Η ατέλειωτη ιστορία!

[Korlando]

Γειά σας παιδιά! Είχα κάποιες ιδέες τις οποίες και επεξεργάστηκα. Εδώ σας παρουσιάζω εντελώς περιλιπτικά την πρώτη μου ολοκληρωμένη ιδέα.
Είναι ένα μυστήριο ανάμεσα στους δύο ήρωές μας για την ύπαρξή τους στο νησί Πίκο. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης κρύβεται στο που θα καταλήξει η ιστορία(την έχω βάλει στο τελευταίο spoiler για να πάρετε μια ιδέα για το που οδηγείτε η ιστορία).
 
Εδώ σας περιγράφω συνοπτικά την αρχή της ιστορίας μόνο και μόνο για να μπείτε στο νόημα(Εεε είναι πολύ μεγάλο να το βάλω ολόκληρο). Δεν έχω περιγράψει ούτε το τοπίο ούτε σκηνές μάχης/διαλόγων κτλ. Παρόλα αυτά στο πρώτο spoiler έβαλα τον διάλογο των ηρώων μας γιατί το κρίνω ενδιαφέρων. 

 

Τα ονόματα μπορούν να αλλάξουν καθώς και οι εθνικότητές τους(Μπορούμε να πούμε για παράδειγμα πως ο ένας είναι ο υιός του βασιλιά των Vikings για παράδειγμα).
 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τόπος: Νησί Pico(από το Picolo). Βρίσκεται μεταξύ Ιταλίας και Ισπανίας. Το νησί ανήκει στην ιταλία
Χρόνος: 4 Μαρτίου 1932
 
 Η ιστορία ξεκινά με τον Vladimir Krepkov, ένα νεαρό παλικάρι πάνω-κάτω 20 χρονών. Ο Vladimir βρίσκεται αιχμάλωτος σε ένα πλοίο που όδευε προς την Ισπανία. Χάρη στην εξυπνάδα και την δύναμή του καταφέρνει να απελευθερωθεί και να κολυμπήσει μέχρι το νησί Πίκο. Με το που φτάνει όμως στο νησί, θα τον συλλάβει ο Ιταλικός στρατός. Τότε είναι που θα τον πάρουν για ανάκριση. Ωστόσο ο Vladimir δεν έχει κάτι να κρύψει και απαντά σε όλες τις ερωτήσεις. Ο Vladimir είναι εξουθενωμένος και ο ανακριτής του θυμωμένος καθώς τον υποψιάζεται για διάφορα. Έτσι, όσες πιο πολλές ερωτήσεις απαντά ο Vladimir, τόσο πιο πολύ θυμώνει ο ανακριτής. Δεν θα του δώσουν άδεια να φύγει παρά μόνο όταν η κόρη του διοικητή Isabella Nizabilci, τους πει πως πράγματι δεν έχει κάτι για να ανησυχούν.
Ο Vladimir τρέχει να προλάβει την Isabella και κόβουν την πρώτη τους κουβεντούλα.

 

Διάλογος Vladimir-Isabella
-Signorita! Σταθείτε σας παρακαλώ!
-…
-(τρέχει να την φτάσει και παίρνει ένα λεπτό να ανασάνει) Σας ευχαριστώ που με αφήσατε να φύγω.
-Δεν κάνει τίποτα…
-Μα πως το καταλάβατε ότι ήμουν αθώος;
-Όταν μπήκες δεν έβγαλες λέξη από το στόμα σου. Τόσο εξουθενωμένος ήσουν που ούτε καν αντέδρασες. Κάθησες στη καρέκλα χωρίς να δείξεις συναίσθημα. Όσοι έρχονται εδώ, δεν σταματάνε να μιλάνε. Συνεχώς χαμογελούν με ένα βλέμμα πονηριάς και θυμώνουν εύκολα στην προσπάθειά τους να ξεγελάσουν τον ανακριτή. Δείχνουν υπερβολικά πολλά συναισθήματα για να τα μεταφέρουν στον ανακριτή. Πιστέυουν πως με το να του σπάσουν τα νεύρα θα φύγουν. Αυτός που τους προδίδει περισσότερο όμως, είναι η απότομη αλλαγή των αντιδράσεών τους κάθε φορά που αλλάζει η ερώτηση
-(Μένει άναυδος)
-Εσύ απάντησες σε όλες τις ερωτήσεις χωρίς να αποκαλύψεις το παραμικρό για τον εαυτό οσυ και ασυνείδητα μετέφερες την συζήτηση κάπου μακριά από αυτά που δεν θες να αποκαλύψεις. (Εν όσο μιλά μπαίνει σιγά σιγά στο αμάξι)
-…Μα…πως;
-(σιωπή..) , Πρέπει να φύγω
- … Περιμένετε signorita! Πως ονομάζεστε;
-Isabella Fridecci. (Κλείνει την πόρτα και φεύγει)

 

 

 
Στη συνέχεια, ο Vladimir, ψάχνει ένα τόπο να μείνει και βρίσκει ένα φτωχό σπιτικό μεν, αλλά μια οικοδέσπινα με μεγάλη καρδιά. Ξυπνά την επόμενη μέρα και ψάχνει να βρει την Isabella. Ο Vladimir θα την βρει να ψωνίζει σε μια αγορά και θα την κυνηγήσει μέχρι που θα γίνει μάρτυρας στην απαγωγή της Isabella Fridecci…..

 

 

Ο Vladimir Krepkov είναι ο 6ος απόγονος της οικογένειας Krepkov και η Isabella Fridecci είναι ο 6ος απόγονος της οικογένειας Nizabilcci. Ο Nikolai Krepkov, ο τρίτος υιός της οικογένειας Krepkov και η Μαρία Nizabilcci ήταν ένα νεαρό ζευγάρι το οποίο ζούσε στο μικρό νησί Πίκο. Ο Nikolai ήταν από την Ρωσία και η Μαρία καταγόταν από αυτό το νησί αλλά ο έρωτάς τους ήταν κεραυνοβόλος. Στις 4 Μαρτίου 1791, ξέσπασε πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και της Ιταλίας. Ο Nikolai ήταν υιός αξιωματικού και γι’ αυτό η οικογένειά του τον πήρε από την αγκαλιά της αγαπημένης του. Το νησί Πίκο λόγω της στρατηγικής του σημασίας, αποτελούσε μεγάλο εμπόδιο για τους Ρώσους. Έτσι, μια σκοτεινή μέρα για το νησί, οι Ρώσοι έκαψαν ολόκληρο τον τόπο. Η Nizabilcci λόγω της σχέσης που είχε με τον Nikolai, θεωρήθηκε κατάσκοπος και προδότρια! Έτσι οι κάτοικοι του νησιού, φυλάκισαν την Μαρία στο «πύργο της Μοναξιάς» για 40 χρόνια…
Ο πόλεμος διήρκησε 2 χρόνια αλλά ο Nikolai δεν μπορούσε να επιστρέψει στο νησί. Έπρεπε να περιμένει 7 χρόνια από το τέλος του πολέμου, γιατί οι Ιταλοί δεν του επέτρεπαν είσοδο στο νησί. Από τότε, κάθε 4 Μαρτίου ερχόταν στο νησί Πίκο να βρει την αγαπημένη του… και έφευγε κάθε τελευταία πανσέληνο της Άνοιξης. Κάθε χρόνο στις 4 του Μάρτη ερχόταν στο νησί μα κάθε χρόνο έφευγε χωρίς το φιλί της αγαπημένης του Μαρίας.
Τα χρόνια πέρασαν μα δεν κατάφερε ποτέ να την βρει. Όταν η Μαρία αποφυλακίστηκε, οι δυο τους είχαν ήδη φτάσει στη Τρίτη ηλικία. Τα πρόσωπά τους παραμορφώθηκαν τόσο πολύ, που δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλο. Η Μαρία όταν βγήκε από τον πύργο, έψαχνε το Nikolai. Ο Nikolai κάθε άνοιξη έψαχνε την Μαρία. Αλλά όσο και αν έψαχναν, δεν κατάφεραν ποτέ να ξανασμίξουν όσο ήταν ζωντανοί.
Η Μαρία κατάφερε να αγγίξει το πρόσωπο του Nikolai μόνο τη στιγμή του θανάτου του. Μόνο τότε, και μετά από τη βοήθεια συγγενών του Nikolai, κατάλαβε πως έμοιζε το πρόσωπό του. Τόσο μεγάλη ήταν η απελπισία της Μαρίας Nizabilcci που πριν να αυτοκτονήσει έριξε μια τόσο δυνατή κατάρα, που επηρέασε ολόκληρο το νησί!
Η κατάρα της ήταν η εξής: “Κάθε άνοιξη δεν θα υπάρχει ούτε ήλιος ούτε φως! Θα ζείτε όλοι σε ένα μαύρο σκότος και δεν θα ανθίζουν μήτε λουλούδια, μήτε δέντρα μήτε πουλιά θα κελαηδούν!»
Ο μόνος τρόπος για να σπάσει η κατάρα, πρέπει ένας απόγονος Krepkov , να έρθει στο νησί την Άνοιξη και πριν την τελευταία πανσέληνο να παντρευτεί μια απόγονο Nizabilcci!

 

 

Πείτε μου πως σας φαίνεται. Κάθε ιδέα ή αλλαγή είναι καλοδεχούμενη!