gc βραβείο 2016 Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ DISNEY

[Manitou]

Μα είδες. Σταμάτησες το 2008. Λογικά τότε μεγάλωσες και συνειδητοποιησες ότι ως εκεί ήταν τα Ντίσνεϋ για σένα. Το ίδιο έκανα και εγώ το 1995. Και μετά έτρεχα να μαζεύω τεύχη να κλείσω τρύπες. Δεν είχα πάρει χαμπάρι το πόσο άλλαξαν τα Ντίσνεϋ τότε. Ξαφνικά το 2009 βρήκα ιστοριαρες ιταλικές,Ρόσα που είχα χάσει,και ένα σωρό άλλα καλουδια. Ξεκίνησε και η βιβλιοθήκη Καρλ Μπαρκς και έλεγα τι απίθανα που ήταν όλα αυτά. Τομακια το καλοκαίρι. Επικά πραγματα. Σκέψου ότι εγώ τα σταμάτησα στο Μίκυ Μαους 1600. Εκεί που κατά τεκμήριο ήταν τα χειρότερα Μίκυ Μαους. Δεν έφταιγε όμως ο Τερζόπουλος. Ούτε το κόμιξ βεβαια. Έφταιγε η ηλικία μου. 

 

Η καθημερινή σαν εκδοτική είναι σαφώς χειρότερη του Τερζόπουλου. Τουλάχιστον αφουγκραστηκε το οικονομικό πλαίσιο της χώρας και επένδυσε στις χαμηλές τιμές. Τα υπόλοιπα τα έχουμε χιλιοπει εδώ μέσα σε εκατό μέρη.

Άιντε φτάνει τόσο. Καλό μεσημέρι.

[Laz33]

@ lovcom  δεν είμαι expert στα ντίσνεϊ αλλά λίγο που το έψαξα και βλέποντας ότι οι γνώστες δεν σου απάντησαν, θα προσπάθησω να λύσω τις απορίες σου.

Η ιστορία "Βασιλιάς Σκρουτζ Α" σίγουρα δεν είναι το τελευταίο σενάριο Μπαρκς. Δημιουργήθηκε το 1966 και πρωτοκυκλοφόρησε το 1967 σε σχέδιο του Τ. Στρομπλ.

Επανασχεδιαστηκε και κυκλοφόρησε το 2007 απ'τον Γίπες.

Τη δεκαετία του '70 ο Μπαρκς έγραφε σενάρια για ιστορίες με Μικρούς Εξερευνητές τα οποία σχεδίαζε ο Ράιτ και επανασχεδίασε χρόνια αργότερα ο Γίπες.

Εδώ έχω κι εγώ μια απορία.

Γιατί το έκανε αυτό ο Γίπες και γιατί στην Ελλάδα (ακομα και στην ίδια τη Βιβλιοθήκη) βλέπουμε τις επανασχεδιασμένες ιστορίες και όχι τις πρωτότυπες; 

 

Όσον αφορά το τελευταίο σενάριο Μπαρκς, νομίζω κι εγώ ότι είναι της ιστορίας "Η ιστορία επαναλαμβάνεται" που δημοσιεύτηκε το 1994 σε σχέδιο Βαν Χορν.

Η τελευταία ιστορία που σχεδίασε ο "Θείος Καρλ" πρέπει να'ναι η "Ατρόμητη και Ριψοκίνδυνη" του 1968, σε σενάριο αγνώστου 

 

Επεξεργασία Ιουλίου 25, 2022 από Laz33

[cypavlos]

Οταν εχετε αποριες πρεπει να κανετε και μονοι σας ερευνα. Ολοι ετσι αρχισαμε.

Υπαρχουν στο φορουμ πολλα θεματα π.χ. για τον Μπαρκς. Εκει που μπορειτε να βρειτε παρα πολλες πληροφοριες ειναι στο inducks γιατι ειναι η παγκοσμια βαση δεδομενων για τα Ντισνευ. 

Ο τροπος καταγραφης των ιστοριων ειναι τυποποιημενος. Οι πληροφοριες συχνα αντληθηκαν απο πολλα πρωτοτυπα τευχη που  κατεγραφαν τα περιεχομενα. Καθε ιστορια εχει μια λιστα που θα βρειτε το Script-σεναριο και σε πολλες το plot-πλοκη. 

 

Συμφωνα με το inducks, η τελευταια του Μπαρκς που εχει το plot, σε script του Λαστινγκ και σχεδιο Γιππες ειναι Ο μανατζερ του Κυρου που τυπωθηκε στο Κομιξ Β 63 αλλα οχι στους τομους. 

Υπαρχουν πολλες ιστοριες που εχει ο Μπαρκς την πλοκη ή το σεναριο και καποιος επιγονος εφτιαξε το σχεδιο. Αν παμε στην αρχη του ιντεξ του, θα βρουμε στριπ του Ταλιαφερρο εποχης 1938-39 οπου η πλοκη ηταν του Μπαρκς ομως ουτε αυτα τα εχουμε στα ελληνικα ντισνευ ή στους τομους. 

Η τελευταια Μπαρκσικη ιστορια, με δικο του σεναριο και σχεδιο, θεωρειται "το Καταραμμενο Διαμαντι" (1967) που συμφωνα με το ιντακς τυπωθηκε στα Μεγαλο Μικυ 57, Σουπερ Μικυ 1, Τομος 32. 

Ο Βασιλιας Σκρουτζ ή Σκρουτζ-Σχαν ειναι πασιγνωστη γιατι ηταν η αρχη που ενα σεναριο του δοθηκε σε αλλον να την φερει σε περας. Απο την στιγμη που εγινε αποδεκτο εγινε συνηθεια, κι οταν ανακαλυπταν καποιο οιποιοδηποτε ημιτελες υλικο κλασικου δημιουργου το συνεχιζαν. Αυτο θα το εχετε διαβασει σε αρκετα αρθρα στο Κομιξ. 

Πολλοι νομιζουν οτι η πρωτη ιστορια του Μπαρκς ειναι "Το χρυσαφι του Πειρατη" (Κομιξ 25, τομος 33), ομως προηγηθηκε "ο Πλουτο σωζει το πλοιο". Στην Ελλαδα ηταν αγνωστη η εκδοση του γιατι τυπωθηκε αποκλειστικα ως συνδρομητικο για τους συνδρομητες το 1998 και μονο οταν τυπωθηκε ο τομος 33 οι ελληνες την ειχαν στη συλλογη τους. 

 

Οι τομοι ειναι μια καλη εκδοση. 

 

[cypavlos]

9 ώρες πριν, Laz33 είπε:

........

Όσον αφορά το τελευταίο σενάριο Μπαρκς, νομίζω κι εγώ ότι είναι της ιστορίας "Η ιστορία επαναλαμβάνεται" που δημοσιεύτηκε το 1994 σε σχέδιο Βαν Χορν.

Η τελευταία ιστορία που σχεδίασε ο "Θείος Καρλ" πρέπει να'ναι η "Ατρόμητη και Ριψοκίνδυνη" του 1968, σε σενάριο αγνώστου

 

 

Υπαρχει μια μεγαλη πολυπλοκοτητα στο πως ειναι το ιντεξ του Μπαρκς. Ενω πολλων αλλων δημιουργνω ειναι μια απλη λιστα οτι σχεδιασε τοσες ιστοριες και ξεμπερδευουμε, με αυτον εχουμε ενα σωρο λιστες/κατηγοριες. 

Π.χ. η ιστορια "Ατρομητη και Ριψοκινδυνη" απο μια αποψη μπορει να θεωρηθει η τελευταια του αν η ερευνα αφορα μονο το σχεδιο. Αυτη η ιστορια μας δινει την αφορμη να δουμε και αλλες κατηγοριες μπαρκσικης καταγραφης των ιστοριων, δηλ. date the story was created και date of first publication. Ορεξη ναχεις να φτιαχνεις λιστες! Ειναι τοσο ξεχωριστος δημιουργος που υπαρχει ξεχωριστη ημερομηνια για την καθε ιστορια για το ποτε φτιαχτηκε, ποτε ολοκληρωθηκε. Η αλλη ημερομηνια ειναι η επισημη πρωτη εμφανιση της σε κομικ, κατι οπως το πρωτη μερα κυκλοφοριας των γραμματοσημων. Αυτη ειναι ομως η ημερομηνια που λαμβανεται υποψιν για ολα. 

Βασικα ψαχνουμε 3 κατηγοριες : σεναριο+σχεδιο, μονο σεναριο, μονο σχεδιο. Στον Μπαρκς ψαχνουμε και την πλοκη, σε αλλους ψαχνουμε ακομα και το μεγανωμα. 

Η επισημη λιστα του ειναι αυτη που εχει και το σεναριο και το σχεδιο.

Γι'αυτο μπορει να θεωρηθει τελευταια του και μια αλλη "διορθωμενη" εκδοχη που βρηκα στο ιντακς και ειναι η ιστορια "Φαρσα ή Κερασμα" (11 σελιδες)(Κομιξ 173, Τομος 5). Εχει φτιαχτει το 1952 αλλα αυτη η εκδοχη τυπωθηκε το 1978. Η αρχικη μορφη της, με 23 σελιδες τυπωθηκε κανονικα το 1952 (Κομιξ 173, Τομος 5). Υπαρχει και η σχετικη αρθρογραφια στο 173 που περιεχει και τις δυο εκδοχες. Το τευχος ηταν αφιερωμενο στην Φουρκα. 

Για το σεναριο εχουμε σοβαρο προβλημα για το ποια ειναι προς το παρον η τελευταια του γιατι δεν εχουμε τις ημερομηνιες οταν βαζουν plot,  script στο ιντακς και εχει διπλα το ονομα του Μπαρκς. Απο την ερευνα που εκανα τωρα μου βγαζει στο τελος αλλες ιστοριες π.χ. μια του 2011 που τυπωθηκε μονο στο Κομιξ Β 20 με τιτλο "Ενας Κροισος ηρθε για δειπνο" που εχει πλοκη Μπαρκς και Λαστινγκ, σεναριο 7 αρχικων σελιδων του Μπαρκς και υπολοιπες του Λαστινγκ και σχεδιο Γιππες. Ευτυχως στο Κομιξ υπαρχει και αρθρο. 

Τετοιες ιστοριες δεν υπαρχουν ομως στις γνωστες ξενογλωσσες εκδοσεις και μονον ενας εξτρα τομος αφιερωμενος σε αυτες θα τις μαζευε ολες, εκτος κι αν βρεθουν νεοι επιγονοι κι αρχισουν τα δικα τους re-used. 

 

Ο Μπαρκς δεν σε αφηνει να βαρεθεις γιατι περαν της δικης του πρωτοτυπιας στο πως εφτιαχνε τις ιστοριες του, οι διαφοροι εκδοτες εφαρμοζαν τις δικες του "ιδεες" π.χ. πετσοκοβαν ιστοριες για τον ενα ή τον αλλο λογο, οι ερευνητες κι οι θαυμαστες του ανακαλυψαν ενα σωρο υλικο αγνωστο και ξεχασμενο και το εφεραν στην επιφανεια. Γι'αυτο και εχουμε τοσες εκδοχες ιστοριων του απο επιγονους ή συνεχεις των ιστοριων του π.χ. απο τον Ντον Ροσα, ή εχουμε re-used art και πολλα πολλα αλλα.

Υπαρχει πολυς ογκος αρθρογραφιας γιατι κι ο ιδιος αφησε την παρακαταθηκη του. 

 

[lovcom]

On 7/26/2022 at 2:10 AM, Laz33 said:

Γιατί το έκανε αυτό ο Γίπες και γιατί στην Ελλάδα (ακομα και στην ίδια τη Βιβλιοθήκη) βλέπουμε τις επανασχεδιασμένες ιστορίες και όχι τις πρωτότυπες; 

 

Την ίδια απορία έχω κι εγώ. Ήθελα να δω και άλλες πρωτότυπες και σε σχέδιο του Στρόμπλ εκτός του Ράιτ που μου αρέσει πολύ, έναντι του Γίπες (που ποτέ δεν συμπάθησα)

 

On 7/26/2022 at 9:11 AM, cypavlos said:

Η τελευταια Μπαρκσικη ιστορια, με δικο του σεναριο και σχεδιο, θεωρειται "το Καταραμμενο Διαμαντι" (1967)

 

Σε αυτό το site αναφέρεται το εξής (τα bold και υπογραμμισμένα, δικά μου): "This story was first printed in 1967 in Uncle Scrooge #70 and was the last Scrooge McDuck story written and drawn by Carl Barks to be published (though he'd actually written The Cattle King after The Doom Diamond). Εδώ λέει πως το Καταραμένο Διαμάντι (ή το Διαμάντι του Ολέθρου όπως αναφέρεται στην "Βιβλιοθήκη"), είναι η τελευταία που εκδόθηκε. Μπορεί να δημιουργηθεί εύκολα σύγχιση. Εμείς ψάχνουμε ποιά έγραψε και σχεδίασε μαζί ως τελευταία του, ανεξαρτήτως ποιά εκδόθηκε τελευταία.

Όσο αφορά τις δικές μας εκδόσεις ανατρέχω στον τόμο της βιβλιοθήκης " Ο βασιλιάς των γελαδάρηδων" και παραθέτω τα εξής αποσπάσματα (τα bold δικά μου):

 

-Ο Βασιλιάς των Γελαδάρηδων είναι η τελευταία ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Καρλ Μπαρκς. Παρ' όλο που την παρέδωσε στις 27 Μαΐου 1966, ο εκδοτικός οίκος προτίμησε να τη δημοσιεύσει ένα χρόνο αργότερα και μάλιστα πριν απο την προτελευταία δουλειά του Καρλ Μπαρκς, την ιστορία το Διαμάντι του Ολέθρου. (σελ 12)

 

Και ολοκληρώνω τα παραθέματα με το εξής απο τον ίδιο τόμο:

 

-Η Ιστορία Το Διαμάντι του Ολέθρου είναι η τελευταία περιπέτεια που έγραψε και σχεδίασε ο Καρλ Μπαρκς για το περιοδικό Uncle Scrooge (να λοιπόν που ταιριάζει εδώ ο χαρακτηρισμός του "τελευταίου"), ενώ είναι η προτελευταία ιστορία με τον Σκρούτζ σε σχέδιο και σενάριο του μεγάλου δημιουργού ο οποίος την παρέδωσε στο περιοδικό στις 19 Μαρτίου του 1966. (σελ 76).

 

Επίσης το Χρυσάφι του Πειρατή είναι όντως η πρώτη ιστορία του Μπαρκς αλλά η πρώτη που σχεδίασε (αν και όχι μόνος).

 

 

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 30, 2023 από lovcom

[lovcom]

Έκανα μιά μικρή καταμέτρηση και την αφήνω εδώ να υπάρχει. Τα νούμερα αφορούν πρωτίστως τα 47 βιβλία της "βιβλιοθήκης του Disney" και ύστερα σε ένα μικρό βαθμό ό,τι μπόρεσα να τσεκάρω απο το inducks.

 

Aν και η καταμέτρηση των ιστοριών των τόμων της βιβλιοθήκης έγιναν με σχετική ευκολία, εν τούτοις ανθρώπινο είναι μπορεί να μού ξέφυγε κάτι. Στον αριθμό των ιστοριών δεν καταμέτρησα ιστορίες που εμφανίζονται δύο φορές όπως και δεν καταμέτρησα και τις μονοσέλιδες ιστορίες.

 

Επίσης δεν θα ασχοληθούμε με λεπτομέρειες αν ο Μπαρκς την έγραψε εξ ολοκλήρου, ή με άλλον ή την έκανε rewrite. Και στις τρεις περιπτώσεις χρεώνω την δημιουργία στον Μπαρκς.

 

 

Η "μεγάλη βιβλιοθήκη Disney" (47 τόμοι) περιλαμβάνει ιστορίες του Καρλ Μπαρκς οι οποίες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:

1) Ιστορίες που έγραψε και σχεδίασε μαζί: 456

Τι υπολείπεται: Τίποτα. Ό,τι ιστορία έγραψε και σχεδίασε ο Μπαρκς μαζί (δηλ σε ζεύγος), όλες περιλαμβάνονται στην Βιβλιοθήκη Disney.

Δεν καταμέτρησα τα εικονογραφημένα αφήγημα η Άμμος του Χρόνου, Χριστουγεννιάτικη ιστορία και ο Βασιλιάς της Λεμονάδας γιατί δεν είναι ιστορίες κόμικ.

 

 

2) Ιστορίες σε σχέδιο χωρίς σενάριο του Μπαρκς: 41

Τι υπολείπεται: Στη Βιβλιοθήκη περιέχονται όλες οι ιστορίες που σχεδίασε ο Μπαρκς (με ή χωρίς να έχει γράψει το σενάριο).

 

 

3) Ιστορίες σε σενάριο του Μπαρκς χωρίς να τις έχει σχεδιάσει: 36

Τι υπολείπεται: Απο μια  ματιά που έριξα στο inducks, μένουν άλλες 4 (τις αναφέρω παρακάτω). Δεν κάνω λόγο για μονοσέλιδες (στριπς) αλλά για ιστορίες (2σελιδες και ανω). Εκτός απο τις ιστορίες που δεν συμπεριλαμβάνονται ούτε στην ιταλική συλλογή (αφού σύμφωνα με το wiki komix η συλλογή εκδόθηκε το 2008 αλλά την περίοδο 2010-14 κυκλοφόρησαν επιπλέον ιστορίες), παρατήρησα ότι υπάρχουν και πολλές ανολοκλήρωτες και επαναχρησιμοποιούμενες ιστορίες οπότε αυτές δεν τις καταμετράμε.

 

 

Σύνολο ιστοριών Βιβλιοθήκης = 533 (επαναλαμβάνω δεν καταμετρώ τις μονοσέλιδες)

 

 

Απο το komix wiki αντλούμε άλλες 14 ιστορίες (όλες μόνο σε κάποιο σενάριο ή ιδέα του Μπαρκς). Οι 12 είναι τα αρχικά στριπ σε plot του Μπαρκς (όπου οι 11 συμπεριλήφθησαν στον τελευταίο τόμο που δεν κυκλοφόρησε στην Ελλάδα αλλά δεν γνωρίζω γιατί δεν δημοσιεύτηκε το πρώτο στριπ), ενώ οι άλλες 2 (είναι οι δύο τελευταίες στη λίστα) κυκλοφόρησαν μετά απο την ιταλική έκδοση (γι'αυτό και δεν συμπεριλαμβάνονται και στη Βιβλιοθήκη).

 

Kάνοντας και μια αναζήτηση στο διαδίκτυο για ιστορίες του Γίππες (με το σκεπτικό ότι έχει κάνει remake σχεδόν όλες τις ιστορίες που άλλοι σχεδίασαν για τον Μπαρκς) για την περίοδο 2010-2014, βρήκα άλλες εφτά (4 μονοσέλιδες, 2 τετρασέλιδες και 1 δεκασέλιδη) καθώς και μία μονοσέλιδη W DD 36-06 (σεν Μπαρκς, σχεδ Στρομπλ) η οποία δεν καταλαβαίνω γιατί δεν δημοσιεύτηκε στην  Βιβλιοθήκη.

 

Ο αριθμός των ιστοριών που φαίνεται λοιπόν να υπολείπεται απο την Βιβλιοθήκη μάλλον είναι 22 εκ των οποίων οι 18 ιστορίες είναι μονοσέλιδες ή στριπς (όπου οι 12 εξ αυτών είναι τα στριπ με τον Ντόναλντ σε σχέδιο Ταλιαφέρο). Απο αυτές, στην Ελλάδα δεν έχουν δημοσιευτεί μόνο οι μονοσέλιδες, ενώ οι άλλες (οι οποίες είναι ιστορίες κυρίως με τον Κύρο και καμία με τους μικρούς εξερευνητές) προς το παρόν μόνο στο Κομιξ Β'περιόδου. Συγκεκριμένα δεν έχουν δημοσιευτεί στην Βιβλιοθήκη άλλες 4 ημιτελείς ιστορίες και αυτές είναι οι: D 2010-073, D 2010-007, D 2012-165 και D 2012-094.

 

Άρα μάλλον το σύνολο των ιστοριών του Μπαρκς (χωρίς τις μονοσέλιδες ) είναι 533+4 =  537 ιστορίες. Αν μάλιστα δεν θεωρούμε ως έργα του αυτά που μόνο σχεδίασε τότε 537-41= 496 ιστορίες.

 

Άν πάλι θέλουμε να καταμετρήσουμε μόνο τις ιστορίες των οποίων τα σενάριά τους γράφτηκαν εξ ολοκλήρου απο τον Μπαρκς τότε έχουμε 473 ιστορίες (αφού οι 23 γράφτηκαν εν μέρει απο τον Μπαρκς). Γιατί εδώ που τα λέμε η Άμμος του Χρόνου, το Μεταλλαγμένο Ποντίκι και η Απαγωγή της Δεκάρας (ιστορίες του τελευταίου τόμου), λίγο Μπαρκς περιέχουν. Ακόμα και η (ωραία) ιστορία Κάπου στο Πουθενά, έχει δημιουργηθεί σε μεγάλο βαθμό απο τον Λάστιγκ. Όσο αφορά την ιστορία Το Χρυσό Στέμμα, θεωρώ ότι δεν είναι ούτε λίγο ιστορία του Μπαρκς (και πώς μπορεί άλλωστε απλά και μόνο με ένα σχέδιο; ). Την συγκεκριμένη ιστορία δεν την έχω καταμετρήσει στον αριθμό των ιστοριών του Μπαρκς.

 

Απο τα στατιστικά των τριών πιο πάνω κατηγοριών, η πιο επισφαλής στατιστική είναι σίγουρα η τρίτη (αυτή δηλαδή που υπολογίζουμε ποιός έγραψε το σενάριο) διότι εκεί παρατηρείται η μεγαλύτερη σύγχυση όσο αφορά τον αριθμό που έγραψε ο Μπαρκς ολοκληρωτικά ή εν μέρη. Οι υπόλοιπες όμως δύο κατηγορίες συμπεριλαμβάνονται στο σύνολό τους στη Βιβλιοθήκη.

 

 

Όσο αφορά τις πρώτες-τελευταίες ιστορίες του Μπαρκς:

 

- Το πρώτο του plot * και κατ' επέκταση η πρώτη του ενασχόληση στα κόμιξ είναι στην μονοσέλιδη Α Ηole in One. Δημοσιεύτηκε το Μάιο του 1938. Τότε ο Μπαρκς δούλευε ακόμα ως ανιμέητορ και δεν είχε ενταχθεί "επίσημα" στον χώρο των κόμικς. Ως πρώτη του ιστορία επίσημα στον χώρο των κόμικς είναι η ιστορία Ο Πλούτο Σώζει το Πλοίο της οποίας έγραψε εν μέρη το σενάριο. Δημιουργήθηκε το 1942.

-Πρώτη ιστορία με το πρώτο του σχέδιο είναι το Χρυσάφι του Πειρατή. Την σχεδίασε (αν και όχι εξ' ολοκλήρου) το 1942.

-Πρώτο του σχέδιο ως κομίστας: Το Ονειρεμένο Περιβόλι.

-Πρώτη ιστορία που έγραψε εξ ολοκλήρου ως κομίστας: Το Τυχερό Λαγοπόδαρο. Είναι επίσης η πρώτη του ιστορία - ζεύγος καθώς και η πρώτη δική του δεκασέλιδη. Άρχισε να την δημιουργεί τoν  Δεκέμβριο του 1942.

-Τελευταία ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Μπαρκς ήταν  Ο Βασιλιάς των Γελαδάρηδων. Την δημιούργησε τον Μάιο 1966. Είναι και το τελευταίο σχέδιό του στην ενεργό δράση.

-Πριν συνταξιοδοτηθεί έγραψε ένα ακόμα σενάριο, την ιστορία Βασιλιάς Σκρουτζ ο Α' τον Ιούνιο του 1966. Είναι η τελευταία του ιστορία (σενάριο) πριν αποσυρθεί επίσημα απο το επάγγελμά του.
-Το τελευταίο σχέδιό του (γενικά) η Ατρόμητη  και Ριψοκίνδυνη. Την σχεδίασε τον Ιούνιο του 1968.

-Το τελευταίο σενάριό του ή ιδεά του (αν και όχι εξ' ολοκλήρου) φαίνεται να είναι το Κάπου στο Πουθενά που μάλλον το έγραψε το 1997. To σενάριο "η Ιστορία Επαναλαμβάνεται" είναι το τελευταίο που έγραψε εξ'ολοκλήρου.

 

 

Αυτό που με χαλάει στους 4 τελευταίους τόμους είναι ότι δεν συμπεριλαμβάνονται οι ιστορίες με τον Ράιτ και τον Στρόμπλ. Νομίζω θα ήταν πολύ καλό να έχουμε στη διάθεσή μας τα σχέδιά τους. Τέλος δεν ξέρω κατα πόσο αξιόπιστη είναι η στατιστική του inducks· ενώ έχω στην κατοχή μου τον τόμο του Γκότφρεντσον " Στην Κοιλάδα του Θανάτου", στην κατηγορία: " Completeness by creator-Floyd Gottfredson" μού βγάζει.. 0%!

 

Τέλος να πω κι εγώ τα (συνηθισμένα πλέον για όσους ασχολήθηκαν) συγχαρητήριά μου για την komix wiki. Τα μόνο ψήγματα που παρατήρησα ήταν 2-3 μικρά λάθη (πχ ενώ ο Μπαρκς είχε γράψει το σενάριο, γραφόταν ένα ερωτηματικό). Εξαιρετική δουλειά πάντως.

 

 

* https://disneycomicsreviews.blogspot.com/2016/02/review-hole-in-one.html

Επεξεργασία Αυγούστου 9, 2023 από lovcom

[ΚΟΜΙΞ]

On 30/7/2022 στο 12:55 ΠΜ, lovcom είπε:

Τέλος να πω κι εγώ τα (συνηθισμένα πλέον για όσους ασχολήθηκαν) συγχαρητήριά μου για την komix wiki. Τα μόνο ψήγματα που παρατήρησα ήταν 2-3 μικρά λάθη (πχ ενώ ο Μπαρκς είχε γράψει το σενάριο, γραφόταν ένα ερωτηματικό). Εξαιρετική δουλειά πάντως.

Σε ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια @ lovcom Η σελίδα με τον κατάλογο των τόμων του Μπαρκς είναι του @ Monkey D. Luffy . Έχει όντως κάνει εξαιρετική δουλειά. Το λήμμα και το άρθρο για την ιστορία Ο πλούτο σώζει το Πλοίο είναι του @ alexoni97 .

 

On 30/7/2022 στο 12:55 ΠΜ, lovcom είπε:

Στον κατάλογο όμως της komix wiki, ενώ αναφέρονται 12 στριπ πριν το "Ο Πλούτο σώζει το Πλοίο" με το script να το υπογράφει σύμφωνα με το inducks ο Μπαρκς,

Να σε βοηθήσω σε αυτό. Στο άρθρο του ΚΟΜΙΞ 281 αναφέρεται ότι 2 από αυτά τα στριπ είναι όντως ιδέες του Μπαρκς

 

 

Γενικά πολύ ωραία η ανάλυση σου

Επεξεργασία Ιουλίου 30, 2022 από ΚΟΜΙΞ

[lovcom]

Σύμφωνα με το δεύτερο quote του ΚΟΜΙΞ διέκρινα ένα λάθος που έκανα μέσα σε αυτό τον αχταρμά που έγραψα :Ρ Στα στριπ ο Μπαρκς έχει τα plot και όχι τα script.

 

@ ΚΟΜΙΞ Μπορώ να φανταστώ τι δουλειά θα έχετε ρίξει όλοι σας και είναι αξιέπαινο! keep up the good work!

 

 

Επεξεργασία Ιουλίου 29, 2023 από lovcom

[gimli]

Υπάρχει σωστή σειρά ανάγνωσης της σειράς;

Εννοώ είναι καλό να διαβαστεί χρονολογικά ή με την σειρά έκδοσης των τόμων....

Υπάρχει συνέχεια των ιστοριών ή των άρθρων που περιέχονται;

[Rombax]

29 λεπτά πριν, gimli είπε:

Υπάρχει σωστή σειρά ανάγνωσης της σειράς;

Εννοώ είναι καλό να διαβαστεί χρονολογικά ή με την σειρά έκδοσης των τόμων....

Υπάρχει συνέχεια των ιστοριών ή των άρθρων που περιέχονται;

 

Οχι. 

Υπάρχουν μερικές ιστορίες που έχουν αναφορές σε άλλες αλλά αυτό το αναφέρει και στο άρθρο προτού την ιστορία. 

Κατά τα άλλα όλες οι ιστορίες είναι αυτόνομες μεταξύ τους και δεν υπάρχει καμία σειρά. 

[cypavlos]

Υπαρχει σειρα στους τομους Μπαρκς κι αυτο φαινεται στην πλατη. 

 

Αν θες την χρονολογικη σειρα αρχιζεις απο τους 33-43, προχωρας στους 1-32 και καταληγεις στους 44-47. 

 

Οσον αφορα τον ιταλικο τομο 48 (στα ελληνικα πηρε τη θεση του οι Επιγονοι μια εκτος σειρας ελληνικη εκδοση) απο το inducks βλεπουμε οτι εχει αρκετα αρθρα αλλα το κεντρικο ειναι 117 σελιδες. Καποτε προτεινα στην Καθημερινη μεσω μεηλ να το τυπωνει στο Κομιξ τμηματικα. 

Εχει ομως και μερικα στριπ του Ταλιαφερρο με το plot να ειναι του Μπαρκς, ειναι μερος του 5σελιδου αρθρου και ειναι εποχης 1938/39 πριν να αρχισει την γνωστη δημιουργικη καριερα του. 

 

 

[gimli]

Ωραία.. Οπότε μόνος λόγος για να τις διαβάσει κανείς χρονολογικά είναι να τον πιάσει το ocd του...

Θενκς.

[lovcom]

15 hours ago, gimli said:

Υπάρχει σωστή σειρά ανάγνωσης της σειράς;

Εννοώ είναι καλό να διαβαστεί χρονολογικά ή με την σειρά έκδοσης των τόμων....

Υπάρχει συνέχεια των ιστοριών ή των άρθρων που περιέχονται;

Γνώμη μου το πρώτο για να δεις πως εξελλίσσεται ο Μπαρκς.

[germanicus]

16 hours ago, gimli said:

Υπάρχει σωστή σειρά ανάγνωσης της σειράς;

Εννοώ είναι καλό να διαβαστεί χρονολογικά ή με την σειρά έκδοσης των τόμων....

Υπάρχει συνέχεια των ιστοριών ή των άρθρων που περιέχονται;

Χρονολογικά, όπως και να το κάνουμε, στο ξεκίνημα είναι ξεκίνημα. Οι πλέον αγαπημένες ιστορίες γενικώς είναι οι περιπέτειες με τον Σκρουτζ. Αυτές ξεκινάνε το 1947 (τόμος 39). Αλλά και πάλι, δεν είναι η καλύτερη ιστορία του Μπαρκς.  Ξεκίνημα γαρ και αυτή (του είδους "περιπέτειες Σκρουτζ+Ντόναλντ+Ανήψια). Από τη στιγμή που δεν έχουν μια εσωτερική συνέχεια/συνάφεια, μπορείς να διαβάσεις όποια να'ναι. Οπότε καλύτερα να ξεκινήσεις από τις καλύτερες  (οι οποίες είναι εξαιρετικές γενικώς και αορίστως ). Ο πιο απλός τρόπος για αυτό είναι με τη σειρά που βγήκαν οι τόμοι. 

Μια εναλλακτική όμως είναι να τις διαβάσεις με τη σειρά που δημοσιεύτηκαν στο Κόμιξ... Ή ως ιστορία-ιστορία ή αφού το #1 είχε ιστορία του τόμου 42, διάβασε τον 42. Αφού το #2 είχε του τομου 5, διάβασε τον 5. κ.ο.κ. Από αυτό το περιοδικό ήρθε στην Ελλάδα η απίστευτη λατρεια στον Μπαρκς, ας δεχτούμε την σειρά που επέλεξε ο Τερζό να μας τον παρουσιάσει  

 

 

[Manitou]

Συμφωνώ απόλυτα με τον .

Διάβασε τα όπως βγήκαν οι τόμοι ώστε να διαβάσεις πρώτα τις καλές. Αλλιώς όπως τις έβγαλε το ΚΌΜΙΞ ξεκινώντας από το υπέροχο Χαμένοι στις Άνδεις.

[cypavlos]

Δεν υπαρχει καμμια σωστη αναγνωση για κανεναν δημιουργο. 

Με σειρα μπορειτε να διαβασετε μονον τις ιστοριες που ειναι συνεχειες ή παρεμφερεις.

Σε καθε περιπτωση ειναι εντελως υποκειμενικο το θεμα ακομα και για το ιδιο το ατομο. Ο καθενας εχει τα δικα του/της κριτηρια, ειδικα αν δεν εχει ξαναδιαβασει κατι. Εγω δεν ειχα ποτε μου καποια ελληνικα κομικς κι αν τα αποκτουσα θα εψαχνα πληροφοριες τι ιστοριες εχουν, αν ειναι σε συνεχειες ή αυτοτελεις. Απο το πρωτο τευχος θα αρχιζα κι οταν εφτανα μεχρι το τελευταιο τευχος θα εβγαζα καποια πρωτα συμπερασματα.

Επειδη υπαρχουν και οι αναγνωρισμενες αξιες διαχρονικα, οι κλασικοι, σιγουρα με τον Μπαρκς μπορει καποιος να διαβαζει συνεχεια τις ιστοριες του κι απο την αρχη χρονολογικα, κι απο το τελος προς την αρχη, αλλα και με τυχαια επιλογη, οπως τις βρισκουμε στα ελληνικα ντισνευ. Και κουτουρου να παρει καποιος τομους θα περασει καλα. 

[lovcom]

cypavlos με ψιλομπέρδεψε το μήνυμά σου να πω την αλήθεια. Στην αρχή αναφέρεις ότι δεν υπάρχει καμία σωστή ανάγνωση για κανένα δημιουργό ενώ αργότερα λες πως για τις αναγνωρισμένες (απο ποιόν αναγνωρισμένες; ) αξίες μπορεί 1) να διαβαστεί χρονολογικά, 2) απο το τέλος προς την αρχή , 3) ανάκατα; Και συν τοις άλλοις αυτές οι τρεις επιλογές δεν υφίστανται για κάποιον που δεν είναι..αναγνωρισμένος;

 

Anyway για να μη κουράζω κι εγώ ας κάνω πιο σαφή τη γνώμη μου: δεν ξέρω αν ο φίλος που έκανε αυτή την ερώτηση έχει σκοπό να αγοράσει όλους τους τόμους (ή αν ήδη τους έχει αγορασμένους), ή αν είναι  περιστασιακός αναγνώστης και έχει σκοπό επιλεκτικά να διαβάσει κάποιες ιστορίες. Στην πρώτη περίπτωση μιας και σκοπεύει να τα διαβάσει όλα, πάει χρονολογικά για να δει την εξέλιξη του Μπαρκς. Στη δεύτερη περίπτωση δεν μπορώ να του προτείνω ουτε καν να αρχίσει απο τους τόμους του 1950 γιατί και κει βρίσκουμε μέτριες και αδιάφορες ιστορίες. Σε αυτή την περίπτωση εγώ προτείνω ας αγοράσει κάποιον τυχαίο τόμο απο το 1950 και ύστερα και ας πάρει μιά γεύση.

 

Και προφανώς δεν υπάρχει "κανόνας" για το τι θα κάνει κάποιος αφού υπάρχει ελεύθερη βούληση. Εμείς απλά εξετάζουμε τη περίπτωση κάποιου και προτείνουμε - κατα τη γνώμη μας πάντα - ποιά θα είναι η καλύτερη γι'αυτόν επιλογή

Επεξεργασία Αυγούστου 26, 2022 από lovcom

[BarkScarpa]

Απο την ενοτητα creators στο inducks θα δειτε οτι υπαρχουν εκατονταδες δημιουργοι αλλα δεν υπαρχουν απαντα τυπου Μπαρκς για αλλους δημιουργους, αν εξαιρεσεις τον Ροσα και τον Σκαρπα στα ιταλικα. Αναγνωρισμενοι ειναι οι κλασικοι δημιουργοι που ειναι οι παλιοι και πετυχημενοι. Τους μαθαμε κι απο τα Κλασικα Ντισνευ. Η φανταγκραφικ βγαζει τους τομους Disney Masters και επαναφερει παλιους δημιουργους ξεχασμενους αλλα και τους ιταλους που ηταν αγνωστοι στα αγγλοφωνα ντισνευ. Επισης βγαζει και τομους Μπαρκς κι αυτα που γραφονται πιο πανω επαληθευονται απο το οτι δεν εχουν τομους 1-4 γιατι ειναι οι αρχικες ιστοριες του Μπαρκς. Υπαρχει μια φοβια οταν τυπωνονται ιστοριες απο το 1940 και πριν, οτι δεν θα πουλησουν οπως οι αλλοι τομοι. Αυτη η σειρα ειχε κι ενα θεμα στην κυκλοφορια γιατι δεν εβγαιναν τα νουμερα κατα σειρα για αρκετο διαστημα. Τωρα εφτασε στο 26, υπαρχουν περιπου αλλοι τοσοι μεχρι να φτασει η σειρα να τυπωθουν οι πρωτοι 4 δηλ. η τωρινη γενια θα τους αγορασει για τα παιδια και τα εγγονια της!

[jimakoszs97]

1 hour ago, BarkScarpa said:

Τωρα εφτασε στο 26, υπαρχουν περιπου αλλοι τοσοι μεχρι να φτασει η σειρα να τυπωθουν οι πρωτοι 4 δηλ. η τωρινη γενια θα τους αγορασει για τα παιδια και τα εγγονια της!

Όχι, κάπου 30-35 θα είναι όλοι οι τόμοι Barks της Fantagraphics.

The series was launched in late 2011, and will comprise 6,000 plus pages over roughly 30 200- to 240-page volumes when it is finished.

[Manitou]

Καλοί και χρυσοί οι τόμοι της fantagraphics αλλά στην Ελλάδα δεν υπάρχει νόημα να τους προτιμήσει κανείς σε σχέση με τους ελληνικούς τόμους. Μια χαρά είναι η πλήρης εγκυκλοπαίδεια που έχουμε στα ελληνικά. Έχει και άρθρα και αφιερώματα στις ιστορίες και τα πάντα όλα. Οι τόμοι της fantagraphics κοστίζουν περίπου τα πενταπλα χρήματα.

[yorick]

6 min ago , Manitou said:

Καλοί και χρυσοί οι τόμοι της fantagraphics αλλά στην Ελλάδα δεν υπάρχει νόημα να τους προτιμήσει κανείς σε σχέση με τους ελληνικούς τόμους. Μια χαρά είναι η πλήρης εγκυκλοπαίδεια που έχουμε στα ελληνικά. Έχει και άρθρα και αφιερώματα στις ιστορίες και τα πάντα όλα. Οι τόμοι της fantagraphics κοστίζουν περίπου τα πενταπλα χρήματα.

Έχοντας και τις δύο σειρές, η γνώμη μου είναι ότι η σειρά της Fantagraphics είναι σαφώς ανώτερη τόσο στο εκδοτικό κομμάτι (χαρτί, εξώφυλλα, design), όπου δεν υπάρχει καν σύγκριση κατά τη γνώμη μου, όσο και στο restoration και το χρωματισμό που είναι πολύ πιο πιστά στις αυθεντικές εκδόσεις. Στο κομμάτι της γλώσσας προτιμώ πάντα το αυθεντικό (αν γνωρίζω τη γλώσσα φυσικά), αλλά σίγουρα πολλοί θα προτιμήσουν τη μετάφραση στα Ελληνικά. Όσο για την τιμή, υπάρχει, φυσικά, μεγάλη διαφορά.

 

Ο καθένας έχει, βέβαια, τις προτιμήσεις του. Δε θα αποχωριζόμουν καμία από τις δυο εκδόσεις, που βρίσκω πολύ αξιόλογες, αλλά αν έπρεπε να κρατήσω μία, θα ήταν σίγουρα αυτή της Fantagraphics.

[Manitou]

10 λεπτά πριν, yorick είπε:

Έχοντας και τις δύο σειρές, η γνώμη μου είναι ότι η σειρά της Fantagraphics είναι σαφώς ανώτερη τόσο στο εκδοτικό κομμάτι (χαρτί, εξώφυλλα, design), όπου δεν υπάρχει καν σύγκριση κατά τη γνώμη μου, όσο και στο restoration και το χρωματισμό που είναι πολύ πιο πιστά στις αυθεντικές εκδόσεις. Στο κομμάτι της γλώσσας προτιμώ πάντα το αυθεντικό (αν γνωρίζω τη γλώσσα φυσικά), αλλά σίγουρα πολλοί θα προτιμήσουν τη μετάφραση στα Ελληνικά. Όσο για την τιμή, υπάρχει, φυσικά, μεγάλη διαφορά.

 

Ο καθένας έχει, βέβαια, τις προτιμήσεις του. Δε θα αποχωριζόμουν καμία από τις δυο εκδόσεις, που βρίσκω πολύ αξιόλογες, αλλά αν έπρεπε να κρατήσω μία, θα ήταν σίγουρα αυτή της Fantagraphics.

Εννοείται ότι θα κρατούσες αυτήν. Απλά μιλάμε πάντα με το value for price. Κάθε τόμος της fantagraphics κάνει ένα 30αρι και τους ελληνικούς τόμους τους πήραμε 4 τον ένα. Και ήταν και σκληρότεροι με άρθρα και χωρίς λάθη. Προφανώς σε ποιότητα δεν συγκρίνονται. Και εγώ που έχω τους πρώτους 16 από Τερζόπουλο έχοντας δώσει 20 ευρώ πάλι δεν θα τους άλλαζα. Αν όμως έπρεπε να τους πάρω από την αρχή θα αγόραζα της καθημερινής στα 4.

[lovcom]

3 hours ago, yorick said:

..η σειρά της Fantagraphics..και το χρωματισμό που είναι πολύ πιο πιστά στις αυθεντικές εκδόσεις.

Το συγκεκριμένο δεν μου λέει τίποτα. Είχα δει βίντεο στο yt με τους τόμους της F. και πραγματικά απογοητεύτηκα. Να δίνεις τόσα λεφτά και να έχεις ποιότητα χρωματισμού εποχών που απουσίαζε η ψηφιακή τεχνολογία. Η "φτηνιάρικη" έκδοση της Κ όχι απλά ανώτερη στο θέμα του χρωματισμού αλλά νομίζω δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.Κατα τα άλλα συμφωνώ στα περισσότερα που λες. Στο θέμα της γλώσσας προφανώς το πρωτότυπο είναι το καλύτερο αλλά αν θες να τα απολαύσεις πρέπει να χεις δυνατή γνώση των γλωσσικών ιδιωματισμών της εποχής. Νομίζω λίγοι είναι αυτοί που έχουν. Πέραν τούτου οι τόμοι βέβαια της F κουκλιά σκέτα αλλά εγώ ούτε καν θα μπαινα στη διαδικασία επιλογής.

 

Προς το παρόν ολοκληρώνω και τον 11 τόμο πριν μπω στη πρώτη σειρά του 1950 (τα έχω αρχίσει χρονολογικά) και δεν μετανιώνω καθόλου για την αγορά που έκανα. Βρήκα ωραίες ιστορίες αλλά βρήκα και αρκετά μέτριες. Δεν θα ήθελα όμως για όλα αυτά να έχω δώσει κάποιο πολύ μεγάλο ποσό. Θα το ξαναπώ πως αν η Κ τα είχε σε μαλακό εξώφυλλο και έδινε λίιιιγο παραπάνω βάρος στο χρωματισμό και στο χαρτί, θα ήταν απλά τέλειο. Αλλά και πάλι με λίγο παραπάνω απο 100€ που έδωσα για να αποκτήσω την σχεδόν πλήρη συλλογή του Μπαρκς, δεν μπορώ να αισθάνομαι ότι θέλω κάτι επιπλέον.

Επεξεργασία Αυγούστου 28, 2022 από lovcom

[lovcom]

 Έφτασε λοιπόν η στιγμή που κι εγώ επιτέλους τελείωσα τα άπαντα του Μπαρκς. Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα αφού αφενός δεν μπορώ να τα απολαύσω όπως τα απολάμβανα μικρός αφετέρου βέβαια μπόρεσα να τα δω και με μία πιο κριτική ματιά. Ο σχολιασμός μου θα έχει κάποια spoilers αλλά επειδή φαντάζομαι όλοι θα έχετε διαβάσει τις ιστορίες, δεν θα μπω σε κόπο να κρύψω κάτι.

 

Άρχισα το έργο του Μπαρκς με τη σειρά δημοσίευσης των ιστοριών ώστε να βλέπω στην πορεία πώς εξελισσόταν. Δεν είχα σκοπό να το κρίνω αυστηρά και το προσέγγισα με χαλαρή διάθεση.

 

Οι πρώτοι τόμοι θύμιζαν αρκετά τα παλιά καρτούν κάτι που μου άρεσε. Αν και πρώιμο ( ; ) σχέδιο εμένα εξαρχής μου άρεσε πολύ. (έβαλα το ερωτηματικό αφού θαρρώ πως ο Μπαρκς ήδη είχε εξασκήσει τη γραμμή του δουλεύοντας ως ανιμέητορ). Επίσης αναθεώρησα λίγο μια αρνητική εικόνα που είχα στο μυαλό μου για τις περιπέτειες με τον Ντόναλντ. Αρκετές απο αυτές τις ευχαριστήθηκα.

 

Φυσικά προχωρώντας προς την ώριμη περίοδό του, οι περιπέτειες με τον Σκρούτζ ήταν (αρκετές απο αυτές) απλά καταπληκτικές. Παρόλα αυτά ο χαρακτήρας ως γνωστόν δεν είχε πάντα τον χαρακτήρα που ξέρουμε. Ξεκίνησε ως ένας στριφνός γέρος στην - απολαυστική όμως -πρώτη του ιστορία ,ύστερα τον είδαμε σε ιστορίες που ήταν ένας απλός κομπάρσος, μέχρι που ο Μπαρκς τον χαντακώνει στην πιο απεχθή μορφή του στην ιστορία “Η μαγική κλεψύδρα”. Η ιστορία είχε κάποιες ωραίες ιδέες και περιβάλλοντα στη μέση ανατολή αλλά δυστυχώς χαντακώθηκε απο τον άθλιο χαρακτήρα που είχε δώσει στον Σκρουτζ. Στην πορεία απο τότε που αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο – και σχεδόν για ολόκληρο το έργο του – θα πάρει την μορφή που όλοι ξέρουμε, αυτή του τσιγγούνη με αστείο τρόπο, γκρινιάρη, περιπετειώδη αλλά και “μπουνταλά” Σκρουτζ.

 

Κάνοντας εδώ μιά παρένθεση, να εκφράσω το παράπονό μου για την σχεδόν παντελή έλλειψη συναισθήματος στο έργο του Μπαρκς. Οι στιγμές που κάποιος εξέφραζε συναισθήματα για τον άλλον ουσιαστικά ήταν ανύπαρκτες. Μια στάση φιλίας, ενδιαφέροντος ή στιγμές συγκίνησης, δεν θα τις βρεις σχεδόν ποτέ. Εξαίρεση ο χαρακτήρας των τριών ανηψιών (τους θεωρώ ένα χαρακτήρα) όπου απολαυστικά παρατηρούσαμε την αγάπη που έδειχναν για τον θείο τους τον Ντόναλντ. Ήταν εκεί για αυτόν πριν απο αυτόν, έτοιμοι να τον προστατεύσουν και να τον βοηθήσουν σε οποιαδήποτε στιγμή και με οποιοδήποτε κόστος δικό τους. Σας παραπέμπω στο πολύ ωραίο άρθρο της ιστορίας “Ο Ντόναλντ Μαχαραγιάς”. Τα τρία ανηψάκια αν και επισκιάζονται απο τον Ντόναλντ και τον Σκρούτζ, οι περιπέτειες χωρίς αυτά θα ήταν τελείως διαφορετικές. Ο συγκερασμός της παιδικής τους αγαθότητας και αυθορμητισμού με την ωριμότητα του πνεύματός τους, ήταν απλά απολαυστικός. Τα τρία ανηψάκια είναι και ο αγαπημένος μου χαρακτήρας απο τα κόμιξ του ντίσνευ γενικά.

 

Επιστρέφοντας στους χαρακτήρες, ο Μπαρκς θεωρώ ότι χειρίστηκε επίσης πολύ καλά τον χαρακτήρα του Ντόναλντ. Πότε τον παρουσίαζε σαν ατζαμή, φωνακλά, πότε σαν δεξιοτέχνη. Οι ιστορίες με την πτυχή του δεξιοτέχνη ήταν απλά απολαυστικές. Μόνο παράπονο έχω στις αρχικές ιστορίες όπου ο Ντόναλντ φερόταν ουσιαστικά σαν κάφρος αφού στον ανταγωνισμό με τα ανήψια του φαινόταν ότι τα μισούσε. Φερόταν ανώριμα και άτιμα αλλά έβρισκε το δάσκαλό του απο τα καταπληκτικά ανηψάκια. Ευτυχώς αυτές οι ιστορίες δεν ήταν πολλές. Και βέβαια δεν εννοώ ότι ήταν κακές οι ιστορίες που ο Ντόναλντ ανταγωνιζόταν τα ανηψάκια (ή και το αντίθετο). Μια απο τις καλύτερες ιστορίες αυτού του στυλ είναι και η αγαπημένη σουρεάλ ιστορία Το Σιδηρόφρακτο Παπί.

 

Για τους δευτερεύοντες χαρακτήρες δεν θα πω πολλά: ο Κύρος μια απο τις καλύτερες δημιουργίες του Μπαρκς, συμπαθέστατος χαρακτήρας, εν τούτοις όμως οι ιστορίες του σε γενικές γραμμές δεν μου άρεσαν. Η Νταίζη και ο Γκαστόνε απλά απεχθείς. Όσο αφορά τον δεύτερο, άθλιες μού φαίνονταν πολλές ιστορίες του αφού ούτε λίγο ούτε πολύ είχε τις δυνάμεις ενός… υπερήρωα (βλέπε τις ιστορίες όπου γίνεται σεισμός και ανακατεύονται οι λαχνοί και κερδίζει, ξεσπάει τυφώνας και μεταφέρει ένα σπίτι απο μια κορυφή βουνού στην άλλη…. καθώς και σκισμένα κομματάκια γράμματος, ενώνονται στο νερό ώστε ο Γκαστόνε να μπορεί να τα διαβάσει…) ! Παιδιάστικες υπερβολές όπου κατα τη γνώμη μου θα έπρεπε να χαν μετριαστεί.

 

Κλείνοντας το κεφάλαιο περι χαρακτήρων, όσο αφορά τον χαρακτήρα του Σκρούτζ, ειδική μνεία κάνω στην καταπληκτική ιστορία “Βόρεια του Γιούκον”. Εδώ ουσιαστικά όχι μόνο βλέπουμε έναν ολοκληρωμένο Σκρούτζ, αλλά βλέπουμε και πτυχές του που δεν είδαμε ποτέ σε ολόκληρο το έργο του. Σε αυτή την ιστορία αποκτά την καλύτερη μορφή του χαρακτήρα του. Έναν Σκρουτζ πανέξυπνο, ευαίσθητο, με μεγάλη καρδιά αλλά και στιβαρό χαρακτήρα. Αν δεν απατώμαι πρόκειται για την μοναδική φορά σε όλες τις περιπέτειες που βλέπουμε τέτοιον Σκρουτζ. Η σκηνή που αποφασίζει μεταξύ της επιταγής και της διάσωσης του σκύλου, μάλλον πρόκειται για την πιο δυνατή σκηνή απο όλες τις ιστορίες. Κρίμα που δεν είδαμε κάποια αντίστοιχη σκηνή με τα ανήψια του Σκρούτζ. Σκηνή τέτοιου επιπέδου φόρτισης είναι η πρώτη και η τελευταία που θα δούμε σε έργο του Μπαρκς. Όσο αφορά τον χαρακτήρα που του έδωσε αργότερα στα φυσιολατρικά του σενάρια με τους μικρούς εξερευνητές, απέχει όχι μόνο απο τον χαρακτήρα της ιστορίας που περιγράψαμε αλλά και απο τον χαρακτήρα που τον είχαμε συνηθίσει στις τόσες ιστορίες του.

 

Οι καλύτερες ιστορίες ήταν όπως έχουν πει και άλλοι απο το 1950 και μετά. Αυτό βέβαια σε γενικές γραμμές μιάς και ακόμα και αυτή την περίοδο θα βρούμε κακές ιστορίες. Για παράδειγμα στον τόμο “Η μυστηριώδης Νήσος” περιλαμβάνονται κατα τη γνώμη μου κάποιες απο τις χειρότερες ιστορίες του Μπαρκς. Εξαίρεση φυσικά Ο Λεμός με το Μενταγιόν και οι Υποσχέσεις. Σωστά επίσης ειπώθηκε πως στη λευκή σειρά παρατηρείται πτώση. Ειδικά στο μεγαλύτερο μέρος όπου βλέπουμε ιστορίες του στυλ ημερολογίου της Νταίζη, ή ιστορίες με το αγρόκτημα της γιαγιάς Ντακ, ήταν απλά απάλευτες. Δεν ήταν βέβαια μόνο αυτές οι κακές ιστορίες (όπου οι συγκεκριμένες δεν είχαν και σεναριογράφο τον Μπαρκς), αλλά και αρκετές άλλες ιστορίες ήταν κατα τη γνώμη μου κακές: Ριπ Βαν Ντόναλντ, Επιστροφή στο Πίζεν Μπλαφ, Το Σπήλαιο των Ανέμων, Θέλετε να αγοράσετε ένα Νησί (ο τόμος στον οποίο δημοσιεύτηκε η ιστορία είναι απο τους χειρότερους επίσης), Μυθικό Μυστήριο αλλά και αρκετές άλλες. Παιδαριώδεις ιστορίες όπου το μόνο που κατάφερναν ήταν να δυσχαιρένουν την ανάγνωση της σειράς. Ειδικά αυτή η ιστορία Επιστροφή στο Πίζεν Μπλαφ, πρέπει να διεκδικεί τον τίτλο της χειρότερης ντίσνευ – ιστορίας που έχω διαβάσει ποτέ. Ήταν σα να διάβαζα μια ιστορία “μίκυ μάους” του σωρού. Δηλαδή πραγματικά απορώ πώς γράφτηκε αυτό το πράμα; Μα να μετακινούνται απο τον αέρα...κτίρια; Και κάθε μέρα να αλλάζουν θέση με τον ...ίδιο τρόπο;

 

Πέρα απο τις κακές ιστορίες, στη λευκή σειρά υπήρχαν και ιστορίες οι οποίες είχαν καλές ιδέες αλλά μάλλον αναπτύχθηκαν κάπως βιαστικά όπως η Πηγή της Νιότης (δεν μου ρχονται τώρα άλλες στο μυαλό). Πάντως ενώ σε γενικές γραμμές η λευκή σειρά ήταν απογοήτευση, μεγάλη έκπληξη προκάλεσε ο τόμος “Το Φάντασμα της Μητρόπολης”. Πέρα απο την ομώνυμη ιστορία, η οποία δεν ήταν κακή αλλά το όλο background το βρήκα τελείως αταίριαστο για το σύμπαν της Λιμνούπολης, είχε μέσα εξαιρετικές ιστορίες. Ήταν λες και ο Μπαρκς εκείνη την περίοδο είχε πάρει τα πάνω του! Τι να πούμε τώρα· Ο Μακ Ντακ της Αραβίας, Βάλτος χωρίς Γυρισμό, Βόρεια του Γιούκον, Το Μυστήριο των Χαμένων Μετοχών· όλες τους εξαιρετικές! (παρεμπιπτόντως πώς γίνεται η διμοιρία των μικρων εξερευνητων της Αραβίας και του Βορείου Πόλου να έχουν τον ίδιο αριθμό; 6 – 2 – 6 ; ). Καθώς τις διάβαζα με είχαν απορροφήσει και ένιωθα ότι έβλεπα ταινία. Χαρακτηριστικό επίσης σε αυτές τις ιστορίες (κάτι που δεν το ξανάδαμε) είναι το σκηνοθετικό τέχνασμα το πρώτο καρέ να δείχνει σκηνή απο την περιπέτεια. Όσο αφορά τις καλύτερες ιστορίες μαζεμένες σε ένα τόμο, πρόκειται μάλλον για τον καλύτερο τόμο ολόκληρης της σειράς. Αίσθηση πάντως μου κάνει πως το Βόρεια του Γιούκον είναι σχετικά χαμηλά σε ψήφους στο inducks. Συνήθως δεν δίνω μεγάλη σημασία σε ψηφοφορίες αλλά μιας και πρόκειται για ιστορία που είναι “αδελφάκι” με την πρώτη στη λίστα (Επιστροφή στο Κλοντάικ), περίμενα κάτι παραπάνω. Στις δύο αυτές ιστορίες βλέπουμε μια καρδιακή πλευρά του Σκρουτζ.

 

Ο επόμενος τόμος μάς γυρίζει πάλι στην κατήφεια με χαμηλού επιπέδου ιστορίες. Κατα τη γνώμη μου ξεχωρίζει η ιστορία: Ο Θησαυρός του Μάρκο Πόλο. Μια ιστορία που έχει ένα ύφος επίσης μάλλον μοναδικό. Εμένα μου θύμισε και λίγο “τεντεν”. Στην δική μου λίστα με τα αγαπημένα έργα του Μπαρκς, αυτή είναι και η τελευταία του ιστορία - ζευγάρι. Όσο αφορά τους τόμους που δεν έχουν σχεδιαστεί απο τον Μπαρκς, δεν τους αγόρασα. Πολλές απο αυτές τις ιστορίες τις είχα διαβάσει απο το ΚΟΜΙΞ και νομίζω είναι “άστα να πάνε”. Οπότε δεν θεωρώ ότι έχασα κάτι που δεν τους αγόρασα.

 

Τώρα μιας και έχω μια ολοκληρωμένη – τουλάχιστον απο πλευράς ανάγνωσης – γνώμη για το έργο του Μπαρκς, θα ήθελα να προβώ και σε συγκρίσεις και με άλλους δημιουργούς για να φανούν περισσότερο τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του στοιχεία.

 

Μπαρκς vs άλλοι δημιουργοί.

 

Ναι το ξέρω είναι ένα χιλιοειπωμένο θέμα και δεν θα ήθελα να κουράσω. Θέλω όμως να αρχίσω με κάτι που το θεωρούσα αρνητικό ανέκαθεν στο έργο του Μπαρκς.

 

Η εντύπωση που είχα σχηματίσει στο παρελθόν ότι ο Μπαρκς δεν έχει συνέπεια στο σύμπαν του, με την ολοκλήρωση των απάντων του, επιβεβαιώθηκε. Πάντα πίστευα πως δεν “ενδιαφερόταν” τόσο για τους χαρακτήρες ή γενικά για τη σταθερότητα του σύμπαντος που δημιούργησε αλλά κυρίως για να δημιουργήσει χιούμορ. Βέβαια θα μου πείτε πως αυτό ήταν κυρίως ο αυτοσκοπός. Δεν θα διαφωνήσω αλλά απο τη στιγμή που δημιουργείς ένα δικό σου σύμπαν και το συντηρείς για πάνω απο δύο δεκαετίες, θα ήθελα να υφίσταται μια συνέπεια. Δεν είδαμε ποτέ ο Μπαρκς να ξεκαθαρίζει ρητά τις σχέσεις μεταξύ των ηρώων του κάτι που έκανε ο Ρόσα με το γενεαλογικό του δέντρο. Δεν είδαμε ιστορίες του Μπαρκς που να συνδέονται η μία με την άλλη, να συνδέονται πρόσωπα και καταστάσεις κάτι το οποίο σαφέστατα έκανε ο Ρόσα. Ο Μπαρκς αναφέραμε ότι δεν είχε καθόλου συναίσθημα στους χαρακτήρες του. Στον Ρόσα αυτό ήταν διάχυτο και αυτό λάτρεψα σε αυτόν. Θεωρώ πως πολλοί θα δέθηκαν με τον κόσμο του Μπαρκς μόνο μέσω του Ρόσα γιατί τους άρεσε αυτή η συνοχή που χαρακτήριζε το σύμπαν του.

 

Να κάνω λόγο και για δύο ιστορίες του Ρομάνο Σκάρπα. Το Πνεύμα των Χριστουγέννων και ο Ιπτάμενος Σκωτσέζος. Ιστορίες με έναν συγκινητικό Σκρούτζ αλλά και με τους ίδιους τους Μουργόλυκους ( ! ) όπου δεν θα δούμε τέτοιου στυλ στο έργο του Μπαρκς. Δεν βλέπουμε τον Σκρουτζ να κάνει (κρυφά ! ) αγαθοεργίες, και τους μουργόλυκους να συμπονούν φτωχούς ανθρώπους!

 

Επίσης θαρρείς πως ήταν και κάποιες φορές που ο Μπαρκς ξέχναγε για ποιόν έγραφε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σκηνή σε μια ιστορία όπου ο Σκρούτζ παραδεχόταν ότι δεν ήξερε απο....αρχαιολογία!

 

Ποιός; Ο Σκρούτζ! Ο “Ιντιάνα Τζόουνς” των κόμικς που μας ταξίδεψε σε τόσους πολιτισμούς!

 

Στον Μπαρκς παρατηρούσαμε επίσης “αδιαφορία” ακόμα και στο να προσδιορίσει τις ηλικίες. Στις λίγες ιστορίες που διαδραματίζονται στα νεανικά του χρόνια και βλέπουμε να διατηρεί ακόμα την ίδια γέρικη εμφάνιση όπως πχ στην ιστορία Επιστροφή στο Πίζαν Μπλαφ (δεν ξέρω αν σας έχω μιλήσει για αυτή την ιστοριάρα) ο Σκρουτζ ενώ θεωρητικά είναι νέος, έχει την ίδια εμφάνιση με το παρόν!

Εκεί όμως που θεωρώ ότι ο Μπαρκς “άλλαξε τα φώτα” σε κάποιον “χαρακτήρα” ήταν στην Λιμνούπολη. Πότε την βλέπουμε να είναι μια αμερικανική απλή επαρχιωτική πόλη, πότε μεγαλούπολη, πότε θυμίζει γαλλική εξοχή, πότε φουτουριστική πόλη, πότε αμερικανικό νότο με ποτάμι να περνάει έξω απο το σπίτι του Ντόναλντ...

Πολλοί θεωρούν τον Μπαρκς κορυφή. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Θεωρώ ότι ήταν πρωτοπόρος. Θεωρώ ότι δούλεψε πολύ. Θεωρώ ότι όντως ήταν ταλέντο. Δεν τα αμφισβητώ. Αλλά σαν τον Ρόσα δεν είναι! Τα σενάριά του (κάποια τουλάχιστον απο αυτά) ήταν πραγματικά κινηματογραφικά και απολαυστικότατα. Μοναδική μου ένσταση στο έργο του Ρόσα είναι η βαθιά του υπερβολή. Δυστυχώς ο αέρας “super-hero comics” είναι διάχυτος στα έργα του. Είναι και ένας λόγος που με κούρασε ο Βίος και η Πολιτεία (έχω γράψει και την κριτική μου στο σχετικό θέμα). Βέβαια και στον Μπαρκς υπήρχε υπερβολή (βλ κυρίως τις ιστορίες με τον Γκαστόνε) αλλά αυτό ήταν για να βγάλει απλά γέλιο (άλλο αν το έβρισκαν αστείο μόνο παιδιά). Στον Ρόσα έβλεπες έναν Σκρούτζ να σπάει αλυσίδες, να τον τρέμουν τα ζώα της ζούγκλας, η αδελφή του να κυνηγά ολόκληρο στράτευμα..

Σχετικά με το σχέδιο του Μπαρκς, το χαρακτηρίζω πολύ καλό και ταιριαστό. Νομίζω η καλύτερή του φάση ήταν ας πούμε συμβατικά στην ιστορία Χρηματοπηγή. Το σχέδιο του Ρόσα δεμένο και πλούσιο (στην ώριμη φάση του· η πρώιμη γραμμή του δυστυχώς είναι ψιλοαποκρουστική και το αρνητικό είναι ότι έχει γράψει καταπληκτικές ιστορίες με τέτοιο σχέδιο) αλλά επίσης θα αναφέρω και σχεδιαστές που ανέκαθεν μου άρεσαν απο παιδί. Πολλοί θεωρούν ότι μεγαλώσαμε με το σχέδιο του Μπαρκς αλλά νομίζω πως αν με κάποιο σχέδιο είμαστε εξοικειωμένοι αυτό είναι το σχέδιο ιταλών δημιουργών διότι δημοσιευόταν σε περισσότερα περιοδικά (κλασικά, μικυ μάους, μεγάλο μίκυ, αλμανάκο κτλ). Προσωπικά η αγαπημένη μου γραμμή είναι αυτή του Τζιοβάνι Μπατίστα Κάρπι και απο κοντά ακολουθούν ο Μάσιμο Ντε Βίτα και ο Καβατσάνο.

 

Κριτική της σειράς

Έχουν ειπωθεί τόσα για την υλική ποιότητα της Βιβλιοθήκης που δεν θα ήθελα να γράφω κι εγώ τα ίδια και τα ίδια. Το μόνο που ήθελα να πω είναι το εξής: ύστερα απο καιρό έβγαλα απο την βιβλιοθήκη μου τον 4ο τόμο της σειράς εκδόσεων Τερζόπουλου και έκανα τη σύγκριση με αυτόν της Κ. Πραγματικά σας λέω ένιωσα πως ο τόμος του Τερζόπουλου ήταν φάση overkill σε σύγκριση με την ποιότητα τόμων που διάβαζα αυτούς τους μήνες. Τέτοιο χαρτί πολυτελείας για ένα τέτοιο απλό ανάγνωσμα (δεν το λέω υποτιμητικά) πραγματικά είναι κάτι το υπερβολικό. Η ποιότητα της Κ. επαρκέστατη, μόνο λίγο το χρωματάκι να πρόσεχε σε κάποιες ιστορίες. Κατα τα άλλα μία χαρά.

Τα άρθρα της πέρα απο κάποιες εξαιρέσεις δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν. Ίσως βέβαια να οφείλεται στο ότι δεν με ενδιέφεραν και τόσο. Εκεί όμως που “εξοργιζόμουν” ήταν στα καραμπινάτα spoilers που έκανε! Θυμάμαι σε κάποιες ιστορίες, ήδη απο τα εισαγωγικά άρθρα παρουσιάζονταν καρέ απο την ιστορία όπου μαρτυρούσαν την εξέλιξή της (βλέπε άρθρα για τις ιστορίες Χαβάη, Τσιμπόλα και Χρυσόμαλο Δέρας)! Για να μην πω για το ιστορικό όπου συνήθως σου μαρτυρούσε το τέλος της ιστορίας...Οπότε απο τις αρχικές κιόλας ιστορίες διάβαζα συνήθω πρώτα τις ιστορίες και μετά το ιστορικό. Θα ήθελα επίσης οι ιστορίες ανα τόμο να τοποθετούνται ανα χρονολογική σειρά όπως και στο ιστορικο να αναγράφεται η ημερομηνία δημιουργίας της ιστορίας όπως αναγράφεται και στο inducks. Παρεμπιπτόντως όσο αφορά την ιστορία Το Χρυσάφι του Πειρατή, η Βιβλιοθήκη λέει ότι δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο ενώ το inducks τον Αύγουστο. Ξέρουμε τι απο τα δύο ισχύει;

Η μετάφρασή της μου φάνηκε καλή όπως και η επιμέλειά της αν και (κυρίως στη λευκή σειρά) υπήρχαν ορθογραφικά λαθάκια.

Πάντως τα άρθρα της μου φάνηκαν ανώτερα σε ποιότητα απο το ΚΟΜΙΞ καθώς και επιτέλους καταλάβαμε απο την Βιβλιοθήκη ποιά είναι η “τελευταία” ιστορία του Μπαρκς! Πόσες φορές το είχαμε διαβάσει αυτό στο ΚΟΜΙΞ; Να δείξω και μια εικόνα την οποία είχα βρει πρόσφατα σε ένα τεύχος του ΚΟΜΙΞ σχετικά με μία ακόμα… τελευταία ιστορία του Μπαρκς:

 

Πώς προέκυψε ότι η τελευταία ολοκληρωμένη ιστορία του Μπαρκς είναι η Εξωλέμβια Αναμέτρηση; (KOΜΙΞ #272)

 

 

Σχετικά με στατιστικά στοιχεία για το έργο του Μπαρκς έχω γράψει και σε λίγο προηγούμενο ποστ μου (το οποίο το έχω ενημερώσει). Επιγραμματικά να πω πως με την Βιβλιοθήκη κάποιος εχει στη διάθεσή του τα άπαντα του Μπαρκς ακόμα και αν θεωρητικά δεν συμπεριλαμβάνει κάποια σενάριά του διότι στην Βιβλιοθήκη περιέχοντα όλες οι ιστορίες των οποίων ο Μπαρκς έχει γράψει εξ ολοκλήρου τα σενάρια.

 

Και μιάς και γράφω για τα άπαντα, κάνω φιλική παρατήρηση στο komix wiki να διορθώσει (ή να διευκρινήσει) στη λίστα των έργων του Μπαρκς τα έργα τα οποία γράφονται δύο φορές δηλαδή οι ιστορίες που σχεδιάστηκαν απο διαφορετικούς σχεδιαστές και παρουσιάζονται σαν διαφορετικές ιστορίες όπως πχ Ο Σκουπιδοφάγος Δράκος με τον Δράκο της Βουρκολίμνης (ενώ ουσιαστικά πρόκειται για μία ιστορία). Θα ήταν ωραίο να υπάρχει μια οριστική λίστα με τον αριθμό του έργου του Μπαρκς για σημείο αναφοράς. Και μιάς και ανέφερα το komix wiki (το οποίο ούτε και εγώ θυμάμαι πόσες φορές συμβουλεύτηκα), θα ήθελα – επίσης φιλικά – να τονίζω άλλες δύο αβλεψίες: 1) να διορθώσει κάποια λάθη στο ιστορικό ιστοριών. Κυρίως στη λευκή σειρά ιστορίες αναγράφονται ότι έχουν γραφτεί απο τον Μπαρκς ενώ είναι άλλου συγγραφέα και 2) στο άρθρο της ιστορίας Το Μυστικό του Παλαιού Πύργου στο παρασκήνιο αναγράφεται ότι είναι η μοναδική ιστορία που ο Σκρουτζ κρατάει πιστόλι. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει αφού τον Σκρούτζ τον βλέπουμε να κρατάει πιστόλι και σε άλλες 5 ιστορίες ήτοι: Βάλτος χωρίς Γυρισμό, Ουράνιο Νησί, Μονομαχία Κροίσων (μονοσέλιδη) ,Βασίλισσα των Αγριόσκυλων καθώς και στον Αόρατο Εισβολέα (αν και τη συγκεκριμένη δεν την έγραψε ο Μπαρκς).

 

Κλείνοντας και ζητώ συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο (πάλι έκθεση έγραψα! ) να πω πως την Βιβλιοθήκη την ευχαριστήθηκα και πως δεν μετάνιωσα καθόλου που την αγόρασα και που αφιέρωσα χρόνο για να τη διαβάσω. Ήταν ένα ευχάριστο ταξίδι. Ο Μπαρκς εκτός απο ψυχαγωγία μάς άνοιξε πόρτες προς τον αχανή κόσμο της φαντασίας. Γι’αυτό και υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να μείνει κάποιος μόνο εδώ αλλά να προχωρήσει και σε κάτι καλύτερο.

Και νομίζω πως και ο θείος Καρλ αυτό θα ήθελε για όλους μας.

Επεξεργασία Ιουλίου 29, 2023 από lovcom

[Laz33]

Απολαυστικό το σχόλιό σου @ lovcom .

Συμφωνώ σε αρκετά απ'αυτά που έγραψες, διαφωνώ σε κάποια άλλα.

Καταρχάς είναι δυνατόν να θεωρείς τον Ρόσα μεγαλύτερο ταλέντο απ'τον Μπαρκς;

Ίσα ίσα, εγώ πιστεύω ο Ρόσα ήταν πιο πολύ δουλευταράς παρά ταλέντο.

Έριξε πολύ δουλειά για να κάτσει να συνδέσει τις ιστορίες του Μπαρκς και να προσπαθήσει να "ενοποιήσει" το σύμπαν των παπιών.

Όπως επίσης έριξε δουλειά ώστε να κάνει τα σενάριά του σύνθετα/πολύπλοκα.

Άσχετα αν εμένα με κουράζει αυτή η πολυπλοκότητα.

 

Όσον αφορά το "Φάντασμα της Μητρόπολης" που λες ότι το θεωρείς τον καλύτερο τόμο, εννοείς απ'την άσπρη σειρά ή όλης της σειράς;

Γιατί αν εννοείς όλης της σειράς, θαρρώ είσαι υπερβολικός.

 

Θα μ'ενδιέφερε πάντως να μου πεις τους αγαπημένους σου τόμους, ώστε (αν δεν τους έχω ήδη στη συλλογή μου) να τους έχω υπόψη μου για μελλοντική αγορά 

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 18, 2022 από Laz33

[lovcom]

@ Laz33

Ευχαριστώ ρε συ. Σχετικά με τη σύγκριση των δύο δημιουργών προφανώς είναι και θέμα γούστου. Αν μου δινες δώρο να διαλέξω μεταξύ των απάντων του Μπαρκς ή του Ρόσα, θα διάλεγα του πρώτου κυρίως απο άποψη ποσότητας. Στις 500 ιστορίες του Μπαρκς μού αρέσουν τουλάχιστον οι 100 ενώ στις 90 ιστορίες του Ρόσα μου αρέσουν οι περίπου 20. Οι λίγες όμως αυτές ιστορίες του Ρόσα, απο άποψη ποιότητας, είναι διαμάντι. Ιστορίες όπως Το Ρευστό, Η Αυτού Μεγαλειότης Σκρούτζ Μακ Ντακ, Ο Ασημένιος Δίσκος, Το Χρηματορυχείο, Ο Κλεμένος Χρόνος, Ο Παγκόσμιος Διαλύτης, Μιας Δεκάρας Νιάτα, Ζήτημα Βαρύτητας, Σημασία στη Λεπτομέρεια, Ο Μαύρος Ιππότης και ας πούμε λίγες άλλες, ήταν πραγματικά ευφάνταστες. Δράση, περιπέτεια, χιούμορ και ανατροπές επιπέδου που δεν τα έβρισκες στον Μπαρκς. Όχι μόνο στον Μπαρκς αλλα και πουθενά. Για αυτές και μόνο τις ιστορίες τον θεωρώ πολύ ταλαντούχο και ξεχωριστό. Υποθέτω βέβαια έγραφε σε άλλες συνθήκες απο τον Μπαρκς. Πιο άνετες, πιο "ανέμελες". Πρέπει και να εξετάζουμε όσο μπορούμε το ιστορικό πλαίσιο του καθενός. Οι 500 ιστορίες του Μπαρκς σε διάστημα ακόμα και δύο δεκαετιών είναι πάρα πολλές. Δεν γίνεται όλες αυτές να είναι καλές. Το δέχομαι. Αλλά ακόμα και οι κορυφαίες του δεν έφταναν τις ευφυιέστατες (για μένα) στιγμές των παραπάνω ιστοριών του Ρόσα. Και δεν νομίζω ότι μπορούσε να το κάνει αυτό.

 

Έγραψα και πριν βέβαια ότι δυστυχώς οι ιστορίες του Ρόσα ντύνονται απο μια μεγάλη υπερβολή. Πήξιμο στα ιστορικά στοιχεία, υπέρμετροι πολλές φορές συναισθηματισμοί (πόσες φορές θα ξαναδούμε την Γκόλντυ πια ) , αλλά και καταστροφή του κλίματος των ιστοριών που έφτιαξε ο Μπαρκς με κάποιες συνέχειές του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα νομίζω είναι η Επιστροφή στη Μονοτονία. Στο Χαμένοι στις Άνδεις ο Μπαρκς έχτισε μια ιστορία που άφησε εποχή· μη χαλάς αυτό το παραμύθι που άφησε, και πιο συγκεκριμένα μη το χαλάς με μια μέτρια ιστορία. Οι μόνες συνέχεις του Ρόσα που μου άρεσαν ήταν η Επιστροφή στη Ζαναντού και Απόδραση απο την Απαγορευμένη Κοιλάδα. Αλλά γενικά γνώμη μου ο Ρόσα χάλασε τη μαγεία σε ιστορίες που έχτισε ο Μπαρκς. Για να μη μιλήσω για τις "χολυγουντιανές" (για να μη πω μπολυγουντιανές) σκηνές σε ιστορίες του.

 

Μου άρεσε η απλότητα του Μπαρκς ενώ ο Ρόσα όχι λίγες φορές τα πράγματα τα έκανε σύνθετα και μπερδεμένα.

 

Τώρα φτάνουμε και στο δύσκολο ερώτημά σου: ποιούς τόμους προτείνω.

 

Αν θυμάμαι καλά είχες πει σε παλαιότερο ποστ να προτείνουν οι χρήστες αγαπημένους τους τόμους. Καθώς διάβαζα τους τόμους είχα σκοπό αργότερα σε σχόλιό μου να αναφέρω και εγώ αλλά κατάλαβα ότι αυτό είναι δύσκολο να γίνει με την έννοια ότι όλα είναι τόσο "διάσπαρτα" στους τόμους. Πολύ χοντρικά σε όλο το έργο, αν κράταγα τις ιστορίες που μου άρεσαν (βάζοντας και μετριούτσικες ιστορίες ακόμα) νομίζω θα ήταν γύρω στο 1/3. Αυτό το 1/3 όμως δεν βρίσκεται σε συγκεκριμένους τόμους αλλά διάσπαρτο μέσα σε όλη την Βιβλιοθήκη. Οπότε μου είναι δύσκολο να προτείνω σε κάποιον έναν τόμο διότι σίγουρα θα περιέχει μέσα και ιστορίες που δεν μου άρεσαν. (Δεν είναι και συλλογή Γκοσινύ όπου μας αρέσουν όλα ανεξαιρέτως τα άλμπουμ ). Αφού όμως το ζήτησες, έκανα ξανά ένα γρήγορο φυλλομέτρημα και έκανα μια κάπως πρόχειρη διαλογή.

 

Τόμοι: 1943-44 , 1946-47, 1947, 1949, 1950, 1952 (αν και τον έχεις), 1953, 1953-54, 1954, 1955 (νομίζω τον έχεις και αυτόν), 1956, 1957 (περιέχει όμως και τη σαχλαμαρίτσα Αναμέτρηση στο Μισισιπή), 1957-58, 1958-59, 1959, 1961-62, 1965, Είπα αρκετούς σόρρυ αλλά προσπαθώ να πιάσω ένα μεγάλο εύρος με το σκεπτικό ότι είναι πιο πιθανό να βρεις κάτι που σου αρέσει.  Οι πρώτοι τόμοι της δεκαετίας του 50 έχουν τις καλύτερες ιστορίες και οι πιθανότητες να βρεις κάτι καλό είναι περισσότερες. Αλλά και εκεί οι χαζομαρίτσες είναι πολλές. Χαμηλού επιπέδου έχει συνήθως η λευκή σειρά αλλά έχει και ωραίες ιστορίες που εγώ τις ευχαριστήθηκα (για αυτό και έχω και απο κει προτάσεις).

 

Τέλος όσο αφορά τον τόμο του ´65 (το Φάντασμα της Μητρόπολης), δεν τον θεωρώ τον καλύτερο απο άποψη ιστοριών (προφανώς έχει καλύτερες ιστορίες σε άλλους τόμους ) αλλά απο άποψη το πόσες καλές ιστορίες σε αριθμό είναι μαζεμένες σε ένα τόμο. Υπο αυτή την άποψη ναι· τον θεωρώ απο τους καλύτερους της σειράς. Είναι αρκετές μεγάλες ιστορίες σε ένα τόμο (κάτι που συμβαίνει μόνο στους τρεις τελευταίους τόμους) εκ των οποίων οι 4 για μένα είναι πολύ καλές. Οι ιστορίες Βόρεια στο Γιούκον και ο Μακ Ντακ της Αραβίας είναι και στο προσωπικό μου top. Αν δεν τον έχει κάποιος τον προτείνω.

Επεξεργασία Ιουλίου 29, 2023 από lovcom

[Laz33]

Δεν ξέρω αν το έχει προσέξει και αναφέρει κάποιος, αλλά οι άσπροι τόμοι έχουν ένα θέμα στην εκτύπωση.

Στην αρχή νόμισα ήταν ιδέα μου, αλλά αγόρασα πρόσφατα το "Φάντασμα της Μητρόπολης" (ο 3ος μου άσπρος τόμος) και είδα ότι και σ'αυτόν κάποιες ιστορίες έχουν πρόβλημα. 

Φαίνεται λες και τα μελάνια έχουν ποτίσει το χαρτί (χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιστορία "Βόρεια του Γιούκον").

Η πρώτη 16άδα δεν είχε τέτοια θέματα.

 

Τέλος πάντων, μικρό το κακό. 

Έκδοση εφημερίδας είναι στην τελική.

Απλά μού κάνει εντύπωση που αυτό συμβαίνει μόνο στη δεύτερη 16άδα.

 

Πάντως είναι πράγματι ωραίο τομάκι.

Δεν έχει κάποια ιστορία να πεις ουάου, αλλά είναι όλες αξιόλογες 

 

[Manitou]

Πολύ καλή δουλειά @ lovcom . Μπράβο για τον κόπο σου να μοιραστείς μαζί μας μια πολύ εκτενή ανάλυση του έργου του Μπαρκς.  Συμφωνώ σε αρκετά διαφωνώ σε κάποια άλλα. Λογικό. Νομίζω ότι αν πας να διαβάσεις όλες τις ιστορίες μαζεμένες θα βρεις διάφορα τέτοια. Όπως τις διαβάζαμε μικροί μια μια κάθε μήνα είχαν άλλη χάρη. 

 

 

Επίσης συμφωνώ 1000000% ότι εμείς ΔΕΝ μεγαλώσαμε με τον Μπαρκς αλλά με Καβατσανο, Μπαπτίστα Κάρπι κλπ. Ο Μπαρκς ήταν εξτραδακι στο σούπερ μικυ ή στο μεγάλο μικυ και μπήκε ουσιαστικά στη ζωή μας τον Ιούλιο του 1988 όταν και κυκλοφόρησε το πρώτο ΚΟΜΙΞ. Εκεί μήνα μήνα είδαμε όλες εκείνες τις καλές ιστορίες του Μπαρκς στο υπέροχο περιτύλιγμα του ΚΌΜΙΞ. Όσο και καλή διάθεση να έχεις αν τις διαβάσεις τώρα μονορουφι στην εγκυκλοπαίδεια δεν θα βρεις αυτή τη μαγεία και λογικό θα αρχίσεις να βλέπεις κάποια στραβά πιο εύκολα. Σε όλα αυτά που έγραψες συμφωνώ στην ασυνέπεια που είχε ο Μπαρκς (τελείως λογικό αν δεις τι έφτιαξε και με τι ρυθμο) και στην Λιμνούπολη με τα χίλια πρόσωπα, αλλά πιστεύω ότι θα έπρεπε να τονίσεις περισσότερο ότι ο Μπαρκς πήρε τον Ντόναλντ των καρτούν του 1944 και αφού του έδωσε ένα ολόκληρο σύμπαν γύρω του τον (τους) έφτασε σε ιστορίες σε ένα ολόκληρο δομημένο σύμπαν. Θα έγραφα κ αλλά αλλά πρέπει να πάω σε άλλο ένα παιδικό πάρτυ. Επιφυλάσσομαι όμως να σου συνεχίσω το σχόλιο.

[lovcom]

20 hours ago, Laz33 said:

Δεν ξέρω αν το έχει προσέξει και αναφέρει κάποιος, αλλά οι άσπροι τόμοι έχουν ένα θέμα στην εκτύπωση...Φαίνεται λες και τα μελάνια έχουν ποτίσει το χαρτί (χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιστορία "Βόρεια του Γιούκον").

 

Καθώς τα διάβαζα δεν θυμάμαι να μου χε δημιουργηθεί τέτοια εντύπωση. Ξανακοίταξα την ιστορία που λες και δεν είδα κάτι περίεργο. Η διαφορά που ήταν σε μένα χτυπητή ήταν στον χρωματισμό. Κάποιες καλές κάποιες όχι.

 

@ Manitou
Περιμένουμε τη συνέχεια του σχόλιού σου!

[albertus magnus]

αδελφε  @ lovcom   χαρμα οφθαλμων αυτα τα ποσταρισματα σου και χαιρομαι που αγαπανε και αλλοι τα ντισνευ. Λογικο να μην νιωθουμε την ιδια μαγεια με οταν ημασταν παιδια αλλα και παλι ειναι καλα αναγνωσματα. Οσον αφορα τον δικο μου αγαπημενο ειναι σιγουρα ο Ροσα αλλα ο θειος Καρλ εστησε ολο τον κοσμο και το συμπαν και ειχε πιο εκτενες εργο οποτε του οφειλουμε παρα πολλα. Μα παρα πολλα ομως. Και βασικα πιστευω οτι αν δεν υπηρχε ο θειος Καρλ δεν θα υπηρχε και ο Ροσα (στα Ντισνευ τουλαχιστον, μπορει να ειχε δουλεψει σε αλλα κομικ).  Και φυσικα να πω οτι ηταν μια καλη προσφορα τοτε με το εργο του Καρλ Μπαρκς καθως ειχαμε τα απαντα του σε 3 μολις καλοκαιρια σε μια αξιοπρεπη ποιοτητα. Μακαρι να συνεχιζανε με την ιδια ζεση και στον Σκαρπα ή και σε αλλους καλλιτεχνες ντισνευ.