ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ/ΣΕΙΡΑ ΕΙΔΑΤΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ;

[zade]

είδα αυτό σε ντιβιντι: https://www.youtube.com/watch?v=9KUlVhQe8dQ

 

καθότι μπι-μουβάς και λάτρης των παλιότερων ταινιών του Β.Uzna ΚΑΙ ΟΛΙΓΟΝ εκνευρισμένος που τοοοσο καιρό μου..ξέφευγε η ύπαρξη της συγκεκριμένης ταινίας (μιας και λατρεύω το συγκεκριμένο παρανοϊκό, υπερβιαίο, υπερσεξουαλικό και γενικά αντεργκραουνμεινστρημ κόμικ!!!): FAUST λοιπόν και... σ' όποιον αρέσει!!!

 

Σκουπίδι απ 'τα λίγα. Το έχω δει κι εγώ, όταν είχε πρωτοβγεί κιόλας κάπου στο 2000κάτι,  το είχαμε νοικιάσει από το ντόπιο σαβουροβιντεοκλάμπ. Ακόμα και στα τότε 16χρονα μυαλά μας φαινόταν σαχλαμάρα. Παρόλα αυτά είχε αρετές που εκτιμά πολύ ένας έφηβος όπως σφαγές , βυζιά κλπ. Να σου πω την αλήθεια, μου έχει αφήσει πάντως καλές αναμνήσεις. 

 

Μου έδωσες την ιδέα να μαζευτούμε του χρόνου εμείς που το είχαμε δει τότε να δούμε πως θα μας φανεί τώρα. 

Επεξεργασία Οκτωβρίου 28, 2014 από zade

[Maletoth]

The Best Offer *****   

 

Απλά τρομερή ταινία. Την είδα σε θερινό πέρσι και έμεινα άναυδος. Φοβερός Τ.Ρας.

[germanicus]

Expendables 3 Εργάρα. Καθαρά αρχαιοελληνική. Μου θύμισε τη μάχη στα Γαυγάμηλα. 47.000 εναντίον 34.000-1.000.000. Απώλειες 300 με 1100 με τους Πέρσες να χάνουν από 40000 έως 300000 νταξ. Η ταινία είχε ακόμα καλύτερη απόδοση

 

Και για να σοβαρευτούμε λίγο, έχω την αίσθηση ότι πάει κάπως χαμένο όλο αυτό το καστ. Οκ. Ξέρεις τι θα κάτσεις να δεις και σαφώς και υπάρχει μια βελτίωση από τη στιγμή που δεν έχει χαζά ρομάντσα, αλλά νομίζω ότι στα χέρια ενός Ταραντίνο θα έβγαινε κάτι το απίστευτο....

 

[Thor21]

http://www.imdb.com/title/tt1045778/?ref_=nv_sr_1

Λίγο καφρίλα αλλά σε ορισμένες στιγμές έκλαψα από τα γέλια! 

[Tightwad]

House of Cards

 

Ο Μακιαβέλι ξαναγεννιέται στις ΗΠΑ ως νότιος δημοκρατικός πολιτικός, και ετοιμάζει πολιτικές συνωμοσίες που θα έκαναν τον Ιζνογκούντ να κοκκινίσει. 

 

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι πιθανότατα να μην έβλεπα την σειρά αν δεν είχε τον Kevin Spacey. Είναι ένας καταπληκτικός ηθοποιός που ταιριάζει τέλεια στον ρόλο. Η σειρά είναι γενικά καλογραμμένη, αν και δεν είναι σε καμιά περίπτωση τέλεια. Δεν πλησιάζει καν το τέλειο. Τα πολιτικά παιχνίδια είναι γενικά ενδιαφέροντα και είναι ένας ακόμα λόγος, πέρα του Spacey που κάθισα και είδα την σειρά. Ουσιαστικά έβλεπα και το Game of Thrones μόνο για τις μάχες και την πολιτική, γιατί οι χαρακτήρες δεν μου έλεγαν τίποτε. Κάποια από αυτά τα "παιχνίδια" είναι ρεαλιστικά, ενώ άλλα πλησιάζουν την γελοιότητα.

 

 

-Μια απεργία σπάει όταν ταΐζεις τους διαδηλωτές; Que?

 

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένας VP παραιτήθηκε για να γίνει κυβερνήτης μιας πολιτείας;

 

-Το να μπερδέψεις μερικές λέξεις θεωρείται μεγάλο πολιτικό λάθος, αλλά το να διατάξεις τον φρούραρχο του Κονγρέσου να βάλει σε χειροπέδες όσους βουλευτές δεν είναι παρόντες για μια συγκεκριμένη σύσκεψη είναι ασήμαντο;

 

-Ειδικά με τα μαργαριτάρια που πετάει επεισόδιο παρά-επεισόδιο ο Underwood, θα έπρεπε να είχε πάρει πόδι πιο γρήγορα και από τον Kern.

 

-Μπορείς να επιτάξεις επιχειρήσεις επειδή το έκανε ο Widrow Wilson το 1910-κάτι;

 

 

 

Όσον αφορά τους χαρακτήρες, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι τόσο "ιν" οι αντι-ήρωες. Ποτέ δεν μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Μήπως λόγω shock value; Oι μόνες στιγμές οπού ο Underwood είναι συμπαθής είναι όταν συναντάει τους πρώην συν-φοιτητές του στο στρατιωτικό κολλέγιο. Η γυναίκα του, επεισόδιο, παρα-επεισόδιο θυμάται ότι έχει ηθική, και την πιάνει κατάθλιψη για 1-2 λεπτάκια, αλλά δεν πειράζει, γιατί στο αμέσως επόμενο επεισόδιο θα συνεχίσει να σφάζει κοσμάκη.... οκ. Ο Πρόεδρος και η Πρώτη Κυρία είναι ηλίθιοι σε τραγελαφικό βαθμό. Οι μόνοι συμπαθητικοί χαρακτήρες είναι ο Peter Russo, ο Donald Blythe και ίσως ο αρθρογράφος απ'την Washington Herald.

 

Επίσης αυτή η σειρά έχει τα χειρότερα sub-plot. Kάθε σκηνή με τον Stamper και την Rachel είναι απίστευτα κουραστική, ενώ υπάρχουν ολόκληρα plot point που οδηγούν σε αδιέξοδο. Οι σκηνές με τον χάκερ είναι κωμικές (πάντα με την κακή έννοια), και δυστυχώς θα τον υποστούμε και στην επόμενη σεζόν.

 

Επίσης είχα την κακοτυχία να δω κανά 2' της βρετανικής σειράς...

 

Starship Troopers

 

Στο μέλλον, μια φασιστική ανθρώπινη ομοσπονδία βρίσκει στο δρόμο της κάτι έντομα που αντιστέκονται την αποικιακή της εξάπλωση και αποφασίζουν να τα αφανίσουν.

 

Ο συγγραφέας του βιβλίου μπορεί να είχε πράγματι αυτή την ιδεολογία, αλλά ο σκηνοθέτης το βλέπει κωμικά και κοροϊδεύει την όλη ιδέα. Αλλά εξακολουθεί να είναι μια πολεμική ταινία, και όχι μια κωμωδία, ακόμα και αν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία παρωδίας (οι διαφημίσεις στρατολόγησης, τα δελτία ειδήσεων, οι ναζιστικές στολές).

 

ΟΚ, σαν πολεμική ταινία έχει φάση, δεν είναι αριστούργημα, αλλά περνάς ωραία. Οι χαρακτήρες, είναι λίγο-πολύ αδιάφοροι. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι οι υπόλοιποι χαρακτήρες ζουν/πεθαίνουν/πεθαίνει ο γκόμενος τους/κτλ, μόνο και μόνο με βάση της σχέσης τους με τον πρωταγωνιστή. 

 

 

πχ Η Κάρμεν έχει σχέση με τον Ρίκο, αλλά και η Φλόρες τον γουστάρει. Μετά η Κάρμεν κατάγεται, και για να την ακολουθήσει κάνει το ίδιο και ο Ρίκο, και για τον ίδιο λόγο έρχεται και η Φλόρες. Τελικά η Κάρμεν τον χωρίζει επειδή βρήκε άλλο γκόμενο, και έτσι ο Ρίκο γυρνάει στην Φλόρες. Αλλά μετά πεθαίνει η Φλόρες, και ο γκόμενος την Κάρμεν και ουσιαστικά φαίνεται ότι τα ξαναβρίσκουν, ή ότι έστω έχουν προοπτική να τα ξαναβρούν. Ίλεος.

 

 

Επίσης, πόσο μικρός είναι ο ομοσπονδιακός στρατός ώστε οι μισοί από αυτούς να είναι γνωστοί του πρωταγωνιστή;

 

Life of Pi

 

Όταν ένα πλοίο ναυαγεί στον Ειρηνικό Ωκεανό, ένας Ινδός και μια τίγρης πρέπει να επιβιώσουν στην ίδια σωστική λέμβο.

 

Όπως και το βιβλίο, η ταινία χωρίζεται σε τρία μέρη. Στην ζωή του αγοριού στην Ινδία πριν το ναυάγιο (οπού έρχεται σε επαφή με τον Βουδισμό, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ), στην εμπειρία του στην λέμβο και 

 

στο νοσοκομείο, οπού λέει μια διαφορετική ιστορία για το τι έγινε πραγματικά

 

 

To όλο ηθικό δίδαγμα της ταινίας δεν με κερδίζει

 

(Ότι η αλήθεια είναι υποκειμενική, και αυτό κάπως το συνδέει με την θρησκεία, ή κάτι τέτοιο)

, και τα τρία τμήματα της ταινίας δεν συνδέονται όπως θα ήθελα. Ειδικά το δεύτερο και το τρίτο μέρος από μόνα τους, αν ήταν καλύτερα συνδεδεμένα, θα μπορούσαν να ήταν αριστουργηματικά. Το πρώτο μέρος είναι λίγο αδιάφορο, αλλά είναι απαραίτητο για το ηθικό δίδαγμα (που όπως προείπα, δεν παρουσιάζεται σωστά). 

 

ΟΚ, είναι μια όμορφα γυρισμένη ταινία με μερικά εντυπωσιακά πλάνα, αλλά δεν με ενθουσίασε.

 

Boyhood

 

H ταινία ακολουθεί την ζωή ενός παιδιού απ'τα 6 μέχρι τα 17/18. Το εντυπωσιακό είναι ότι τα γυρίσματα κράτησαν 11 χρόνια και ο ηθοποιός είναι πάντα ο ίδιος! Δεν υπάρχει κάποιο ενιαίο plot arc, απλά βλέπουμε διάφορες εμπειρίες της ζωής του. Είναι λογικό μεν, αλλά μου κακοφάνηκε λίγο.  Δεν νομίζω ότι μπορώ να πω κάτι άλλο. Αξίζει να της ρίξετε μια ματιά, μόνο και μόνο για την πρωτοτυπία του.

 

The Pacific

 

Το ουσιαστικό sequel του "Band of Brothers", στον Ειρηνικό. Ξεκινάει πολύ δυνατά, όπως και θα έπρεπε, αλλά γρήγορα εισάγονται νέοι χαρακτήρες που πεθαίνουν πριν προλάβουμε να τους γνωρίσουμε, ή απλά δεν κάνουν κάτι το ιδιαίτερο. Εγγυώμαι ότι δεν θα αναγνωρίζετε τους μισούς απ'τους χαρακτήρες του τελικού "ρόστερ".

 

Προς το τέλος, οι μάχες γίνονται ασυνάρτητες. Υπάρχουν μάχες οπού απλά ανταλλάσσουν όλμους και δεν βλέπουμε καν τους Γιαπωνέζους. Επίσης, σε αντίθεση με το Band of Brothers, στο τέλος επικρατεί μια γενική μαυρίλα και κατάθλιψη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έκαναν τον Τζών Μπάσιλον κεντρικό χαρακτήρα.

Παίρνει μετάλλιο στην πρώτη μεγάλη μάχη, φεύγει για την Αμερική, ξαναγυρνάει σε μια απ'τις τελευταίες μάχες, και πεθαίνει σχετικά γρήγορα.

 

 

[Blackbeard]

Είδα το Fargo. (Tη σειρά του 2014)

 

Αν και ξεκίνησε με καλές προοπτικές, με απογοήτευσε αρκετά. Είχε μερικά καλά σημεία, Συμπάθησα τον χαρακτήρα που έπαιζε ο Adam Goldberg αλλά δεν υπήρχαν στοιχεία να με κάνουν να ενδιαφερθώ για χαρακτήρες ή για την πλοκή. Παρ'όλα αυτά, οι ερμηνείες ήταν αρκετά καλές και σίγουρα προσέφεραν πολλά στη σειρά. Δεν ξέρω αν θα δω τη δεύτερη σαιζόν. Εξαρτάται από τους ηθοποιούς και το καινούριο setting.

[Tightwad]

M (1931) του Φρίτζ Λάνγκ.

 

Το είδα επειδή ήταν ανάμεσα στις προτεινόμενες ταινίες του /r/movies. 

 

Ένας κατά συρροήν δολοφόνος στο Βερολίνο στοχεύει μικρά παιδάκια, και όταν η αστυνομία αδυνατεί να βρει τα απαραίτητα στοιχεία για να εντοπίσει τον ύποπτο, ο υπόκοσμος αποφασίζει να τον εντοπίσει και να τον δικάσει. Είναι μια ταινία με στοχεία θρίλερ, αστυνομικής ταινίας, δράση και μερικές δραματικές σκηνές που καταδικάζουν την κοινωνία και τον ρόλο των εγκληματιών. 

 

Η ταινία είναι πολύ καλή για την εποχή της, πολύ καλύτερη απ'οτι θα περίμενα, και κάποια στοιχεία της (όπως πχ το σφύριγμα του δολοφόνου, η ερμηνεία του δολοφόνου και ο λόγος του συνηγόρου του) είναι απλά ιδιοφυή. Κάνει βέβαια μια κοιλιά στην μέση όσον αφορά την ροή της ταινίας, και το όλο concept του οργανωμένου υπόκοσμου είναι μη-ρεαλιστικό.

 

Eπίσης δεν θα περίμενα να δω έναν απ'τους καλύτερους λόγους κατά της θανατικής ποινής σε μια ταινία απ'την χώρα που μετά από 2 χρόνια θα εξέλεγε τον Χίτλερ.

 

Την βάζω στα Αγγλικά γιατί βαριέμαι να μεταφράζω:

 

"Do you suggest that this brute should get off?"

 

"I mean this man is sick. A sick man should be handed over not to the executioner, but to the doctor."

 

"Can you promise he'd be cured?"

 

"What use are asylums then?"

 

"And what would happen if he escaped?"

 

"Yes. Or if they released him as harmless? And what if the compulsion to kill returns? Another man-hunt for months. Paragraph 51 again. The asylum, then another escape or release. Then the compulsion all over again, and so on, and on

 

"No one can kill a man who isn't responsible for his actions. Not the state, and certainly not you. The state must see that this man becomes harmless and no longer is a danger to his fellow citizens."

 

[...]

 

"Αll this won't silence me. I won't allow a crime to be committed in my presence. I demand that this man... that this man be granted the protection of the law. I demand that this man be handed over to the police."

 

Η παραπάνω σκηνή δείχνει και τον δικηγόρο να κάνει επίκληση στην λογική, ενώ ο όχλος κάνει επίκληση στο συναίσθημα. Επειδή έπρεπε να υποστώ πρόσφατα την ίδια "λογική" πάνω στο ίδιο θέμα, το να βλέπω μια γερμανική ταινία του '30 να πιάνει αυτό το θέμα μου έκανε εντύπωση.

 

Southern Comfort 

 

Μια ομάδα στρατιωτών της Εθνοφυλακής οπλισμένοι με άσφαιρα, χάνονται στα μπαγιού της Λουιζιάνα, και μέσω της ανοργανωσιάς τους, κάποιοι Καγιούν τους κηρύσσουν πόλεμο μέχρι εσχάτων. Κυριολεκτικά.

 

Δεν είναι μια πολεμική ταινία, αλλά μια ταινία επιβίωσης. Αυτό που την ξεχωρίζει έντονα είναι ότι το τεραίν παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο, οι στρατιώτες είναι ουσιαστικά ανυπεράσπιστοι, και η ήδη ανοργάνωτη μονάδα φτάνει τέτοια επίπεδα χαοτικότητας που μαλώνουν μεταξύ τους, και ο καθένας κάνει ότι θέλει.

 

Υπάρχει μια θεωρία ότι πρόκειται για μεταφορά ως προς τον πόλεμο στο Βιετνάμ. 

 

Είναι γενικά μια αρκετά συμπαθητική ταινία, αλλά το τελευταίο μέρος της ταινίας οπού

 

οι επιζώντες γνωρίζουν άλλους Καγιούν είναι παρατραβηγμένο. ΟΚ, το καταλάβαμε, προφανώς δεν μπορείς να κάνεις μια γενίκευση με βάση τις πράξεις 3-5 ανθρώπων, αλλά δεν χρειάζεται να τους δείχνεις κανα 20λεπτο τους υπόλοιπους να χορεύουν.

 

[zade]

The Cook, the thief, his wife and her lover.

 

Είχα καιρό που ήθελα να δω κάτι από Peter Greenaway. Επίσης, είχα καιρό να σοκαριστώ σε ταινία. Η τελευταία που θυμάμαι να με σοκάρει ήταν το Srpski Film και εδώ ξαναένιωσα ένα κάποιο σοκ. Δεν ξέρω εάν είναι αλληγορία για την βρετανία της Θάτσερ ή όχι, ίσως στην εποχή του να ήταν πολύ ξεκάθαρο, πάντως ξέρω ότι εάν παρακολουθήσεις αυτή την ταινία, μαθαίνεις τα πάντα για το traveling. Όχι το πως να ταξιδεύεις, αλλά την κινηματογραφική τεχνική. παίζει το 80% της ταινίας να είναι γυρισμένο με traveling. οπότε τουλάχιστον οπτικά μιλάμε για ένα άκρως ενδιαφέρον πείραμα. Τώρα, όσον αφορά το περιεχόμενο, εχμ ναι , εεεε δεν ξέρω. Σίγουρα μου άρεσε, αλλά όχι γι αυτά που ήθελε να πει ή να δείξει, αλλά για το τεχνικό της κομμάτι. Προτείνεται μόνο για σινεφίλ και μόνο για κόσμο που είναι πρόθυμος να δει μια ταινία για να εκτιμήσει την μεθοδολογία και όχι το περιεχόμενο.

 

Inside Llewyn Davis

Μια ταινία που περιγράφει ακριβώς την συνομωταξία ανρθώπων που σιχαίνομαι, τους loosers εκ πεποιθήσεως, οι οποίοι τα βάζουν με την κοινωνία ,χωρίς ωστόσο να είναι πρόθυμοι να κάνουν κάτι για την κατάστασή τους. Τα ρεμάλια δηλαδή. Οπότε είχε όλα τα εχεγγυα για να την κλείσω στη μέση. Τελικά δεν την έκλεισα, αλά το είδα ως το τέλος. Θες να ταν η σκηνοθεσία των Κοέν; Θες να 'ταν η ερμηνεία του πρωταγωνιστή; Δεν ξέρω τι με κράτησε, πάντως το είδα. Σίγουρα όχι η λαμπρότερη στιγμή των Κοέν και σίγουρα όχι μια ταινία που θα έβλεπα με παρέα.

 

Gone Girl

To είδα στον κινηματογράφο και μου άρεσε πολύ. Μετά όταν στοχάστηκα πάνω στην ταινία ,διαπίστωσα ότι δεν πατάει πουθενά για πουθενά στην πραγματικότητα και ο μόνος τρόπος για να το δεις χωρίς να ξενερώσεις, είναι αν πιστέψεις ότι είναι μια αλληγορία για τις παραχωρήσεις που κάνουν οι άνθρωποι στον γάμο τους. Τότε όντως λειτουργεί. Ως τέτοια λοιπόν το είδα κι εγώ και όντως μου άρεσε. Επίσης, δεν μπορώ να πιστέψω πόσο επιτυχημένη επιλογή ήταν ο Ben Affleck. Ο άνθρωπος είναι ο πιο έντιμος ηθοποιός που υπάρχει. Καταλαβαίνει ότι δεν έχει ικανότητες, αλλά αυτές τις λίγες που έχει, σε κάθε ταινία του προσπαθεί να τις φτάσει στο καλύτερο επίπεδο που μπορεί. Να το δείτε.

 

Hercules

Παίρνουμε τον Ηρακλή του Κέβιν Σόρμπο και πετάμε τον κέβιν Σόρμπο για να βάλουμε τον The Rock. Αλλά κρατάμε όλα τα υπόλοιπα ίδια. Ψηφιακά εφέ από home pc, πλατό που φαίνονται ψεύτικα από χιλιόμτερα, ανύπαρκτους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Μέχρι και Αυτόλυκο είχε. Βασικά είναι ένα επεισόδιο της σειράς των 90's με λίγο υψηλότερα production values και φυσικά με The Rock. Τώρα τι περιμένεις να σου πω , ότι δεν μου άρεσε; Φυσικά και μου άρεσε.

 

Good Will Hunting

Η πιο υπερτιμημένη ταινία της προπερασμένης δεκαετίας; Μάλλον. Παρόλα αυτά έχει αρκετές αρετές, από τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών, μέχρι την έρευνα που έχει γίνει για να φαίνεται αληθοφανές το σενάριο. Εσείς ίσως να μην το καταλαβαίνετε, αλλά εχώ (όντας σχετικός με το αντικείμενο) την εκτίμησα ιδιαιτέρως. Επίσης, παρατήρησα τον ben Affleck που ανέφερα παραπάνω. Ο τύπος , ότι ικανότητες είχε τότε (το '97) τις ίδιες έχει και τώρα. Και ακόμα το παλεύει. Αν μη τι άλλο, σέβεται το κοινό του. 

 

Man on Fire

Kαταλαβαίνω γιατί όλοι την λατρέυουν. Γιατί είναι κάτι (λίγο) παραπάνω από μια απλή περιπέτεια και προσπαθεί να εισάγει και κοινωνικά δραματικά στοιχεία. Ως περιπέτεια, δεν λέει και πολλά, ως δράμα δεν λέεει τίποτα και ως κοινωνική ταινία, ε είναι κάπως. Και όμως είναι καλή. Ίσως επειδή εξισορροπεί όλα αυτά τα στοιχεία μαζί και φαίνεται φρέσκια και πρωτότυπη. Δεν ξετρελάθηκα, αλλά μου άρεσε. Σίογυρα θα την προτείνω. με έπιασε πάντως και μια μανία να δω το Equalizer .

Επεξεργασία Νοεμβρίου 3, 2014 από zade

[germanicus]

Di Renjie: Tong tian di guo ή στο πιο απλό αγγλικό Detective Dee and the Mystery of the Phantom Flame

 

Κινέζικο (χονγκ κονγκέζικο για την ακρίβεια) μεσαιωνικό αστυνομικό. 

 

Κατ'αρχάς πάμε λίγο στην ιστορική βάση. Ο χαρακτήρας Di Renjie ήταν υπαρκτός. wiki και έζησε τον 7ο αιώνα. Αργότερα όμως απέκτησε μυθιστορηματική διάσταση και υπήρξε ήρωας σε κινέζικα αστυνομικά του 18ου (δεκάτου ογδόου) αιώνα, ένας είδος λογοτεχνίας ονόματι Gong'an fiction (wiki). Ένα από αυτά ήταν το Διάσημες υποθέσεις του δικαστή Τι το οποίο ανακάλυψε ο Ρόμπερτ Βαν Γκούλικ, το μετέφρασε και εν συνεχεία εμπνεύστηκε απ΄αυτό και έγραψε άλλα 17 βιβλία/ιστορίες με τον συγκεκριμένο ήρωα (οι περισσότερες αν όχι όλες έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Θεμέλιο).

 

Έχουν υπάρξει κάποιες τηλεοπτικές μεταφορές του χαρακτήρα αλλά αυτή ήταν η πρώτη μεταφορά σε ταινία.

 

Συνολικά είναι ένα διασκεδαστικό μεσαιωνικό αστυνομικό. Εάν ήταν δυτική ταινία θα περίμενα περισσότερα. (λχ Όνομα του Ρόδου). Ως έχει όμως συμβιβάζομαι με κάτι στο επίπεδο του Ladyhawke. Έχει τα κλασσικά περίεργα των Κινέζων με ήρωες που πετάνε και με έναν περίεργο (για τα μάτια μου) τρόπο ηθοποιίας, αλλά αυτά τα περίμενα. Και είναι κανονικό αστυνομικό με ύποπτους και με clues και όχι κάτι επιπέδου Επιθεωρητής Κάλαχαν όπου βαράμε τους πάντες μέχρι να μάθουμε την αλήθεια

 

7 στα 10 κυρίως λόγω της εξοτικότητάς του (ειδαλλώς θα έπαιρνε ένα τυπικό 6 στα 10)

 

[x for xepeta]

M (1931) του Φρίτζ Λάνγκ.

 

Το είδα επειδή ήταν ανάμεσα στις προτεινόμενες ταινίες του /r/movies. 

 

Ένας κατά συρροήν δολοφόνος στο Βερολίνο στοχεύει μικρά παιδάκια, και όταν η αστυνομία αδυνατεί να βρει τα απαραίτητα στοιχεία για να εντοπίσει τον ύποπτο, ο υπόκοσμος αποφασίζει να τον εντοπίσει και να τον δικάσει. Είναι μια ταινία με στοχεία θρίλερ, αστυνομικής ταινίας, δράση και μερικές δραματικές σκηνές που καταδικάζουν την κοινωνία και τον ρόλο των εγκληματιών. 

 

Η ταινία είναι πολύ καλή για την εποχή της, πολύ καλύτερη απ'οτι θα περίμενα, και κάποια στοιχεία της (όπως πχ το σφύριγμα του δολοφόνου, η ερμηνεία του δολοφόνου και ο λόγος του συνηγόρου του) είναι απλά ιδιοφυή. Κάνει βέβαια μια κοιλιά στην μέση όσον αφορά την ροή της ταινίας, και το όλο concept του οργανωμένου υπόκοσμου είναι μη-ρεαλιστικό.

 

Eπίσης δεν θα περίμενα να δω έναν απ'τους καλύτερους λόγους κατά της θανατικής ποινής σε μια ταινία απ'την χώρα που μετά από 2 χρόνια θα εξέλεγε τον Χίτλερ.

 

Υπάρχει και μια κόμικ μεταφορά του Jon Myth. Ψάχνοντας υλικό του έμαθα γι' αυτό. Δεν ήξερα το θέμα του αλλά το έχω στα υπόψιν.

[Tightwad]

Υπάρχει και μια κόμικ μεταφορά του Jon Myth. Ψάχνοντας υλικό του έμαθα γι' αυτό. Δεν ήξερα το θέμα του αλλά το έχω στα υπόψιν.

 

 

Επίσης ξέχασα να πω και κανά δυο λόγια για τον σκηνοθέτη.

 

Σύμφωνα με τους αντισημιτικούς νόμους της Νυρεμβέργης ο Λάνγκ θα θεωρούνταν απ'το κράτος ως Εβραίος (παρόλο που ήταν Καθολικός). Χώρισε την γυναίκα του επειδή είχε γίνει οπαδός των ναζί, και έφυγε τελικά απ'την Γερμανία λίγο αφότου ο Γκέμπελς του πρότεινε να γίνει ο διευθυντής της Ufi-Film (μάλλον χωρίς να γνωρίζει για την καταγωγή του). Μετά από μια σύντομη διαμονή στο Παρίσι, συνέχισε την καριέρα του στο Χόλυγουντ.

[Γάντζος]

Deliverance (1972) : καλη ταινια... μπολικη περιπετεια, ωραια τοπια, σχετικα καλες ερμηνειες κυριως απο Jon Voight και Ned Beatty. Στα + το γεγονος οτι οι ιδιοι οι ηθοποιοι γυρισαν τις σκηνες με τα κανο στον ποταμο χωρις τη βοηθεια stuntmen.. ενω στα - για μενα η παρουσια του Burt Reynolds ο οποιος ρε φιλε ειναι πολυ αταλαντος.. ενας απο τους χειροτερους ηθοποιους για μενα και σπαστικος!

 

The french connection (1971): απο τις καλυτερες αστυνομικες περιπετειες που εχω δει.. μαρεσει να βλεπω τετοιες ταινιες απο τα '70s εδω εχουμε ενα καλο σεναριο και καλες ερμηνειες κυριως απο το Gene Hackman, τον οποιο συμπαθω πολυ! επισης πολυ ωραια η καταδιωξη με το Pontiac Βλεπω οτι εχει βγει και συνεχεια με τιτλο ''the french connection 2'' οποτε μαλλον πρεπει να δω και αυτη

[Maletoth]

Είδα το Nightbreed DC. δεν ξέρω, νοιώθω ότι κάπου με κούρασε. το περίμενα ανυπόμονα εδώ και πολλά χρόνια να ομολογήσω, οπότε μάλλον αυτό δεν βοήθησε. 

 

δεν θυμάμαι λεπτομερώς την κανονική έκδοση για να πω αν είναι καλύτερη ή όχι η τωρινή, αλλά μου φάνηκε ότι τόνισε σημεία που δεν χρειάζονταν περαιτέρω ανάλυση, ενώ παλι άφησε έξω στοιχεία που ήθελα/περίμενα να δω για DC έκδοση.

 

επειδή μεγάλωσα μάλλον, μου φάνηκε και περισσότερο cheezy από ότι θυμόμουν, κάτι που δεν μου φάνηκε πχ. με το Hellraiser. 

 

anyway, οι φανατικοι προφανως πρεπει να το τσεκαρουν.

[arianna]

Το ''νησι'' με την Γιόχανσον και τον Μακγρέκορ, πολύ καλή ταινία και προφητική ίσως για το μέλλον μας ως ανθρωπότητα, τωρα μας φαινεται εμπιστημονικής φαντασίας αλλά κανεις δεν ξέρει, η ιατρική κάνει άλματα

[Blackbeard]

Intolerance του D. W. Griffith

 

Ταινία που ήταν ακριβώς ό,τι έπρεπε για την εποχή της. Πιστεύω πως δε θα μπορούσε κανένας άλλος να δείξει καλύτερα αυτό που έδειξε ο Griffith καταμεσής του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Και το καλύτερο είναι πως εάν γινόταν κάτι παρόμοιο στο σύγχρονο κινηματογράφο τα αποτελέσματα θα ήταν απίστευτα. Όχι μόνο από άποψη σεναρίου, εφέ κτλ. Αλλά από άποψη αφήγησης και καταγραφή γεγονότων. Εκείνη την περίοδο που ο κινηματογράφος δεν μπορούσε να έχει ήχο, ήσουν αναγκασμένος να κάνεις αυτό που έκανε ο Griffith, γραπτή αφήγηση και βουβές αναπαραστάσεις. Εάν πάρεις το σενάριο της ταινίας και το τοποθετήσεις σε ένα σύγχρονο αφηγηματικό πλαίσιο όπου θα μπορείς να αναπαραστήσεις και τους διαλόγους μεταξύ των χαρακτήρων και τις αλληλεπιδράσεις τους, έχεις δημιουργήσει άλλο ένα τέτοιο αριστούργημα. Η ιδέα παρουσίασης ίδιων στη ρίζα τους γεγονότων σε 4 διαφορετικές χρονικές περιόδους στην ιστορία είναι ιδιοφυέστατη. Επίσης, λέγεται πως για την εποχή του τα σκηνικά και οι λήψεις ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και το καταπληκτικό. Δε νομίζω πως είμαι κατάλληλος να κρίνω μιας και δεν έζησα τότε, αλλά μπορώ να πω πως δεν το περίμενα ότι πολλά από τα πλάνα που είδα μπορούσαν να γυριστούν με τόση αριστοτεχνεία το 1916.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 7, 2014 από Blackbeard

[zade]

Aφού έπιασες Griffith ,δες το Birth of a nation. Στο τέλος εξυμνεί την Κου Κλουξ Κλαν  βέβαια, αλλά οι λήψεις του στις σκηνές με τα άλογα είναι φαντασμαγορικές, ανεξαρτήτως εποχής.

[Tightwad]

Βασικά όλο το δεύτερο μέρος της ταινίας. Και στο πρώτο μέρος είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα, οι "καλοί" λευκοί Νότιοι πολεμάνε και νικάνε τους "διεφθαρμένους" ομοσπονδιακούς και τους "κακούς/βιαστές" μαύρους. Απλά η ΚΚΚ ιδρύεται μεταπολεμικά. 

 

Imho, είναι εμετικό. Οι μόνοι λόγοι για να το δει κανείς είναι επειδή είναι μια ιστορικά πολύ σημαντική ταινία για τον κινηματογράφο (ναι, είναι εντυπωσιακή για την εποχή της), και για να καταλάβει λίγο πως σκέφτονταν μερικές απ'τις πιο διεστραμμένες κοινωνίες της νεότερης ιστορίας. Στην ταινία η ΚΚΚ ουσιαστικά αφαιρεί το δικαιώμα απ'τους μαύρους να ψηφίσουν, και αυτό θεωρείται ένδοξο. Το ίδιο πράγμα προσπάθησαν να κάνουν και οι Νότιοι στην πραγματικότητα μέσω των νόμων "Jim Crow". 

 

H ισότητα των Αφροαμερικανών είχε επικυρωθεί με την 13η, 14η και 15η συνταγματική τροπολογία μέσα σε 5 χρόνια (1865-1870), αλλά χρειάστηκε παραπάνω από ένας αιώνας για να γίνει ουσιαστική η ισότητα, εν μέρει λόγω τέτοιων αντιλήψεων.

[GeoTrou]

Imho, είναι εμετικό.

Την ίδια άποψη έχουν και οι Αμερικάνοι, μη νομίζεις. Απλά, όπως κι εσύ κάνουν το διαχωρισμό περί τεχνικής/καλλιτεχνικής σημασίας. Μαζί με το "Ο Θρίαμβος της Θέλησης" της Λένι Ρίφενσταλ, που εξυμνεί το Ναζιστικό κόμμα, θεωρούνται οι δύο πιο αμφιλεγόμενες ταινίες όλων των εποχών.

[x for xepeta]

Είμαι στην 7η σεζόν του Cheers. Ενώ ξεκίνησε σαν ένα πολύ μέτριο και κακογραμμένο sticom έγινε πολύ καλύτερο στην 6η σεζόν. Όλο το σενάριο είνα γραμμένο στο ατελείωτο φλέρτ των Ted Danson και Shelley Long, πράγμα που έχει λιγότερες καλές στιγμές από τις κακές. Όταν φεύγει η δεύτερη και έρχεται η Kirstie Alley, ως το νέο θυλικό προς εξερεύνηση γίνεται πολύ καλύτερο από κάθε άποψη. Μου θυμίζει ελληνική σειρά της δεκαετίας 80-90. Από κέι παίρνανε τις ιδέες

 

Εννοείται ότι όταν ο Kelsey Grammer γίνεται ο πρωταγωνιστής του επεισοδίου ως  Dr. Frasier Crane έχουμε ΤΟ γέλιο.

[germanicus]

Όλα συνδέονται μεταξύ τους

 

Αυτή τη στιγμή ξαναξεσκίζω την 4η και 5η σεζόν του Boston Legal. Με τον εκπληκτικό James Spader που πήρε 2 Εμμυ παίζοντας τον Alan Shore σε αυτή τη σειρά. Και είχε πάρει και άλλο ένα Εμμυ παίζοντας τον στο The Prestige από το οποίο πήγασε το Boston Legal. Πολύ αστείες σεζόν (και οι καλύτερες ΙΜΗΟ) όπου το δίδυμο Spader+William Shatner (ναι. Cpt Kirk Shatner) δίνει ρέστα Και επειδή λατρεύω James Spader, ο οποίος κουβαλάει μόνος του το The Blacklist (και ίσως και το Boston Legal εδώ που τα λέμε ), κοίταζα χτες που αλλού έχει παίξει μπας και τον κάνω λίγο χάζι και εκείθε. Είδα λοιπόν ότι έπαιζε στο Lincoln έναν Ρεπουμπλικάνο που απ'ότι διαβάζω βοήθησε τον Λίνκολν να περάσει την 13η Τροπολογία. Και τσακ βλέπω τον Φαίδωνα να την μνημονεύει

 

Επόμενο στη λίστα μου είναι το Gracepoint. Γιατί? διότι παίζει ο Tennant βεβαίως βεβαίως Είναι remake του πολύ καλού Broadchurch αν και απ'ότι διαβάζω απ'έξω-απ'έξω, θα έχει κάποιες διαφορές με εκείνο.

 

[GeoTrou]

Night Fishing. Κορεάτικη ταινία μικρού μήκους (ναι ναι καλά διαβάσατε   ).

Περίεργη όσο δεν πάει (αλλά όχι άρρωστη), η σκηνοθεσία είναι και πάλι θαυμάσια, ενώ έχει γυριστεί αποκλειστικά με iPhone 4!

Κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 2011.

[Tightwad]

 Είδα λοιπόν ότι έπαιζε στο Lincoln έναν Ρεπουμπλικάνο που απ'ότι διαβάζω βοήθησε τον Λίνκολν να περάσει την 13η Τροπολογία. Και τσακ βλέπω τον Φαίδωνα να την μνημονεύει

 

 

Βασικά ήταν ένας απ'τους πολιτικούς πράκτορες που ο Seward χρησιμοποίησε για να εξαγοράσει τις ψήφους των Δημοκρατικών.

[paola]

Ειδα την ταινια "AEon Flux" Ok ταινια με πολλη φαντασια,και μια μελαχρινη Σαρλιζ Θερον.Οκ..

 

Επισης ειδα την ταινια "From hell"  Η ταινια εχει να κανει με τον Τζακ τον Αντεροβγαλτη.

Θα ανοιξω μια παρενθεση και θα πω πως παλια το 1989 νομιζω,ειχα δει μια μινι σειρα με τον Μαικλ Κειν και θεμα τον Τζακ τον Αντεροβγαλτη.(με την ευκαιρια να το κοιταξω και αυτο).Η ιστορια πραγματικα με ειχε γοητευσει.(Ναι το ξερω οτι κατι δεν παει καλα με μενα) :lol: Απλα δεν θυμαμαι αν ειχα ξαναδει απο τοτε καποια αναλογη ταινια.

Κλεινω παρενθεση και θα πω οτι η ταινια μου αρεσε αρκετα.Καλα ο Johnny Depp πολυ καλος οπως παντα,η ατμοσφαιρα της ταινιας μου αρεσε πολυ,πραγματικα σε πηγαινε σε εκεινη την εποχη,κι ενω ειχα σκοπο να δω την μιση (ηταν αργα) τελικα με πηγε μεχρι το τελος.Καλη!

[Comic-Μaniac]

Snow Queen (TV Movie 2002) - IMDb

6-10 

 

Αρκετά μέτρια ταινία με κενά στο σενάριο και ανεξήγητα μεγάλη διάρκεια . Το παραμύθι είχε δυνατότητες αλλά η αλλαγή των ηλικιών των ηρώων το αλλοιώνει αισθητά . Επίσης περιέχει σκηνές ανούσιες και περιττές που άνετα αφαιρούνταν . Κατά τα άλλα καλές ερμηνείες με ένα ωραίο ρομάντζο να εξελίσσεται  . Πετυχημένα είναι και τα εφέ . Γενικά όμως μέτρια ...      

[arianna]

Εχει η νεριτ τον πρωτο κύκλο του Σερλοκ Χόλμς κάθε κυριακη, εξαιρετη σειρά μονο που δεν με βολέυει η ωρα. Επίσης εμεις πρωτοτυπήσαμε με τις ιστοριες τουα στυνόμου Μπέκα στο σημερα

Επεξεργασία Νοεμβρίου 10, 2014 από arianna

[germanicus]

Επισης ειδα την ταινια "From hell"  Η ταινια εχει να κανει με τον Τζακ τον Αντεροβγαλτη.

Θα ανοιξω μια παρενθεση και θα πω πως παλια το 1989 νομιζω,ειχα δει μια μινι σειρα με τον Μαικλ Κειν και θεμα τον Τζακ τον Αντεροβγαλτη.(με την ευκαιρια να το κοιταξω και αυτο).Η ιστορια πραγματικα με ειχε γοητευσει.(Ναι το ξερω οτι κατι δεν παει καλα με μενα) :lol: Απλα δεν θυμαμαι αν ειχα ξαναδει απο τοτε καποια αναλογη ταινια.

Κλεινω παρενθεση και θα πω οτι η ταινια μου αρεσε αρκετα.Καλα ο Johnny Depp πολυ καλος οπως παντα,η ατμοσφαιρα της ταινιας μου αρεσε πολυ,πραγματικα σε πηγαινε σε εκεινη την εποχη,κι ενω ειχα σκοπο να δω την μιση (ηταν αργα) τελικα με πηγε μεχρι το τελος.Καλη!

 

 

Και τώρα μπορείς να συνεχίσεις διαβάζοντας και το κόμικ στο οποίο βασίστηκε η ταινία

 

το Aeon Flux το θυμάμαι ως μια απλή χαζομαρίτσα. Κάτι που απλώς βλεπόταν.

 

Edge of tomorrow Από τα σχόλια που είχαν γίνει εδώ θυμόμουν (α) ότι κάποιοι πέταξαν σπόιλερ για το φινάλε και (β) ότι δεν τους είχε γοητεύσει και τόσο. Προσωπικά την βρήκα διασκεδαστικότατη Άνετα την ξαναβλέπω

 

[germanicus]

The November Man με Pierce Brosnan. Παρά τις μέτριες βαθμολογίες δελεάστηκα ως φανατικός των Bond Δεν πέρασα άσχημα. Τυπικό 6 στα 10. Κατασκοπικό/περιπέτεια της σειράς. Σίγουρα έπαιξε μπάλα το ότι γουστάρω τα Bond Συνολικά δεν χάνετε απολύτως τίποτα άμα δεν το δείτε. Εάν όμως θέλετε να ξαναδείτε τον Brosnan σε ένα spy thriller (και ας είναι από αυτά που βγαίνουν με το κιλό) θα ψυχαγωγηθείτε για ένα 2ωράκι (και μετά θα το ξεχάσετε )

 

[hardivic]

brick mansions με τον αδικοχαμένο paul walker...απλά μην το δει κανεις...χαζομαρα

[zade]

Ζοmbeavers

 

Zόμπι κάστορες επιτίθενται σε Αμερικάνούς που πήγαν διακοπές στην λίμνη με τους κάστορες. Δεν είναι  τόσο καλό όσο ας πούμε το Black Sheep (να το δείτε, έχει φονικά πρόβατα) αλλά έχει τρια χαρακτηριστικά που το ανεβάζουν πολύ παραπανω από το μέσο όρο. Πρώτον πολύ καλούς διαλόγους που σε ορισμένα σημεία σατιρίζουν όλες τις ταινίες του είδους και δεύτερον ,ο τελικός επιζών είναι αυτός που είσαι βέβαιος πως θα πεθάνει. Πρώτη φορά βλέπω (άντε δεύτερη , βάλε και το cabin in the woods) τέτοια ανατροπή των κλισέ στο τέλος. Τρίτον είναι γυρισμένη με πρακτικά εφέ και όχι με απαίσια ψηφιακά εφέ, οπότε έχουμε έξτρα αληθοφάνεια. Όσο αληθοφάνεια μπορεί να έχει ένας ζόμπι κάστορας βέβαια... Είναι πάντως πολύ μικρή ταινία, μόλις 77 λεπτά οπότε σίγουρα αξίζει θέαση με παρέα.

 

the rage In placid lake

Αντισυμβατικό ταινιάκι από την Αυστραλία με έναν γιο χίπηδων που θέλει να δουλέψει σε μεγάλη πολυεθνική αφαλιστική εταιρία. Παίζει και η Emily Blunt σε έναν από τους πρώτους της ρόλους. Δεν λύνεσαι πουθενά καθ' όλη τη διάρκεια στα γέλια, αλλά έχεις μονίμως ένα μειδίαμα. Ενδιαφέρουσα ταινία, να την δείτε.

 

Why Don't you play in Hell?

Σύγχρονος Γιαπωνέζικος κινηματογράφος με ότι συνεπάγεται αυτό. Μια ομάδα από 20άρηδες no-budget gonzo κινηματογραφιστές με την ονομασία Fuck Bombers (ναι) είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τα πάντα προκειμένου να κάνουν μια αριστουργηματική ταινία. Τελικά τους δίνεται η ευκαιρία, όταν μέσω μιας σειράς ευτράπλεων έως παράολογων καταστάσεων καλούνται να κινηματογραφήσουν ζωντανά την επίθεση μιας φατρίας της Γιακούζα σε μια άλλη.  Προφανώς δεν είναι ένα σενάριο που το λες κλισέ. Επίσης δεν είναι μια ταινία που την λες τετριμμένη. Στην πραγματικότητα έχει αρκετή εφευρετικότητα και ιδέες ικανές να γεμίσουν ίσως άλλες πέντε ταινίες. Από την άλλη είναι μια ταινία ύμνος στον κινηματογράφο, στο πάθος που μπορεί να κουβαλάει ένας άνθρωπος για όλη την ζωή του και τελικά κλείνει το μάτι με έναν εντελώς αυτοαναφορικό τρόπο στον θεατή. Είναι πολύ παράξενο ,αλλά βλέπεαι πολύ ευχάριστα. Σε ορισμένα σημεία γελάς κιόλας. Χρόνια έχω να δω τόσο καλή Γιαπωνεζία. Προτείνεται με τα μπούνια.

 

Είδα και το interstellar, αλλά δεν θα γράζω γνώμη. Όλες οι κριτικές λένε το ίδιο πράγμα (φοβερό οπτικά, βεβιασμένο και άτσαλο στο πως πασάρει το συναίσθημα) και εγώ συμφωνώ , οπότε δεν έχω να προσφέρω κάτι εγώ 

[GeoTrou]

Thirst: κορεάτικη ταινία του Chan-wook Park (βλ. Oldboy). Ένας ιερέας συμμετέχει εθελοντικά σ' ένα ιατρικό πείραμα. Κολλάει τον υπό μελέτη ιό και παράλληλα γίνεται βαμπίρ. 

 

Σεναριακά παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον. Η σκηνοθεσία του Παρκ είναι εξαιρετική, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι στην αρχή της ταινίας περνάει κάπως απαρατήρητο. Από τη μέση όμως και μετά βελτιώνεται αισθητά και το τέλος προσφέρει μια δυνατή κλιμάκωση. Αυτό σε συνδυασμό με το εξαιρετικό πρωταγωνιστικό ζευγάρι αναβαθμίζει σημαντικά την ταινία. Ένα βαμπιροφίλμ, για όσους δε γουστάρουν τους γλυκανάλατους ζαχαροβρικόλακες του Χόλιγουντ.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 16, 2014 από GeoTrou