Τι διαβάσατε τελευταία; [ ...αυστηρά κόμικς μόνο ] part 2

[the comic guide]

Διάβασα τα πρώτα 11 τεύχη του Powers του Bendis.  Μπορώ να πω ότι πέρασα καλά,  αλλά δε μπορώ να πω  ότι με *ενθουσίασε* η πλοκή αυτή καθ' αυτή.  Παρόλα αυτά,  μου άρεσε πολύ το characterization  και το σχέδιο του Oeming  που φέρνει πολύ σε Bruce Timm. Γενικά,  θα του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία και θα ψάξω να διαβάσω τη συνέχεια. 

 

Επίσης, πέρασα μια ανάγνωση τα 6 τεύχη Thor του Straczynski  που είχε βγάλει η Ανουμπις. (2011)  To σχέδιο του Coipel είναι κορυφαίο!  Το σενάριο τώρα προσφέρει ορισμένες συγκινήσεις, όπως την επιστροφή του Θωρ από το θάνατο μετά τα γεγονότα του Ραγκναροκ, τη μάχη του Thor με τον Iron Man ( μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, στον οποίο ο Τόνυ είχε... κλωνοποιήσει τον εν λόγω θεό ),  την αναζήτησή  και την επαναφορά των υπολοίπων θεών που έχουν κρυφτεί μέσα σε γήινες μορφές... κλπ

Μπορεί το σενάριο να μη φαντάζει ως κάτι *πολύ* ιδιαίτερο, αλλά  τουλάχιστον είναι σκάλες ανώτερο από αυτά που κυκλοφορούν σήμερα.  Περνάς καλά. 

Το μόνο κακό  με αυτά τα 6 τεύχη είναι ότι τελειώνει με cliffhanger,  καθώς το ραν του Straczynski συνεχίζεται (για λίγο ακόμη)  και μετά από αυτά τα 6 τεύχη. Κρίμα που δεν ήρθε και το υπόλοιπο  στα μέρη μας.

 

 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 16, 2019 από the comic guide
Διόρθωση

[Cassidy]

Magic Order 6 . Ο Millar μου είναι συμπαθής. Έχει γράψει πράγματα που μου άρεσαν αρκετά.

Το Magic Order το προτείνω , το θεωρώ από τις ωραίες σειρές του 2018.

 

Land of the sons . Άλλη μια πολύ καλή δουλειά του Ιταλού κομίστα. Post apocalyptic (περιβάλον Mad Max) coming of age  indie graphic novel.

 

Noah Van Sciver  stuff . Fante Bukowski 2 . Blammo 9,10 . My Hot Date

Όταν είχα διαβάσει το Fante Bukowski 1 to 2016 δεν το λάτρεψα. Το βρήκα οκ.

Σήμερα όμως μπορώ να πω ότι είμαι φαν του Fante και γενικά του Noah Van Sciver 

 

Daredevil 1 (2019) . Ωραίο τεύχος και καλό entry point για νέους αναγνώστες . Εγώ είχα χρόνια να διαβάσω DD.

Αξίζει οποσδήποτε μια ματιά.

 

The Wrong Earth  Πραγματικό διαμαντάκι. Θα μπορούσε να είναι μία από τις καλύτερες Batman elseworld stories ever.

 

Criminal 2 . Όσοι έχουν διαβάσει ξέρουν ότι είναι καλό. Οι υπόλοιποι ξεκινήστε άμεσα από το vol 1

 

 

 

 

 

 

 

[Laz33]

Διάβασα τον 1ο τόμο απ΄το S.O.S. Bonheur("Authorised Happiness" στην αγγλική έκδοση) σε σενάριο Van Hamme και σχέδιο Griffo

Περιελάμβανε 3 αυτοτελείς ιστορίες που φαινομενικά δεν συνδέονται μεταξύ τους. Κάτι τέτοιο θα γίνει στον 3ο τόμο, όπως αναφέρει κι ο σεναριογράφος στον πρόλογο.
Παρουσιάζουν έναν κόσμο και μια πραγματικότητα που ελέγχεται απ΄το καθεστώς με τρόπο δικτατορικό, υποτίθεται προς όφελος της κοινωνίας.

Στην 1η ιστορία έχουμε έναν υπάλληλο γραφείου που δουλεύει σε μια εταιρία στην οποία κανείς δεν μπορεί/ξέρει να του απαντήσει τι παράγει.
Η 2η αφορά ένα σύστημα υγείας που υποτίθεται θέλει το καλό των πολιτών και ο μόνος τρόπος να το πετύχει είναι να τους απαγορέψει να... αρρωστήσουν.
Στην 3η οι διακοπές είναι προνόμιο όλων. Αρκεί αυτές να είναι "κρατικοποιημένες". Δε λέω περισσότερα. Διαβάστε και θα καταλάβετε

Πρόκειται για κατά βάση δραματικές ιστορίες, με αρκετές δόσεις υπερβολής μέσω της οποίας βγαίνει χιούμορ.
Θα μπορούσαμε υπό μία έννοια να τις πούμε κωμικοτραγικές.

Όλες στο τέλος αφήνουν κάτι να αιωρείται, οπότε αν δεν διαβαστεί ο 3ος τόμος δεν μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη.
Είμαι πραγματικά περίεργος να μάθω τι απέγιναν οι πρωταγωνιστές της εκάστοτε ιστορίας.
 

Συνολικά είναι ένα άκρως ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό ανάγνωσμα.

Παρότι η θεματολογία απέχει απ΄τα γούστα μου, το κατευχαριστήθηκα.
Δεν περίμενα άλλωστε κάτι λιγότερο απ΄τον Van Hamme.
Τέλος Μαρτίου η europe comics κυκλοφορεί και το 2ο τόμο. Ανυπομονώ

 

 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 27, 2019 από laz33

[Kurdy Malloy]

Το έχω γράψει και αλλού. Για να κατανοήσει πλήρως το SOS Bohneur πρέπει να έχει δει/διαβάσει δυστοπικά μελλοντολογικά βιβλία ή ταινίες. Οργουελ, Μπραζίλ κλπ. Εννοείται ότι όλα δένουν στον τρίτο τόμο, άρα πρέπει να το αντιμετωπίσει κανείς ως σύνολο.

[Laz33]

Προφανώς χρειάζεται να διαβαστούν και οι 3 τόμοι. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έβαλα βαθμό.
Πρέπει πρώτα να δω που καταλήγει.
Δεν δυσκολεύτηκα πάντως να κατανοήσω το κόνσεπτ, κι ας μην έχω διαβάσει ή δει αυτά που έγραψες.
Ο Βαν Αμ έχει τον τρόπο να σε βάζει σε μια ιστορία ακόμα κι αν η θεματολογία της είναι έξω απ΄τα νερά σου

[Blackbeard]

Fight Club 3 #1. Πάρα πολύ δυνατή αρχή. Ο Palahniuk είναι ό,τι πιο φρέσκο υπάρχει στο χώρο πια. Ανανεώνει πολύ τη ρουτίνα που υπάρχει. Ο τρόπος που αφηγείται την αρχή της ιστορίας είναι σούπερ. Χτίζει σασπένς και προκαλεί ήδη ενδιαφέρον για όλες τις πτυχές της ιστορίας.

[Laz33]

Πρόσφατα βγήκε το 3ο άλμπουμ της western σειράς Stern και η Europe Comics πρόλαβε να το κυκλοφορήσει στα αγγλικά,
πάντα σε ψηφιακή μορφή εννοείται

 

Ο Colorado Cobb είναι ένας διάσημος πιστολάς που κάνει περιοδεία διαφημίζοντας τη βιογραφία του.
Όπως κάθε άτομο της πάστας του έχει πολλούς αντιπάλους.
Ένας εξ΄αυτών ζητάει εκδίκηση για την κόρη του, η οποία βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση εξαιτίας του Colorado.
Η μικρή φιλήσυχη πόλη του Morrison θα γίνει άνω κάτω απ΄το ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

 

Δεν δρέπει δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά σ΄ένα western δεν είναι αυτό το πρώτο που αναζητάς.
Συνολικά είναι ένα πολύ ευχάριστο άλμπουμ, θεωρώ το καλύτερο απ΄τα τρία.

 

7.5/10

[Θρηνωδός]

 

Από την λίστα των ψηφιακών αδιάβαστων τσίμπησα σήμερα το the last contract, ένα νεονουάρ σε σενάριο του Ed Brisson (Sheltered, The Field, Sons of Anarchy, Hellraiser, Secret Avengers, Batman and Robin) και σχέδιο του Lisandro Estherren (Redneck). Καλούλι ήταν, με scetchy αλλά ατμοσφαιρικό σκοτεινό σχέδιο και τίμια ιστορία που βέβαια δεν μπόρεσε να αποφύγει τα περισσότερα από τα πάμπολα χτυπητά κλισέ του είδους. Του έβαλα ένα 3/5, δεν το θεωρώ χαμένο χρόνο.  Είχε βγει από την boom! Studios στις 112 σελίδες tpb ενώ αρχικά βγήκε ως 4-issue mini-series. 

[GeoTrou]

Incredible Hulk - The End: δεν τρελάθηκα, ούτε ως προς το σενάριο, ούτε ως προς το σχέδιο. Κακό δεν το λες, αλλά αυτή η έλλειψη πλοκής νομίζω θα με κάνει να το ξεχάσω αρκετά σύντομα...  

[Θρηνωδός]

 

Μόλις τελείωσα το Mnemovore, μια μικρή σειρά τρόμου 6 τευχών της vertigo με ιστορία από τους Hans Rodionoff, Ray Fawkes και σχέδιο του Mike Huddleston. Αν είχα 1 ευρώ για κάθε wannabe ιστορία τρόμου που κοπιάρει κακόγουστα το σύμπαν του λοβκραφτ...δεν θα ήμουν πλούσιος αλλά δεν θα πεινούσα κιόλας.

 

 Βαρετή, ασαφής για χάρη της ασάφειας, κουραστική ιστορία χωρίς να πιάνει παλμό σε κανένα σημείο και, προπάντων, χωρίς να έχει ούτε ένα από τα θετικά που κάνουν το horror τόσο ιδιαίτερο genre. 6 αραιογραμμένα τεύχη σε σύνολο ~160 σελίδων και έχασα το μέτρημα των φορών που ξεφύσηξα από βαρεμάρα και σκέφτηκα να το παρατήσω. Σχέδιο επίσης άνευρο και τελείως μα τελείως αδιάφορο. Γενικά, μια μπούρδα που δεν αξίζει ούτε τα 30 λεπτά που χρειάζεται για να την τελειώσεις. 

 

 

[Θρηνωδός]

 

Διάβασα μερικά τεύχη από την BD σειρά Sept. Η όλη ιδέα πίσω από αυτή την σειρά ήταν ο αριθμός 7. Κάθε τεύχος θα ήταν αυτοτελές, δημιουργημένο από διαφορετικό ζευγάρι σεναριογράφου/σχεδιαστή και θα είχε πάντα 7 πρωταγωνιστές. Ήταν προγραμματισμένο να βγουν 7 τεύχη αλλά τελικά η σειρά συνεχίστηκε και τώρα είναι στο #20. Το μόνο κοινό μεταξύ των τευχών είναι ο αριθμός των πρωταγωνιστών/στριων, μιας και π.χ. το πρώτο ονόματι Sept Psychopathes διαδραματίζεται στο μέσο του Β.Π.Π. ενώ το δεύτερο ονόματι Sept Voleurs (οι εφτά κλέφτες) έχει epic fantasy ιστορία. Την σειρά την ξεκίνησα κατά τύχη διαβάζοντας το #15 Sept Nains του Wilfrid Lupano (Ocean d'amour) το οποίο ήταν πολύ αστείο και κόντρα το κλασικό παραμύθι της χιονάτης που αποφάσισα να δω αν υπάρχουν και άλλα. Δεύτερο στοιχείο που αύξησε το κύρος της σειράς ήταν πως στο πρώτο τεύχος, "Οι εφτά ψυχοπαθείς", δούλεψαν οι Fabien Vehlmann και Sean Phillips. 

 

Αν και η πρώτη ιστορία είχε την φάση της χωρίς να είναι κάτι το εξωφρενικό, οι υπόλοιπες μέχρι το #5 όπου και σταμάτησα ήταν μέτριες και κακές. Χλιαρά σενάρια χωρίς ψυχή με άνευρα τέλη, σχεδιαστές που έδιναν πολύ έντονη διαδικαστική αίσθηση στις δουλειές τους. Τα 2 κακά δηλαδή που δυστυχώς συναντάμε σε πάρα πολλά σύγχρονα γαλλοβελγικά. Ειδικά τα #3 και #5 ήταν τόσο χάλια που παίζει να τα διάβασα πριν μια βδομάδα και δεν θυμάμαι χριστό. Εξαίρεση όπως είπα αποτελεί το πρώτο τεύχος που είναι πιο σοβαρό και δουλεμένο (αναμενόμενο με τα ονόματα από πίσω του), το #16 με τους νάνους και το #20 Sept Athletes που είχε ενδιαφέρουσα ιστορία με 7 αριστερούς Γάλλους αθλητές που ξεκινούν να πάνε στους αθλητικούς αγώνες της Βαρκελώνης το 1936 (είχαν οργανωθεί σε κόντρα των ολυμπιακών του Βερολίνου) και καταλήγουν να πολεμούν με την αντίσταση κατά του Φράνκο στο ξέσπασμα του ισπανικού εμφυλίου. 

 

Βέβαια, δεν νομίζω ότι θα σταματήσω να διαβάζω τα 5-6 ακόμα που έχω βρει σε scanlation. Αυτό γιατί το καθένα έχει άλλο σενάριο και άλλους συντελεστές, γεγονός που δεν αποκλείει ότι το κάθε επόμενο μπορεί να είναι καλό μιας και δεν έχει σχέση με τα υπόλοιπα. Αλλά σίγουρα θα τα διαβάσω με λιγότερη όρεξη. Είχα σκοπό να κάνω ξεχωριστή παρουσίαση στην αρχή αλλά το σύνολο της αποδείχθηκε μέτριο για να την αξίζει. 

 

 

[Laz33]

Γι΄αυτό και πριν ξεκινήσω να διαβάζω μια σειρά ρίχνω πρώτα μια ματιά στις κριτικές.
Έχεις βάλει και το link για το goodreads.
Με τέτοιες βαθμολογίες τι περίμενες να διαβάσεις;
Άκου 2.89/5

Ούτε Οι Εφιάλτες του Ιζνογκούντ έχουν τόσο
 

[Θρηνωδός]

Κι όμως, το 2.89 που αναφέρεις το έχει το Sept Psychopathes που ήταν ένα από τα 3 επί συνόλου 20 που είχε κάτι να πει.  Αντίθετα, το Sept Voleurs που έχει 3.37 ήταν πολύ χειρότερο. Γενικότερα όμως βαθμολογίες στο ίντερνετ τις λαμβάνω ελάχιστα υπόψιν έως καθόλου, ειδικότερα όταν είναι από τόσο μικροσκοπικό δείγμα (στο Sept Psychopathes έχουν ψηφίσει μόλις 138 άτομα και στα άλλα δεν ξεπερνούν κατά μέσο όρο τους 40-50). Συγκεκριμένα για αμετάφραστα γαλλοβελγικά, αυτοί οι λίγοι που μπαίνουν στην διαδικασία να βαθμολογήσουν πάνε στο bedetheque και όχι στο goodreads. 

 

Goodreads και imdb, μιας που συζητάμε για βαθμολογίες, είναι κάργα αναξιόπιστα. Ειδικά αν συνυπολογίσεις ότι υπάρχουν καταχωρήσεις που είναι ανοιχτές σε βαθμολογήσεις για βιβλία/κόμικ/ταινίες που δεν έχουν ακόμα κυκλοφορήσει ή δεν κυκλοφόρησαν ποτέ. Ποιος τα παίρνει αυτά στα σοβαρά;  Εξυπηρετούν άριστα στο να καταλογογραφείς τι διαβάζεις και τι βλέπεις, και πότε. Καταλαβαίνω πως το λες πάντως, και εγώ κάποιες φορές ταινίες που έχουν κάτι 3 και 4/10 δεν πρόκειται να μπω στον κόπο να τις κατεβάσω. Αλλά τώρα το goodreads είναι...ένας αχταρμάς συμφερόντων που χαντακώνει κατά καιρούς τρομερά καλό υλικό για χάρη σαβούρας. 

[Laz33]

Εγώ πάλι ούτε το bedetheque εμπιστεύομαι γιατί συνήθως μπαίνουν λίγοι να ψηφίσουν.
Στο goodreads έχεις σχεδόν πάντα μεγαλύτερο δείγμα.
Τα 138 άτομα που αναφέρεις δεν είναι αμελητέα ποσότητα.

Στο bedetheque υπάρχουν σειρές, υποτίθεται δημοφιλείς, που έχουν διψήφιο αριθμό ψήφων.

Πχ τα δημοφιλή Λούκυ Λουκ έχουν 50-60 ratings.
Στο goodreads έχουν πάνω από 500, στo δε senscritique πιάνουμε τετραψήφιους αριθμούς

 

Αλλά πέρα απ΄αυτό, έχω δει σειρές πολύ μέτριες για τα γούστα μου, που στο bedetheque έχουν κάτι 4.2-4.3/5 και λες ούτε καν.
Ενώ στο goodreads έχουν γύρω στο 3.50, που κάπου εκεί είναι οι μέτριες βαθμολογίες.

Τέλος πάντων, γενικός κανόνας είναι ότι τα sites αυτά είναι απλά για να έχεις ένα μπούσουλα, όχι να τα παίρνεις τοις μετρητοίς

 

Επεξεργασία Απριλίου 24, 2019 από Laz33MS

[Θρηνωδός]

 

Διάβασα τα δύο trade του Tomorrow Stories με σενάριο του μπαμπά των Κόμικς και πιο εικονικού μουσιού και διάφορους καλλιτέχνες. Το κάθε τεύχος από τα 12 που κράτησε η σειρά περιέχει είτε 3 είτε 4 αυτοτελείς ιστορίες με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Ο John Quick είναι ένας σουρεάλ 11χρονος μπόμπιρας επιστήμονας ο οποίος κάνει πειράματα με απλά αντικείμενα και καταστρέφει όλους τους φυσικούς και αφύσικους κανόνες, ο Greyshirt είναι ένας μυστηριώδης vigilante, η cobwebb μια εξίσου μυστήρια αντι-ηρώισα και ο The First American με το πιστό του sidekick U.S. Angel οι στερεοτυπικοί golden age σουπερήρωες. 

 

Όπως ήταν αναμενόμενο ο Μουρ σατυρίζει και κράζει άπειρα 3 από τα πιο χιλιοπαιγμένα ζάνρα στα κόμικς, αυτά του sci-fi, noir και superhero. Έχει μερικές πανέξυπνες ατακάρες που αν έχεις μια άλφα εμπειρία με την ποπ κουλτούρα τις πιάνεις και τις απολαμβάνεις, αλλά στο σύνολο κάποιοι χαρακτήρες με έκαναν να βαρεθώ. Συγκεκριμένα, ενώ λάτρεψα John Quick και Greyshirt με τα ούμπερ-σουρεαλιστικά σενάρια τους, η cobwebb και o First American είχαν πολύ αλλοπρόσαλλο στήσιμο, με την cobwebb να έχει τον κάθε διάλογο της στημένο ως έναν έμμεσο (αν και λίγο άξεστο) σχολιασμό του Μουρ στις λεσβίες ενώ ο First American, όπως ήταν αναμενόμενο, έκραζε φουλ τα αμερικανικά υπερηρωικά των προηγούμενων δεκαετιών στα οποία είμαι ξένος οπότε η σάτιρα τους μου ήταν εξίσου ξένη (πέρα από τα προφανή βέβαια). Τώρα όσον αφορά τους σχεδιαστές, αφού ήταν πολλοί ισχύει ο,τι ισχύει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις: κάποιοι θα αρέσουν και κάποιοι όχι, ανάλογα τα γούστα του καθενός. 

 

Έβαλα στο πρώτο τομάκι 2/5 και στο δεύτερο 3/5 μιας και τσούλαγε πολύ πιο απαλά. 

 

Υ.Γ. Στο δεύτερο τομάκι εισάγεται και ένας χαρακτήρας φτιαγμένος εξ'ολοκλήρου από μελάνι που παίρνει δικές του ιστορίες ονόματι Splash Brannigan, μέσω του οποίου ο Μουρ κράζει τα κακώς κείμενα της βιομηχανίας των κόμικ. Είχε την πλάκα του και αυτός.  

[GeoTrou]

Διάβασα το run των Jeff Lemire και Ramon Perez στο Hawkeye (vol. 5 και vol. 6) ορμώμενος πιο πολύ από το όνομα του σεναριογράφου, παρά από οτιδήποτε άλλο. Έντεκα τεύχη που έφυγαν πολύ γρήγορα, χάρη στην καταπληκτική ροή. Καθώς η αφήγηση χωρίζεται στα τρία (παρελθόν, παρόν, μέλλον), ο Perez χρησιμοποιεί τρία διαφορετικά στιλ, τα οποία μερικές φορές «στεγάζονται» ανά δύο στην ίδια σελίδα. Εντυπωσιακό από μόνο του κι ας μην είναι τα artwork του κάτι το ξεχωριστό. Από εκεί και πέρα, ο τίτλος δεν είχε και πολλά να δώσει. Δεν είναι κακό κόμικ, αλλά νομίζω είναι ό,τι πιο αδύναμο έχω διαβάσει από Lemire.

 

Σημείωση στον εαυτό μου: να διαβάσω τη δουλειά των Fraction/Aja...  

[Laz33]

Διάβασα το Wyoming Doll σε σενάριο και σχέδιο του Franz Drappier.

 

Ένα καραβάνι σφαγιάζεται από Ινδιάνους και δύο κοριτσάκια απαγάγωνται.
Ο νεαρός Logan Jubal που παρακολουθεί τη σκηνή από μακριά ορκίζεται να φέρει πίσω τις μικρές.
Στην πορεία θα γνωρίσει ένα αποστάτη ινδιάνο Σίου και θ΄αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους.

Θα το χαρακτήριζα ως ένα western της σειράς.
Όχι κακό αλλά ούτε είχε να μου προσφέρει κάτι παραπάνω σε ό,τι έχω διαβάσει στο συγκεκριμένο genre.
Η ιστορία αν και κλασική είχε το ενδιαφέρον της.
To μόνο που με δυσκόλεψε ήταν η ροή της. Σε κάποια σημεία σε πετούσε απ΄το ένα καρέ στο άλλο και δεν καταλάβαινες τι γίνεται. Δεν υπήρχε κείμενο και το σχέδιο δεν ήταν απόλυτα σαφές.
Ίσως σε 2η ανάγνωση ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα, το θέμα είναι ότι 2η ανάγνωση μάλλον δεν θα γίνει ποτέ

 

6.5/10 με επιφύλαξη

[Dr Paingiver]

Το σχέδιο του Frantz μου άρεσε πάντα, ήταν από τα "καθαρά" σχέδια. Το συγκεκριμένο κόμικ πράγματι δεν ξεχωρίζει σεναριακά, δεν προσφέρει κάτι παραπάνω στα γουέστερν και βαδίζει πάνω στην πεπατημένη. Να προσθέσω μόνο ότι ήταν το τελευταίο κόμικ που σχεδίασε, γιατί λίγο μετά την αρχική κυκλοφορία του κόμικ, απεβίωσε τον Ιανουάριο του 2003, αφήνοντάς μας όμως σημαντικό έργο. 

 

 

[albertus magnus]

Δεν γραφω συχνα εδω αλλα μιας και δεν εχει δικο του θεμα αυτο που διαβασα ας τα γραψω εδω.

 

Ξεκινησα επιτελους μετα απο κανα δυο χρονια που το χα στο νου μου το "Love and Rockets"  και ομολογω οτι το βρισκω εξαιρετικο. Για την ακριβεια τελειωσα περιπου τα μισα δηλ διαβασα τις ιστοριες του Jaime πρωτα (για την Μαγκι και την παρεα της)  και το βρηκα πολυ πολυ πολυ καλο και σε σχεδιο και σε σεναριο κυριως. Λατρεψα το γεγονος οτι οι ηρωες μεγαλωνουν οσο περνανε τα χρονια και αλλαζουν και σε εμφανιση και σε αποψεις.

 

Προχθες μπηκα δειλα δειλα και στον κοσμο του Gilberto (εχω διαβασει περιπου 80 σελιδες) και μεχρι στιγμης μου φαινεται ενδιαφερον αν και πολυ διαφορετικο απο του αδελφου του. Θα επανελθω οταν τελειωσω.

[Laz33]

Εγώ ολοκλήρωσα το S.O.S. Bonheur του Van Hamme διαβάζοντας και το 3ο μέρος

Να πω την αλήθεια είχα μεγαλύτερες προσδοκίες.
Οι 6 επιμέρους ιστορίες των 2 πρώτων τευχών μου φάνηκαν πιο ενδιαφέρουσες και άφησαν πολλές υποσχέσεις.
Στο 3ο μέρος μάθαμε πολύ νωρίς τι απέγιναν οι πρωταγωνιστές των ιστοριών και χάθηκε έτσι το σασπένς.
Και μέχρι το φινάλε, που εντάξει, ήταν ανατρεπτικό, παρατήρησα μια φλυαρία.

Συνολικά βάση των 2 πρώτων μερών και βάση της ποιότητας του συγγραφέα, περίμενα να διαβάσω άλλο ένα έπος.
Τελικά διάβασα ένα απλά πολύ καλό κόμικ.

8/10

[Lord Makro]

On 6/30/2019 at 9:32 PM, albertus magnus said:

Δεν γραφω συχνα εδω αλλα μιας και δεν εχει δικο του θεμα αυτο που διαβασα ας τα γραψω εδω.

 

Ξεκινησα επιτελους μετα απο κανα δυο χρονια που το χα στο νου μου το "Love and Rockets"  και ομολογω οτι το βρισκω εξαιρετικο. Για την ακριβεια τελειωσα περιπου τα μισα δηλ διαβασα τις ιστοριες του Jaime πρωτα (για την Μαγκι και την παρεα της)  και το βρηκα πολυ πολυ πολυ καλο και σε σχεδιο και σε σεναριο κυριως. Λατρεψα το γεγονος οτι οι ηρωες μεγαλωνουν οσο περνανε τα χρονια και αλλαζουν και σε εμφανιση και σε αποψεις.

 

Προχθες μπηκα δειλα δειλα και στον κοσμο του Gilberto (εχω διαβασει περιπου 80 σελιδες) και μεχρι στιγμης μου φαινεται ενδιαφερον αν και πολυ διαφορετικο απο του αδελφου του. Θα επανελθω οταν τελειωσω.

 

Τυχερέ! Η σειρά είναι πραγματική αποκάλυψη, ειδικά αν σκεφτείς και σε ποιά εποχή πρωτοκυκλοφόρησε. Θυμάμαι κι εγώ το σοκ όταν πρωτοξεκίνησα στα τέλη της δεκαετίας του '90. Ο Jaime είναι θεωρώ ο σημαντικότερος και πιο ολοκληρωμένος δημιουργός κόμικς στον κόσμο.

 

[Laz33]

Διάβασα το γερμανικό Λούκυ Λουκ "Lucky Luke Sattelt Um"("Lucky Luke Saddles Up").
Σκίτσο και σενάριο ο Mawil.
Άλλη μια παρωδία Λούκυ Λουκ μετά το "Ο Ντόλης δεν Απαντάει πια".
Με λιγότερο χιούμορ ομολογώ και αρκετά υποτυπώδη υπόθεση. Και σε αντίθεση με τον Ντόλη εδώ δεν έχουμε καν προσπάθεια να σατηριστεί το σύμπαν του ΛΛ. Ο ΛΛ είναι απλά πρωταγωνιστής μιας ιστορίας με θέμα το ποδήλατο, αδυναμία του συγγραφέα(αναφέρεται στο τέλος του τεύχους).

Ο ΛΛ γνωρίζει τον Οverman(υπαρκτό πρόσωπο), έναν κατασκευαστή ποδηλάτων που εφηύρε ένα νέο τύπο ποδηλάτου και ήθελε να τον προωθήσει μέσω της συμμετοχής σε αγώνα.

 

Διαβάστε το όσοι θέλετε, έχει βγει σε ψηφιακή μορφή στα αγγλικά απ΄τη Europe Comics.
Αλλά και να μην το διαβάσετε δεν χάνετε κάτι.
Δεν προσφέρει κάτι παραπάνω στον κόσμο του φτωχού και μόνου καουμπόυ.
Είναι ένα τεύχος που απλά εκμεταλλεύεται το brand name "Λούκυ Λουκ" για να πει μια ιστορία που αλλιώς δεν θα τη διάβαζε κανείς

 

 

Επεξεργασία Αυγούστου 23, 2019 από Laz33MS

[albertus magnus]

On 6/30/2019 at 9:32 PM, albertus magnus said:

Δεν γραφω συχνα εδω αλλα μιας και δεν εχει δικο του θεμα αυτο που διαβασα ας τα γραψω εδω.

 

Ξεκινησα επιτελους μετα απο κανα δυο χρονια που το χα στο νου μου το "Love and Rockets"  και ομολογω οτι το βρισκω εξαιρετικο. Για την ακριβεια τελειωσα περιπου τα μισα δηλ διαβασα τις ιστοριες του Jaime πρωτα (για την Μαγκι και την παρεα της)  και το βρηκα πολυ πολυ πολυ καλο και σε σχεδιο και σε σεναριο κυριως. Λατρεψα το γεγονος οτι οι ηρωες μεγαλωνουν οσο περνανε τα χρονια και αλλαζουν και σε εμφανιση και σε αποψεις.

 

Προχθες μπηκα δειλα δειλα και στον κοσμο του Gilberto (εχω διαβασει περιπου 80 σελιδες) και μεχρι στιγμης μου φαινεται ενδιαφερον αν και πολυ διαφορετικο απο του αδελφου του. Θα επανελθω οταν τελειωσω.

 

Κανω παραθεση τον εαυτο ωστε να συμπληρωσω την κριτικη μου. Τελειωσα  και της ιστοριες του Gilberto και θα ελεγα οτι με αφησε πολυ ικανοποιημενο και αυτο το κομματι της σειρας. Και εδω εχουμε το ιδιο μοτιβο στο μεγαλωμα ηλικιακα των χαρακτηρων αλλα θα ελεγα οτι σεναριακα διαφερει πολυ απο τον αδελφο του (κατι που δεν ειναι κακο βεβαιως καθως θα ηταν χαζο να αντιγραφει ο ενας τον αλλο.) Αν επρεπε να διαλεξω θα ελεγα οτι οι ιστοριες του Jaime μου αρεσαν λιγο περισσοτερο.

 

Διαβασα επισης και τις αλλες ιστοριες που ειχαν μπει και δεν σχετιζοταν με τις κυριες ιστοριες. Μερικες ηταν σε καλο επιπεδο καιι ενδιαφερουσες.

[Blackbeard]

Με την ευκαιρία έκδοσης του τόμου ξαναδιάβασα τα Green Lantern του Grant Morrison και πραγματικά είναι σούπερ. Το στόρι που έχουν τα #1-#6 και το #7 είναι διαμάντια καθαρής υπερηρωικής απόλαυσης στο διάστημα. Προτείνεται σε όλους, φαν και μη. Είναι σαν να διαβάζεις κλασικό space adventure αλλά της εποχής μας. Στα τεύχη #8 και #9, όμως, με ξενέρωσε λίγο. Δε βλέπω να έχουν και πολύ λόγο ύπαρξης. Απολαυστικά μεν, αλλά δεν ξέρω που το πάει γιατί φαίνονται αυτόνομα προς το παρόν και υποτίθεται θα είναι σίγουρα 12. (Και λένε ότι θα συνεχίσει και μετά αλλά δε θα υπάρχει Green Lantern στον τίτλο.) Καιρό είχε ο Μόρρισον να μας δείξει πως γίνεται μηνιαίος υπερηρωικός τίτλος).

 

 

Και τελείωσα και το LOEG: The Tempest αλλά αφού πρώτα διάβασα όλα τα προηγούμενα. Νόμιζα ότι δε θα το κατάφερνα αλλά τελικά δεν ήταν δύσκολο. Θυμήθηκα πολύ καλά γιατί ο Μουρ θεωρείται ο κορυφαιότερος. Όλη η σειρά είναι άκρως διασκεδαστική ανάγνωση με την αποκορύφωση της διασκέδασης στο Tempest. Πραγματικά στο Tempest έδωσαν ρέστα. Νομίζω είναι το κόμικ που είναι περισσότερο κόμικ από όλα τα κόμικς. Αγνή μαεστρία. Ένα παιχνίδι με την ιστορία και τις δυνατότητες των κόμικς που σου θυμίζει γιατί τα λατρεύεις και γιατί δε θα προχωρήσει και πολύ το μέσο τώρα που σταματάει ο Moore. Δεν πειράζει, θα τον έχουμε να μας θυμίζει ότι κάποτε υπήρχαν τολμηρά πράγματα στα κόμικς.

[Lord Makro]

Είπα να πιάσω κάτι παλιό σήμερα για διάβασμα...

 

[Kurdy Malloy]

Το ίδιο διάβασε χθες και ο γιος μου  

[Indian]

@Lord Makro Τι όμορφες αναμνήσεις μού ξύπνησες! Τότε που ήμουν πιτσιρικάς και διάβαζα τόνους κόμικς στην παραλία.

 

Τώρα, όταν βγαίνω από το νερό πλακώνομαι στις μπύρες.  

 

 

  

 

[Lord Makro]

Εμείς οι πιτσιρικάδες διαβάζουμε ακόμα

 

[Indian]

3 ώρες πριν, Lord Makro είπε:

Εμείς οι πιτσιρικάδες διαβάζουμε ακόμα

 

 

Δεν θα φτάσεις στην ηλικία μου? Θα τα πούμε τότε.  

 

 

 

[Lord Makro]

Πέρασα το 1987 και μπήκα στο 1988.

Και εξηγούμαι. Εδώ και καιρό είχα πιάσει τα Uncanny X-MEN ξανά με την σειρά, πέρασα το τεύχος 200 και συνεχίζω. Παράλληλα, άρχισα και το X-Factor που ξεκινά την περίοδο εκείνη περίπου και τα διαβάζω σχεδόν παράλληλα - για πρώτη φορά, εκτός από τα λίγα τεύχη που είχε δημοσιεύσει η Μαμούθ στο X-MEN της. Αυτή τη στιγμή είμαι στο Fall of the Mutants ενώ έχω φτάσει και στα αντίστοιχα τεύχη Hulk αλλά και West Coast Avengers της εποχής. Έχει τη φάση του να τα διαβάζεις έτσι, στη σειρά