ΜΙΚΥ ΜΑΟΥS

[1530]

Τεύχος #20 

 

 

Ιστορία #1 9/10

Εμένα μου άρεσε να βλέπω τον Πητ να είναι φιλαράκια με τον Οράτιο και το Μίκυ....ή τη Τρούντυ με τη Μίννι και τη Κλάραμπελ. Έχει τη φάση του που οι χαρακτήρες δεν είναι οι εαυτοί τους....δείτε το απλά σαν να είναι ηθοποιοί οι χαρακτήρες, που παίζουν κάποιο ρόλο....και εδώ ο ρόλος ήταν απλά μια τυπική ανδροπαρέα με μια τυπική γυναικοπαρέα.

Anyway το bottom line της ιστορίας δεν είναι άλλο παρά να δείξει την πώρωση που προκαλεί το ποδόσφαιρο στους άνδρες.

 

 

 

Ιστορία #2 9/10

Ενδιαφέρουσα ιστορία,με το να βλέπεις το Σκρουτζ σε νεαρή ηλικία....αλλά πάνω απ'όλα σε αυτό που είπε στον καθηγητή και δε πούλησε το τοτέμ δείχνοντας ότι δεν τον νοιάζει μόνο το χρήμα.

Μακαρι να έχει και συνέχεια στο 2ο τεύχος

 

 

 

Ιστορία #3 9/10

:lol: Η αρχή της ιστορίας τα σπάει....ο Λούντβιχ τα έκανε τσουρέκια του ξεναγού που τον ανάγκασε να παραιτηθεί Κατά τα άλλα και σε αυτή την ιστορία ο Σκρουτζ είναι που παρ'όλο ένιωθε αδύναμος έσωσε το Ντόναλντ από το μάγο και έσπασε και το δαχτυλίδι.

 

 

 

Ιστορία #4 10/10

Η καλύτερη...πράκτορες ΠΑΠΙ είναι αυτοί άλλωστε. Και όχι μόνο σα ιστορία αλλά και για τα αντικείμενα που είχε μέσα....το ρολόι του Ντόναλντ (μακάρι να το έδινε δώρο το τεύχος ), τα ποτήρια στο δείπνο των Τραπ,κτλ. Φάση είχε που ο Ντόνλντ προσπάθησε να το παίξει αριστοκράτης για να το δεχτούνε στο δείπνο.....αλλά δεν ήξερε ότι έπρεπε να ρουφήξει τη σούπα σα γύφτουλας

Επίσης αυτός ο αρκούδος με το Τζώνυ τον κοκκινομύτη που εμφανίζεται στην ιστορία δε κατάλαβα τι ρόλο βάραγε

Αλλά όλα τα λεφτά είναι φυσικά τα ρούχα που φοράει ο Κύρος στη σελίδα 105....σακάκι και γραβάτα από πάνω....φούστα και τακούνια από κάτω...έλιωσα!!

 

 

 

 

 

 

(Μεταξύ μας ήθελα να βάλω 10αρι σε όλα.....αλλά φοβάμαι μη μου φέρετε το #20 στο κεφάλι αν το κάνω. )

 

 

 

[ΚΟΜΙΞ]

ΜΜ #20

 

Το εξώφυλλο και εμένα δεν είναι γυαλιστερό.

 

Το ντέρμπυ της Κυριακής: Ιστοριούλα που διαβάζεται ευχάριστα και τίποτα παραπάνω. Η χειρότερη του τεύχους και δε θα έπρεπε κατά την γνώμη μου να κεντρική/πρώτη ιστορία αλλά τελευταία.  5/10

 

Τα μυστικά ημερολόγια του Σκρουτζ Μακ Ντακ: Η καλύτερη του τεύχος!! Πραγματικά μου άρεσε πολύ το σχέδιο και το σενάριο της ιστορίας. Την αδίκησαν αρκετά στο inducks (και το πιο κουλό είναι ότι της έβαλαν τον ίδιο βαθμό με την πρώτη ιστορία, ώρες ώρες οι βαθμολογίες του inducks με ξεπερνούν  )! Και χαίρομαι που θα έχουμε άλλα 3 μέρη!! Αυτή θα έπρεπε να είναι κεντρική ιστορία για μένα. 8/10

 

Η αρχαία δύναμη: Αρκετά καλή  ιστορία με καλό σχέδιο και καλή πλοκή. 7.5/10

 

Νύχτα χωρίς φεγγάρι: Ωραίο σενάριο αλλά σε αρκετά σημεία κακό σχέδιο και αυτό με χάλασε κάπως αλλά γενικά αρκετά καλή ιστορία. 7/10

 

Γενική βαθμολογία: 7-7.5/10 και αυτό εξαιτίας της πρώτης ιστορίας. Γενικά τεύχος ήταν αρκετά καλό!

Επεξεργασία Νοεμβρίου 1, 2014 από ΚΟΜΙΞ

[Billy Uchiha]

Τεύχος 20

 

 

Ούτε το δικό μου ήταν γυαλιστερό.

 

Το ντέρμπυ της Κυριακής: Στην αρχή μου φάνηκε καλό, αλλά τελικά με χάλασε. Η υπόθεση δεν ήταν καλή, αλλά και το σχέδιο κάπως...

 

Τα μυστικά ημερολόγια του Σκρουτζ Μακ Ντακ: Αν και είμαι συνηθισμένος στα νιάτα του Σκρουτζ από τον Ρόσα (δηλαδή πως δεν έμενε με τους Ινδιάνους κλπ.) δε με χάλασε καθόλου! Ήταν τέλεια και ανυπομονώ και για τα υπόλοιπα επεισόδια!!

 

Η αρχαία δύναμη: Μου άρεσε αρκετά, σε κάποια σημεία όμως, και μου έκανε εντύπωση το σχέδιο πιο πολύ. Δεν είναι όμως καμιά ιστοριάρα...

 

Νύχτα χωρίς φεγγάρι: Πολύ καλή ιστορία, το σχέδιο μόνο σε κάποια σημεία δεν ήταν καλό, που έβγαζε γέλιο στις περισσότερες σελίδες και κυρίως (για εμένα) στο τελευταίο καρέ!

 

Μου άρεσε επίσης αυτό που είχε δεξιά από τις ιστορίες στα περιεχόμενα!

[Manitou]

Κριτική Τεύχους 20 (και λίγο 19)

 

 

 

Το ντέρμπυ της Κυριακής: Το αγαπημένο σου κανάλι δείχνει κάθε Κυριακή το βράδυ ξένη ταινία. Και εσύ ζητάς Ελληνική. Αυτό σε ακούει και βάζει τον...Ταμτάκο στο Ναυτικό. Αυτή είναι η άποψή μου για την πρώτη ιστορία του τεύχους.

Το σχέδιο ήταν ωραίο. Αααα να τα λέμε αυτά. Η υπόθεση όμως για 8χρονα.

 

Τι ξενέρωτος Πητ ήταν αυτός? Συμμαχία κοριτισιών που παίζουν βολευ? Είχε κ μυστήριο τρομάρα του...

 

 

Κατάσταση "Αγόρια ιππότες κορίτσια μαύρες κότες" (Τι θυμήθηκα εεε? )

Να μην τα πολυλογώ. Χαλια. 4/10 μονο κ μονο για το σχέδιο.

 

Τα μυστικά ημερολόγια του Σκρουτζ Μακ Ντακ: Όταν τη διάβασα είχα πρωτοδιαβάσει τις κριτικές όλων σας και περίμενα ένα μικρό διαμάντι. Δεν ήταν. Παρ όλα αυτά ήταν από καλή εως πολυ καλή. Είχε κάποια κενά ενώ σε κάποια φάση ξαναδιάβασα ένα κομμάτι. Ας πούμε

Τι έλεγε εκείνο το μήνυμα? Γιατί έφυγαν οι Ινδιάνοι.

Ας διαβάσουμε και τις άλλες. Προφανως έπρεπε να ήταν η βασική ιστορία του τεύχους. Αλλά είπαμε..Ταμτάκος. Βάζω 7/10.

 

Η αρχαία δύναμη: Συμπαθητική. Διαβάζοταν ευχάριστα και είχε καλό σχέδιο. 6.5/10

 

Νύχτα χωρίς φεγγάρι: Το σχέδιο δεν έλεγε πολλά. Η ιστορία όμως τα έσπασε. Χαλαρά η καλύτερη ιστορία με τους Π.Α.Π.Ι που έχω διαβάσει. Είχε ροή, ατμόσφαιρα, περιπέτεια, ρομαντισμό, πλάκα. Με διαφορά για μένα η καλύτερη του τεύχους. Μ άρεσε πάρα πολύ. 

 

 

Στο τέλος δε με το συμμαθητή απο το Νηπιαγωγίο ξεράθηκα στα γέλια!!!!

 

 

8.5/10 και λίγα λέω.

 

Και εμένα όπως κ στον ΚΟΜΙΞΑΚΙΑ μου άρεσε αυτό που είχε δεξιά από τις ιστορίες στα περιεχόμενα!

 

Bonus Track: Την προηγούμενη εβδομάδα ξέχασα να γράψω κριτική για το ΜΜ. Εχω να πω ότι και η πρώτη ιστορία και η τελευταία (Γκαστόνε και Twilight) ¨ηταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ.

 

Η πρώτη με άγγιξε. Το πιο τυχερό παπί ήταν ιστοριάρα. Τον συμπάθησα τον παλιομπαγάσα. Είχε ροή και ατμόσφαιρα και υπέροχο τέλος.

 

Δε θυμάμαι να έχω ξαναδιαβάσει ιστορία με τέτοιο άσχημο τέλος σε Ντίσνευ. Οχι με κάποιους να κυνηγιούνται αλλά με ένα θλιμμένο παπί και με ειρωνικό σχόλιο για το Ντόναλντ. Υπέροχο.

. Εύκολα 9/10.

 

Οι δύο μεσαίες ήταν μια με το Μίκυ που μ άρεσε αρκετά και μια με τον Τζιμ τον τρομερό που τη βαθμολογώ με 0/10. Γιατί πυροβολάει παντού, γιατί είναι άθλιο σχέδιο και άθλιο σενάριο. ΝΑ ΜΗ ΞΑΝΑΒΑΛΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΖΙΜ ΤΡΟΜΕΡΟ.

 

Οσο για την τελευταία...

Οι παρεμβολές της Τζένης (Οσκαρ Α γυναικείου ρόλου στο τελευταίο Μαλαμπού) ΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΕΣ. Τόσο σουρεάλ και έτρωγε τόσα άκυρα η καημένη από τη Νταίζη. Τελειο λέμε.

8/10 χαλαρά.

 

Γενικά ήταν από τα πιο ωραία ΜΜ που κυκλοφόρησαν.

[rorschach]

Τεύχος 20

 

 

Το ντέρμπυ της Κυριακής: μέτρια ιστορία με σενάριο που δε στέκει και πολύ...πιάνει τη βάση επειδή δεν κουράζει και διαβάζεται άνετα μία φορά. 5/10

 

Τα μυστικά ημερολόγια του Σκρουτζ Μακ Ντακ: καλή ιστορία, δεν είχε το κάτι που θα την ανέβαζε περισσότερο, αλλά ήταν ευχάριστη. 7/10

 

Η αρχαία δύναμη: μου άρεσε, καλό σενάριο και σχέδιο, Στοουνχεντζ, κεραυνοί, μαγεία κλπ... 7,5/10

 

Νύχτα χωρίς φεγγάρι: πολύ καλή πλοκή, το σχέδιο δε μ'αρεσε(ειδικά η Νταίζη) αλλά θα το παραβλέψω. 8/10

 

 

 

[Indian]

Ωραίο τεύχος και το 20ο...!

 

Το "Ντέρμπυ της Κυριακής" μου φάνηκε αρκετά συμπαθητικό αλλά τίποτα το ιδιαίτερο...!Μία απλή ιστοριούλα...!Μου κακοφάνηκε λίγο που είδα τον Μαύρο Πητ και την Ντρούντυ να κάνουν παρέα με τον Μίκυ και την Μίννυ αντίστοιχα...!Ήταν λίγο διαφορετικό από ό,τι έχω συνηθίσει...!

 

"Τα μυστικά ημερολόγια του Σκρουτζ Μακ Ντακ" την βρήκα πολύ καλή ιστρία και κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να είναι και η κύρια ιστορία του τεύχους...!Περνάς ευχάριστα όταν διαβάζεις τις αναμνήσεις του θείου Σκρουτζ από την εποχή του Κλοντάικ...!Βέβαια κανείς δεν φτάνει την μελέτη και την απόδοση αυτών των αναμνήσεων από τον αξεπέραστο Don Rosa...!

 

Έξυπνη κι αρκετά ατμοσφαιρική βρήκα και την "Αρχαία δύναμη"...!Ωραία η ροή του σενάριου και πολύ καλό το σχέδιο του Νυχτοσάλιαγκα...!Μου άρεσε που το τέλος είχε ανατροπές καθώς και ο τρόπος που κέρδισε ο θείος Σκρουτζ...!

 

Ωραία δομή είχε και η "Νύχτα χωρίς φεγγάρι" και όμορφη ατμόσφαιρα,ειδικά μέσα στο κάστρο...!Το σχέδιο δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε...!Στενόμακροι χαρακτήρες με πάρα πολλές γραμμές και γωνίες που κουράζουν λίγο το μάτι...!Το τέλος για άλλη μία φορά αίσιο (και αρκετά τυχαίο θα έλεγα) και άκρως ρομαντικό...!Πολύ καλό...!

[Jim Slip]

MM 20:

Το ντέρμπυ της Κυριακής: Χαλαρή ιστορία, χαλαρή θεματολογία, ευχάριστη. Η πλάκα είναι οτι πριν από μερικές μέρες διάβαζα μια ιστορία σε ένα παλιό τεύχος των Κλασικών που ο Μαύρος Πητ επιχειρέι να σκοτώσει τον Μίκυ βυθίζοντας τον στο ποτάμι με μια πέτρα δεμένη στο πόδι. Πως αλλάζουν οι καιροί. 6/10

Τα μυστικά ημερολόγια του Σκρουτζ Μακ Ντακ: Τελειώς αδιάφορη. Το περίεργο κερί ήταν το μοναδικό ευφάνταστο σημείο. Οι παλιές ιστορίες του Τσιμίνο ήταν γεμάτες ιδέες και φαντασία . 4.5/10

Η αρχαία δύναμη: Ακόμη μία ιστορία του συρμού η οποία θα διαβαστεί και θα ξεχαστεί αμέσως. 4/10

Νύχτα χωρίς φεγγάρι: 'Οχι κακή, αλλά ουτε και ιδιαίτερα καλή. Το χιούμορ ήταν το δυνατό της σημείο αλλά έπασχε απ' τα γνωστά ελαττώματα της νεοϊταλικής σχολής (υπερβολικά απότομη πλοκή και μεταβάσεις, νευρικό σχέδιο). Γενικώς αυτές οι ιστορίες με τους πράκτορες ΠΑΠΙ με κάνουν και νοσταλγώ τις ιστορίες του Μποτάρο με τον Ζαντάφ, οπού πάλι ο Ντόναλντ είναι μυστικός πράκτορας του Σκρουτζ (ως ΚΑΚΟΥ 7). 5.5/10

Πολύ απλά αυτές οι ιστορίες είναι προορισμένες να ξεχαστούν. Κανείς δε θα μιλάει γι' αυτές ούτε καν σε ένα μήνα απο τώρα (για να μην πούμε για χρόνια), γι' αυτό και τα οχτάρια και εννιάρια που τους βάζετε είναι εξωπραγματικά.

[Βασιλεύς των κόμικς]

¯...4..3..2..1  εκτόξευση πυραύλου.Μα τι στο καλό....γιατι πέφτει,ούτε 6 δευτερόλεπτα  δεν κράτησε ηαπογείωση.τι έγινε ποιο το λάθος;ποιός ο υπευθυνος;

- Ο Στήβενσον αφαιρέθηκε και πάτησε λάθος κουμπἰ

-Μα  τ έκανε διαολε;

-διάβαζε το 21ο τεύχος του Μίκυ Μάους.

-Να ερθει αμεσως εδω.

-Ο Στηβενσον;

-οχι το μκυ βρε να το διαβασω και εγω.

 

 

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

[rorschach]

τεύχος 21

 

 

Μυστήριο χωρίς τέλος: Καλούτσικη αλλά τίποτα σπουδαίο για πρώτη ιστορία. 6,5/10

 

Το τέλειο ακρόπρωρο: Απαράδεκτη ιστορία με τραγικό χιούμορ. 0/10

 

Κρίση ταυτότητας: Μικρή ανεκτή ιστοριούλα απλά για να γεμίζει το τεύχος. 5,5/10

 

Ο παγωμένος ουρανός: Πολύ μέτρια ιστορία με τα ημερολόγια του Σκρουτζ από έναν γερασμένο σεναριογράφο(Τσιμίνο) που είχε στερέψει από έμπνευση. 4,5/10

 

Ένα διαμάντι στα αστέρια: Συμπαθητική ιστορία αν και έχουμε δει πολλές παρόμοιου τύπου. 6/10

 

 

γενικό σχόλιο: πολύ κακό τεύχος, νιώθω σαν να πέταξα το 1,90 ευρώ στα σκουπίδια

[tryfev]

Μετριότατο τεύχος. Τολμώ να πω, με κάποια δόση υπερβολής φυσικά, πως η καλύτερη "ιστορία" του είναι ....το αφιέρωμα στην ανακύκλωση

 

Και μια ενδιαφέρουσα καινοτομία: Η παρουσίαση μικρογραφιών των πρώτων σελίδων των ιστοριών στη σελίδα των περιεχομένων.

 

Στην κριτική μας τώρα:

 

Το σκίτσο/ιστορία της Τζίκε, σε καλό επίπεδο, όπως σχεδόν πάντα.

 

Μυστήριο χωρίς τέλος: Αρκετά καλή ιστορία με στοιχεία πρωτοτυπίας, κυρίως ως προς τον ρόλο του Κύρου. 7/10.

 

Το τέλειο ακρόπρωρο: "Ναυτική" ιστορία που μου προκάλεσε ναυτία. 4/10. Το 4ρι το έβαλα και στο Inducks μήπως κατεβάσω τη βαθμολογία των 5 χρηστών που την κατέταξαν στη 13079η θέση. Ρόρσαχ έχεις δίκιο, 0/10 έπρεπε να βάλω αλλά είχα ετοιμάσει το ποστ μου μου πριν διαβάσω το δικό σου.

 

Κρίση ταυτότητας: Σαχλοϊστορία. 5/10.

 

Ο παγωμένος ουρανός: Ιστορία πολύ κατώτερη από την πρώτη της υποσειράς που διαβάσαμε στο προηγούμενο τεύχος. 5,5/10.

 

΄Ενα διαμάντι στα αστέρια: Ιστορία που διαβάζεται με ενδιαφέρον. 6,5/10.

 

Βαθμολογία τεύχους: 5,6/10.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 7, 2014 από tryfev

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση- κριτική του υπ' αριθμόν #21 του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον comicsking)



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche)

Ιστορίες.

"Μυστήριο χωρίς τέλος."

Ο Θείος Σκρουτζ κατασκευάζει την πρώτη οικολογική συνοικία στην Λιμνούπολη.

Το Λιμνοχώρι. Κάμερες, πολιτικοί παράγοντες και απλοί πολίτες είναι εκεί για τα εγκαίνια. Ο Σκρουτζ έχει αναλάβει την ξενάγηση. Και ο Τζον την γκρίνια του ηττημένου. Η ξυλεία προέρχεται από δέντρα που είχαν ήδη πέσει, το τσιμέντο ανακατεύτηκε με βρόχινο νερό και όλα τα έπιπλα είναι όλα από ανακυκλώσιμα υλικά. Παντού γύρω από τα σπίτια υπάρχουν ηλιακά πάνελ  Η μετακίνηση των πολιτών γίνεται με ηλεκτρικά αυτοκίνητα και ποδήλατα. Επίσης υπάρχει ένα καταπράσινο πάρκο και ξεχωριστός κάδος ανακύκλωσης για το κάθε υλικό.Ο Δόκτωρ Δυναμό αναλαμβάνει την παρουσίαση του κεντρικού ηλεκτρικού σταθμού της πόλης. Ο οποίος λειτουργεί χάρη σε έναν ενισχυτή που εκατονταπλασιάζει την αιολική και την ηλιακή ενέργεια.

Ο Σκρουτζ ενημερώνει τους δημοσιογράφους πως τα σπίτια της συνοικίας είναι έτοιμα για πώληση μέσω όλων των μεσιτικών γραφείων της Λιμνούπολης. Χαμός στο ίσιωμα... Πατείς με πατώ σε για ένα σπιτάκι οι Λιμνοπουλίτες.  Γνωστά παπιά συγχαίρουν πλούσιο Θείο. Από τον αντίποδα γνωστός βοηθός παραδέχεται την ήττα του αφεντικού του. Ο Ντόναλντ βλέπει τον Κύρο να ξεμακραίνει μόνος του προς τον ηλεκτρικό σταθμό. Ο λόγος που δεν ανέλαβε την δουλειά ήτανοι οικονομικές
"δυσχέρειες" του Σκρουτζ.

Ο Φάντομ Ντακ βγήκε για περιπόλια με μπουκωμένη εξάτμιση. Ο Κύρος όμως δεν είναι στο εργαστήριό του. Ο Φάντομ συνεχίζει την περιπολία του πάνω από το Λιμνοχώρι. Όπου εντοπίζει μια καφέ σκιά έξω από τον Ηλεκτρικό σταθμό. Δυστυχώς η εξάτμιση του δημιουργεί προβλήματα και γυρίζει πίσω στο Εργαστήριο του Κύρου για το σέρβις. Η μυστικοπάθεια του Κύρου και μια καφέ μπέρτα τον βάζουν σε υποψίες.

Ο Ντόναλντ πάει να ζητήσει δανεικά από τον Θείο Σκρουτζ με τα γνωστά αποτελέσματα. Εν τω μεταξύ ένα τηλεφώνημα τον ενημερώνει για συναγερμο στο Λιμνοχώρι. Η μισή συνοικία έχει διπλάσιο ρεύμα και η άλλη μισή καθόλου. Ενέσκυψε πρόβλημα στον ηλεκτρικό σταθμό. Ο Δόκτωρ Δυναμό εντόπισε πρόβλημα στο σύστημα καλωδίωσης και είναι σίγουρος ότι είναι σαμποτάζ. Λέει ότι θα φτιάξει την βλάβη σε μία ώρα. Ο Σκρουτζ πάει να καλέσει την αστυνομία. Οι υποψίες του Ντόναλντ (και του Φάντομ) στρέφονται αλλού όμως.

 

Ο Φάντομ στήνει καραούλι πάνω από τον ηλεκτρικό σταθμό του Λιμνοχωριού αλλά δύο ώρες περνάνε άκαρπες. Ξάφνικά η καφέ σκιά εμφανίζεται πάλι. Ο Φάντομ την ακολουθεί καμουφλαρισμένος όταν ξαφνικά σβήνουν τα φώτα. Επιστρέφει στον σταθμό και βρίσκει: Ένα φορτηγάκι απ' έξω, την πόρτα ανοιχτή και τους Μουργολύκους μέσα. Ένα κλειδί τον 'βγάζει εκτός μάχης. Οι Μουργολύκοι άδειασαν το πρώτο σπίτι με την άνεσή τους και βγαίνοντας εντοπίζουν δύ μαυροντυμένες σκιές. Ξαφνικά ανάβουν και πάλι τα φώτα. Ετοιμάζονται να την κοπανήσουν με το φορτηγάκι τους αλλά ο Φάντομ τους συλλαμβάνει καθώς προσπαθούν να το σκάσουν με ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο.

 

Μετά από μια σύντομη ανάκριση ομολογούν ότι σκόπευαν να κόψουν το ρεύμα αλλά δε πρόλαβαν. Τα φώτα σβήνουν και πάλι. Ο Φάντομ εντοπίζει τις δύο μαυροντυμένες σκιές έξω από τον σταθμό. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις ο Ρόμπαξ ομολογεί ότι παρέα με τον Χάσκυ δεν είχαν σκοπό να σαμποτάρουν τον σταθμό. Αλλά να κλέψουν τα σχέδια λειτουργίας του. Ο Φάντομ ακούει έναν θόρυβο μέσα από τον σταθμό και καταλήγει να κυνηγάει την πρώτη σκιά. Ο Κύρος (καφέ σκιά) ομολογεί στον Φάντομ ότι ο Δυναμό (τέταρτη σκιά) δε προσπαθεί να σαμποτάρει τον σταθμό.

Αλλά να τον επιδιορθώσει. Η τσιγκουνιά του Σκρουτζ έφερε τα γνωστά απότελεσματα. Θα βγει λάδι όμως απο οικονομικής άποψης. Τις εργασίες θα τις πληρώσει ο Τζον για να μη τον κατηγορήσουν για βιομηχανική κατσκοπεία. Ο Κύρος συνεργάζεται με τον Δυναμό και όλα πλέον λειτουργούν άψογα. Μένει να γίνει κάτι με την τσιγκουνιά του Σκρούτζ όμως.

Ακολουθεί εξασέλιδο πράσινο αφιέρωμα.

"Το τέλειο ακρόπρωρο."

Κλασική κόντρα Ντόναλντ εναντίον Γκαστόνε για να βρουν ένα ακρόπρωρο.

"Κρίση ταυτότητας."

Υπερήρωας με προβληματικό εξοπλισμό μπλέκεται σε διάφορες καταστάσεις.

"Ο παγωμένος ουρανός."

Ημερολόγια Θείους Σκρουτζ μέρος δεύτερο. Ο νεαρός Σκρουτζ αναζητάει ένα λιβάδι με διαμάντια αλλά ανακαλύπτει κάτι άλλο.

"Ενα διαμάντι στα αστέρια."

Ο Σκρουτζ με τα ανήψια του και τον Κύρο σε νέες διαστημικές περιπέτειες...

Ανέκδοτα, κρυπτόλεξο και ένας διαγωνισμός...

Εν κατακλείδι.
 

Μέτριο τεύχος. Η κεντρική ιστορία ένα μπέρδεμα από ένα σημείο και μετά. Μυστήρο χωρίς τέλος που κουράζει. Η ιστορία με Ντόναλντ και Γκαστόνε ακολουθεί την ίδια κλασική συνταγή. Ομολογώ ότι τα διάφορα ακρόπρωρα μου φάνηκαν πιο αστεία από την ιστορία. Στην τρίτη ιστορία πάλι η τύχη του Γκαστόνε βγαίνει προς τα έξω. Η δεύτερη ιστορία με παραλλαγές δηλαδή. Ενώ το πρώτο επεισόδιο των Ημερολογίων ήταν πάρα πολύ καλό... Το δεύτερο κατέβασε τον πήχη σε σημείο απογοήτευσης. Το τεύχος κλείνει με την κλασσική αναζήτηση του Θείου Σκρουτζ χωρίς να πρωτοτυπεί σεναριακά.

Χρείαζονται επειγόντως καινούριες βασικές ιδέες!!!

6.5/10...

   

Επεξεργασία Νοεμβρίου 8, 2014 από Μενίγ Πουαγώ

[Manitou]

Κριτική τεύχος 21

 

Αυτοοο? Το εχω ΗΔΗ ξεχάσει.

 

Μυστήριο χωρίς τέλος: Η καλύτερη ιστορία του τεύχους κ το μόνο που θυμάμαι μετα από την ανάγνωση του.  6/10

 

Οπως σωστά παρατήρησε και ο Τρύφων το 6σελιδο για την ανακύκλωση ήταν ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ αυτού του τεύχους.

 

Το τέλειο ακρόπρωρο: Απαίσια ιστορία με τραγικό χιούμορ τελείως χαζή ιδέα για τα ένθετα στα καρέ και απαράδεκτο σχέδιο. 1/10

 

Κρίση ταυτότητας: Είχε την πλάκα της δε λέω. Γενικά σε τεύχος που ο νέος Φαντομ Ντακ υπερέχει ΤΟΟΟΣΟ πολύ σε σχέση με τις άλλες...χμμμμ. 5,5/10

 

Ο παγωμένος ουρανός: Μέτρια ιστορία με τα ημερολόγια του Σκρουτζ αλλά νομίζω ΚΑΛΥΤΕΡΗ από αυτή της προηγούμενης εβδομάδας. 6/10

 

Ένα διαμάντι στα αστέρια: Απόλυτη μετριότητα. 5/10

 

 

Ενα από τα χειρότερα τεύχη της χρονιάς. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΙΚΥ ΟΕΟ????

[hardivic]

Τεύχος #21

 

 

Μέτριο τεύχος. Διαβάζεται ολόκληρο ευχάριστα, δεν έχει καμία ιστορία της προκοπής, που να σου μείνει, δεν έχει όμως και καμία εντελώς απαράδεκτη, που να μη διαβάζεται...

 

Μυστήριο χωρίς τέλος: Μέτρια ιστοριούλα με το Φάντομ, σίγουρα όχι όσο κακές ήταν του Αρμαντίλο.Διαβάζεται όμως άνετα.  6/10

 

 

Το τέλειο ακρόπρωρο: Μέτρια ιστορία, την κάνουν ακόμα πιο μέτρια τα ηλίθια ένθετα στα καρέ με τα διάφορα ακρόπρωρα. 4/10

 

Κρίση ταυτότητας: Είχε αρκετή πλάκα, την διάβασα αρκετά ευχάριστα. 6/10

 

Ο παγωμένος ουρανός: Αν και η πρώτη ιστορία της υποσειράς μου είχε δημιουργήσει μεγαλύτερες προσδοκίες, αυτή ήταν σαφώς χειρότερη.  5.5/10

 

Ένα διαμάντι στα αστέρια: Στα ίδια πλάισια κινείται και αυτή. Ψιλοαδιάφορη, ψιλομέτρια, ψιλοευχάριστη. 5.5/10

 

Τζίκε την επόμενη εβδομάδα...Αν και γενικά δεν τη συμπαθώ καθόλου η ιστορία της στα πρώτα τεύχη του μμ2 μου είχε αρέσει αρκετά, οπότε ας περιμένουμε...

[ΚΟΜΙΞ]

MM #21

 

Μυστήριο χωρίς τέλος: Μέτρια ιστορία με το Φάντομ που διαβάζεται ευχάριστα (καμία σχέση με αυτές του Αρμαντίλο).  6.5/10

 

Το τέλειο ακρόπρωρο: Μέτρια ιστορία και γενικά σαχλαμαρίτσα για να περάσεις την ώρα σου και τίποτα παραπάνω... Χάλια σχέδιο... 4.5/10

 

Κρίση ταυτότητας: Καλούτσικη ιστορία, λίγο αστεία αλλά τίποτα το ιδιαίτερο...  5/10

 

Ο παγωμένος ουρανός:  Παρολο που η πρώτη ιστορία της υποσειράς του προηγούμενου τεύχους μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον , αυτή ήταν χειρότερη αλλά και λίγο χαζή... Διαβάζεται ευχάριστα αλλά δεν είχε που είχε πρώτη ιστορία 5.5/10

 

Ένα διαμάντι στα αστέρια: Όπως και άλλες ιστορίες κινείται στα ίδια πλαίσια δηλαδή είναι κάπως ευχάριστη, λίγο κλασική αλλά ψιλοαδιάφορη γενικά. 6/10

 

Πολύ μέτριο τεύχος 6/10 (μαζί με το άρθρο για την ανακύκλωση). Γενικά βλέπω ότι κανένα μέχρι στιγμής τεύχος δεν έχει τις υψηλές βαθμολογίες που είχαν τα 4 κυρίως πρώτα τεύχη του καινούργιου ΜΜ...(με εξαίρεση και κάποια πιο μετά τεύχη όπως το 8) Σε πολλά τεύχη κυριαρχεί η μετριότητα... Ας ελπίσουμε να αλλάξει... Από τότε που μπήκε το Αρμαντίλο δεν έχουμε καθόλου σταθερότητα(προς το καλύτερο εννοώ) στις βαθμολογίες... Με λίγα λόγια η πορεία του ΜΜ που ήταν σταθερή και υψηλή στις αρχές έχει καταντήσει σαν καρδιογράφημα πλέον...

Επεξεργασία Νοεμβρίου 9, 2014 από ΚΟΜΙΞ

[1530]

Τεύχος #21

 

 

Ιστορία #1 10/10

Εεε καλά τώρα η καλύτερη δε το συζητάμε. Όλα τα λεφτά είναι που ο Φάντομ έψαχνε να βρει τον αληθινό σαμποτέρ....αλλά τελικά δεν υπήρχε. Για μια στιγμή νόμιζα ότι ο Κύρος ήταν ο σαμποτέρ,επειδή φάνηκε θυμωμένος που ο Σκρουτζ αρνήθηκε το σχέδιο του. Ωραίο και το αφιέρωμα στην ανακύκλωση που ήταν μετά από την ιστορία...και πολύ χρήσιμο.

 

 

Ιστορία #2 9/10

Βλέπω αυτή η ιστορία έφαγε το θάψιμο του αιώνα από άλλα παιδιά εδώ. Εμένα πάντως μου άρεσε και είχαν τη φάση τους τα περίεργα ονόματα με τα ακρόπρωρα...όπως και από άποψη διακόσμησης. Για άλλη 1 φορά εδώ βλέπουμε την ανεξάντλητη τύχη του Γκαστόνε και το Ντόναλντ να γίνετε μπαρούτι. Αλλά στο τέλος...παρίσταναν αυτοί οι 2 τα ακρόπρωρα αφού δε βρήκαν τίποτα.

 

 

Ιστορία #3 9/10

:lol: Δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο νόημα,αλλά έβγαζε γέλιο όπως και να'χει.Τυχερός εδώ ο Φάντομ που πήρε ξανά τη κανονική του μορφή όταν τσάκωσε τον κλέφτη,και δε του έκλεψε τη δόξα ο Γκαστόνε.

 

 

Ιστορία #4 10/10

Μακάρι να συνεχιστεί αυτή η σειρά. Εδώ βλέπουμε τον Σκρουτζ ως νεαρό και πολύ καλύτερος από πολλές μεριές απ'ότι είναι τώρα....το μοναδικό του ελάττωμα σε αυτήν την ιστορία ήταν,ότι ως νεαρός έδειχνε πιο ευκολόπιστος απ'ότι είναι τώρα,μιας και υποτίθεται ότι πίστεψε το γέρο που του είπε ότι βρήκε ρουμπίνια και καλά.

 

 

Ιστορία #5 3/10

Εδώ ο Σκρουτζ ξεπέρασε τον εαυτό του από άποψη τσιγκουνιάς, απληστίας,σαπίλας,εγωισμού,και ότι θέλετε βάλτε.....παραδέξου τις ήττες σου ρε Σκρουτζ!! ΗΜΑΡΤΟΝ!!!! 3 και πολύ είναι.

 

 

 

 

Σε γενικές γραμμές θα ήταν από τα καλύτεα τεύχη της σειράς αν δεν υπήρχε η τελευταία ιστορία και επέκτειναν την 4η π.χ. με τα ημερολόγια του Σκρουτζ και να έβαζαν και 2ο μέρος.

 

 

 

[Jim Slip]

Ωχ Παναγία μου.

Τεύχος #21

Μυστήριο χωρίς τέλος: αυτή η μέτρια ιστορία ήταν η καλύτερη του τεύχους. Ανεκτή πλοκή, οικολογικό μήνυμα, άρτια αλλά χωρίς κάτι ιδιαίτερο. 6/10

Το τέλειο ακρόπρωρο: σαχλαμαρέ ολέ. 4/10

Κρίση ταυτότητας: ιστορία γέμισμα, χλιαρό χιούμορ, νοσταλγώ τον πρώιμο Φάντομ Ντακ που ήταν άντι-ήρωας. 5/10

Ο παγωμένος ουρανός: ο υπερήλικας Τσίμινο εξακολουθεί και έχει ιδέες (ο παγωμένος θόλος) αλλά πλέον αδυνατεί να τις διηγηθεί ικανοποιητικά. 5.5/10

Ένα διαμάντι στα αστέρια: χιλιοειπωμένες ιδέες, κακογραμμένες, χωρίς λόγο ύπαρξης. 4.5/10

Συνολικά, ένα ακόμα τεύχος με ιστορίες προορισμένες να ξεχαστούν.

Και κάτι τελευταίο, έχω αρχίσει και νοσταλγώ το παλιό Μίκυ Μάους με τα συρραπτικά. Οι σελίδες τουλάχιστον άνοιγαν. Στο καινούργιο ΜΜ με την κόλλα οι σελίδες απλά τσαλακώνουν. Η τεχνολογία υποτίθεται οτι κάνει τα πράγματα καλύτερα, όχι χειρότερα.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 11, 2014 από Jim Slip

[Indian]

Κι εγώ το βρήκα αρκετά μέτριο αυτό το τεύχος…!Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσαν ιδιαίτερα οι ιστορίες του…!

 

Το "Μυστήριο χωρίς τέλος" το βρήκα καλό με πολλά οικολογικά μηνύματα,κάτι που κάνει συχνά το Μίκυ Μάους της νέας εποχής…!Και φυσικά πήραμε πληροφορίες για το χαρτί,το πλαστικό,το γυαλί και το αλουμίνιο…!

 

Το "Τέλειο ακρόπρωρο" δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε…!Ούτε το σχέδιο,ούτε το σενάριο…!Για άλλη μία φορά ο Γκαστόνε ξεπερνάει τον εαυτό του και βγάζει τεράστια κακία,απέναντι στον φουκαρά τον Ντόναλντ που φτάνει στην πηγή και δεν πίνει νερό…!Το τέλος όμως μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά διασκεδαστικό…!

 

Η "Κρίση ταυτότητας" είναι μία απλή ιστοριούλα της σειράς με τον αγαπημένο μου Φάντομ Ντακ αλλά τίποτα παραπάνω…!Πολύ ρηχή ιδίως μετά την κυκλοφορία του PKNA στην Ελλάδα…!

 

Δεν μπορώ να πω επίσης ότι με εντυπωσίασε το σενάριο του "Παγωμένου Ουρανού"…!Δεν το βρήκα άσχημο αλλά νομίζω ότι το σενάριο της προηγούμενης ιστορίας της σειράς αυτής ήταν καλύτερο…!

 

Το "Ένα διαμάντι στα αστέρια" την βρήκα καλή αλλά με πολλές ατέλειες,ίσως επηρεασμένος από τις αντίστοιχες ιστορίες στο διάστημα,του Κάρλ Μπαρκς…! Έξυπνη λύση βρήκε ο θείος Σκρουτζ για να ικανοποιήσει την οικονομική «λαιμαργία» το, στο τέλος…!Εντύπωσ μου κάνει πάντως που οι Ντακ δεν φορούσαν μάσκες οξυγόνου αλλά απαραίτητα τις στολές τους…!

 

Ας ελπίσουμε ότι το επόμενο τεύχος να είναι καλύτερο…!

 

Παρεμπιπτόντως μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι σε αυτό το τεύχος δεν υπήρχε καμία ιστορία με ήρωα τον Μίκυ…!Κι ας λέγεται το περιοδικό "Μίκυ Μάους"…!

[Βασιλεύς των κόμικς]

-<<Ο ΕΛΒΙΣ δεν είναι στο κτίριο>>

_<<Και που είναι?>> 

-<<Στο περίπτερο με τον Τζέρρυ Λ.Λούις να αγοράσουν το 22ο τευχος του Μικυ για να μάθουν την ιστορία του ΡΟΚ & ΡΟΛΛ απο παπίσιο χέρι χμμμ! φτερό μάλλον.>>

 

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

[hardivic]

τεύχος #22

 

Η ιστορία του ροκ & ρολ: μια χαρά!! 2/2 στη νέα γενιά μμ..2η φορά που έχει Τζίκε, 2η που μου αρέσει η ιστορια..(αν βγάλουμε απέξω τις μονοσέλιδες που δε μου αρέσουν ως επί το πλείστον).. ίσως συμβάλλει σε αυτό και το γεγονός πως συμμετέχει μόνο σχεδιαστικά και όχι σεναριακά. Όπως και να έχει η ιστορία είναι συμπαθέστατη, διασκεδαστική και διαβάζεται πολύ ευχάριστα. Μου αρέσουν και οι παραλλαγές στα ονόματα. 7/10

 

Η γιορτή των εξαδέλφων: δεν είναι ο παλιός καλός Sarda, είναι όμως ο σταθερός των τελευταίων ετών. Η ιστορία διαβάζεται ευχάριστα, χωρίς να είναι τίποτα σπουδαίο. 6/10

 

Η Οδύσσεια των φυτών: μου φαίνεται ότι ο σεναριογράφος είχε διαβάσει τον άρχοντα των δαχτυλιδιών λίγο πριν γράψει την ιστορία συμπαθητική και αυτή, διαβάζεται άνετα...αναμένω κράξιμο λόγω ήτα βήτα, που από όι θυμάμαι δεν συμπαθείτε αρκετοί από εδώ 6/10

 

Η άλλη όψη της Σελήνης: αυτή μου άρσε λιγότερο από όλες. πολλά κλισέ, πολλές σεναριακές τρύπες για να δημιουργήσει ευκολίες..γενικά αδιάφορη προς το κακό, όμως θα μπορούσε να είναι και χειρότερη. Περιμένω το 0 του Rorschach. Ξέρει αυτός το γιατί... 4.5/10

 

Γενικά το τευχάκι ήταν αρκετά καλό. Δεν αισθάνομαι ότι έχασα το χρόνο μου διαβάζοντάς το. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι αν το έχανα θα το αναζητούσα για να το αναπληρώσω και να ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή τις ιστορίες που περιέχει...

[rorschach]

τεύχος #22

 

Η ιστορία του ροκ & ρολ: διασκεδαστική ιστορία που διαβάζεται ευχάριστα. 7/10

 

Η γιορτή των εξαδέλφων: αρκετά καλή ιστορία μέχρι λίγο πριν το τέλος γιατί τα τέλη αυτού του είδους σε ιστορίες με τον Γκαστόνε τα έχω βαρεθεί. 6,5/10

 

Η Οδύσσεια των φυτών: οικολογική μπούρδα επιστημονικής φαντασίας, δε μ'αρεσε καθόλου, η χειρότερη του τεύχους. 0/10

 

Η άλλη όψη της Σελήνης: απανωτά χτυπήματα, μετά την προηγούμενη άλλη μια χαζομάρα χωρίς λόγο ύπαρξης. Να ξαναβγάλουν το "Μίννι" να μπαίνουν εκεί αυτές οι σαβούρες. Μπορεί να έβαζα 0/10 αλλά την ευνοεί η σύγκριση με την προηγούμενη οπότε αυτή παίρνει ένα 3/10.

 

 

Σε γενικές γραμμές ένα πολύ μέτριο τεύχος, όπως και το προηγούμενο έτσι κι αυτό δεν αξίζει τα λεφτά του.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 14, 2014 από rorschach

[tryfev]

Οι απόψεις μου για το Μίκυ Μάους #22:

 

Πρώτη παρατήρηση: Με εξαίρεση την ιστορία με τον Μίκυ πλήρης παπιοκρατία: 3 κανονικές και 4 μονοσέλιδες με παπιά, συν το σκίτσο, 1 κανονική με Μίκυ και παρέα.

 

Σκίτσο/γελοιογραφία της Τζίκε: Καλό αλλά λιγότερο πρωτότυπο από άλλα.

 

Η ιστορία του Ροκ & Ρολ: Μου άρεσε τόσο, που δεν θυμήθηκα καν ότι ήταν της Τζίκε. Μήπως επειδή δεν ήταν δικό της το σενάριο; Γιατί σ' αυτές που δεν μου αρέσουν καθόλου (Παπιομυστήριο, Μεγάλος Σπλας και Φθόνος και Απληστία) ήταν ...δράστις και των δύο. 7,5/10.

 

Η Γιορτή των Εξαδέλφων: ΄Οχι και τόσο σπουδαία ιστορία, που διαβαζόταν όμως ευχάριστα. 6,5/10.

 

Η Οδύσσεια των Φυτών: Ιστορία με πρωτότυπο θέμα που αντιμετώπιζε με τρυφερότητα τα φυτά ως ζωντανές υπάρξεις. Πρόσθετο προσόν για μένα η παρουσία του αγαπημένου μου Μίκυ και του ΄Ητα-Βήτα που συμπαθώ πάρα πολύ. 6,5/10. Φίλε Βαγγέλη, χαίρομαι που οι βαθμολογίες μας βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος. 

 

Η άλλη όψη της Σελήνης: Δεν μας έφταναν οι ανοησίες (με ελάχιστες εξαιρέσεις) των πρακτόρων ΠΑΠΙ, μας ήρθαν και οι πράκτορες ΠΑΠΙΑ (γρίπη, πανούκλα και χολέρα συγγνώμην Λίρα, aka Νταίζυ, Γάτα aka Ευταξία και Φάκα aka Kότα Τσικίτα aka -παλιότερη ονομασία της- Κλάρα). 2/10.

 

Μονοσέλιδες: Επιστημονικός ενθουσιασμός πρωτότυπη. Κουΐζ κοινότοπη. Ρεαλιστικά σκηνικά καλή. Ανεξήγητα φαινόμενα Απρόσμενα έξυπνη η παρουσία του Φέθρυ.

 

Γενική βαθμολογία τεύχους: 6.

 

Βαγγέλη, αν το έχανα θα το ξαναγόραζα για να μην έχω κενό στη συλλογή μου.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 14, 2014 από tryfev

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #22 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον comicsking)



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche)

Ιστορίες.

"Η ιστορία του Ροκ & Ρολ."

Ο Ντόναλντ ροκάρει με μία ρακέτα.

Διότι θέλει να ξαναζήσει την γέννηση του Ροκ & Ρολ. Το 1954 σε μια ιστορική συναυλία στην Λιμνούπολη ο Ντακ Μπέρυ ανακάλυψε το Ροκ & Ρολ και το βήμα της πάπιας. Επίσης ενημερώνει τα ανήψια του ότι ο Θείος Σκρουτζ άνοιξε την Ρέτρολαντ. Ένα πάρκο αναψυχής στο μέρος που έγινε εκείνη η ιστορική συναυλία. Θείος-Θεία και ανήψια μεταβαίνουν εκεί για να ζήσουν σε μια άλλη εποχή αναβιώνοντας τις ιστορικές στιγμές της γέννησης του Ροκ & Ρολ.

Η Νταίζυ χορεύει χαβανέζικους ρυθμούς, ο Φέθρυ καβαλάει την ιστορική μηχανή του και ο Γκαστόνε ανακαλύπτει σπάνιους δίσκους. Μέχρι και οι Μουργόλυκοι το διασκεδάζουν. Ο μόνος που γκρινιάζει είναι ο Ντόναλντ. Ο Ντακ Μπέρυ δε του φαίνεται και τόσο πειστικός... Χώρια που ο Γκαστόνε εμφανίζεται για να ρίξει λάδι στην φωτιά. Λέγοντας πως το Ροκ & Ρολ το ανακάλυψε ο Έλβις Γκρίζλευ. Αποφασίζει να επέμβει και να τα πει ένα χεράκι στον Ντακ ο Ντόναλντ. Ο Ντακ θυμώνει και φεύγει.

 

Τα ανηψάκια κάτι υποψιάζονται. Μαζί με τον Θείο τους πάνε και βρίσκουν τον Σκρουτζ. Ο οποίος δε χάνει την ευκαιρία να τους απειλήσει με πρόστιμο επειδή μίλησαν με τον Ντακ. Μήπως όμως ήταν ο πραγματικός Ντακ; Ο Κύρος τους λέει τα πάντα παρ' όλες τις απειλές του Σκρουτζ.

Ο Κύρος δεν έφτιαξε για τον Σκρουτζ ένα πάρκο ψυχαγωγίας. Αλλά μία χωροχρονική πύλη που σε ταξιδεύει στην αληθινή Ντακσετ Στρητ ττης δεκαετίας του 1950 και συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 1954. Οπότε ο Ντακ δεν έκανε το βήμα της πάπιας γιατί απλώς δεν το είχε βρει ακόμα. Αστεράκια στα μάτια του Ντόναλντ. Μόλις συνειδητοποίησε ότι θα ζήσει την γέννηση του Ροκ & Ρολ. Στον ενθουσιασμό του ,μπροστά σε μια αφίσα, το λέει δυνατά. Οι Μουργόλυκοι όμως καραδοκούν. Τα ακούνε όλα και πηγαίνουν να βρουν τον συνομίλικο παππού τους. Παρ' όλη την δυσπιστία του δέχεται να κρατήσει τον Ντακ δεμένο.
 

Την επόμενη μέρα όλοι αδημονούν να αρχίσει η συναυλία. Ο Ντακ δεν εμφανίζεται όμως. Εμφανίζονται όμως οι Μουργόλυκοι ζητώντας λύτρα για να αφήσουν το Ροκ & Ρολ να γεννηθεί. Πάλι έρχεται στο προσκήνιο το όνομα του Έλβις Γκρίζλευ. Ο Σκρουτζ θυμάται ότι αυτός ο αχαίρευτος είχε τσεπώσει την προκαταβολή και είχε εξαφανιστεί.

Τρία ανιψάκια ένα μυαλό. Τηλεφωνούν στον τότε Σκρουτζ και ζητάνε τον Έλβις. Άλλο που δεν ήθελε αυτός να τραγουδήσει στην θέση του Ντακ. Δε συμμερίζεται την ίδια άποψη και ο Ντόναλντ όμως. Τα ανηψάκια του λένε να τα εμπιστευτεί. Απογοητευμένος Μουργόλυκος ενημερώνει αδέρφια και Χάρη. Εκνευρισμένος ο Χάρης τους πετάει έξω και ο Ντακ τρέχει στην σκηνή. Πάνω στον επί σκηνής καβγά ο Ντακ ανακαλύπτει το βήμα της πάπιας και το Ροκ και ο Έλβις το βήμα της Αρκούδας και το Ρολ. Καταλήγουμε ότι ο πατέρας του Ροκ & Ρολ είναι ο Σκρουτζ!!!

Οι Μουργόλυκοι την γλυτώνουν για να μην αποκαλύψουν την αλήθεια και όλοι χορεύουν στον ρυθμό του Ροκ & Ρολ. Πού βρίσκονται όμως ο Ντακ και ο Έλβις;;;

"Η γιορτή των εξαδέλφων."

 

Ο Θείος Σκρουτζ πλουτίζει χάρη σε μια ιδέα του Ντόναλντ. Όλα καλά μέχρι που...

"Η Οδύσσεια των φυτών."

Οικολογική περιπέτεια στα βάθη του διαστήματος ,αλλά και στην Γη, με τον Μίκυ και τον Ήτα-Βήτα.

"Η άλλη όψη της Σελήνης."

Νομίζετε ότι μόνο μόνο οι Π.Α.Π.Ι. υπάρχουν στην Λιμνούπολη;;; Ευκαιρία να αναθεωρήσετε...

Μονοσέλιδες ιστορίες.

Οι φίλοι μας τα ζώα: "Επιστημονικός ενθουσιασμός."

Γκαστόνε ο τυχεράκιας: "Το κουίζ."

Παπιά στο Χόλλυγουντ: "Ρεαλιστικά σκηνικά."
 

Ο Βασιλιάς του Χάους: "Ανεξήγητα φαινόμενα."

Ανέκδοτα, κρυπτόλεξο και ένας διαγωνισμός.

Εν κατακλείδι.

Τευχάκι πάνω του μετρίου. Καλό και σε κάποιο σημεία αρκετά καλό. Η ρετρό κεντρική ιστορία ικανοποιητικότατη αλλά και πάλι προτιμώ την Σύλβια όταν δουλεύει μόνη της. Νοιώθω ότι δε τα δίνει όλα όταν συνεργάζεται. Η εξαδελφική ιστορία στα γνωστά μοτίβα με όχι καλό τέλος για το πολύπαθο παπί της Λιμνούπολης. Η οικολογική ιστορία η αρτιότερη του τεύχους. Τα Π.ΑΠΙ.Α. μου άρεσαν πολύ. Όχι δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο σαν ιστορια. Απλά μου αρέσουν οι ιστορίες με θηλυκούς χαρακτήρες. Μακάρι να δούμε και άλλες ιστορίες τους. Αν και αυτή δεν ήτα η πρώτη τους.

Αρνητικό σημείο; Η απουσία τρίτου μέρους των Ημερολογιών του Σκρουτζ. Σίγουρα έκανε μεγάλη κοιλιά στο δεύτερος μέρος αλλά θεωρώ ότι δε πρέπει να μείνει μη ολοκληρωμένη. 2 μέρη μείνανε μόνο.

7/10!

Επεξεργασία Νοεμβρίου 17, 2014 από Μενίγ Πουαγώ

[Duck]

Με εκανε πολυ περηφανο το τελευταίο τεύχος του Μίκυ Μάους. Μου θυμισε το λόγο που τις πιο καλά εντυπωμένες γνώσεις που απέκτησα παιδί τις απέκτησα διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τα κομικς της Ντίσνευ.

 

Ισως να μην έχουμε πια ιστορίες από τον Ντον Ρόσα, του οποίου οι περιπέτειες ήταν μικρές εγκυκλοπαίδειες, όμως το #22 του νέου Μίκυ Μάους μου έδειξε πως ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη αρκετές εναλλακτικές. Η πρώτη ιστορία έχει αναφορές στις απαρχές του Ροκ εν Ρολ και την 50s αισθητική, εξαιρετικά ακριβείς, αν ξεχασουμε τις χιουμοριστικές αλλαγές των ονομάτων. Η ιστορία με τον Ητα Βητα έχει μερικές απρόσμενες πληροφορίες για τον Κρόνο και τους δορυφόρους του - και η ιστορια με τις τρείς πάπιες αναφέρεται σε κλασσικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας αλλά και σε αληθινά facts για τη Σελήνη. Είναι απλώς ψήγματα γνώσεων... Όμως είμαι απόλυτα σίγουρος πως αν διαβαζα αυτό το τευχος πριν από δέκα χρόνια, αυτές οι πληροφορίες θα έμεναν μαζί μου για πάντα, όπως έμειναν κάποτε η ιστορία των Ναϊτών και ο πληθωρικός Τέντυ Ρούσβελτ.

 

...τελικά με κανει να ελπίζω πως υπάρχουν πολλά παιδιά εκεί έξω που ακόμη διαβάζουν αυτά τα κομικς. Με κανει να ελπίζω πως (βαθιά πλεον) στην εποχή του διαδικτύου, οι σκορπιες αυτες πληροφορίες δεν είναι απλά irrelevant ψιχουλάκια γνώσης, όπως ήταν για μένα κάποτε, αλλά εναύσματα για περαιτέρω έρευνα.

Γιατι ένα είναι σίγουρο: Εγώ που ενδιαφέρομαι πολύ για τη μουσική, αλλά δεν ήξερα πολλά πράγματα για τον Τσακ Μπέρυ και την κληρονομιά του, ξόδεψα όλο μου το βράδυ βολτάροντας στα άρθρα της Wikipedia για το ΡοκενΡολ, το DuckWalk, τους Μπητλς, την Βρετανική Εισβολή, το Μπουγκι Γουγκι και τον Μπαντι Χόλυ.

 

...

 

Τελευταια, περνάω πολύ χρόνο στην εσκεμμενη προσπάθεια να ενημερωθω, να μαθω πληροφορίες πανω σε καθε τι και να αναπτυξω κάθε πλευρά της προσωπικότητάς μου χρησιμοποιώντας όλα τα θαυμαστά εργαλεία που έχω στη διάθεσή μου. Και είναι μια υπέροχη περιπέτεια. Όμως είναι απολαυστικό και ανεκτίμητο καποιες φορες, απλώς να χαλαρώσω, και να παρω μερικές γνώσεις χωρίς προσπάθεια, χωρίς να το σκέφτομαι. Όπως παλιά.

[Indian]

Μέτριο τεύχος θα το χαρακτήριζα κι αυτό...!

 

Την "Ιστορία του Ροκ & Ρολ" την βρήκα αρκετά καλή,με έξυπνο σενάριο και φυσικά με το καρικατουρίστικο σχέδιο της Τζίκε που μου αρέσει πολύ...!

 

Ευχάριστη θα έλεγα ότι ήταν και η "Γιορτή των εξαδέλφων"...!Κι εδώ έχουμε ωραίο σχέδιο και σενάριο αλλά επίσης και

την εκνευριστική τύχη του Γκαστόνε ...!

 

 

Η "Οδύσσεια των φυτών" είχε όμορφο σενάριο,αν και λίγο Sci-Fi για τα γούστα μου...! Παρ'όλα αυτά είναι μία ιστορία που διαβάζεται ευχάριστα και περνά και τα οικολογικά της μηνύματα για τον τρόπο που μεταχειριζόμαστε τα δέντρα και τα φυτά...!

 

Τέλος,μπορώ να πω ότι με ξένισε λίγο η ιστορία "Η άλλη όψη της Σελήνης"...!Πρώτον γιατί δεν μου άρεσε οι ιδέα των τριών φιλενάδων που με την σειρά τους έχουν γίνει μέλη μίας νέας οργάνωσης...!Και παρακαλώ να μην με θεωρήσετε φαλλοκράτη...!Απλά το θεωρώ τραβηγμένο όλος ο κόσμος της Λιμνούπολης να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του θείου Σκρουτζ...!Για να μην πω ιδιαίτερα για την δεσποινίδα Ευταξία,που ο άκαρδος την έχει το πρωί για γραμματέα του,το απόγευμα για πράκτορα της οργάνωσής του και...ποιος ξέρει εάν την απασχολεί και τα βράδια...!

Δεύτερον γιατί το θεωρώ τραβηγμένο από τα μαλλιά

να επιτήθεσαι από μία μυστική βάση στην Σελήνη με αεροσκάφη για να απαιτήσεις να σου χρηματοδοτήσει ο Σκρουτζ...μία ταινία...!

 

[1530]

Τεύχος #22

 

 

Ιστορία #1 10/10

Το ήξερα ότι αυτή η ιστορία θα τα έσπαγε!!! Μ'άρεσε το concept μιας και είχε να κάνει με μουσική,και το ποιος ήταν τελικά ο pioneer του Rock 'n' Roll...αν και πιστεύω ότι δεν ήταν ούτε ο Chuck ούτε ο Elvis αλλά τέσπα. Πλάκα είχε που παρουσίαζε τον Elvis να δουλεύει για το Σκρουτζ κάποτε,και ότι τα σήματα "ΟΥΣΤ!" "ΔΡΟΜΟ!" "ΑΛΤ!" τα είχε εδώ και 60 χρόνια.

 

 

 

Ιστορία #2 9/10

Απλά με λίγα λόγια θέλει να δείξει ότι οι περισσότεροι θυμούνται τους συγγενείς κατά τις γιορτές. Γενικά είχε πλάκα η ιστορία με τα πρωτότυπα αντικείμενα,κτλ αλλά στο τέλος το χειρότερο όλων ήταν όταν εμφανίστηκε ο Γκαστόνε!!! Μου την έσπασε που στο τέλος κέρδισε ΠΑΛΙ αυτός το βραβείο,γι'αυτό και -1 βαθμό στην ιστορία.

 

 

 

Ιστορία #3 8/10

Λίγο κουφή ιστορία με φυτά που έχουν συναισθήματα,περπατάνε,μπορούν να σκεφτούν,κτλ. Αλλά ήταν χαριτωμένα όσο να'ναι,αν και στις πρώτες σελίδες η ιστορία φάνηκε ψιλοβαρετή.

 

 

Ιστορία #4 10/10

1 πολύ ενδιαφέρουσα sci-fi related ιστορία,με τις πράκτορες Π.ΑΠΙ.Α αντί για τους πράκτορες Π.Α.Π.Ι. Αν και δε πολυκολλάει η ονομασία γιατί η Τσικίτα είναι κότα,και όχι παπί. Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό ότι ο καθηγητής θα ήταν ρομπότ,αλλά και ο κακός της ιστορίας ήταν γ@μ@τος που έβαλε τα κλάματα όταν έκανε επίθεση στο Σκρουτζ  επειδή πρόδωσε τον ήρωα των παιδικών του χρόνων.

Γενικά οι Π.ΑΠΙ.Α φαίνονται πιο έξυπνες και λιγότερο ατζαμήδες από τους Π.Α.Π.Ι....ελπίζω να τις ξναδούμε.

 

 

 

 

Φυσικά μην ξεχνάμε τη μονοσέλιδη με το Φέθρυ στο τέλος.....ίσως είναι η ΚΑΛΥΤΕΡΗ που είχε εμφανιστεί μέχρι τώρα σε τεύχος του ΜΜ. :lol: :lol:

 

 

 

[Βασιλεύς των κόμικς]

Τι είναι το παγωμενο χρυσάφι ?τι είδους ράτσα είναι οι Σιβηριανοι λύκοΙ? ποιος επιστρέφει στη σχολη του κριμεν?ποιος βασιλιας κάνει τουρνέ?ο κομικςκινγκ?ποιος...

 

-Σταμάτα να ρωτας με επρηξες,τράβα να αγοράσεις το 23 τευχάκι του Μικυ να μάθεις.

 

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

[rorschach]

Τεύχος 23

 

Το παγωμένο χρυσάφι & οι 3 σιβηριανοί λύκοι: Χάλια. Η χειρότερη ιστορία του τεύχους.

Αδιάφορη ιστορία, βαρετή εξέλιξη, παλαιομοδίτικη με την κακή έννοια, με τον Σκρουτζ να εξηγεί αναλυτικά τι έγινε λες και είναι παρουσιαστής σε ντοκιμαντέρ...επίσης το άσχετο τέλος είναι απαράδεκτο ενώ τα λυκάκια που μπήκαν και στον τίτλο(και δεν ειναι καν σιβηριανά) δεν έχουν καμία σημασία στην πλοκή. Και μάλιστα ο Σκρουτζ είναι υπεύθυνος που έχασαν την οικογένειά τους και τώρα τα βάζει να τον σέρνουν στους δρόμους της Λιμνούπολης.

3/10 για τον Τσιμίνο που ξέχασε να συνταξιοδοτηθεί. 

 

Η γαλαξιακή τρίλιζα: Εντάξει, είχε την πλάκα της. Το τέλος ήταν απογοητευτικό, κατά τα άλλα ήταν συμπαθητική. 6/10

 

Το τουρνουά του βασιλιά: Καλούτσικη ιστορία, ,μου αρέσουν οι ιστορίες εποχής. Κάπως προβλέψιμη αλλά διαβάζεται αρκετά ευχάριστα κι αυτή. 7/10

 

Σύμβουλος οικονομίας: Ιστορία 6 σελίδων, για να γεμίσει το τεύχος ήταν ικανοποιητική. Ο σχεδιαστής Luca Usai πάντα μου κάνει καλή εντύπωση και απορώ πως δεν του δίνουν να σχεδιάσει καλύτερες ιστορίες. 6,5/10

 

Επιστροφή στην σχολή του Κρίμεν: Μου άρεσε αυτή η ιστορία, μου κράτησε το ενδιαφέρον και θα περιμένω την επόμενη βδομάδα για να την κρίνω συνολικά, πάντως στο 1ο μέρος θα έβαζα γύρω στο 7/10.

 

 

Γενικό σχόλιο: ένα απλά καλό τεύχος που δυστυχώς το "χαντακώνει" η μετριότατη βασική ιστορία.

 

Υ.Γ. χαρακτηριστικο παραδειγμα οι ιστοριες αυτου του τευχους για το ποσο μετρανε τα ονοματα των δημιουργων στις βαθμολογιες του inducks

Υ.Γ.2. 10/10 στο ανέκδοτο με τα μήλα

Επεξεργασία Νοεμβρίου 21, 2014 από rorschach

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμον #23 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (απο τον comicsking)



Εδώ Μίκυ Σίτυ! (by Silvia Ziche)

Ιστορίες.

"Το παγωμένο χρυσάφι και οι τρεις Σιβηριανοί Λύκοι."

Ο Ντόναλντ στέλνει τα παιδιά στο περίπτερο να του αγοράσουν τα "Ταξιδιωτικά νέα."

Όλοι στην Λιμνούπολη τρελαίνονται για τις περιπέτειες του τύπου με το δελταπλάνο που διασχίζει την παγωμένη έρημο του Καναδά. Στο περίπτερο ήδη έχει σχηματιστεί μία μεγάλη ουρά. Ο ταξιδιώτης μας αποφάσισε να πετάξει λίγο πιο ψηλά και να πάει από Σιβηρία. Για αυτό η ομάδα διάσωσης άργησε να τον βρει. Τελικά τον βρήκαν και έχει μπει σε διαδικασία... απόψυξης.

Σκηνικό: Παγωμένος ταξιδιώτης "ψηνεται" σε υψηλή θερμοκρασία για να αναρρώσει. Σκάει έξω από τον φούρνο σαν και ο ένας από τους επιστήμονες κερδίζει ένα μαυρισμένο μάτι. Εν τω μεταξύ ο Παντάξιος τρέχει στο περίπτερο να αγοράσει μία εφημερίδα για τον Σκρουτζ. Ο Σκρουτζ ανακαλύπτει ότι ο Παντάξιος του αγόρασε τα "Ταξιδιωτικά νέα." Τρομοκρατημένος υπηρέτης ετοιμάζεται να μετακομίσει στην Ζανζιβάρη. Για καλή του τύχη ο Σκρουτζ του λέει να του τα αγοράζει κάθε μέρα.

Ακόμα και τα ανήψια του παραξενεύονται για τον ενθουσιασμό του Θείου τους για τις περιπέτειες του ταξιδιώτη με το δελταπλάνο. Ο Παντάξιος είναι εκεί για να τους λύσει όλες τις απορίες. Ο ταξιδιώτης έκανε αναφορά για την ύπαρξη του καταρράκτη και μιας λίμνης από παγωμένο χρυσάφι. Οξύθυμο παπι και τα τρία ανήψια αυτού κάνουν τις βαλίτσες τους για την έρημο Καλαχάρι.

Ο Σκρουτζ είναι χαρούμενος που κανείς δε πιστεύει τον παγωμένο ταξιδιώτη. Ο Παντάξιος είναι μέσα σε αυτούς. Εκείνος του εξιστορεί ότι την εποχή του πυρετού του Χρυσού, στο Κλοντάικ, είχει γνωρίσει μια φυλή Ινδιάνων. Τους Σκοροφαγωμένους. Χάρη στο "φλιτ' που είχε μαζί του τους απάλλαξε από τους σκόρους τους. Αυτοί ως ανταπόδοση του μίλησαν για τον χρυσό παγωμενο καταρράκτη και την λίμνη. Τότε όμως ο Σκρουτζ δεν είχε τα μέσα και τα χρήματα για να ξεκινήσει την αναζήτηση.

Έφτασε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου. Ο Σκρουτζ επιστρέφει πάλι στον παγωμένο καταυλισμό των Σκοροφαγωμένων. Ο σκόρος μαστίζει τις γούνες που φοράνε και έχουν παγώσει... Η δύναμη του "φλιτ" επιστρέφει και χαρίζεται στους ταλαίπωρους Ινδιάνους. Ο Αρχηγός λέει στον Σκρουτζ ότι πρέπει να ταξιδεύει βράδυ και να ακολουθεί τις κίτρινές αντανακλάσεις κάτω από το φεγγάρι. Σε ένα ταξίδι δύσκολο και υπό το μηδέν που κανείς μέχρι τώρα δεν έχει φέρει εις πέρας. Με ένα καμπανάκι για να διώχνει τους Λύκους το εντομοκτόνο παπί ξεκινάει το ταξίδι του με τις ευχές των Σκοροφαγωμένων.

Το φεγγάρι αντανακλά και οι λύκοι τρέπονται σε φυγή χάρη στο... καμπανάκι. Εν τέλει ο Σκρουτζ πετυχαίνει τον στόχο και χαρτογραφεί την περιοχή. Για να μπορέσει να επιστρέψει αργότερα και να συλλέξει το χρσάφι. Επιστροφή λοιπόν στην Λιμνούπολη και στο Θησαυροφυλάκιο. Μια γιγάντια θερμάστρα σχεδιάζεται με άκρα μυστικότητα για το λυώσιμο των πάγων. Επιστροφή στο Κλοντάικ.

Χαρούμενος κροίσος βλέπει τον πάγο να λυώνει. Απελπισμένος κροίσος βλέπει το ποτάμι να γίνεται καταρράκτης. Και τα ψήγματα χρυσού να παίρνει το... ποτάμι. Στον μονόλογο που ακολουθεί: Σκληραγωγημένο παπί καταννοεί ότι τα ψήγματα χρυσού στην ουσία έλυωσαν μαζί με τον πάγο. Δημιουργήθηκε μία λεπτή χρυσή γραμμή πολλών χιλιομέτρων που δυστυχώς θέλει ιώβεια υπομονή και χρόνο για να μαζευτεί. Περπατώντας ανακαλύπτει ηφαιστειακούς κώνους όπου το νερό θα πάγωσε απότομα περνώντας μέσα από αυτούς. Οπότε λυποθυμάει έντρομος όταν συνειδητοποιεί ότι έπρεπε να το μαζέψει παγωμένο.

Τρία μικρά λυκάκια που έχουν χάσει την αγέλη τους εξαιτίας της πλημμύρας ξυπνούν τον Σκρουτζ γλύφοντάς τον. Φορτωμένος ενοχές ο Σκρουτζ τα παίρνει στην Λιμνούπολη και τα υιοθετεί. Εν τω μεταξύ ο Ντόναλντ ενημερώνει τα ανήψια ότι ο Δήμαρχος απαγόρεψε για δέκα μέρες την κυκλοφορία. Οπότε χρειάζονται εναλλακτικοί τρόποι μετακίνησης. Η ιστορία κλείνει με τον Σκρουτζ να κάνει "απόσβεση" της υιοθεσίας των συμπαθητικών θηλαστικών.

"Η γαλαξιακή τρίλιζα."

Ο Φεθρυ παρασύρρεται από τα εξωγήινα αγρογλυφικά και προκαλεί τους εξωγήινους σε μία παρτίδα τρίλιζας. Φυσικά παρασύρρει και τον ταλαίπωρο ξάδελφό του.

"Το τουρνουά του Βασιλιά." 
 

Στον 17ο αιώνα παθιασμένος με την ξιφασκία Βασιλιάς οργανώνει αγώνες ξιφασκίας. Σε μία εποχή όπου όλοι οι υπήκοοί του τρέφουν πάθος για αυτήν. Οι τρεις Σωματοφύλακες (Μίκυ, Γκούφυ και Οράτιος) καλούντα να νικήσουν.

"Σύμβουλος οικονομίας."

Τα χρέη έχουν πνίξει ον Ντόναλντ και ζητάει τις οικονομικές συμβουλές του Θείου Σκρούτζ. Του 'βγαίνει πράγματι σε καλό όμως;;;

"Επιστροφή στην σχολή του Κρίμεν."

Το βιβλίου του Γουτεντάκιου (το πρώτο τυπωμένο) κλέβεται και ο Φον Ντρέηκ κάνει τα αδύνατα δυνατά να το πάρει πίσω.

Μονοσέλιδες ιστορίες.

Όταν οι άλλοι δεν είναι εδώ. "Η Παιδούλα και ο Ιππότης."
Πολυμήχανος.: "Παράπλευρες απώλειες."

Ανέκδοτα, κρυπτόλεξο και ένας διαγωνισμός.

Εν κατακλείδι.

Συμπαθητικό τευχάκι. Ο Σκρουτζ επιστρέφει σε γνώριμα μέρη για μία ακόμα περιπέτεια. Μέτρια δυστυχώς. Οι Σιβηριανοί λύκοι είναι απλώς το αλατοπίπερο της ιστορίας. Γιατί υπάρχουν στον τίτλο είνια άξιο απορίας. Η υπόθεση της Γαλαξιακής Τρίλιζας ξεπέρασε ακόμα και το "μυαλό" του Φέθρυ. Εκεί που λες ότι τα έχεις δει όλα... Έρχονται κάτι τέτοιες ιστορίες. Η μοναδική ιστορία με τον Μίκυ (αχ βρε πατέρα Τρύφων μου) δυστυχώς δε λέει πολλά. Προσπαθεί να σου τονώσει το ενδιαφέρον με μία παραπλήσια ιστορία, παρόμοια με του

Εξκαλιμπερ

αλλά είναι τελείως μονότονη. Ο Οικονομικός σύμβουλος πάλι αναδεικνύει τον Σκρουτζ και και ταλαιπωρεί ,εν τέλει, τον Ντόναλντ. Τέλος η ιστορία με τον Λούντβιχ είναι η πιο ενδιαφερουσα του του τεύχους. Το καλό είναι ότι έχει και συνέχεια.

Συνολική βαθμολογία: 6.5/10...

[tryfev]

ΜΜ Β΄Περίοδος # 23.

 

Καρικατούρα της Τζίκε: ΄Ολα τα λεφτά.

 

Μονοσέλιδες: Η παιδούλα και ο ιππότης για τα μπάζα. Παράπλευρες απώλειες πολύ έξυπνη.

 

Κύριες ιστορίες:

 

Το παγωμένο χρυσάφι και οι τρεις σιβηριανοί λύκοι: Μου άρεσε συνολικά ενώ το τέλος με τα λυκάκια με ενθουσίασε: 7/10.

 

Γαλαξιακή Τρίλιζα: Για ιστορία με Φέθρυ, καλή ήταν. Πρωτότυπη η ιδέα στην οποία βασίζεται. 6/10.

 

Το τουρνουά του Βασιλιά: Εξομολογούμαι πως είμαι λάτρης αφενός των ιστοριών που έχουν ιστορικό ή μυθιστορηματικό (από κάποιο έργο της λογοτεχνίας) υπόβαθρο και αφετέρου εκείνων που ανήκουν στην κατηγορία "Cloack and Dagger" ("Ξίφος και Μανδύας").

Η συγκεκριμένη έχει και τα δύο, συνδυασμένα με έξυπνη δράση. Προσθέστε και το γεγονός ότι αποτελεί όαση στην έρημο της παπιοκρατίας και θα βρείτε το γιατί της βάζω 7,5/10.

Εύστοχη η παρατήρηση του Μενίγ για τη σχέση της με το Excalibur.

 

Σύμβουλος Οικονομίας: Ιστορία που στέκει, με τον Ντόναλντ και τον Σκρουτζ στο κλασικό στερεότυπο (χαμένος/κερδισμένος). 6,5/10.

 

Επιστροφή στη Σχολή του Κρίμεν: Αν διατηρηθεί και στο Β΄ Μέρος το επίπεδο του Α΄ θα πρόκειται για μια απρόσμενα καλή ιστορία με τον Λούντβιχ σε ασυνήθιστο ρόλο. 7/10 εν αναμονή του Β΄ Μέρους.

 

Βαθμολογία τεύχους: 7/10.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 22, 2014 από tryfev

[hardivic]

 

ΜΜ Β΄Περίοδος # 23

 

Το παγωμένο χρυσάφι και οι τρεις σιβηριανοί λύκοι: ωραίο το σχέδιο του Καβατσάνο, μέτριο το σενάριο του Τσιμίνο. Ο Ρορσαχ έχει δίκιο στο ότι ο Τσιμίνο θα έπρεπε να έχει συνταξιοδοτηθεί νωρίτερα. Και αυτό όχι γιατί οι ιστορίες του είναι χάλια, είναι ακόμα και έτσι καλύτερες από τις τοπ ιστορίες άλλων, σύγχρονων δημιουργών. Απλά είναι πολλά επίπεδα κάτω από τις δικές του κορυφαίες ιστορίες. Σχετικά με τους λύκους όντως δεν είχαν λόγο ύπαρξης σε αυτή την ιστορία. Φαίνεται σα να ξεπήδησαν από άλλο σενάριο...Σα να έγινε μια μικρή συρραφή 2 διαφορετικών ιστοριών. 6/10

 

Γαλαξιακή Τρίλιζα: Η ιδέα του Φέθρυ με την τρίλιζα είχε την πλάκα της. Το τέλος απογοητευτικό. Μέτρια ιστοριούλα. 5.5/10

 

Το τουρνουά του Βασιλιά: Συμπαθητική ιστορία που μας θύμισε το μύθο του εξκάλιμπερ, τον κώδικα του Καίσαρα κα... 7/10

 

Σύμβουλος Οικονομίας: Συμπαθητικό γέμισμα τεύχους, τίποτα το ιδιαίτερο. 6/10

 

Επιστροφή στη Σχολή του Κρίμεν: Αν και ανολοκλήρωτη, οπότε και η βαθμολογία δε μπορεί να είναι σωστή, αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις, απρόσμενα μπορώ να πω.. Το σχέδιο δε με ενθουσιάζει (και οι λύκοι αλλά κυρίως ο Σκρουτζ είναι κακοσχεδιασμένοι) αλλά η πλοκή είναι άκρως ενδιαφέρουσα, αν και έχει ήδη αποκαλύψει τον ένοχο από το 1ο κιόλας μέρος. Θα βάλω μεγαλύτερο βαθμό στο 2ο μέρος αν με διαψεύσει και δεν μας δείξει το προφανές. 6.5/10