Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΡΕΖΑΚΗ

[Dr Paingiver]

 

 

Μετά το Παραρλάμα και το Γιούσουρι, οι εκδόσεις Τόπος, κάνουν ένα ακόμα μεγάλο βήμα. Προχωράνε στην έκδοση της Μεγάλης Βδομάδας του Πρεζάκη, την απόδοση δηλαδή σε κόμικ ενός μυθιστορήματος το Μ. Καραγάτση. Με τους ίδιους συντελεστές, τον Θανάση Πέτρου στο σχέδιο και τον Δημήτρη Βανέλλη στο σενάριο που προεξοφλούν την άριστη ποιότητα της μεταφοράς.

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, όπου το συνάντησα, χαρακτηρίζεται σαν σατιρικό. Κατά την δική μου άποψη είναι μιά ακόμα Ελληνική τραγωδία. Διηγείται με γλαφυρό τρόπο την κοινωνική (και όχι μόνο) απομόνωση ενός εξαρτημένου από τα ναρκωτικά ανθρώπου. Περισσότερο ακόμα και από εγκληματίες, πολιτικούς καταζητούμενους, διεφθαρμένους επιχειρηματίες κλπ, κλπ.

Τόσο η απόδοση, όσο και η έκδοση στέκονται στα ψηλά στάνταρτς των δύο προηγούμενων έργων. Θεωρώ ότι αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί. Η Ελληνική λογοτεχνία έχει πολλά διαμάντια να μας δώσει και ο Τόπος μας τα δίνει με ένα υπέροχο τρόπο.

[Τυφλοπόντιξ]

Αν ειχε σημασια ο τιτλος και το περιβλημα αντι του περιεχομενου θα εκανα το εξης πικροχολο σχολιακι:Το λογοπαιγνιο με το επιθετο του ηρωα με ξινιζει λιγο.Σιγουρα πιο ευηχο βεβαια απο ηρωινακης η ναρκογλου αλλα το πλεον υποτιμητικο σε σχεση με καθε αλλον χαρακτηρισμο..

Αλλα ο τιτλος εχει μηδαμινη (ως καμμια απολυτως) σημασια και το σημαντικο ειναι το περιεχομενο,οποτε δεν θα γινω ο χαζος που κρινει ενα εργο απο την ταμπελα του,ουτε θα βαλω ο ιδιος μια,ιδιως χωρις να το διαβασω απο την αρχη ως το τελος 1-2 φορες.Φαινεται ωραια δουλεια απ'οσα εχω διαβασει με ενδιαφερον περιεχομενο και θελω να πιστευω πως το λογοπαιγνιο ειναι σκοπιμο ωστε να παιξει με την ψυχοσυνθεση (και την στερεοτυπικη ματια προς τον καθε "πρεζακη") του αναγνωστη και να δημιουργησει μια διαφορετικη προσεγγιση σε αδυναμους ανθρωπους που αντιμετωπιζουν προβλημα (στο λεπτο θεμα) με τα θανασιμα ναρκωτικα (η αυτο θελω να πιστευω).Ελπιζω να πεσει στα χερια μου/να καταφερω να το διαβασω καποια στιγμη ωστε να αποκτησω και εγω μια γνωμη.Η τιμη παντως για 68σελιδο κομικ με μαλακο εξωφυλλο προωθημενο απο εκδοτικο οικο ομολογω πως με τρομαξε λιγο (πιστευω πως εστω κατι πενταροδεκαρες κατω θα εκαναν την διαφορα για τους φτωχουληδες που ενδιαφερονται)..Δεν ειμαι βεβαια και μυημενος στα των ελληνικων εκδοσεων ουτε ο μεγαλος fan που στηριζει επειδη προκειται για εγχωριο προιον οποτε...

[The_Sandman]

Διαγωνισμός στην Εφημερίδα των Συντακτών για δύο αντίτυπα του βιβλίου

[Strativarious]

Και επειδή ειναι γνωστή η πόρωσή μου για Πέτρου-Βανέλλη, δήλωσα αμέσως συμμετοχή!

Ελπίζω να κερδίσω το ένα αντίτυπο!

[AndreasD]

Άλλο ένα πολύ καλό κόμικ, απο Πέτρου, Βανέλλη! Τι καλό δηλαδή, εξαιρετικό είναι. Κάθε φορά, μα κάθε φορά που διαβάζω κόμικς τους, νοιώθω πως δεν τα χορταίνω! Αγορά με κλειστά τα μάτια.

 

Nuff said!

[φλοκ]

Το κομικ υπάρχει πρός πώληση και στη Λέσχη ,οπότε όσοι ενφιαφέρεστεμπορείτε να το δείτε εκεί και να σχηματισετε άποψη .

 

Προσωπικά, με μια πρώτη ματιά ,βρήκα το σχέδιο εξαιρετικό .

[GeoTrou]

Είναι η πρώτη δουλειά των Πέτρου & Βανέλλη που διαβάζω και εντυπωσιάστηκα. Το σχέδιο του Πέτρου, αν και πολύ καλό, μου άρεσε λιγότερο από άλλα του έργα. Υπήρχαν ωστόσο καρέ τα οποία ήταν αριστουργηματικά. Όσον αφορά το σενάριο, πρέπει να σταθώ σε δύο παραμέτρους. Η μία είναι αυτή του Καραγάτση. Πραγματικά "έμεινα" από τη φαντασία και την υπόθεση του έργου, από τους απίθανους παραλληλισμούς του πρωταγωνιστή και του Χριστού (π.χ. δε νομίζω να είναι τυχαίο το όνομά του, Χρήστος Νεζερίτης). Η άλλη παράμετρος είναι αυτή του Βανέλλη. Δεν έχω διαβάσει το εν λόγω διήγημα (βασικά δεν έχω διαβάσει καθόλου Καραγάτση), αλλά έχω την εντύπωση ότι κράτησε τ' απαραίτητα και τα μετέφερε με ωραίο τρόπο στο κόμικ. Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα εξαιρετικά δυνατό κόμικ, με μόνο μειονέκτημα ότι μοιάζει μικρό.

[conb]

Διαβάζοντας το συγκεκριμένο κόμικ στη Λέσχη μου δημιουργήθηκε η απορία αν ήταν το διήγημα του Καραγάτσι τόσο κάλο ή αν ο Βανέλλης και ο Πέτρου έκαναν μια τόσο καλή προσαρμογή!

Η απορία μου απαντήθηκε όταν πήγα στη παρουσιαση του κόμικ! Ο Δημήτρης Βανέλλης είπε ότι διαβάζοντας το διήγημα ένιωσε αρκετή συγκίνηση άλλα το βρήκε και αρκετά επίκαιρο παρόλο που είχε γραφτεί το 1935...χάρηκα που ένιωσε αυτά γιατί κατάφερε να μεταφέρει με σχεδόν άψογο τρόπο μαζί με τον Θανάση Πέτρου την ατμοσφαίρα του διηγήματος στο κόμικ...

Έχει άμεσο διάλογο...μια ροή γνώριμη λες και είναι από την καθημερινότητα!

Το σχέδιο αρκετά κάλο με αγαπημένες στιγμές τα splash pages/ πορτραίτα του ήρωα!!

Όπου το βρείτε διαβάστε το!!

[Kabuki]

Αργησα λίγο να διαβασω αυτο το κομικ, αλλά όπως συνηθως το διδυμο Πετρου - Βανέλλη με εξεπληξε ευχαριστα για μια ακομα φορα

 

Μαζι με Γιουσουρι & Παραρλάμα, ανηκουν στα καλύτερα ελληνικα κομικς που εχω διαβασει

 

Δε νομιζω ότι είναι ευκολη και η μεταφορα λογτεχνιας σε κομικ και νομιζω ότι τους αξιζει ενα μπραβο και γι αυτο (περα απο την επιλογη των εργων για μεταφορα  )

 

Πολύ καλή δουλεια σε όλα τα επιπεδα ( σεναριο, σχεδιο, σκηνοθεσία, ροη, χρωματισμο, ατμοσφαιρα)

[deadneighbours]

Θα συμφωνησω και εγω με τα παιδια,καταφερα να το διαβασω και εγω στην λεσχη και μπορω να πω ότι είναι ένα πολύ καλο κομικς,περισσοτερο μου αρεσε το χρωμα και η ατμοσφαιρα που μου δημιουργησε.Με την πρωτη ευκαιρια θα το ξαναδιαβασω,θελει πολλες αναγνωσεις!

[dimious200]

Eνα πολυ ωραιο κομικ Δεν εχω διαβασει ακομα το Παραρλαμα,αλλα το γιουσουρι μου χε αρεσει παρα πολυ και ετσι χωρις πολυ σκεψη τσιμπησα και αυτο μολις το ειδα. Κριμα που δεν ηταν μεγαλυτερο! Εξυπνη ιστορια που σε βαζει σε σκεψεις 80 χρονια μετα,μιας και δυστυχως για εμας παραμενει αρκετα επικαιρη. Αρα μπραβο σε Καραγατση ( ) και Βανελλη (για την επιλογη και τη μεταφορα). Το σχεδιο ωραιο αλαλ αυτη τη φορα καποια καρε-σελιδες δε μου πολυαρεσαν..Γενικα με μπερδευει ο πετρου.Σιγουρα μ αρεσει πολυ ο χρωματισμος του, το σχεδιο του ομως με διχαζει. Στο γιουσουρι το βρηκα καταπληκτικο σχεδον σε καθε καρε,εδω ηταν λες και καποια καρε βγηκαν πιο γρηγορα και σε αλλα (πιο σημαντικα,πχ το καρε του δειπνου) σταθηκε περισσοτερο με αποτελεσμα να μου φανει καπως ανισο σχεδιαστικα ενω ειναι φτιαγμενο απο τον ιδιο σχεδιαστη.

Θα το προτεινα σε ολους ανεξαιρετως, συν οτι ειναι παρα πολυ καλη ιδεα και για δωρο. Το μονο που μπορει να χαλασει μερικους ειναι η τιμη του σχετικα με το ποσο γρηγορα διαβαζεται αλλα πιστευω οτι ειναι κομικ που επιδεχεται επαναληψης

 

Aν καποιος ενδιαφερεται και για το οριτζιναλ,αυτο το βρηκα στα ιντερνετς

 

 

Το διήγημα του Μ. Καραγάτση δημοσιεύθηκε κατ' αρχήν στην συλλογή Το μεγάλο συναξάρι και αναδημοσιεύεται στην συλλογή του ιδίου Ιστορίες αμαρτίας και αγιοσύνης, Εκδόσεις Εστία, Αθήνα 2003 (Επιλογή - εισαγωγή: Στρατής Πασχάλης)

[kwtsos]

Θα συμφωνησω με τον dimious, και μενα μου φανηκε καπως ανισο σχεδιαστικα. Απο κει και περα ομως προκειται για ενα πολυ καλο κομικ. Αυτο φαινεται και απο τα διαφορα επιπεδα αναγνωσης που μπορουν να γινουν. Μπορει καποιος να το δει ειτε σαν σατιρα, ειτε σαν την ιστορια καποιου που εμπλεξε με τα ναρκωτικα. Επισης ειναι κομικ το οποιο θα το αγοραζα σε καποιον που ξερω οτι του αρεσει η λογοτεχνια αλλα δεν διαβαζει κομικ. Για παραδειγμα στο σπιτι μου, που ειμαι ο μονος που ασχολειται με κομικς, το διαβασαν ολοι και αρεσε σε ολους. Καποια στιγμη πρεπει να διαβασω και τις υπολοιπες διασκευες Προτεινεται

[x for xepeta]

Ελπίζω εκεί στις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ να τους κόψει και να το προωθήσουν στο εξωτερικό.

 

Ενώ είχα μια αρνητική διάθεση, και αυτό λόγω συζήτησης με κάποιο φίλο που τον απογοήτευσε, θα έλεγα ότι με ενθουσίασε. Δασκαλεμένος ότι το αρχικό κείμενο είναι έξυπνο σα συλληψη αλλά κακογραμμένο (όπως μου είπαν) λέω δε θα μου αρέσει. Τελικά ήταν ένα πολύ όμορφο κόμικ, σχεδόν χαμογέλασα, και ένοιωσα όμορφα που το αγόρασα.

 

Και επειδή παρουσίαση χωρίς υλικό από το εσωτερικό δεν νοείται, ορίστε μερικές σελίδες. Δεν ήταν και οι καλύτερες σαρώσεις. Το άλμπουμ είναι μεγαλύτερο από το σαρωτή μου.

 

[GeoTrou]

Δόθηκε στη μητέρα μου που λατρεύει τον Καραγάτση (αν και αγνοούσε το διήγημα αυτό). Το διάβασε πολύ γρήγορα και της άρεσε, παρότι δεν έχει πιάσει άλλο κόμικ πέρα από τα του Αρκά. Βρήκε ιδιαίτερα καλό το σκίτσο.

Το επόμενο στη μικρή ντάνα της ντροπής της είναι το Αμανίτα Μουσκάρια.

[saveapenguin]

Η Μεγάλη Εβδομάδα του πρεζάκη. Επτά ημέρες, επτά κεφάλαια και επτά στιγμιότυπα από τη ζωή ενός ναρκομανή, ενός παρία που συχνάζει στους τεκέδες του Πειραιά.

Μέχρι και τη Μεγάλη Παρασκευή, η ιστορία δεν με είχε κερδίσει. Πολύ επιφανειακή η προσέγγιση του ήρωα, πολύ κλισεδιάρικες οι ατάκες που ακούγονται.

Αλλά Σάββατο και Κυριακή απλά απογειώνουν το κόμικ και αποζημιώνουν για το μέτριο πρώτο μέρος. Ειδικά το τέλος είναι ιδιαίτερα συγκινητικό ενώ το καρέ/προσωπογραφία του ήρωα στην προτελευταία σελίδα είναι ένα από τα πιο δυνατά καρέ που έχω δει. Το σχέδιο είναι γενικότερα καλό, χαρακτηριστικό σχέδιο Πέτρου: όσοι έχετε δει άλλες δουλειές του ξέρετε τι να περιμένετε.

 

Η ιστορία μπορεί να σατιρίζει την κοινωνία και τους θεσμούς (κράτος, αστυνομία, εκκλησία) αλλά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι μια τραγική ιστορία λύτρωσης, εξαιρετικά επίκαιρη μέχρι και σήμερα. Αξίζει να τη διαβάσετε και είναι σίγουρο ότι όσοι έχετε σχετικά παραδείγματα στον κοινωνικό σας περίγυρο θα συγκινηθείτε διπλά.

[tik]

Πεζή ερώτηση:

 

Τα αντίτυπα είναι αριθμημένα; Γιατί το δικό μου έχει κάτι νούμερα μέσα. 

[GeoTrou]

Τώρα που το λες, κοίταξα το δικό μου αντίτυπο. Στο εσωτερικό του οπισθοφύλλου έχει το νούμερο 843  Και μου φαίνεται από σφραγίδα  

[pomakos]

Ήταν αίτημα της Μαρίνας Καραγάτση, της κόρης του Μ. Καραγάτση να είναι αριθμημένα τα αντίτυπα.

[GeoTrou]

Και πόσα αντίτυπα τυπώθηκαν; 1000-1500;  

[pomakos]

2.000

Eπιπλέον από πολύ μεγάλη κωλοφαρδία κατάφερα να βρω το νούμερο 1 (ο εκδότης είχε παραλάβει από τον βιβλιοδέτη κούτες με τυχαία νούμερα, οπότε στα αντίτυπα που είχα πάρει μου είχαν τύχει κάτι σαν 1000+)

 

Edited March 4, 2019 by pomakos

[albertus magnus]

Πριν λιγο τελειωσα και αυτο οποτε ολοκληρωσα ενα τριημερο διαβαζοντας τις δουλειες των Βανελη - Πετρου. Πολυ καλη μεταφορα ενος ομορφου διηγηματος που μου γεννησε πολλα συναισθηματα. Ειδικα το τελος δηλ οι δυο τελευταιες μερες ηταν εξαιρετικες και πολυ συγκινητικες.  Γενικα και οι 3 δουλειες τους που καναβνε με μεταφορα εργων ελληνων συγγραφεων σε κομικ μου αρεσαν αρκετα. Μπραβο και μακαρι να δουμε και τιποτα αλλο μελοντικα.

 

Και μιας λεγατε για νουμερα εγω εχω το 1890 δηλ απο τα τελευταια σχετικα! χεχε!