ΕΦΥΓΕ Ο Robin Williams

[Βασιλεύς των κόμικς]

Ο Αμερικανός ηθοποιός, ο οποίος ήταν 63 ετών και θεωρείτο ως ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του, βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του, όπως ανακοινώθηκε από το γραφείο του σερίφη της κομητείας Μαρίν.

Αν και τα αίτια του θανάτου είναι ακόμη υπό πλήρη διερεύνηση, οι ιατροδικαστικές υπηρεσίες θεωρούν ότι ο ηθοποιός πέθανε από ασφυξία απόρροια αυτοκτονίας. ​

Πριν από λίγο καιρό, ο Robin Williams είχε μπει προληπτικά σε κλινική αποτοξίνωσης από το αλκοόλ, οκτώ χρόνια μετά την τελευταία του νοσηλεία, για να ξεπεράσει μια δύσκολη προσωπική κατάσταση και να παραμείνει νηφάλιος αποφεύγοντας το αλκοόλ.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο ηθοποιός έπασχε από κατάθλιψη κάτι που επιβεβαίωσε και ο μάνατζέρ του, ο οποίος σε ανακοίνωσή του ανέφερε ότι «αυτή είναι μια τραγική και ξαφνική απώλεια. Η οικογένεια ζητά σεβασμό για την ιδιωτική τους ζωή κατά τη διάρκεια αυτής της πολύ δύσκολης στιγμής».​

«Σήμερα το πρωί έχασα τον σύζυγο και καλύτερό μου φίλο, ενώ ο κόσμος έχασε έναν από τους πιο αγαπητούς του καλλιτέχνες και έναν υπέροχο άνθρωπο» , ανέφερε σε δήλωσή της η σύζυγος του ηθοποιού, Susan Schneider.

Με ανακοίνωση που εξέδωσε, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Barack Obama, εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του ηθοποιού, χαρακτηρίζοντάς τον «μοναδικό στο είδος του».

Συγκλονισμένος από τον θάνατο του χολιγουντιανού ηθοποιού δήλωσε και ο σκηνοθέτης Steven Spielberg. «Ο Ρόμπιν ήταν μία αστραπή κωμικής ιδιοφυίας και το γέλιο μας ο κεραυνός που την κρατούσε ζωντανή» , δήλωσε.

Ο Robin Williams γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου το 1951 στο Σικάγο. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό με τη συμμετοχή του σε ταινίες όπως «Καλημέρα Βιετνάμ», «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών», «Ο βασιλιάς της μοναξιάς» , ενώ είχε αποδείξει το ταλέντο του εξίσου σε δραματικούς και κωμικούς ρόλους​.

Για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ» είχε βραβευτεί με Όσκαρ δεύτερου ανδρικού ρόλου ενώ είχε προταθεί άλλες τρεις φορές για Όσκαρ πρώτου ανδρικού.​

naftemporiki.gr

 

 

     Σήμερα είναι η μέρα του Robin Williams. Δυστυχώς - για το θάνατό του- αλλά και δικαιωματικά, για να τιμήσουμε το ανείπωτο ταλέντο του. Ίσως, η σημερινή μέρα πρέπει να καθιερωθεί ως παγκόσμια ημέρα κινηματογραφικού γέλιου.

                                          ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

 

     

 

Ο Robin Williams, όσο τραγικός και αν είναι ο τρόπος που αποφάσισε να πεθάνει, δεν παύει να είναι η προσωποίηση της χαράς, του γέλιου.

Η πρώτη φορά που τον είδα να υποδύεται τον αγαπημένο παιδικό ήρωα Ποπάι ήταν συγκλονιστική. Τότε το 1980 είχε καταφέρει να δώσει ζωή σε ένα καρτούν, που λάτρευαν μικροί και μεγάλοι. Σε σκηνοθεσία Robert Altman , η ταινία σημείωσε τρομερή εισπρακτική επιτυχία.

Επτά χρόνια μετά, με το «Καλημέρα Βιετνάμ» μπόρεσε να αστειευτεί με το δικό του μοναδικό τρόπο και να αποτάξει τα φαντάσματα του παρελθόντος. Σε μία καθαρά αντιπολεμική ταινία, έβαλε μία χιουμοριστική πινελιά και κάπως έτσι την έκανε λιγότερο δυσβάσταχτη. Τότε, επάξια προτάθηκε πρώτη φορά για Oscar.

Δύο χρόνια αργότερα, ήρθε η συγκλονιστική του ερμηνεία ως John Keating στον «Κύκλο των χαμένων ποιητών». Η ταινία είναι από μόνη της υπέροχη. Αν και αρκετά δραματική, σε εμπνέει και σου αφήνει την αισιόδοξη πλευρά της ζωής. Ο Robin Williams είναι όντως ο καλύτερος καθηγητής που θα ήθελαν όλα τα παιδιά να έχουν για να διαπρέψουν. Η ανταμοιβή του ήταν μία ακόμα υποψηφιότητα για Oscar.

Τα «Ξυπνήματα» (1990) είναι μία λατρεμένη ταινία. Δίπλα στον εξαιρετικό Robert De Niro , ο Williams υποδύεται έναν ευφυέστατο γιατρό, που καταφέρνει με την πρωτοποριακή τεχνική του να «επαναφέρει» στη ζωή κατατονικούς ασθενείς. Βασισμένη στο βιβλίου του νευρολόγου Oliver Sacks, η ταινία είναι εξαιρετική.

Το 1991 έρχεται ο «Hook» ή μάλλον ο καλύτερος Peter Pan που έχει εμφανιστεί ποτέ στον κινηματογράφο. Επιστροφή στον φυσικό του χώρο, στη Χώρα του Ποτέ ο Robin Williams μεγαλουργεί, συγκινεί, χαρίζει αισιοδοξία και γέλιο δίπλα σε έναν γερασμένο Captain Hook (Dustin Hoffmann) και σε μία μικροσκοπική και ερωτοχτυπημένη Tinkerbell (Julia Roberts).

Την ίδια χρονιά αποσπά μία ακόμη υποψηφιότητα για oscar για την ερμηνεία του στον «Βασιλιά της Μοναξιάς» και η ασταμάτητη πορεία του έχει ήδη πάρει τον δρόμο που της αξίζει.

Η άνοδος μίας εκπληκτικής καριέρας συνεχίζεται και το 1993 μας συστήνει τη «Mrs. Doubtfire». Ενδεχομένως, ο πιο τολμηρός και απαιτητικός του ρόλος, κερδίζει κοινό και κριτικούς με την κωμική περσόνα της νταντάς, την οποία υποδύεται προκειμένου να μπορεί να δει τα παιδιά του.

Το 1996 πρωταγωνιστεί στο «Φτερά και πούπουλα» και είναι απολαυστικότατος. Ένας ρόλος ακριβώς στα μέτρα του. Με τα «χαβανέζικα» πουκάμισα και τον πλουμιστό τρόπο συμπεριφοράς του, ως ιδιοκτήτης ενός gay nightclub είναι αβάσταχτα αστείος. Η ταινία είναι βασισμένη στο θεατρικό «Το κλουβί με τις τρελές» και όποιος δεν το έχει δει, καλά θα κάνει να το ψάξει επειγόντως.

Η στιγμή που θα καθιερωθεί και επίσημα πλέον είναι το 1997 με τον «Ξεχωριστό Will Hunting» . Σε σενάριο των Matt Damon και Ben Affleck – οι οποίο κέρδισαν και το Oscar σεναρίου μάλιστα- ο Robin Williams μεγαλουργεί ως ψυχοθεραπευτής του Damon.

Και τότε έρχεται το πολυπόθητο χρυσό αγαλματίδιο, που τόσο αξίζει. Εννέα οι υποψηφιότητες για την ταινία, 2 τα Oscar τελικά και το φιλμ θεωρείται πλέον από τις καλύτερες ταινίες στο είδος του.

Η ταινία «Θα σε βρω στον παράδεισο» (1998) δεν είναι η πιο γνωστή του. Αλλά είναι υπέροχη. Πανέμορφη. Η φωτογραφία και τα οπτικά εφέ την κάνουν αξέχαστη (απέσπασε και Oscar εξάλλου για τα οπτικά εφέ της). Η ερμηνεία του Robin Williams είναι από τις πιο τρυφερές στην καριέρα του.

Βοηθά βέβαια και η ιστορία αλλά το ταλέντο του, πραγματικά την απογειώνει. Η ζωή μετά θάνατο, η προσπάθεια να επανασυνδεθεί με τη γυναίκα του μετά τον άδικο θάνατό του, μοιάζουν σήμερα σχεδόν προφητικά.

Το 2002 είναι η χρονιά που οι σκοτεινοί ρόλοι του θα προκαλέσουν επιφωνήματα θαυμασμού. «Insomnia» και «Σκοτεινός Θάλαμος» εξάλλου είναι χαρακτηριστικές στιγμές στην καριέρα ενός, στην ουσία, κωμικού ηθοποιού.

Η «Νύχτα στο Μουσείο» σίγουρα δεν είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες (ούτε το Jumanji (1995) είναι, γι' αυτό και δεν το ανέφερα πριν). Αλλά ακόμα και μια κακή ταινία, δε μπόρεσε ποτέ να μειώσει το πηγαίο του ταλέντο. Αυτό συμβαίνει με τους καλούς ηθοποιούς.

Όχι, ότι δεν έκανε κακές επιλογές. Εξάλλου, πολλοί ήταν εκείνοι που θεωρούσαν ότι οι οικογενειακές κωμωδίες που έπαιζε ήταν ακόμη και κάτω του μετρίου, αλλά εκείνος αποστομωτικά επέμενε ότι έτσι πληρώνονται οι λογαριασμοί. Επιστρέφοντας στο «Μια νύχτα στο Μουσείο», υποδύθηκε τον Teddy Roosevelt, έναν ρόλο στον οποίο επέστρεψε 3 φορές (το τελευταίο σίκουελ θα κυκλοφορήσει μάλιστα το Δεκέμβριο) και τουλάχιστον στα δύο πρώτα είναι όσο καλός τον θέλαμε.

Είμαι σίγουρη ότι έχω αφήσει και άλλες πολύτιμες στιγμές της καριέρας του εκτός (εξαιρετικός και ως εξωγήινος Mork στην τηλεοπτική κωμωδία Mork & Mindy , όπου έκανε τα πρώτα του βήματα) αλλά όταν έχεις να κάνεις με έναν ηθοποιό τέτοιας τεράστιας έκτασης, ίσως είναι καλό να αφήνεις κενά. Για να επιστρέφεις και να συμπληρώνεις κατά καιρούς. Για να μην αφεθείς και ξεχάσεις.

<strong>Σόφη Ζιώγου sziogou@naftemporiki.gr </strong>

 

 

Η σκοτεινή πλευρά του υπέροχου Robin Williams

«Ο θάνατος είναι ο τρόπος της φύσης να σου πει: Το τραπέζι σας είναι έτοιμο» έλεγε με το χαρακτηριστικό του ευφυέστατο χιούμορ ο Robin Williams.

clickatlife.gr

Στην άδικη εκείνη λίστα των ηθοποιών που έχουν αφαιρέσει οι ίδιοι τη ζωή τους, δυστυχώς σήμερα προστέθηκε ένα ακόμα όνομα: αυτό του Robin Williams .

Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος που στο μυαλό του κοινού ήταν απόλυτα συνδεδεμένος με το γέλιο, αποφάσισε ο ίδιος να τερματίσει τη ζωή του.

Ενδεχομένως, τελικά να ισχύει αυτό που λένε ότι οι κωμικοί ηθοποιοί είναι βαθιά θλιμμένοι στην πραγματική τους ζωή. Ίσως πάλι, η «απαίτηση» να προκαλείς πάντα γέλιο, να σε εξαντλεί και να θες να απαλλαγείς από το βάρος, να ξεκουραστείς με όποιο κόστος.

Η υπόθεση του Robin Williams σίγουρα συγκλόνισε. Και είναι φυσικό για έναν άνθρωπο, του οποίου το ταλέντο διακρίνεται, ξεχωρίζει και αναδεικνύεται μέσα από το γέλιο.

Ο Robin Williams ανήκε (τι περίεργο να χρειάζεται να χρησιμοποιήσω παρατατικό αλλά μάλλον πρέπει να τον συνηθίσω) στην κάστα εκείνων των ηθοποιών που άφηναν το στίγμα τους. Ήταν εγγύηση επιτυχίας για τις κινηματογραφικές εταιρείες. Η πορεία του το αποδεικνύει. Η πορεία του μέσα από τις μοναδικές κωμωδίες πουπρωταγωνίστησε. Αλλά αυτά είναι γνωστά.

Εγώ θέλω να μιλήσω για την άλλη του πλευρά. Τη σκοτεινή. Προσωπικά, θεωρώ συγκλονιστικότερες τις περιπτώσεις που έπαιξε εκτός δεδομένων. Τότε που πρωταγωνίστησε στο «Insomnia». Ίσως επειδή, εκεί είδα έναν άλλον Robin Williams, που με εξέπληξε.

Δίπλα στον επίσης υπέροχο Al Pacino και με τις σκηνοθετικές οδηγίες του Christopher Nolan, δεν χρειάζεται και πολύ για να εκτιμήσεις το ταλέντο μίας ομάδας εξαιρετικών εκπροσώπων της 7ης Τέχνης.

Η ταινία, θεωρώ, ότι έχει υποτιμηθεί σε βάθος χρόνου. Είναι αρκετά, σκοτεινή και μυστηριώδης για να μείνει στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες μυστηρίου στο σινεμά. Και αυτό το οφείλει στον Robin Williams, κατά ένα μεγάλο μέρος.

Αυτό που κατάφερε να κάνει είναι να προκαλέσει συναισθήματα, για τα οποία, όχι δεν τον είχα ικανό- το αντίθετο μάλιστα- απλά με ξένιζαν πάνω του. Κι όμως κατάφερε να προκαλέσει τρόμο. Ένας άνθρωπος κομμένος και ραμμένος για το απόλυτο γέλιο. Ένας stand up κωμικός, γίνεται απόλυτα τραγικός. Και εκεί είναι το τρομακτικό. Σαν έναν κλόουν που δεν ξέρεις τι κρύβει κάτω από την χαμογελαστή του μάσκα. Αυτό μου θύμισε.

Την ίδια χρονιά με το «Ιnsomnia», ο Robin Williams κυκλοφορεί και το «One hour photo» (Σκοτεινός θάλαμος, σε ελληνική μετάφραση) του Mark Romanek. Υποδύεται έναν υπάλληλο φωτογραφείου, που παθαίνει εμμονή με μία οικογένεια. Μοναχικός, ανατριχιαστικός, τρομακτικός γίνεται μέλος της οικογένειας, χωρίς αυτή να το γνωρίζει.

Η ιστορία από μόνη της προκαλεί αυτό το ψυχρό «ρεύμα» που νιώθεις να σε διαπερνά. Σα να σε παρακολουθεί κάποιος. Ο Robin Williams κατάφερε να απογειώσει το ρόλο, αν και η ταινία γενικά δεν ήταν η καλύτερή του. Το παρουσιαστικό του συγκλονιστικό. Κατάξανθος, με ένα υποχθόνιο γελάκι, όχι χαράς, κάθε άλλο. Ικανοποίησης. Μάλλον ικανοποίησης, ότι ξέρω κάτι που δεν ξέρετε. Αυτό το τρομακτικό και ύπουλο συναίσθημα.

Σχεδόν τον λυπάσαι, που είναι τόσο μόνος του. Τόσο αβοήθητος. Αλλά την ίδια στιγμή έχει εκείνο το βλέμμα που σε στοιχειώνει. Υπερπροστατευτικός με τη δήθεν οικογένειά του, το ασυνήθιστα παρανοϊκό του βλέμμα σε αιχμαλωτίζει.

Και εκεί ο Robin Williams αποδεικνύει για μία ακόμη φορά το μεγαλείο του ταλέντου του. Ενός ταλέντου, που από σήμερα πέρασε στο πάνθεον αυτών των τεράστιων ηθοποιών, που όπως φτηνά σχεδόν και τετριμμένα συνηθίζουμε να λέμε, είχαν πολλά ακόμα να δώσουν.

<strong>Σόφη Ζιώγου sziogou@naftemporiki.gr </strong>

 

                                                    ΠΗΓΗ MSN

Επεξεργασία Αυγούστου 12, 2014 από comicsking

[rorschach]

Κρίμα...μεγάλο ταλέντο του,αρκετές ωραίες ταινίες, ξεκαρδιστικά stand-up, ερμηνείες που δείχνουν τη μεγάλη γκάμα του σε κωμωδία/δράμα.

Ο Αλαντίν είναι το 2ο αγαπημένο μου animation και το έχω δει δεκάδες φορές...

Το πρωτο πραγμα που μου ηρθε στο μυαλο μολις διαβασα οτι επασχε από καταθλιψη και αυτοκτονησε ηταν αυτό...

Επεξεργασία Αυγούστου 12, 2014 από rorschach

[falconara90]

από χθες το βράδυ που διάβασα την είδηση είμαι θλιμμένος. δε μπορώ να πιστέψω, ή μάλλον αρνούμαι να πιστέψω, ότι η ανθρωπότητα στερείται πλέον αυτό τον υπέροχο καλλιτέχνη. υπέροχες ταινίες, άπειρες αναμνήσεις. το Χόλλιγουντ τον κακομεταχειρίστηκε για πολλά χρόνια, ίσως εξαιτίας των προβλημάτων του, ίσως επειδή δε ταίριαζε πλέον στη κακόγουστη αισθητική του σύγχρονου κινηματογράφου, ίσως γιατί όλοι πλέον αναζητούν την εμφάνιση περισσότερο από το ταλέντο... όποιοι και να είναι οι λόγοι, ας αποχαιρετίσουμε μια για πάντα τον Πήτερ Παν!

[φλοκ]

Oh Captain ,my Captain ......Farewell !!!

 

 

 

 

Το 1980 ο Robert Altman σκηνοθετησε την ταινια με τον Robin Williams ως Popeye!!

 

[Bonadrug]

1. Ηοοκ - ο καλύτερος Peter Pan ίσως, σε μια φαντασμαγορική ταινία

2. Dead Poets Society - συγκινητικός, ενέπνευσε γενιές θεατών...

3. The Fisher King - αλλόφρονας, στο αλλοπρόσαλλο σύμπαν του Gilliam

4.Popeye - γεννημένος για το ρόλο

5. Ms Doubtfire - η ταινία είναι μάπα αλλά ο Williams είναι απολαυστικός, και μόνο ότι κατεφέρνει να ερμηνεύσει χωρίς να φαίνεται γελoίος ήταν επίτευγμα

6. Good Will Hunting - αναδεικνύει τον Mat Damon σε ένα ρόλο με εσωτερική δύναμη...

7. Awakenings - οραματιστής, αφοσιωμένος

8. One Hour Photo - τρελάκιας, τολμηρός ρόλος αλλά και ο τελευταίος πραγματικά σπουδαίος του εν έτοι 2002...

9. Insomnia - πάλι τολμηρή επιλογή σε μια ταινία που οι ιδιομορφίες του Nolan καπελώνουν τους ηθοποιούς

10.Alladin - απόλαυστικό τζίνι

 

Πολύ καλός και στο birdcage αλλά με αβανταδόρικο ρόλο, στο Jack, αλλά η ταινία μέτρια, στο Patch Adams, όπως προηγουμένως και στο εικαστικά πανέμορφο what Dreams May Come...

[totally_wired]

καλοκαιρι και στο θερινό peter pan.... το θυμάμαι σαν τώρα! κρίμα
 
 
για να πω την αλήθεια εμένα μ'αρέσει πολύ το moscow on the hudson.... (από τη μόσχα στο super market)

 

[GreekComicFan]

Εντωμεταξύ, η αστυνομία επιβεβαίωσε πως το βρήκε κρεμασμένο, ενώ είχε αποπειραθεί να κόψει και τις φλέβες του πριν. Τι να πω. Ελαφρύ να είναι το χώμα που τον σκεπάζει.

 

Στις ταινίες που παράθεσαν ο Μανώλης και ο Μάκης, θα προσθέσω το Καλημέρα Βιετνάμ και το Κάντιλακ Μαν, ως ιδιαίτερες (καλά, το δεύτερο λιγότερο, αλλά απολαυστικό πάραυτα). Επίσης όσοι δεν έχουν δει κάποιο από τα Stand-up του, δεν έχουν δει τον πραγματικό Ρόμπιν Γουίλιαμς. Θα χρειαστείτε καινούργιο συκώτι από τα γέλια. Ένα από τα σχετικά πρόσφατα του που προβλήθηκε στην Αμερικάνικη τηλεόραση, το Weapons of Self Destruction όπου μιλάει (ή κάνει πλάκα θα έπρεπε να πω) μεταξύ άλλων για την εγχείριση ανοιχτής καρδιάς και τα προβλήματα αλκοολισμού του, είναι πιστεύω και αρκετά επίκαιρο πλέον.

[paola]

Οταν το ακουσα χθες απλα δεν μπορουσα να το πιστεψω,και πολυ περισσοτερο οταν ακουσα οτι αφαιρεσε ο ιδιος την ζωη του.Ειναι απιστευτο οτι καποιοι ανθρωποι χαριζουν το γελιο στους αλλους και οι ιδιοι δεν μπορουν να βρουν την χαρα.

Ηταν απο τους αγαπημενους μου ηθοποιους.Πολυ κριμα!

[DJO]

   

 

 

 

[Βασιλεύς των κόμικς]

Τόν είχα πρωτοδει στον κινηματογράφο στο ΠΟΠΑΥ-δεν νομίζω ότι υπήρχε καλύτερος ουτε θα υπάρξει για τον ρόλο-στον υπέροχο κόσμο του κ.ΓΚΑΡΠ  που είχε αν θυμάμαι καλά προβληθεί πολυ κοντα με το ΠΟΠΑΥ ενας αλλιώτικος ρόλος που έδειχνε ότι ο άνθρωπος αυτός μπορούσε να παίξει τα πάντα.Και μετεπειτά το moscow on the hudson....Στις αρχές του '90 στο STAR στο ΜΟΡΚ κ ΜΙΝΤΥ όπου με τις γκριμάτσες του έκανε το τότε αμερικάνικο κοινό να τον αγαπήσει κανωντας το περασμα του στον κινηματογράφο εύκολο,φτανωντας τον στα όσκαρ όπως έγινε και σε άλλα SITCOM με τον Τ.Χανκς  στο ΨΗΛΑ ΤΙς ΦΟΥΣΤΕΣ και αυτό στο  STAR,ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΤΟΥ ΜΠΕΛ ΕΡ για τον ΣΜΙΘ MEGA και  STAR ,και τον Λ.Ν.ΚΑΠΡΙΟ στο Parenthood & Growing Pains στο MEGA.

  Θα μπορούσα να πω ότι το παιξιμό του έμοιαζε του Θ.Βέγγου,Κωμικός που με ένα βλέμμα του,με μια μικρη αλλαγή στην εκφρασή του  γινότανε τραγικός και σε έκανε κάτι να σπάει μέσα σου και να θλίβεσαι μαζι του.Μου θύμιζε και τον ΛΟΥΙ ΝΤΕ ΦΙΝΕΣ με τις μούτες του να ένας ρόλος που του πήγαινε γάντι και δεν πρόλαβε να παίξει ο Λούι αυτου του ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ

   Οσο όταν έδινε συνεντεύξεις μου θύμιζε άλλον εναν αδικοχαμένο κωμικό ηθοποιο εξίσου καλό σαν τον Ρομπιν που και αυτος εκανε τα πρωτα βήματά του στην τηλ.Τον Τζων Ριτερ στο 3 ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟΙ κ ΡΟΠΕΡΣ στο STAR ,σινεμα SKIN DEEP κλπ.Αυθόρμητος όλο κέφι δεν άφηνε τίποτα που να μην το χιουμορήσει ήταν χαρά θεού.Και με κάνει και αναρωτιέμαι πως ένας άνθρωπος που ήταν προσωποποιήμενη η αισιοδόξια,γιατι κακα τα ξέμματα σε συνεντευξεις φαίνεσαι τι φούμαρα πουλάς ή το αν το παίζεις κάργας,ο Ρ.φαινόταν άνθρωπος έξω καρδιά,απλος άκακος.Αυτός ο ανρθπος αυτοκτόνησε απο καταθλιψη.Αδιανόητο αλλά γεγονός-εκτος αν κρύβεται τιπολα άλλο.και τα χολυγουντιανα λαμόγια είναι μανούλες στο να καλύπτουν διαφορα γεγονότα.

 Αλλα να μου πεις και ο Μπέννυ Χιλλ δεν αυτοκτόνησε και αυτός απο μοναξιά, καταθλιψη και στεναχώρια που του είχαν κόψει την εκπομπη του.Μετα λίγες ώρες απο τον θανατό του,του είχε έρθει επιστολή απο άλλο κανάλι που του έκανε πρόταση συνεργασίας.   

Επεξεργασία Αυγούστου 13, 2014 από comicsking

[Μενίγ Πουαγώ]

Χθες το πρωί πέτυχα την είδηση στο Φατσοβιβλίο. Αμέσως μνήμες ξεπετάχτηκαν. Ένα χαμόγελο χαρμολύπης σχηματίστηκε στα χείλη μου. Λύπης για τον άδικο χαμό του. Και χαράς όμως για τις υπέροχες στιγμέ που πέρασα βλέποντας τις ταινίες του. Αλλά δε ξέρουμε τι Γολγοθά περπατάει ο καθένας μέσα του. Σίγουρα θα πάλεψε με τους δαίμονές του αλλά δυστυχώς δε κατάφερε να τους νικήσει.

Τον απόλαυσα τόσο στου κωμικούς του όσο και στους πιο δραματικούς ρόλους του. Σίγουρα ήταν περισσότερο κωμικός ηθοποιός αλλά ο τρόπος που μεταμορφωνόταν και στα άλλα είδη ταινιών ήταν μοναδικός!!!  Έχω δει πολλές από τις ταινίες του και ποτε δεν απογοητεύτηκα!!! Ούτε στο ελάχιστο!!! Από κωμικές ξεχωρίζω το

και το

. Στους πιο δραματικούς του ρόλους ξεχωρίζω τον

.  (ή κορυφαία ταινία του κατ' εμέ, κρίμα που δε κέρδισε το αγαλματάκι) και τον

. Έπαξια το πήρε το Όσκαρ Β' Αντρικού ρόλου. Στις ταινίες που βαδίζουν ανάμεσα στο γέλιο και στην συγκίνηση ξεχωρίζω το

και την

.

 

Ξεχωριστή μνεία για το υποκριτικό του ταλέντο στην ταινία "Insomnia"

Καλό ταξίδι Robin... Πας σε ένα καλύτερο μέρος!!!

Επεξεργασία Αυγούστου 14, 2014 από Μενίγ Πουαγώ

[GreekComicFan]

Σνάιντερ: Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς έπασχε από Πάρκινσον

[Βασιλεύς των κόμικς]

Αμα θέλουμε το πιστεύουμε,γιατι αν είχε ξαναπλεχτει με τα ναρκωτικά φυσικό είναι να το κρύψουν οι δικοί του,όπως με την Μ.Μέρφυ και άλλους.Παρκινσον έχει και ο Μ.Φοξ και το παλεύει και παίζει όποτε μπορεί.Αλλά όπως το πάρει κανείς-δεν θυμάμαι αν ο Ντάντλευ Μουρ και ο Ρ.Πράυορ πέθαναν απο την ίδια ασθένεια.

  Αν τώρα πέθανε απο ναρκωτικά -όπως ο ηλίθιος νεαρός που έπαιζε στο GLEE-δεν τον λυπάμαι καθόλου.Τα ήθελε και τα έπαθε.

[germanicus]

Ένας άνθρωπος αυτοκτόνησε. Στενάχωρο μεν, αλλά ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει γιατί έγινε τόσος ντόρος για αυτόν και ελάχιστος για τον χαμό (πλήρης ημερών βέβαια) της κολοσσιαίας Lauren Bacall. Θεά στα νιάτα της, θεά και στα γηρατειά της. 

 

Και επειδή έχω ένα χ θέμα με τα τσιτάτα και τους λαϊκισμούς, δεν αντέχω να μην μεταφέρω μια ατάκα του Δερβενιώτη στο φβ. 12/8/14: "Mε την ευκαιρια, τσεκάρετε (οι υπερήλικες της γενιάς μου) γύρω σας αυτούς που κάνανε τσουρέκια το 80τόσο για το Πόσο Τους Άλλαξε Τη Ζωή ο "Κύκλος των Χαμένων Ποιητών". Επειδή τους θυμάμαι, οι μισοί άνετα θα διευθύνανε σήμερα το εν λόγω κολλέγιο, και οι άλλοι μισοί έγιναν οι πατεράδες για τους οποίους αυτοκτόνησε ο ευαίσθητος νεαρός στην ταινία."

 

 

[totally_wired]

εμένα δεν μου άλλαξε την ζωή η ταινία που λέει Ω Καπετάνιε... αλλά αυτή που λέει Ει Πειρατή...

Επεξεργασία Αυγούστου 16, 2014 από totally_wired

[Βασιλεύς των κόμικς]

Εχεις δίκιο Νίκο το έμαθα αμέσως μετά  την είδηση και ήθελα να το αναφέρω αλλά δεν ήξερα που και αν ήταν αναγκαίο.Η γύναικα ήταν θρύλος,γκομενάρα,η Τζολί της εποχής συντροφος  του Μπόγκυ,αλλά ποιος εκτος απο 4-5 απο εδω ξέρουν απο κλασσικό παλιο κινηματογράφο,Ολοι ξέρουν τον Αρνυ,τον Σλάυ αλλά όχι τον Μπόγκυ,τον Γκάγκνευ,που μπορει να μην σκότωναν με μια σφαίρα 20 άτομα ή να ανατίναζαν ολόκληρα κτίρια αλλά μόνο με έναν βλέμμα τους ένιωθες την σκληράδα που είχαν οι ηρωες τους. Στην Λωρην μου άρεσε το χτενισμά της το έβρισκα πολλή σέξυ .Το μισό μαλλί σκέπαζε σχεδον το μισό πρόσωπο,Το ίδιο που είχε άλλη μια γυναικάρα του τότε η Βερονικα  Λέηκ

 

εμένα δεν μου άλλαξε την ζωή η ταινία που λέει Ω Καπετάνιε... αλλά αυτή που λέει Ει Πειρατή...

Τώρα βρε φίλε γιατι μας ξενερώνεις με την ατάλαντη μιλ'αμε για γυναικάρες  όχι για υποκατάστατα.

[GreekComicFan]

Εχεις δίκιο Νίκο το έμαθα αμέσως μετά  την είδηση και ήθελα να το αναφέρω αλλά δεν ήξερα που και αν ήταν αναγκαίο.

Υπάρχει και το GC's Movie Zone όπου μπορείς να βάλεις τέτοιες ειδήσεις, όπως έπραξα εγώ.

[Βασιλεύς των κόμικς]

Φίλε  Κωστα και αντι, αν σου πω οτι πρώτη φορά το βλέπω αυτο το τόπικ θα το πιστέψεις;να το πιστέψεις.Ειδα ότι η κοκκινη΄το είχε αναφέρει για τον θάνατο του Ρ.αν το ειχα δει πριν δεν θα το έκανα θέμα.Οσο ζεις μαθαίνεις.ΤΙ άλλο υπάρχει εδω μέσα και δε το ξέρω.

[Βασιλεύς των κόμικς]

Και μία που μίλησα για όμορφες γυναικες κάποιες άλλης εποχης ας δούνε οι νεότεροι τι εννοω :

https://www.youtube.com/watch?v=-WZgEZYhFkU

https://www.youtube.com/watch?v=coyzw4iJQJU

[DJO]

[DJO]

Αριστουργηματικό tribute από το Zen Pencils: