CINE-7

[Valtasar]

 

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΑΜΑΤΙΚΟ ΡΟΚ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Το Cine- 7 (το οποίο με πολύ συγκίνηση σας παρουσιάζω) κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1987 και αμέσως καταχωρήθηκε ως μίασμα για τους καθώς πρέπει κουλτουριάρηδες κριτικούς κινηματογράφου την εποχή εκείνη (ΟΘόνη, Κινηματογραφικά Τετράδια).

Αντίθετα με τα θέσφατα της ελληνικής κριτικής το Cine 7 αντί να προωθεί και να προβάλει τους Γάλλους επίγονους της νουβέλ βαγκ ή να ανιχνεύει τις απαγορευμένες ταινίες των σοσιαλιστικών καθεστώτων έριξε το βάρος του στον εμπορικό αμερικάνικο κινηματογράφο και ούτε καν τον ποιοτικά αναγνωρισμένο (Scorsese, Lumet, Pollack, Pakula και σία) αλλά στις περιπέτειες που σήμερα θα ονομάζαμε blockbusters (βλ. εξώφυλλα: Robocop, Die Hard, No Mercy).

Ακόμη πρόβαλε αποκλειστικά σχεδόν δυο είδη: τον φανταστικό κινηματογράφο στις διάφορες παραλλαγές του (Sc-fi, horror, splatter), και τις ταινίες που γενικά ταξινομούμε κάτω από τον όρο cult (Bruce Lee, Tarzan, John Waters κλπ). Και βέβαια πρόβαλε δεόντως και τις τσόντες και δη τις ελληνικές. Επιτόπιο ρεπορτάζ σε γύρισμα ελληνικής τσόντας με συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών δε νομίζω να ξανάγινε ποτέ.

Το ελληνικό cult (Νικολαϊδης, Φέρρης, Ζερβός, Κοτρώνης κλπ) είχε επίσης την τιμητική του.

Εκδότης ήταν ο Βάσος Γεώργας και τακτικοί συνεργάτες ο Αντώνης Κεχρής (με την αιμοσταγή στήλη του
Η Λατρεία του Αίματος ), ο Ρόμπυ Εκσιέλ (αυτός ήταν σαν τον μαϊντανό, δεν έλειπε από πουθενά) , η Μανίνα Γεωργοπούλου, ο Δημήτρης Κολιοδήμος, ο Φέρρης, ο Μάνος Ξυδούς και πολλοί άλλοι.

To Cine-7 βγήκε όπως είπαμε το 1987 και άντεξε μέχρι το 1990 περίπου. Το 1989 βγήκε το illustration ΣΙΝΕΜΑ στα πρότυπα των περιοδικών lifestyle. Το Cine 7 για να αντέξει τον ανταγωνισμό άλλαξε μέγεθος και σχήμα (από το τεύχος 23), μετά ξανα-άλλαξε, έγινε τόσο μεγάλο που να μη χωράει στο σκάνερ μου (από το 25 και μετά, πιο μεγάλο σχήμα και από τα πρώτα τεύχη του Οξύ για όσους ξέρουν), έγινε για λίγο εβδομαδιαίο και τελικά έκλεισε μετά από 31 πάνω κάτω τεύχη.
 

 

Ευχαριστούμε για την παρουσίαση τον bonadrug.
Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον leonidio.

Παρουσίαση των ιστοριών που περιέχει ΕΔΩ.

Εξαιρετική παρουσίαση Μανώλη

Μία από τις εκδόσεις που όντως αφήσανε εποχή...

Σε ευχαριστώ πολύ

[dim]

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Το καλύτερο περιοδικό μακράν που ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο.

Κρίμα που άντεξε τόσο λίγο.

 

Ευχαριστώ για την παρουσίαση bonadrug και.... με κάνεις να ζηλεύω με το αρχείο σου.

(αχ αυτές οι μετακομίσεις, οι μανάδες, οι παπούδες-γιαγιάδες πόσα και πόσα έχουν εξαφανίσει)

[annakaa]

πολύ καλή παρουσίαση πραγματικα! ένα τεύχος είχε πέσει στα χέρια μου και μου άρεσε παρα πολύ! ξέρει μήπως κανείς σας κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο ποι να έχει παλια τεύχη;

[eliaselias0]

Φοβερή παρουσίαση. Κάποτε είχα 10 συνεχόμενα τεύχη κάπου. Τώρα πρέπει να ψάξω να δω που μπορεί να είναι. Μπορεί και να τα φαε η μαρμάγκα. Πάντως ήταν όντως φοβερό περιοδικό. Και το σνομπάρανε πολλοί (κουλτούρα να φύγουμε...).

Θυμάμαι και έιχε και πάρα πολύ καλή (ασπρόμαυρη) φωτογραφία.

[leonidio]

Μπράβο για το αφιέρωμα! Χίλια μπράβο! Εξαιρετική δουλειά!

Δεν το είχα πάρει χαμπάρι ότι υπήρχε στο φόρουμ παρουσίαση αυτού του άκρως ιστοριικού περιοδικού!

 

Πραγματικά, φίλε μου, με συγκίνησες και μου έφερες τόσες αναμνήσεις! Δεν πίστευα ότι υπήρχε κι άλλος που κρατούσε τα τεύχη του CINE 7 με ευλάβεια!

 

Τι θυμήθηκα τώρα! Τις ταινίες που είχα παρακολουθήσει με πρσοκλήσεις από το περιοδικό, την προσμονή για το επόμενο τεύχος, αλλά και την αγωνία μήπως δεν κυκλοφορήσει, τις απίστευτες διαφωνίες στη στήλη αλληλογραφίας ...

 

Συμφωνώ σχεδόν με όλα τα σχόλια. Όμως, παρόλο που προσωπικά οφείλω πάρα πολλά σε αυτό το περιοδικό - που, ας μην ξεχνάμε, κυκλοφόρησε σε μια εποχή όπου από κινηματογραφικά έντυπα υπήρχε μόνο η εντελώς κουλτουριάρικη (αυτό δεν το λέω με κακή έννοια) ΟΘΟΝΗ, η οποία κυκλοφορούσε κάθε 2 ή 3 μήνες, αν θυμάμαι καλά, με αποτέλεσμα η μόνη πηγή ενημέρωσης για τους σινεφίλ να είναι ουσιαστικά το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ - πρέπει να σταθώ και λιγουλάκι κριτικά απέναντί του. Κυκλοφόρησε σε πολύ ζόρικες εποχές και στήριξε πιστεύω πολλούς από εμάς, που ψάχναμε κάτι διαφορετικό στο σινεμά. Είχε όμως και κάποια κολλήματα και νομίζω ότι έδινε υπέρ το δέον έμφαση (κατά τη γνώμη μου, πάντα) στο καλτ σινεμά ή σε όσους το έπαιζαν καλτ τότε (πχ. Κώστας Φέρρης). Και σίγουρα κάποιοι του επιτέθηκαν, αλλά και το περιοδικό ήταν πολύ επιθετικό απέναντι σε όσους δεν πήγαινε. Δεν θυμάμαι να του επιτέθηκαν η ΟΘΟΝΗ και τα ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ (νομίζω ότι το CINE 7 κυκλοφόρησε αφού το συγκεκριμένο περιοδικό είχε κλείσει), σίγουρα όμως θυμάμαι τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς του (κατά τα άλλα απολύτως αξιοσέβαστου) μακαρίτη του Μπάμπη Ακτσόγλου. Και φυσικά και το CINE 7 τον πέρασε στη συνέχεια γενεές δεκατέσσερις, και όχι άδικα! Να σημειωθεί πάντως, ότι σε επόμενο τεύχος του Αθηνοράματος, ο Ακτσόγλου προσπάθησε να απαλύνει λίγο τις εντυπώσεις.

 

Και να σημειώσω ότι, προς μεγάλη του τιμή, το περιοδικό στάθηκε απέναντι στο φαινόμενο του Αυριανισμού, κάτι που ξένισε ίσως πολλούς τότε. Βλέπε και το αριστουργηματικό εξώφυλλο του τεύχους 20, αλλά και το αφιέρωμα "Τα Τέρατα" στο ίδιο τεύχος, που διέσυρε τους πολιτικούς της εποχής (Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Τσοβόλας κτλ.)

 

Και μια τελευταία σκέψη: παρόλο που σίγουρα η εμφάνιση του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ τους τελευταίους μήνες του 1989, ίσως να άλλαξε λίγο τα πράγματα στην κινηματογραφική πιάτσα, δεν είμαι απολύτως σίγουρος ότι αυτό φταίει για το κλείσιμο του CINE 7. Ίσως οι εποχές να είχαν πλέον αλλάξει, και το περιοδικό να ήταν απολύτως συνδεδεμένο με τη δεκαετία του 80. Ίσως να μην μπόρεσε να ακολουθήσει το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, το οποίο σίγουρα ξεκίνησε ως υπερβολικά lifestyle, αλλά ας μην παραβλέπουμε ότι εξελίχθηκε σε ένα πολύ πιο σοβαρό έντυπο με την πάροδο του χρόνου. Ίσως απλά οι εποχές να είχαν αλλάξει και να μην υπήρχε πλέον χώρος για το CINE 7. Δεν ξέρω...

 

Ξέρω όμως ότι μου λείπει και το θυμάμαι με απόλυτη νοσταλγία ακόμα και σήμερα...

 

Και τέλος πάντων, επειδή κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνει αυτό το τεράστιο ποστ, προσθέτω και τα 4 εξώφυλλα που λείπουν μέχρι το τεύχος 25 (αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός του ποστ και όχι να σας ζαλίσω με τις αναμνήσεις μου). Να σημειώσω ότι και εγώ είμαι (σχεδόν) σίγουρος ότι το περιοδικό έκλεισε τον κύκλο του στο τεύχος 31 και παρακαλώ θερμότατα όποιον έχει σκάνερ μεγάλων διαστάσεων να με ενημερώσει, μήπως μπορέσουμε και σκανάρουμε τα εξώφυλλα των τευχών 25-31.

 

Και πάλι σε ευχαριστώ bonadrug!

(Κι ας με έκανες να ψάξω και να κάνω άνω-κάτω τη βιβλιοθήκη μου για να βρω τα κατασκονισμένα τεύχη! Χαλάλι! Πάντα τέτοια!)

Ας πιούμε μια (εικονική, έστω) μπιρίτσα στην υγειά του Βάσου Γεώργα

 

Να και τα εξώφυλλα των τευχών 10, 13, 14 και 17 αντίστοιχα.

 

Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στην παρουσίαση.

[DJO]

παίδες! Κουρεύτηκαν και μεταφέρθηκαν και αυτά!

 

Γιώργο, μήπως γίνεται να γράψεις μία σελίδες & διαστάσεις για να ολοκληρωθεί το πινακάκι?

[leonidio]

Ορέστη, ο αριθμός των σελίδων δεν ήταν σταθερός σε κάθε τεύχος. Τα τελευταία τεύχη σε φυσιολογικό σχήμα, είχαν 112 σελίδες. Τα 26-28 είχαν 100 σελίδες. Το 28 είχε 52 σελίδες, το 29 είχε 56, το 30 είχε 48, το 31 είχε 36. (Σε κάθε περίπτωση συμπεριλαμβάνονται και τα εξώφυλλα).

Οι διαστάσεις ήταν λιγότερο ευμετάβολες. Τα 1-24 έχουν διαστάσεις 30 εκ. ύψος και 21 πλάτος. Τα υπόλοιπα είχαν διαστάεις 39 εκ. ύψος και 27 εκ. πλάτος.