Λευτεριά στον Iron Man [Καρπετόπουλος Αντώνης, sport.gr, 03/06/2013]

[Paliakoudis]

 

 

Το σινεμά δανείστηκε από τα κόμικς πολλούς και διάφορους σουπερ ήρωες για να κάνει τη δουλειά του. Σε γενικές γραμμές φέρθηκε σε όλους καλά, αλλά σακάτεψε έναν: τον Τόνι Σταρκ, που από τους φίλους του και τους εχθρούς του αποκαλείται Iron Man – ήθελα να το πω καιρό τώρα αλλά με πήγαινε πίσω η ποδοσφαιρική επικαιρότητα που ήταν πλούσια.

 

Ηθελα να πω ότι η τρίτη ταινία της σειράς, που παίζεται εδώ και κάμποσο καιρό στις αίθουσες, έχει τόσο πολύ προδώσει το χαρακτήρα που είμαι βέβαιος πως αν ο καλός Τόνι Σταρκ δεν είχε σοβαρότερες δουλειές να κάνει, θα τους ζητούσε χρήματα για προσβολή της προσωπικότητας του ή θα τους έριχνε κανένα πύραυλο από τους δικούς του. Γιατί αυτό που βλέπουμε δεν είναι ο Iron man, αλλά ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ που μετά την καταστροφή του Σέρλοκ Χόλμς αποφάσισε και πέτυχε και τη διάλυση του δημοφιλούς χάρτινου ήρωα, μετατρέποντας τον σε μια μαριονέτα που «μαϊμουδίζει» άψυχα παπαγαλίζοντας βαρετές ατάκες.

Καταλαβαίνω τη δυσκολία του Χόλλυγουντ με τον Iron Man, αλλά για να λυθεί ένα πρόβλημα, διαλύθηκε η ιστορία του! Ο Iron Man είναι μια από τις πιο περίεργες προσωπικότητες της Marvel. Εμφανίζεται πολύ αργά, στις αρχές του 60 – το Μάρτιο του 1963 για την ακρίβεια. Είναι περίπου ένα χρόνο μικρότερος από ένα άλλο δύσκολο τύπο, τον Χουλκ. Συμβολίζει τρεις αμερικανικές ανάγκες.

Η πρώτη είναι το άγχος της Αμερικής για την έκβαση του πολέμου στο Βιετνάμ: ο Iron Man αρχίζει την χάρτινη σταδιοδρομία του εξοντώνοντας Βιετναμέζους – άλλωστε, ως Τόνι Σταρκ, ένα παραλίγο θύμα Βιετναμέζων υπήρξε κι ο ίδιος. Η δεύτερη ανάγκη αφορά την κατεύθυνση και τη χρήση της τεχνολογίας: ο Χουλκ είναι μια τεχνολογική τερατογέννεση, ένα μεγάλο παράδοξο που δεν έπρεπε να υπάρχει – τρόμαξε τον κόσμο.

Ο Iron Man επανέφερε στο προσκήνιο την καλή χρήση της τεχνολογικής εξέλιξης: είναι ένας high Tec ήρωας, που ως απόφοιτος του ΜΙΤ και τζίνι, κατασκευάζει μια στολή που τον κάνει το απόλυτο όπλο, αφού προηγουμένως έχει χρησιμοποιήσει την τεχνολογία για να γλυτώσει το θάνατο.

Το τρίτο του χαρακτηριστικό είναι ότι πρόκειται για επιχειρηματία που περνάει κατά καιρούς ζόρια – πτωχεύει, επιστρέφει, τσακώνεται με το Κράτος, χάνει, κερδίζει και ζει με ένταση, χρησιμοποιώντας και ψυχοφάρμακα. Αυτή η ένταση του δημιουργεί ψυχολογικά τραύματα, αλλά και μια σπάνια ωριμότητα. Κανείς σούπερ ήρωας δεν έχει να επιδείξει τόσες μεταπτώσεις και τόσες μεταβολές: στο πρόσωπό του συνυπάρχουν η Αμερική που θέλει να γίνει παγκόσμια δύναμη, μιλιταριστική, τεχνολογική και οικονομική, αλλά που την ίδια στιγμή κουβαλάει ασθένειες, παθογένειες και εσωτερικούς δαίμονες που κανείς ψυχίατρος ή ψυχολόγος δεν ξορκίζει.

 

 

Ο Σταρκ – Iron Man είναι ηγέτης, αλλά και ταυτόχρονα διαλυτικό στοιχείο. Εχει πάθη, τον ενδιαφέρει η νίκη πιο πολύ από τη δικαιοσύνη, είναι φύσει δύσπιστος και πολύ εγωιστής. Είναι ηγέτης των «Εκδικητών», αλλά θα τους διασπάσει κιόλας. Εχει πειθώ ώστε να πείσει το Σπάιντερμαν να αποκαλύψει σε όλη την Αμερική ποιος είναι, αλλά υποφέρει τη μίλιταρ συμπεριφορά του Κάπτεν Αμέρικα. Είναι εσωστρεφής και έχει πολιτικές φιλοδοξίες, αλλά και πολύ μπερδεμένα πολιτικά πιστεύω. Είναι αντικομουνιστής και βλέπει σε κάθε αντίπαλο το είδος των ιδεών που απεχθάνεται.

Δεν τον ενδιαφέρει να είναι συμπαθής, είναι πλέι μπόι, αλλά έχει διατελέσει και άστεγος. Μεταξύ μας είναι και φοροφυγάς, και κωλόπαιδο και καταθλιπτικός και κυριευμένος από το φόβο του θανάτου, περισσότερο από οποιοδήποτε σούπερ ήρωα. Και είναι κι άλλα πολλά για αυτό και θεωρείται ο σημαντικότερος σούπερ ήρωας, πίσω από τα «τέρατα» που λέγονται Σούπερμαν και Μπάτμαν με τα οποία δεν μπλέκει ποτέ. Αλλά ενώ είναι πολλά, δεν είναι όμως ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ: το μόνο κοινό που έχουν είναι αυτός ο περίεργα γοητευτικός κωλοπαιδισμός, που να προκαλεί συμπάθεια. Αλλά μόνο αυτό.
 

Καταλαβαίνω τη δυσκολία της μεταφοράς του ήρωα. Δεν υπάρχει η Αμερική του Βιετνάμ. Δεν υπάρχει κομμουνιστικό στρατόπεδο: ένας αντικομουνιστής είναι απολίθωμα άλλης εποχής. Η χρήση της τεχνολογίας, πενήντα χρόνια μετά τη γέννηση του Iron Man, είναι ένα κεφάλαιο χωρίς εκπλήξεις. Ο ίδιος ο φόβος του θανάτου, που γίνεται η δύναμη που κινεί τον Iron Man, είναι ζήτημα εξαντλημένο. Ο Iron Man, ως ιδέα, δεν είχε ψωμί ή για το πω διαφορετικά οι περιπέτειες του (κυρίως η δύσκολη σχέση του με τους Εκδικητές) είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τον ίδιο το χαρακτήρα.

Ετσι επιλέχτηκε για να τον ενσαρκώσει ο αντικυκλώνας Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ – καταπληκτικός στο να παίζει πάντα τον εαυτό του ισοπεδώνοντας τους ρόλους. Το τρικ ήταν απλό: θα ασχολούμασταν με τον ηθοποιό, τις μούτες και τις γκριμάτσες του, και όχι τόσο με τον ήρωα. Κι όταν συνηθίζαμε στην ιδέα ότι έτσι είναι ο Iron Man θα χαιρόμασταν τις περιπέτειες του: απλό και στους «Εκδικητές» λειτούργησε.

Όμως όταν από το παλκοσένικο έχουν φύγει οι άλλοι κι ο Τόνι Σταρκ μείνει μόνος, ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ σαν άλλος Μίστερ Χαιντ κάνει τον Δόκτωρ Τζέκιλ Ιron Man με τα κρεμμυδάκια. Στην πρώτη ταινία της σειράς η πλοκή κάτι έσωζε. Στη δεύτερη η περιέργεια για το που πάει το πράγμα κρατούσε ζωντανό ένα ενδιαφέρον.

Στο τρίτο, όσοι έχουμε ιδέα περί τίνος πρόκειται, αναρωτιόμαστε τι δουλειά έχει ο Iron Man με παιδάκια, τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια, σωτηρίες αμάχων που θυμίζουν Ντίσνεϊλαντ και κακούς που γίνονται διασκεδαστικοί παριστάνοντας τα τέρατα. Ακόμα και μέσα στην ταινία διάφοροι τον ρωτάνε που είναι οι υπόλοιποι «Εκδικητές».

Σκεφτόμουν ότι οι χαριτωμένες αυτές σεναριακές ατάκες είναι ομολογία αποτυχίας: πιθανότατα με την επιστροφή των Εκδικητών να ξαναδούμε κάτι από την αλκιβιάδεια ηγετική μορφή του Iron Man, τώρα απλά παρακολουθούμε τις μούτες του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους σκηνοθέτες που γυρίζουν την ίδια ταινία. Δεν αντέχω τους ηθοποιούς που παίζουν πάντα τον εαυτό τους – τελευταία έχουν αρχίσει να γίνονται πολλοί….

 

Πηγή: http://www.sport.gr/Article/undefined/Λευτεριά-στον-Iron-Man-/85-173163.html

Επεξεργασία Ιουνίου 3, 2013 από Paliakoudis

[gotham-city]

Πρώτον, ο Iron Man είναι ο Downey Jr...Δεν είδεατε τί ντόρος έγινε με τις ανακοινώσεις για τις διαπραγματεύσεις του αν θα πάρει ξανα το ρόλο...;;; Κανένας δεν θα τον έκανε τόσο καλά...Και οι ταινίες του Iron Man, δε νομίζω πως κατέστρεψαν τον ήρωα και άλλες τέτοιες θεωρίες...Blockbuster πήγαν να κάνουν, όχι υπερανάλυση του ήρωα...Και φυσικά θα προσαρμοζόταν στο σήμερα!!!!!!

 

Δεύτερον, ο Downey δεν κατέστρεψε τον Χολμς...Πρόκειται για ταινιάρες...Αρκετά hollywoodιανές και καμία σχέση με τον πραγματικό χαρακτήρα που φαίνεται στη σειρά του BBC και εν μέρη στο Elementary, αλλά σε καμία περίπτωση δε λες πως είναι η καταστροφή του ήρωα...ίσα ίσα που απο κει που έβγαιναν μόνο κάποιες ταινίες που δεν τις γνώριζε ούτε η μάνα τους πέρα από τους πολύ ψαγμένους, ξαφνικά άρχισαν να γυρίζονται πολλές, καλές και ποιοτικές δουλειές πάνω στον Σέρλοκ...

Και οι καινοτομίες στη σκηνοθεσία των δύο ταινιών αλλά και η υπόθεση και η ερμηνεία του Downey ως Sherlock Holmes ταιριάζουν άψογα...

Αν γυρνούσαν κάτι κλασσικό, χωρίς τις προβλέψεις των κινήσεων, τα slow motion κτλ, θα ήταν απλά κάτι συνηθισμένο...Πέρα που οι ταινίες έχουν ωραίες ατάκες, blockbusterικές φυσικά, που τις ακούς και λες τί είπε τώρα ρε,κτλ αλλά είναι απαραίτητες για τις καλές περιπέτειες...

 

Τέλος, νομίζω πως όντως στον Robert Downey Jr ταιριάζουν οι ρόλοι που κάνει τον έξυπνο...Και μάλιστα καταφέρνει να ερμηνεύσει πολύ καλά τους έξυπνους, με ικανότητες, αλαζόνες κτλ κτλ, αλλά αφού αυτό κάνει καλά δεν βλέπω παράξενο να τον προτιμούν για τέτοιους ρόλους...

Είναι πολύ καλός ηθοποιός!!!

Επεξεργασία Ιουνίου 3, 2013 από gotham-city

[jimtsel]

Αν ελεγα οτι διαφωνω με το αρθρο θα ελεγα ψεματα.Γενικα συνοψιζει ολα οσα πιστευω για το κινηματογραφικο franchise του Iron Man μεχρι τωρα.Σιγουρα η πρωτη ταινια ηταν εκπληξη και οφειλεται σε μεγαλο βαθμο το τελειο καστινγκ του RDJ αλλα απο κει και περα το χαος.Αυτο βεβαια δεν ειναι φταιξιμο του RDJ αλλα ειναι θεμα  καθαρα σεναριου/σκηνοθεσιας.Φταιει και το γεγονος οτι ο Iron Man δεν εχει καποια αξιολογη rogues gallery σε σχεση με αλλους χαρακτηρες οπως ο Batman η ο Spider-man,αλλα πιστευω οτι με εναν αντιπαλο τυπου Doctor Doom(o οποιος θεωρω οτι ειναι πιο ταιριαστος εχθρος για τον iron man σε σχεση με τους F4 μονο και μονο για το contrast τεχνολογιας-μαγειας)θα βλεπαμε ωραια πραγματα.Επισης το περιορισμενο character development του χαρακτηρα στις ταινιες ειναι προβλημα το οποιο φροντισαν κααααπως περισσοτερο στην τριτη ταινια(ισως ο μονος λογος για τον οποιο την προτιμω σε σχεση με τη δευτερη) αλλα και παλι δεν αρκει.Ειναι δυσκολο να δημουργησεις ενταση σε μια ταινια οταν καλυπτεται απο τονους slapstick comedy αλλα η μαρβελ επιμενει σε αυτη τη φορμουλα γιατι πανε ταμειο καθε φορα.Γενικα ειναι λες και δεν ξερουν τι ταινια θελουν να κανουν,κωμωδια η περιπετεια και αυτο ειναι προβλημα καθως ειναι πολυ δυσκολο να ισορροπησεις αναμεσα σε αυτα τα δυο(η πρωτη ταινια το εκανε πολυ καλα,καλυτερα απο τους Avengers).Με αυτο το portrayal του χαρακτηρα ας τον κρατησουνε μονο για ταινιες Avengers γιατι αν θελουν να συνεχισουν θα πρεπει να συνεχισουν σε αλλη κατευθυνση.Τελος οσον αφορα το recasting για τετοιους χαρακτηρες,ενω προτιμω ενας ηθοποιος να καθεται οσο το δυνατον περισσοτερο,βρισκω πολυ κλειστομυαλη τη λογικη που λεει οτι "μονο ο ταδε ηθοποιος μπορει να παιξει αυτο τον χαρακτηρα".Χαζομαρες,με καλο σεναριο και σωστο καστινγκ μπορεις καλλιστα να αντικαταστησεις τους παντες αρκει να γινει στον καιρο του.