Conan: Γέρασε...και μυαλό δεν έβαλε [ Ξανθάκης Χρήστος, Ελευθεροτυπία:Ε, 1992 ]

[Bonadrug]

Άρθρο με αφορμή τα εξηντάχρονα του Κόναν.
 

[Argail]

Ως ψυχάκιας οπαδός του κόναν θα πω ότι είναι ένα ωραίο άρθρο

[germanicus]

Ωραίο αρθράκι, διασκέδασα, αλλά non-canonical. Ή έστω χρησιμοποιεί στοιχεία από τον ευρύτερο μύθο του Κόναν (και ύστερους συγγραφείς και τα κόμικ) και όχι μόνο από τις ιστορίες του Howard.

 

Αφήνω ένα κανονικότερο ξετίναγμα σε κάποιον πιο ειδικό από εμένα (τις πρωτότυπες ιστορίες τις διάβασα πριν 15 χρόνια, οπότε πλέον δεν θυμάμαι την τύφλα μου).

 

 

ΥΓ το πιό απλό non-canonical στοιχεί είναι η κόκκινη Σόνια, που καλά καλά αμφιβάλλω αν πασπαλίσανε τον κουραμπιέ, μαστιγώσαν το δελφίνι, κανελώσαν το ρυζόγαλο, μελώσαν το παστέλι, σαλιώσαν το πασαλάκι, γυαλίσαν το φινιστρίνι, ζυμώσαν το μπιφτέκι, μαζέψανε το λάστιχο και όλα τα άλλα τα ευχάριστα σε κάποιο κόμικ.

[DJO]

Οντως, παιζει να πηραν το λεωφορειο, να γραψαν το σιντι, να τηγανισαν τις πατατες, να βαλαν την καλτσα στο συρταρι, να χτυπησαν την καμπανα, να επισκευασαν την καρεκλα, να ξεσκονισαν το παταρι, να καρφωσαν το μαδερι, να καναν εξαερωση το καλοριφερ ή εστω να διαβασαν κανα κομικ...!

 

Και καπου εδω να ευχηθουμε στον Κοναν πολυχρωμος & εντοιχισμενος!!!

 

υγ.Γιατι να μαστιγωσει καποιος ενα δελφινι????? :PP

[Corvus]

Όπως λέει και ο σοφός Γερμανικός, το άρθρο είναι μάλλον βασισμένο στα κόμικ της Μάρβελ και όχι στα λιγοστά σχετικά διηγήματα που έγραψε ο μακαρίτης ο Χάουαρντ με ήρωα τον αδάμαστο Κιμμέριο.

Τα παιδιά του Κόναν ανήκουν στην φαντασία των σεναριογράφων της Marvel, όπως επίσης και οι περισσότεροι μάγοι που αναφέρονται στο άρθρο. Ο Θουλάντρα Θου εμφανίζεται στο βιβλίο Κόναν ο Ελευθερωτής (Conan the Liberator) γραμμένο μόλις το 1979 από τους ντε Καμπ και Λιν Κάρτερ, ενώ η Ζέφρα (που στο άρθρο έχει αλλάξει φύλο κι έχει γίνει ο... Ζάφρα) δημιουργήθηκε από τη φαντασία του Ρόι Τόμας για να εμφανιστεί στο Νο 15 Conan the Barbarian, το σωτήριον έτος 1971 της χριστιανικής χρονολόγησης. Ο ντε Καμπ δεν άρχισε να γράφει ιστορίες του Κόναν τη δεκαετία του 60 αλλά τη δεκαετία του 50. Δεν προλαβαίνω να γράψω άλλες παρατηρήσεις, αλλά ας μην είμαστε τόσο αυστηροί με ένα άρθρο που δεν συνάδει με τους κανόνες ημών των "αρρωστημένων" Κονανικών. Με την ευκαιρία, σας γνωρίζω πως μετά από φριχτά βασανιστήρια στα υπόγεια της Μπέλβερους, ο Ιωάννης Ρούβιος παρέδωσε τελικά τα σκίτσα και το εξώφυλλο για την τελευταία από πλευράς εσωτερικής χρονολόγησης αυθεντικής ιστορίας του Κόναν από τα χεράκια του αείμνηστου Χάουαρντ, "Η Ώρα του Δράκοντα" την οποία είχα την τιμή να μεταφράσω και να επιμεληθώ, και την οποία θα μπορέσετε σύντομα να προμηθευτείτε έναντι ευτελούς τιμήματος από τις εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ. Εκεί, θα διαβάσετε περισσότερα "κανονικά" πράγματα για φανατικούς "κονανικούς".

Θ.Μ.