Μετάβαση στο περιεχόμενο

ΠΙΚΡΙΑ (ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ)


Dr Paingiver

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  3930
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  722
  • Content Count:  12978
  • Reputation:   104435
  • Achievement Points:  12997
  • Days Won:  138
  • With Us For:  6016 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  66

ΠΙΚΡΙΑ (Νίκος Καββαδίας)

 

 

Ότι αγαπούσα αρνήθηκα για το πικρό σου αχείλι:

τον τρόμο που δοκίμαζα πηδώντας το κατάρτι,

το μπούσουλα, τη βάρδια μου και την πορεία στο χάρτη,

για ένα δυσεύρετο μικρό θαλασσινό κοχύλι.

 

Τον πυρετό στους Τροπικούς, του Ρίο τη μαλαφράντζα

την πυρκαγιά που ανάψαμε μιά νύχτα στο Μανάο.

Τη μαχαιριά που μου 'δωσε ο Μαγιάρος στην Κωστάντζα

και " Σε πονάει με τη νοτιά;" - "'Οχι, απ' αλλού πονάω".

 

Του τρατολόγου τον καημό, του ναύτη την ορφάνια

του καραβιού που κάθησε την πλώρη τη σπασμένη.

Τις ξεβαμμένες στάμπες μου που 'χα για περηφάνεια,

για σένα, που σαλπάρισες, γολέτα αρματωμένη.

 

Τι να σου τάξω ατίθασο, παιδί να σε κρατήσω;

Παρηγοριά μου ο σάκος μου, σ' Αμερική κι Ασία.

Σύρμα που εκόπηκε στα δυό και πως να το ματίσω;

Κατακαημένε η θάλασσα μισάει την προδοσία.

 

Κατέβηκε ο Πολύγυρος και γίνηκε λιμάνι,

λιμάνι κατασκότεινο, στενό χωρίς φανάρια,

απόψε που αγκαλιάστηκαν Εβραίοι και Μουσουλμάνοι

και ταξιδέψαν τα νησιά, στον Πόντο τα Κανάρια.

 

(Γέρο, σου πρέπει μοναχά το σίδερο στα πόδια

δυό μέτρα καραβόπανο και αριστερά τιμόνι.

Μιά μέδουσα σε αντίκρυσε, γαλάζια και σιμώνει

κι ένας βυθός που βόσκουνε σαλάχια και χταπόδια).

 

 

 

Τρύφωνα :respect:

 

 

:valtnino:

  • Like 13
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 weeks later...

  • Member ID:  11531
  • Group:  Members
  • Topic Count:  34
  • Content Count:  4674
  • Reputation:   35863
  • Achievement Points:  4674
  • Days Won:  32
  • With Us For:  5257 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  77

 

Τρύφωνα :respect:

 

 

:valtnino:

 

Φίλε Παύλο, συνοδεύω τις ευχαριστίες μου για την εύφημη μνεία με ένα άλλο θαυμάσιο ποίημα του αγαπημένου Νίκου Καββαδία μελοποιημένο εξίσου υπέροχα από τον εξαίρετο Θάνο Μικρούτσικο:

 

 

 

«Federico García Lorca»

 

Στο Θανάση Καραβία

 

Ανέµισες για µια στιγµή το µπολερό

και το βαθύ πορτοκαλί σου µεσοφόρι.

Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ,

τότε που φεύγανε µπουλούκια οι Σταυροφόροι.

 

Παντιέρες πάγαιναν του ανέµου συνοδιά

και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου.

Στο ρωγοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά

κι ο γέρος έλιαζε ακαµάτης τ’ αχαµνά του.

 

Του ταύρου ο Πίκασσο ρουθούνιζε βαριά

και στα κουβέλια τότε σάπιζε το µέλι.

Τραβέρσο ανάποδο –πορεία προς το Βοριά.

Τράβα µπροστά –ξοπίσω εµείς –και µη σε µέλει.

 

Κάτου απ’ τον ήλιο αναγαλλιάζαν οι ελιές

και φύτρωναν µικροί σταυροί στα περιβόλια.

Τις νύχτες στέρφες αποµέναν οι αγκαλιές

τότες που σ’ έφεραν, κατσίβελε, στη µπόλια.

 

Ατσίγγανε κι Αφέντη µου, µε τι να σε στολίσω;

Φέρτε το µαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό.

Στον τοίχο της Καισαριανής µας φέραν από πίσω

κ’ ίσα έν’ αντρίκιο ανάστηµα υψώσαν το σωρό.

 

Κοπέλες απ’ το Δίστοµο φέρτε νερό και ξύδι.

Κι απάνω στη φοράδα σου δεµένος σταυρωτά

σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι,

µέσα απ’ τα διψασµένα της χωράφια τ’ ανοιχτά.

 

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη, φτενή, δίχως καρένα.

Σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά.

Σµάρι κοράκια να πετούν στην έρηµην αρένα

και στο χωριό ν’ ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.

 

  • Like 10
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.