ΑΪΒΑΛΙ

[Indian]

Τα Ασφαλιστικά μέτρα δεν μπορώ να τα καταλάβω.  Το βιβλίο είναι ύμνος στο έργο του. Γιατί κάποιος να θέλει να το μπλοκάρει? 

 

Ξέρω έναν καλό λόγο για να το κάνει κάποιος και με πρόλαβε ο Άγγελος...!

[The_Sandman]

Τέλος καλό, όλα καλά. Οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμβιβασμό

[Indian]

Τέλος καλό, όλα καλά. Οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμβιβασμό

 

Πολύ καλά νέα...!Πραγματικά θα ήταν πολύ λυπηρό να πάθαινε ζημιά αυτό το υπέροχο graphic novel...!

[Ion]

Το Αϊβαλί θα κυκλοφορήσει σύντομα και στη Γαλλία. Από τη σελίδα Aivali-Soloup στο Facebook:

 

 

 

Έρχεται τον Σεπτέμβρη:

"AIVALI: une histoire entre Grèce et Turquie"

Το «Αϊβαλί» κυκλοφορεί στην Γαλλία στις 16/09/2015 από τις εκδόσεις Steinkis.

 

 

 

 

[Indian]

Άντε σιγά-σιγά να βγαίνουν τα καλά graphic novels της πατρίδας μας στο εξωτερικό...! 

[totally_wired]

Το Αιβαλί το διάβασα μέσα σε 2 μερούλες. Παρόλο το μέγεθος και το θέμα του, διαβάζεται πάρα πολύ εύκολα και γρήγορα καθώς δεν σε αφήνει να το αφήσεις και κατά δεύτερο λόγο η κάθε σελίδα περιέχει ελάχιστα καρέ ή τις περισσότερες φορές μόνο ένα.

 

Έχει πέσει πολύ δουλειά για να πραγματοποιηθεί αυτό το βιβλίο και φαίνεται αμέσως και σε επίπεδο έρευνας και σε επίπεδο σχεδίου. Τα βραβεία που απέσπασε, οι μεταφράσεις, τα workshops κτλ μαρτυρούν πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό κόμικ και πράγματι σε τελική ανάλυση είναι έτσι. Πέρα από αυτά θα καταθέσω τη δική μου εμπειρία... 

 

Έχω πει πολλές φορές πως δεν μ' αρέσουν οι μεγάλες αφηγήσεις στα κομικ. Προτιμώ τους διαλόγους γι' αυτό και μ' άρεσε περισσότερο απ' όλες τις ιστορίες η ιστορία του Βενέζη. Τώρα εάν παραβλέψουμε τη δική μου παραξενιά θα πω πως το κόμικ δεν ξεκινάει καλά. Η περιπλάνηση του συγγραφέα στην αρχή του βιβλίου και οι προβληματισμοί ήταν κάπως παιδικά. Στη συνέχεια όταν ξεκινάει η ιστορία του Κόντογλου βέβαια το θέμα στρώνει και κρατιέται σε υψηλό επίπεδο έως το τέλος σχεδόν. Η ιστορία του συγγραφέα με τον τουρκοκρητικό καθηγητή ήταν και αυτή λίγο έως πολύ "σικέ" αν και περιλαμβάνει τη σημαντικότερη στιγμή του κόμικ κατ' εμέ όπου είναι το σαλόνι με την τριήρη, την ελιά και τα άλογα. Εξαιρετικό και ισορροπημένο (Όταν λέω σικέ δεν εννοώ από θέμα ιδέας ή αντίληψης αλλά από θέμα σκηνοθεσίας και τρόπου επαφής ανάμεσα στους δύο λαούς).

 

Επειδή και εγώ είμαι από οικογένεια με καταγωγή από την Μικρά Ασία θεωρώ πως έχω το δικαίωμα να διαφωνήσω με τον Soloup στο θέμα της συνθήκης της Λωζάνης. Αναγκαίο κακό ή αναγκαίο καλό; Νομίζω τελικά πως ήταν αναγκαίο καλό. Η άνοδος του εθνικισμού τα επόμενα χρόνια και τα εθνικά κράτη που δημιουργήθηκαν δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να έχουν αφήσει αυτούς τους ανθρώπους (τις γιαγιάδες και τους παπούδες μου δηλαδή) στις πατρίδες των προγόνων.

 

Ας πω και δυο λόγια για το σχέδιο και την έκδοση.

 

Δεν κατάλαβα εάν υπάρχει κάποιος άλλος λόγος (πέρα από τη δημιουργία της έντασης) όπου οι ιστορίες του παρελθόντος είναι σε καθαρά b/w ενώ οι αφηγήσεις του soloup είναι απόχρωση του γκρι. Αυτό δεν μου άρεσε. Θα το ήθελα όλο b/w. Τέλος, δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα οι εκφράσεις του τρόμου και φρίκης ίσως ήθελαν δούλεμα περισσότερο ίσως όμως να ήταν από άποψη, σε κάθε περίπτωση δεν μου άρεσαν.

Αρχικά όταν είχα δει το περίεργο ημίσκληρο εξώφυλλο δεν μου άρεσε. Τελικά είναι αρκετά πρακτικό καθώς δεν βαραίνει όπως θα βάραινε ένα εντελώς HC, προστατεύει επαρκώς και έχει και μια ελαστικότητα.

 

Σε κάθε περίπτωση αποτελεί ένα κόμικ που πρέπει να έχετε διαβάσει...

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 19, 2016 από totally_wired

[Θρηνωδός]

Το διάβασα, στην αρχή με ξένισε το στιλ του αλλά κατά τη διάρκεια άρχισα να το συμπαθώ. Ήμουν και εγώ από αυτούς που άγγιξε μιας και η μισή μου οικογένεια είναι μικρασιάτες και μυτιληνιοί, και συγκεκριμένα η προ-γιαγιά ήταν και αυτή σε ένα από τα βαπόρια που πέρασαν από το Αϊβαλί απέναντι. 

 

Πολύ δυνατό στοιχείο ήταν οι μαύρες σελίδες όταν περιέγραφε τις πολύ σκληρές καταστάσεις και προσέθεταν στο ζοφερό κλίμα. Ο Soloup ξέρει να χειρίζεται πολύ καλά το Α/Μ και τις αποχρώσεις του. 

 

Ο διάλογος στο τέλος με τον Τούρκο καθηγητή, είτε συνέβη είτε όχι, ήταν απλοϊκός και δεν εξυπηρετεί πουθενά έτσι όπως έχει τοποθετηθεί. 

 

Τέλος, αξίζουν μπράβο για την προσπάθεια να προσεγγιστεί ένα εξαιρετικά επίπονο και ευαίσθητο θέμα, ξέρω πως με την μορφή αυτή θα το διαβάσουν και άνθρωποι που δεν θα έμπαιναν στη διαδικασία να ανοίξουν βιβλία. Μου κάνει εντύπωση όμως ο όλος ντόρος γύρω από το άλμπουμ, το ότι είναι από Έλληνα δημιουργό και προωθείται στο εξωτερικό ικανοποιητικά, δεν το κάνει σε καμία περίπτωση εξαιρετικό όπως μου δινόταν να καταλάβω από όσα διάβαζα εδώ και αλλού. Μην ξεχνάμε ότι κατά κύριο λόγο ήταν αναπαραγωγή έργων και σύνθεση παρά δημιουργία έτσι; Πολύ κακό για το τίποτα. 

 

[ramirez]

Το βιβλίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην τρίτη του έκδοση, η οποία έχει κανονικό σκληρό εξώφυλλο (και όχι εκείνο το "σαν σκληρό")...

[tik]

Και η δεύτερη που έχω εγώ, σκληρό σαν πέτρα είχε. 

[saveapenguin]

Ξεκάθαρα κατώτερο των προσδοκιών που μου είχε δημιουργήσει το θέμα που πραγματεύεται και οι διθυραμβικές κριτικές που το ακολουθούν.

Από την άλλη σίγουρα δίνει (μασημένη) τροφή για σκέψη και είναι εμφανής η ενδελεχής έρευνα που έκανε ο Soloúp για να ολοκληρώσει αυτό του το πόνημα.

Απευθύνεται νομίζω κατά κύριο λόγο είτε σε ανθρώπους που έχουν δεσμούς με τη Μικρά Ασία/Ανατολία και θέλουν να ξαναθυμηθούν είτε σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καθόλου τα ιστορικά γεγόνοτα ή/και δεν τους αρέσει να διαβάζουν - γιατί αν διαβάζουν θα τους πρότεινα να απευθυνθούν και στα έργα στα οποία βασίζεται ή ενέπνευσαν το κόμικ (Δυο φορές ξένος, Αιολική γη, Το νούμερο 31328 κοκ).

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 16, 2018 από saveapenguin

[albertus magnus]

Ηθελα απο χθες το βραδυ που το τελειωσα να γραψω εδω αλλα δεν προλαβα τελικα. Ενα κομικ που το ειχα στα ρανταρ μου αλλα δεν το ειχα παρει. Τελικα πριν κανα μηνα το πηρα πακετο μαζι με τον "συλλεκτη' του ιδιου δημιουργου και το διαβασα προχθες και χθες. 400 σελιδες και φυγανε νερακι σε μια πολυ καλη δουλεια. Δεν εχω καποια καταγωγη απο εκεινα τα μερη αλλα εχω διαβασει Βενεζη και γενικα η Μικρασιατικη καταστροφη ειναι απο τα θεματα που εχω μελετησει και συνεχιζω να μελεταω.

 

Ειδα πολλες εγκωμιαστικες κριτικες σε αυτο το Thread και γενικα συμφωνω με τις περισσοτερες οποτε δεν θα επαναλαβω. Τα κεφαλαια που ηταν βασισμενα στον Βενεζη, στην αδελφη του, στον Κοντογλου και στον Γιορουλμαζ ηταν πολυ καλα και σε βαζανε στο κλιμα της εποχης αμεσως και ηταν για μενα τα καλυτερα σημεια του κομικ. Το τελος βεβαια μου φανηκε πολυ κλισε. Ωραιο το μηνυμα για την συναδελφωση των λαων και σωστη η λογικη να δουμε και την αλλη πλευρα αλλα μου φανηκε καπως αδυναμο σαν τελος και ειναι κατι που το ειχα ξαναδει πολλε φορες (δυο τυπαδες αντιπαλοι-εχθροι να γνωριζονται και να βλεπουν οτι εχουν πολλα κοινα).

 

Γενικα παντως μια πολυ καλη δουλεια που φαινεται η μελετη που εχει γινει. Τρομερο το γλωσσαρι και τα ιστορικα στοιχεια που δινει πισω ωστε να ολοκληρωσεις την αναγνωση. Τελος σαν εκδοση πολυ καλη και σιγουρα χορταστικη.

Επεξεργασία Ιουλίου 7, 2019 από albertus magnus

[germanicus]

Χτεσινή κριτική για το κόμικ που δημοσιεύτηκε στον Guardian με αφορμή την έκδοση του κόμικ στα αγγλικά. Να επισημάνω ότι ο αρθρογράφος έχει ελληνικό όνομα και εάν δεν απατώμαι αυτό εδώ είναι το twitter του και απ'ότι αντιλαμβάνομαι μάλλον είναι και ο ίδιος Έλληνας ο οποίος ζει στο ΗΒ (Σκωτία?) και είναι μέλος της κολλεκτίβας LoudMouse Crew που φτιάχνει κόμικ (αυτός, ο Στέλιος Πλιάτσικας και η Λουκία, αγνώστων λοιπών στοιχείων ) 

 

===

Aivali: A Story of Greeks and Turks in 1922 by Soloup review – a moving graphic novel

The traumas of the Turks and Greeks forced to flee their homes a century ago are drawn with moving simplicity and speak clearly to today’s refugee crisis

 Detail from Aivali: A Story of Greeks and Turks in 1922. Photograph: Somerset Hall Press
 

Τhe distance between the ports of Mytilene, on the Greek island Lesbos, and Ayvalık, a Turkish city known as Aivali in Greek, is 47.5km by sea. Between 1922 and 2019, millions of people have crossed the unpredictable waters, many of them fleeing wars around the world.

 

Aivali: A Story of Greeks and Turks in 1922, a graphic novel published in Greek in 2014 and recently translated into English by Tom Papademetriou, is the story of the 1.6 million refugees who made the journey that year alone, when the Greek and Turkish governments agreed to a massive population exchange at the end of the Greco-Turkish war. The Greek Orthodox Christians of Asia Minor and other Turkish regions were made to relocate to Greece, while Muslim Greek citizens were forced into Turkey. Both sides suffered, and this is the strongest message in this soul-stirring account, which acknowledges all sides of the tragedy.

 

 ‘This is the strongest message in this soul-stirring graphic novel account, which acknowledges all sides of the tragedy.’ Photograph: Somerset Hall Press

 

Aivali starts and ends with the story of Antonis, named after the graphic novel’s creator (Soloup is his pen name), who took the ferry from Mytilene to Aivali in 2014 to better understand what his family left behind when they fled Turkey in 1922. But the bulk of the story is set in the past, built on real accounts of three refugees: Fotis Kontoglou and Elias Venezis, who were moved from Turkey to Greece, and Ahmet Yorulmaz, a Muslim who was sent to Turkey. Their words are visceral, ringing with the pain and stigma of forced displacement.

 

Soloup’s black and white pen lines are simple and fragile, but the story behind them is anything but. A renowned political cartoonist in the Greek press, he adapts his cartoonish style to harmonise with the story’s solemn gravity. Even when he deviates from his usual style to adopt deeper, more detailed lines that are closer to a woodcarving than a comic illustration – in homage to Fotis, a notable woodcarver in his time – it never disrupts the flow of the narration.

Current events loom over the book and Soloup makes the connection to Greece’s most recent refugee crisis. When he tells the real story of a Turkish soldier saving a Greek girl from being killed by his comrade in 1922, it is easy to see the same spirit in people today, as with Maritsa Mavrapidi, a Greek grandmother in Mytilene and former 1922 refugee herself who famously tended to Syrian refugee children when they arrived by boat in 2016. The Greeks and Turks endured being traded like chips in a card game; nearly a century later, Aivali shows how this trauma has been carried through generations in Greece and Turkey, as well as highlighting the suffering of displaced people fleeing violence around the world today – including the 50,000 refugees currently scattered over the Greek mainland and islands.

 

Soloup’s art and words offer a glimpse of the strength of the human spirit, showing how people on both sides of those waters were persecuted, yet also found the power to forgive and help each other. There is no hollow empathy found here. Soloup demonstrates how problematic it is when human beings are treated like statistics. Aivali doesn’t shy away from showing the complexity of human lives – on either side – and the ongoing struggle for some, still searching for a place to call home.

 

• Aivali: A Story of Greeks and Turks in 1922 by Soloup, translated by Tom Papademetriou, is published by Somerset Hall Press.

 

Πηγή

===

 

 

[Argail]

Πρόσφατα πήρα την επετειακή έκδοση (έκτη έκδοση, επαυξημένη) για τα 100 χρόνια από το 1922, δεν είχα κάποια παλαιότερη και δεν το είχα διαβάσει.

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο στην κουβέντα είναι μια εξαιρετική δουλειά που διαβάζεται μονορούφι.

Το επαυξημένη μάλλον αφορά κάποια κείμενα που προστέθηκαν, οι σελίδες μαζί με τα εξώφυλλα εδώ είναι 480 άρα είναι +32 σελίδες υλικό.

Παραθέτω τα εξώφυλλα της έκδοσης.

  

 

Μεταφέρθηκαν στην βάση.

[Indian]

 

Το link ΕΔΩ.