EXOTIC CITY CABARET (AND OTHER STORIES)

[YOSHIMITSU]

  

 
Αυτό εξαρχής θα το αδικήσω αλλά ορκίζομαι να επανέλθω, πολύ απλά γιατί δεν πρόλαβα να το διαβάσω ακόμη οπότε δεν μπορώ να αναφερθώ στα του σεναρίου. Αν δεν πέφτω έξω νομίζω ότι όσοι έχουν πάρει το fanzine της Λέσχης έχουν ήδη πάρει μία μικρή ιδέα για το περιεχόμενο, καθώς έχω την εντύπωση (αν δεν με απατά η μνήμη μου) ότι ο δημιουργός του έχει στο παρελθόν δώσει μικρό μέρος της δημιουργίας του να δημοσιευθεί σε αυτό. Είναι ένα φανζίν εξολοκλήρου εμπνευσμένο και σχεδιασμένο από τον Παναγιώτη Τσαούση και αν μη τι άλλο για το σχέδιο δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν σε κερδίζει από την πρώτη ματιά. Προσωπικά χωρίς να είμαι και ειδικός, το κρίνω ώς λεπτομερές και σωστό από άποψη προοπτικής και αναλογιών με το δικό του νομίζω προσωπικό ύφος και στυλ. Έρχεται σε άλμπουμ μεγέθους 17 x 24 εκατοστών σε σέπια αποχρώσεις κυρίως (εξού και το ασπρόμαυρο - ότι πιο κοντινό μπορούσα να βρω σε τυποποίηση), εκτός από μία μικρή ιστορία που είναι σε άλλη τεχνοτροπία και έχει χρώμα.
 
Οι τέσσερις ιστορίες που εμπεριέχονται σε αυτό συνολικά 52 σελίδες, αφορούν την περίοδο όπου στην Αμερική κάπου την περίοδο τηςοικονομικής ύφεσης του '29, που υπήρχε ποτοαπαγόρευση, κυριαρχούσαν οι γκάνκστερς και τα Τόμσον, ο νόμος ήταν ανίκανος να επιβληθεί και μιλούσαν πιο συχνά τα όπλα από τους ίδιους τους ανθρώπους. Στην αρχή ο δημιουργός έχει προβλέψει και μας κάνει ένα μικρό ταξίδι με κείμενα όπου μας περιγράφουν την εποχή και γνωστά πρόσωπα όπως ο Αλ Καπόνε, αλλά φυσικά (και το κυριότερο θα έλεγα) τα σύνεργα της δουλειάς. Αφιερώνει επίσης ένα τμήμα για να μας παρουσιάσει τους χαρακτήρες των δικών του ιστοριών, μέσα από μικρά σύντομα βιογραφικά και συνοδεία φωτογραφιών, ενώ μετά περνάμε στην "δράση", στο "ζουμί", αυτό που τελικώς μας ενδιαφέρει. Οι τέσσερις ιστορίες είναι η κεντρική πολυσέλιδη Exotic City Cabaret που είναι προφανώς και ο τίτλος του εν λόγω κόμικ και ακολουθούν οι ιστορίες Ο Γάμος, Φόνος στην Έπαυλη Γκιζόλ και Η ενέδρα. Το τίμημα για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο από το μεγάλο αφεντικό και την συμμορία του ανέρχεται στα 5€, δύο σφαίρες ξυστά από το κεφάλι (για εφέ) και δύο μπουκάλια Τζακ (αυτά, μου τα στέλνετε εμένα).
 
Βάζω και ένα μικρό δείγμα, για να πάρετε μία μικρή ιδέα για το περιεχόμενο από άποψης σχεδίου κυρίως.
 

 
 
Αφιέρωμα στον Παναγιώτη Τσαούση

[φλοκ]

Το πήρα (χθές) διάβασα την πρώτη ιστορία και μου άρεσε !!

 

Ουτε εγώ είμαι ειδικός όμως θεωρώ οτι έχει πετύχει την ατμόσφαιρα της ιστορίας του με το σκίτσο και τις σεπια αποχρώσεις .

Καλή ποιότητα εκτύπωσης και fare enough τιμή .

 

Γενικά μια αξιόλογη και τίμια προσπάθεια από ενα παιδί που φαίνεται οτι αγαπάει αυτό που κάνει και έχει μέλλον !

Επεξεργασία Απριλίου 20, 2013 από φλοκ

[Dark Chris]

Αν αυτό είναι καλό ή κακό δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι ο pit είναι γεννημένος για αστυνομικές/νουάρ ιστορίες (κατά προτίμηση στα 20's). Ίσως φταίει που σχεδιάζει κυρίως τέτοια και τον έχω ταυτίσει στο μυαλό μου με αυτά.....  

[paola]

Το πηρα και πραγματικα μου αρεσε πολυ!!   Το σχεδιο,η ατμοσφαιρα,οι ιστοριες,ολα.Πολυ καλη και προσεγμενη εκδοση.

Ευχομαι στον Παναγιωτη καλη συνεχεια σε οτι κανει!

[Aoua]

Πολύ το χάρηκα αυτό το κόμικς!

Πέρα από την φροντισμένη έκδοση και τη φιλικότατη τιμή, ο Παναγιώτης έχει ρίξει πολλή δουλειά και αυτό φαίνεται.

Ωραίος ρυθμός, διασκεδαστικές ιστορίες (ξεχώρισα το "Γάμο") και μελέτη της εποχής που διαδραματίζονται.

 

Σίγουρα μπορεί να βελτιώσει έναδυο πράγματα, αλλά αν κρίνω από τα καινούρια σχέδια που ανεβάζει εδώ, είναι σε σωστό δρόμο και η επόμενη δουλειά του θα είναι ακόμα καλύτερη!

 

Με δυο λόγια, αξίζει να περάσετε μια βόλτα από το "καμπαρέ", δεν θα το μετανιώσετε!

[DJO]

Με δυο λόγια, αξίζει να περάσετε μια βόλτα από το "καμπαρέ", δεν θα το μετανιώσετε!

Συνυπογράφω, αλλά ας το πάρουμε από την αρχή...

 

Εξώφυλλο: /10

Εσώφυλλο α': Αυτή η σερβιτόρα... Αχ...

Εισαγωγικό 8σέλιδο: Στο πρώτο αυτοεκδοτικό εγχείρημα (sic) του Πητ, πάλι είχαμε εισαγωγή για να μπούμε πιο εύκολα στο κλίμα. Εδώ έχουμε και ιστορικά γεγονότα της ποτοαπαγόρευσης (Αλ Τ..Καπόνε, Μπόνι & Κλάιντ) και στο τέλος έχει τα bios των χαρακτήρων της κεντρικής ιστορίας. Προσωπικά με κούρασε το ότι 3-4 από αυτούς δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω στην ιστορία, ίσως έπρεπε να έχουν πιο τονισμένα χαρακτηριστικά. Ο καθρέφτης της πρώτης σελίδας τα σπα, τα ενδιάμεσα είναι καθαρά θέμα μερακιού. Προσωπικά τα κρίνω περιττά.

Exotic City Cabaret: Η κεντρική ιστορία. Χαμός, απλά. Σόλο Πητ σε τρελά κέφια. Σε κάποια σημεία όμως σκαλώνει η ροή (θυμήσου εκείνο που λέγαμε στην τάξη για τα στατικά καρέ). Το πιο δυναμικό καρέ είναι αυτό στην προτελευταία σελίδα που ο Τόμας πετιέται σαν τον Σούπερμαν και είναι αρκετά περίεργο! Κατά τ'άλλα όμως, η πλειοψηφία των καρέ είναι σαν πίνακες (με εξαίρεση κάτι μη σβησμένες γραμμές και περίεργα σέπια) και ο Hal Foster θα γούσταρε. Η ιστορία είναι κλασική γκανκστερική με τα πάντα όλα μέσα, οπότε ένα 7.28/10

Ο Γάμος: Μακράν η καλύτερη ιστορία της έκδοσης! Καλοδουλεμένη, με καλή ροή και σενάριο και σχέδιο! Καθαρό δεκάρι!!!

Οι Ιστορίες Του Άλφρεντ Μοριζίλ: Φόνος Στην Έπαυλη Γκιζόλ: Σε πρότυπα Μεγάλων Ντετέκτιβ, έγχρωμο bd στο πιο χιουμοριστικό! Εμ τι, τζιτζίκια πεταλώνουμε; Ο Ηλίας είναι ο bro? Τελείως διαφορετικό στυλ! 6.38/10!

Η Ενέδρα: Κλασική γκανκστερική ενέδρα. Ό,τι άλλο πω θα είναι spoiler, αλλά ιδανική ιστορία για επίλογη. Αναμνηστική... 7.328/10!

Εσώφυλλο β': GTA '20  

Οπισθόφυλλο: Ακτίνες Χ, δεν ενθουσιάστηκα.  

 

 

Overall, από άποψη έκδοσης το βάζω παραπάνω από το προηγούμενο, αλλά σεναριακά μου άρεσε περισσότερο το προηγούμενο. Πρέπει να δουλέψεις λίγο συντακτικά & ορθογραφικά και τη ροή. Γιατί κατά τ'άλλα είσαι καθοδόν για bd επίπεδο...  

 

 

Το TLTR ήταν 9+, αυτό είναι 8άρι. Btw ο Πητ είχε τυπώσει και τα εξώφυλλα σε αφισέτες limited. Αν σας κάν κέφ ζητήξτε του!  

[φλοκ]

Από το comicdom.gr και τον Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου  για το EXOTIC CITY CABARET  (και άλλες αυτοεκδόσεις http://www.comicdom.gr/2013/05/02/snapshot-reviews-02-05-13/?utm_source=twitterfeed&utm_medium=facebook )

 

 

EXOTIC CITY CABARET (and other stories)
Σενάριο-Σχέδιο: Παναγιώτης Τσαούσης
Αυτοέκδοση

Στο φετινό Comicdom Con Athens εντόπισα πολλές ενδιαφέρουσες αυτοεκδόσεις, καμία όμως δεν με εντυπωσίασε τόσο, όσο αυτή. O πρώτος λόγος – αν και όχι ο πιο σημαντικός – ήταν η θεματολογία της: δε συναντάς συχνά ελληνικά comics που να καταπιάνονται με τα χρόνια της ποτοαπαγόρευσης στις ΗΠΑ, πόσο μάλλον όταν από τα εισαγωγικά κείμενα της έκδοσης διαπιστώνεις ότι ο δημιουργός έχει κάνει την πρέπουσα έρευνα.

Ο δεύτερος – και πιο σημαντικός λόγος – είναι το εκπληκτικό σχέδιο του καλλιτέχνη! Απόλυτα ρεαλιστικό, με μολύβια που αποτυπώνουν σε εξοντωτικό – από άποψη ενασχόλησης – βαθμό και την παραμικρή λεπτομέρεια, ενώ παράλληλα ο κλασσικισμός που χαρακτηρίζει το σχέδιο και η σέπια μονοχρωμία που συναντάμε στη συντριπτική πλειοψηφία των σελίδων, ταιριάζουν γάντι στο κλίμα της εποχής που περιγράφει.

Παρότι υπάρχουν λιγοστά σημεία που το σχέδιο παρουσιάζει αδυναμίες (ανατομικά ή προοπτικά) αυτά είναι τόσο λίγα και – θέλω να πιστεύω – η προοπτική βελτίωσης του καλλιτέχνη είναι τόσο σίγουρη, που θα ήταν μίζερο και μικρόψυχο να σταθεί κανείς εκεί. Αν ο δημιουργός δεν χάσει το ενδιαφέρον του και παράλληλα συνεχίσει να βελτιώνεται, στοιχηματίζω ότι στο προσεχές διάστημα θα μιλάμε για ένα από τα ανερχόμενα αστέρια της ελληνικής σκηνής!

[kwtsos]

Νομιζα οτι το ειχα χασει γιατι δεν το εβρισκα πουθενα , αφου εκανα ανω κατω ομως το σπιτι το βρηκα

 

Λοιπον εντυπωσεις :

 

Tο Exotic City Cabaret ειναι για μενα η καλυτερη ιστορια . Ο Pit μεταφερει πολυ καλα το πνευμα της εποχης , κουστουμια , συμπεριφορες χαρακτηρων κλπ και το σχεδιο παρα πολυ καλο και επισης πολυ καλη η αφηγηση της ιστοριας που δεν κανει κοιλια πουθενα. Μοναδικο αδυναμο σημειο , το σημειο που λεει και ο Ορεστης , που ο ηρωας φαινεται λες και πεταει, αλλα ειναι και το μονο.  Ο Γαμος μου αρεσε για την χιουμοριστικη νοτα του .  Τωρα οσον αφορα την εγχρωμη ιστορια δεν μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα , για μενα ειναι η πιο αδυναμη του τευχους. Ισως αμα ηταν λιγο μεγαλυτερη να ηταν πιο ωραια , γιατι μεσα σε 3-4 σελιδες δεν προλαβαινουν να γινουν και πολλα Η Ενεδρα ειναι για μενα η δευτερη καλυτερη ιστορια και πραγματικα ιδανικη για επιλογο, σε αυτη βλεπουμε τα πραγματα απο την οπτικη ενος πληρωμενου δολοφονου. Τωρα οσον αφορα τα εισαγωγικα σημειωματα , θα προτιμουσα να ειναι πιο συντομα. Δινονται πολλες πληροφοριες ακομα και για ηρωες που εμφανιζονται σε ενα μονο καρε και δεν παιζουν ιδιαιτερο ρολο στην πλοκη και η αληθεια ειναι οτι δεν εβλεπα την ωρα να τελειωσω το διαβασμα για να ξεκινησω την αναγνωση της ιστοριας .

 

Σε γενικες γραμμες μπορω να πω οτι εμεινα πολυ ικανοποιημενος απο το Exotic City Cabaret . Στην kwtsoκλιμακα ενα 7,5/10