Έλληνες δημιουργοί κόμικς εκτός συνόρων [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 06/07/2014]

[DJO]

06/07/14

Καρέ - καρέ
 
Έλληνες δημιουργοί κόμικς εκτός συνόρων

 
Πάντα παραπονιόμαστε για το ότι οι Ελληνες καλλιτέχνες δεν γίνονται ευρύτερα γνωστοί στο εξωτερικό. Οι συνωμοσιολόγοι καταγγέλλουν μια παγκόσμια ανθελληνική πλεκτάνη, ενώ οι μεμψίμοιροι κατηγορούν τους καλλιτέχνες ως ανεπαρκείς και τεμπέληδες. Οι καλλιτέχνες των κόμικς με την αυξανόμενη παρουσία τους στη διεθνή σκηνή τούς.

Η διεθνής καριέρα είναι γεγονός για μια πλειάδα Ελλήνων δημιουργών κόμικς της νεότερης γενιάς που συνεργάζονται πλέον με σημαντικούς εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού και δημοσιεύουν τα έργα τους σε μια παγκόσμια αγορά. Οι νέες τεχνολογίες που επιτρέπουν την εξ αποστάσεως εργασία, σε συνδυασμό με το υψηλό επίπεδο και τον επαγγελματισμό πολλών Ελλήνων καλλιτεχνών, άνοιξαν τις πόρτες.
 

Από τους πλέον επώνυμους καλλιτέχνες στις ΗΠΑ είναι ο πολυβραβευμένος Μιχάλης Διαλυνάς, που τα τελευταία χρόνια εργάζεται σε διάφορους τίτλους όπως The Woods, μια τρομακτική ιστορία γύρω από την εξαφάνιση ενός ολόκληρου σχολείου, Amala’s Blade κ.ά. Ο Ηλίας Κυριαζής, που σάρωσε τα φετινά βραβεία Comicdom, έχει επίσης πολλές δημοσιεύσεις σε τίτλους όπως Galaxy Quest: Global Warning, Ghostbusters, Vampirella, Falling from Lionheart κ.ά. Πόσο εύκολο είναι, όμως, να εμπιστευτούν οι Αμερικανοί εκδότες τους Έλληνες που προέρχονται από μια χώρα με όχι και τόσο μεγάλη παράδοση στα κόμικς;

«Δεν έχει να κάνει με το από πού είμαστε. Κανέναν εργοδότη στα αμερικάνικα κόμικς δεν τον νοιάζει αν είσαι Ελληνας ή όχι. Ετσι κι αλλιώς, είναι τεράστιο το ποσοστό των καλλιτεχνών που ενώ η δουλειά τους εκδίδεται στις ΗΠΑ, αυτοί δεν ζουν εκεί ούτε κατάγονται από τις ΗΠΑ. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή η δουλειά σου, όχι λόγω της “ελληνικότητάς” της, έννοια που δεν υφίσταται όταν μιλάμε για σχέδιο, δεν υπάρχει “ελληνική γραμμή”, αλλά επειδή ανταγωνίζεσαι με τους καλύτερους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο» δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο Ηλίας Κυριαζής.

Σε παρόμοιο μήκος κύματος ο Βασίλης Γκογκτζιλάς, που έχει δημοσιεύσει το The Adventures of Augusta Wind, τα Mr. Universe και Misery City σε σενάρια του Κώστα Ζαχόπουλου κ.ά., μας εξηγεί πώς ξεκίνησε η συνεργασία του με αμερικανικούς εκδοτικούς οίκους: «Με την πρώτη μου επίσκεψη σε κάποιο convention στις ΗΠΑ το 2006 η ανταπόκριση ήταν πολύ θετική και άρχισαν οι πρώτες εκδόσεις. Νομίζω πως ήμουν τυχερός, μέσα σ’ όλη αυτή την πληθώρα των καλλιτεχνών, να φτάσω να βλέπω τη δουλειά μου τυπωμένη και να συνεργάζομαι με καλλιτέχνες που εκτιμώ βαθιά. Παίζουν ρόλο βέβαια και άλλοι παράγοντες, όσο και να θέλουμε να το εκλογικεύσουμε η ζωή είναι ένα περίεργο μυστήριο. Το ότι τα πράγματα έρχονται πολλές φορές όπως τα ονειρευόμαστε καλό είναι να το αποδεχόμαστε ως έχει!

Και φυσικά να το χαιρόμαστε!». Ο Γιάννης Ρουμπούλιας, με τους πολλούς φανατικούς οπαδούς στην Ελλάδα, έχει δημοσιεύσει τη διαστημική περιπέτεια Deadly Harvest, το υπερηρωικό Zipper Vs Dominatrix: The Slave Trade και το The Steam Engines of Oz ως συνέχεια του μύθου του Μάγου του Οζ. «Δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι Ελληνας, Αμερικανός ή κάποιας άλλης εθνικότητας. Αν ο καλλιτέχνης είναι εργατικός, συνεργάσιμος και πάνω από όλα δημιουργικός, τότε φυσικά και θα τον εμπιστευτούν. Οχι μόνο ως επαγγελματία αλλά και ως άνθρωπο, αν οι εργοδότες είναι σωστοί» τονίζει στην «Εφ.Συν.» ο Γιάννης Ρουμπούλιας. Και άλλοι Ελληνες δημιουργοί, όμως, δημοσιεύουν δουλειές τους και εκτός συνόρων. Ο Βασίλης Λώλος (The Last Call, The Pirates of Coney Island, Conan the Barbarian, Akaneiro κ.ά.), ο Νίκος Κούτσης, που ασχολείται κυρίως με το coloring (50 Girls 50, Mirabilis κ.ά.), ο Σπύρος Βερύκιος με το μοναδικό εικαστικό στιλ (περιοδικό Heavy Metal), o Χρήστος Μαρτίνης (The Fang σε σενάριο του Κώστα Ζαχόπουλου), η Βάλια Καπάνταη (White Knuckle, Kindred Spirit κ.ά.), ο Κωστής Κυριακάκης (Flight), o Σπύρος Δερβενιώτης (Ugh), o Γιάννης Μυλωνογιάννης (Prophet, Spera κ.ά.).

Το κίνητρο; «Ούτε η αμοιβή ούτε η δημοσιότητα. Οποιος προσπαθεί να μπει στον χώρο για κάποιο από αυτά θα απογοητευτεί. Οποιος ασχοληθεί με τα κόμικς αλλά και την τέχνη γενικότερα θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για μεγάλες δυσκολίες. Οι χαρές που θα πάρει είναι κυρίως σε άλλο, ίσως καθαρά πνευματικό επίπεδο. Θέλει μεγάλη αφοσίωση. Μεγάλη επένδυση χρόνου. Και πολύ μεράκι. Φυσικά κανένα από αυτά δεν μετριέται σε χρήμα, δόξα και επιτυχία» επισημαίνει ο Βασίλης Γκογκτζιλάς. «Οι αμοιβές είναι σίγουρα καλύτερες από τον ελληνικό εκδοτικό χώρο. Οσο περισσότερο δουλεύει κάποιος καλλιτέχνης και αποκτά φήμη, μπορεί να κάνει καλύτερες συμφωνίες στο μέλλον, με καλύτερη αμοιβή» συμπληρώνει ο Γιάννης Ρουμπούλιας.

Και ο Ηλίας Κυριαζής τονίζει: «Στην Ελλάδα απολαμβάνουμε το «πρώτος στο χωριό» αλλά αυτό δεν έχει σχέση με μια βιομηχανία όπως η αμερικάνικη. Οι συνθήκες; Δουλειά! Στα ελληνικά κόμικς καθόμαστε, κάνουμε διακοπές. Και οι αμοιβές; Πληρώνεσαι. Δεν είναι αυτό αρκετό; Τέλος, τη δημοσιότητα ελπίζω να τη βρούμε στο μέλλον. Αν και καταλαβαίνεις ότι το “αποτυχημένο” indie κομιξάκι στις ΗΠΑ πουλάει όσα αντίτυπα η σούπερ επιτυχία στην Ελλάδα. Αλλά εδώ είναι πιο μικρή η κοινότητα και φαίνεται περισσότερο. Και δεν έχεις να ανταγωνιστείς και τον Batman…».