Μετάβαση στο περιεχόμενο

ΤΟ ΜΠΛΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΖΕΣΤΟ ΧΡΩΜΑ


leonidio

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις

Τίτλος:
ΜΠΛΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΖΕΣΤΟ ΧΡΩΜΑ (ΤΟ)
Σενάριο/Kείμενα:
Julie Maroh
Σχέδιο:
Julie Maroh
Hμερ. έκδοσης:
10-2013
Εξώφυλλα:
1 + 1 Οπισθόφυλλα ΕΔΩ ΛΙΣΤΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
Τεύχη:
1
Κατηγορία:
Αυτοτελές
Είδος εντύπου:
Κόμικ
Βιβλιοδεσία:
Ράχη με μαλακό εξώφυλλο
Περιεχόμενο:
Κοινωνικό
Μέγεθος:
21.5 x 31.0
Σελίδες:
164
Χρώμα:
Έγχρωμο (ΕΓΧ)
Μετάφραση:
Κατερίνα Γεωργοπούλου
Πρωτότυπος τίτλος:
Le Bleu est une couleur chaude (Glénat, 2010)
Προέλευση:
Γαλλική
ISBN:
978-960-6750-84-7
Ονομαστική τιμή:
15€

  • Member ID:  12189
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  848
  • Content Count:  3050
  • Reputation:   41670
  • Achievement Points:  3061
  • Days Won:  28
  • With Us For:  5135 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

BLEZESTOXROMA_0001.jpg  BLEZESTOXROMA_0001z.jpg

 

Τιμή: 15,00 

Τι να πρωτογράψω για αυτό το αριστούργημα, χωρίς να γίνω γραφικός; 

 

Ότι δεν είναι μια ιστορία γυναικείου ομοφυλοφιλικού έρωτα, αλλά μια ιστορία αγάπης, που αφορά όλους μας; 

Ότι είναι μια απόλυτα τραγική ιστορία, αντάξια μεγάλων ερωτικών τραγωδιών;

Ότι θα σας αφήσει με ένα απόλυτο συναίσθημα χαρμολύπης, γιατί αφενός είναι μια πολύ θλιβερή ιστορία, αφετέρου ένα υπέροχο και γεμάτο ελπίδα έργο;

Ότι θα θυμίσει σε ορισμένους από εσάς τα βασανιστικά σκιρτήματα της εφηβείας;

Ότι δένει τέλεια και διακριτικότατα το ατομικό/προσωπικό με το κοινωνικό/πολιτικό;

Ότι είναι γραμμένο με έναν ευφυή τρόπο, όπου όσα λέγονται είναι απέριττα και όσα δεν λέγονται είναι εξίσου εκφραστικά;

Ότι είναι σχεδιασμένο με έναν καθόλου ηδονοβλεπτικό και σκανδαλοθήρικο, αλλά τρυφερότατο τρόπο;

Ότι το σκίτσο είναι τόσο εκφραστικό που πραγματικά είναι σαν να βλέπεις τους χαρακτήρες να ζωντανεύουν μπροστά σου;

Ότι έχει πάρει ένα σωρό βραβεία (δείτε το οπισθόφυλλο);

Ότι είναι μια εξαιρετική έκδοση από πάσα άποψη (σελιδοποίηση, επιμέλεια, μετάφραση);

Ότι τι;;;;;

 

Ότι, εάν δεν διαβαστεί ούτε αυτό το κόμικ, μάλλον θα πρέπει να κλείσουμε το φόρουμ, επειδή προφανώς οι φίλοι των κόμικς δεν είναι αρκετοί στη χώρα μας και δεν μπορούν να πείσουν και τους υπόλοιπους ότι όντως τα κόμικς είναι μορφή τέχνης;

 

 

Bedetheque

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  12722
  • Group:  Members
  • Topic Count:  176
  • Content Count:  7346
  • Reputation:   39529
  • Achievement Points:  7346
  • Days Won:  40
  • With Us For:  5032 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  27

Γμτ, οι εκδόσεις ΚΨΜ έχουν κάνει τόσο καλές επιλογές και δεν τους έχω στηρίξει καθόλου νομίζω, οπότε αυτό πρέπει να το πάρω! :D

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  26001
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  97
  • Content Count:  7145
  • Reputation:   85677
  • Achievement Points:  7165
  • Days Won:  165
  • With Us For:  4182 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  57

Πραγματικά οι εκδόσεις ΚΨΜ έχουν βγάλει υπέροχα κομικ .

Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ,Βιογραφία του ΤΣΕ ,PALESTINE είναι 3 τίτλοι που έχω διαβάσει και είναι το ένα καλύτερο από το άλλο !!!!

Αξίζει να στηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες .

 

Σε οτι αφορά στο ΜΠΛΕ δεν έχω άποψη αλλά αφενός οι προηγούμενες εκδόσεις της ΚΨΜ και αφ ετέρου τα σχόλια του φίλου leonidio είναι αρκετά για μενα για να πιστεψω οτι πρόκειται για μια πολύ καλή δουλειά .

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  556
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  1537
  • Content Count:  22474
  • Reputation:   120954
  • Achievement Points:  22479
  • Days Won:  791
  • With Us For:  6317 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Τσεκάρισα ένα pdfοειδές ψιλοάθλιο σκαν του Γαλλικού από περιέργεια, με τα λίγα κουτσοΓαλλικά που ξέρω.

Πρόκειται για 1000% ό,τι γράφει ο Γιώργος. Τόσο από άποψη σχεδίου όσο και από άποψη σεναρίου. Από όσο κατάλαβα τι έβλεπα, μιλάμε για ένα πολύ δυνατό κόμικ, οπότε και η ταινία πρέπει να είναι εξίσου δυνατή και δεν αναφέρομαι μονάχα στο ερωτικό κομμάτι...


Αντιγράφω και το αφιέρωμα/συνέντευξη από το TVXS:

Ζυλί Μαρό: Το μπλε είναι το πιο ζεστό χρώμα

Μία ταινία και ένα βιβλίο κόμικ. Ένα σενάριο και μία ιστορία αγάπης και αφύπνισης της σεξουαλικής ταυτότητας. Πολλαπλά βραβεία και για τα δύο. Η ταινία έχει προκαλέσει, η συγγραφέας έχει προκληθεί. Ο λόγος για την ταινία «Η ζωή της Αντέλ», που έλαβε το Χρυσό Φοίνικα στο φετινό φεστιβάλ Καννών και για το βιβλίο-κόμικ της Ζυλί Μαρό (Julie Maroh), το οποίο βραβεύτηκε σε πολλά φεστιβάλ βιβλίου και κόμικ και από πολλούς κριτικούς. Της Νόρας Ράλλη.

 

Το 2013 μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη, αποτελώντας τη βάση του σεναρίου για τη «Ζωή της Αντέλ», που βγαίνει σήμερα στους κινηματογράφους. Το ίδιο ισχύει και για το εξαιρετικό κόμικ της Ζυλί Μαρό, το οποίο κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες, από τις εκδόσεις ΚΨΜ. Το εικονογραφημένο αυτό διήγημα είναι ένα κόμικ άλμπουμ, με όμορφο σχέδιο, δυνατά συναισθήματα και τρυφερή πλοκή: η ζωή της Κλεμεντίν ανατρέπεται τη μέρα που συναντά την Έμμα, μια κοπέλα με γαλάζια μαλλιά, που τη βοηθά από τη μια να ανακαλύψει όλες τις όψεις της επιθυμίας και από την άλλη να αντιμετωπίσει τα επικριτικά βλέμματα των άλλων.

«Είναι μια διεργασία με αφορμή την ιδέα του να πάρεις το λόγο και να επενδύσεις πάνω στη Ζωή, την Αγάπη, την Ανθρωπιά ως καλλιτέχνης. Είναι μια διεργασία συνδεδεμένη με μένα και το δρόμο που διάλεξα. Κι έτσι, ναι, βίωσα ένα απερίγραπτο συναίσθημα στον αντίκτυπο των ημερών. Κανείς μας δεν είχε ακτιβιστικές προθέσεις, αλλά πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα, μετά την έκδοση του «Bleu», ότι η απλή πράξη του να μιλήσεις για μια μειονότητα, όποια κι αν είναι αυτή, συμβάλλει στην υπεράσπιση ενός σκοπού ο οποίος μας υπερβαίνει όλους», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε η Μαρό.

Όταν η ταινία βραβεύτηκε με την ανώτατη διάκριση στο Φεστιβάλ των Καννών, όλοι μιλούσαν για το τρυφερό και ευαίσθητο, ανθρώπινο και αληθινό αυτό διήγημα της Μαρό, το οποίο από πολυβραβευμένο κόμικ μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Τυνήσιο σκηνοθέτη Αμπελατίφ Κεσίς και χαρακτηρίστηκε από τις έντονες ερωτικές σκηνές του αλλά και από τις καθηλωτικές ερμηνείες της 18χρονης Ελληνογαλίδας, Αντέλ Εξαρχόπουλος που παρά το νεαρό της ηλικίας της εντυπωσίασε με το ταλέντο της, και της 27χρονης Γαλλίδας ηθοποιού, Λεά Σεϊντού, η οποία θεωρείται η νέα Κατρίν Ντενέβ, στο χώρο του κινηματογράφου, αλλά και η διάδοχος της Κέιτ Μος για τον κόσμο της Μόδας (ήδη συμμετέχει στη διαφημιστική καμπάνια αρώματος της Prada).

Ωστόσο, παρά την επιτυχία της ταινίας, η συγγραφέας- δημιουργός του κόμικ, Ζυλί Μαρό, εξέφρασε τις επιφυλάξεις της μέσω αυστηρής κριτικής όσον αφορά την κινηματογραφική απόδοση της ιστορίας της, κυρίως εξαιτίας των ιδιαίτερα περιγραφικών ερωτικών σκηνών που γύρισε ο Κεσίς. Η ίδια δεν έχει δώσει απαντήσεις μέσω συνεντεύξεων για το θέμα, αν και στο προσωπικό της μπλογκ είναι αρκετά περιγραφική για τα όσα ένιωσε όταν είδε το πώς η ιστορία - δημιούργημα των 19 της χρόνων έγινε ταινία, για τις αντιρρήσεις, τα παράπονα αλλά και τα όσα της άρεσαν στην αν μη τι άλλο βραβευμένη αυτή κινηματογραφική μεταφορά. Καθώς, όμως, και το κόμικ και η ταινία θα βγουν σε λίγες ημέρες και στην χώρα μας, η τελική κρίση ανήκει στον αναγνώστη και θεατή, που θα είναι σε θέση να κρίνει ο ίδιος.

 

 

Συνέντευξη

Από όλες τις μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης που υπάρχουν γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με το κόμικς;

«Κάνω σκίτσα από τότε που έμαθα να κρατάω το μολύβι. Σκιτσάρισα την πρώτη μου σελίδα όταν ήμουν 6 χρονών και την πρώτη μου ιστορία όταν ήμουν 8 με 10. Από τότε δεν σταμάτησα ποτέ. Ήταν κάτι φυσικό για μένα, προφανές. Το κουβαλούσα μέσα μου από τότε που ήμουν παιδί, οπότε δεν μπορώ να πω ότι ήταν ζήτημα απόφασης. Στο λύκειο πήρα το δίπλωμα εφαρμοσμένων τεχνών και μετά πήγα στις Βρυξέλλες για να παρακολουθήσω το εργαστήριο κόμικς στο Ινστιτούτο St. Luke. Εκεί άρχισα να σχεδιάζω το Μπλε, στον ελεύθερο χρόνο μου. Τότε ήμουν 19 χρονών.»

Ποιο μήνυμα θέλετε να δώσετε μ’αυτό το βιβλίο; Είναι εν μέρει αυτοβιογραφικό;

«Παρότι είμαι λεσβία, δεν σημαίνει ότι κάθε λεσβιακός χαρακτήρας που σχεδιάζω είναι βασισμένος σε μένα. Αυτό είναι μια υπεραπλουστευτική εικασία, ανησυχητική θα μπορούσε να πει κανείς. Η συγγραφική μου μέθοδος μοιάζει με αυτή του ηθοποιού: πρέπει να ξεχάσω τον εαυτό μου και να αφήσω τους χαρακτήρες να αναλάβουν οι ίδιοι δράση, να ζήσουν μέσα από μένα, να με οδηγήσουν σύμφωνα με τη δική τους προσωπικότητα και μετά όλο αυτό να το μεταφέρω όσον το δυνατόν πιο πιστά. Συνεπώς όχι, αυτό το άλμπουμ δεν είναι αυτοβιογραφικό, όλοι οι χαρακτήρες και τα γεγονότα είναι φανταστικά. Αυτό, ωστόσο, δεν καθιστά την ιστορία λιγότερο ρεαλιστική. Απ’όσο ξέρω από προσωπική εμπειρία κι απ’ όσο έχω ακούσει, όλοι περνάμε λίγο ως πολύ από τα ίδια στάδια όταν συνειδητοποιούμε ότι είμαστε ομοφυλόφιλοι και πρέπει να το εκφράσουμε (κάποιοι μάλιστα δεν επιβιώνουν καν απ’αυτήν τη διαδικασία). Το βιβλίο, συνεπώς, σκιαγραφεί με αδρές γραμμές αυτό που οι περισσότεροι έφηβοι ομοφυλόφιλοι, trans και όσοι ακόμη αναρωτιούνται για τη σεξουαλικότητά τους, πρέπει να αντιμετωπίσουν τόσο με τον εαυτό τους όσο και με το περιβάλλον τους. Και φυσικά, πρόκειται για μια ιστορία αγάπης. Το άλμπουμ αυτό καταδεικνύει ότι αυτές οι ταυτότητες κι αυτή η ιστορία αγάπης είναι το ίδιο δυνατές, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην ετεροφυλόφιλη κοινότητα (κάτι που έχει καθιερωθεί ως νόρμα).»

Ο τίτλος είναι κάπως αντιφατικός και εννοώ την αντίθεση μεταξύ του μπλε και της «θαλπωρής» του. Έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία για σας αυτό το χρώμα;

«Το μπλε χρώμα ήταν μια καθαρά γραφιστική επιλογή. Δια της μεθόδου της απαλοιφής, το μπλε ήταν το πιο ουδέτερο χρώμα, το πιο γενικό που μπορούσε να αναμιχθεί με τα ασπρόμαυρα καρέ. Πραγματικά, δεν κρύβεται κάτι πιο περίπλοκο πίσω απ’αυτήν την επιλογή! Όσο για τον τίτλο, είναι απόσπασμα από το τελευταίο γράμμα που έγραψε κι αφιέρωσε η ηρωίδα σε αυτήν που αγαπούσε. Ο τίτλος αποκτά γρήγορα νόημα όταν διαβάσετε το βιβλίο.»


Μόλις πρόσφατα ολοκληρώσατε ένα νέο εικονογραφημένο διήγημα, το Skandalon, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο από τις εκδόσεις Gléna, στη Γαλλία. Μπορείτε να μας πείτε μερικά λόγια γι’αυτό;

«Άρχισα να γράφω το Skandalon το 2008, ενώ δούλευα το Μπλε. Θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι ένα «σύγχρονο παραμύθι», με την έννοια ότι πρόκειται για μια σημερινή ιστορία ειπωμένη με τη μορφή ενός αρχαίου μύθου, με την ίδια αφηγηματική δομή. Είναι μια ιστορία ζωγραφισμένη με ακρυλικά, με θεατρικό φόντο τον κόσμο του ποπ-ροκ.»

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

«Όσο καιρό δούλευα το Skandalon το 2008, άρχισα να γράφω το τρίτο εικονογραφημένο μου διήγημα. Τώρα μπορώ να προσηλωθώ πλήρως σ’αυτό. Το καλοκαίρι του 2012 ξεκίνησα ένα τέταρτο άλμπουμ. Όπως συνέβη και με το Μπλε, αλλά και το Skandalon, έχω μια ξεκάθαρη εικόνα στο μυαλό μου για τα σκίτσα όπως και για το κεντρικό θέμα της ιστορίας. Έτσι διαφοροποιούνται τα βιβλία μου τεχνικά το ένα από το άλλο και ταυτόχρονα εγώ ελίσσομαι καλλιτεχνικά.»



INFO

Το κόμικ άλμπουμ «To Μπλε είναι το πιο ζεστό χρώμα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ ( Ζ. Πηγής 55-57 - Ζ. Πηγής & Αραχώβης, Εξάρχεια, τηλ. 210 38 13 838, 210 38 39 711, www.kapsimi.gr), σε μετάφραση Κατερίνας Γεωργοπούλου. Tίτλος πρωτοτύπου: "Le Bleu est une couleur chaude", Julie Maroh, © Editions Glénat, 2010, Paris.

Το κόμικ έχει βραβευτεί με το: Βραβείο Νέου Δημιουργού 2008, Quinzaine BD de Bruxelles, Βραβείο Νέου Συγγραφέα 2010, Salon de la BD et Arts graphiques, Roubaix, Βραβείο Πολιτικής Αγωγής 2010, Festival de Blois, Βραβείο Κοινού 2011, Festival international d’ Angoulême και Βραβείο Καλύτερου Άλμπουμ 2011, Festival de la BD d’ Alger.

Η ταινία «Η ζωή της Αντέλ» βγαίνει σήμερα, 31/10, από τη Strada Flims, στους κινηματογραφους.

 

 

σσ.Η παραπάνω συνέντευξη/αφιέρωμα δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα Των Συντακτών.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  556
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  1537
  • Content Count:  22474
  • Reputation:   120954
  • Achievement Points:  22479
  • Days Won:  791
  • With Us For:  6317 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Λοιπόν. Το πήρα από Πολιτεία και ειλικρινά...

Μιλάμε για ένα αριστούργημα, μιλάμε για ένα ποίημα. Μιλάμε για κάτι πραγματικά υπέροχο. Ακολουθεί κριτική με minor spoilers:

Βρισκόμαστε μέσα '90s. Η μελαχρινή έφηβη μαθήτρια Κλεμεντίν ψάχνεται ερωτικά και γνωρίζει τον Τομάς. Φοράει μπλε μπλούζα και της κάνει κλικ. Όμως τελικά το χρώμα ήταν ο προπομπός αυτού που επρόκειτο να ακολουθήσει και μετά από πολλά βάσανα και κοινωνική απαξίωση θα γνωρίσει τον πραγματικό έρωτα και θα ενηλικιωθεί. Στο πρόσωπο της Έμμας.
 

index.php?app=core&module=attach&section


...ή έτσι τουλάχιστον πίστευε...

:sad1:

Είναι ένα από τα καλύτερα Γαλλοβελγικά που έχουν ποτέ βγει. And this is a fact. Ασχολείται με πολύ ζόρικη θεματολογία και πρόκειται για ένα απίστευτο κοινωνικό δράμα. Μια σύγχρονη τραγωδία.

10' χρυσό /10 :div:

Όχι δεν είναι ερωτικό κόμικ. Εξού και πλέον επιφυλάσσομαι για την ταινία μετά από τα όσα έχω ακούσει...


+ η γνώμη της δημιουργού για την ταινία (14+ Warning):
 

Η Ζιλί Μαρό, η δημιουργός του «La Vie d’ Adele», τα’χει μαζεμένα στον Αμπντελατίφ Κεσίς


Η γυναίκα που εμπνεύστηκε την ιστορία της Αντέλ και τη δημοσίευση στο κόμικ της το 2010, γράφει με εμφανή πίκρα για την εξέλιξη της ταινίας.




post-556-0-55882300-1384346397_thumb.jpg


Πριν γεννηθεί η ταινία, «La Vie d’ Adele» του Αμπντελατίφ Κεσίς και πριν πάρει το Χρυσό Φοίνικα πριν λίγες μέρες στο Φεστιβάλ Καννών, ήταν ένα κόμικ της Ζιλί Μαρό, που εκδόθηκε με τον τίτλο «Le Bleu Est Une Couleur Chaude / Το Μπλε Είναι Ενα Θερμό Χρώμα», το 2010.

Η δημιουργός του κόμικ δε δέχτηκε να δώσει καμιά συνέντευξη (και σίγουρα της ζητήθηκαν πολλές, αυτές τις μέρες που η διεθνής κινηματογραφική κοινότητα μιλά αδιάκοπα για την «Αντέλ»), αλλά επέλεξε να εκφράσει τις σκέψεις της γραπτώς, στο blog της. Τα λόγια της, κατά τη δική μας γνώμη, δείχνουν δυο πράγματα που δικαιολογούν την πικρία της: αφενός ότι ως φεμινίστρια και λεσβία περίμενε οι ερωτικές σκηνές να είναι λιγότερο γλαφυρές, ή «τουριστικές», πράγμα που θα μπορούσε επίσης να πει για οποιαδήποτε ερωτική ταινία ο οποιοσδήποτε straight άνθρωπος επίσης, αλλά σινεμά είναι αυτό, χρειάζεται μια παραπάνω χάρη. Και, αφετέρου, ότι ενώ παραχώρησε τα δικαιώματα του κόμικ της στον Αμπντελατίφ Κεσίς, περίμενε σίγουρα μια παραπάνω αναγνώριση από εκείνον.

Σε κάθε περίπτωση, μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της Μαρό στο blog της (στα γαλλικά και στ' αγγλικά), ή κάποια αποσπάσματα παρακάτω.

Η δύναμη του απόηχου

Εχουν περάσει περίπου δυο βδομάδες που αναβάλω να μιλήσω για το «La Vie d’ Adele». Δίκαια, γιατί μια και είμαι η συγγραφέας του διασκευασμένου βιβλίου, διανύω μια διεργασία υπερβολικά μεγάλη κι έντονη για να μπορέσω να την εκφράσω σωστά. Δεν πρόκειται μόνο για αυτό που έκανε ο Κεσίς. Είναι μια διεργασία σχετική με την ιδέα και τις συνέπειες των πράξεών μας, του ότι έγραψα μια γελοία καλοκαιρινή ιστορία στα 19 μου που έφτασε σήμερα σ’ «αυτό». Είναι μια διεργασία με αφορμή την ιδέα του να πάρεις το λόγο και να επενδύσεις πάνω στη Ζωή, την Αγάπη, την Ανθρωπιά ως καλλιτέχνης. Είναι μια διεργασία συνδεδεμένη με μένα και το δρόμο που διάλεξα. Κι έτσι, ναι, βίωσα ένα απερίγραπτο συναίσθημα στον αντίκτυπο των ημερών. Κανείς μας δεν είχε ακτιβιστικές προθέσεις, αλλά πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα, μετά την έκδοση του «Bleu» το 2010, ότι η απλή πράξη του να μιλήσεις για μια μειονότητα, όποια κι αν είναι αυτή, συμβάλλει στην υπεράσπιση ενός σκοπού ο οποίος μας υπερβαίνει όλους.
 

post-556-0-14357300-1384346478_thumb.jpg


Μια ταινία αποκλειστικά του Κεσίς

Του είχα εξηγήσει από την αρχή ότι δεν ήθελα να λάβω μέρος στο project, ότι ήταν η δική του ταινία. Ίσως αυτό ήταν που τον έκανε να μ’ εμπιστευτεί, ως ανταπόδοση. Συναντηθήκαμε αρκετές φορές. Μιλήσαμε πολύ για τους ήρωες, την αγάπη, τη θλίψη, τη ζωή γενικώς. Μιλήσαμε για την απώλεια του Μεγάλου Ερωτα. Είχα χάσει τον δικό μου την προηγούμενη χρονιά. Αν ξανασκεφτώ το τελευταίο μέρος του «La Vie d’ Adele», βρίσκω εκεί όλη την πικρή γεύση της οδύνης. Για μένα αυτή εδώ η διασκευή είναι μια άλλη εκδοχή, ένα άλλο όραμα ή πραγματικότητα της ίδιας ιστορίας. Η μια δεν μπορεί ν’ αναιρέσει την άλλη. Αυτό που βγαίνει από την ταινία του Κεσίς μου θυμίζει τις πέτρες που μας σκίζουν τη σάρκα όταν πέφτουμε και μας γδέρνει η άσφαλτος. Είναι μια ταινία που ανήκει αποκλειστικά στον Κεσίς, με τις χαρακτηριστικές προσωπικότητες του κινηματογραφικού του σύμπαντος. Κατά συνέπεια, η κεντρική του ηρωίδα, πράγματι, δε βρίσκεται πολύ μακριά από τη δική μου. Αλλά αυτό που ανέπτυξε εκείνος έχει συνοχή, αιτιότητα και ροή. Είναι η έμπνευση μιας ιδιοφυίας. Μην πάτε να δείτε την ταινία ελπίζοντας ότι θα ξαναζήσετε εκείνο που νιώσατε διαβάζοντας το «Bleu». Θ’ αναγνωρίσετε τη γενική αίσθηση, αλλά θ’ ανακαλύψετε κι άλλα πράγματα.

Μια επίδειξη, βάρβαρη, χειρουργική και ψυχρή, αυτού που ονομάζουν λεσβιακού σεξ.

Σχετικά με τους γυμνούς κώλους… Μια και ακούγεται πολύ στα χείλη όσων μιλούν για την ταινία… Είναι κατ’ αρχάς χρήσιμο να ξεκαθαρίσουμε ότι στις 3 ώρες της ταινίας, οι σκηνές του σεξ δε διαρκούν παρά λίγα λεπτά. Αν μιλούν τόσο γι’ αυτές, είναι εξαιτίας της οπτικής του σκηνοθέτη. Μου μοιάζει σαφές πως αν του έλειπε κάτι από το πλατό, ήταν οι λεσβίες.

Δε γνωρίζω από πού πήραν τις πηγές τους ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί (που, μέχρι αποδείξεως του εναντίου, είναι όλοι ετεροφυλόφιλοι), και δε ζητήθηκε η συμβουλή μου. Ισως υπήρχε κάποιος που τους αναπαρέστησε με τα χέρια τις δυνατές στάσεις ή τους περιέγραψε ένα λεσβιακό πορνό. Γιατί – με εξαίρεση λίγες σκηνές – εμένα μου θύμισε αυτό: μια επίδειξη, βάρβαρη, χειρουργική και ψυχρή, αυτού που ονομάζουν λεσβιακό σεξ, που τείνει προς το πορνό και που μ’ έκανε να αισθανθώ πολύ άβολα. Κυρίως καθώς, στη μέση μιας κινηματογραφικής αίθουσας, όλος ο κόσμος ξεσπούσε σε γέλια. Οι straight γιατί δεν καταλαβαίνουν και βρίσκουν τις σκηνές γελοίες. Οι gay γιατί δεν τους μοιάζει πειστικό και βρίσκουν επίσης τις σκηνές γελοίες. Κι ανάμεσα στους λίγους που δεν ακούγονταν να γελούν βρίσκονταν οι άντρες που έτριβαν τα μάτια τους μπροστά στην ενσάρκωση μιας από τις βασικές τους φαντασιώσεις.

Καταλαβαίνω την πρόθεση του Κεσίς να κινηματογραφήσει την εκσπερμάτωση. Ο τρόπος που γύρισε αυτές τις σκηνές συνδέεται, κατά τη γνώμη μου, με τον τρόπο που πολλοί συζητούν το μύθο του γυναικείου οργασμού, που είναι μυστηριώδης και πολύ ανώτερος από τον ανδρικό. Αλλά να που η γυναίκα θεοποιείται γι’ άλλη μια φορά με τρόπο που μου φαίνεται επικίνδυνος. Ως θεατής, φεμινίστρια και λεσβία, δεν μπορώ να ασπαστώ τη ματιά του Κεσίς πάνω στις ηρωίδες του. Αλλά περιμένω ακόμα να δω τι σκέφτονται κι άλλες γυναίκες, γράφω εδώ εντελώς προσωπικά.




post-556-0-61360100-1384346585_thumb.jpg


Δεν αντιμετωπίζω την ταινία ως προδοσία

Όπως και να’χει το πράγμα, δεν αντιμετωπίζω την ταινία ως προδοσία. Η έννοια της προδοσίας με΄σα στο πλαίσιο της διασκευής ενός έργου πρέπει ν’ αναθεωρηθεί, κατά τη γνώμη μου. Γιατί έχω χάσει τον έλεγχο του βιβλίου μου, από τη στιγμή που το δημοσιεύω για να διαβαστεί. Είναι ένα αντικείμενο προορισμένο να το παραποιήσουν, ερμηνεύσουν, ξαναζήσουν. Ο Κεσίς πέρασε από την ίδια διαδικασία που περνούν όλοι οι αναγνώστες, ο καθένας τους συμπάσχει και ταυτίζεται με μοναδικό τρόπο. Ως συγγραφέας χάνω εντελώς τον έλεγχο πάνω σ’ αυτό και ποτέ δε θα είχα την απαίτηση ο Κεσίς να ακολουθήσει τη μία ή την άλλη κατεύθυνση με την ταινία, γιατί έκανε δικό του – ανθρώπινα, συναισθηματικά – μια αφήγηση που δε μου ανήκει πια, από τη στιγμή που βρίσκεται στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου.

Αυτή η κατάληξη στις Κάννες είναι, προφανώς, εκπληκτική, σου κόβει την ανάσα. Όπως γράφω και στην εισαγωγή μου, αυτό που νιώθω ετούτες τις μέρες είναι τόσο τρελό και τεράστιο που δεν μπορώ να το εκφράσω. Παραμένω απόλυτα έκθαμβη, σαστισμένη. Εκείνο το βράδυ συνειδητοποίησα ότι ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του σινεμά που ένα κόμικ ενέπνευσε την ταινία που κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα και αυτή η ιδέα με παρέλυσε, δεν είναι κάτι ευκαταφρόνητο.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους που έδειξαν έκπληκτοι, σοκαρισμένοι, απογοητευμένοι που ο Κεσίς δεν είχε να πει για μένα ούτε μια λέξη όταν παρέλαβε αυτόν τον Φοίνικα. Δεν αμφιβάλλω ότι είχε τους λόγους του να μην το κάνει, όπως σίγουρα είχε τους λόγους του να μη με παρουσιάσει στο κόκκινο χαλί στις Κάννες, ενώ διέσχισα ολόκληρη τη Γαλλία για να βρεθώ μαζί με την ομάδα της ταινίας, ή όπως δε με προσκάλεσε – ούτε για μια ώρα – στο γύρισμα, ούτε έβαλε κανέναν να μ’ ενημερώσει για τις εξελίξεις της παραγωγής από τον Ιούνιο του 2012 ως τον Απρίλιο του 2013, ούτε κι απάντησε ποτέ στα μηνύματά μου από το 2011. Αλλά σε όσους αντέδρασαν έντονα, θέλω να πω ότι δε μου μένει πικρία. Δεν το είπε μπροστά στις κάμερες, αλλά το βράδυ της επίσημης προβολής στις Κάννες υπήρξαν λίγοι μάρτυρες που τον άκουσαν να μου λέει, «Σ’ ευχαριστώ, εσύ είσαι η αφετηρία,» σφίγγοντάς μου δυνατά το χέρι.

:coffee:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 weeks later...

  • Member ID:  1
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1710
  • Content Count:  9040
  • Reputation:   64276
  • Achievement Points:  8896
  • Days Won:  155
  • With Us For:  6407 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  61

Σπάνια γράφω για κάποιο κόμικ και δύσκολα κάποιο κόμικ μου κάνει κλικ ώστε να γράψω για αυτό....

 

Έπεσε στα χέρια μου στο φεστιβάλ της Θεσ/νίκης που είχαμε τις εκδόσεις ΚΨΜ στον πάγκο μας. Ωραία έκδοση, άλλωστε οι εκδόσεις ΚΨΜ δεν μας έχουν απογοητεύσει σε αυτό το στάδιο ποτέ. Τιμή άκρως προσιτή. Πουλήθηκαν όλα τα αντίτυπα.....

Με τράβηξε το σχέδιο και όχι τα βραβεία, το έργο δεν το έχω δει.

Το διάβασα.

 

Δεν απογοητεύτηκα, ήταν απολαυστικό. Έπαιξε με τα αισθήματά μου, ευαίσθητο και με πολλές αλήθειες για την αγάπη, την ομοφυλοφιλία, τις σχέσεις των ανθρώπων. Το σχέδιο λυτό, χρώμα μόνο το μπλέ και εκεί που πρέπει για να νοιώσεις την έλξη.....

 

Πιστεύω ότι κάθε είδος στα κόμικς κρύβει διαμάντια. Σε αυτό το είδος, το Μπλε είναι ένα διαμάντι. Δεν θα σας κάνει να γελάσετε, είναι ένα βαθιά ευαίσθητο κόμικ.

 

Θα το βάλω στην βιβλιοθήκη μου.

 

:valt:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  10466
  • Group:  Honored
  • Topic Count:  265
  • Content Count:  3512
  • Reputation:   36502
  • Achievement Points:  3528
  • Days Won:  88
  • With Us For:  5385 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Mε συγκίνησες παλιομπαγάσα,αν και δε το διαβασα ακόμα-ούτε καν το είδα-κατάλαβα σε τι μήκος κύματος βρίσκεται,-Ποτέ δε σε συμπάθησα,Ζ.Χ.Blankets,κ.λ.π.-συμφωνω απόλυτα μαζί σου αξίζει σίγοπυρα μια θέση στην βιβλιοθήκη μας. 

   Υ.Γ. Πιστεύω οι υπολοιποι τι πρέπει να τα κάνετε,διότι όταν ένας ΠΡΘΕΔΡΟΣ και ένας ΒΑΣΙΛΙΑΣ συμφωνουν,εσείς πάτε και αγοράζεται το παρων βιβλιο.

....ΑΚΌΜΑ ΕΔΩ ΕΙΣΤΕ;

Επεξεργασία από COMICSKING
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  26001
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  97
  • Content Count:  7145
  • Reputation:   85677
  • Achievement Points:  7165
  • Days Won:  165
  • With Us For:  4182 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  57

Mετά από αυτό το υπέροχο αφιέρωμα και τα καλά λόγια πολλών μελών του GC με άποψη για τα κομικς αποφάσισα να το προμηθευτώ κι εγώ σήμερα από τη Λέσχη και μάλιστα σε πολύ καλή τιμή (-20%)  .

 

Η πρώτη ματιά πολύ θετική για την ποιότητα της έκδοσης (εξώφυλλο , χρωματισμοί ,ποιότητα χαρτιού) .Για το περιεχόμενο του θα γραψω την γνώμη μου αφού βρω το χρόνο να το διαβάσω .

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 weeks later...

  • Member ID:  5323
  • Group:  Honored
  • Topic Count:  1
  • Content Count:  137
  • Reputation:   1587
  • Achievement Points:  137
  • Days Won:  0
  • With Us For:  5833 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  55

Μόνο δυο-τρία πράγματα γι΄ αυτό το κόμικ, που είναι πράγματι πολύ καλό και το συνιστώ ανεπιφύλακτα:

1) Τεχνικά, είναι κατασκευασμένο στα πρότυπα του Blankets. Ανεξάρτητα του θέματος του, η σχέση του με το κόμικ του Thompson θυμίζει αυτήν του Persepolis με το Maus. Μ΄ άλλα λόγια, αν δεν προυπήρχε το  Blankets, το κόμικ αυτό θα ήταν εντελώς διαφορετικά φτιαγμένο.

2) Το σχέδιο είναι επηρεασμένο βαθειά απο τα manga.

(Συμπέρασμα 1 & 2: ζήτω η εποχή της παγκοσμιοποίησης ΚΑΙ στα κόμικς!!)

και 3) Το ποδοσφαιράκι που παρουσιάζει η Μαρό είναι κατασκευασμένο λάθος! Οι παίκτες αμύνονται και επιτίθενται αντίστροφα!!

Αυτά...

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 5 months later...

  • Member ID:  556
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  1537
  • Content Count:  22474
  • Reputation:   120954
  • Achievement Points:  22479
  • Days Won:  791
  • With Us For:  6317 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Άρθρο από το Καρέ-Καρέ της Εφημερίδας των Συντακτών:
 
 

«ΤΟ ΜΠΛΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΖΕΣΤΟ ΧΡΩΜΑ»

Οι άνθρωποι ερωτεύονται ανθρώπους

 

post-556-0-84781700-1401035659_thumb.jpg

 

Eπιμέλεια: Λουίζα Καραγεωργίου, Γιάννης Κουκουλάς. κειμενα: Γιάννης Κουκουλάς

 

Μια οδυνηρή λύτρωση Εντάξει, είμαι λεσβία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που γράφω μια ιστορία με λεσβίες ως χαρακτήρες θα είναι εμπνευσμένες από τον εαυτό μου. Julie Maroh.

Η Ζωή της Αντέλ, που κατέκτησε τον Χρυσό Φοίνικα στο περσινό Φεστιβάλ των Κανών, είναι μια εξαιρετική ταινία για το «ταξίδι» ενός λεσβιακού έρωτα από την ευτυχία μέχρι τη λυτρωτική τραγωδία. Πριν γίνει ταινία ήταν μια πανέμορφη ιστορία κόμικς…

Οι ηρωίδες ανήκουν στον χώρο της μαχητικής Αριστεράς, παίρνουν μέρος σε διαδηλώσεις και συμμετέχουν υπερήφανα στο Gay Pride

Οι Εκδόσεις ΚΨΜ μάς έχουν συνηθίσει στην κυκλοφορία λίγων αλλά επιλεγμένων ποιοτικών κόμικς, άλλοτε με σαφές πολιτικό περιεχόμενο (Palestine, Wobblies, Χαιρετίσματα από τη Σερβία, Βιογραφία του Τσε κ.ά.) και άλλοτε με πολύ δυνατά σενάρια (Blankets, Box Office Poison κ.ά.). Η τελευταία επιλογή τους, ωστόσο, είναι ένας συνδυασμός και των δύο, καθώς αφορά μια καταπληκτική, ερωτική, δραματική ιστορία με πολιτικές προεκτάσεις. Αναφερόμαστε στο εξαιρετικό βιβλίο της Γαλλίδας Julie Maroh με τίτλο Το Μπλε είναι το πιο Ζεστό Χρώμα, η κινηματογραφική μεταφορά του οποίου με τίτλο Η Ζωή της Αντέλ, από τον Γαλλοτυνήσιο σκηνοθέτη Abdellatif Kechiche, κατέκτησε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Κανών το 2013. Η ιδιομορφία του βιβλίου της Maroh έγκειται στο ότι ο μεγάλος και μοιραίος έρωτας που περιγράφει αφορά δύο άτομα του ίδιου φύλου, δυο γυναίκες εν προκειμένω. Σε έναν ιδανικό κόσμο, μια τέτοια σχέση αγάπης, αφοσίωσης και αλληλοσυμπλήρωσης, ασχέτως με τα φύλα των ερωτευμένων, δεν θα έπρεπε καν να αποτελεί αιτία αναφοράς και είδηση. Δυστυχώς, δεν ζούμε σε έναν ιδανικό κόσμο…

Η Maroh στήνει αριστοτεχνικά το σενάριό της, εκκινώντας την αφήγησή της από το τέλος της ιστορίας και με πολύ έξυπνα δομημένα flash-back ξετυλίγει τις πτυχές ενός έρωτα που εξελίσσεται όπως κάθε έρωτας, με χτυποκάρδια, χαρές, απολαύσεις, απογοητεύσεις, καβγαδάκια, στενοχώριες, ευτυχισμένες και δύσκολες στιγμές. Η πρωταγωνίστρια Κλεμ, στο κρίσιμο στάδιο από την εφηβεία προς την ενηλικίωσή της, εξερευνά και ανακαλύπτει τη ­σεξουαλικότητά της. Κι ενώ στην αρχή προσπαθεί να καθυποτάξει τον πραγματικό της εαυτό για να γίνει αρεστή και να ταιριάξει στην πουριτανική κοινωνία που καταπιέζει τις ανάγκες και επιβάλλει σεξουαλικά πρότυπα, προοδευτικά αφήνεται στις επιθυμίες της, απελευθερώνεται από τα δεσμά του συντηρητικού καθωσπρεπισμού και συμφιλιώνεται με τη φύση της. Θα βοηθήσει σ’ αυτήν την επώδυνη αλλά λυτρωτική πορεία η Εμα με τα μπλε μαλλιά (εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου), που παρά τις παλινωδίες και μια τάση προστατευτικότητας και πατερναλισμού απέναντι στη μικρότερη Κλεμ, θα την οδηγήσει στον απαραίτητο δρόμο της εσωτερικής γαλήνης με τη σεξουαλικότητά της.

Αν και λεσβία η ίδια η Julie Maroh και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών, αρνείται ότι το Μπλε είναι αυτοβιογραφικό βιβλίο. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της προώθησης και της προβολής της ταινίας σε πολλές χώρες ήρθε σε έντονη αντιπαράθεση με δημοσιογράφους που επέμεναν να τη ρωτούν για τον εαυτό της και να τη συσχετίζουν με την πρωταγωνίστριά της. «Το Μπλε δεν είναι αυτοβιογραφικό. Αυτή είναι η βασική ερώτηση που μου κάνουν συνήθως […] Εντάξει, είμαι λεσβία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που γράφω μια ιστορία με λεσβίες ως χαρακτήρες θα είναι εμπνευσμένες από τον εαυτό μου. Βρίσκω αυτή την ιδέα πραγματικά θλιβερή και, για να είμαι ειλικρινής, επικίνδυνη» λέει η Maroh σε πρόσφατη συνέντευξή της στον ιστότοπο Afterellen.com. Το βέβαιο είναι πως η Maroh είναι πολιτικά αφυπνισμένη και, υπόγεια αλλά έξυπνα, τοποθετεί τις πρωταγωνίστριές της στον χώρο της μαχητικής Αριστεράς, παρουσιάζοντάς τες να παίρνουν μέρος σε διαδηλώσεις, να συμμετέχουν υπερήφανα στο Gay Pride και να απελπίζονται από τον εκλογικό θρίαμβο του Σαρκοζί. Μα πάνω απ’ όλα τις παρουσιάζει εντελώς σάρκινες και ερωτευμένες σε έναν κόσμο (και μια οικογένεια) που δύσκολα θα τις αποδεχτεί. Ευτυχώς, αυτές θα ακολουθήσουν την καρδιά τους.

Για την Κλεμ, αυτή η ανακουφισμένη κι ευτυχισμένη καρδιά θα είναι και η αιτία του τέλους της. Ακόμα κι έτσι, δεν μετανιώνει καθόλου. Γιατί «…η αγάπη εκρήγνυται, πεθαίνει, τσακίζεται, μας τσακίζει, ανασταίνεται… μας ανασταίνει. Η αγάπη μπορεί να μην είναι αιώνια, αλλά κάνει εμάς αιώνιους…»

 

  :cheers3:

Επεξεργασία από DJO
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 weeks later...

  • Member ID:  23328
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  29
  • Content Count:  2301
  • Reputation:   28439
  • Achievement Points:  2302
  • Days Won:  20
  • With Us For:  4551 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Δεν ξερω αν μπορω να γραψω κατι που δεν εχει γραψει καποιος παραπανω.

 

Ενα κομικ αληθινο εργο τεχνης.

Ενα αληθινο εργο τεχνης που ειναι κομικ.

 

Η ιστορια με συγκινισε και με απορροφησε τοσο, που κοντεψα να χασω το σχεδιο.

Φυσικα το διαβασα και δευτερη φορα και ειδα περισσοτερα :P

Το σχεδιο σε βαζει με πολυ ομορφο τροπο στην ιστορια και την συμπληρωνει αρμονικα.

 

Το μονο κακο, δεν μου αρεσε που καποιες φορες οι αναλογιες των σωματων ειναι λαθος

και δεν νομιζω οτι γινεται σκοπιμα, ειναι μαλλον αδυναμια της δημιουργου :)

 

Ενα υπεροχο κομικ που με συγκινησε πολυ και σιγουρα θα το κανω αρκετες φορες δωρο.

 

Προτινεται σε ολους τους "ενηλικους" αναγνωστες.

 

:beer:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 1 month later...

  • Member ID:  556
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  1537
  • Content Count:  22474
  • Reputation:   120954
  • Achievement Points:  22479
  • Days Won:  791
  • With Us For:  6317 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Αντιγράφω και κριτική του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου από το Book Press:
 

Το μπλε είναι το πιο ζεστό χρώμα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 02 ΜΑΙΟΥ 2014

post-556-0-89385600-1404862335_thumb.jpg

Το κόμικ της Julie Maroh στο οποίο βασίστηκε η ταινία Η ζωή της Αντέλ.

Του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου


Κάθε έργο έχει τη μοίρα του. Όταν η Julie Maroh ξεκίνησε στα δεκαεννιά της να γράφει και να σχεδιάζει το κόμικ-άλμπουμ «Le bleu est une couleur chaude», θα ήλπιζε (όπως κάθε δημιουργός) το έργο της να φτάσει σε όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους, να διαβαστεί και να αγαπηθεί. Ίσως και να της είχε περάσει από το μυαλό το ενδεχόμενο, αυτό να γίνει ταινία. Και γιατί όχι; Εξάλλου τα τελευταία χρόνια, τα κόμικς (και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού) τροφοδοτούν με υλικό τη σεναριακή ένδεια του κινηματογράφου.

Κάθε έργο έχει τη μοίρα του, όπως κάθε ευχή κρύβει τις παγίδες της. Βλέποντας την –μετέπειτα βραβευμένη– ταινία «Η Ζωή της Αντέλ», η δημιουργός αυτής της ιστορίας εξέφρασε επιφυλάξεις σχετικά με την απόδοση του έργου της, αλλά και με τον τρόπο που προσέγγισε ο σκηνοθέτης τις ερωτικές σκηνές. Βλέπετε, το κόμικ Το Μπλε Είναι Το Πιο Ζεστό Χρώμα δεν δημιουργήθηκε ως μια ιστορία που σου μένει για το σεξ . Ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό…
 

post-556-0-95801800-1404862348_thumb.jpg


Όταν συναντά την Έμμα, μια κοπέλα με γαλάζια μαλλιά, η ζωή της έφηβης Κλεμεντίν ανατρέπεται. Μαζί της ανακαλύπτει την ομοφυλόφιλη επιθυμία, συγκρούεται με στερεότυπα (δικά της, αλλά και των άλλων) και μαθαίνει να έρχεται αντιμέτωπη με την επίκριση. Σε μορφή βλεμμάτων ή και πράξεων.

Σε αυτό το κλίμα, η -γεμάτη πάθος και εντάσεις- σχέση τους θα εξελιχθεί σε σχέση ζωής. Όχι τόσο λόγω της διάρκειάς της, όσο της έντασης των συναισθημάτων, μιας έντασης που κορυφώνεται, καθώς ο κόσμος γύρω τους τις πλήττει βάναυσα.

Το σχέδιό της, ένα κράμα ρεαλισμού και εφηβικής γλύκας, αποτυπώνεται στα γεμάτα ζωντάνια μάτια των χαρακτήρων της
 

post-556-0-82328000-1404862347_thumb.jpg


Το σενάριο της Julie Maroh είναι ένας -καλογραμμένος και με εξαιρετικούς αφηγηματικούς ρυθμούς- ύμνος στην αγάπη. Το σχέδιό της, ένα κράμα ρεαλισμού και εφηβικής γλύκας, αποτυπώνεται στα γεμάτα ζωντάνια μάτια των χαρακτήρων της και τις εξαιρετικά σχεδιασμένες εκφράσεις τους. Η «χειροποίητη» αίσθηση την οποία βγάζει η εικονογράφηση της Maroh, δένει άψογα με το ύφος της ιστορίας, ενώ το χρωματικό παιχνίδι με το κυρίαρχο μπλε (σε έναν κόσμο χωρίς χρώματα) υποστηρίζει όχι μόνο την εικόνα, αλλά και το νόημα πίσω από αυτή.

Το κόμικ άλμπουμ Το Μπλε Είναι Το Πιο Ζεστό Χρώμα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ σε μετάφραση Κατερίνας Γεωργοπούλου. Ανάμεσα στις διακρίσεις του και εκείνη του βραβείου κοινού στο διεθνές φεστιβάλ κόμικς της Angoulême το 2011.

post-556-0-94848600-1404862499.gif

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 1 year later...

  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  754
  • Content Count:  12905
  • Reputation:   94400
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4624 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Το είχα αγοράσει από το CCA 2014,είχα δει την ταινία και ήρθε η ώρα που το διάβασα σήμερα το πρωί...!

 

Πρόκειται για ένα πραγματικό αριστούργημα της σύγχρονης λογοτεχνίας που μπορεί αν σταθεί αντάξιο των παλιών τραγωδιών,όπως πολύ εύστοχα ειπώθηκε...!

 

Το σενάριο δεν είναι καθόλου λεσβιακό ή ερωτικό,πιστεύω ότι δεν θέλει να επικεντρωθεί καν στο σεξουαλικό κομμάτι...!Είναι καθαρά μία ιστορία βαθιάς αγάπης ανάμεσα σε δύο κατασταλαγμένα όσον αφορά τις προτιμήσεις τους κορίτσια που ένιωσαν την απομόνωση όχι μόνο της κοινωνίας,αλλά και του ίδιου του περίγυρού τους...!Πραγματικά μία γλυκιά ιστορία...!Σίγουρα η μεταφορά ενός βιβλίου / κόμικ στην μεγάλη οθόνη αλλοιώνει σε έναν βαθμό την αρχική ιστορία,αλλά εδώ πιστεύω ότι η ταινία "βίασε" κυριολεκτικά αυτό το υπέροχο graphic novel...!Εκτός ότι το τέλος ήταν εντελώς διαφορετικό,κατάφερε και κάτι χειρότερο κατά την άποψή μου...!Να μείνει στην ιστορία σαν την ταινία που είχε 18 συνεχόμενα λεπτά λεσβιακό και τίποτα άλλο...!  :wall:

 

Όσον αφορά το σχέδιο βρήκα το γκρι των αναμνήσεων έξυπνο σαν ιδέα,αλλά εκεί που πραγματικά έδωσα τα ρέστα μου είναι στο μπλε χρώμα που είναι το μόνο που κυριαρχεί σ'αυτό το μουντό τοπίο...!Ειλικρινά το βρήκα ευφυέστατο...! :best: Ένα μικρό πρόβλημα είχα με τις μορφές των χαρακτήρων,που σε αρκετά σημεία τα πρόσωπά τους έμοιαζαν σαν γελοιογραφίες...!

 

Η Ελληνική έκδοση είναι πολυτελέστατη,με ιλουστρασιόν χαρτί και γερό δέσιμο στην ράχη...!Μιας και δεν είχε πολλούς έντονους διαλόγους να πνίγουν τα καρέ,πιστεύω ότι δεν θα πάθαινε τίποτα το σχέδιο εάν το φορμάτ ήταν λίγο μικρότερο...!Σίγουρα είναι κλασικό BD και θα πρέπει να έχει τέτοιο μέγεθος,αλλά μην ξεχνάμε ότι δεν είναι ούτε 48-50 σελίδες,ούτε το χαρτί του ήταν ελαφρύ...!Νομίζω ότι θα βόλευε καλύτερα στην ανάγνωση,χωρίς να επηρεάζει το καλλιτεχνικό κομμάτι...!Όπως και να έχει πάντως,οι εκδόσεις ΚΨΜ αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για το γεγονός ότι μας έκαναν γνωστό στην Ελλάδα αυτό το αριστούργημα...! :respect:

 

 

:beer:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 4 months later...

  • Member ID:  31481
  • Group:  Νέα Μέλη
  • Topic Count:  0
  • Content Count:  16
  • Reputation:   64
  • Achievement Points:  16
  • Days Won:  0
  • With Us For:  2920 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Τι μου λέτε τώρα!!!! και το είχα δει στα ράφια αλλά επειδή είχα ήδη δει την ταινία, δεν το αγόρασα.....Να το ξανασκεφτώ δηλαδή.... :thinking:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  26001
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  97
  • Content Count:  7145
  • Reputation:   85677
  • Achievement Points:  7165
  • Days Won:  165
  • With Us For:  4182 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  57

Τι μου λέτε τώρα!!!! και το είχα δει στα ράφια αλλά επειδή είχα ήδη δει την ταινία, δεν το αγόρασα.....Να το ξανασκεφτώ δηλαδή.... :thinking:

"Ειναι καλύτερο απο την ταινία" λένε όσοι το έχουν διαβασει και δει και την ταινία .....Δεν μπορώ να εκφέρω άποψη -καθώς δεν έχω δει την ταινία- αλλά σίγουρα πρόκειται για ενα καλό και "ιδιαίτερο " κόμικ .Αυτό που άρεσε σε μένα είναι οι χρωματισμοί που έχουν χρησιμοποιηθεί και η πολύ προσεγμένη έκδοση.

Νομίζω οτι αξίζει ν ασχοληθείς μαζί του.

Υπάρχει και στη Λέσχη Φίλων Κομικς  για αναγνωση και για πώληση.

:)

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  754
  • Content Count:  12905
  • Reputation:   94400
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4624 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Τι μου λέτε τώρα!!!! και το είχα δει στα ράφια αλλά επειδή είχα ήδη δει την ταινία, δεν το αγόρασα.....Να το ξανασκεφτώ δηλαδή.... :thinking:

 

Έχει πολλές διαφορές από την ταινία...!

 

Αν θέλεις την προσωπική μου γνώμη πιστεύω ότι αξίζει να του δώσεις μία ευκαιρία...! :best:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 1 month later...

  • Member ID:  30061
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  464
  • Content Count:  6111
  • Reputation:   53885
  • Achievement Points:  6111
  • Days Won:  49
  • With Us For:  3629 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  29

Γενικά, εκνευρίζομαι όταν κάποιο έργο (είτε είναι ταινία, είτε κόμικ κλπ) θεωρείται ουάου μόνο και μόνο επειδή διαπραγματεύεται ένα ευαίσθητο θέμα, χωρίς καλλιτεχνικά να είναι κάτι ιδιαίτερο. Αγοράζοντάς το, ήμουν βέβαιος ότι δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία και ευτυχώς δεν διαψεύσθηκα.

Το σχέδιο δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι τρομερό, αλλά κάνει τη δουλειά του και το παιχνίδι με το χρώμα είναι εξαιρετικό. Η ίδια ιστορία είναι δυνατή και τρυφερή, χωρίς κλισέ και με καλογραμμένους διαλόγους και σκέψεις. Πρόκειται για την πρώτη δουλειά της Maroh και η αλήθεια είναι ότι σε κάποια σημεία φάνηκε μια «απειρία», η οποία όμως δεν κατάφερε να μου χαλάσει την συνολική άποψη για το αριστουργηματικό αυτό κόμικ. Απλά υπέροχο. :)

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 4 months later...

  • Member ID:  31249
  • Group:  Members
  • Topic Count:  10
  • Content Count:  292
  • Reputation:   1789
  • Achievement Points:  292
  • Days Won:  0
  • With Us For:  3040 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  28

Ενα αρκετα καλο βιβλιο. Οπως προαναφερθηκε το σχεδιο δεν εντυπωσιαζει αλλα κανει ωραια την δουλεια του. Η ιστορια παρα πολυ καλη, με ισως μικρη εξαιρεση στον ρυθμο(παιρναν μεγαλα χρονικα διαστηματα αναμεσα απο τα "κεφαλαια" με μοναδικη ενδειξη τον μονολογο της πρωταγωνιστριας). Αξιζει τα λεφτα του εν ολιγοις.    

    

 

Μου εκανε ιδιαιτερη εντυπωση το πως οσο το διαβαζα μου ερχοντουσαν στο μυαλο αλλες ηρωιδες που λογικα αυτο το βιβλιο επηρρεασε.    
Πρωτο και πιο τρανο παραδειγμα ειναι οι πρωταγωνιστριες του Life is strange*, η Εmma εχει κοινα χαρακτηριστικα με την Chloe, τοσο στην εμφανιση οσο και στον χαρακτηρα. Αντιστοιχα η Clementine εχει καποια κοινα χαρακτηρηστικα με την Max αλλα οχι τοσα οσο οι δυο πρωτες. Η δυναμικη μεταξυ των πρωταγωνιστριων αν και παρομοια δεν ειναι η ιδια.   
Δευτερο παραδειγμα, στο οποιο ισως να κανω λαθος, ειναι η Kamala Khan της Marvel. Εχωντας διαβασει προσφατα τα origins της, και εχωντας στο νου τι προσπαθησαν να κανουν οι συγγραφεις με αυτην, πλεον στο μυαλο μου εχω την Kamala σαν μια πιο χαζοχαρενθουσιωδη εκδοση της Clementine. Φυσικες ομοιοτητες υπαρχουν και εδω.   

    

 

*Ανεξαρτητα με το αν συμφωνειτε με την ομοιοτητα, το παιχνιδι αξιζει να παιχτει απο ολους. 10/10 ευκολα.

Επεξεργασία από alexpap
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 8 months later...

  • Member ID:  30604
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  536
  • Content Count:  6810
  • Reputation:   55497
  • Achievement Points:  6810
  • Days Won:  161
  • With Us For:  3397 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  32

Ήρθε και η ώρα του χθες και διαβάστηκε μέσα σε κάτι λιγότερο από μια ώρα. Έχει το μεγάλο καλό να μην πλατειάζει και να μπουκώνει τον αναγνώστη, κάτι που κάνουν σχεδόν όλα τα υπόλοιπα κοινωνικά δράματα σε μορφή bd που έχω διαβάσει. Το θεωρώ τεράστιο πλεονέκτημα γιατί το πρώτο σημείο που χάνει την μπάλα αυτή η κατηγορία κόμικ είναι ότι η γαλλοβελγική σχολή δίνει την εντύπωση στους δημιουργούς ότι πρέπει να το φορτώσουν λες και είναι βιβλίο. Όχι, είναι κόμικ και η ομορφιά του είναι να μιλάει με τις εικόνες και με μικρά διακριτικά κείμενα που συμπληρώνουν το κάτι παραπάνω. :)

 

Κατά τα άλλα το σχέδιο ήταν μέτριο, κάτι ανάμεσα σε εναλλακτικό bd των αρχών του 2000 και ευρωπαϊκό μανγκα. Λέω μέτριο γιατί τις μισές φορές τα σώματα των κοριτσιών είχαν διαφορετικές αναλογίες από σελίδα σε σελίδα, τόσο που δεν διέφερε και πολύ από ερασιτεχνικό φανζινάκι. Δεν έκατσα να ψάξω αν είναι το πρώτο της κόμικ, αλλά η δημιουργός σίγουρα θέλει πολλά ψωμιά. Πιστεύω ότι δεν ασχοληθήκατε πολύ με το πόσο κακό ήταν το σχέδιο σε κάποια σημεία, επειδή είχατε κεντράρει στο παιχνίδισμα με τις αποχρώσεις του μπλε και το πως αυτές συνειρμικά παρέπεμπαν στο πάθος και τον έρωτα. Μου θύμισε το πως παίζει ο Ταρντι με αποχρώσεις ενός χρώματος μόνο στα κόμικ του για να εστιάσει το ενδιαφέρον σε σημεία κλειδιά. 

 

Από την άλλη το σενάριο είναι μια συγκινητική ιστορία που καταφέρνει από πολύ νωρίς να σου εξηγήσει ότι δεν είναι ένα κόμικ για την ομοφυλοφιλία αλλά για την πραγματική αγάπη (το πως την ορίζει κανένας είναι άλλο θέμα) απέναντι στους ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου. Τώρα θα μου πεις τι διαφορά έχει το ένα με το άλλο. Δεν αναλύει κυρίως την κοινωνική περιθωριοποίηση που νιώθει η Κλεμεντίν, αλλά εστιάζει στον αγώνα κατά της καταπίεσης που η ίδια προκαλεί στον εαυτό της (ως αποτέλεσμα της πρώτης) και πως τελικά η αγάπη για την Έμμα ήταν τόσο συντριπτικά δυνατή που δεν μπορούσε να την αρνηθεί έστω και αν προσπάθησε σθεναρά. Θα έκανε καλό σε μπόλικους ανθρώπους που ξέρω να διαβάσουν κάτι τέτοιο μπας και συνέλθουν λίγο. :(

 

Το τέλος από την άλλη μου φάνηκε άρρυθμο και βεβιασμένο σε σχέση με όλη την υπόλοιπη ιστορία και υπήρξε γιατί οι Γάλλοι έχουν μια τάση να τα ρημάζουν όλα αφού ακούνε happy end και τους πιάνει το αντικομφορμιστικό τους. Σκέφτηκα μετά 1-2 άλλους τρόπους να κλείσει το κόμικ που ήταν πολύ λιγότερο επιτηδευμένοι. Αλλά οκ. :) Έχω δει και την ταινία παλιότερα. Είναι γεμάτη από νόρμες του γαλλικού κινηματογράφου, περισσότερο κακές παρά καλές. Για να δείξουν αυτό το πάθος και τον έρωτα, πετάνε σεξουαλικές σκηνές 34 λεπτά από τα 180 συνολικά της ταινίας. Το κόμικ δεν κέντραρε εκεί και χάσανε πολύ έδαφος. Δεν χάνετε και τίποτα να μην την δείτε, εκτός και αν είστε Αμερικάνος το '70 και η μόνη τσόντα σας είναι γαλλικές ταινίες σε εναλλακτικά σινεμά. :P

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23222
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  194
  • Content Count:  3502
  • Reputation:   24616
  • Achievement Points:  3325
  • Days Won:  6
  • With Us For:  4557 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  28

Δεν χάνετε και τίποτα να μην την δείτε, εκτός και αν είστε Αμερικάνος το '70 και η μόνη τσόντα σας είναι γαλλικές ταινίες σε εναλλακτικά σινεμά. :P

 

Το '70 υπηρχαν και τα (αμερικανικα) exploitations  :SmokingDevil:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.