Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ο Luther Blissett θυμάται


germanicus

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6342 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

1898. Οι Κουβανοί πολεμάνε τους Ισπανούς για την ανεξαρτησία τους. Αρκετοί Αμερικάνοι τους βλέπουν με συμπάθεια και τους τροφοδοτούν με οπλισμό. Ταυτόχρονα κάποιοι άλλοι βλέποντας πως διάφορες ευρωπαϊκές χώρες έχουν εξισώσει το "μεγαλείο" με το "αποικιοκρατική χώρα", καλοβλέπουν το να αποκτήσουν και οι ΗΠΑ αποικίες. Τέλος, με δεδομένη τη γεωγραφική θέση της Κούβας, θεωρούν ζήτημα εθνικής ασφάλειας το ποιος είναι εκεί.

Υπάρχει λοιπόν ένα γενικότερο πλαίσιο του "πρέπει να επέμβουμε, πρέπει να σταματήσουμε τις σφαγές που κάνουν οι Ισπανοί" (διότι είναι μια περίοδος όπου οι Ευρωπαίοι έχουν ανακαλύψει ότι ο καλύτερος τρόπος για να καταπολεμήσεις τον αναρτοπόλεμο είναι η κατασκευή στρατόπεδων συγκέντρωσης. Το είχαν κάνει οι Άγγλοι στους Μπόερς στη Ν.Αφρική, το έκαναν τώρα οι Ισπανοί στους Κουβανούς). Επιπρόσθετα είναι και η περίοδος της "κίτρινης δημοσιογραφίας" όπου οι εφημερίδες των Pulitzer και Hearst επιδίδονται σε όσο περισσότερο λαϊκισμό, κιτρινισμό και "sentasionalism" γίνεται.

Στέλνουν λοιπόν στην Κούβα ένα πολεμικό ονόματι USS Maine. Κάτι πάει στραβά και το καράβι τινάζεται στον αέρα. Ήταν σαμποτάζ? ατύχημα? προβοκάτσια? Μέχρι σήμερα κανείς δεν ξέρει. Οι Αμερικάνοι φυσικά το παίρνουν ως σαμποτάζ και φουντώνει ένα κλίμα "πάμε να τους μπιπήσουμε". Και όπως συμβαίνει πάντα, οι υπερβολές δίνουν και παίρνουν :) Σε άψογο λοιπόν δημοσιογραφικό στυλ εκείνης της περιόδου:


"Public enthusiasm for the coming war was sweeping the country. The New York World (σσ η εφημερίδα του Pulitzer) reported that 'Bufallo Bill' Cody had declared that 30.000 Indian fighters could clear the Spanish out of Cuba in 60 days. Frank James, brother of Jesse (σσ ο γνωστός παράνομος Jesse James), volunteered to lead a company of cowboys to liberate Cuba. It was said that 600 Sioux were ready to go on the warpath and collect Spanish scalps. And Hearst's Journal proposed a regiment of American athletes who would "overawe any Spanish regiment by their mere appearance. They would scorn Krag-Jorgensen and Mauser bullets"."


Απόσπασμα από το The Spanish War του G.J.A. O'Toole

Το αποσπασματάκι το άκουσα στο επεισόδιο "The American Peril" του podcast "Hardcore History" του Dan Carlin.

 

Με το συγκεκριμένο πόλεμο (wiki), όπου οι Αμερικάνοι κονιορτοποίησαν τους Ισπανούς, απέκτησαν ως αποικία τις Φιλιππίνες, το Πουέρτο Ρίκο και το Γκουάμ και ταυτόχρονα υπέγραψαν συνθήκη με την Κούβα όπου και τους παραχωρήθηκε εσαεί το δικαίωμα χρήσης του Γκουαντάναμο ως στρατιωτική βάση. Ανάμεσα στα πράγματα που ανακάλυψαν στις Φιλιππίνες ως "αποικιοκρατική" δύναμη ήταν το ότι ενίοτε οι ντόπιοι δεν επιθυμούν να τους μεταλαμπαδεύσεις τις αξίες σου και ότι ομολογουμένως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η σφαγή αμάχων, η τρομοκρατία και η έννοια της συλλογικής ευθύνης (όσα έκαναν οι Ισπανοί στη Κούβα δλδ, τα επέκριναν σφόδρα και κατέληξαν να επέμβουν) είναι χρήσιμα εργαλεία για έναν τέτοιο ιερό σκοπό (σ.σ. για να αποφύγω σχόλια όσων τυχόν δεν με ξέρουν, είμαι κάργα ειρωνικός σε αυτό το σημείο :) )

 

:cheers5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • Απαντήσεις 63
  • Created
  • Τελευταία Απάντηση

Top Posters In This Topic


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6342 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Μιας και η Κριμαία είναι της μοδός #1 
 
Ένα από τα πλέον "εξωτικά" κομμάτια της Βυζαντινής Ιστορίας είναι το Θέμα (κάτι σα νομός ή περιφέρεια) της Χερσώνος ή τα Κλίματα (wiki) Πρακτικά ήταν μετεξέλιξη των ελληνικών αποικιών εκείθε, που έγιναν μέρος τοπικού βασιλείου (Kingdom of the Cimmerian Bosporus (wiki)) και μετά μέρος του Ρωμαϊκού κόσμου (ως υποτελές βασίλειο και ως επαρχία (που λειτούργησε και ως τόπος εξορίας (Ιουστινιανός Β ο Ρινότμητος (wiki))). 
 
Είχε και ένα γοητευτικότατο όνομα. Γοτθία (wiki) (φυσικά από τους Γότθους). Αργότερα, μετά την πρώτη άλωση, κατέληξε μέρος της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας με άλλο γοητευτικό όνομα. Περατεία (wiki). Και εν συνεχεία κατέληξε ως κάτι που λέγεται Principality of Theodoro (wiki) με επικυρίαρχους (αν καταλαβαίνω καλά, γιατί το θέμα είναι "εξωτικότατο" και οι πηγές ελάχιστες) την οικογένεια των Γαβράδων μέχρι το 1475 οπότε και κατελήφθη από τους Οθωμανούς 
 
 
Μιας και η Κριμαία είναι της μοδός #2

 

Μετά τις διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις του ενάντια στους Οθωμανούς, ο Λάμπρος Κατσώνης (wiki) αποσύρθηκε στην Ρωσία. Για να τον τιμήσει η Αικατερινή η Μεγάλη του παραχώρησε έκταση γης στην Κριμαία την οποία ο Κατσώνης για να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, την ονομάτισε Λιβαδειά 
 
Εκεί αργότερα οι Τσάροι έφτιαξαν ένα καλοκαιρινό εξοχικό, το Livadia Palace (wiki) εις την αγγλικήν, όπου το 1945 έλαβε χώρα η Διάσκεψη της Γιάλτας (wiki)
 
Σύμφωνα με την wiki, η Livadiya έχει πλέον γύρω στους 900 κατοίκους 
 
:cheers5:
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Οι Αμερικανοί έχουν καλό πολεμικό record με Σπανιόλους...

Μιας και η Κριμαία είναι της μοδός #3

Τα ηρωικά last stand από ανάγκη είναι της μόδας απ'τον καιρό του Νώε. Τα ηρωικά last stand από επιλογή είναι επίσης αρκετά παλιά. Ακόμα και σφαγές αμάχων έχουν παρουσιαστεί ηρωικές (όσον αφορά τους αμάχους, φυσικά). Αν δεν υπήρχαν μυθιστορήματα, ποιήματα, πίνακες κτλ. μάλλον πολλά από αυτά δεν θα τα θεωρούσαμε ηρωικά.

Αλλά το να βαφτιστεί ηρωικά και ένα απ'τα χειρότερα τακτικά λάθη; Έγινε και αυτό. Α, ρε Τένισον.

 

ceb5cf80ceadcebbceb1cf83ceb7-cf84ceb7cf8

 

 

 

Εντάσσεται στα πλαίσια της πολιορκίας της Σεβαστουπόλεως και το αποτέλεσμά της ήταν αμφίρροπο (χωρίς νικητή). Η εν λόγω μάχη κατεγράφη για ένα από τα πλέον διάσημα και τραγικά συμβάντα όλων των ιστορικών μαχών………..την επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας, όπου κατόπιν παρερμηνείας των διαταγών η Βρετανική ταξιαρχία ελαφρού ιππικού αντί να καταδιώξει μια Ρωσική πυροβολαρχία που υποχωρούσε επιτέθηκε σε διαφορετική πυροβολαρχία στην πρώτη γραμμή πυρός……..με αποτέλεσμα να υποστεί βαρύτατες απώλειες (αποδεκατίσθηκε) και να υποχωρήσει ατάκτως.

http://chilonas.wordpress.com/2013/09/16/%CE%BF-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CF%82-1854-1856/

 

32 χρόνια αργότερα, ακόμα ένα τεράστιο τακτικό λάθος ιππικού βαφτίστηκε ηρωικό.

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_the_Little_Bighorn

 

 

General Terry and others claimed that Custer made strategic errors from the start of the campaign. For instance, he refused to use a battery of Gatling guns, and turned down General Terry's offer of an additional battalion of the 2nd Cavalry. Custer believed that the Gatling guns would impede his march up the Rosebud and hamper his mobility. His rapid march en route to the Little Big Horn averaged nearly 30 miles (48 km) a day, so his assessment appears to have been accurate. Custer planned “to live and travel like Indians; in this manner the command will be able to go wherever the Indians can,” he wrote in his Herald dispatch.[74]

By contrast, each Gatling gun had to be hauled by four horses, and soldiers often had to drag the heavy guns by hand over obstacles. Each of the heavy, hand-cranked weapons could fire up to 350 rounds a minute, an impressive rate, but they were known to jam frequently. During the Black Hills Expedition two years earlier, a Gatling gun had turned over, rolled down a mountain, and shattered to pieces. Lieutenant William Low, commander of the artillery detachment, was said to have almost wept when he learned he had been excluded from the strike force.[74]

Custer believed that the 7th Cavalry could handle any Indian force and that the addition of the four companies of the 2nd would not alter the outcome. When offered the 2nd Cavalry, he reportedly replied that the 7th "could handle anything."[75] There is evidence that Custer suspected that he would be outnumbered by the Indians, although he did not know by how much. By dividing his forces, Custer could have caused the defeat of the entire column, had it not been for Benteen's and Reno's linking up to make a desperate yet successful stand on the bluff above the southern end of the camp.[76]

The historian James Donovan believed that Custer's dividing his force into four smaller detachments (including the pack train) can be attributed to his inadequate reconnaissance; he also ignored the warnings of his Crow scouts and Charley Reynolds.[77] By the time the battle began, Custer had already divided his forces into three battalions of differing sizes, of which he kept the largest. His men were widely scattered and unable to support each other.[78][79] Wanting to prevent any escape by the combined tribes to the south, where they could disperse into different groups,[17]Custer believed that an immediate attack on the south end of the camp was the best course of action.

 

Kάτι άλλο που δεν αναφέρει είναι ότι είχε σχηματιστεί μια λεπτή skirmish line (γραμμή ακροβολισμού; ), εν αναμονή υποστήριξης της από τον Κάστερ, που δεν έγινε. Έτσι, αυτή η γραμμή δεν κατάφερε να αντέξει τους υπεράριθμους Ινδιάνους, και σφαγιάστηκε. 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

(συνεχίζω το θρέντ ως γενικό ιστορικό :D)

 

Έλληνες στον Αμερικάνικο Εμφύλιο.

 

Government records show an unofficial memorandum mentioning “Greek Company A,” Louisiana Militia, 1861. The company included a captain, three lieutenants, eight non-commissioned officers and twenty privates. Although it was called “Greek,” the list included other Orthodox people residing in New Orleans after 1860

 

In 1861, the Greeks living in New Orleans organized their own volunteer militia regiment to fight on the Confederate side in the Civil War. 

 

(Οι δυο σχηματισμοί είναι λογικά ξεχωριστοί)

 

Σαν να μην έφτανε ότι είχανε πάει με την λάθος πλευρά στον πόλεμο, δεν είδαν καν μάχη, γιατί τσακώθηκαν μεταξύ τους:

The Greek company recently formed, for lack of other employment, has become split into parties, and the excitement of internal feuds supplies the place of more legitimate hostilities. One party strenuously opposes the entrance into the company of any but [illegible] Pure Greeks, while the other favors the admission of men of all nationalities. An embittered contest of factions led to personal collisions, in which the sharp logic of steel was used by the opposing parties, as the only argument which would convince obstinate doubters on either side. Chartres street, near Madison, was this morning the scene of the last animated debate between the opponents. Three or four of the contenstants were considerably worried by “gentlemen on the other side,” one of whom was sent to the hospital, one is lying at the company’s armory and two were conducted to the Second district lock-up.

 

Ουεπ, προφανώς Έλληνες. :P

Επεξεργασία από Tightwad
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6342 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

 

Σαν να μην έφτανε ότι είχανε πάει με την λάθος πλευρά στον πόλεμο, δεν είδαν καν μάχη, γιατί τσακώθηκαν μεταξύ τους:

 

Ουεπ, προφανώς Έλληνες. :P

 

 

:lmao: :lmao: :lmao: :lmao: :lmao: :lmao:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Νταβάι, νταβάι, ταβαρίτς.

 

post-23287-0-34888000-1394623099_thumb.jpgpost-23287-0-86869300-1394623100_thumb.jpgpost-23287-0-22903300-1394623102_thumb.jpgpost-23287-0-98688100-1394623102_thumb.jpgpost-23287-0-94050000-1394623103_thumb.jpgpost-23287-0-35285800-1394623105_thumb.jpgpost-23287-0-26155100-1394623106_thumb.jpg

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Μιας και η Κριμαία είναι της μοδός #4

Στις 19 Φεβρουάριου του '54, επί της προεδρείας του Ουκρανικής καταγωγής Νικίτα Κρούτσεφ, το Όμπλαστ της Κριμαίας μεταφέρεται από την Ρώσικη Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία (τους τελείωσαν τα ονόματα), στην Ουκρανική Σοβετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία, κατά την επέτειο του γεγονότος ότι πριν από 300 χρόνια, είχε γίνει η ένταξη της Ουκρανίας στην Ρώσικη Αυτοκρατορία.

 

H Κριμαία δεν ήταν δωράκι, ανταλλάχθηκε το ίδιο έτος με το Μπελγκορόντ Όμπλαστ.

 

--

Επειδή μετά από τόσο σοβιετικό ομοσπονδιακό δημοκρατικό σοσιαλισμό θα έχετε ζαλιστεί λίγο, πάμε λίγο Αμερικανιά να στανιάρουμε. :giati:

---

lose_mcclellan.jpg

 

 George B. McClellan. "Little Mac" όπως τον έλεγαν oι στρατιώτες του, ιδιαίτερα οι Ιρλανδοί που τον είχαν σε συμπάθεια.

 

Με το που ξεκινάει ο Αμερικάνικος Εμφύλιος, βομβαρδίζουν οι Νότιοι το Οχυρό Σάμτερ κτλ κτλ, λένε οι Βόρειοι, θα μπουκάρουμε στο Ρίτσμοντ, να τελειώνουμε. Τρώνε ξύλο στο Bull Run, τρέπονται σε άτακτη υποχώρηση, κατανοούν ότι ο πόλεμος θα κρατήσει περισσότερο από 2-3 μάχες. Αναθέτουν τον Major General McClellan να οργανώσει στρατό. Νέο παιδί, λένε, βετεράνος του Μεξικάνικου Πόλεμου, άριστος μαθητής στο Ουέστ Πόιντ (όχι όσο άριστος όσο ο Robert E. Lee, που του ζήτησαν να αναλάβει την αρχηγία του στρατού, και την επόμενη αυτομόλησε).

 

Ε, λοιπόν, αναλαμβάνει να στρώσει την Στρατιά του Ποτόμακ που αποτελούνταν τότε από άπειρους αξιωματικούς και εθελοντές που είχαν υπογράψει συμβόλαιο λίγων μηνών με τον στρατό (θα αργούσε ακόμα πολύ η μερική επιστράτευση). Τους άλλαξε τα φώτα. Τους αναδιοργάνωσε, ίδρυσε υπηρεσία ασθενοφόρων, οχύρωσε την Ουάσινγκτον, την μεγάλωσε σε έναν απ'τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς σχηματισμούς της εποχής (168.000 στρατιώτες), οργάνωσε μεγάλα και φιλόδοξα Ναπολεοντικά σχέδια. Ο ίδιος είπε:

 

 

 

I find myself in a new and strange position here—Presdt, Cabinet, Genl Scott & all deferring to me—by some strange operation of magic I seem to have become the power of the land. ... I almost think that were I to win some small success now I could become Dictator or anything else that might please me—but nothing of that kind would please me—therefore I won't be Dictator. Admirable self-denial!

 

Καλά όλα ως έδω. Εμ, έλα που είχε αυτές τις μόνιμες κρίσεις...ΜακΚλελλανίτιδας. 

 

Αντιγράφω την Wikipedia. Στις 8 Αυγούστου του 1861, οι Νότιοι είχαν 35.000 διαθέσιμους άνδρες. Ο ΜακΚλέλλαν προέβλεπε 100.000. Στις 19 Αυγούστου άρχισε να προβλέπει 150.000. Μέχρι το τέλος του έτους (1861), η Στρατιά του Ποτόμακ είχε φτάσει τους 192.000 στρατιώτες. Και ο ΜακΚλέλλαν άραζε απ'την άλλη πλευρά του Ποτόμακ, και δεν έλεγε να κουνηθεί ρούπι. Ο μετριοπαθής σε προσωπικότητα και πολιτική Λίνκολν είχε γίνει έξαλλος. 

 

"What shall I do? The people are impatient, Chase has no money and tells me he can raise no more, the General of the Army, McClellan, has typhoid fever, the bottom is out of the tub, what shall I do?"

 

Ιστορίες Κλασσικής ΜακΚλελλανίτιδας #1

 

Όταν ο ΜακΚλέλλαν κατάφερε και έφτασε ως το Ρίτσμοντ (μέσω θαλάσσης), είχε φτάσει τόσο κοντά που άκουγε τις καμπάνες των εκκλησιών. Πιστεύοντας ότι ο εχθρός υπερτερούσε σημαντικά σε αριθμό (στην πραγματικότητα, ήταν οι μισοί από αυτούς που είχε), ο ΜακΚλέλλαν υποχωρεί (ξανά μέσω θαλάσσης).

 

Ιστορίες Κλασσικής ΜακΚλελλανίτιδας #2

 

Στην μάχη του Antietam, που θεωρείται μια απ'τις σημαντικές επιτυχίες του ΜακΚλέλλαν, αρχικά δεν κατάφερε να συγκεντρώσει κατάλληλα τις δυνάμεις του για να χρησιμοποιήσει το αριθμητικό του πλεόνασμα, και έπειτα αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει τις εφεδρικές του δυνάμεις για να εκμεταλλευτεί τις διάφορες νίκες των Βορείων κατά το μήκος του μετώπου. Οι εφεδρικές του δυνάμεις ήταν μεγαλύτερες απ'το σύνολο των δυνάμεων των Νοτίων.

 

Ιστορίες Κλασσικής ΜακΚλελλανίτιδας #3

 

Στην μάχη του Yorktown, o Magruder, που κατείχε το 1/10ο του αριθμού των ανδρών που είχε ο McClellan κατάφερε να πείσει τον McClellan ότι στην πραγματικότητα, υπερτερούσε αριθμητικά, βάζοντας μονάδες να βαδίζουν κυκλικά σε άκυρα σημεία, και ρίχνοντας με το πυροβολικό του ευρεία έκταση. Ο ΜακΚλέλλαν πίστεψε πως μπροστά του είχε όλο τον Συνομποσπονδιακό στρατό. 100.000 και πάνω άνδρες. Ζήτησε ενισχύσεις...

 

Ο επικεφαλής του Συνομοσπονδιακού στρατού εκείνη την εποχή, Τζώνστον, είπε "Nobody but McClellan would hesitate to attack."

 

Ιστορίες Κλασσικής ΜακΚλελλανίτιδας #4

 

Ένα απόγευμα, ο ΜακΚλέλλαν προχωρούσε με μερίδα τον στρατευμάτων του, όταν αναγκάστηκε να σταματήσει εξαιτίας κάποιου ποταμού. Ο ΜακΚλέλλαν κάλεσε τους συμβούλους του για να μάθει το βάθος του ποταμού, και αν θα ήταν σοφό να επιχειρήσει να τον διασχίσει. Ένας νεαρός αξιωματικός, ονόματι George Armstrong Custer, καλπάζει έφιππος ως τη μέση του ποταμού, γυρνάει και του λέει "Αυτό είναι το βάθος του ποταμού, Στρατηγέ."

 

Έπειτα από την αφαίρεση του απ'την θέση του, ο McClellan έθεσε υποψηφιότητα για την προεδρεία ως Δημοκρατικός (το 1864), και πιθανότατα θα νικούσε αν ο Sherman δεν καταλάμβανε την πόλη Σαβάνα, έπειτα από μια επική εκστρατεία που είναι γνωστή ως "Sherman's March to the Sea".

 

O Sherman είναι απ'τους πρώτους σύγχρονους στρατηγούς, γιατί συνειδητοποίησε την ιδέα του ολοκληρωτικού πολέμου. Για να μην γίνει παρεξήγηση με τους μεταγενέστερους εφαρμοστές αυτής της ιδέας, το "χειρότερο" που έκανε ο Sherman ήταν το να διατάξει την διάλυση υποδομών που χρησιμοποιούνταν κυρίως από αμάχους, αλλά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και για στρατιωτικούς σκοπούς. Ντοκυμαντέρ για την κάθοδο του μέσα απ'την Georgia. Ο πόλεμος ανύψωσε αυτό τον τρόπο σκέψης, παρόμοιο αυτού που είχε και ο φίλος του Sherman, Οδυσσέας Γκράντ, που βαφτίστηκε μακελάρης επειδή ήταν επιθετικός και έπαιρνε ρίσκα. Στην πραγματικότητα ήταν πολύ αξιόλογος άνθρωπος, εχθρός του θεσμού της δουλείας.

 

Άντι να λουφάζει μετά από μια μεγάλη αλλά αιματηρή νίκη, ο Γκράντ διέταζε τον στρατό του να καταδιώξει τον αντίπαλο στρατό που εκτελούσε τακτική οπισθοχώρηση. Φαίνεται προφανές σαν ιδέα, αλλά μεγάλες νίκες όπως το Antietam και το Gettysburg έμειναν ανεκμετάλλευτες επειδή δεν γινόταν το παραπάνω. Ένας ιστορικός αναφέρει, ότι όταν ο Γκράντ είχε πρωτοδώσει αυτού του τύπου την εντολή, οι κουρασμένοι άνδρες του ούρλιαξαν από χαρά. Αλλά και από την πλευρά των Νοτίων, στρατηγοί όπως ο Lee (με τον Λη να είναι πολύ πιο μακελάρης απ'τον Γκράντ...) και ο Jackson έδειξαν ότι με την συνεχή επίθεση, μια μικρή στρατιά μπορούσε να κατατροπώσει πολλές, μεγαλύτερες. 

 

Πάντως για να μην τον βρίζουμε μόνο τον McClellan:

 

McClellan's reluctance to press his enemy aggressively was probably not a matter of personal courage, which he demonstrated well enough by his bravery under fire in the Mexican-American War. Stephen Sears wrote,

There is indeed ample evidence that the terrible stresses of commanding men in battle, especially the beloved men of his beloved Army of the Potomac, left his moral courage in tatters. Under the pressure of his ultimate soldier's responsibility, the will to command deserted him. Glendale and Malvern Hill found him at the peak of his anguish during the Seven Days, and he fled those fields to escape the responsibility. At Antietam, where there was nowhere for him to flee to, he fell into a paralysis of indecision. Seen from a longer perspective, General McClellan could be both comfortable and successful performing as executive officer, and also, if somewhat less successfully, as grand strategist; as battlefield commander, however, he was simply in the wrong profession.

Επεξεργασία από Tightwad
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

30 Bυζαντινά επιτεύγματα. Δωράκι για τον germ.

 

I'll leave you with my list of 30 Byzantine achievements and let you be the judge. Note, this is just a single medieval European culture.

 

30 Byzantine Achievements

Greek Fire, a devastating incendiary weapon based off of naphtha, pine resin, and sulphur.

 

Hand-held Flamethrowers (based off of the aforementioned weapon) that were used in much the same capacity as the 20th Century weapon.

 

Flamethrower Ships (Fire Dromons), utilizing the aforementioned Greek Fire.

 

Advances in incendiary and corrosive chemical grenades (as well as "terror" [scorpion and snake] grenades)

 

The Klivanion (highly-effective ancestor of modern body armor utilizing a tight-knit network of iron or steel lamellar plates).

 

 

Trebuchets, both traction (9th Century) and counterweight (10th Century).

 

The Solenarion, a kind of Byzantine arrow guide, used to fire flechette-like "mice".

 

The Paramerion, one of the first sabre-like weapons, adopted from the Avars and improved for both infantry and cavalry purposes.

 

Inflatable Siege Ladders, Flame-spewing Battering Rams, and other siege-related curiosities.

 

The Pendentive Dome (see Hagia Sophia, the largest Church in the world for almost a thousand years).

 

Improved status of women (in regard to other states of the time), including formal education and the capability to assume positions of power in government.

 

Proto-humanist and redevelopment of realist art (heavily influencing the Italian Renaissance)

 

 

The University (see University of Constantinople).

 

The Byzantine Suda (a form of encyclopedia) and other encyclopedias or lexica.

 

State-run hospitals with separate patient wards and female doctors AND other social services, such as orphanages and alms-houses.

 

State-run primary, secondary, and tertiary schooling for the citizenry. It is often said that the literacy rate was surprisingly high amongst the average citizens, perhaps up to 30-40%. Young Byzantine students were expected to be able to read, write, recite phrases from the Bible, folk tales, and famous literature, and perform simple arithmetic. One of my favorite pictures is this adorable illustration from the Madrid Skylitzes depicting Byzantine children attending school. More advanced students were trained in public oration, law, natural philosophy (physics), theology, medicine, and classical literature, among others. Novels were also highly popular amongst average citizens, with many copies of classic hits such as Drosilla and Charikles and Digenis Akritas found across the Empire.

 

Advanced knowledge and compendia of medicine, herbal remedy, surgery, and diseases which propagated into the Renaissance and beyond.

 

Significant advances in musical composing and notation.

 

Invention of the Cyrillic writing system.

 

Innumerable studies, commentaries, and arguments of the classical treatises, as well as the preserving of such treatises past the sack of Constantinople via collaboration with Italian traders and Saracen scholars. Treatises by some of the great polymaths of the middle Byzantine age (9th-12th Centuries) such as Michael Psellos, John Italos, and Anna Komnene exhibit a sophisticated understanding of the principles of chemistry, mechanical physics, astronomy, optics, and other related fields. There is even some evidence to support that the prospect of heliocentrism was discussed, and perhaps even accepted by some of the leading scholars of the day.

 

Civic infrastructure was state-of-the-art during the height of the Empire. Constantinople was, by far, the largest and most impressive city in Europe for most of the Medieval period, with a population exceeding one million people at several points (3-6th Centuries, 10th Century) in its history. Accounts by the Western visitor Liutprand of Cremona as well as the Byzantine Patria paint the city as a marvel of medieval engineering - a civilized and cultured metropolis, orderly, wondrous, and secure.

 

Advanced trade networks and book keeping (which heavily influenced the Italian maritime states). There is a lot of evidence that points to the Venetians gaining much of their prowess in trade from interactions with the Byzantines. Indeed, Venice itself was once a Byzantine colony.

 

The development of modern Mediterranean cuisine (fruits/salad combinations, cheeses, seafoods, specialty breads, confectionaries, dipping sauces) were heavily influenced by Byzantine cuisine (itself from old Roman cuisine). An understanding of the effects of various foods and spices (and the benefits of healthy eating) was documented and explored by several Byzantine authors.

 

Standardized Military Manuals (Taktika, Strategikon, Praecepta Militaria) ensuring competent generalship and logistics in war. The Taktika of Leo VI is widely considered the first combined arms and tactics manual in history.

 

Justinian's Code of Laws, as well as expansions and additions by later rulers, such as Leo VI the Wise of the 10th Century, still exist in some countries today as the basis for their code of laws. Interesting story: Leo VI's Basilika Code of Laws was effective enough to be used 900 years later as a transitional law system for 13 years after the Greeks gained their independence in 1821!

 

The rules of Byzantine diplomacy (mercy in war, protecting civilians whenever possible, fighting only when all other diplomatic options have been exhausted, etc.) which are covered in many Byzantine rulers' treatises such as De Administrando Imperio, echo in today's diplomatic relations.

 

Iconography, especially dynastic icons (such as the Komnenian and Palaiologan Eagles) were expanded upon and highly prominent in Byzantine society and heavily influenced modern national and religious iconography.

 

Fashion. So much fashion. Byzantine silks, face veils, robes, and colored, patterned, and other stylish clothing influenced European fashion for several centuries at least. One can argue that the typical image of the "Renaissance" garment had its origins in middle Byzantium.

 

The womens' "dressing room" (complete with perfumes, lotions, makeup, and other cosmetics) was highly prevalent in Byzantine society, and again, likely heavily influenced the modern perception.

 

A form of Divine Right and strongly centralized government existed centuries before other Western powers had firmly established such a system. Divine right was one of the key catalysts which allowed Western European countries to centralize, leading to the development of many economic, political, and cultural feautures of the modern world.

http://www.reddit.com/r/AskHistorians/comments/1zw63t/ama_late_antiquityearly_medieval_era_circa_400/cfxpnr6 Επεξεργασία από Tightwad
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Όχι αυστηρά ιστορία (αν και για μένα είναι), αλλά διάβαζα αυτό χθες:

YAUV387.png

 

δε σάουθ γουιλλ ράιζ αγκαίν godbless.gif

 

Relevant:

Civil War Medicine Part 1

Civil War Medicine Part 2

 

Πολύ ενδιαφέροντα πράγματα γενικότερα για το πως λειτουργούσε η ιατρική πριν την αποδοχή της μικροβιακής θεωρίας, περί μιασμάτων, και φαρμάκων ομοιοπαθητικής φύσεως. Επίσης, η εξέλιξη της νοσηλευτικής (μαθήματα που η Ευρώπη έμαθε κατά τον Κριμαϊκό Πόλεμο)

Επεξεργασία από Tightwad
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6342 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Ignaz Semmelweis (wiki)

 

Ούγγρος ιατρός (την εποχή της Αυστροουγγαρίας). 1818-1865

 

Αυτός παρατήρησε σε κάποια φάση ότι στα νοσοκομεία όπου οι γιατροί έπλεναν τα χέρια τους υπήρχε πολύ μικρότερη θνησιμότητα στα νεογέννητα από εκεί όπου δεν τα έπλεναν. Για να κατανοήσουμε το απίστευτο χάλι, σε ένα νοσοκομείο έφευγαν οι γιατροί από το τμήμα των νεκροψιών και πήγαιναν να κάνουν άλλες επεμβάσεις χωρίς να τρέχει κάστανο.

 

Δημοσίευσε τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα των ερευνών του.

 

Συνάντησε την χλεύη της επιστημονικής κοινότητας.

 

Απολύθηκε.

 

Αγωνίστηκε για την διασπορά των ιδεών του.

 

Κατέρρευσε και στο τέλος οι δικοί του αναγκάστηκαν να τον κλείσουν σε ψυχιατρείο. Όπου και πέθανε.

 

Δικαιώθηκε. Αλλά μετά θάνατον :) 

 

:cheers5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Δεν άκουγαν την Φλωρεντία οι Αυστρο-Ούγγροι;

 

 

 

Although Nightingale did not accept the concept of bacterial infection, she deplored crowding and unsanitary conditions. She put her nurses to work sanitizing the wards and bathing and clothing patients. Nightingale addressed the more basic problems of providing decent food and water, ventilating the wards, and curbing rampant corruption that was decimating medical supplies. She had to overcome an inept and hostile military bureaucracy, which she did in part by paying for remediation from private sources, including her own funds. She also kept careful statistics. Within 6 months, the hospital case fatality had dropped to 2%.

http://journals.lww.com/epidem/Fulltext/2009/03000/Florence_Nightingale__Founder_of_Modern_Nursing.25.aspx

 

(θα μου πεις, το 1854 ο Ιγκνάζ ήταν παππούλης)

Επεξεργασία από Tightwad
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Η κούρσα των εξοπλισμών στην Ευρώπη, άρθρο της 17ης Μαρτίου του 1914.

 

 

IMPERIAL DEFENCE TO-DAY IN THE COMMONS

 

"The question of Imperial Defence will monopolise the attention of the House of Commons to-day.

This afternoon Mr. Churchill will explain the Navy Estimate for 1914-15, and his statement is anticipated with the greatest interest. Mr. Arthur Lee is to express the views of the Opposition.

At the evening sitting Mr. Butcher, Unionist member for York, intends to move the following resolution: "That this House is not satisfied that the provision now made for our naval and military defence against invasion is adequate; and, further, that this House considers that, in order to enable it to deal satisfactorily with the Navy and Army Estimates for the coming year, it should be forthwith informed of the conclusions arrived at by the Committee of Imperial Defence on their recent re-examination of the problem of defence against invasion.

 

RADICAL AMENDMENTS

 

Two Radical amendments have been tabled. Mr. Russell Rea (South Shields) wishes the House to declare:

"That the voluntary system of enlistment of our military forces is not only adequate for military defence against invasion, but it is that best adapted to our insular position, to our Imperial needs, and to the maintenance of our naval power".

 

On the other hand, Mr. Rowntree (York) desires to propose:

"This House regrets that in the consideration of the problem of Imperial defence sufficient attention is not given to the dangers caused by the existence at home of large masses of poorly-paid and underfed citizens; it urges the Government, in view of the growing recognition of the economic unity of all nations, to continue their efforts for the creation of a better international atmosphere; and in particular to consider whether it is possible to form a standing committee of the Great Powers to be convened whenever the general interests of the peoples are likely to be adversely affected by serious differences between individual nations".

 

It is expected that Mr. Asquith or Mr. Churchill will speak on behalf of the Government. A week ago the Prime Minister, in anticipation of a full statement of the conclusions arrived at by the Imperial Defence Committee in their re-examination of the invasion problem, informed the House that 70,000 men, as the possible size of the invading force which our Home Defence Army should be capable of dealing with, was still unchanged".

 

This is probably better reported on in tomorrow's edition of the paper, but there is an article on the same page about "Germany and Her Naval Policy", and elsewhere it says:

"The grim prospect of war is looming larger in Europe with the arms race threatening to run out of control. In Britain the parties are divided on how to stop the race enveloping Europe in war.

The first Lord of the Admiralty, Winston Churchill, presented a new navy budget to the Commons today (March 17th, 1914) which he admitted was bigger than any before. He said: "It is our intention to put eight squadrons into service in the time it takes Germany to build five". This brought a challenge from Labour whose spokesman declared that: "Churchill's attitude represents a danger for the security of the country and for world peace".

 

Earlier this month Mr Churchill also had to ask for £2,500,000 more for the Royal Navy to boost oil reserves and speed up the battleship and aircraft programme. Meanwhile in Germany, Admiral Alfred von Tirpitz has admitted that his Navy is growing fast with 14 new major warships entering service this year.

In Austria-Hungary armaments are being given precedence in the budget and Russia has said it intends to quadruple the size of its army for a final show-down with Pan-Germanism.

However optimism is not dead. In Berlin a Frenchman told a pacifist group: "There is no innate hostility between our countries. We all want to live in peace".

The Russian story is also mentioned, where it says "Russia: The government announces an increase in the standing army from 460,000 to 1,700,000".

 

Πήγαιναν προς ολοταχώς για πόλεμο, και το ήξεραν, όλοι.

Επεξεργασία από Tightwad
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6342 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Είναι άξιο αναφοράς το ότι αυτά τα μεγέθη στρατού ήταν πρωτόγνωρα. Για να δώσω ένα μέτρο σύγκρισης, στην Αμερικάνικη επανάσταση κάθονται και καταμετρούν μάχες 4.000 ανθρώπων (και από τις δύο μεριές) (Battle of Trenton), και υπήρχαν στιγμές που το σώμα στρατού που διοικούσε αυτοπροσώπως ο Washington ήταν 11.000 άνθρωποι (Valley Forge). Αντίστοιχα νούμερα βλέπουμε και στον Επταετή Πόλεμο 1754-1763 που πολλοί έχουν χαρακτηρίσει ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο αλλά και γενικότερα σε όλη την ιστορία στο παρελθόν. Ο Βελισσάριος ξεκίνησε την επανακατάκτηση της Ιταλίας με μόλις 7,500 ανθρώπους. Σαφώς και υπάρχουν αναφορές μαχών που λένε για 100.000 κόσμο αλλά όταν φτάνουμε σε καταγραφή ιστορίας σε οργανωμένα κράτη, με γραφειοκρατία και θεσμούς, οπότε μπορούμε να τα εμπιστευθούμε λίγο περισσότερο, βλέπουμε πολύ διαφορετικά νούμερα.

 

Να σημειώσω ότι η Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα, που από άποψη μεγέθους ήταν ένα τέρας για τους σύγχρονους της, ήταν κατά την εισβολή στη Ρωσία κάπου 600.000.

 

:cheers5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Οι Αμερικανοί είχαν κλασσικά πάρα πολύ μικρό στρατό (με εξαίρεση τους πολέμους, οπού πήγαιναν εθελοντές, απ'τον εμφύλιο και μετά) μέχρι και έπειτα απ'τον πόλεμο της Κορέας, οπού είδαν ότι η ανικανότητα τους να επιστρατεύσουν ικανοποιητικούς αριθμούς αρκετά γρήγορα τους στοίχισε.

 

EDIT:

Θυμάμαι χαρακτηριστικά να διαβάζω ότι ο Winfried Scott, ικανότατος στρατηγός αλλά στα βαθιά γεράματα τότε, επέμενε στον Λίνκολν να μην εγκριθεί η σύσταση μεραρχιών, γιατί σε κάθε πόλεμο μέχρι τότε πολεμούσαν το πολύ με διαφορετικές ταξιαρχίες. Τελικά επικράτησε ο McClellan, που προφανώς είχε επηρεαστεί απ'τον Grande Armee του Ναπολέοντα. 

 

EDIT 2:

Α, ξέχασα να πω ότι στον Α' ΠΠ, από ένα σημείο και μετά, τα Order of Battle γινόντουσαν σε επίπεδο πολλαπλών Army Groups υπό Field Marshals.

Επεξεργασία από Tightwad
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6342 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Όντως. Εάν κοιτάξουμε αρχαίες (και γενικώς παλιότερες) εκστρατείες βλέπουμε τις κινήσεις των στρατών να απεικονίζονται με ένα βελάκι. Όλος ο στρατός πήγαινε από το σημείο Α στο σημείο Β στο σημείο Γ. Στις (πιο) σύγχρονες εκστρατείες βλέπουμε σωρεία από βελάκια. Ο στρατός είναι διάσπαρτος και κάνει ταυτόχρονα διάφορες κινήσεις. Φυσικά, η δυνατότητα επικοινωνίας είναι κομβικής σημασίας στο να μπορεί να γίνεται κάτι τέτοιο. Στη μάχη του Germantown (αμερικάνικη επανάσταση) ο Washington χώρισε το στρατό του σε 4 φάλαγγες με απώτερο σκοπό να περικυκλώσει και να επιτεθεί ταυτόχρονα στους άγγλους από 4 διαφορετικές μεριές. Με τις σύγχρονες μεθόδους επικοινωνίας, θα δούλευε άνετα. Εκεί όμως, όλοι καθυστέρησαν κάπου, όλοι έφτασαν σε διαφορετικές στιγμές, σε κάποια φάση μπερδεύτηκαν και μια φάλαγγα νόμιζε ότι μια άλλη είναι αγγλική (και από τη σφοδρότητα της σύγκρουσης μεταξύ τους, κατέληξαν και οι δύο να υποχωρήσουν :lol: )

 

Ένα βιντεάκι γύρω από την "γρήγορη επαναληπτική τοξοβολία". Τα όσα κάνει ο τυπάς στο βίντεο, άμα δεν τα έβλεπα, θα τα θεωρούσα αισχρές υπερβολές. Ούτε στις ταινίες δεν έχουν δείξει κάποιον να κάνει τέτοια πράγματα (και με ευστοχία παρακαλώ). https://www.youtube.com/watch?v=2zGnxeSbb3g

 

Θυμίζω ότι τεράστιο προσόν των νομαδικών φυλών (σε τεράστιο βαθμό και οι Πάρθες ως νομάδες κατέλαβαν και αντικατέστησαν τους Πέρσες) ήταν το ιππικό (οπότε δεν μπορούσες να τους εγκλωβίσεις εύκολα και επέλεγαν αυτοί το πότε θα δοθεί κάποια μάχη (και επιπρόσθετα δεν είχαν ουσιαστικά κάποια ακίνητη περιούσια για να τους καταστρέψεις και να τους αναγκάσεις σε συνθηκολόγηση)) σε συνδυασμό με την τοξοβολία. Εάν λοιπόν ένας σύγχρονος που ξεκίνησε να ασχολείται με το θέμα σε προχωρημένη ηλικία κατορθώνει να κάνει τέτοια πράγματα, προφανώς, στις νομαδικές φυλές όπου εξασκούντουσαν σε αυτά από παιδική ηλικία (όπως αντίστοιχα εμείς εξασκούμαστε στο χειρισμό στυλού και μολυβιού από παιδική ηλικία) θα υπήρχαν πάρα πολλοί που θα μπορούσαν να τα κάνουν αυτά.

 

:cheers5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω αν ο Ναπολέων, επινόησε τα σώματα στρατιών (Corps d'Armee) αλλά η ικανότητα του να χωρίζει ευέλικτα τον στρατό του είναι ένας απ'τους λόγους που ήταν τόσο επιτυχημένος. Γι'αυτό και είχε καταφέρει να κατατροπώσει πολλούς στρατούς, μεγαλύτερους του δικού του (βλ. Πόλεμος της Γ' Συμμαχίας).

 

Στον Αμερικάνικο Εμφύλιο (ναι ξέρω, σας έχω πρήξει, αλλά προτιμώ να μιλώ για πράγματα που γνωρίζω καλά) οι Συνομοσπονδιακοί (με στρατηγούς όπως ο Λη και ο Τζάκσον) ξανά-απέδειξαν ότι ένας μικρότερος σχηματισμός μπορεί να νικήσει πολλαπλούς μεγαλύτερους, αν συνεχίζει είναι συνεχώς επιθετικός. Σχεδόν αλεξανδρινή αυτή η εμμονή με το να έχουν την πρωτοβουλία. Με την διάφορα ότι αυτού του είδους οι στρατηγοί ήταν μακελάρηδες, μιλάμε για απώλειες ως και 40%, χωρίς να έχουν εφευρεθεί ακόμα πολυβόλα.

 

Σαν προσθήκη αυτού που είπες για τα "βελάκια", ο Σέρμαν είχε καταφέρει 2 φορές να φτάσει από την Τζιόρτζια στην Ατλάντα, και από την Ατλάντα ως την θάλασσα, χωρίζοντας τον στρατό του στα 2, παίρνοντας παραπλανητικές κατευθύνσεις απ'τους πραγματικούς στόχους του, αλλά καταλήγοντας την τελευταία στιγμή, στον στόχο, που ήταν ανάμεσα απ'τις δυο κατευθύνσεις. The twist; Το έκανε αντιμέτωπος με αριθμητικά μεγαλύτερες εχθρικές στρατίες, καίγοντας οτιδήποτε πράγμα είχε στρατιωτική αξία στον δρόμο του, και με κυριολεκτικά μηδενικές γραμμές ανεφοδιασμού. Και αυτό ήταν πολύ πρίν εφευρεθούν τα ελικόπτερα, ή δενξέρωκαιγωτι.

 

Και μιας που μιλάμε για νομαδικούς λαούς, έπαθα πλάκα όταν το διάβασα αυτό:

 

Η δηµιουργία του Ιππικού ως Όπλου ανάγεται στην προϊστορική εποχή. Οι πρώτοι που, αφού εξηµέρωσαν τον ίππο τον χρησιµοποίησαν σε µάχες ήταν οι  Άριοι, κυρίως στις µάχες τους µε τους Σκύθες. Μέσω των Σκυθών και των  επιδροµών τους στην Ελληνική χερσόνησο ο ίππος γίνεται γνωστός στην Ελλάδα. Οι ίπποι σκορπούν τέτοιο πανικό στους λαούς της Ελλαδικής  χερσονήσου, ώστε τους αποδίδονται υπερφυσικές ιδιότητες. Ίσως ο µύθος  των Κενταύρων να έχει εδώ την πηγή του, και οι παραστάσεις µαχών 

ανάµεσα σε  2 πεζούς και Κενταύρους που βρίσκονται στις µετόπες αρχαίων ναών όπως οΠαρθενώνας, να αναπαριστάνουν τις µάχες των κατοίκων της Ελλαδικής Χερσονήσου µε τους Σκύθες. 
 

(απ'την Ιστορία του Ιππικου-Τεθωρακισμένων του Γ.Ε.Σ.) To βρήκα κάνοντας έρευνα για την Μπηρλανδία. Υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον υλικό εκεί μέσα.

 

ΕDIT: Ορίστε και μερικά σχέδια που δείχνουν την εξέλιξη των στολών:

 

post-23287-0-28171600-1396011713_thumb.pngpost-23287-0-12673500-1396011714_thumb.pngpost-23287-0-02206400-1396011715_thumb.pngpost-23287-0-94896800-1396011715_thumb.pngpost-23287-0-69262100-1396011696_thumb.jpgpost-23287-0-89214200-1396011716_thumb.png

Επεξεργασία από Tightwad
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

YΓ, τώρα που ξαναβρήκα τον φάκελο με τα βιβλία Osprey, δεν την γλιτώνετε. :D

 

Γυναίκες στον Β' ΠΠ:

post-23287-0-94237700-1396012128_thumb.pngpost-23287-0-81555700-1396012130_thumb.pngpost-23287-0-81860100-1396012132_thumb.pngpost-23287-0-51831800-1396012134_thumb.pngpost-23287-0-51851400-1396012136_thumb.pngpost-23287-0-31343000-1396012138_thumb.pngpost-23287-0-66381900-1396012141_thumb.pngpost-23287-0-44259800-1396012143_thumb.png

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  28737
  • Group:  Members
  • Topic Count:  4
  • Content Count:  1410
  • Reputation:   6913
  • Achievement Points:  1410
  • Days Won:  0
  • With Us For:  4046 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  84

είναι ιδέα μου η οι γυναίκες κατά τα 40s ανδροφέρνανε; :confuse:

 

εκτός αν όταν βγαίναν έξω και δε φορούσανε τις στρατιωτικές στολές,βαφόντουσαν,κτλ :)

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Φυσικά και στην δεκαετία του '40 ήταν πιο συντηρητικές (είχαν βγει από μια οικονομική κρίση που πάντα εξάπτει τον συντηρητισμό) και ήταν πολύ πριν την εποχή της σεξουαλικής απελευθέρωσης, συν το ότι είχαν πόλεμο. Πάνω απ'όλα όμως, υπηρετούσαν, και σημασία είχε πρώτα η χρηστικότητα και τέλος η εμφάνιση.

 

Aλλα φυσικά υπάρχουν πολλές γυναίκες από εκείνη την εποχή που και σήμερα μπορούν να θεωρηθούν ελκυστικές, παρ'όλο που έχουν αλλάξει τα στάνταρ και για τα δυο φύλα. 

 

http://futurefashionstyle.com/wp-content/uploads/2013/11/1940%E2%80%99s-Hairstyles-for-Women3-800x640.jpg

http://cdn.stylisheve.com/wp-content/uploads/2011/12/1940s-Hairstyles-for-women_05.jpg

http://futurefashionstyle.com/wp-content/uploads/2013/11/1940%E2%80%99s-Hairstyles-for-Women6.jpeg

 

Tώρα, για την δεκαετία του 1920... η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.

http://fashionandhairstyles.com/wp-content/uploads/2012/12/1920-women-short-hairstyles.jpg

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6342 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Η επιστήμη ρωτάει ποια είναι η διεύθυνση σου για να έρθει να σε βρει και να σου εξηγήσει επιστημονικά τι σημαίνει φραπές.  :pesta:

 

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=426

 

:D

 

Και μιλώντας για εποχές, κομμώσεις και πως ενίοτε δεν παίζουν ρόλο. Lina Cavalieri.

 

221rcw4pnr.jpg suag15wjes.jpg e-vint.com.free020.jpg

 

:cheers5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 weeks later...

  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Απλοομάδες!

 

Χάρτης μετακίνησης των διάφορων φύλων ανά...

 

τον κόσμο:

 

World_Map_of_Y-DNA_Haplogroups.png

 

 

τις Αμερικάνικες Ηπείρους

 

 

Ethnic_Composition_of_the_Americas.PNG

 

 

...την Ευρώπη.

 

 

NGf6WSS.png

 

 

(ο Τζένγκις κλαίει)

Επεξεργασία από Tightwad
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Εκατοντάδες πίνακες μαχών:

 

Feast your eyes, gentlemen.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 4 weeks later...

  • Member ID:  23287
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  161
  • Content Count:  4890
  • Reputation:   33635
  • Achievement Points:  4890
  • Days Won:  15
  • With Us For:  4553 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Υπέροχο ιστορικό χιούμορ:

 

https://www.youtube.com/watch?v=qSe4G4lE_J4

 

Kαι το backstory:

 

Have a look at this! In 1994 Boris Yeltsin was stopping off in Shannon to greet Albert Reynolds (Taoiseach at the time) and the red carpet was literally rolled out for him. His Ilyushin Il-62 circled above and eventually landed but Yeltsin never came out. Various stories have been told in the meantime - Yeltsin said he was asleep and was never woken, others say he was too drunk to get off the plane and Yeltsin's daughter said he had a heart attack and his doctors wouldn't allow him off. And another one about a cocktail of medicine he was on at the time and about a brain problem which affected his balance and made him seem drunk. Either way Reynolds et al were left standing on the tarmac at Shannon...embarrassing when the media are there to see you.

 

Απίστευτα σκηνοθετημένο, πάντως.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 months later...

  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6342 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

South Ossetia (wiki) Αναγνωρισμένη από Ρωσία, Νικαράγουα, Βενεζουέλα και Ναούρου

Abkhazia (wiki) Αναγνωρισμένη από τις 4 προαναφερθείσες και αρχικά ήταν αναγνωρισμένη και από Τουβαλού και Βανουάτου

 

το Κιριμπάτι μέχρι το 2003 αναγνώριζε την Κίνα, αλλά τότε άλλαξε στάση και πλέον αναγνωρίζει την Ταΐβάν (αναγνώριζε και την Κίνα, αλλά η Κίνα διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις μαζί του)

 

Γιατί αυτές οι μικρές χώρες της Ωκεανίας ασχολούνται με τέτοια θέματα? :)

 

Ας αλιεύσουμε μερικά πράγματα από wiki:

 

"On 31 March 2004, Dominica ended its recognition, which began in 1983, because of offers from the PRC to provide $117 million over six years. The Republic of Macedonia recognized the ROC in 1999 but switched diplomatic recognition in 2001 after the PRC imposed economic sanctions and used a rare veto on the UN Security Council to block peacekeeping efforts.[58]" και "On Tuesday March 18, 2014 Guatemalan former President Alfonso Portillo pleaded guilty in the Federal District Court in Manhattan, United States to a charge that he accepted bribes in exchange for diplomatic recognition of Taiwan. President Perez Molina said that Guatemala's relations with Taiwan were and are strong and that the Portillo confession will not affect the diplomatic relations between the two nations.[60] On Wednesday March 19, 2014 Taiwan's Ministry of Foreign Affairs declined to comment on the matter.[61]" και "In May 2008, ROC Foreign Minister James Huang resigned, along with two other top officials of the out-going Chen Shui-bian Administration, after wasting over €19 million in a failed attempt to win diplomatic recognition for the ROC from Papua New Guinea. The misuse of the money caused public outrage, forcing Huang's resignation.[132] Papua New Guinea's foreign minister Sam Abal subsequently confirmed that his country had no intention of recognising the ROC.[133]" και "In March 2008, new President-elect Ma Ying-jeou was reported as saying that his government would put an end to Taiwanese "cheque-book diplomacy" in the Pacific.[142]" (PRC η Κίνα και ROC η Ταϊβάν) (wiki)

 

και ένα κάρο ακόμα :)

 

Και κάπως έτσι βγάζουν λεφτά αυτές οι μικρές χώρες της Ωκεανίας :)

 

:cheers5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 4 weeks later...

  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6342 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Είχα μια συζήτηση με την :imac: γύρω από τα γεώμηλα. Το ένα έφερε το άλλο και ξαφνικά άρχισα να διαπιστώνω ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν απίστευτα πολλά γεωργικά προϊόντα από τα όσα εμείς θεωρούμε σήμερα ως δεδομένα.

 

Το ότι καπνά, καλαμπόκι, πατάτες και τομάτες είναι πράγματα που ήρθαν με τον Κολόμβο στην Ευρώπη, νομίζω ότι είναι γνωστό στους περισσότερους. Ως εκ τούτου ξέρουμε μια χαρά ότι όλες αυτές οι σάλτσες με τομάτα που φτιάχνουμε και τιγκάρουμε τα λαδερά μας δεν υπήρχαν στην αρχαιότητα :) Υπάρχουν όμως ένα κάρο άλλα που δεν είχαμε. 

 

Ως πηγή χρησιμοποιώ το ιστολόγιο του έγκριτου γλωσσολόγου Νίκου Σαραντάκου. Κανονικά θα έπρεπε να διασταυρώσω πράγματα και με άλλες πηγές. Ευελπιστώ να το κάνω κάποτε. Αντιγράφω λοιπόν :)

 

ΒερίκοκοΤι εστί βερίκοκο; "Αλλά, ας δούμε τι εστί βερίκοκο. Και ξεκινάω μ’ ένα πρόχειρο κουίζ. Ποια είναι η απώτερη καταγωγή της λέξης βερίκοκο; Ελληνική, λατινική, αραβική, ινδική ή άλλη; Αν υποθέσατε καταγωγή από την Ανατολή, λυπάμαι αλλά πέσατε έξω. Το φρούτο από την Ανατολή μάς ήρθε, η λέξη που το περιγράφει όχι, τουλάχιστον όχι η λέξη ‘βερίκοκο’. Το βερίκοκο είναι λέξη που έχει περάσει από σαράντα κύματα.

 
Η σημερινή του επιστημονική ονομασία, στα λατινικά, είναι Prunus armeniaca, παναπεί ‘αρμένικο δαμάσκηνο’ αλλά δεν είναι ούτε δαμάσκηνο ούτε αρμένικο. Οι εγκυκλοπαίδειες λένε πως πατρίδα του ήταν η Κίνα, αλλά είναι γεγονός πως οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι το γνώρισαν (από τις εκστρατείες του Μεγαλέξαντρου ή από τον Λούκουλλο) σαν είδος εισαγόμενο από την Αρμενία κι έτσι τα βερίκοκα τα είπαν armeniaca, αρμενιακά. Κι επειδή το βερίκοκο ωριμάζει νωρίτερα από άλλα παρόμοια φρούτα σαν το ροδάκινο, το είπαν praecoquium, πρώιμο. Η λέξη πέρασε και στα ελληνικά και οι δυο ονομασίες συνυπήρξαν για καιρό, αρμενιακά και πραικόκια (που το γράψαν και με δύο κάπα, πραικόκκια, παρετυμολογία με το κόκκος, που βαστάει ακόμα).
 
 
Διαβάζοντας τους διάφορους γιατρούς συγγραφείς της ελληνιστικής εποχής και της ύστερης αρχαιότητας, βλέπει να χρησιμοποιούνται για τα βερίκοκα οι εξής ονομασίες:
 
πραικόκκια, πρεκόκια, προκόκια, βρεκόκια, βερεκόκια, βερικόκκια, βερίκοκκα."
 
ΡοδάκινοΟ βασιλιάς των φρούτων Στον Πωρικολόγο, το βυζαντινό σατιρικό στιχούργημα που προσωποποιεί τα φρούτα (οπωρικά) και τα βάζει να συνεδριάζουν, βασιλιάς των οπωρικών είναι ο πανενδοξότατος Κυδώνιος. Δεν θα συμφωνούσαν πολλοί σήμερα με την ιεράρχηση αυτή. Για τον καθένα από μας, βασιλιάς των φρούτων είναι το φρούτο που τους αρέσει, για άλλους πάλι το σταφύλι αφού δίνει το κρασί. Γλωσσικά πάντως, αδιαμφισβήτητος βασιλιάς των φρούτων, ή φρούτο καθαυτό, θα τολμούσα να πω, είναι το μήλο.
 
Τουλάχιστον αυτό ίσχυε στα αρχαία ελληνικά, αφού οι αρχαίοι έδιναν σε πολλά άλλα φρούτα ονόματα που ήταν παραλλαγές του μήλου: τα ροδάκινα τα ονόμαζαν περσικά μήλα, τα βερίκοκα αρμενιακά μήλα, τα κυδώνια τα έλεγαν κυδώνια μήλα, τα κίτρα μηδικά μήλα, κάτι που συνεχίστηκε και στις ευρωπαϊκές γλώσσες, αν σκεφτούμε πως τη ντομάτα οι μεν Γάλλοι την είπαν ερωτόμηλο (pomme d’amour), οι δε Ιταλοί χρυσόμηλο (pomo d’oro), και την πατάτα, βέβαια, οι Γάλλοι την είπαν pomme de terre, τέχνασμα που το δανειστήκαμε κι εμείς ως γεώμηλο.
 
 
Εσπεριδοειδή (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) Κίτρινα κίτρα, ζουμερά λεμόνια "Τα λεμόνια, τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια και τα υπόλοιπα κιτρινόχρυσα φρούτα που φαιδρύνουν τους χειμώνες, τα λέμε με μια λέξη εσπεριδοειδή. Η λέξη δεν είναι αρχαία, είναι δημιουργία του 19ου αιώνα, μεταφραστικό δάνειο από το ελληνογενές γαλλικό hespéridées, αν και στην τρέχουσα χρήση στα γαλλικά τα εσπεριδοειδή λέγονται agrumes. Στην καθομιλουμένη τα λέγαν ξινά ή λεμονοπορτόκαλα.
 
 
Προφανώς, η ονομασία εσπεριδοειδή ανάγεται στον μύθο με τα μήλα των Εσπερίδων, τον ενδέκατο άθλο του Ηρακλή. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι τα μήλα των Εσπερίδων ήταν εσπεριδοειδή –τουλάχιστον αν υποθέσουμε ότι έχουμε πιάσει σωστά τη γεωγραφία του μύθου και ο κήπος των Εσπερίδων ήταν προς τα δυτικά, κάπου στο σημερινό Μαρόκο, διότι όπως φαίνεται τα εσπεριδοειδή ήρθαν στην Αφρική πολύ αργότερα.
 
Τα φρούτα αυτά είναι ιθαγενή της Ινδίας και της Κίνας. Το πρώτο που ήρθε προς τα δικά μας μέρη είναι το λιγότερο διαδεδομένο ίσως, το κίτρο, που έφτασε στους ελληνιστικούς χρόνους –και το είπαν, στην αρχή, μηδικόν μήλον, σύμφωνα με τη συνήθεια που είχαν να χρησιμοποιούν το μήλο σαν γενικό όρο για τα οπωρικά.
 
Τον όρο μηδικόν μήλον τον χρησιμοποιεί ο Θεόφραστος, τον 4ο αιώνα π.Χ., που το ήξερε το κίτρο, έστω κι αν δεν είχε αρχίσει ακόμα να καλλιεργείται στα μέρη τα δικά μας. Αντίθετα, τον πρώτο αιώνα μ.Χ., η καλλιέργειά του έχει πλέον διαδοθεί, κι έτσι ο Διοσκορίδης γράφει «τα δε μηδικά λεγόμενα ή περσικά ή κεδρόμηλα, ρωμαϊστί δε κίτρια, πάσι γνώριμα».
 
Η λέξη κίτριον ή κιτρίον (και οι δυο τονισμοί υπάρχουν) θεωρείται δάνεια από το λατινικό citrus, το οποίο μπορεί με τη σειρά του να είναι δάνειο από το ελλ. κέδρος (μέσω ετρουσκικών), εξόν κι αν είναι και τα δυο δάνεια από κάποιαν άλλη γλώσσα. Ο Γαληνός τον δεύτερο αιώνα βεβαιώνει ότι η αλλαγή της ονομασίας έχει πια εδραιωθεί: «ταύτης ο καρπός ουκέτι μήλον μηδικόν, αλλά κιτρίον υπό πάντων ονομάζεται»"
 
 
Νεράτζια+Πορτοκάλια (βασικά για να αντιγράψω 2-3 πράγματα που λέει για αυτά και δουλεύουν επικουρικά με τα προηγούμενα αποσπάσματα) Οι Οράνιε και τα πορτοκάλια "Οράνιε ή oranje είναι το πορτοκαλί χρώμα στα ολλανδικά. Όπως έχουμε γράψει σε ένα παλιότερο άρθρο για τα πορτοκάλια και τα νεράτζια, από το οποίο θα αντλήσω αρκετά στοιχεία εδώ, το νεράντζι στα ινδικά λεγόταν κάτι σαν ναράγκα, nāraṅga, στα περσικά ναράγκ (نارنگ, nārang), στα αραβικά ναράντζ ( نارنج nāranj). Γύρω στον ένατο-δέκατο αιώνα έχει φτάσει στην Μέση Ανατολή και στο Βυζάντιο, οι Σταυροφόροι το βρίσκουν στην Παλαιστίνη, ενώ οι Άραβες το μεταφέρουν στη Σικελία. Στα ελληνικά της εποχής, το ναράντζ αυτό περνάει ως «νεράντζι», ίσως με παρετυμολογική επίδραση του νερού. Στα ισπανικά, περνάει ως naranja, στα ιταλικά narancia και στην Τοσκάνη narancio. Από τη συνεκφορά un narancio το αρχικό n- χάνεται (αυτό το φαινόμενο δεν είναι καθόλου σπάνιο) κι έτσι γίνεται arancio και arancia, και το βρίσκει κανείς και mela arancia (το μήλο είπαμε πως συχνά είναι γενική ονομασία για κάθε οπωρικό) και περνάει και δάνειο στα γαλλικά, orenge (σήμερα orange) και pome orenge, απ’ όπου το παίρνουν και οι Άγγλοι, orange. Αυτά, το νεράντζι, που βέβαια ούτε τότε το τρώγαν, μόνο το χρησιμοποιούσαν ως είδος φαρμακευτικό ή για διακόσμηση ή για γλυκά.
 
 
Στον Ερωτόκριτο βρίσκουμε και τη λ. νερατζάτο, για το χρώμα που σήμερα λέμε πορτοκαλί. Ο ρηγόπουλος του Αναπλιού Mε νεραντζάτα κι αργυρά ρούχά ‘τονε ντυμένος, νέος, εικοσιδυό χρονών, ομορφοκαμωμένος.
 
Το πορτοκάλι ήρθε κάμποσους αιώνες αργότερα, και όχι από την Ανατολή παρά από τη Δύση. Έμποροι Πορτογάλοι, την εποχή της θαλασσοκρατορίας, αφού παρέκαμψαν το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας και πιάσαν εμπορικές σχέσεις με την Ινδία και την Κίνα, έφεραν το πορτοκάλι στην Ευρώπη. Αυτό το καινούργιο φρούτο, το τόσο όμοιο εξωτερικά με το νεράντζι, το είπαν οι Ιταλοί arancio de Portogallo, πορτογαλέζικο νεράντζι σαν να λέμε, και μετά σκέτο portogallo, πληθυντικός portogalli, απ’ όπου έγινε το ελληνικό πορτοκάλι, μέσα στην Τουρκοκρατία, το βουλγάρικο πορτοκάλ, το αλβανικό παρόμοιο, το τούρκικο portakal, ακόμα και το αραβικό al-burtuqal. Αναμενόμενο, αλλά ειρωνικό, είναι ότι στην ίδια την Πορτογαλία το πορτοκάλι λέγεται αλλιώς, laranja.
 
Όπως είδαμε, στις νότιες χώρες, όπου το νεράντζι υπήρχε και καλλιεργιόταν, τα δυο φρούτα ακολούθησαν το καθένα τον δικό του γλωσσικό δρόμο. Ωστόσο, στις μεγάλες γλώσσες της Ευρώπης, ο νεοφερμένος έδιωξε τον προκάτοχό του. Στα γαλλικά, στα αγγλικά, στα ιταλικά και στα ισπανικά το πορτοκάλι σφετερίστηκε την ονομασία του νεραντζιού, δηλαδή το υποκατέστησε· πράγματι, το νεράντζι σήμερα στα αγγλικά λέγεται bitter orange, πικρό πορτοκάλι, ενώ στα γαλλικά bigarade."
 
και από το Γλυκά πορτοκάλια, πικρά νεράντζια Και τα δυο πάντως είναι φρούτα γηγενή της Ασίας, από την Ινδία το νεράντζι και από την Κίνα το πορτοκάλι. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν τα ήξεραν· απ’ όλα τα εσπεριδοειδή, μόνο το κίτρο έμαθαν, κι αυτό μόνο στην ελληνιστική εποχή, όπως είπαμε στο προηγούμενο άρθρο.
 
Ο φτωχός συγγενής, το νεράντζι, ήρθε πρώτος. Στα ινδικά λεγόταν κάτι σαν ναράγκα, nāraṅga, στα περσικά ναράγκ (نارنگ, nārang), στα αραβικά ναράντζ ( نارنج nāranj). Γύρω στον ένατο-δέκατο αιώνα έχει φτάσει στην Μέση Ανατολή και στο Βυζάντιο, οι Σταυροφόροι το βρίσκουν στην Παλαιστίνη, ενώ οι Άραβες το μεταφέρουν στη Σικελία. Στα ελληνικά της εποχής, το ναράντζ αυτό περνάει ως «νεράντζι», ίσως με παρετυμολογική επίδραση του νερού. Στα ισπανικά, περνάει ως naranja, στα ιταλικά narancia και στην Τοσκάνη narancio. Από τη συνεκφορά un narancio το αρχικό n- χάνεται (αυτό το φαινόμενο δεν είναι καθόλου σπάνιο) κι έτσι γίνεται arancio και arancia, και το βρίσκει κανείς και mela arancia (το μήλο είπαμε πως συχνά είναι γενική ονομασία για κάθε οπωρικό) και περνάει και δάνειο στα γαλλικά, orenge (σήμερα orange) και pome orenge, απ’ όπου το παίρνουν και οι Άγγλοι, orange. Αυτά, το νεράντζι, που βέβαια ούτε τότε το τρώγαν, μόνο το χρησιμοποιούσαν ως είδος φαρμακευτικό ή για διακόσμηση ή για γλυκά.
 
 
Ο άρχοντας, ήρθε δεύτερος, κάμποσους αιώνες αργότερα, και όχι από την Ανατολή παρά από τη Δύση. Έμποροι Πορτογάλοι, την εποχή της θαλασσοκρατορίας, αφού παρέκαμψαν το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας και πιάσαν εμπορικές σχέσεις με την Ινδία και την Κίνα, έφεραν το πορτοκάλι στην Ευρώπη. Αυτό το καινούργιο φρούτο, το τόσο όμοιο εξωτερικά με το νεράντζι, το είπαν οι Ιταλοί arancio de Portogallo, πορτογαλέζικο νεράντζι σαν να λέμε, και μετά σκέτο portogallo, πληθυντικός portogalli, απ’ όπου έγινε το ελληνικό πορτοκάλι, μέσα στην Τουρκοκρατία, το βουλγάρικο πορτοκάλ, το αλβανικό παρόμοιο, το τούρκικο portakal, ακόμα και το αραβικό al-burtuqal. Αναμενόμενο, αλλά ειρωνικό, είναι ότι στην ίδια την Πορτογαλία το πορτοκάλι λέγεται αλλιώς, laranja.
 
Όπως είδαμε, στις νότιες χώρες, όπου το νεράντζι υπήρχε και καλλιεργιόταν, τα δυο φρούτα ακολούθησαν το καθένα τον δικό του γλωσσικό δρόμο. Ωστόσο, στις μεγάλες γλώσσες της Ευρώπης, ο πλούσιος νεοφερμένος έδιωξε τον ταπεινό προκάτοχό του. Στα γαλλικά, στα αγγλικά, στα ιταλικά και στα ισπανικά το πορτοκάλι σφετερίστηκε την ονομασία του νεραντζιού, δηλαδή το υποκατέστησε· πράγματι, το νεράντζι σήμερα στα αγγλικά λέγεται bitter orange, πικρό πορτοκάλι, ενώ στα γαλλικά bigarade.
 
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι πορτοκάλια μπήκαν στην Ευρώπη και από τα ανατολικά, από τους Άραβες –αυτό δεν φαίνεται να είναι σωστό επειδή κανείς Άραβας συγγραφέας δεν περιγράφει πορτοκαλιά πριν από τον 16ο αιώνα (ενώ περιγράφουν αναλυτικά την κιτριά ή τη λεμονιά ή τη νεραντζιά). Άλλωστε, αν είχαν καλλιεργηθεί στα μέρη τα δικά μας πορτοκάλια από τον 15ο αιώνα, θα είχαν ευδοκιμήσει και θα ήταν πασίγνωστα. Θα ξαναμιλήσουμε για το θέμα αυτό όμως λίγο πιο κάτω.
 
Προς το παρόν, να πούμε δυο κουβέντες ακόμα για τον φτωχό συγγενή, το νεράντζι. Είπαμε πιο πάνω ότι οι Βυζαντινοί το ήξεραν, και μάλιστα στον Πωρικολόγο, την σάτιρα του 15ου αιώνα, υπάρχει, ανάμεσα στους άλλους αξιωματούχους, ο πρωτοβεστιάριος Νεράντζιος. Το νεράντζι και η νεραντζιά εμφανίζονται στα βυζαντινά αλχημικά έργα αλλά και σε ερωτικά μυθιστορήματα, και σε ένα από αυτά, το έμμετρο Φλώριος και Πλατζιαφλώρα, ο συγγραφέας χαρακτηρίζει την ηρωίδα με μια σειρά εξεζητημένα επίθετα, ως εξής: την δενδροηλιόμορφην, μαυροπλουμιστομάταν, την νεραντζοερωτοάκουστον, κρινοτριανταφυλλάτην, τραχηλομαρμαρόμνοστην, ροδοκοκκινοχείλαν, την συντυχογλυκόλαλον, ερωτοπαιδεμένην, προφανώς για το άρωμα της νεραντζιάς.
 
Στον Ερωτόκριτο βρίσκουμε και τη λ. νερατζάτο, για το χρώμα που σήμερα λέμε πορτοκαλί. Ο ρηγόπουλος του Αναπλιού Mε νεραντζάτα κι αργυρά ρούχά ‘τονε ντυμένος, νέος, εικοσιδυό χρονών, ομορφοκαμωμένος
 
 
και
 
Ας γυρίσουμε τώρα στον πλούσιο συγγενή, που ήρθε δεύτερος αλλά έγινε πρώτος. Το πορτοκάλι λοιπόν, που για πολλά χρόνια ήταν είδος πολυτελείας στην Ευρώπη, πανάκριβο δώρο, άξιο για βασιλόπουλα και αρχοντόπουλα. Οι εστεμμένοι της Δύσης είχαν στεγασμένους κήπους όπου καλλιεργούσαν αρχικά νεράντζια και μετά πορτοκάλια, τους λέγανε orangeries, ορανζερί. Άργησε να έρθει, αλλά όταν ήρθε ευδοκίμησε στα μέρη μας, όπως και σε όλη τη Μεσόγειο.
 
 
 
Και για να κλείσουμε αυτό το μακρυνάρι (που ελπίζω να διασκέδασε κάποιους όσο διασκέδασε εμένα :D ). Μέχρι σήμερα το πρωί ήξερα την ιστορία του Καποδίστρια που έφερε την πατάτα, δεν την θέλαμε εμείς, έβαλε φρουρούς να τη φυλάνε, τους διέταξε να μην την φυλάνε και τόσο καλά, και εμείς, αφού κάποιοι την φυλάγανε, είπαμε ότι θα είναι αξίας, μπουκάραμε, την κλέψαμε και την μάθαμε :D Μάλλον ΔΕΝ αληθεύει :) Παραθέτω 2 συνδέσμους :)Σαραντάκος και pare-dose
 
:cheers5:
 
 
 
εδιτ
 
χα! Πορτοκάλια Αργολίδας, ε? :) Νομίζω ότι όλοι ξέρουμε πως η Αργολίδα είναι τίγκα στις πορτοκαλιές. Τόσο τίγκα που προσωπικά φανταζόμουν ότι ΠΑΝΤΑ ήταν έτσι... :) Ε, αφού σήμερα έμαθα ότι δεν υπήρχαν πορτοκάλια στην αρχαιότητα, είπα να ψάξω λίγο τα περί πορτοκαλιού και Ελλάδος. Και πάω και πέφτω σε 2 αρθράκια τα οποία λένε ότι το πορτοκάλι ήρθε στην Αργολίδα στα τέλη του 19ου αιώνα!!! Πορτοκάλι – Μια σύντομη ιστορία του  και Καββαθάς Σπ. Μιχαήλ (1895-1972) – Ο πρωτεργάτης της διάδοσης της καλλιέργειας του πορτοκαλιού στην Αργολίδα ............. ομολογώ ότι είμαι λίγο :wow: αυτή τη στιγμή :) το είχα τόσο δεδομένο το ότι Αργολίδα=Πορτοκάλια :D
 
 
εδιτ 2
και οι πιπεριές ήρθαν από την Αμερική :)wiki ακόμα και οι πιπεριές Φλωρίνης :Dwiki
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  6474
  • Group:  Members
  • Topic Count:  98
  • Content Count:  4211
  • Reputation:   27510
  • Achievement Points:  4211
  • Days Won:  3
  • With Us For:  5694 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  34

Πάνω σε αυτό πάντως , η δασκάλα που μου έκανε Κινέζικα μου είπε πει ότι οι λέξεις "Μανδαρίνοι" και "Μανδαρινικά" που χρησιμοποιούμε εμείς οι Έλληνες -και άλλοι λαοί με παραλλαγές ωστόσο- προέρχονται από το φρούτο μανταρίνι που είναι ενδημικό της Κίνας. Συγκεκριμένα στην αυτοκρατορική αυλή, τα εσπεριδοειδή θεωρούνταν φρούτα των ευγενών και αυτών που είχαν μια κάποια αίγλη και όχι κάτι που μπορεί να απολαμβάνει ο απλός λαός. Γι αυτό το λόγο οι ευγενείς και όσοι βρισκόταν μέσα στο παλάτι κοντά στον αυτοκράτορα ονομαζόταν και Μανδαρίνοι.

 

Περισσότερα, μόλις την ξαναβρώ για να ρωτήσω.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6342 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Στη wikipedia πάντως έχουν μια άλλη ετυμολογία τους Μανδαρίνους :) 

 

Από την ανάποδη όμως, μόλις έμαθα ότι υπάρχει το tangerine (που τόσα χρόνια νόμιζα ότι είναι η μετάφραση του μανταρινιού στα αγγλικά) υπάρχει όμως και το mandarin orange.

 

Και σύμφωνα με ένα ετυμολογικό σάητ, μάλλον υπάρχει σχέση, αλλά η ανάποδη. Τα μανταρίνια, μάλλον ονομάστηκαν έτσι, διότι το χρώμα τους έμοιαζε με αυτό από τις ρόμπες των Μανδαρίνων.

 

:cheers5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  14558
  • Group:  Members
  • Topic Count:  49
  • Content Count:  3365
  • Reputation:   28681
  • Achievement Points:  3365
  • Days Won:  2
  • With Us For:  4784 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  32

:wow:  Δηλαδη στο καστρο της κορινθου δεν ειχαν λεμονια και βερυκοκα;;  :wow:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 weeks later...

  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6342 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Βλέπεις μερικές φορές τα ονόματα μη-δυτικών ιστορικών προσώπων και έχουν πλάκα με τον τροπο εξήγησης τους. Βγαίνουν τρενάκι όπως των Ινδιάνων :) παράδειγμα: Ναβουχονδονοσορ: ω Θεέ Ναμπου προστάτεψε τον πρωτότοκο μου. Ασουρμπανιπαλ (μάλλον ο Σαρδανάπαλος ): ο θεός Ασουρ είναι ο δημιουργός του κληρονόμου.

 

Απο τις πλέον απλές όμως καταλήξεις είναι το αιγυπτιακο Μόζες: ο γιος του. Άρα Thutmose: ο γιος του θεού Thoth (αυτός με το κεφάλι του πουλιού ιβις με το μακρόστενο ράμφος) . Ahmose είναι ο γιος του θεού Iah (φεγγαρι). Και φυσικά Ραμσης είναι ο γιος του θεου Ρα, ήλιου. Οπότε Ραμσης στα ελληνικά είναι Ηλιοπουλος :) και στα Αγγλικά Sunson :D

 

Παρεμπιπτόντως υπήρχαν 11 Ραμσηδες, με 9 απο αυτούς να είναι στην ίδια Δυναστεία και να λέγονται όλοι έτσι (όπως λχ είχε συμβεί με τους Πτολεμαιους)

 

:cheers5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 4 weeks later...

  • Member ID:  13632
  • Group:  Members
  • Topic Count:  157
  • Content Count:  1052
  • Reputation:   8465
  • Achievement Points:  1052
  • Days Won:  2
  • With Us For:  4873 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  28

Στο επόμενο Μίκυ Μάους (#18) θα δημοσιευτεί η ιστορία "Zio Paperone imperatore domestico". Η οποία έχει παρόμοιο σενάριο με το "His Majesty, McDuck" του Don Rosa. Ο οποίος Rosa πήρε την βασική ιδέα από μια βρετανική ταινία του 1949, με τίτλο "Passport to Pimlico" (άρθρο του Κόμιξ).

 

Και η ταινία αυτή με τη σειρά της, βασίζεται σε αληθινό, ιστορικό περιστατικό.

 

Όταν η Γερμανία κατέλαβε την Ολλανδία μέσα στο 1940, η βασιλική οικογένεια της χώρας πέρασε απέναντι στην Αγγλία. Από εκεί η (τότε) πριγκίπισσα Ιουλιάνα με τις κόρες της κατέφυγε στον Καναδά, ενώ ο άντρας της έμεινε στην Αγγλία. Λίγο πριν γεννηθεί η τρίτη της κόρη, τον Ιανουάριο του 1943*, η Καναδική κυβέρνηση ανακήρυξε το τμήμα του μαιευτηρίου που έμενε η Ιουλιάνα ως "ετερόδικο" ώστε η πριγκίπισσα Margriet να μην γεννηθεί σε Καναδικό έδαφος, πάρει διπλή υπηκοότητα και δεν έχει τα δικαιώματα της Ολλανδικής μοναρχίας!

 

Αντιγράφω από δύο άρθρα της Wikipedia:

 

When her third child, Princess Margriet, was born, the Governor General of Canada, Alexander Cambridge, Earl of Athlone, granted Royal Assent to a special law declaring Princess Juliana's rooms at the Ottawa Civic Hospital as extraterritorial so that the infant would have exclusively Dutch, not dual nationality. Had these arrangements not occurred, Princess Margriet would not be in the line of succession.

 

Making the maternity ward outside of the Canadian domain caused it to be unaffiliated with any jurisdiction and technically international territory. This was done to ensure that the newborn would derive her citizenship from her mother only, thus making her solely Dutch.

It is a common misconception that the Canadian government declared the maternity ward to be Dutch territory. Since Dutch nationality law is based primarily on the principle of jus sanguinis it was not necessary to make the ward Dutch territory for the Princess to become a Dutch citizen. Since Canada followed the rule of jus soli, it was necessary for Canada to disclaim the territory temporarily so that the Princess would not, by virtue of birth on Canadian soil, become a Canadian citizen.

Ένα παρόμοιο περιστατικό συνέβη δύο χρόνια αργότερα, με τη γέννηση του Αλέξανδρου της Γιουγκοσλαβίας, στο Λονδίνο. Wikipedias_W.png

 

(Όταν η Ιουλιάνα επέστρεψε το 1945 στην χώρα της, έστειλε στον Καναδά 100.000 ευχαριστήριους βολβούς τουλιπών, το 1946 άλλους 20.500 και στη συνέχεια όσο ζούσε από 10.000 κάθε χρόνο. Τους Καναδούς τους είχαν πνίξει οι τουλίπες, τόσο της βασιλικής οικογένειας όσο και άλλων δωρητών, οπότε αποφάσισαν να φτιάξουν Φεστιβάλ Τουλίπας μπας και βρουν καμιά χρήση για τα συγκεκριμένα φυτά. :P)

 

* Δεν ξέρω πως το μωρό γεννήθηκε το 1943, αφού ο άντρας της ήταν εκτός Καναδά από το 1940, αλλά το σταματάω εδώ γιατί θα μας πουν κουτσομπόληδες.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.