ANIMAL MAN [GRANT MORRISON - CHAS TRUOG ]

[The_Sandman]

Πριν λίγες μέρες διάβασα το Animal Man του Grant Morrison. Ξεκίνησα να γράφω γιαυτό στο "Τι διαβάσατε τελευταία;", το κείμενο όμως μου βγήκε αρκετό για παρουσίαση.

 

 

Για 2-3 τεύχη ήμουν μουδιασμένος. Δεν ήξερα αν θα πρέπει να το πάρω στα σοβαρά. Έμοιαζε πιο πολύ με παρωδία υπερηρωικού κόμικ. Στο τέταρτο τεύχος άρχισα να κλαίω τα λεφτά που έδωσα για το omnibus. Την επόμενη μέρα είπα να του δώσω άλλη μια ευκαιρία. Και όπως αποδείχθηκε έκανα πολύ καλά: μέχρι το βράδυ είχα διαβάσει και τα 26 τεύχη της σειράς!

 

 

Στο Animal Man ο Grant Morrison κάνει το αγροτικό του. Τα προηγούμενα χρόνια έχει μελετήσει πως γράφεται ένα κόμικ, έχει δημοσιεύσει μερικά πρώιμα δήγματα της δουλειάς του και πλέον έχει έρθει η ώρα να πατήσει γερά στα πόδια του, να ένα βήμα παραπάνω και να δείξει σε όλον τον κόσμο ποιός πραγματικά είναι. Και όταν μιλάμε για έναν δημιουργό όπως ο Morrison που στα 28 του έχει ήδη δοκιμάσει ουσίες που μέχρι τότε δεν είχαν καν όνομα και έχει φτάσει το μυαλό και τις αντοχές του στα άκρα -με τον τρόπο που το έκανε και ο Jim Morisson, τότε αυτό το βήμα παραπάνω ίσως είναι και άλμα. Πραγματικά, στο Animal Man ο Grant Morrison κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι.

 

 

Πιάνει έναν ξεχασμένο από Θεό κι εκδότες ήρωα, με την κάπως αστεία “υπερδύναμη” (δανείζεται ιδιότητες από ζώα που βρίσκονται γύρω του) και το ακόμα πιο αστείο origin και τον μετατρέπει σε βήμα για να αναπτύξει το ταλέντο αλλά και τις απόψεις του. Πειραματίζεται με την δομή και την αφήγηση και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει. Τη μια στιγμή περιγράφει μία κλασική υπερωική ιστορία με οικολογικές αλά Alan Moore ανήσυχες, την επόμενη τραβάει μια γερή κλοτσιά στα @@ του fourth wall και κάνει την ίδια την σελίδα μέρος της ιστορίας. Την μία φορτίζει συναισθηματικά τους χαρακτήρες του, την επόμενη χρησιμοποιεί ένα πολύ οξυδερκές χιούμορ για να καυτηριάσει το ίδιο το Μέσο. Και ενώ η ισορροπία είναι πολύ λεπτή και πολύ εύκολα θα  μπορούσε να βγει κάτι εντελώς ασυνάρτητο στην καλύτερη, μπούρδα στην χειρότερη, εδώ πέρα διαβάζεις ένα απολύτως δομημένο κόμικ. Ξέρει τι κάνει και σιγά σιγά οδηγεί την σειρά εκεί που θέλει, όπως θέλει.

 

 

Μα εσύ δεν μας έλεγες ότι στα πρώτα τέσσερα τεύχη ήσουν έτοιμος να το παρατήσεις; Ναι. Στα πρώτα τέσσερα τεύχη έπρεπε να κάνει κάτι συμβατικό προκειμένου να πείσει το ανυποψίαστο μέχρι τότε αμερικάνικο κοινό αλλά και τους εκδότες. Μόλις το πέτυχε αυτό, και μάλιστα πανηγυρικά μιας και λόγω υψηλών πωλήσεων ο τίτλος μετατρέπεται σε μηνιαίος από μίνι σειρά τεσσάρων τευχών που αρχικά προοριζόταν, άρχισε να κάνει αυτό που πραγματικά ήθελε. Σύμμαχός του η τότε (και για πολλά ακόμα χρόνια) editor της Vertigo, Karen Berger.

 

 

Στα αρνητικά της σειράς, το σχέδιο. Τακτική της Vertigo ήταν να ρίχνει χρήμα για σεναριογράφους που θα της εξασφαλίσουν πιο sophisticated ιστορίες ενώ το σχέδιο περνάει σε δεύτερη μύρα με δευτεροκλασάτους δημιουργούς.

 

Το σχέδιο του Chas Truog που σχεδιάζει το μεγαλύτερο μέρος της σειράς είναι εντελώς διεκπεραιωτικό και άχαρο. Δεν αγαπιέται. Σε αντίθεση με τα απίστευτα εξώφυλλα του Brian Bolland τα οποία είναι eye candy!

 

 

Και τα 26 τεύχη της σειράς κυκλοφόρησαν πρόσφατα σε μια υπέροχη Omnibus έκδοση, ενώ μπορούν να βρεθούν και σε τρεις συνολικά softcover τόμους.

 

ps. Εικόνες θα προσθέσω αύριο

 

 

Αφιερωμα στον Grant Morrison στο GC

 

Aλλες δουλειες του Grant Morrison :

 

HAPPY!

 

Batman: Gothic

 

Batman: The Return Of Bruce Wayne

 

The Filth

 

X-Men : Ε Οπως Εξαλειψη

 

X-Men : Αυτοκρατορικη Εισβολη

 

All Star Superman

 

JLA: Earth 2

[Blackbeard]

Ωραία παρουσίαση Sandman.  

 

Πάει η παρουσίαση για το Ανιμαλ Μαν    Τουλάχιστον ελπίζω να προλάβω εγώ παρουσίαση για Invisibles και The Filth.

 

Αν και στο Ανιμαλ Μαν ήταν αποκορύφωμα ο τρίτος τόμος. Το υπόλοιπο ήταν απλά καλό, εκτός βέβαια από μερικά τεύχη όπως The Coyote Gospel. Αλλά όντως έκανε πράγματα σε χαρακτήρα ξεχασμένο που ήταν πιο ενδιαφέροντα και επαναστατικά από τους μεγάλους ήρωες!

Επεξεργασία Αυγούστου 26, 2013 από Blackbeard

[x for xepeta]

Τα τεύχη του Morrison δεν μπόρεσα να τα τιμήσω. Βρήκα 3-4 σκόρπια χωρίς να δω πανοραμικά την αξία του. Τα επόμενα της σειράς των άλλων σεναριογράφων τα διάβασα περίπου στο 85%. Καλούτσικα ήταν, χωρίς να έχουν τα φόντα να ξεχωρίσουν. Σαν κλασική DC ήταν γεμάτο με μέτριους σκιτσογράφους χωρίς ενθουσιασμό. Ακόμη και ο Steve Dillon ήταν απλός στη δουλειά του που αμφιβάλλω ότι ενθουσιάστηκε.

[jimtsel]

Που να ειχε κανει ολα τα τευχη ο Bolland......

[Blackbeard]

Επιπλέον σχόλιο όσον αφορά τις ουσίες.

 

Υποτίθεται πως ο Μόρρισον άρχισε να παίρνει ουσίες από τα 30 του και μέτα. Ισχυρίζεται πως Άνιμαλ Μαν και Ντουμ Πατρόλ δεν είχαν τέτοιες επιρροές.(και μου ακούγεται λογικό αφού υπάρχει τεράστια διαφορά στον τρόπο γραψίματος του Doom Patrol και Animal Man με το Invisibles.)

[kwtsos]

Ενταξει τα 4 πρωτα τευχη δεν ειναι κατι ιδιαιτερο οντως. Απο κει και μετα αρχιζει το καλο. Μου αρεσαν τα παραξενα και μπερδεμενα σεναρια του Morrison, το σπασιμο του τεταρτου τοιχου, το χιουμορ και η σατιρα των υπερηρωικων κομικς κλπ , βεβαια καπου στη μεση πιστευω πως κανει κοιλια , γινεται καπως διδακτικο και ειναι σαν να κανει οικολογικο κυρηγμα, αλλα μετα φτιαχνει παρα πολυ. Ειδικα τα τελευταια τευχη ειναι ολα τα λεφτα. Οσον αφορα το σχεδιο , δεν ηταν τιποτα φοβερο αλλα δεν πονεσαν και τα ματια μου κιολας , μετριο ηταν. Το omnibus μου αρεσε πολυ σαν εκδοση παντως

 

Βαθμος στην kwtsoκλιμακα 8/10

 

Υγ Ρε Sandman , βαλε καμια εικονα

[AndreasD]

Εξαιρετικό κόμικ! Πραγματικά προσφέρει κάτι παραπάνω από μια απλή (ή συνθέτη) αφήγηση μιας ιστορίας. Πολυεπιπεδο ανάγνωσμα που ξεπερνάει τα επιφανειακά μηνύματα του έργου, άσχετα με τη σημαντικοτητα τους. Προσωπικά το απόλαυσα στο επίπεδο του διαλόγου που αναπτύσσει ο δημιουργός με το δημιούργημα του σε όλα τα τεύχη της σειράς.

 

Προτείνεται ανεπιφύλακτα.