράψει την πλοκή κάποιου μεγάλου κόμικ, ώστε να δω πώς θα αναπτυχθούν. Αυτό βέβαια που θα πρέπει να προσέξω είναι το να μην είναι μονοδιάστατοι (αν και γενικά παρουσιάζουν ενδιαφέρον οι "μονόλιθοι"), καθώς και το exposition.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 14, 2015 από GeoTrou

[Αλβέρτος Αϊνστάιν]

Δεν είναι το αγαπημένο μου θέμα μιας και δεν είμαι πολύ προσκολλημένος στη δημιουργία χαρακτήρων αλλά θα γραψω κι εγώ ένα ποστ για να γινόμαστε πολλοί

 

Α. Η Τεχνική Που Χρησιμοποιώ

Δεν έχω κάποια τεχνική. Μόνο στοιχείο που καθιστά ευκόλωσ αναγνωρίσιμο δικό μου σενάριο είναι ότι οι χαρακτήρες που είναι δικοί μου συνήθως απλά παλεύουν να καταφέρουν κάτι και σχεδόν πάντα αποτυγχάνουν όταν προσπαθούν να το κάνουν. Έχω φτιάξει καμία δεκαριά χαρακτήρες, εκ των οποίων μόνο οι τέσσερεις είναι κύριοι στις ιστορίες μου, και όλοι είναι δανεισμένοι. Γενικά προτιμώ να τους κάνω crossover με ήδη υπάρχοντες χαρακτήρες σε γνωστά σύμπαντα των Κομιξ, και να τους κάνω να δρουν ως παρεξηγημενοι και συχνά μακροχρόνιοι αποτυχημενοι που προσπαθούν να κάνουν κάτι, καλ ό ή κακό αλλά συνήθως αποτυγχάνουν λόγω των ψεγαδιων του χαρακτήρα τους. Δηλαδή οι κακοί έχουν κάποια καλά στοιχεία και οι καλοί έχουν κάποια εγωιστικά που τους παρεκτρεπουν.

 

Β. Οι καλλιτέχνες που θαυμαζω

 

Πρώτος και καλύτερος ο Καρλ Μπαρκς. Έδωσε μια μεγάλη ποικιλία χαρακτήρων σε ένα σύμπαν με ανύπαρκτους ποσοτικά χαρακτήρες. Μου άρεσε το πως εξέλιξε τον Ντόναλντ Ντακ στον ήρωα που είναι πλέον από το ανύπαρκτο πλάσμα που ξεκίνησε από τον Ουόλτ Ντίσνεϋ.Βεβαια οι ήρωες του ήταν στατικοί αλλά προσωπικά έτσι προτιμώ τους χαρακτήρες, άλλωστε και οι δικοί μου σχεδόν πάντα στατικοι είναι.

Επισης ξεχωρίζω τον JRR Tolkien και τον George Martin. Οι δημιουργοί των Lord of the Rings και Game of Thrones αντίστοιχα είναι κορυφές στην εξέλιξη χαρακτήρων. Παρόλο που δεν προτιμώ αυτή τη μορφή, λάτρεψα τις ιστορίες και τους χαρακτήρες τους.

 

Γ. Σε τι σκοπεύω να βελτιωθώ στο μέλλον

 

Οι τέσσερεις απο τους δεκα και κυρίως οι τρεις χαρακτήρες που έχω δημιουργήσει έχουν εμφανιστεί σε αρκετές ιστορίες μεγάλου μήκους που έχω γράψει δυστυχώς στο χέρι μόνο. Ο ρόλος τους είναι σχεδόν πάντα κωμικός αλλά με σκοπό το συγκινητικο interact με άλλους χαρακτήρες, δικούς μου ή χαρακτήρες από άλλα Κομιξ. Παρόλα αυτά, δε φαίνεται να υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη δράση τους, και προσπαθώ να βρω τις πταίει. Παρά το γεγονός ότι είναι δανεισμένοι, οι χαρακτήρες μου έχουν πολύπλευρες προσωπικότητες και συνήθως δρουν με τελείως απρόβλεπτο τρόπο.

 

Ίσως βέβαια να είναι λίγο άσχημο το ότι διατηρώ τους χαρακτήρες αυτούς πλήρως στατικούς και να προκαλεί αδιαφορία για αυτούς από το κοινό. Πειραματισμός με διάφορα σενάρια ως προς το πως θα δρούσαν και πως θα τους επηρέαζε οποιοδήποτε γεγονός ίσως να με βοηθούσε να κατανοησω καλύτερα και εγώ ο ίδιος τους χαρακτήρες μου.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 27, 2015 από Johnny12

[ΤασίαΚούτ]

Πολύ ωραίο το άρθρο σας και με βαθιά μελέτη των ειδών που υπάρχουν στους χαρακτήρες.     Ακολούθως, μου άρεσε η σωστή διατύπωση της έννοιας χαρακτήρας- μιας, και είναι δύσκολο ένα γέννημα της φαντασίας να σκιαγραφηθεί με τέτοια ακρίβεια.

           Όσον αφορά τις τεχνικές που θα χρησιμοποιούσα αν ήμουν ένας φτασμένος Comic Artist  θα διάλεγα εκείνες, που χαρακτηρίζονται από ζωντάνια και δυναμισμό. Η χρήση, τριών χρωματικών τόνων όπως ,το μαύρο ,λευκό, και γκρί - αποφεύγοντας τις ενδιάμεσες κλίμακες- Εντατική ,μελέτη των Κλασσικών όπως, και της ανατομίας- Ταυτόχρονα, θα χρησιμοποιούσα φωτογραφίες για να αποτυπώσω δύσκολα σημεία του σχεδίου όπως, η πλάγια προοπτική- Και εμμονή στην λεπτομέρεια-Όσον αφορά τους χαρακτήρες, θα διάβαζα, προσεκτικά το σενάριο του συγγραφέα και τα χαρακτηριστικά που δίνει στον χαρακτήρα-πρόσωπο, χρώμα μαλλιών, και τα λοιπά. Αν υπάρχουν έργα καλλιτεχνών, που απέδωσαν με απόλυτη επιτυχία την φυσιογνωμία του χαρακτήρα αυτού , θα δανειζόμουν την δουλειά τους και βεβαίως θα το ανέφερα στην εργασία μου .

Για παράδειγμα στο Origin που σχεδιάστηκε από τον  Cubert μου άρεσε η απεικόνιση του Wolverine 

 

και του πατέρα του τον Tomas Logan εδώ όπου παρουσίαζεται μεθυσμένος-Κοιτάξετε την επιτυχή απεικόνισή της κατάστασής του 

 

 Ως γοητευτικό και άγριας ομορφιάς κάθαρμα.

 

Και το καρέ πάνω δεξιά στο οποίο ο καλλιτέχνης εμφανίζει την ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα- Την κακία και την βια.

 

 

. Συν των άλλων δουλειές άλλων καλλιτεχνών που απέδωσαν με τελειότητα χαρακτήρες είναι από την σειρά Outlander.Για όσους φίλους του Φόρουμ έχουν διαβάσει τα Βιβλία της Galbadron Diana.

Claire Fraser

 

η Claire Fraser και το μικρό της Brianna

 

από την  Arum Arumiel

 

 Jamie and Claire από την ίδια την καλλιτέχνη....

 

Η κόρη τους. 

 

(Σημείωση= Προσοχή αν ένας ζωγραφίζει έτσι τότε μπορεί να γίνει ένας πολύ επιτυχημένος Comic Artist.)

 

Όσον αφορά, τους καλλιτέχνες που θαυμάζω είναι οι Doherty και Allcatena.  Όπως  επίσης ,και νέοι και πετυχημένοι καλλιτέχνες δείγματα των όποιων, παρουσίασα μέσω των καρέ. Τέλος, θα συνέχιζα να βελτιώνομαι σε όλα ιδιαίτερα στις ανατομίες ψυχοσυνθέσεις και κυρίως ατμόσφαιρες. Με άλλα λόγια, θα πάλευα να γίνω πιο καλλίτερη ως Comic Artist μελετώντας, τους καλύτερους από εμέ. Και βεβαίως θα χρησιμοποιούσα την δουλειά τους, ως πυξίδα για την δική μου αυτό βελτίωση.

Αυτή, είναι η ταπεινή μου άποψη.Ελπίζω να σας βοήθησα. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.Και περιμένω τα σχόλιά σας.

Και πάλι συγχαρητήρια.  

Επεξεργασία Απριλίου 15, 2017 από ΤασίαΚούτ