SANDMAN - TPB #06 FABLES & REFLECTIONS

[x for xepeta]

Άργησα λίγο. 6 μήνες τυραννάω το κείμενο.

 

 

Και φτάνουμε στον έκτο τόμο της σειράς, ο δεύτερος που αποτελείται από μικρές ιστορίες που έχουν έμμεση ή σχετικά καθόλου σχέση με τον κορμό της σειράς. Οι περισσότερες ιστορίες είναι εμβόλιμα στις μεγαλύτερες για να μπορέσουν να ανασάνουν οι δημιουργοί. Επειδή κάθε χρόνο η βιομηχανία γίνεται πιο απαιτητική, έχει πάψει πια να φτάνει ένας μήνας για να βγει μια ιστορία 20-24 σελίδων. Όσο εμπορική και να είναι η Ένατη τέχνη η «καλλιτεχνική» της δημιουργία δε χωράει σε 30 μέρες.

 

Οι ιστορίες δέχτηκαν και εδώ διάφορα σχόλια, όπως και στον  προηγούμενο τόμο. Είναι λίγο άδικο να μιλάμε για κοιλιά της σειράς, τη στιγμή που τα πρώτα είκοσι τεύχη άγγιξαν επίπεδα που λίγοι συγγραφείς τα κατάφεραν. Προσωπικά θεωρώ την ποικιλία των σκιτσογράφων μεγαλύτερο πρόβλημα, που έκανε τον τόμο να δείχνει μια συλλογή με άνισα σενάρια. Ακολουθούν οι ιστορίες που περιέχονται.

 

 

Three Septembers and a January

 

Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικό πρόσωπο. Ο Joshua Abraham Norton, ένας τυχοδιώκτης του 1850, αφού έχει χάσει την περιουσία του, και όχι πια σώας τας φρένας, αυτοαποκαλείται Αυτοκράτορας της Αμερικής. Θεωρώντας ότι αφού κανείς δεν χρησιμοποιεί τον τίτλο, μπορεί να τον διεκδικήσει. Η γραφική φιγούρα είναι επόμενο να προκαλεί το γέλιο του κόσμου, εκτός στο San Francisco που τον αντιμετωπίζουν σαν εκκεντρικό και μάλιστα φτάνουν στο σημείο να τιμούν ως και σήμερα τη μνήμη του. Οι θεότητες Despair και Dream παίζουν με την ψυχή του, προκαλώντας ο ένας τον άλλον και βάζοντας προκλήσεις στις σκέψεις τους για τις τύχες των άθλιων θνητών. Σε αυτήν την ιστορία λέγεται και η μεγαλύτερη αλήθεια για τον Μορφέα, που θα τον οδηγήσει στην καταστροφή: δεν ενδιαφέρεται.

 

 

Thermidor

 

Βρισκόμαστε στη Γαλλική Επανάσταση, και γνωρίζουμε μια πρόγονο του Hellblazer. H Joanna Constantine καλείται να σώσει το ζωντανό κομμένο κεφάλι του Ορφέα, γνωστού από την Ελληνική Μυθολογία. Ενώ ο Θεός των ονείρων ζητά τη βοήθειά της, δεν προτίθεται να τη βοηθήσει στην πράξη ιδιαίτερα. Η ιστορία φαίνεται ότι στερείται λόγο ύπαρξης, αλλά παρουσιάζει ωραίους χαρακτήρες, πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα, και δίνει ένα ακόμη στοιχείο της προβληματικής προσωπικότητας του Μορφέα.

 

 

 

The Hunt

 

Ένας παππούς παραμυθιάζει την εγγονή του με ένα μύθο της Ρουμανίας του 15^ου αιώνα. Σε αυτήν ένας νέος προσπαθεί να βρει τη γυναίκα των ονείρων του με μια σειρά μαγικών αντικειμένων που βρέθηκαν στην κατοχή του από μια τσιγγάνα. Ένα από αυτά είναι ένα άγραφο βιβλίο που ανήκει στο Βασίλειο του Μορφέα. Όμως τέτοια αντικείμενα δεν προσφέρονται για εκμετάλλευση από απλούς ανθρώπους. Και ως συνήθως ο πόθος της καρδιάς σου γίνεται κάτι πολύ διαφορετικό όταν είναι πια κτήμα σου.

 

 

August

 

Και πάλι μπροστά μας ο γνώριμος Bryan Talbot, ένας από τους σταθερούς σκιτσογράφους που συνεργάστηκε ο Gaiman στον τίτλο. Ο Αύγουστος, αυτοκράτορας της Ρώμης που διαδέχτηκε τον Ιούλιο Καίσαρα, ζει μια μέρα το χρόνο ως ζητιάνος στους δρόμους της Αιώνιας Πόλης. Και αυτό για να κρύψει τα σχέδιά του για την πόλη από τους θεούς, όπως τον συμβούλεψε ο Μορφέας. Σχέδια αυτοκαταστροφικά για εκδίκηση και όχι εποικοδομητικά με γνώμονα τις φιλοδοξίες του.

 

 

The Song of Orpheus

 

Μου είναι δύσκολο να γράψω σκέψεις για αυτήν την ιστορία, αφού τη θεωρώ ένα αριστούργημα της 9^ης Τέχνης. Εκδόθηκε σαν ένα annual της σειράς, με εξώφυλλο που ποτίστηκε με φωσφοριζέ υλικό για να παρουσιάζει μια φράση στο σκοτάδι. Περίεργη εποχή τότε. Το σενάριο είναι μια απόδοση του μύθου του Ορφέα όπως μόνο ο Gaiman ξέρει να παρουσιάζει. Σεβόμενος το μύθο παρουσιάζει όλα εκείνα τα στοιχεία που έχτισαν την τραγική ιστορία, χωρίς οι παρεκκλίσεις να ξενίζουν τον Έλληνα αναγνώστη. Η πορεία της ζωής του Ορφέα μέσα από μια σειρά σκληρών δοκιμασιών ακουμπάει όλα εκείνα τα θεϊκά πλάσματα, τα οποία δείχνουν το σκληρό τους πρόσωπο και την αδιαφορία για τα μυρμήγκια θνητούς. Η τόσο ανθρώπινη πλευρά των ηρώων το κάνει να δείχνει άρτιο και φτάνει επίπεδα που ούτε στα όνειρά τους θα ονειρεύονταν άλλοι καταξιωμένοι συγγραφείς. Ο σκιτσογράφος Brian Talbot ζωγραφίζει ποιήματα. Από τις καλύτερες δουλειές του που οφείλουν να γίνουν αντικείμενο μελέτης.

 

 

The Parliament of Rooks

 

Ο Daniel, ο γιός της Hippolyta Hall που τους άγγιξε ο Μορφέας, επισκέπτεται τον κόσμο των Ονείρων και συναντά τους Κάιν, Άβελ, Εύα. Αυτοί τον διασκεδάζουν λέγοντας ιστορίες που είναι γεμάτες ψέματα στη χειρότερη των περιπτώσεων, με σεναριακά κενά στην καλύτερη των περιπτώσεων. Οι διασκεδαστές του περισσότερο μαλώνουν μεταξύ τους παρά ενδιαφέρονται για το κοινό τους. Και ως συνήθως ο καβγάς των πιο μισητών αδερφών οδηγείται εκεί που ξέρουμε. Με τα βίας κατανοώ την αξία αυτής της ιστορίας. Το γλυκό σκίτσο της Jill Thompson κάνει ό, τι μπορεί σε ένα σενάριο που ίσως είναι το χειρότερο της σειράς.

 

 

Ramadan

 

Ο Harun al-Rashid, άρχοντας της Βαγδάτης του 8^ου αιώνα, ζητά από τον Μορφέα να κάνει την πόλη του αθάνατη, όπως μόνο ο Αυτοκράτορας των ονείρων μπορεί. Εκείνο τον καιρό η Βαγδάτη φιλοξένησε τα μεγαλύτερα μυαλά φιλοσόφων, επιστημών, θεολόγων, και έζησε μια ακμή όσο λίγες πόλεις. Αυτήν την ευημερία θέλησε να σώσει από το χρόνο ο Harun al-Rashid. Προσφέρει εκβιαστικά την πόλη του στο Βασίλειο των ονείρων, πράγμα που δέχεται ο Μορφέας. Όχι όμως με έναν συνηθισμένο τρόπο.

Το κείμενο είναι γραμμένο με τους κανόνες της εποχής, γεμάτο από άστοχες ερωτήσεις, οδοιπορικά εντός και εντός παλατιού χωρίς νόημα, θέλοντας να δείξει τις ανησυχίες και τις μελαγχολίες του πρωταγωνιστή. Ο Gaiman θεωρεί αυτήν την ιστορία το διαμάντι της σειράς. Το ποιητικά εξωτικό σκίτσο του P.Craig Russell το εξυψώνει ανάλογα.

 

 

Ο τόμος ενώ έχει ιστορίες αυτόνομες και σχετικά ολοκληρωμένες, δεν προσφέρεται για ανάγνωση αν δεν έχει γίνει ανάγνωση των προηγούμενων. Απαιτείται η εξοικείωση των χαρακτήρων και του κλίματος για να εκτιμήσεις αυτό το υλικό. Ακόμη και αν έχει αριστουργήματα που είναι έγκλημα να μην απολαύσεις, το υπόλοιπο υλικό του τόμου ίσως απογοητεύσει. Στην ουσία είναι μια ανάσα πριν από το πικ του σεναρίου. Αυτά όμως στον επόμενο τόμο.

 

Ευχαριστώ που με διαβάσατε. Καληνύχτα σας και όνειρα γλυκά.

 

Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης εδώ.
Παρουσίαση του πρώτου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του δεύτερου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του τρίτου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του τέταρτου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του πέμπτου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του έκτου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του έβδομου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του όγδοου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του ένατου τόμου εδώ.

Παρουσίαση του δέκατου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του τόμου Death: The High Cost Of Living εδώ.
Σχόλια στο wikipedia για το κόμικ εδώ.
Βιογραφικό του συγγραφέα εδώ.
Η ελληνική έκδοση του Eternals, του ίδιου συγγραφέα, εδώ.

[saravakos]

Εκπληκτική παρουσίαση όπως πάντα!!!     Μόλις χθες διάβασα τις προηγούμενες 5 και έψαχνα αν υπήρχε και 6η.. Λίγες ώρες μετά ήταν έτοιμη

Επεξεργασία Ιουνίου 26, 2013 από saravakos

[Dark Chris]

Three Septembers and a Januray: μια ιστορία που μου φάνηκε αρκετά χιουμοριστική (και πιο πολύ μαύρο χιούμορ). Μία από τις ιστορίες που δείχνουν ακριβώς την σχέση του Μορφέα με μερικά από τα αδέρφια του. Απίθανο σχέδιο. 

 

Thermidor: δεν μ'άρεσε πάαααρα πολύ, και έχει και μέτριο σχέδιο, αλλά αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη ιστορία με τον Ορφέα, οπότε κερδίζει έξτρα πόντους για αυτό και μόνο. 

 

The Hunt: επίσης κάπως αδιάφορη ιστορία, αρκετά κακή για να μην γράψω τίποτα, αρκετά καλή ώστε να διαβάζεται. 

 

August: αντίθετα, η ιστορία στην αρχαία Ρώμη ήταν πολύ ωραία με το εξαιρετικό σκίτσο του Talbot. 

 

The Song of Orhpeus: ένα από τα καλύτερα τεύχη της σειράς. Δεν είναι μόνο που είναι καλογραμμένο, καταφέρνει να χωρέσει τους Endless σε έναν καθιερωμένο μύθο χωρίς να τον αλλάζει ιδιαίτερα, να εντάξει τον Ορφέα στο σύμπαν του κόμικ και έχει αυτό το σχέδιο του Talbot που φαίνεται να έχει τρελές εμπνεύσεις, αλλά μέσα σε λίγες σελίδες ο Gaiman σε κάνει να συμπαθήσεις τον Ορφέα, να τον λυπηθείς, να αγωνιάς για την μοίρα του και να τον συμπονέσεις για την τραγική κατάληξη της αποστολής του. 

 

The Parliament of Rooks: μέτρια ιστοριούλα, που έχει τον Daniel ( ), αλλά δεν πολυεπικεντρώνεται σε αυτόν. Καλύτερες οι ιστορίες που λένε οι χαρακτήρες παρά η ιστορία αυτή καθαυτή. 

 

Ramadan: από τις λίγες φορές που το σχέδιο ήταν πολύ, πολύ καλύτερο του σεναρίου. Ο μόνος χαρακτηρισμός που ταιριάζει στο σχέδιο του PCR είναι ποιητικό, όπως με πρόλαβε ο x. Φυσικά, με το τέλος ο Gaiman όχι μόνο μας έδωσε μια καλή ανατροπή, αλλά και..... μια ματιά στο χιούμορ του Ονείρου. 

Επεξεργασία Αυγούστου 23, 2013 από Dark Chris

[kwtsos]

Moλις το τελειωσα. Μπορω να πω οτι μου αρεσε πολυ πιο πολυ απο τον προηγουμενο τομο. Κορυφαια ιστορια του , θα συμφωνησω με τους προλαλησαντες οτι ειναι το Song Of Orpheus. Δενει εκπληκτικα την μυθολογια με το συμπαν που εχει φτιαξει ο Gaiman. Oμως και οι υπολοιπες ιστοριες μου αρεσαν , τουλαχιστον αρκετα. Βεβαια μερικες ειναι εμφανως καλυτερες απο αλλες αλλα αυτα εχουν οι τομοι με μικρες ιστοριες. Το σχεδιο σε μερικα τευχη δεν θα ελεγα οτι με ενθουσιασε κιολας αλλα την ιστορια την εσωζε το σεναριο.

 

Γενικως αυτο που νομιζω οτι θα μου μεινει απο το sandman ειναι μερικες αξεχαστες ιστοριες σαν παραμυθια και μερικες που δεν θα τις θυμαμαι καν

 

kwtsοκλιμακα 8/10

[Χάρλοκ]

Γειας ρε Ξεπέτα αλάνι.Με έψησε με αυτό το κείμενο να πάω να διαβάσω πάλι το Sandman και ίσως το κάνω.

Επεξεργασία Απριλίου 24, 2014 από Χάρλοκ

[x for xepeta]

Τελικά πας να το διαβάσεις ή ίσως το κάνεις ; 

[Χάρλοκ]

(Ίσως) να κάνω πράξη το ξαναδιάβασμα.

 

Υστ.4

Επεξεργασία Απριλίου 24, 2014 από Χάρλοκ

[x for xepeta]

Απέτυχα

[AndreasD]

Απ την αρχη δεν είχες καμία ελπίδα....

[Χάρλοκ]

Γατάκια 

 

 

νιαου

 

Επεξεργασία Απριλίου 24, 2014 από Χάρλοκ

[derveniotis]

Θα ορκιζόμουν ότι σ' αυτό τον τόμο υπήρχε και η ιστορία με το Μάρκο Πόλο, "Soft Places". Όχι;

[Dark Chris]

Θα ορκιζόμουν ότι σ' αυτό τον τόμο υπήρχε και η ιστορία με το Μάρκο Πόλο, "Soft Places". Όχι;

Πρέπει να είναι στον τελευταίο τόμο. Άλλωστε, αν θυμάμαι καλά, έκανε την εμφάνιση του ένας χαρακτήρας (ή καλύτερα μια εκδοχή χαρακτήρα) που δεν εμφανίστηκε μέχρι πριν το τέλος του 9ου.

[kwtsos]

Σιγουρα δεν ειναι στον τελευταιο τομο γιατι την θυμαμαι και εχω διαβασει μεχρι τον 6ο. Δεν μπορω να θυμηθω ομως σε ποιο τομο ηταν και τα τομακια δεν τα εχω γιατι ηταν δανεικα

[Dark Chris]

Μπέρδεψα την ιστορία με τον Μάρκο Πόλο, άλλη είχα στο μυαλό μου.

[dimious200]

συμφωνα με τη wikipedia εχει δικιο ο graves. Egv akoma sto 6o τομακι ειμαι,η ιστορια με τον καισαρα ηταν η τελευταια που διαβασα οποτε δε βοηθαει η  μνημη μου. Επισης τα τομακια δε μπορω να τα τσεκαρω μεχρι αυριο ξημερωματα

[x for xepeta]

Λείπει από το δικό μου. Είναι κακέκτυπο και ένα 16σέλιδο επαναλαμβάνεται εις βάρος της ιστορίας. Και μου μένουν κάτι άσχετες σελίδες

 

Δεν το πιστεύω! Υπάρχει ιστορία του Μορφέα που δεν έχω διαβάσει