Soloup. Ταξίδι στο χρόνο και στην Ιστορία..[Μήλας Παναγιώτης,catisart.gr, 25/08/2015]

[Strativarious]

Soloup. Ταξίδι στο χρόνο και στην Ιστορία μέχρι να πιάσουμε λιμάνι στο Αϊβαλί…

 

 

«Λιμάνι. Το νερό γυαλί. Η Μυτιλήνη γλυκύτατη πάντα, για σονέτο, κάτι τέτοιο. Δεν είμαι Μυτιληνιός, μα ούτε και τουρίστας. Όμως επιστρέφω εδώ πάντα με μία καλή δικαιολογία. Χωριό δεν έχω. Μικρασιάτες οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Από απέναντι. Την πατρίδα, τον τόπο όπου επιστρέφει η ψυχή για να γαληνέψει, θέλησα στην εφηβεία μου να τη γυρέψω στην Κρήτη. Είχα παθιαστεί τότε με τον Καζαντζάκη. Βοήθησε βέβαια και μια μακρινή ρίζα απ’ τα χώματα της αρχαίας Κυδωνίας»…
Αρχή του παραμυθιού. Καλημέρα σας.

Αρχίζει ένα ταξίδι στο χρόνο μέχρι να πιάσουμε λιμάνι στο Αϊβαλί.
Αφορμή το ομώνυμο βιβλίο του Soloup. Δικός του και ο πρόλογος. Να θυμίσω εδώ ότι δεν έχουμε στα χέρια μας ένα λογοτεχνικό βιβλίο, αλλά ένα τελείως διαφορετικό είδος, ένα graphic novel που έχει τους δικούς του κανόνες αφήγησης.
Στις 444 σελίδες του θα «μιλήσετε» με τον Φώτη Αποστολλέλη, που δεν είναι άλλος από τον διάσημο Έλληνα ζωγράφο Φώτη Κόντογλου. Θα γνωρίσετε από κοντά και δύο αδέλφια, τον Ηλία Μέλλο και την Αγάπη. Είχαν ρίζες στην Κεφαλονιά και στη συνέχεια τίμησαν το επώνυμο Βενέζης που ήταν το αρχικό του πατέρα τους.
Κάτι ιδιαίτερο που θα βρείτε στο βιβλίο είναι η χρήση μιας παλιάς γραμματοσειράς όταν «μιλά» ο Φώτης Κόντογλου ή ο Ηλίας Βενέζης. Να πω εδώ ότι τα υπόλοιπα κείμενα έχουν τη χειρόγραφη γραμματοσειρά της κυρίας Παυλίνας Καλλίδου.
Την ιδέα για μια διαφορετική προσέγγιση του θέματος και μια διαφορετική συνέντευξη μου την έδωσε το γλωσσάρι που υπάρχει στη σελίδα 417 του βιβλίου.

Αρχίζω λοιπόν:

 

- Καΐκι, (βάρκα): Το «Αϊβαλί» άνοιξε πανιά και είναι το πρώτο ελληνικό κόμικ που έγινε έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς. Η έκθεση ξεκίνησε για λιγότερο από ένα μήνα και τελικά κράτησε πάνω από τρεις μήνες. Εκεί παρουσιάστηκαν τα πρωτότυπα, τα προσχέδια και οι εκτυπώσεις του graphic novel. Επίσης κομμάτια της πολύχρονης έρευνας που δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα του βιβλίου.

 

- Κελεπούρι, (ανέλπιστο εύρημα): Στην έκθεση παρουσιάστηκε και μια σελίδα από την εφημερίδα της Μυτιλήνης «Ελεύθερος Λόγος» με ημερομηνία Κυριακή 2 Οκτωβρίου 1922. Εκεί ξεχωρίζει ένα σκίτσο. Μια εικονογράφηση με αγγλικό συνοδευτικό κείμενο: Το σκίτσο παρουσιάζει έναν Αμερικανό πεζοναύτη σε μια προκυμαία να κρατάει προστατευτικά μια προσφυγοπούλα η οποία με τη σειρά της βαστάει στην αγκαλιά ένα βρέφος. Στα πόδια της ακόμα ένα εξαντλημένο παιδί. Από πίσω στο φόντο, το τραγικό θέαμα ενός πλοίου ασφυκτικά γεμάτου από ψυχές προσφύγων. Πάνω δεξιά κυριαρχεί η αμερικανική σημαία. Και όμως, με μια προσεκτικότερη ματιά έμφανίζεται ένα ανέλπιστο εύρημα: Το σκίτσο είναι του Φώτη Κόντογλου. Υπογράφει μάλιστα με λατινικούς χαρακτήρες «Ph. Contoglous». Πρόκειται για ένα ιστορικό και εικαστικό ντοκουμέντο. Το ίδιο το σκίτσο δεν θυμίζει σε τίποτα το βυζαντινό ή και λαϊκότροπο ύφος που ανέπτυξε αργότερα ο Φώτης Κόντογλου. Πρόκειται για ένα σκίτσο που βρίσκεται εκεί, καρφωμένο στο πρωτοσέλιδο τη στιγμή που τόσα αλλάζουν στη ζωή του Φώτη Κόντογλου αλλά και χιλιάδων άλλων Μικρασιατών προσφύγων. Την ημέρα που κυκλοφορεί η εφημερίδα, η καταστροφή της Σμύρνης βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο Φώτης Κόντογλου είναι μόλις λίγων εβδομάδων πρόσφυγας. Έχει φύγει από το οικογενειακό μετόχι της Αγίας Παρασκευής, απέναντι από το Αϊβαλί, έχει περάσει με βάρκα στις ακτές της Λέσβου, στη Θερμή, και βρίσκεται να… σκιτσάρει για τον «Ελεύθερο Λόγο». Την ίδια μέρα απέναντι, ο Ηλίας Βενέζης είναι λίγων εβδομάδων αιχμάλωτος στα Αμελέ Ταμπουρού (τα τάγματα εργασίας των Τούρκων), ενώ η αδελφή του Αγάπη Βενέζη έχει ξεχυθεί απεγνωσμένη στους δρόμους του Αϊβαλιού προσπαθώντας να τον βοηθήσει με κάποιον τρόπο.

 

 

- Μπαξές, (περιβόλι, κήπος): Ένας πολύχρωμος «κήπος» με χρώματα, αρώματα και πολλή συγκίνηση στήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη σε εκδήλωση με τον τίτλο «Απόκριες στο Αϊβαλί». Με σκηνοθέτη και συντονιστή τη Λυδία Κονιόρδου, μουσική του Χάρη Λαμπράκη, φοιτητές δύο δραματικών σχολών και τη θεατρική ομάδα των αστέγων του περιοδικού «Σχεδία», σκηνικά και κοστούμια από το Εθνικό Θέατρο, το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου και την προσωπική συλλογή της κυρίας Κονιόρδου, τη συμμετοχή της ομάδας «Παίζουμε οικολογικά και διαπολιτισμικά» και τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Μουσείου Μπενάκη για παιδιά με σκίτσα και κόμικς από το βιβλίο πάνω στο κείμενο του Κόντογλου. Μετά το Μουσείο Μπενάκη, έκθεση με τον τίτλο «Soloup: Από τη Μυτιλήνη στο Αϊβαλί - Ένα ταξίδι στο χρόνο» πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου, στην Αγία Παρασκευή Λέσβου ενώ στη συνέχεια η έκθεση σάλπαρε για μια άλλη από τις τρεις πατρίδες του βιβλίου. Τα Χανιά.

 

- Χαμπάρια, (νέα): Το βιβλίο δεν έχει πορεία μόνο στην Ελλάδα. Ήδη εκτός από τα πανιά του ανοίγει και τα φτερά του για το εξωτερικό. Πρώτος σταθμός θα είναι η Γαλλία, όπου από τις 16 Σεπτεμβρίου 2015 η Ιστορία θα μιλήσει και στους πολίτες της πρωτεύουσας. Εκεί ο Φώτης Κόντογλου «θα βρεθεί» για άλλη μια φορά μετά το 1914 που πήγε τότε με σκοπό τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών.

 

- Χουνέρι, (πάθημα): Εδώ πρέπει να αναφέρω και την περιπέτεια που είχε το «Αϊβαλί» με τα Ασφαλιστικά Μέτρα που κατέθεσαν οι κληρονόμοι του Κόντογλου. Το βιβλίο, σύμφωνα με δηλώσεις τους, «προσβάλλει κατάφωρα το πνευματικό έργο του Φώτη Κόντογλου, τόσο το εικαστικό όσο και το συγγραφικό», γι' αυτό είχε προηγηθεί και αίτηση Προσωρινής Διαταγής με την οποία ζητούσαν την άμεση κατάσχεση και απαγόρευση της κυκλοφορίας του βιβλίου, η οποία όμως τελικά απορρίφθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών.

 

- Φετβάς, (η επίσημη απόφαση του μουφτή ή αντίστοιχου μουσουλμάνου δικαστικού λειτουργού): Εδώ υπάρχει η συνέχεια του προηγουμένου σχετικά με τη δικαστική διαφορά των δύο πλευρών. «Ο Εκδοτικός Οίκος Κέδρος, ο σκιτσογράφος Αντώνης Νικολόπουλος (Soloúp) και οι κληρονόμοι του Φώτη Κόντογλου, Παναγιώτης και Φώτης Μαρτίνος, ανακοινώνουν ότι σε σχέση με τη μεταξύ τους αντιδικία για το βιβλίο «Αϊβαλί» κατέληξαν, μετά από διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν σε κλίμα καλής θέλησης, σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με την υπογραφή μιας έντιμης και ισότιμης συμφωνίας. Οι δύο πλευρές δηλώνουν ότι με την υπογραφή του συμφωνητικού θέτουν οριστικό τέλος στην αντιδικία τους και εκφράζουν τη χαρά τους για την ευτυχή κατάληξη της υποθέσεως καθώς και την αλληλοεκτίμηση και τον αλληλοσεβασμό τους.
Ο Εκδοτικός Οίκος Κέδρος ευχαριστεί τους Κληρονόμους του Φώτη Κόντογλου για τη συμβολή τους στην ελεύθερη κυκλοφορία του βιβλίου».

 

- Τσακίρ κέφι, (μεγάλο κέφι, κατάσταση έντονη ευφορίας και ελαφράς μέθης. Η φράση ετυμολογείται από την τουρκική λέξη cakirkeyif που σημαίνει ελαφρώς μεθυσμένος): «Ύστερ’ από τόσα σοβαρά και λυπηρά πράγματα που μας τριγυρίζουνε», όπως γράφει και ο Φώτης Κόντογλου, ας πούμε και κάτι «να χαράξει τα’ αχείλι μας»: Το «Αϊβαλί» πλέον κυκλοφορεί εντελώς ελεύθερο. Αυτά λέει ο Soloup και προσθέτει: «Μετά την πολύ θετική ετούτη κατάληξη, θα ήθελα να ευχαριστήσω ειλικρινά πολλούς από εσάς για το συγκινητικό ενδιαφέρον που δείξατε για το graphic novel "Αϊβαλί" και τη συμπαράστασή σας με δημόσια κείμενα, με υπογραφές, με τις καλές σας κουβέντες και με προσωπικά μηνύματα, όλο αυτό το διάστημα».

 

- Συνάφι, (συντεχνία): Δύο σύντομα λόγια για την πορεία του συναδέλφου με τον οποίο βρισκόμαστε μαζί στη Λέσχη των Ελλήνων Γελοιογράφων. Ο Αντώνης Νικολόπουλος (Soloup) έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Αθήνα) και είναι διδάκτωρ του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Μυτιλήνη).

Με γελοιογραφίες, κόμικς, comic strips (αλλά και με εικονογραφήσεις, γελοιογραφικά φωτομοντάζ και άρθρα σχετικά με τα σκίτσα) έχει εργαστεί σε αρκετές εφημερίδες και περιοδικά, όπως: Το Ποντίκι, Το Βήμα της Κυριακής, Goal News, Βαβέλ, Γαλέρα, Ως3, Σχεδία και αλλού. Εκτός από τις εκδόσεις Κέδρος έχει ακόμη συνεργαστεί με τους εκδοτικούς οίκους Πατάκη, Futura, Μεταίχμιο, ΚΨΜ, Στρατής, Τόπος και άλλους, όπως και με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 13 προσωπικά άλμπουμ με comics και γελοιογραφίες ενώ το 2012 κυκλοφόρησε η διατριβή του «Τα ελληνικά comics». Πρόκειται για μια έρευνα για την ιστορία και την εξέλιξη των ελληνικών εικονογραφηγημάτων. To «Αϊβαλί» είναι το πρώτο του graphic novel. Στο Διαδίκτυο θα βρείτε τον Soloup στη διεύθυνση: www.soloup.gr και επίσης στο: anthropolikos.wordpress.com.

 

 

Ο λόγος τώρα στον Soloup:

 

Μετά τον τεράστιο –αλλά ελπίζω ενημερωτικό– πρόλογο είναι η κατάλληλη στιγμή για να δώσουμε τον λόγο στον Αντώνη Νικολόπουλο, ο οποίος απαντά στις ερωτήσεις - λέξεις που είναι παρμένες από το γλωσσάρι του βιβλίου του. Αρχίζουμε λοιπόν…

 

Βιλαέτι, (διοικητική περιφέρεια): Αντώνη, θα θέλαμε να μας πεις για την καταγωγή σου.

 

* Οι δικοί μου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Καισαριανή αλλά η καταγωγή των παππούδων και των γιαγιάδων μου ήταν από τη Μικρά Ασία. Σμύρνη, Τσεσμές και Μπαϊντίρι. Η τελευταία είναι μια κωμόπολη στην κοιλάδα του Καΐστρου, στους πρόποδες του Τμόλου. Αν ψάξουμε όμως ακόμα πιο πίσω, θα βρούμε και ρίζες από την Κρήτη και την Κωνσταντινούπολη.

 

Νενέ, (γιαγιά, από την τουρκική λέξη nene): Κάποιες αναμνήσεις από την οικογένειά σου;

 

* Έζησα πιο πολύ τις δύο γιαγιάδες μου. Η μια, η Αυγή (η Χρυσαυγή), δεν μου έλεγε ποτέ τίποτα γι’ αυτά. Ήξερε ν’ αγαπάει χωρίς να πολυμιλάει. Στις 2 Οκτωβρίου του 1922 ήταν μαζί με την άλλη γιαγιά μου, τη Μαρία, εγκλωβισμένες με χιλιάδες άλλων ανθρώπων στην προκυμαία της Σμύρνης ανάμεσα στη φωτιά, τους τσέτες και τη θάλασσα. Η γιαγιά Μαρία, τα μεσημέρια μετά τα οικογενειακά τραπεζώματα, όταν οι… μεγάλοι διακτινίζονταν αριστερά και δεξιά σε ντιβάνια για σιέστα, εκείνη μου άνοιγε την ψυχή της. Μου έλεγε για την προκυμαία της Σμύρνης, για τη βουτιά στο νερό, για το αμερικανικό πλοίο που τη μάζεψε. Μου έδειχνε αποκόμματα από εφημερίδες στα αγγλικά με την ιστορία της. Με γράμματα του αξιωματικού που την έσωσε και την καλούσε να πάει να ζήσει στην Αμερική. Μεγαλώνοντας, αυτά τα πράγματα τα απώθησα. Δύσκολες ιστορίες για να τις καταλάβει ένα παιδί. Όλα αυτά όμως, κάποια στιγμή ξύπνησαν και το «Αϊβαλί» έγινε αιτία κι αφορμή.

 

Τσεσμές, (σιντριβάνι, πηγή): Ποιοι δάσκαλοι σου πρόσφεραν δροσιά από την πηγή των γνώσεών τους;

 

* Το «Αϊβαλί» υπήρξε μια ακόμα αφορμή να χωθώ στα αγαπημένα μου βιβλία. Σε μελέτες, σε λογοτεχνία, σε μαρτυρίες αλλά και σε αρχεία, βιβλιοθήκες… Υπήρξαν πολλοί που μου έδειξαν το δρόμο και άλλοι που με συντρόφευσαν. Σίγουρα θα αναφέρω τους συγγραφείς που ανθολογούνται στο βιβλίο όπως ο Ηλίας Βενέζης, η αδελφή του Αγάπη Βενέζη - Μολυβιάτη, ο Φώτης Κόντογλου και ο Αχμέτ Γιορουλμάζ. Όμως υπάρχουν και δεκάδες άλλοι που κάποιους θα σας αναφέρω εδώ ενδεικτικά: Διδώ Σωτηρίου, Στρατής Δούκας, Νίκος Θέμελης, Φεριντέ Τσιτσέκογλου, Μάρω Δούκα, Στρατής Μυριβήλης, Φετχιέ Τσετίν, Παντελής Πρεβελάκης, Θανάσης Βαλτινός... Ακόμα από τις έρευνες που με βοήθησαν να προσανατολιστώ, οι Μπρους Κλαρκ, Τζάιλς Μίλτον, Ρενέ Χίρσον, Ηρακλής Μήλλας και αρκετοί ακόμα. Ο κατάλογος ονομάτων είναι μεγάλος. Θα αναφέρω και δύο ονόματα ακόμα που δεν φαίνεται να σχετίζονται με τη συγκεκριμένη θεματογραφία, όμως η σκέψη τους στάθηκε καθοριστική στο να λύσω τους περισσότερους… κόμπους που προέκυψαν σε ένα τέτοιο πολυεπίπεδο βιβλίο. Τον Επίκτητο και τον Αλμπέρ Καμύ.

 

Πρελούδιο, (προοίμιο): Πώς άρχισε και πώς συνεχίζεται η επαγγελματική σου πορεία;

 

* Ξεκίνησε και συνεχίζεται ως παιχνίδι. Τα σκίτσα λειτουργούν σ’ εμένα σαν ένα υπαρξιακό παιχνίδι για να καταλαγιάζω τις αγωνίες μου. Όμως ένα παιχνίδι παραμένει πάντα παιχνίδι, και αυτό είναι ένα όμορφο κόλπο για να συνεχίζεις να παίζεις με τα παιχνίδια σου ακόμα και στην ενήλικη ζωή. Αν το σκεφτείς, πάλι, το παιχνίδι είναι μια έντιμη μάχη με το Παράλογο του ανθρώπινου βίου κι επειδή στα παιχνίδια δεν μας αρέσει να χάνουμε, στο τέλος, έστω και ως ψευδαίσθηση, μπορεί να βγούμε και νικητές. Ακόμα κι αν ήμαστε λιγάκι ζαβολιάρηδες.

 

Γαζής, (νικητής, θριαμβευτής): Νιώθεις νικητής μετά την έκδοση του βιβλίου "Αϊβαλί"; Τι σου πρόσφεραν οι προηγούμενες εκδοτικές σου εμπειρίες;

 

* Η λέξη «νικητής» είναι μια ακραία ματαιόδοξη και αλαζονική κατασκευή του ανθρώπινου εγκεφάλου. Θα την αντικαθιστούσα με την αγωνία να κατανοήσεις αυτό που μας συμβαίνει και να κατορθώσεις ν’ αρθρώσεις έναν λόγο επάνω σε αυτό, έναν λόγο ο οποίος να γίνεται κατανοητός στους γύρω σου. Να μπορέσεις να μεταδώσεις τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου. Στο «Αϊβαλί» νιώθω πως γίνεται κάτι τέτοιο σε μεγάλο βαθμό. Αυτή η αγωνία όμως υπάρχει σχεδόν αυτούσια, σε όλες μου τις προηγούμενες δουλειές. Στη ζωή συνήθως μας ακολουθούν οι ίδιες πάνω κάτω εμμονές. Αν κοιτάξετε λοιπόν προς τα πίσω, θα βρείτε παρόμοιες αγωνίες και στις παλαιότερες δουλειές μου, όμως τότε πιθανότατα να μην είχα καταφέρει να τις εκφράσω επαρκώς. Για παράδειγμα, έχω προσπαθήσει και έχω δουλέψει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στο «Αϊβαλί», στον «Βασιλιά Μύγα» και στον «Big Porther» (που είναι ευθεία αναφορά στον «Κύκλωπα» του Ευριπίδη). Φαίνεται όμως πως τότε κάτι δεν έκανα σωστά. Ξέρετε, όλες οι ενέργειές μας λειτουργούν και ως σκάλα. Δεν πρόκειται να φτάσεις στα πιο ψηλά σκαλιά αν δεν έχεις πατήσει στα πιο χαμηλά.

 

Αλέστα, (γρήγορα, έτοιμοι): Σε ποιον και γιατί θα έδινες αυτό το παράγγελμα;

 

* Το παράγγελμα αυτό το δίνει η ίδια η ζωή. Εμείς την επαναλαμβάνουμε ως προτροπή, συνήθως όταν είναι ήδη πολύ αργά, εκδηλώνοντας τη δική μας αγωνία μήπως δεν προλάβουμε τις καταστάσεις. Το ίδιο το «Αϊβαλί» ίσως να περιέχει μια τέτοια καλυμμένη προτροπή απέναντι σε όλους μας.

 

Άι σιχτίρ, (άντε φύγε, τσακίσου): Υπάρχει κάποιος ή κάποιες καταστάσεις για τις οποίες θα χρησιμοποιούσες αυτή τη φράση;

 

* Σαν φράση τη σκέφτομαι σχετικά συχνά. Είναι άλλωστε από τα λίγα… Τουρκικά που μας έμειναν στους Μικρασιάτες της τρίτης γενιάς. Τη λέμε κι έμμεσα εμείς οι γελοιογράφοι στα πολιτικά μας σκίτσα, εκφράζοντας το πηγαίο «Άι σιχτίρ» των ανθρώπων απέναντι στα ψέματα και στα εκάστοτε ξεγελάσματα των πολιτικών.

 

Αλάμ ταρλάμ, (ανάκατα): Ισχύει αυτό στην ελληνική κοινωνία;

 

* Απόλυτα!

 

Μπουγάζι, (στενό πέρασμα): Η χώρα μας μπορεί να το περάσει;

 

* Είναι δεδομένο. Δεν τελειώνει εδώ η Ιστορία της Ελλάδας ούτε καμίας χώρας. Το πάθημα όμως και το τίμημα που πληρώνουμε ή θα πληρώσουμε στη συνέχεια, θα πρέπει να γίνει οδηγός για καλύτερες μέρες. Και το πάθημα λέει να ξέρεις τις δυνατότητές σου, το μέγεθός σου και τα προτερήματά σου. Δεν χρειάζονται μεγαλοϊδεατισμοί. Αν θέλει η Ελλάδα να γίνει ο εαυτός της, θα πρέπει να μετατραπεί σε μια… Ελβετία πολιτισμού. Αυτά τα σύννεφα και αυτές οι θάλασσες παράγουν ιδέες και σκέψη. Τέχνες κι επιστήμες. Δεν πρέπει να χαλαρώνει κανείς στη σκέψη ότι οι πρόγονοί μας ήταν ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, ο Ευριπίδης και ο Φειδίας. Ούτε ότι θα σωθούμε αν βρούμε πετρέλαιο. Σήμερα όμως τη χώρα κατοικούν κατά πλειονότητα, πρόσφατα ξεβολεμένοι νεοσκυλάδες που δεν έχουν ανέβει ούτε μία μέρα στην Ακρόπολη. Όταν η επιθυμία μας για ένα καλύτερο αύριο δεν θα είναι ένα μεγαλύτερο αυτοκίνητο αλλά η σκέψη και ο πολιτισμός, κάτι θα έχει γίνει.

 

Ντοάς, (δέηση, προσευχή). Τι θα προσευχόσουν να αλλάξει στη ζωή μας;

 

 

 

* Οι άνθρωποι σε κάθε περίπτωση πριν πάρουν τις αποφάσεις τους να κοίταζαν νύχτα με ξάστερο ουρανό τον γαλαξία.

 

Γιάγουμα, (αρπαγή, λεηλασία): Έχει γίνει κάτι τέτοιο στη ζωή μας;

 

* Γίνεται και σε ατομικό επίπεδο και σε συλλογικό, όπως τώρα με την απροκάλυπτη κλοπή «πλούτου» με τα μνημόνια. Η Ελλάδα έχει "φάει" βέβαια και ακόμα πιο σκληρά… γιαγουμίσματα, όπως στον Εμφύλιο και την Κατοχή αλλά και πιο πίσω με τη Μικρασιατική καταστροφή.

 

Φούγκα, (πολυφωνική σύνθεση): Υπάρχει αυτό το στοιχείο στον ελληνικό Τύπο;

 

* Όχι.

 

Και τέλος μια ερώτηση που υπάρχει σε όλες τις συνεντεύξεις στο catisart.gr

Κατής ή κάτης, (γάτος): Έχεις κατοικίδιο; Ποια είναι η γνώμη σου για τα ζώα συντροφιάς;

 

* Έχω μια ιδιαίτερη, σχεδόν υπαρξιακή σχέση με τα ζώα από παιδί. Με τα χρόνια όμως έχω συνειδητοποιήσει πως δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά με τα σαρκοφάγα που κάνουν παρέα με ανθρώπους. Κι ας κάνουν αυτά τα σαρκοφάγα την καλύτερη παρέα με το είδος μας. Ξέρω ότι ακούγεται αυτό παράξενα σε πολλούς που ζουν αρμονικά με γάτες και σκύλους αλλά εμένα πάντα με γοήτευαν τα χορτοφάγα. Τα διάφορα πουλιά, τα άλογα, τα γαϊδούρια, οι σκίουροι, οι χελώνες… Και είχα πάντα στο σπίτι μου όσο διέθετε κήπο, κουνέλια, κότες, ορτύκια, κινέζικες κοτούλες, πάπιες, καναρίνια, καρδερίνες, χελώνες… Αυτό που σας λέω δεν περιέχει κάποια ερμηνεία ύστερα από σκέψη ή… καρφί για όσους αγαπούν και ζουν με σκύλους και γάτες. Απλά έτσι συνέβαινε πάντα στη σχέση μου με τα ζώα.

 

Αντώνη Νικολόπουλε, αγαπημένε συνάδελφε Soloup, σε ευχαριστούμε για τη συνέντευξη, συγγνώμη για τον ενικό της οικειότητας, που πρώτη φορά τον χρησιμοποιώ, και εύχομαι στα ταξίδια σου να έχεις πάντα ήρεμες θάλασσες και να βρίσκεις στο τέλος αγαπημένα λιμάνια…

 

* Κι εγώ ευχαριστώ για τη συζήτηση που πιστεύω να βοήθησε και τους αναγνώστες μας για «να χαράξει τα’ αχείλι τους».

 

 

- Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Αντώνη Νικολόπουλου, από εκδηλώσεις που έγιναν για το βιβλίο. Επίσης από το «Αϊβαλί» είναι τα σκίτσα. Ανάμεσά τους και το σκίτσο του Φώτη Κόντογλου.

 

πηγή: cat is art