ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ

[constantinople]

Τι κάνει τον Μπλούμπερυ, Μπλούμπερυ?

 

Προτού μου πείτε ότι δεν είμαι σαφής: Πήγα και έπεσα στη ταινία στο imdb. Βαθμολογία για την εμποροζωοπανήγυρη της Άνω Δαμάστας. (στην Κάτω κρατάνε ένα επίπεδο ακόμα). Παρά τον Vincent Cassel και τον Michael Madsen που αρέσκομαι να τους βλέπω στη μεγάλη οθόνη. Αυτόματα ξεκίνησα τους συνειρμούς για το τι μπορεί να πήγε στραβά. Φαντάστηκα κάποιο τυπικό και προσχηματικό σενάριο. Μπορεί. Δεν ξέρω Εν συνεχεία όμως αναρωτήθηκα το τι θα ήθελα εγώ από μια ταινία Μπλούμπερυ. Θα μου αρκούσε ένα καλό σενάριο με ήρωα κάποιον που τον λένε Μπλούμπερυ, ή αυτός ο ήρωας θα έπρεπε να είχε κάποια χαρακτηριστικά, κάποια συμπεριφορά? Διαπίστωσα λοιπόν ότι αυτή τη στιγμή δεν μου έρχεται στο μυαλό απολύτως κανένα χαρακτηριστικό. οκ... ένας ρέμπελος αξιωματικός του Ιππικού, καλός στη δουλειά του που αγαπάει και τους Ινδιάνους. Τίποτα άλλο... 

 

Is that all? Αυτό είναι ο Μπλούμπερυ? Μόνο?

 

Ζητάω τη βοήθεια και την άποψη του κοινού

 

Βρε πεζέ, ο Μπλούμπερυ είναι ΙΔΕΑ! 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 5, 2017 από constantinople

[Kurdy Malloy]

Ο Μπλούμπερυ είναι ένας ενδιαφέρον ήρωας για τη δεκαετία του 60, όπου οι αξιωματικοί ήταν υπάκουοι, οι ινδιάνοι κακοί, οι λευκοί σκληροί αλλά καλοί και δίκαιοι. Τα σπαγγέτι μόλις είχαν ξεκινήσει, ο Πέκινπα και τα υπόλοιπα ρεαλιστικά γουέστερν δεν υπήρχαν. Ο Μπλούμπερι έφερε μία νέα ματιά στο είδος μακριά από ιδεαλισμούς και δίπολο λευκός/ινδιάνος, καλός/κακός. 

 

Όταν όμως γυρίστηκε η ταινία (που δεν έχω δει) προ δεκαετίας, ο πολύς ο κόσμος θα δει ένα γουέστερν με φιλοϊνδιάνικη σκοπιά και έναν εξυπνάκια αξιωματικό του ιππικού. Ξέρετε πόσες τέτοιες έχουν γυριστεί στο μεταξύ;

[germanicus]

Άρα, με λίγα λόγια, λες ότι δεν κάνω λάθος όταν λέω ότι ο Μπλούμπερυ είναι "ένας ρέμπελος αξιωματικός του Ιππικού, καλός στη δουλειά του που αγαπάει και τους Ινδιάνους" και κάπου εκεί τελειώνουμε Δεν υπάρχει κάτι άλλο στον χαρακτήρα του. Ούτε κάτι ψυχολογικό, ούτε κάτι σε μανιερισμούς, ούτε τίποτα Βαφτίζουμε και κάποιους από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες με ονόματα από το κόμικ (και αντίστοιχους ρόλους) και από εκεί και πέρα, ότι βρέξει ας κατεβάσει.

 

[tik]

Αυτές τις μέρες έπιασα να διαβάσω το τελευταίο Μπλούμπερι και οφείλω να ομολογήσω ότι είναι Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Ο 

 

Καθόλου δεν με απασχολεί ότι είναι ασπρόμαυρο. Μεγάλη περιπέτεια (διπλό τεύχος) φοβερό σχέδιο και πλοκή που σε κρατάει (αν και κάποια πράγματα είναι λίγο αναμενόμενα εδώ που τα λέμε).

 

Αυτό που με παραξένεψε λίγο είναι κάποιες εκφράσεις που χρησιμοποιεί ο μεταφραστής, τύπου "έγινε μπουχός" και κάτι τέτοια. Πού πήγε και τα σκαρφίστηκε, απορώ με την καρδιά μου.  

[Kurdy Malloy]

Αυτή η σίξτις έκφραση που την λέει ο πατέρας μου σε συνδυασμό με την Αρλέτα και τον Λάκη Παππά του Λούκι Κιντ κάτι μας λένε για την ηλικία του μεταφραστή

[ProfPhillipMortimer]

Διάβασα και εγώ τον τελευταίο διπλό τόμο.

 

Κλασσικός χορταστικός Μπλουμπερυ με ωραίο σενάριο και καταπληκτικό σκίτσο.

 

Με απογοήτευσε η έκδοση. Πολύ υποδεέστερη ποιοτικά και δεν μιλώ για την έλλειψη χρώματος που λίγο με πείραξε.

 

Τα Κόρτο Μαλτέζε είναι ασπρόμαυρα αλλά είναι εκδόσεις εξαιρετικής ποιότητας, εδώ είχαμε μια προχειρότητα στην έκδοση με αποκορύφωμα το εξώφυλλο.

 

Το δίπλωσα να το διαβάσω και άρχισε να σκάει. Στεναχωρήθηκα είχα τόσο χρόνια συνηθίσει την Μαμούθ (πάνω από 30 χρόνια αναγνώστης της) σε μία ποιότητα άνω του μέσου όρου.

 

Ένοισα σαν να διαβάζω έκδοση της Κόμπρα Πρες τη δεκαετία του 90. Ξενέρωμα ...

[GreekComicFan]

Εντάξει τώρα, όχι και Cobra Press. Μην υπερβάλουμε. Και πολύ καλύτερο χαρτί έχει συγκριτικά και δεν σε άφησε με μελάνια στα δάκτυλα στο τέλος της ανάγνωσης, είμαι σίγουρος. 

[ProfPhillipMortimer]

Εντάξει τώρα, όχι και Cobra Press. Μην υπερβάλουμε. Και πολύ καλύτερο χαρτί έχει συγκριτικά και δεν σε άφησε με μελάνια στα δάκτυλα στο τέλος της ανάγνωσης, είμαι σίγουρος. 

 

Συμφωνώ για τις εσωτερικές σελίδες και τα μελάνια παρόλο που το χαρτί δεν μου άρεσε.

 

Τώρα το εξωφυλλο ....

[GreekComicFan]

Αυτό όντως ήταν αρκετά ανεπαρκές. Και ταυτόσημη έκδοση ήταν και το Τεντέν στην χώρα των Σοβιέτ, οπότε ότι λέμε για αυτή την έκδοση ισχύει και για την άλλη.

[Laz33]

Διάβασα το 1ο μου Μπλούμπερυ.
Ξεκίνησα με το "Ο Άντρας με το Ασημένιο Αστέρι" μιας και είναι αυτοτελές.

Πολύ ωραία ιστορία, με κρατούσε σε εγρήγορση συνέχεια και δεν μ΄έκανε να βαρεθώ σε καμία στιγμή.
Απέδιδε όμορφα την ατμόσφαιρα Άγριας Δύσης, ενώ βρήκα εξαιρετικό και λεπτομερές το σκίτσο του Giraud.
Το μόνο που θα προτιμούσα διαφορετικό είναι το φινάλε. Θα μπορούσε να ΄ναι πιο εμπνευσμένο.

 

 Το να μη σκοτώνεται κάποιος επειδή η σφαίρα τον πέτυχε στο ρολόι ή σε κάποιο σκληρό αντικείμενο που είχε στο πουκάμισο είναι θεωρώ αρκετά κλισέ σε τέτοιου είδους σειρές.

 

Τέλος πάντων, συνολικά έμεινα πολύ ικανοποιημένος και σκέφτομαι να διαβάσω και τα υπόλοιπα

Και κάτι ακόμα.
Συνειδητοποίησα πόσο πιστά μεταφέρουν την ατμόσφαιρα των western τα Λούκυ Λουκ.
Οι πληρωμένοι φονιάδες, οι συμμορίες κακοποιών που τρομοκρατούν τους κατοίκους, οι διεφθαρμένοι δικαστές, οι μπεκρήδες στο σαλούν, οι ιεροτελεστίες κι ο τρόπος ομιλίας των Ινδιάνων κτλ.
Κάποια πράματα στα ΛΛ νόμιζα τα έκαναν έτσι για να φαίνονται αστεία αλλά τελικά κατάλαβα ότι αποδίδουν με ακρίβεια τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των ανθρώπων σ΄εκείνα τα μέρη.
Διαβάζοντας το Μπλούμπερυ άρχισα να εκτιμώ τα western και να εκτιμώ ακόμα περισσότερο τα ΛΛ(όχι βέβαια ότι το είχαν ανάγκη, είναι και θα παραμείνουν η αγαπημένη μου σειρά).

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 22, 2017 από laz33
Προστέθηκε spoiler!

[Laz33]

Kαι κάτι που ξέχασα να ρωτήσω.
Με ποιο προτείνετε να συνεχίσω;
Να πιάσω το 3ο story arc που αποτελείται απ΄τα τεύχη 7, 8, 9 και 10(που δεν το έβγαλε η ΜΑΜΟΥΘ αλλά υπάρχει σκαναρισμένο στ΄αγγλικά) ή να πάω στο 4ο που αποτελείται απ΄το διπλό άλμπουμ 11-12 που βγήκε πρόσφατα;(το οποίο όμως με χαλάει κάπως που είναι ασπρόμαυρο).
Απέκλισα το 1ο arc επειδή αφενός αποτελείται από 5 τεύχη, αφετέρου απ΄ότι είδα σε κριτικές δεν είναι τόσο δυνατό όσα τα επόμενα.
 

[CitizenX]

Δοκίμασε με το διπλό άλμπουμ. Αν δεν σου αρέσει αυτό, δύσκολα θα σου αρέσει η σειρά γενικά...

[Laz33]

Πολύ καλό το τελευταίο διπλό Μπλούμπερυ.
Έλεγα να διαβάσω το 1ο μέρος σήμερα και το 2ο αύριο, αλλά δεν άντεξα.
Με συνεπήρε η ιστορία και ήθελα να τη φτάσω μέχρι το τέλος.
Πολύ δράση, πολύ κυνηγητό, πολύ αγωνία.
Δεν είναι μόνο πυροβολισμοί, υπάρχει πολύ story από πίσω.
Και να μην είσαι φαν των western θα καραγουστάρεις

Το σκίτσο υπέροχο και δεν με χάλασε ιδιαίτερα που είναι ασπρόμαυρο.
Απ΄τη στιγμή που βασίζεται σε α/μ έκδοση(κι απ΄ό,τι είδα και σ΄άλλες χώρες έχει βγει χωρίς χρώμα), δεν έχω θέμα.
Ούτε θεωρώ πως πνίγεται από μπαλονάκια. Έτσι κι αλλιώς θα ξέρετε κάποιοι ότι προτιμώ τα πυκνογραμμένα κόμικς
Η ποιότητα της έκδοσης αποδεκτή.
Δεν είναι τόσο καλή σαν τα Κόρτο Μαλτέζε αλλά ούτε και φθηνιάρικη.
Το εξώφυλλο θα μπορούσε να ΄ναι πιο χοντρό για να αντέχει αλλά οk.
Όλα αυτά είναι λεπτομέρειες απ΄τη στιγμή που το περιεχόμενο τα σπάει

Να δούμε τώρα αν θα βγάλει και τα υπόλοιπα η ΜΑΜΟΥΘ.
Το #10 που χρωστάνε, μου είπαν θα το βγάλουν.
Τα επόμενα(μετά το #12) δεν γνωρίζουν.
Προσωπικά το θεωρώ πολύ δύσκολο να συμβεί.
Το επόμενο story arc αποτελείται από 3 τεύχη, εκ των οποίων το ένα έχει 62 σελίδες, 16 παραπάνω απ΄τις 46 συνήθεις.
Άρα πολύ δύσκολο να βγει σ΄έναν ενιαίο τόμο των 150-160 σελίδων.
Και το να το βγάλουν σε δύο ή τρεις είναι ρίσκο.
Αν ο 1ος δεν κάνει πωλήσεις θα τα σταματήσουν και θα κινδυνέψει η ιστορία να μείνει ανολοκλήρωτη


 

Επεξεργασία Οκτωβρίου 3, 2017 από laz33

[Laz33]

Τα Μπλούμπερυ στα αγγλικά μόνο η Εpic Graphic Novel τα έχει βγάλει;
Έψαχνα μπας και πάρω όσα δεν βγήκαν στην Ελλάδα αλλά βλέπω είναι δυσεύρετα και πανάκριβα.
Είναι εκδόσεις αρχών δεκαετίας ΄90 και οι τιμές στο amazon ξεκινάνε από 30-40$ και φτάνουν μέχρι και 100$.
Γιατί έτσι;
Μια τόσο δημοφιλή σειρά περίμενα να την έβρισκα πιο εύκολα σε αγγλική έκδοση
Μου φαίνεται θα αρκεστώ να πάρω όσα έβγαλε η ΜΑΜΟΥΘ. Τα υπόλοιπα απλά θα τα διαβάσω από scanlation.
Εκτός κι αν δεν έψαξα καλά και υπάρχουν κάπου που τα βρίσκεις εύκολα.
Όποιος γνωρίζει κάτι ας με κατατοπίσει

[GeoTrou]

Γενικά, μέχρι πριν λίγα χρόνια, οι μεταφράσεις γαλλόφωνων κόμικς στα αγγλικά δεν είχαν ανταπόκριση από το αμερικανικό κοινό. Οι εκδόσεις της Epic και κάποιων άλλων εκδοτικών έχουν από καιρό εξαντληθεί και είναι ιδιαίτερα δυσεύρετες.

 

edit: laz μην συγχέεις το δημοφιλία ενός BD στη Γαλλία ή το προσωπικό σου γούστο με τη δημοφιλία του ίδιου κόμικ στις ΗΠΑ ή αλλού. Υπάρχουν Αμερικάνοι οι οποίοι ούτε που ξέρουν τον Giraud ή τα Blake & Mortimer, που για τους γαλλόφωνους είναι βασικά συστατικά της παράδοσής τους.

[Laz33]

Στην Αμερική γνωρίζω ότι δεν είναι τόσο δημοφιλή τα BD.

Αλλά στην Ευρώπη είναι καλύτερα τα πράματα.

Περίμενα να ειχε ασχοληθεί και κάποια Ευρωπαϊκή/Βρετανική εταιρία με τη μετάφραση των Blueberry.

Εδώ έχουν μεταφράσει άλλα κι άλλα

[GreekComicFan]

Το καθαρό Γουέστερν έχει πεθάνει ως είδος στα Αμερικάνικα κόμικς. Και αν αναβιώσει, πρώτα θα βγάλουν κάτι δικό τους και μετά τα ξενόφερτα. Το όνομα του χαρακτήρα επίσης το αντιμετώπισαν με ειρωνεία όταν έβγαινε από την Epic (τι χαμπάρια ορέ Μύρτιλλε! )

[GeoTrou]

Πολύ σωστή η παρατήρηση του GCF. Το πιο γνωστό αμερικανικό western (Jonah Hex) δεν είναι καν καθαρόαιμο, αλλά εμπεριέχει και τρόμο.

Όσο για τις μεταφράσεις, σε κάτι Ιταλίες, Ισπανίες, Πολωνίες, χώρες δηλαδή με μεγάλο κοινό, έχει μεταφραστεί η σειρά. Το θέμα κόμικς στο ΗΒ είναι (imho) μια ιδιάζουσα περίπτωση και γενικά πέρα από 2-3 εκδοτικές δεν υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για μεταφράσεις BD.

[Laz33]

Ναι, κατανοώ η Αμερική να μην ασχολείται με τη μετάφραση BD.
Βασικά δεν ήξερα ότι η Epic είναι Αμερικάνικη.
Γιατί δεν τα μεταφράζει και μια Ευρωπαϊκή/Βρετανική.
Η Cinebook πχ, που είναι το στοιχείο της τα δημοφιλή BD


btw με αφορμή το "Σιδερένιο Άλογο" που διάβασα πρόσφατα.
Δεν περίμενα ότι θα είχε τόσες ομοιότητες με το ομότιτλο άλμπουμ Λούκυ Λουκ.
Ούτε ήξερα ότι η ιστορία με την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής που θα ένωνε την Ανατολή με τη Δύση και που ανέλαβαν δύο ανταγωνίστριες εταιρείες βασίζεται σε πραγματικό γεγονός

Επεξεργασία Οκτωβρίου 14, 2017 από laz33

[Kurdy Malloy]

Υποτιμάς τη γνώση των Μορίς & Γκοσινί για το west. Όσο για τον Μπλούμπερι; Πιστεύω ότι σφύριξε το τρένο. Πλέον είναι αρκετά παρωχημένος και αν δε σου λέει κάτι το όνομα Ζιρό/Μεμπιούς δεν το πλησιάζεις κάν.

[Laz33]

Δεν υποτιμώ τις γνώσεις τους για το west. Ειδικά για τον Morris γνώριζα ότι έζησε χρόνια στην Αμερική.

Απλά νόμιζα πως όλα τα σενάρια στα ΛΛ είναι φανταστικά.

Εντάξει, κάποιοι χαρακτήρες ξέρω ότι ήταν υπαρκτά πρόσωπα αλλά μέχρι εκεί.

 

Όσον αφορά τα Μπλούμπερυ προσωπικά δεν τα θεωρώ περισσότερο παρωχημένα απ´τα υπόλοιπα του είδους.

Ίσως γενικώς τα western σαν genre να θεωρούνται παρωχημένα.

Για μένα πάντως δεν είναι. Μ'αρέσουν και τα απολαμβάνω

Επεξεργασία Οκτωβρίου 14, 2017 από laz33

[Laz33]

Διάβασα το 3ο story arc, δηλαδή τα τεύχη 7, 8, 9 στα ελληνικά και το 10 που μας χρωστάει η ΜΑΜΟΥΘ από αγγλικό scanlation.
Εντάξει, πολύ περιπετειώδες και ενδιαφέρον όπως όλα τα Μπλούμπερυ.

Αλλά στο τέλος κόβεται απότομα και αφήνει ένα σωρό ανοικτά ζητήματα.
Καταρχάς δεν μας λέει τι γίνεται με το σιδηρόδρομο και την κατασκευή της γραμμής.
Ο πόλεμος με τους Ινδιάνους μαίνεται, παρά τις υποσχέσεις του Μπλούμπερυ για ειρήνη.
Η Γκάφη τι απέγινε; Το μάθαμε βέβαια στο "Ορυχείο του Χαμένου Γερμανού".
Ο Στρατηγός Άλιστερ που υποκίνησε τον πόλεμο τι κατάληξη έχει;
Σε όλα αυτά έπρεπε να δοθούν εξηγήσεις.
Έφτασα στην τελευταία σελίδα και λέω δεν παίζει, δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώνει εδώ η ιστορία.
Λείπουν σελίδες.
Κι όμως. Το story arc τελειώνει εκεί.
Ξενέρωσα Και είναι η 1η φορά που ξενερώνω σε Μπλούμπερυ.

Ήθελα να ρωτήσω όποιον το θυμάται ή όποιον έχει διαβάσει όλη τη σειρά.
Δίνονται εξηγήσεις σε επόμενα τεύχη ή όντως το συγκεκριμένο arc έχει απότομο και ημιτελές φινάλε;
Ευχαριστώ

[albertus magnus]

Πριν καμια δεκαρια μερες τελειωσα την αναγνωση του Μπλουμπερυ. Διαβασα τα 28 της κεντρικης σειρας, τα 3 πρωτα του Young Blueberry (απο τα 21) και τα 3 Marshal Blueberry.

 

Παρολο που αρχικα ειχα επιφυλαξεις τελικα μου αρεσε αρκετα σαν συνολο (αλλα τευχη λιγοτερο αλλα περισσοτερο) και θα λεγα οτι μου αναθερμανε το ενδιαφερον για κομικ ουεστερν.

 

Πολυ καλος ο Μοεμπιους και αξιοπρεπες το σεναριο το οποιο βελτιωθηκε κατα την γνωμη καθως απο το κλασσικο μοτιβο του 1ου arc καουμποηδες εναντιον ινδιανων πηγαμε και σε αλλες πτυχες της αγριας δυσης στα επομενα arc.

 

 

φιλε  @laz33  για να σου απαντησω (στο περιπου τουλαχιστον) καποια τα εξηγει πιο μετα και καποια οχι

 

 

πχ για την κατασκευη του σιδηροδρομου δεν θυμαμαι καποια περαιτερω αναφορα, ηταν απλα στο background

 

ο στρατηγος Αλιστερ ομως επανερχεται και μαθαινουμε τι γινεται

και ο πολεμος των ινδιαδων(και οι σχεσεις του Μπλουμπερυ με αυτους) επανερχεται στο προσκηνιο

 

 

Κατα την αποψη μου ομως (και το γουστο μου) τα καλυτερα τευχη της σειρας ειναι απο το 13 μεχρι το 22 οποτε θα σου προτεινα να το συνεχισεις. Τα πιο αδυναμα κατ εμε ειναι το 1ο arc story και το τελευταιο.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 21, 2017 από albertus magnus

[Laz33]

Ευχαριστώ για την απάντηση

Το συνεχίζω και θα τα διαβάσω όλα γιατί είμαι περίεργος να μάθω πως εξηγούνται στην πορεία τα ανοικτά θέματα του 3ου arc, αλλά και πως εξελίσσεται η σειρά γενικότερα.

Διάβασα χθες το #13(Chihuahua Pearl) και είναι όντως πολύ ενδιαφέρον και διαφορετικό απ´ τα υπόλοιπα. Ανυπομονώ για τη συνέχεια κι ελπίζω να μην κόβεται απότομα κι αυτό στο τέλος.

 

Πάντως απ' όσα βγήκαν στα ελληνικά θεωρώ πως το καλύτερο story arc είναι το τελευταίο με το Ορυχείο του Χαμένου Γερμανού(το διπλό τεύχος #11-#12)  

Επεξεργασία Οκτωβρίου 21, 2017 από laz33

[Kurdy Malloy]

@albertus magnus όταν λες τελευταίο, ενοείς φαντάζομαι το τελευταίο τεύχος (Arizona Love νομίζω); Γενικά λαζ μετά το Chihuahua Pearl όλο πάει σερί. Έχει υποτυπώδη story arcs αλλά πάει πρακτικά σερί.

 

Το Marshall Blueberry να το θέσω απλά: Δεν είναι Μπλούμπερι. Είναι η χιλιοπειπωμένη ιστορία του Τομπστόουν και κάπου εκεί υπάρχει και ο Μπλούμπερι.

[albertus magnus]

@Kurdy Malloy   τελευταιο arc story εννοω το tombstone και δεν μου αρεσε για τους λογους που και εσυ αναφερεις καθως απλα πηρε την ιστορια των αδελφων Ερπ και Ντοκ Χολιντευ, κολησανε και τον Τζερονιμο και καπου εκει στο background υπηρχε και ο Μπλουμπερυ.

 

Αντλησα τις πληροφοριες απο το wikipedia ομολογω (οποτε δεν ξερω κατα ποσο ειναι σωστα ή οχι ο χωρισμος που κανει). Εκει εχει το Tombstone arc σαν τευχη 24-28 για αυτο και το αναφερω σαν τελευταιο arc της κυριως σειρας.

 

Επισης το tombstone arc ειναι το Mister Blueberry και οχι το Marshal Blueberry.

 

  Το Marshal Blueberry που αναφερω ειναι και αυτο  spin off σειρα (σαν το Young Blueberry) που το αναφερουν σαν intermezzo δηλ ενδιαμεσο (??) καθως εξελισσεται καπου αναμεσα στην κεντρικη ιστορια. Βγηκανε τρια τευχη (1991,1993 και 2000) με σχεδιο Μοεμπιους και σεναριο William Vance (τα πρωτα 2) και Michael Rouge (το 3ο) Διορθωνω με σεναριο Μοεμπιους και σχεδιο των αλλων δυο. Πιο πολλες πληροφοριες εδω στην bedetheque. Οι αγγλικοι τιτλοι των τευχων παντως ειναι: 1) By order of Washington , 2) Sherman's Mission, 3) The Bloody Border.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 23, 2017 από albertus magnus

[Laz33]

Tα τεύχη 24-28 τα έγραψε ο Giraud και όχι ο Charlier.
Λογικό να είναι υποδεέστερα

[Kurdy Malloy]

Έχς δίκιο μπέρδεψα τον Μίστερ με τον Μάρσαλ. Ο Μάρσαλ ήταν καλό ανεξάρτητο story arc. O Mίστερ είναι ένα καλό western με γκεστ τον Μπλούμπερι. Μετά όλα μαζεύονται στο Αριζόνα Λοβ αν θυμάμαι καλά. Το οποίο Αριζόνα Λοβ έχει σχέση με το/την Chihuahua Pearl.

[Laz33]

Ο Μπλούμπερυ όσο προχωράει η σειρά γίνεται όλο και καλύτερος.
Μέχρι στιγμής το ένα story arc είναι καλύτερο απ΄το προηγούμενο. Δεν ξέρω αν θα συνεχιστεί να ισχύει αυτό

Διάβασα τα τεύχη 13 έως 17.
Ό,τι και να πω είναι λίγο. Δεν ήθελα να τελειώσει
Ουσιαστικά έχουμε 2 κύριες ιστορίες. Η μία με το confederate gold στα τεύχη 13-15 και η άλλη με τη συνωμοσία κατά του Grant στα τεύχη 16 και 17.
Στο bedetheque τα 5 αυτά τεύχη τα θεωρεί ως ένα ενιαίο arc αλλά στην ουσία είναι δύο που απλώς συνδέονται. Εκεί που τελειώνει το ένα ξεκινάει το άλλο.
Kαι λίγο που ξεκίνησα να διαβάζω το #18 βλέπω πως ναι μεν ξεκινάει καινούριο κύριο story αλλά πάλι υπάρχει μια σύνδεση με τα προηγούμενα.
Άρα καλά λέει ο Kurdy πως τα τεύχη απ΄το 13 και μετά είναι ουσιαστικά ενιαία.

Γενικώς βέβαια πιστεύω πως καλό είναι τα Μπλούμπερυ να διαβαστούν απ΄την αρχή σερί.
Τα story arcs ακολουθούν χρονολογική σειρά και δεν είναι εντελώς ανεξάρτητα.
Ο Μπλούμπερυ μεγαλώνει σε ηλικία από story σε story και εξελίσσεται σαν χαρακτήρας.
Ακόμα και σχεδιαστικά έχουμε εξέλιξη και βελτίωση. Καμία σχέση το σκίτσο στο "Οχυρό Ναβάχο" με αυτό στο "Angel Face".
Σε κάποια σημεία απλά καθόμουν και χάζευα τις υπέροχες εικόνες του Giraud.

Aνυπομονώ για τη συνέχεια και κάνω έκκληση στη ΜΑΜΟΥΘ ή όποια άλλη εταιρεία να συνεχίσουν τη σειρά.
Τα σπάει

[Laz33]

Διαβάστηκαν και τα 28
Φ-Ο-Β-Ε-Ρ-Η σειρά. Ειδικά τα 22 πρώτα τεύχη που έγραψε ο Charlier.
Μέχρι το 3ο story arc ("Iron Horse series"- τεύχη 7-10) έχουμε το κλασικό πλην αγαπημένο western(Ινδιάνοι vs Ιππικό, παράνομοι vs σερίφηδες κτλ) αλλά με το 4ο arc ("Goldmine series"- τεύχη 11-12) η σειρά παίρνει άλλη τροπή και απογειώνεται. Πλέον μπαίνουν και κυνήγια θησαυρού στη μέση και γίνεται πιο ενδιαφέρον.
Και το αποκορύφωμα έρχεται με το 5ο arc ("Confederate Gold - Conspiracy series"- τεύχη 13-17) που για μένα είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει στο είδος
Ο 6ος κύκλος (" Fugitive - Rehabilitation series"- τεύχη 18-22) κάνει πάλι μια στροφή στην πιο κλασική θεματολογία, αλλά κλείνει και τα ανοιχτά μέτωπα του προηγούμενου arc, οπότε είναι απαραίτητο να διαβαστεί στο καπάκι.

Το #23 ("Arizona Love") που γράφτηκε από κοινού από Charlier και Giraud, είναι μια ρομαντική/ερωτική ιστορία με τον Μπλούμπερυ και την Τσιουάουα Περλ, που βασικά δεν τη λες ανεξάρτητη, παρότι εμφανίζεται έτσι στο bedetheque και τη wikipedia.
Αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων και μάλιστα στο τέλος του #22("Τhe End of the Trail") o υπολοχαγός προαναγγέλει τις διαθέσεις του γι΄αυτό που θα επακολουθήσει.

Κι έπειτα έχουμε το τελευταίο arc ("OK Corral series"- τεύχη 24-28) που ο Giraud εκτός απ΄το σχέδιο έγραψε και το σενάριο.
Αυτό είναι by far το υποδεέστερο. Κάνει μπαμ ότι δεν είναι Charlier.
Η δράση είναι ελάχιστη και πάει πολύ αργά, ο Μπλούμπερυ μέχρι τα μέσα του 4ου μέρους είναι ένας απλός κομπάρσος που το μόνο που κάνει είναι να παίζει χαρτιά και να διηγείται παλιές ιστορίες καθηλωμένος σ΄ένα κρεβάτι και ο Τζερόνιμο εμφανίζεται στην ιστορία χωρίς ουσιαστικό λόγο.
Ουσιαστικά έχουμε αναπαράσταση της μάχης στο OK Corral μεταξύ των Έρπς και Κλάντονς. Και κάπου στο βάθος υπάρχει κι ένας Μπλούμπερυ.
Τες πα. Δεν είναι αρκετό αυτό το arc για να χαλάσει τη συνολική εικόνα της σειράς



Τι μ΄άρεσε περισσότερο στα Μπλούμπερυ: Η καταιγιστική δράση που σε συνεπαίρνει και σε κάνει να μη θες να σταματήσεις το διάβασμα.
Oι στρατηγικές ικανότητες του Μπλούμπερυ. Εδώ δεν έχουμε "τους πυροβολώ και τους σκοτώνω όλους και ξεφεύγω". Χρησιμοποιεί πανέξυπνα και πρωτότυπα τεχνάσματα να γλιτώσει από δύσκολες καταστάσεις. Και γενικά το ότι ο Μπλούμπερυ δεν είναι ο υπεράνθρωπος που μαμάει και δέρνει.
Έχει και τις αδυναμίες του κι αυτό τον κάνει πιο ανθρώπινο.
Και φυσικά το εκπληκτικό σκίτσο του Moebius, λεπτομερέστατο και ρεαλιστικό όπως μ΄αρέσει

Τι δεν μ΄άρεσε: Θα μπορούσα να μη γράψω τίποτα εδώ.
Αλλά θα είμαι λίγο αυστηρός και θα πω ότι προτιμούσα κάποια arcs να ήταν πιο μικρά, ενώ το 3ο θα ήθελα να μην έχει τόσο απότομο τέλος.
Και φυσικά αυτό που ανέφερα για τα τεύχη 24-28 του Giraud. Θα προτιμούσα να μην υπήρχαν.
Αυτά


Εννοείται θα τα ξαναδιαβάσω. Με αυστηρή χρονολογική σειρά αυτή τη φορά.
Κι επειδή δεν παίζει αυτά που μου λείπουν να τα πάρω στην αμερικάνικη έκδοση(εκτός κι αν κερδίσω το Τζόκερ), κάνω έκκληση στη ΜΑΜΟΥΘ ή όποιον ενδιαφέρεται να τα συνεχίσει
 

Επεξεργασία Νοεμβρίου 8, 2017 από laz33