ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ

[Laz33]

Tι φλασιά έφαγα τώρα
Τόσο καιρό διάβαζα Μπλούμπερυ και ποτέ δεν το σκέφτηκα.
Αξιωματικός του Ιππικού είναι ο Μπλούμπερυ, έτσι;
Άρα Υπίλαρχος είναι και όχι Υπολοχαγός.
Στο Ιππικό οι βαθμοί πήγαιναν όπως τώρα στα Τεθωρακισμένα.
Στα αγγλικά το Lieutenant χρησιμοποιείται και για τα δύο.
Μας το πάσαρε η ΜΑΜΟΥΘ λάθος και δεν μπήκαμε στη διαδικασία να ψάξουμε το σωστό.
Εκτός κι αν κάτι μου ξεφεύγει

 

[JPapados]

Καλησπέρα στην ομαδάρα! Μπορεί κα΄ποιος να μου εξηγήσει τι παίζει με τα μπλούμπερυ γιατι πάει κανονικά μεχρι το 9 και μετα ο τομος λεει 11-12;

[germanicus]

Δες εδω τι εγραψε ο Παυλος οταν ηρθε με το 11-12   

 

 

[Θρηνωδός]

 

από εδώ (στα γαλλικά)

[Kurdy Malloy]

[Mandrake]

6 ώρες πριν, Kurdy Malloy είπε:

Δυστυχώς εγώ διαβάζω μόνο ένα κείμενο που λέει "Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, κείμενο".

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 26, 2019 από Mandrake

[Kurdy Malloy]

 

Η πρώτη ήταν φωτό από το facebook που είχε και λινκ μαζί, εμένα μου άνοιγε από 2 υπολογιστές και το κινητό. Όπως και να έχει το αντικατέστησα. Είναι το εξώφυλλο του επερχόμενου Blueberry των Sfar/Blaine που θα βγει 28/11/2019

[Kurdy Malloy]

[Miloch Georgevich]

Εκτός από τον Blueberry ο Jean-Michel Charlier προσυπέγραψε επίσης το σενάριο των περιπετειών του Jacques LeGall σε συνεργασία με τον σκιτσογράφο Michel Tacq.

 

[Laz33]

Κυκλοφόρησε εδώ και μερικές μέρες το εκτός σειράς τεύχος Amertume Apache

Με αρκετή καθυστέρηση είναι η αλήθεια. Από πέρυσι το περιμέναμε.
Σεναριακά δεν ξέρω, αλλά σχεδιαστικά είμαστε αρκετά μακριά απ΄το επίπεδο του Giraud.

Θα ήθελα πάντως να το διαβάσω, αν κι απ΄ό,τι κατάλαβα συνεχίζεται. Δεν είναι one-shot

 

 

[φλοκ]

Χαράς ευαγγέλια για τους φίλους του ανυπόταχτου Υπολοχαγού Μπλούμπερυ !!!

Επιτέλους η καλή μας Μαμούθκομιξ αποφάσισε να μας κάνει ένα Χριστουγεννιάτικο  δώρο  ,κυκλοφορώντας  σήμερα το νέο υπ αριθμόν 13 -14  διπλό τεύχος του αγαπημένου μας ήρωα ,δια χειρός του εξ ίσου αγαπημένου Giraud (Moebius)  !!!!

 

Tίτλος της ιστορίας :"Ο Άνθρωπος που αξίζει 500.000 Δολλάρια" !!!.

Η έκδοση είναι ασπρόμαυρη  και παρά την έλλειψη χρώματος του σχέδιο του Giraud αναδεικνύεται θαυμάσια .Σίγουρα κάποιοι θα το προτιμούσαν έγχρωμο ,προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου το α/μ (γούστα είναι αυτά .....).

Οι 96 σελίδες του (συνολικά 100 με τα εξώφυλλο-οπισθόφυλλο) είναι σε καλής ποιότητας γυαλιστερό χαρτί ,πολύ καλύτερο του προηγούμενου τεύχους .Επίσης το σχήμα είναι το κλασικό BD της σειράς .

Αρχική τιμή 9,90  ,υπάρχει 10% έκπτωση ,οπότε μάλλον τίμια η τιμή του .

 

Η ιστορία είναι πολύ δυνατή ,εκτυλίσσεται στο Μεξικό ,όπου ο καυγατζής φίλος μας προσπαθεί να ανακαλύψει τα ίχνη  ενός μεγάλου θησαυρού των Νοτίων που τον καιρό του Εμφυλίου φυγαδεύτηκε από τις Η.Π.Α και η κυβέρνηση τον αναζητεί. Δράση ,χιούμορ και όμορφα δομημενο σενάριο  που μας θυμίζει γιατί αγαπήσαμε τις ιστορίες του Μπλούμπερυ .

Δεν γράφω τίποτα περισσότερο σας αφήνω να ανακαλύψετε και να απολαύσετε μόνοι σας την νέα ιστορία .

 

Απλά παραθέτω εξώφυλλο και οπισθόφυλλο .

 

 

    Μεταφέρθηκαν στη βάση

 

[Kurdy Malloy]

Να πούμε ότι αυτό το story arc θεωρείται η κορύφωση της συνεργασίας Charlier/Giraud έχει σε πάνω από 150 αξιολογήσεις το ασύλληπτο 4,7 στο bedetheque και 4,3 στο Goodreads. Είναι κλισέ; Είναι. Δεν πρέπει να λείπει από καμία συλλογή.

[hangman]

Να ρωτησω για ποιο λογο δεν εχει βγει το τευχος 10 της σειρας;

[Indian]

7 ώρες πριν, hangman είπε:

Να ρωτησω για ποιο λογο δεν εχει βγει το τευχος 10 της σειρας;

 

Ρίξε μία ματιά στην συζήτηση που ξεκινάει από ΕΔΩ.

 

 

[Kurdy Malloy]

Kανένας δεν έχει σχολιάσει ακόμα και μου κάνει εντύπωση. Μιλάμε για ένα από τα ποιοτικότερα κομικ που έχουν εκδοθεί στα ελληνικά. Το διαβάσω σελίδα σελίδα γιατί στο χρόνο που χρειάζεσαι να τελειώσεις ένα άλλο κόμικ, εδώ μετά βίας έχεις διαβάσει 10 σελίδες. Άψογη πλοκή με συνεχείς εναλλαγές χωρίς τα χαζά φλασμπακ που χρησιμοποιούνται κατά κόρον αλλού.

 

Για το σχέδιο; Παραθέτω σχόλιο σχεδόν 5ετίας:

On 15/4/2016 στο 2:06 ΜΜ, GeoTrou είπε:

Τώρα για το κομμάτι του Giraud τι να πω... Λένε ότι ο σχεδιαστής φαίνεται από το α/μ και εδώ βλέπουμε όλη τη μαεστρία του μεγάλου δημιουργού. Ντάξει, θα το ήθελα έγχρωμο, αλλά δε με χαλάει καθόλου και έτσι όπως είναι. Αξίζει και μόνο για το σκίτσο, με λίγα λόγια.

 

Έχω μείνει εντυπωσιασμένος με το απίστευτο σχέδιο του Giraud, αποδεικνύει ότι πρόκεται για κορυφαίο σχεδιαστή στην ιστορία των κόμικς. Προσέξτε τις μολυβιές του. Αυτό που με άφησε άφωνο ήταν το με πόσο πολλές μολυβιές σχεδιάζει τους κακόμοιρους, βρώμικους και ρακένδυτους ήρωες του κόμικ και πράγματι σου δίνει την κούραση και την κακουχία, την ίδια στιγμή που σχεδιάζει την Τσιουάουα Περλ με τόσο λίγες γραμμές και μολυβιές για να σου δώσει σε ασπρόμαυρο την αίσθηση της ομορφιάς, της καθαρότητας και της τελειότητας. Φαίνεται παιδική σχεδίαση κι όμως τόσο τέλεια. Στο έγχρωμο δε μου είχε φανεί τόσο εντυπωσιακό, εδώ φωτιζει μέσα στη βρώμα του Ουέστ και του Μεξικού.

 

[φλοκ]

2 ώρες πριν, Kurdy Malloy είπε:

Kανένας δεν έχει σχολιάσει ακόμα και μου κάνει εντύπωση. Μιλάμε για ένα από τα ποιοτικότερα κομικ που έχουν εκδοθεί στα ελληνικά. Το διαβάσω σελίδα σελίδα γιατί στο χρόνο που χρειάζεσαι να τελειώσεις ένα άλλο κόμικ, εδώ μετά βίας έχεις διαβάσει 10 σελίδες. Άψογη πλοκή με συνεχείς εναλλαγές χωρίς τα χαζά φλασμπακ που χρησιμοποιούνται κατά κόρον αλλού.

 

Για το σχέδιο; Παραθέτω σχόλιο σχεδόν 5ετίας:

 

Έχω μείνει εντυπωσιασμένος με το απίστευτο σχέδιο του Giraud, αποδεικνύει ότι πρόκεται για κορυφαίο σχεδιαστή στην ιστορία των κόμικς. Προσέξτε τις μολυβιές του. Αυτό που με άφησε άφωνο ήταν το με πόσο πολλές μολυβιές σχεδιάζει τους κακόμοιρους, βρώμικους και ρακένδυτους ήρωες του κόμικ και πράγματι σου δίνει την κούραση και την κακουχία, την ίδια στιγμή που σχεδιάζει την Τσιουάουα Περλ με τόσο λίγες γραμμές και μολυβιές για να σου δώσει σε ασπρόμαυρο την αίσθηση της ομορφιάς, της καθαρότητας και της τελειότητας. Φαίνεται παιδική σχεδίαση κι όμως τόσο τέλεια. Στο έγχρωμο δε μου είχε φανεί τόσο εντυπωσιακό, εδώ φωτιζει μέσα στη βρώμα του Ουέστ και του Μεξικού.

 

Τι να σχολιάσεις και τι να πρωτοπείς για το σχέδιο του Giraud ?

Θα ήθελα να σε παραπέμψω σε παλιότερο σχόλιό μου (αλλά δεν το βρίσκω και βαριέμαι να ψάχνω) που έλεγα πόσο πολύ ΔΕΝ με νοιάζει που βγήκε α/μ το τεύχος 11 (όταν όλοι γκρίνιαζαν που δεν είχε χρώμα) λόγω ακριβώς του φανταστικού του σχεδίου που αναδεικνύεται τόσο καλά στο α/μ.

Ο Giraud είναι καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης αυτής και μεις πολύ τυχεροί που μπορούμε ακόμα να απολαμβάνουμε δουλειές του .

Το νεο Μπλούμπερυ είναι εξαιρετικό τόσο σε σχέδιο όσο και σε σενάριο.

Μακάρι να μην αργήσει πολύ το επόμενο.

Βασικά μακάρι να υπάρξει επόμενο κι ας βγει όποτε κάνει κέφι η Μαμούθ

 

Υ.Γ Το βρήκα !!! 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 5, 2021 από φλοκ

[Laz33]

Για μένα στα Μπλούμπερυ την παράσταση κλέβουν πρωτίστως τα εκπληκτικά σενάρια του Σαρλιέ, και δευτερευόντως το, επίσης εκπληκτικό, σχέδιο του Ζιρό

Δεν έχω πιάσει ακόμα στα χέρια μου το νέο τεύχος. Το περιμένω να μου΄ρθει.
Ως κάτοχος της έγχρωμης αμερικάνικης έκδοσης θα έχει ενδιαφέρον να κάνω τη σύγκριση των δυο τους

[Laz33]

Διάβασα σήμερα το νέο Μπλούμπερυ της Μαμούθ.
Για την ακρίβεια το 1ο μέρος (τεύχος #13). Θα διαβάσω και το #14 αργότερα.
Δεν θα πω πολλά για την ιστορία. Τα έχω γράψει αναλυτικά σε παλιότερά μου σχόλια.
Τα σπάει. Διαβάστε την οπωσδήποτε.

Θα πω κάποια πράγματα για την έκδοση της Μαμούθ. Ως κάτοχος και της αμερικάνικης έχει νόημα να κάνω μια σύγκριση.
Λοιπόν. Ξεκινάμε απ΄τα προφανή.
Έγχρωμη η μία, ασπρόμαυρη η άλλη.
Εδώ είναι καθαρά θέμα γούστου. Το σχέδιο του Giraud είναι υπέροχο, οπότε δεν χρειάζεται απαραίτητα το χρώμα για ν΄αναδειχθεί.
Αλλά τα χρώματα χρειάζονται για πρακτικούς λόγους.
Πχ σε κάποια καρέ (της α/μ έκδοσης) δεν καταλαβαίνεις αν είναι μέρα ή νύχτα.
Επίσης οι στρατιώτες. Οι βόρειοι φοράνε μπλε, οι νότιοι γκρι και οι μεξικανοί πράσινα.
Σε κάτι μακρινά πλάνα δεν μπορείς εύκολα στην α/μ έκδοση να διακρίνεις ποιος είναι ποιος.

Συν τα τοπία, που σε αρκετές περιπτώσεις τα ξεχωρίζεις καλύτερα όταν είναι έγχρωμα (πχ η λιμνούλα στο τέλος του 14ου τεύχους).
Άρα γενικά προτιμώ το χρώμα.
1-0 η αμερικάνικη έκδοση μέχρι στιγμής

 

Όσον αφορά την ποιότητα είμαστε πρακτικά ισοπαλία. Ίδιου μεγέθους, ίδια ποιότητα χαρτιού.
Ίσως η ελληνική είναι ελαφρώς πιο στιβαρή, έχει καλύτερη κόλληση.
Απ΄την άλλη η αμερικάνικη έχει έναν πρόλογο στην αρχή και κάποια εξτραδάκια στο τέλος.
Άρα ας πούμε δεν έχουμε νικητή σ΄αυτόν τον τομέα. Παραμένει το 1-0.

 

Πάμε και στο τελευταίο, το πιο σοβαρό ίσως.
Μετάφραση/επιμέλεια.
Δυστυχώς εδώ η Μαμούθ θύμισε τον παλιό κακό εαυτό της.
Ενώ με τις μεταφράσεις και επιμέλειες των τελευταίων Λούκυ Λουκ και Αστερίξ δεν είχα κανένα θέμα, εδώ είδα πάλι κάποια λάθη.

Πέρα από 2-3 "αθώα" τυπογραφικά, έχουμε και κάποια πιο σοβαρά.
Πχ στη σελίδα 23, ο Μπλούμπερυ απέχει 3 μίλια απ΄το Μεξικό και όχι 3000 όπως έγραψαν στη Μαμούθ.
Αν είναι δυνατόν. Αυτός που μεταφράζει έχει επίγνωση της ιστορίας; Είναι δυνατόν ο Μπλούμπερυ να βρίσκεται 3000 μίλια μακριά;
Παραθέτω το καρέ, όπως και αυτό της αμερικάνικης αλλά και της γαλλικής έκδοσης.

 

Ναι οκ, στο αμερικάνικο παραλείπουν να γράψουν "το άλογό μου είναι κουρασμένο" αλλά δεν το θεωρώ τόσο σημαντικό λάθος όπως αυτό στα ελληνικά.

 

Έπειτα κάποια σημεία όπου οι διάλογοι δεν βγάζουν νόημα.
Πχ αυτό στη σελίδα 45.
Βάζω τα 2 καρέ που έχουν θέμα (διαδοχικά καρέ). Κι από κάτω το σωστό.

Το "όχι γιατί" που λέει στο 1ο καρέ η Περλ δεν χρειάζεται.
Ενώ στο 2ο έπρεπε να λέει "ναι, και για την παρουσία..." όχι "ναι, και η παρουσία".
Στοιχειώδης σύνταξη. Παιδί 3ης δημοτικού να έβαζες, θα σου έλεγε δεν στέκει συντακτικά αυτή η πρόταση.
Απορώ, δεν τα ξαναδιαβάζει τα μπαλονάκια ο μεταφραστής να δει αν βγάζουν νόημα;

Συν κάποια σημεία όπου ξέχασαν να βάλουν τα ηχητικά εφέ, όπως στη σελ. 27 που χτυπάει η καμπάνα. (συν ένα μεταφραστικό λάθος, πρέπει να την ακούσουνε έπρεπε να λέει, όχι να την ακούσουμε).
 

 

Άρα σ΄αυτόν τον τομέα καραμπινάτη νίκη της Epic.

Συνολικά όπως καταλάβατε η αμερικάνικη έκδοση είναι καλύτερη (κι ας είναι 30ετίας).
Προφανώς και δεν σας λέω να πάτε να πάρετε τ΄αμερικάνικα, ούτε σας αποτρέπω να διαβάσετε το ελληνικό.
Απλά κάποιες παρατηρήσεις έκανα.
Απ΄το να μην το διαβάσετε καθόλου, εννοείται να το διαβάσετε στα ελληνικά.
Η ιστορία είναι σούπερ και η συνέχεια ακόμα καλύτερη. Ας ελπίσουμε να μην περιμένουμε άλλα 4 χρόνια μέχρι να τη δούμε.
Και ας ελπίσουμε να είναι λίγο πιο προσεκτικοί με τη μετάφραση. Αφού μπορούν και το έδειξαν με τις τελευταίες τους κυκλοφορίες

 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 11, 2021 από Laz33

[Kurdy Malloy]

Ότι και να λες, η α/μ Τσιουάουα Περλ είναι απείρως ωραιότερη από την έγχρωμη εκδοχή της.

[Laz33]

Υποκειμενικό είναι αυτό.
Προσωπικά μ΄αρέσει περισσότερο η έγχρωμη εκδοχή του άλμπουμ.
Αλλά δεν πρόκειται να πω σε κάποιον που του αρέσει η α/μ ότι κάνει λάθος.
Γούστα είναι αυτά και απολύτως σεβαστά

 

Αλλά στο θέμα μετάφρασης/επιμέλειας είμαι κάθετος.
Η αμερικάνικη έκδοση είναι αντικειμενικά πολύ ανώτερη σ΄αυτόν τον τομέα.

Διάβασα και το τεύχος #14.
Και δεν ξέρω αν είναι επειδή είχα περισσότερο το νου μου στο να βρω λάθη, αλλά έχω την εντύπωση ότι είχαμε περισσότερα απ΄το τεύχος #13.

Πάμε στα πιο βασικά.
Σελ.65, 5ο καρέ:

 

O Mπλούμπερυ λέει στο ελληνικό "να βγω από αυτή τη σφηκοφωλιά με τον τύπο που έβαλε ο Λόπεζ".
Που ξέρει ότι τον τύπο (μιλάει για τον Ρίγκαν) τον έβαλε ο Λόπεζ;
Δεν προκύπτει από κανένα σημείο της ιστορίας ότι ήξερε ποιος τον έβαλε.
Και φυσικά το σωστό είναι:

 

 

 

Πουθενά δηλαδή δεν αναφέρεται ότι τον τύπο τον έβαλε ο Λόπεζ.
Απορώ που το βρήκε ο μεταφραστής.
Μεγάλο λάθος γιατί αλλάζει το νόημα και σε σκαλώνει.

 

 

Σελ.70, 1ο καρέ.
Εδώ δεν χρειάζεται να ξέρετε την ιστορία για να βρείτε το λάθος.
Είναι εμφανές.
 

 

"Στην κορυφή μιας από τις οροσειρές που δίνει στο Κορβάντο".
Τι είναι η οροσειρά για να δίνει; Έλεος.
Ούτε σε google translator τέτοια λάθη.
Προφανώς το σωστό είναι "που βλέπει στο Κορβάντο" ή "πάνω απ΄το Κορβάντο".

 

 

Επίσης στο ίδιο καρέ λέει "το μόνο που καταφέραμε να ανακαλύψουμε ήταν άμαξες".
Βλέπουμε μία άμαξα και την άμαξα δεν την ανακαλύπτεις, τη βρίσκεις.
"Το μόνο που μπορέσαμε να βρούμε ήταν αυτή η άμαξα, αφεντικό" έπρεπε να λέει.

 

 

Πάμε παρακάτω.
Σελ.71, 3ο καρέ.

 

Πως στη Μαμούθ το "είναι αυτός, μουγκρίζει" όπως λέει επακριβώς στη γαλλική έκδοση ή έστω "είναι αυτός, παραληρεί" στην αγγλική, το έκαναν "αυτό είναι, παραπονιέμαι", ένας Θεός ξέρει.
 

 

Και τέλος για κλείσιμο ένα λιγότερο σημαντικό λάθος που συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.
Σελ.89, 6ο καρέ, έβαλαν ανάποδα δυο μπαλονάκια.
Αυτό που λέει ο Λόπεζ έπρεπε να το λέει ο Μπουντίνι. Και αντίστροφα.

Σίγουρα υπήρξαν καναδυό ακόμα προβληματικές μεταφράσεις, αλλά αυτές συγκράτησα.
Είναι εκνευριστικό, ειδικά εν έτει 2020, να έχουμε τέτοια θέματα.
Ενώ η ιστορία τα σπάει και θες να τη διαβάσεις απνευστί, πέφτεις σε τέτοια κακομεταφρασμένα σημεία και τρως σκάλωμα μέχρι να καταλάβεις τι γίνεται.
Σου χαλάει η ροή του διαβάσματος

 

Epic και πάλι Epic όσον αφορά τα Μπλούμπερυ...

 

 

 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 12, 2021 από Laz33

[Kurdy Malloy]

21 ώρες πριν, Laz33 είπε:

Υποκειμενικό είναι αυτό.
Προσωπικά μ΄αρέσει περισσότερο η έγχρωμη εκδοχή του άλμπουμ.

Μιλάω για την ίδια. Το χαρακτήρα και πως απεικονιζεται, όχι το άλμπουμ με αυτό το όνομα.

[hudson]

Μετά από καιρό, έχοντας στην κατοχή μου τα δύο πρώτα τεύχη, και "ανάστασης" της σειράς από την Μαμούθ με την κυκλοφορία καινούριας ιστορίας, αποφάσισα να την ξεκινήσω.

Ωραία ιστορία με ικανοποιητικό σχέδιο. Κλασικό γουέστερν που διαδραματίζεται σε μια εποχή λίγο μετά τον εμφύλιο στην Αμερική, με λευκούς, με ινδιάνους, με μεξικανούς, γενικά με όλο τον "συρφετό" εκείνης της εποχής

και με έναν ήρωα που προσπαθεί να σώσει την κατάσταση, αψηφώντας πολλές φορές τον κίνδυνο.

Πιστεύοντας ότι θα πάει ακόμα καλύτερα, "ψήθηκα" να πάρω και τα υπόλοιπα τεύχη της σειράς.

[Laz33]

22 λεπτά πριν, hudson είπε:

Μετά από καιρό, έχοντας στην κατοχή μου τα δύο πρώτα τεύχη, και "ανάστασης" της σειράς από την Μαμούθ με την κυκλοφορία καινούριας ιστορίας, αποφάσισα να την ξεκινήσω.

Ωραία ιστορία με ικανοποιητικό σχέδιο. Κλασικό γουέστερν που διαδραματίζεται σε μια εποχή λίγο μετά τον εμφύλιο στην Αμερική, με λευκούς, με ινδιάνους, με μεξικανούς, γενικά με όλο τον "συρφετό" εκείνης της εποχής

και με έναν ήρωα που προσπαθεί να σώσει την κατάσταση, αψηφώντας πολλές φορές τον κίνδυνο.

Πιστεύοντας ότι θα πάει ακόμα καλύτερα, "ψήθηκα" να πάρω και τα υπόλοιπα τεύχη της σειράς.

 

Διάβασες τα 2 πρώτα τεύχη της σειράς ή το καινούριο διπλό τεύχος;
Δεν κατάλαβα έτσι όπως το έγραψες

[hudson]

6 ώρες πριν, Laz33 είπε:

Διάβασες τα 2 πρώτα τεύχη της σειράς ή το καινούριο διπλό τεύχος;
Δεν κατάλαβα έτσι όπως το έγραψες

Τα δύο πρώτα της σειράς

"Οχυρό Ναβάχο"

"Κεραυνοί στη Δύση"

[Laz33]

48 λεπτά πριν, hudson είπε:

Τα δύο πρώτα της σειράς

"Οχυρό Ναβάχο"

"Κεραυνοί στη Δύση"

A ok, λογικό τότε να μην το βρήκες κάτι το εξαιρετικό.
Tο 1ο story arc είναι σχετικά αδύναμο, χωρίς βέβαια να είναι κακό ή μέτριο. Ειδικά το φινάλε (τεύχος #5) το θεωρώ πολύ ποιοτικό.
Το έχουμε ξαναπεί ότι η σειρά όσο προχωράει γίνεται όλο και καλύτερη, τόσο σεναριακά όσο και σχεδιαστικά.
Το σχέδιο στα 3-4 πρώτα άλμπουμ είναι βαθιά επηρεασμένο απ΄του Jije (το λέει και ο ίδιος ο Giraud στα extras της αμερικάνικης έκδοσης). Είναι εντελώς φάση Jerry Spring.
Απ΄το 5ο τεύχος (Το Μονοπάτι των Ναβάχος) ανεβαίνει το επίπεδο σχεδιαστικά και σεναριακά

 

Επεξεργασία Απριλίου 2, 2021 από Laz33

[hudson]

6 λεπτά πριν, Laz33 είπε:

A ok, λογικό τότε να μην το βρήκες κάτι το εξαιρετικό.
Tο 1ο story arc είναι σχετικά αδύναμο, χωρίς βέβαια να είναι κακό ή μέτριο. Ειδικά το φινάλε το θεωρώ πολύ ποιοτικό.
Το έχουμε ξαναπεί ότι η σειρά όσο προχωράει γίνεται όλο και καλύτερη, τόσο σεναριακά όσο και σχεδιαστικά.
Το σχέδιο στα 3-4 πρώτα άλμπουμ είναι βαθιά επηρεασμένο απ΄του Jije (το λέει και ο ίδιος ο Giraud στα extras της αμερικάνικης έκδοσης). Είναι εντελώς φάση Jerry Spring.
Απ΄το 5ο τεύχος (Το Μονοπάτι το Ναβάχος) ανεβαίνει το επίπεδο σχεδιαστικά και σεναριακά

 

Συνήθως, όχι πάντα, τα πρώτα τεύχη μιας σειράς δεν είναι τόσο καλά, για αυτό έστω και λίγο ικανοποιητική να τη βρω πάντα τη συνεχίζω με την ελπίδα να φτιάξει. Έτσι και εδώ και πόσο μάλλον μετά από τα σχόλια σας ότι γίνεται καλύτερη παρακάτω, αποφάσισα να πάρω και τα υπόλοιπα τεύχη.

 

"Άγρια Δύση" είναι αυτή κάτι θα έχει να "δώσει".

[Laz33]

Tέλειωσα την επανάληψή μου στα Μπλούμπερυ (αν θυμάμαι καλά είναι η 4η φορά που τα διαβάζω).
Όπως έχω κάνει και σε άλλες αγαπημένες μου σειρές (Λούκυ Λουκ, Αστερίξ, Μπλέικ και Μόρτιμερ, Θόργκαλ) έτσι κι εδώ θα βαθμολογήσω τα τεύχη.
Με κόκκινο τ΄αγαπημένα μου

 

  1) Οχυρό Ναβάχο: 7.5/10
  2) Kεραυνοί στη Δύση: 7.5/10

  3) O Moναχικός Αετός: 7.5/10

  4) O Χαμένος Καβαλάρης: 7.5/10

  5) To Μονοπάτι των Ναβάχος: 8/10

  6) O Άνδρας με το Ασημένιο Αστέρι: 8/10

  7) To Σιδερένιο Άλογο: 8.5/10

  8) O Άνδρας με την Ατσαλένια Γροθιά: 8.5/10

  9) Το Μονοπάτι των Σιού: 8.5/10

10) Στρατηγός "Κιτρινοκέφαλος": 8/10

11) Το Ορυχείο του Χαμένου Γερμανού: 8.5/10
12) To Φάντασμα με τις Χρυσές Σφαίρες: 9/10

13) Tσιουάουα Περλ: 9/10

14) Ο Άνθρωπος που Αξίζει 500.000 Δολάρια: 9/10

15) Mπαλάντα για ένα Φέρετρο: 9.5/10
16) O Παράνομος: 8.5/10

17) Aγγελοπρόσωπος: 9/10

18) Σπασμένη Μύτη: 8.5/10

19) H Mακρά Πορεία: 9/10

20) H Φυλή Φάντασμα: 8/10

21) To Tελευταίο Χαρτί: 8.5/10

22) To Tέλος της Διαδρομής: 9/10

23) Έρωτας της Αριζόνα: 7.5/10

 

Όπως θα παρατηρήσατε σ΄αυτά τα 23 τεύχη που έγραψε ο Charlier (στο #23 συμμετείχε κι ο Giraud στο σενάριο) δεν υπάρχει βαθμός κάτω από 7.5.
Κοινώς δεν υπάρχει μέτριο τεύχος. Όλα αξίζουν
Το απολύτως υπέρτατο για μένα άλμπουμ είναι το #15 φυσικά.
Το 9.5 το δικό μου είναι το 10 με τόνο για εσάς. 10άρι δεν βάζω ποτέ, άρα 9.5 είναι η μέγιστή μου βαθμολογία και την έχω δώσει σε ελάχιστα κόμικς, μετρημένα στα δάχτυλα του χεριού

Tα υπόλοιπα 5 τεύχη (#24-28), που είναι σε σενάριο Giraud, βαρέθηκα να τα ξαναδιαβάσω.
Αφενός επειδή δεν τα έχω (δεν έχουν βγει βασικά) σε έντυπη μορφή στα αγγλικά, αφετέρου επειδή δεν είναι τόσο καλά.

Τα πρώτα ειδικά είναι φουλ βαρετά, με ελάχιστη δράση. Μόνο το τελευταίο την παλεύει (#28).
Κάνει ένα αξιοπρεπές κλείσιμο σε μια κατά τ΄άλλα κουραστική ιστορία.
Δεν τα θυμάμαι όμως εντελώς, γι΄αυτό και δεν θα τα βαθμολογήσω.
Σίγουρα πάντως είναι όλα κάτω από 7άρι, εκτός ίσως του τελευταίου που παίρνει οριακά το 7άρι

 

[Loss]

Αντικαταστάθηκαν τα εξώφυλλα των τευχών 8 και 9 και προστέθηκαν τα οπισθόφυλλα τους.

[Loss]

Αντικαταστάθηκε το εξώφυλλο του 5ου τεύχους και προστέθηκε το οπισθόφυλλο του.

[thor77]

Το τελευταίο τεύχος (που περιλαμβάνει τα άλμπουμ 13-14 της πρωτότυπης έκδοσης) το είχα αγοράσει από τις αρχές του '21, το ξεκίνησα αλλά είχε τόσο τσαπατσούλικη μετάφραση που με είχε εκνευρίσει και το άφησα. Το ξαναπιάνω χθες για να διαβάσω κάτι χαλαρό και μου ξανα-ανάψαν τα λαμπάκια... Πραγματικά ο άνθρωπος δεν είχε ιδέα τι μετάφραζε (εκτός αν η λέτερερ ήταν αυτή που τα έκανε σαλάτα)

 

σελίδα 11, στα 2 τελευταία καρέ, διάλογος του Μπλούμπερυ με τον στρατηγό μακ Φέρσον (αναφέρονται στα επακόλουθα της κατάληψης Ρίτσμοντ από τους Βορείους στις 3 Απριλίου και η ημερομηνία έχει αναφερθεί ρητά προηγουμένως):

(προτελευταίο καρέ)

Παράθεση

μακ Φέρσον: ...Με αυτόν τον θησαυρό ο Τζεφ Ντέιβις ήλπιζε ακόμα ότι θα μπορούσε να συνεχίσει τον αγώνα... Διέσχισε τον Μισισιπή και ενώθηκε με τον Στρατό του Νότου και έπειτα με αυτόν της Δύσης και αυτόν του Κίρμπι-Σμιθ, γνωστού και ως Λη*, συνθηκολογώντας στις αρχές Απριλίου στο Απόταμοξ... Το όνειρο του Ντέιβις έπαιρνε άσχημη τροπή... και δεν είχε ακόμα τελειώσει... έπειτα ήταν ο Τζόνστον και μετά ο στρατός της Νότιας Καρολίνας...

 

*Αρχιστράτηγος των δυνάμεων του Νότου (σημείωση του τεύχους)

Παράθεση

Μπλούμπερυ: Ο Τέιλορ και τα στρατεύματα της Αλαμπάμα και του Μισισιπή! Ξέρω... Εκεί... ήμουν...

(Τελευταίο καρέ. Δεν είναι ξεκάθαρο ποιος μιλά, μάλλον ο μακ Φέρσον)

Παράθεση

Ο Κίρμπι-Σμιθ παραδόθηκε τελευταίος, τέλη Μαΐου πιστεύω... Όσο για τον Ντέιβις... Πφφ! Το έσκασε με τον θησαυρό... Το απόλυτο χάος! Κλείσαμε τα σύνορα με το Μεξικό αλλά μάταια... Τελικά ήταν στο Γκρίνσμπορο στην Τζόρτζια όπου τον αναγνώρισε τυχαία μια δικιά μας περιπολία και τον σταμάτησε...

 

Τι έγινε ρε παιδιά; Ποιος είναι τι και τι κάνει;

 

1. Ο Τζέφερσον Ντέιβις (ο ηγέτης των Νοτίων έχει ξεκαθαριστεί σε προηγούμενες σελίδες) το σκάει στις 3 Απριλίου από το Ρίτσμοντ (την Πρωτεύουσα των Νοτίων) με τα λεφτά διασχίζει τον Μισισιπή ενώνεται με τρεις στρατιές και τελικά συνθηκολογεί αρχές Απρίλη πότε πρόλαβε και γιατί να το κάνει; Και μετά εξακολουθεί να είναι φυγάς ώσπου να συλληφθεί στην Τζόρτζια; 

 

2. Ο Κίρμπι-Σμιθ είναι ο Λη και παραδόθηκε στα τέλη του Μάη;

 

3. Έπειτα ήταν ο Τζόνστον και ο στρατός της Νότιας Καρολίνας; Τι ήταν; 

 

Είμαστε Έλληνες οπότε η αμερικάνικη ιστορία δεν μας είναι απόλυτα οικία, δεν μας είναι και 100% άγνωστη. Οπότε έχουμε:

 

1. Το εύκολο: Ο Κίρμπι-Σμιθ ΔΕΝ είναι ο Λη

                                         

Έντμουντ Κίρμπι-Σμιθ (1824-1893)                                           Ρόμπερτ Ε. Λη (1807-1870)

 

2. Όντως ο Κίρμπι-Σμιθ ήταν ο τελευταίος Νότιος στρατηγός που συνθηκολόγησε τέλη Μαΐου του 1865 (στις 26 συγκεκριμένα)  Ήταν ο διοικητής του στρατού της Δύσης.

Όμως το Απόταμοξ, αρχές Απρίλη (στις 9) δεν συνθηκολόγησε ο Ντέιβις όπως συνάγεται από τα λόγια του μακ Φέρσον, αλλά ο Λη

Μετά τον Λη παραδίδεται ο στρατηγός του Νότου ο Τζόνστον με συνολικά 89.000 άντρες σαν επακόλουθο τριήμερων διαπραγματεύσεων στις 26 Απριλίου (ο Λίνκλολν έχει ήδη δολοφονηθεί στις 15 Απριλίου και ο νέος πρόεδρος Τζόνσον έχει επικηρύξει τον Ντέιβις σαν συμμέτοχο στη συνωμοσία για την δολοφονία)

Ο αντιστράτηγος Ρίτσαρντ Τέιλορ παραδόθηκε στην Αλαμπάμα στις 4 Μαΐου

   

Τζόζεφ Ε. Τζόνστον (1807-1891)         Ρίτσαρντ Τέιλορ (1826-1879)

 Τζέφερσον Ντέιβις (1808-1889)

3. Ο Τζέφερσον Ντέιβις αφού κήρυξε το τέλος της Ομοσπονδίας (του κράτους των Νοτίων) από το Γκρίνσμπορο της Βόρειας Καρολίνας όπου είχε καταφύγει η κυβέρνησή του (5 Μαΐου) αιχμαλωτίστηκε στο Άιρονβιλ της Τζόρτζια στις 10 Μαΐου (οκ αυτή η κοτσάνα πιθανότατα οφείλεται στον σεναριογράφο και όχι στον μεταφραστή)

 

Υποθέτω λοιπόν ότι το κείμενο θα έπρεπε να είναι:

Παράθεση

μακ Φέρσον: ...Με αυτόν τον θησαυρό ο Τζεφ Ντέιβις ήλπιζε ακόμα ότι θα μπορούσε να συνεχίσει τον αγώνα... [Ήλπιζε] Να διασχίσει τον Μισισιπή και να ενωθεί με τον Στρατό του Νότου και έπειτα με αυτόν της Δύσης και αυτόν του Κίρμπι-Σμιθ. [Όμως] Ως γνωστόν ο Λη*, συνθηκολόγησε στις αρχές Απριλίου στο Απόταμοξ... Το όνειρο του Ντέιβις έπαιρνε άσχημη τροπή... και δεν είχε ακόμα τελειώσει... έπειτα ήταν ο Τζόνστον και μετά ο στρατός της Νότιας Καρολίνας...

κοκ

 

Το κορυφαίο βέβαια είναι στην σελίδα 14 όπου ξανά ο μακ Φέρσον μεταξύ άλλων λέει "...Ο Πρόεδρος Ουάσινγκτον με έστειλε...". Βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1860. Ο Ουάσινγκτον είχε πάψει να είναι Πρόεδρος από το 1797 και ζωντανός από το 1799... Πρόεδρος τότε ήταν ο Άντριου Τζόνσον ή αν μιλάμε για μετά το 1869 ο Οδυσσέας Σ. Γκραντ (που τον είδαμε στο Λούκυ Λουκ η Γέφυρα του Μισισιπή). Προφανώς "...ο Πρόεδρος με έστειλε από την Ουάσινγκτον..." ή κάτι παρεμφερές

Επεξεργασία Μαρτίου 2, 2022 από thor77