ΜΙΚΡΕΣ ΖΩΕΣ

[x for xepeta]

Μέσω του ISBN:

978-618-5115-06-7

 μπορείς να το παραγγείελις από κάθε βιβλιοπωλείο. Ή αν θες μπορώ να σου στείλω ένα αντίτυπο.

[Billy Uchiha]

Δε χρειάζεται, το βρήκα στο protoporia.gr και το παρήγγειλα...

[Strativarious]

Δυστυχώς, για μενα, άργησα να το διαβάσω..

 

Η θεματολογία μου άρεσε πολυ και λόγω των κωνσταντινουπολίτικων ριζών μου ήταν ένα απο τα κόμικ που ήθελα να διαβάσω με την ησυχία μου. Το σχέδιο ωραίο και έδενε με την ιστορία. Τα χρώματα έχω την αίσθηση ότι επιλέχθηκαν ώστε να μεταφέρουν ακομα περισσότερο την καταλληλη ατμόσφαιρα.   Ως προς το σενάριο, καλογραμμένο.   Εχει καλή ροή, αφήγηση και σκηνοθεσία! Δεν έπρεπε να ειναι παραπάνω σελίδες γιατι θα πλάτιαζε και θα έχανε..ήταν όσο έπρεπε, οπότε για μένα σωστη η επιλογή να μην ειναι παραπάνω οι σελίδες.

 

Μου άρεσε!  

[comicos]

Πολύ ιδιαίτερο κόμικ! Από αυτά που δεν τα διαβάζεις για να "διασκεδάσεις" με την κλασική έννοια του όρου, αλλά κυρίως για να προβληματιστείς...Αγγίζει σίγουρα ευαίσθητες χορδές και περιγράφει σκληρές σκηνές σε πολλά σημεία του.

 

Ο περισσότερος κόσμος - και κυρίως από τις νεότερες ηλικίες - δεν είναι (δυστυχώς) ιδιαίτερα εξοικειωμένος, με τα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής. Ούτε εγώ ο ίδιος, ομολογώ (τουλάχιστον όχι στο βαθμό που θα ήθελα)! Είναι μια πολύ καλή αφορμή για όλους, λοιπόν, να διαβάσουν πρώτα τη συγκεκριμένη έκδοση, προτού μελετήσουν περισσότερο το συγκεκριμένο κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Για δύο λόγους : πρώτον γιατί είναι κόμικ και υπάρχει πιο άμεση και εύκολη επαφή με τον αναγνώστη και, δεύτερον, γιατί είναι αρκετά μικρό σε έκταση και δεν κουράζει. Αξίζει πιστεύω ο καθένας να κάνει ένα διάλειμμα ανάμεσα στα αγαπημένα κόμικς που διαβάζει, για να του ρίξει μια ματιά. Από όλες τις ηλικίες!

 

Το ασπρόμαυρο σχέδιο και οι λεπτομέρειές του, θεωρώ ότι δένουν όμορφα με το σενάριο. Σε μεταφέρουν ακριβώς στο κλίμα, σε κάνουν να αισθανθείς "άβολα" στα περισσότερα σημεία και προφανώς αυτός είναι ο στόχος. Και η σκηνοθεσία μου άρεσε πολύ. Σε καμιά περίπτωση δε θα τολμούσα να κρίνω αυστηρά ένα τέτοιο κόμικ, μιας και είναι από τα πλέον "δύσκολα" σε υλοποίηση και δεν βγαίνουν τέτοια κάθε μέρα! Δε θα τα "χαλάσουμε" αν οι σελίδες μπορούσαν να είναι λίγο περισσότερες και αν κάποια από τα καρέ θα μπορούσαν να έλειπαν ή στη θέση τους να υπήρχαν κάποια άλλα...Μου άρεσε έτσι όπως ήταν και όπως το διάβασα, και αισθάνομαι ότι πήρα αυτά που ήθελα από αυτό και με το παραπάνω! 

 

Τα συγχαρητήριά μου σε Θοδωρή και Φώτη για το διαμαντάκι που μας χάρισαν!    Τους εύχομαι ολόψυχα καλή συνέχεια και στις επόμενες δουλειές τους! Και το Μικρές Ζωές να είναι το έναυσμα για να δημιουργηθούν κι άλλα τέτοια παρόμοια "ιδιαίτερα" κόμικς στο μέλλον!

 

    

[Kurdy Malloy]

Το διάβασα κι εγώ προχθες. Και να πω την αλήθεια, προβληματίστηκα πολύ πάνω στο τι θα έπρεπε να πω. Αποφάσισα να πω μερικά πράματα όσο πιο ευθέως μπορώ γιατί σκοπός είναι στην Ελλάδα να βγαίνουν πολύ καλά κόμικς και αυτό σημαίνει ότι πρέπει οι αδυναμίες να δουλευτούν.

 

Αρχικά τα θετικά. Εξαιρετική μου φάνηκε η σκηνή του πλιάτσικου. Η αφήγηση χωρίς μπαλονάκια είναι αυτό που δείχνει τις πραγματικές δυνατότητες της 9ης τέχνης. Γενικότερα το σενάριο ήταν δυνατό, αλλά δεν ξέρω για κάποιον που δεν έχει επαφή με τα γεγονότα τι του δίνει. Και δε με νοιάζει να πω την αλήθεια.

 

Και ολίγη γκρίνια. Κυρίως για το σχεδιαστικό κομμάτι. Δεν είμαι ειδικός επί του θέματος, αλλά δεν ξέρω τα μελάνια; οι σκιάσεις; πάρα πολύ σκοτεινό και πάρα πολύ βαρύ στα μισά σχεδόν καρέ. Μέσα σε όλο αυτό βάζουμε και το εντελώς εκτός αισθητικής μου λέτερινγκ. Πάρα πολύ βαρύ ένοιωθα να πνίγει το σχέδιο. Έβλεπα ένα μπούκωμα παντού. Κατά τα άλλα το σχέδιο πάσχει από την ασθένεια πολλών ελλήνων σχεδιαστών. Νοιώθουν ικανοποιημένοι στο σημείο που ξένοι συνάδελφοί τους αισθάνονται ότι βρίσκονται μόνο στη μέση της δουλειάς. και αν.

 

Τώρα όσον αφορά το σενάριο, θα μπορούσα να το δω πιο πολύ ως χρονικό και λιγότερο ως μυθιστορία. Για χρονικό θα προτιμούσα μία πιο άμεση αφήγηση. Πρώτο πρόσωπο, εκφράσεις οικειότητας (η γιαγιά μου, το χωριό μας πχ), ίσως και κάποιο σπάσιμο του 4ου τοίχου, δεν ξέρω θα μου άρεσε όμως κάτι πιο άμεσο. Όσο για το θέμα που βλέπω να αναφέρεται και από άλλους ότι δηλαδή αισθάνεται ο αναγνώστης ότι υπάρχουν πολλά πράματα σε λίγες σελίδες τείνω να συμφωνήσω. Εκτός βέβαια και αν μιλάμε για χρονικό που όντως δεν έχει νόημα, αλλά πέφτουμε στην παραπάνω παρατήρηση.

 

Πολλά συγχαρητήρια στους ερασιτέχνες δημιουργούς, οι παρατηρήσεις ελπίζω να γίνονται δεκτές επικοδομητικά και καλόπιστα.

[x for xepeta]

Εξαιρετική μου φάνηκε η σκηνή του πλιάτσικου.

 

Είσαι ο μόνος που την κατάλαβε!

 

Επειδή λογοκρίθηκε μια σκηνή μου, ο Φώτης πρόσθεσε μια δική του. Τη συγκεκριμένη. Ενημερώθηκα και δε συμμετείχα σε αυτό. Δεν ήθελε να μπούν επεξηγηματικά κείμενα, θεωρώντας ότι υποτιμάμε τους αναγνώστες μας. Υποστήριζε ότι θα την καταλάβουν έτσι, χωρίς λόγια. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα να βάλω. Και πάλι δεν έγινε κατανοητή από τον κόσμο. Θεώρησα τους κανόνες του Jim Shooter απαραίτητους. "Βάλε οι πρωταγωνιστές να λένε τα ονόματά τους όταν απευθύνονται ο ένας στον άλλον και εξήγα το προφανές". Υπήρχε ποικιλία στο τί κατάλαβε όποιος διάβαζε την πρώτη σκηνή.

 

Εδιτ: Αν και δε χρησιμοποιώ πρώτο πρόσωπο όπως είπες ότι θα έπρεπε, εγώ τα διηγούμαι. Δε φάνηκε μάλλον αλλά ήμουν ο αφηγητής Διακριτικά πάντα.

[Kurdy Malloy]

Το γούστο μου δεν είναι ακριβώς στο μέσο όρο, οπότε το "εξήγα το προφανές" δε μου αρέσει. Ο λόγος που κυκλοφόρησε ως πρότασή μου στα ελληνικά φόρα το Un ocean d'amour είναι ακριβώς αυτό. Δεν εξηγεί τίποτα    Ότι θες να καταλάβεις, καταλαβαίνεις.

 

 

Having said that ας εξηγήσω κι εγώ με τη σειρά μου το προφανές: Οι παρατηρήσεις μου είναι πάντα υπό το πρίσμα της υποκειμενικότητάς μου, του προσωπικού μου γούστου και σε καμία περίπτωση δε θέλω να αλλάξω το στυλ των δημιουργών. πχ το ότι σε ένα χρονικό προτιμώ τον αφηγητή που μας ανοίγει την καρδιά του να μας μιλάει σε πρώτο πρόσωπο με μεγαλύτερη οικειότητα από ότι διακριτικότητα είναι καθαρά προσωπικό μου γούστο, δε σημαίνει ότι πρέπει κάποιος να το ακολουθήσει ή ότι ακολουθώντας το θα βγει η δουλειά καλύτερη.

[x for xepeta]

 

..., ίσως και κάποιο σπάσιμο του 4ου τοίχου, ...

 

Μόνο πάνω από το πτώμα μου

[x for xepeta]

 

Η τοπική εφημερίδα ΝΕΑ ΤΟΥ ΔΟΞΑΤΟΥ στο 84ο φύλλο της κάνει μια μικρή παρουσίαση του κόμικ μας ΜΙΚΡΕΣ ΖΩΕΣ. Ευχαριστούμε την Ανδρονίκη Γκλαβοπούλου για το χρόνο της που αφιέρωσε στο πόνημά μας.

Επεξεργασία Μαρτίου 26, 2017 από x_for_xepeta

[x for xepeta]

Το ηλεκτρονικό περιοδικό ΚΕΙΜΕΝΑ φιλοξένησε ένα άρθρο της Δρ. Μουλάς Ευαγγελίας, Φιλόλογο και Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων Β/θμιας Δωδεκανήσου, με τίτλο Κόμικς και Ιστορία: εκδοχές κατασκευής και αποδόμησης του στερεότυπου της προαιώνιας έχθρας Ελλήνων και Τούρκων. Σε αυτό κάνει μια εκτενή αναφορά στο κόμικ μας ΜΙΚΡΕΣ ΖΩΕΣ.

 

"Η χαμηλόφωνη αποτύπωση του δράματος της προσφυγιάς, η απουσία κορυφώσεων στην καμπύλη της αφήγησης, η επαναλαμβανόμενη συνθήκη του εκπατρισμού, η στωικότητα στην αποδοχή της και η ανοικτότητα του τέλους της ιστορίας, μιας ιστορίας που δεν ολοκληρώνεται στο σημείο που σταματά, ενισχύει την συμπάθεια, υπομιμνήσκοντας την κοινή ανθρώπινη μοίρα και δίνοντας έμμεσα μαθήμα τα ανθρωπιάς."

 

Γνωρίζω άλλους δύο φιλόλογους που μοίρασαν στους μαθητές τους το κόμικ μας ως μια διαφορετική μορφή προσέγγισης του Μικρασιατικού στα πλαίσια των μαθημάτων τους.

 

Μεγάλη μας τιμή

Επεξεργασία Ιουλίου 4, 2017 από x_for_xepeta

[x for xepeta]

Το διήμερο του AthensCon 2017 θα έχω μερικά αντίτυπα του κόμικ για όποιον ενδιαφέρεται. Ελάτε να τα πούμε και να σχολιάσουμε τα κομικσάκια μας. Θα είμαι στα διάφορα workshops και σίγουρα στους πάγκους χαζεύοντας τις φετινές πραμάτειες. Και αν πιούμε πολύ θα πούμε και για τα επόμενα βήματα

[x for xepeta]

Να μοιραστώ τη χαρά μου. Ο εκδότης με ενημέρωσε ότι έχει μόνο 2 κομμάτια και μπορεί να θεωρηθεί εξαντλημένο. Το πρώτο μας κόμικ εξαντλήθηκε.

Φαντάζομαι θα ακολουθήσει δεύτερη έκδοση. Το εξώφυλλο να κοσμεί τη φράση "ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ"! Μπορεί να είχε μικρό τιράζ αλλά τα καταφέραμε. Καιρός να ξαναενοχλήσω τον Παπαστεφάνου για επόμενα βήματα.

Επεξεργασία Μαίου 18, 2019 από x for xepeta