ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ: ΠΛΗΡΗΣ ΕΚΔΟΣΗ

[totally_wired]

Κίτρινο? Κίτρινο! ΜΑ ΚΙΤΡΙΝΟ! Ωραίο σχέδιο αλλά ΚΙΤΡΙΝΟ? Μια άτυχη στιγμή των εκδόσεων χαραμάδα. Πάλι καλά που μπορείς να το βγάλεις.

 

 

Το νέο εξώφυλλο. Ομολογουμένως πολύ πιο ωραίο.

α.jpg β.jpg

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 8, 2016 από totally_wired

[GreekComicFan]

Χτύπαγε καλύτερα στο μάτι στον πάγκο και από μακριά από το βασικό εξώφυλλο, και μου αρέσει και η αντίθεση που κάνει με το σχέδιο. Οπότε, για μένα ήταν πετυχημένη επιλογή.

[GeoTrou]

Τι έχει το κίτρινο; Για τους Κινέζους είναι το βασιλικό χρώμα, όπως για τους Δυτικούς το κόκκινο. 

[totally_wired]

Ναι, μπορείς να το φωνάξεις να σε πάει και σπίτι. Απαράδεκτη επιλογή ήταν. Αλλά τι να γίνει ο καθένας με τα (κακό)γούστα του.

 

Χτύπαγε καλύτερα στο μάτι στον πάγκο και από μακριά από το βασικό εξώφυλλο, και μου αρέσει και η αντίθεση που κάνει με το σχέδιο. Οπότε, για μένα ήταν πετυχημένη επιλογή.

[Paris]

Δεν θα ήταν τόσο χάλια, αν ζούσαμε στο 1992...     

 

Ευτυχώς όμως δεν ζούμε  

[tik]

Καλή ιδέα μου φάνηκε κι εμένα η κουβερτούρα γιατί το αρχικό εξώφυλλο χαντακώνει την έκδοση.

[Cassidy]

Ευχαριστώ Μάριε που μου το πήρες και εμένα.

Ζήτω τα ΚΙΤΡΙΝΑ εξώφυλλα 

 

 

[GeoTrou]

Το διαβάζω αυτές τις μέρες και (ξανα)μπήκα εδώ για να διαβάσω απόψεις, να δω αν προς το παρόν συμπίπτουν με τις δικές μου. Και διαβάζω ότι σας πείραξε η μυρωδιά. Εμένα προσωπικά μου αρέσει.

Θα επανέλθω όταν με το καλό ολοκληρώσω την ανάγνωσή του.

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 12, 2017 από GeoTrou

[Manitou]

Το ανάγνωσμα είναι τέλειο! Απλά τέλειο. Σχέδιο, απόδοση, τέχνη, όλα ένα και ένα... Αλλά αυτή η μυρωδιαααααααα...τσ τσ τσ         

[GeoTrou]

Για να δούμε... έχω πολλά στο μυαλό μου για το κόμικ αυτό και σίγουρα κάτι θα ξεχάσω να γράψω.

 

Ξεκίνησε κάπως χλιαρά κατ' εμέ, μέχρι που έκανε την εμφάνισή του ο Σάντσο. Συνέχισε να βελτιώνεται, αλλά θεωρώ ότι είχε σκαμπανεβάσματα. Οι αδιάφορες σελίδες έπονται από μερικές απίθανες, ακολουθούν μερικές αδιάφορες κ.ο.κ. Ωστόσο, πιστεύω ότι αυτό οφείλεται περισσότερο στο πρωτότυπο*, παρά στη διασκευή του Davis. Πολλά αστεία με έκαναν να γελάσω δυνατά, κάποια δε μου προκάλεσαν ούτε μειδίαμα. Βέβαια, αν, όπως έχει γραφτεί παραπάνω, είναι όντως πιστή μεταφορά, δεν έχω παρά να εκφράσω τον θαυμασμό μου για την αυτοαναφορικότητα του Saavedra και μιλάμε για τον 17^ο αιώνα. Συμμερίζομαι την άποψη του Θρηνωδού ότι το δεύτερο μέρος είναι πιο αναιμικό, αλλά και πάλι μου κράτησε το ενδιαφέρον.

Ως προς το σχέδιο, ο Davis κάνει παπάδες. Έχω πιάσει πολύ λίγα κόμικς στα οποία ο δημιουργός αλλάζει με τόση άνεση σχεδιαστικό στυλ. Τι να πρωτοπιάσω, τη σελίδα με την ιστορία στη Σπηλιά του Μοντεσίνος ή το εντυπωσιακό καρέ με τον Ιππότη των Καθρεπτών; Καλλιτεχνικά άψογο το κόμικ.

Και η μετάφραση θεωρώ ότι βοήθησε σημαντικά. Ειδικά στη στιχομυθία

 

 

-Σα μαγεμένο το μυαλό του παππού αν με ρωτάς

-Λες να 'χει γίνει το μυαλό του μπαγιαντέρα;

 

 

παραλίγο να δακρύσω.

 

Κοντολογίς, μπορεί να μη μου άρεσε όσο θα περίμενα, αλλά σίγουρα είναι μια έκδοση-διαμάντι και μπορεί να διαβαστεί από όλους μας.

 

*Το οποίο δεν έχω διαβάσει. Όσο περνάνε τα χρόνια, καταλαβαίνω πόσο ισχύει το «κλασικό βιβλίο είναι αυτό που όλοι επαινούν, αλλά κανείς δεν έχει διαβάσει». Δε θυμάμαι ποιος το είχε πει.

[lovcom]

Ένα τόσο κλασικό μυθιστόρημα δεν θα μπορούσε να ξεφύγει της προσοχής δημιουργών κόμιξ για μια σοβαρή διασκευή.

 

Προσωπικά έχοντας διαβάσει τον ένα απο τους δύο τόμους (είναι και σκέτα τούβλα) μπορώ να πω πως ο δημιουργός σεβάστηκε το αυθεντικό κείμενο και προσπάθησε να το αποδώσει όσο πιο πιστά  μπορούσε. Υπήρξαν διάλογοι μέσα στο κόμιξ που μου φαίνονταν σχεδόν ίδιοι μετους διαλόγους που είχα διαβάσει απο το βιβλίο. Αν και σε μερικές περιπτώσεις νομίζω ότι ο δημιουργός εμπνεύστηκε δικούς του διαλόγους που δεν είχαν γραφτεί στο πρωτότυπο κείμενο. Επειδή όμως πάει καιρός που είχα αρχίσει το βιβλίο μπορεί να μην θυμάμαι καλά. Όπως και να χει πάντως νομίζω ότι δούλεψε πολύ για τα κείμενα τα οποία έδεναν μεταξύ τους, είχαν συνάφεια και πολύ χιούμορ χωρίς περιττολογίες. Είχα σκοπό πρώτα να τελειώσω και τον δεύτερο τόμο αλλά έχοντας το κόμικ να με "κοιτάει" συνέχεια, δεν άντεξα στον πειρασμό και το διάβασα!

 

Σχετικά με το σχέδιο προσωπική μου άποψη είναι πως σε γενικές γραμμές ήταν πολύ όμορφο ενώ σε σημεία  άγγιζε και επίπεδα πίνακα ζωγραφικής. Το σχέδιό του είχε τόσο μεγάλη ποικιλία απο τις εκφράσεις των ηρώων μέχρι και το διαφορετικό "σκηνικό" σε περιπτώσεις εξιστόρησης μιας ιστορίας. Ειδικά τα τελευταία δεδομένου ότι έδιναν ένα διαφορετικό "χρώμα" στο κείμενο, ήταν εξόχως απολαυστικά. Εξαιρετικά σχεδιασμένοι και οι ήρωές μας ο Δον Κιχώτης και ο Σάντσο Πάντσα. Μείον για μένα στο κόμικ ήταν κάποια μικρά καρέ που στην ουσία μου φαίνονταν απλά σχεδιάκια μιας μονοκοντυλιάς. Δεν υπήρχε δηλαδή σε όλο το κόμικ η λεπτομέρεια που παρατηρείται στο μεγαλύτερο μέρος. Κάποια -μικρά-καρέ μου έδιναν την εντύπωση πως σχεδιάστηκαν απλά για να γεμίσουν την ιστορία. Το χρώμα επίσης καταπληκτικό. Επίσης -θα τολμήσω να το πω-ότι μου άρεσε πολύ και η μυρωδιά του φύλλου :Ρ. Πάντως πριν κλείσω τα σχόλιά μου όσο αφορά το σχέδιο, θα ήθελα να κάνω μια  τελευταία παρατήρηση. Θα τολμήσω να εκφράσω ένα "παράπονο" για μια σχεδιαστική επιλογή του σχεδιαστή. Αν είναι ένα γνωστό σε όλους περιστατικό απο τον Δον Κιχώτη, είναι το περιστατικό φυσικά με τους ανεμόμυλους όπου ο ήρωάς μας νομίζοντάς τους για γίγαντες, άρχισε να επιτίθεται καταπάνω τους! Την τόσο γνωστή αυτή σκηνή ο σχεδιαστής δυστυχώς αρκέστηκε να την απεικονίσει σε ένα μικρό καρέ στο τέλος της σελίδας. Άποψή μου πως συγκεκριμένα για αυτή τη σκηνή θα έπρεπε να υπήρχε ένα μεγαλοπρεπές καρέ αποτυπωμένο σε δύο σελίδες (δεξιά και αριστερά). Θα μπορούσα να φανταστώ τον Δον Κιχώτη με  τον Σάντσο Πάντσα να είναι σε μια  στάση ακινησίας και να ατενίζουν (αριστερή σελίδα) τους τεράστιους και επιβλητικούς ανεμόμυλους (δεξιά σελίδα).

 

Το κόμικ μπορεί να αποτελέσει μια αφορμή να γίνει γνωστό το έπος του Θερβάντες για κάποιον που δεν επιθυμεί να διαβάσει το βιβλίο αφού όπως είπαμε πριν έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στα κείμενα. Ουσιαστικά θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μια πολύ καλή και αξιόπιστη περίληψη ενός ογκοδέστατου κειμένου 1300 περίπου σελίδων.. Καταφέρνει και  περνάει ένα μεγάλο μέρος του νοήματος του συγγραφέα. Για το πόσο "κακό" μπορεί να πάθει ένας ονειροπόλος (φαινόμενο "δονκιχωτισμού"), για την αγνή φιλία απο έναν άκακο και ανιδιοτελή άνθρωπο, για έναν ανεκλήρωτο και μονόπλευρο έρωτα. Ποιός άλλωστε δεν έχει ερωτευτεί μια υπέροχη γυναίκα-πριγκίπισσα στα μάτια μας- ενώ η ίδια να αγνοεί ακόμα και την ύπαρξή μας ή -ακόμα χειρότερα- μια γυναίκα να φαντάζει βασίλισσα στα  μάτια μας αλλά  η καρδιά της μόνο βασιλική να μην είναι..

 

Ενώ όμως ανέφερα ότι σχεδιαστικά ο Δον Κιχώτης μου άρεσε πολύ, ας μου επιτραπεί παρακαλώ να κλείσω με έναν "εκτός θέματος" Δον Κιχώτη· τον αγαπημένο μου -σχεδιαστικά- Δον Κιχώτη.  

 

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 7, 2019 από lovcom

[Manitou]

Πολύ ωραία κριτική. Ένα μόνο θέμα. Αλήθεια σου άρεσε η μυρωδιά??? Μήπως αγαπημένο σου φαγητό είναι το κουνουπιδι και η σκορδαλιά? 

[lovcom]

Χαχα αλήθεια η μυρωδιά μου άρεσε και όχι δεν είναι αυτά τα αγαπημένα μου φαγητά!  Πάντως λατρεύω σκόρδο και κρεμμύδι! Αν κρίνω και απο το φαρενάϊτ, η μυρωδιά του οποίου μου άρεσε, φαίνεται ότι τελικά δεν έχω πρόβλημα στα δυνατά μελάνια!

 

Πάντως ξανα έριξα μια ματιά στο κόμικ και διαβάζοντάς το ξανά, βλέπω νομίζω καθαρά την πρόθεση του συγγραφέα να ντύσει το κόμικ τελείως κωμικά. Δεν λέω βέβαια πως το έργο του Θερβάντες είναι δραματικό, αλλά δεν μπορώ να πω πως λείπουν και οι δραματικές στιγμές, κάτι που νομίζω αυτό δεν υφίσταται στο κόμικ. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η  περίπτωση του Καρδένιου. Στο κόμικ η ιστορία του παρουσιάζεται με ένα χιουμοριστικό τρόπο. Αν διαβάσετε το αντίστοιχο κεφάλαιο του βιβλίου, θα δείτε σπαρακτικά τραγούδια του Καρδένιου. Ένας άντρας ζώντας το ξέσκισμα της καρδιάς του και χάνοντας τα λογικά του, θρηνεί για αυτήν που αγαπά.

 

Δεν λέω βέβαια ότι ο συγγραφέας του κόμικ έκανε άσχημα που το παρουσίασε πιό ανάλαφρα. Άλλωστε και η ιδέα να παρουσιάσει την ιστορία σαν "κουκλοθέατρο" με αποτέλεσμα να φαίνεται πιό κωμικό και λιγότερο δραματικό, ήταν ωραία, απαιτούσε φαντασία και νομίζω ταίριαξε γενικά στο ύφος του έργου, αλλά και ειδικότερα στον πλήρως κωμικό προσανατολισμό που θέλησε να δώσει ο Davis στην διασκευή του.

 

Όσοι πάντως θέλετε, τολμήστε να προχωρήσετε στο πλήρες κείμενο και νομίζω δεν θα χάσετε.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 27, 2019 από lovcom

[Manitou]

Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις και μου φαίνεται θα κάτσω να το ξαναδιαβάσω. Ισχύει αυτό που λες ότι δηλαδή το βιβλίο είναι διανθισμένο με κωμικές πινελιές. Θα έλεγα ότι ενώ το θέμα είναι δραματικό σε κάποια σημεία το κάνει κωμικοδραματικο χαρίζοντας αυτό το γλυκόπικρο που προσωπικά μου αρέσει πολύ. Αν ήταν φουλ δραματικό δεν θα μου άρεσε τόσο μάλλον. 

[Mandrake]

Εφόσον δεν πρόκειται για νέα έκδοση και είχαν μάλιστα περίσσια dust covers δωρεάν για όποιον ήθελε, ο λόγος που κυκλοφόρησε είναι ξεκάθαρα για να διορθώσουν το ISBN του οποίου οι 2 πρώτοι τριψήφιοι αριθμοί έχουν τυπωθεί ανάποδα στο οπισθόφυλλο! Στο dust cover είναι το σωστό ISBN. Καλό θα ήταν να διορθωθεί και στη βάση δεδομένων...

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 27, 2023 από Mandrake

[Indian]

Διορθώθηκε.