"Ο Ηλίας Κυριαζής σάς αγαπάει" [Δημοκίδης Άρης, lifo.gr, 31/03/2014]

[Kabuki]

Ο Ηλίας Κυριαζής σάς αγαπάει

 

Δημοκίδης Άρης, lifo.gr, 31/03/2014

 

Ένας απ' τους αγαπημένους μου κομίστες, μιλά στο LIFO.gr για τους αγαπημένους τους Έλληνες κομίστες, τη δουλειά του, και τον υπερήρωα που ζηλεύει

 

 

Δεν θυμάμαι αν δουλειά του είδα πρώτα στο "9", ή στο "10%", πάντως το Μανιφέστο, η σειρά που δημοσιευόταν σε συνέχειες στο περιοδικό 9 της Ελευθεροτυπίας, ήταν το πιο ωραίο ενήλικο κόμικ που έχω δει ποτέ μου: Σύγχρονο, έξυπνο, με ήρωες ζωγραφισμένους με τρόπο ελκυστικό κι όχι τερατώδη ή υπερβολικό ή αφαιρετικό - με τέλεια υπόθεση. Τον παρακολουθώ από τότε και ποτέ δεν με απογοητεύει. Ο Κυριαζής (του οποίου το tumblr λέγεται Ilias Kyriazis loves you, εξ ου και ο τίτλος μου) μου έδωσε συνέντευξη, αλλά και μου επέτρεψε να βάλω τις 8 πρώτες σελίδες απ' το comic book του MELODY που κυκλοφορεί επιτέλους στα ελληνικά.

 

Ο Κυριαζής (του οποίου το tumblr λέγεται Ilias Kyriazis loves you, εξ ου και ο τίτλος μου) μου έδωσε συνέντευξη, αλλά και μου επέτρεψε να βάλω τις 8 πρώτες σελίδες απ' το comic book του MELODY που κυκλοφορεί επιτέλους στα ελληνικά.

 

Όταν ήσουν μικρός ποια κόμικς σου άρεσαν;

 

Μεγάλωσα σ’ένα σπίτι γεμάτο κόμικς και τα καταβρόχθιζα πολύ πριν μάθω να διαβάζω. Μίκυ Μάους, Αστερίξ, τα γνωστά. Αν και θυμάμαι να έχω ένα soft spot τον Ιζνογκούντ.

 

 

Το χαρακτηρισμό Μ’ ΑΡΕΣΑΝ - μ’αρέσαν όμως οφείλω να τον δώσω στα πρώτα κόμικς που έβγαινα μόνος μου να τ’ αγοράσω: στα X-men που πρωτοκυκλοφορούσαν τότε στα ελληνικά. Το μπουμ που έκαναν στο προεφηβικό μου εγκέφαλο δεν περιγράφεται! Και από εκεί σουπερήρωες γενικότερα, και μετά αυθεντικές αμερικάνικες εκδόσεις, και μετά Vertigo, και μετά ανεξάρτητα αμερικάνικα και πάει ο Ηλίας.

 

Πώς αποφάσισες να γίνεις κομίστας;

 

Από παιδάκι, που λες, μ’ αρέσαν πολύ τα λεφτά. Γι’αυτό όσο και να αγαπούσα τα κόμικς (που τα λάτρευα) δεν πέρναγε καν από το μυαλό μου να το κάνω επάγγελμα. Μιλάμε και για τα '90ς που ήταν επιστημονική φαντασία να δουλεύει κάποιος ως «κομίστας» στην Ελλάδα, δεν υπήρχε καν η λέξη. Ζωγράφιζα κόμικς, τα έβαζα στο συρτάρι, σπούδαζα στο «όποιο ΤΕΙ έτυχε να μπω από αυτά που είχαν σχέδιο», και όταν χρειάστηκε να πιάσω δουλειά ξεκίνησα σ’ ένα γραφείο που κάναμε στόρυμπορντς και κινούμενα σχέδια για διαφημιστικά. Και μισούσα την κάθε στιγμή. Ατελείωτες ώρες σ’ένα δωμάτιο να ζωγραφίζω εκατοντάδες «τύπους με κουστούμι να μιλάνε στο κινητό» και κοπέλες να γλύφουν πέη. Που ναι, αντί για πέος ζωγραφίζαμε το παγωτό που διαφημίζαμε αλλά ποιον κοροϊδεύουμε; Το ενδεχόμενο να το κάνω αυτό «καριέρα» με κατέθλιβε όσο τίποτα άλλο. Όταν λοιπόν το «9», το τότε ένθετο κόμικς της Ελευθεροτυπίας άρχισε αναζητά νέους συνεργάτες χώθηκα. Έδωσα στον εαυτό μου δυο χρόνια διορία στα κόμικς «να δοκιμάσουμε και βλέπουμε». Από τη στιγμή που γνώρισα άτομα που είχαν διαβάσει και τους άρεσε η δουλειά μου το θέμα είχε λήξει όμως. Δώδεκα χρόνια μετά -και συγνώμη στο νεαρό εαυτό μου, μπορεί στη διαφήμιση να έβγαζα περισσότερα- δε θα άλλαζα το να δουλεύω στα κόμικς με τίποτα άλλο στον κόσμο.

 

 

Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;

 

Δεν ξέρω αν κανείς έχει απαντήσει ποτέ ικανοποιητικά αυτή την ερώτηση. Υπάρχουν και οι ιδέες που έρχονται από το πουθενά στο κεφάλι σου, υπάρχουν κι αυτές στις οποίες καταλήγεις ρωτώντας μια σειρά «τι θα γινόταν αν…;» Τα τελευταία χρόνια νομίζω πηγή έμπνευσης για μένα αποτελεί η τεχνολογία και το ίντερνετ. Χωρίς όμως ποτέ να πηγαίνω σε λημέρια «σκληρής» επιστημονικής φαντασίας.

 

 

Τι ετοιμάζεις τώρα;

 

Αυτό τον καιρό δημοσιεύεται σε συνέχειες το κομικ μου Twin Army στο socomic.gr. Όταν ολοκληρωθει το πρώτο τεύχος θα ανέβει και στα αγγλικά στο site μου http://iliaskyriazis.com/. Είναι μια ιστορία δράσης / φαντασίας που είχα πολύ καιρό στο κεφάλι μου. Σφαίρες, πλοκάμια και πολύ μυστήριο για το τι γίνεται τελικά. 'Όσο λιγότερα πω τόσο καλύτερα για τον αναγνώστη.

 

 

Δοκίμασα και κάτι καινούργιο για μένα αυτή τη φορά. Αντί να αρχίσω να πλησιάζω εκδότες είπα να ολοκληρώσω το πρώτο επεισόδιο, τον "πιλότο" αν θες, και να το ανεβάσω δωρεάν στο ίντερνετ. Και θα δούμε από κει και πέρα. Πέρα από αυτό, στο φετινό Comicdom Con Athens θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορα στα Ελληνίκα και για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή, από τις εκδόσεις Giganto, το κόμικ μου Melody.

 

 

 

Πρόκειται για μια από τις αγαπημένες μου δουλειές. Το είχα κάνει για το διαδικτυακό τμήμα της DC κόμικς πριν από λίγα χρόνια. Είχε κερδίσει το διαγωνισμό DC/ Zuda και η ηρωίδα ήταν υποψήφια για "καλύτερος χαρακτήρας" στα βραβεία Lulu. Η ιστορία έχει να κάνει με τη μουσική για το "καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών" που απο τους Θεούς καταλήγει σε ανθρώπινα χέρια. Αυτά της νεαρής Μελ. Η μουσική όμως μόνο και -από λάθος- όχι οι στίχοι. Οπότε πολλοί και διάφοροι προσπαθούν πάση θυσία να αποκτήσουν τη μελωδία και να κολλήσουν απο δίπλα τους στίχους που εξυπηρετούν τους σκοπούς τους. Από παπάδες που θέλουν να φτιάξουν τον απόλυτο θρησκευτικό ύμνο μέχρι διαφημιστές που ψάχνουν για το πιο πιασάρικο τζιγκλάκι... όλοι τους πεθαίνουν γι' αυτό που έχει η Μελ. Παράλληλα θα ξεκινήσω δουλειά σε μια σειρά για την Image και όπου να 'ναι θα κυκλοφορήσει το graphic novel Grave Surprise που σχεδίασα για τη Dynamite διασκευάζοντας ένα βιβλίο της Charlaine Harris (του True Blood)... Αλλά για αυτά τα δύο project δεν μπορώ να πω περισσότερα πρίν γίνουν οι επίσημες ανακοινώσεις.

 

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου Έλληνας κομίστας όλων των εποχών;

 

 Χμ… με ρωτάς για «όλων των εποχών» αλλά οι αγαπημένοι μου Έλληνες δημιουργοί είναι όλοι τους άτομα που δουλεύουν σήμερα. Ξεχωρίζω πρώτα απ’όλα τον Μιχάλη Διαλυνά που είναι στο δρόμο του για superstardom. O Δημήτρης Κάσδαγλης είναι συγκλονιστικός σχεδιαστής αν και κάνει ελάχιστα κόμιξ, ο Τόμεκ είναι πάρα πολύ καλός, ο Τάσος Παπαϊωάννου που φέρνει και μια αισθητική που δε συναντάμε συχνά στον κομιξοχώρο εδώ… Tasmar, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Γιώργος Καμπάδαης, Γιώργος Γούσης, Γαβριήλ Παγώνης, Παν Παν - και αφήνω έξω πολλούς! Ναι, ξέρω, μου ζήτησες ένα όνομα και σου δίνω εκατό αλλά ξέρεις πόσο ταλέντο υπάρχει εκεί έξω; Σίγουρα δυσανάλογο των εκδοτικών ευκαιριών που υπάρχουν στη χώρα. Γι’αυτό και όλοι κοιτάνε προς το εξωτερικό.

 

 

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου υπερήρωας;

 

Στους καλλιτέχνες σου έδωσα καμιά δεκαριά, να σου δώσω εδώ με τη σειρά τους 100 αγαπημένους μου από Μarvel και τους 30 από DC; Οκ, αν θέλεις κανονική απάντηση: Αλλάζει συχνά αλλά αυτό τον καιρό θα σου έλεγα τον Daredevil γιατί έχει τη γαμάτη υπερδύναμη να έχει πολύ ταλαντούχους δημιουργούς να δουλεύουν στις ιστορίες του.

 

 

Και τέλος, αν μπορούσες να περάσεις μια μέρα μέσα στο σύμπαν ενός απ' τα κόμικς που έχεις δημιουργήσει, σε ποιο θα έμπαινες και πώς θα περνούσες τη μέρα σου;

 

Έχεις δει πόσα post-apocalyptic κόμικς έχω κάνει; Μακριά! Να τρέχουμε για τη ζωή μας στα καλά καθούμενα; Καλύτερα στις σελίδες του Crossover Cartoons (αν και τυπικά δεν είναι κόμικ) να είμαι ζωγραφισμένος cute και πολύχρωμος και να περνώ τη μέρα μου ανταλλάσοντας αστεία με τους pop culture ήρωες μου.

 

 

Αφιέρωμα στον Ηλία Κυριαζή

[batigoal]

647715_26_cusfall10.jpg

Τελικα αυτα τα ηλιθια τυπου "απο τον δημιουργο του συμπαντος-των παντων-του μανιφεστο κτλ"

ειναι μονο για τις Ελληνικες εκδοσεις  :wall:

Παλι καλα, τουλαχιστον να μην γελανε και με αυτο μαζι μας οι ξενοι αναγνωστες.

[germanicus]

Θα διαφωνήσω Το Manifesto ήταν από τα πλέον επιτυχημένα κόμικ και με μεγάλη διείσδυση στο ελληνικό κοινό Οπότε είναι θεμιτό και αναμενόμενο

 

 

[batigoal]

Συμφωνουμε οτι διαφωνουμε λοιπον

 

Ειμαι ορκισμενος πολεμιος της σπιλωσης των εξωφυλλων με τετοιες αηδιες.

 

Πχ. Λατρευω να κραζω το εν λογο αυτοκολλητο

[germanicus]

κράξε, ξεκράξε, όντας γνωστός Ιησουίτης και δη απόφοιτος ενός εκ των Loyola, εάν έχει ως αποτέλεσμα να πουλάει περισσότερα, οπότε να επιβιώνει η εκδοτική και να βγάζει κι άλλους τίτλους....

 

πάντως δεν σε είχα για τόσο ψείρα ούτε που τα είχα προσέξει αυτά

 

[batigoal]

Η αληθεια ειναι πως και ψειρας ειμαι και περιεργος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ελπιζω να μην δει αυτη την συζητηση η Kabuki

[GreekComicFan]