Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μόνο καταφύγιο τα κόμικς [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 30/08/2015]


leonidio

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  12189
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  848
  • Content Count:  3050
  • Reputation:   41670
  • Achievement Points:  3061
  • Days Won:  28
  • With Us For:  5136 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Μόνο καταφύγιο τα κόμικς

 

over-under-1.jpg

Η περιπέτεια του δεκαπεντάχρονου Ιμπραήμ από το Ιράν μέχρι το Λονδίνο φιλοτεχνείται ιδανικά από την Karrie Fransman υπό την αιγίδα του βρετανικού Ερυθρού Σταυρού.

 

Για μεγάλη μερίδα Ευρωπαίων οι πρόσφυγες και οι οικονομικοί μετανάστες δεν είναι παρά εν δυνάμει εγκληματίες που έρχονται για να μας πάρουν τις δουλειές. Τα δράματα που κρύβονται πίσω από τις ζωές τους σπάνια γίνονται γνωστά και συνήθως για μελοδραματικούς λόγους τηλεθέασης.

 

Ο ρατσισμός και η απανθρωπιά της Δύσης θα αμβλύνονταν με μια, έστω και γρήγορη, ματιά σε ορισμένα πρόσφατα κόμικς που επικεντρώνονται στη ζωή των προσφύγων.

 

Τα πρόσφατα κύματα μεταναστών προς την Ευρώπη από χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της εγγύς Ανατολής επανέφεραν με τραγικό τρόπο στην επικαιρότητα τις έννοιες του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Εννοιες που η Ευρώπη φαίνεται να ξεχνά, κλείνοντας τα μάτια (και τα σύνορα) στη σκληρή πραγματικότητα που εξωθεί χιλιάδες ανθρώπους στο μακρινό ταξίδι προς το άγνωστο.

 

Οι μετανάστες δεν έχουν πολλές επιλογές. Οι περισσότεροι είναι πρόσφυγες από χώρες σε κατάσταση πολέμου. Ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να ξεφύγουν από βόμβες και πυροβολισμούς που πέφτουν αδιακρίτως στα κεφάλια τους. Και οι περισσότεροι πασχίζουν να σώσουν τα παιδιά τους.

 

Η Δύση και οι χώρες που ακόμη τελούν υπό καθεστώς σχετικής οικονομικής ευμάρειας, αδυνατώντας να συμβάλουν στη λύση των προβλημάτων που ωθούν τους ανθρώπους στην προσφυγιά, επιλέγουν τη βία, τους φράχτες και τα όπλα.

 

Μόνο κάποιες μαχητικές ομάδες αλληλέγγυων και ακτιβιστών, με αυτοθυσία και αλτρουισμό, κρατούν ψηλά τη σημαία της χάρτας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και αγωνίζονται για τα αυτονόητα. Κόντρα σε κυβερνήσεις και ρατσιστές.

 

australia-1.jpg

Το φυλλάδιο της αυστραλιανής κυβέρνησης κυκλοφόρησε για να τρομοκρατήσει και να αποτρέψει τους πρόσφυγες

 

Πρόσφατα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Προστασίας των Συνόρων της κυβέρνησης της Αυστραλίας, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την είσοδο οικονομικών μεταναστών και προσφύγων, κυρίως από το Αφγανιστάν, τη Σρι Λάνκα, το Βιετνάμ και την Ινδονησία, στη χώρα, αξιοποίησε την τέχνη των κόμικς, στη χειρότερη εκδοχή τους, για να διαδώσει τον φόβο και τον τρόμο.

 

Κυκλοφόρησε ένα δεκαοκτασέλιδο φυλλάδιο που παρουσιάζει το δράμα ενός μετανάστη κατά την άφιξή του στην Αυστραλία, τις ταπεινώσεις που δέχεται, τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσει, το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο οποίο τοποθετείται κ.λπ.

 

To αυστηρό μήνυμα βρίσκεται στην τελευταία σελίδα και είναι σαφές: «Αν πας στην Αυστραλία μέσω θαλάσσης και χωρίς βίζα, δεν θα μείνεις στην Αυστραλία».

 

Αλλωστε η καμπάνια είχε τίτλο «No Way» και στόχος της ήταν να τρομοκρατήσει όσους αναζητούν άσυλο.

 

Ευτυχώς, η ένατη τέχνη έχει να επιδείξει και πολλά άλλα έργα που κινούνται στους αντίποδες των προθέσεων της αυστραλιανής κυβέρνησης και χαρακτηρίζονται από λιγότερη διάθεση εκφοβισμού και εκδικητικότητας απέναντι σε απελπισμένους αλλά όχι παραιτημένους ανθρώπους.

 

Μια τέτοια περίπτωση είναι το «Meet the Somalis» των Benjamin Dix και Lindsay Pollock (διατίθεται δωρεάν στο διαδίκτυο) που δημιουργήθηκε και κυκλοφόρησε με την προτροπή και υπό την αιγίδα του Open Society Foundation.

 

Η σειρά, που αποτελείται από δεκατέσσερις διαφορετικές ιστορίες, καταγράφει και μεταφέρει τις εμπειρίες μεταναστών πρώτης και δεύτερης γενιάς και προσφύγων από τη Σομαλία που διαμένουν σε επτά διαφορετικές ευρωπαϊκές πόλεις (Αμστερνταμ, Κοπεγχάγη, Ελσίνκι, Λέστερ, Λονδίνο, Μάλμε και Οσλο) και προέκυψε μετά από ενδελεχή, μακροχρόνια έρευνα αλλά και μέσω συνεντεύξεων με Σομαλούς πρόσφυγες που αναζήτησαν στην Ευρώπη μια καλύτερη τύχη.

 

meet-the-somalis-1.jpg

Οι Benjamin Dix και Lindsay Pollock υπό την αιγίδα του Open Society Foundation παρακολουθούν τη ζωή των Σομαλών μεταναστών και προσφύγων στην Ευρώπη 

 

Οι μαρτυρίες και οι αφηγήσεις τους είναι συγκλονιστικές, καθώς περιγράφουν με λεπτομέρειες την κατάσταση στη χώρα τους και τους λόγους που τους ανάγκασαν να απομακρυνθούν από αυτήν.

 

Ο πόλεμος, οι απειλές απέναντι στη ζωή αυτών και των παιδιών τους, η άθλια οικονομική κατάσταση, οι ασθένειες τους όπλισαν με το θάρρος να κάνουν το μεγάλο βήμα.

 

Το ταξίδι δεν ήταν εύκολο για κανέναν, καθώς σχεδόν πάντα έγινε σε καθεστώς παρανομίας. Και όλοι έχουν να θυμούνται τους νεκρούς τους, συγγενείς και φίλους που δεν κατάφεραν να «αποδράσουν».

 

Αλλά εξίσου σημαντική είναι και η μεταφορά των εμπειριών τους από την καθημερινότητά τους στον δυτικό κόσμο.

 

Μια καθημερινότητα που είναι γεμάτη ταπεινώσεις και εξευτελισμούς, ρατσιστική συμπεριφορά, απίστευτη γραφειοκρατία, ανυπέρβλητες δυσκολίες ακόμα και για την άσκηση οποιουδήποτε επαγγέλματος, νεοναζιστικές απειλές, αποκλεισμούς από κάθε κοινωνική και εκπαιδευτική δραστηριότητα.

 

meet-the-somalis-2.jpg

 

«Το “Meet the Somalis”… περιλαμβάνει ιστορίες νέων και ηλικιωμένων ανθρώπων, άλλων ευτυχισμένων και άλλων με προβλήματα, άλλων που ζουν με άνεση και άλλων που είναι φτωχοί. Κάποιοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ευρώπη, είναι επαγγελματίες και έχουν οικογένειες που οι ταυτότητές τους ενώνουν τις κουλτούρες της Σομαλίας και της Ευρώπη. Αλλοι έφτασαν πρόσφατα έχοντας αφήσει πίσω τους τη βία, τον φόβο και τα στρατόπεδα προσφύγων και προσπαθούν ακόμη να κατανοήσουν τις νέες ζωές τους σε μια ανοίκεια γη», επισημαίνουν οι δημιουργοί του βιβλίου για τους πρωταγωνιστές του.

 

Σε παρόμοιο κλίμα κινείται και το «Over Under Sideways Down» της Karrie Fransman, που υλοποιήθηκε με την υποστήριξη του βρετανικού Ερυθρού Σταυρού (επίσης διατίθεται δωρεάν στο διαδίκτυο).

 

Η Fransman φιλοτεχνεί την πραγματική ιστορία του Ιμπραήμ, ενός νεαρού Ιρανού κουρδικής καταγωγής που ταξίδεψε από το Ιράν μέχρι το Λονδίνο σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών, χωρίς την οικογένειά του.

 

Ο ίδιος δηλώνει στον επίλογο της ιστορίας: «Δεν θα άφηνα την πατρίδα μου αν δεν ήμουν υποχρεωμένος να το κάνω. Δεν ήρθα εδώ για πλάκα», και περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες το ταξίδι του περπατώντας και σκαρφαλώνοντας στα βουνά της Τουρκίας εν μέσω απειλών και σωματικής βίας από τους «συνοδούς» του και στη συνέχεια στο φορτίο μιας νταλίκας χωρίς φαγητό και παίρνοντας ειδικά χάπια για να μην ουρεί επί δεκαπέντε ημέρες.  Μόνη του περιουσία, μια τσάντα με ρούχα.

 

Κατά την άφιξή του στο Λονδίνο, οι μεταφορείς του τον εγκατέλειψαν μόνο, χωρίς χρήματα και χωρίς χαρτιά. Και εκεί ξεκίνησε μια νέα Οδύσσεια γραφειοκρατίας, καθώς έπρεπε να πείσει τις Αρχές στις οποίες απευθύνθηκε για την πραγματική ηλικία του.

 

Οδηγήθηκε σε ίδρυμα, ανακρίθηκε ατέλειωτες φορές και μετά από πολλούς μήνες «υιοθετήθηκε» από τον Ερυθρό Σταυρό και κατόρθωσε να πάει ξανά στο σχολείο.

 

sacco.jpg

Οι «Ανεπιθύμητοι» Αφρικανοί πρόσφυγες στη Μάλτα βρίσκονται στο επίκεντρο της κόμικς δημοσιογραφίας του Joe Sacco

 

Με επιτόπια έρευνα, ρεπορτάζ και συνεντεύξεις στη Μάλτα, ο Joe Sacco δημιούργησε την ιστορία με τον εύγλωττο και ειρωνικό τίτλο «Οι Ανεπιθύμητοι» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Barricada Antifa – βλ. «Εφ.Συν.», 3-5-2014).

 

Οι «ανεπιθύμητοι» στο νησί της Μεσογείου δεν είναι άλλοι από τους μετανάστες από την υποσαχάρια Αφρική, την Αλγερία, το Μαρόκο και άλλες χώρες με έντονα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα.

 

Ο Sacco επικεντρώνεται στις αιτίες που αναγκάζουν τους Αφρικανούς στην προσφυγιά και στη σκληρή καθημερινότητά τους, συνήθως ως κρατούμενοι και άλλοτε ως φτηνό εργατικό δυναμικό, συχνά ως θύματα ρατσιστικών επιθέσεων και σίγουρα όχι αποδεκτοί από την τοπική κοινωνία.

 

Δίνει λόγο, ωστόσο, και στους ντόπιους, ακούγοντας με προσοχή τα επιχειρήματά τους. Αφήνει έτσι στον αναγνώστη την ελευθερία και τα περιθώρια για την εξαγωγή συμπερασμάτων αναφορικά με το ξέσπασμα της ξενοφοβίας και ενός καλπάζοντος ρατσιστικού αισθήματος στις χώρες υποδοχής μεταναστών.

 

Μια τέτοια χώρα είναι και η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Που μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει σε επίπεδο κρατικών δομών να αντιμετωπίσει με αίσθημα ανθρωπισμού την κατάσταση. Αυτό επιτείνει τα ρατσιστικά ξεσπάσματα και δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τις δυσκολίες στη ζωή των ανθρώπων που ξεσπιτώθηκαν αναζητώντας αξιοπρέπεια.

 

Δυο πρόσφατα ελληνικά κόμικς που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν διδακτικά ως προς την κατανόηση του παρελθόντος και τις ελληνικές εμπειρίες από τον ξενιτεμό είναι το «Αϊβαλί» του Soloup (εκδόσεις Κέδρος) και οι «Μικρές Ζωές» των Θεόδωρου Παπαδόπουλου και Φώτη Παπαστεφάνου (εκδόσεις Ενατη Διάσταση). Γιατί φαίνεται πως όσο οι Ελληνες ξεχνούν το παρελθόν τους και τις κακουχίες τους ως μετανάστες και ξεριζωμένοι τόσο πιο έντονα και οδυνηρά ωθούν στις ίδιες και χειρότερες κακουχίες τους σύγχρονους πρόσφυγες. Και επειδή έχει ο καιρός γυρίσματα, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά θα έπρεπε να είναι παντός καιρού.

 

Πηγή

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 months later...

  • Member ID:  3787
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  488
  • Content Count:  12120
  • Reputation:   82077
  • Achievement Points:  12142
  • Days Won:  79
  • With Us For:  6035 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  49

Μεγάλη μας τιμή να αναφέρει και το δικό μας κομικ στο άρθρο του. Σε ευχαριστούμε.

 

post-3787-0-63540300-1446580635.gif

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.