Πώς ξεκινήσατε να διαβάζετε κόμιξ; [ Πως, Που, Ποτε; Γιατί και άλλα! ]

[Nino]

Θυμάμαι πεντακάθαρα ότι το πρώτο κόμικ που διάβασα ήταν ένα Μίκυ Μάους.  Δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο τεύχος ήταν, αλλά με δεδομένο ότι γεννήθηκα το 1969 και ότι είχα μάθει ήδη να διαβάζω από την τρυφερή ηλικία των τεσσάρων και κάτι (πριν ακόμα πάω στο νηπιαγωγείο) πρέπει να ήταν κάποιο τεύχος εκεί στα μισά του 1973 δηλαδή κάτι από το 360-370 και μετά. Μου το είχε πάρει η μητέρα μου για να υποβοηθήσει και επιβραβεύσει τον ακαταμάχητο ζήλο μου στην ανάγνωση, αλλά και στην ζωγραφική, καθότι ζωγράφιζα επίσης σαν τρελός και πάλι με την δική της βοήθεια και παρότρυνση καθώς είχε πάει στην Καλών Τεχνών. Οπότε μετά το πρώτο τεύχος, ακολούθησε το δεύτερο, το τρίτο  και έγινε συνήθεια. Πατέρας, παππούδες, γιαγιάδες με εφοδίαζαν πάντα με κόμικς, για να έχει το παιδί να διαβάζει και να «ξετρίβει» στην ανάγνωση! Αυτό που θυμάμαι επίσης πεντακάθαρα είναι την μαγεία που ένοιωθα βλέποντας τα πολύχρωμα φανταχτερά εξώφυλλα, αλλά και τα εσωτερικά σχέδια και το πόσο με συνέπαιρναν οι συναρπαστικές ιστορίες τους. Με συνάρπαζε ακόμα και το ότι σελίδα παρά σελίδα ήταν ασπρόμαυρη και εγώ ως άλλος Cavazzano καθόμουν με τις ξυλομπογιές μου και χρωμάτιζα με τις ώρες πιστά τα ασπρόμαυρα καρέ.  

 

Αυτή ήταν η αρχή του μετέπειτα μακρινού ταξιδιού στον φανταστικό κόσμο των κόμικς και της 9^ης τέχνης. Μεγαλώνοντας, όλο το χαρτζιλίκι διοχετευόταν στην αγορά κόμικς και το ρεπερτόριο συνεχώς μεγάλωνε όπως θα περιγράψω και παρακάτω.

 

Αυτά με τα πρώτα μου κόμικς και ελπίζοντας να μην γίνομαι πολύ κουραστικός με το μακροσκελές ποστ, αναπολώντας θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω κάπως τα παιδικά χρόνια της γενιάς μου εκείνες τις ωραίες και αθώες εποχές.

Την εποχή εκείνη με την τηλεόραση ακόμα σχεδόν στα πρώτα της βήματα (με ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ να έχουν πρόγραμμα 4-5 ώρες), χωρίς υπολογιστές και internet, οι κύριοι τρόποι διασκέδασής μας ήταν οι ατέλειωτες ώρες στους δρόμους και τις αλάνες, με κυνηγητό και κρυφτό, με τα ποδήλατα, με μπάλα, βώλους, αυτοκινητάκια (τα ματσιμποξάκια & τα ματζορέτ όπως τα λέγαμε) και φυσικά με χαρτάκια και κόμικς. Τα κόμικς είχαν την τιμητική τους κυρίως τις μεσημεριανές ώρες που μας κατσάδιαζαν οι μανάδες μας να μην γυρνάμε μες τους ήλιους και να μην κάνουμε φασαρία και ενοχλούμε τον κόσμο.

Θυμάμαι την τεράστια λαχτάρα με την οποία τρέχαμε κι εγώ και οι περισσότεροι φίλοι, κάθε Παρασκευή μεσημέρι μετά το σχολείο, στην κυρα-Μαρίκα και την κυρα-Χρυσούλα που είχαν τα 2 ψιλικατζίδικα της γειτονιάς, για να πάρουμε το νέο τεύχος του Μίκυ αλλά και την μεγάλη προσμονή πάντα για να βγει το επόμενο τεύχος των ΚΛΑΣΙΚΩΝ.

Το μεγαλύτερο, καλύτερο και πάντα πιο ενημερωμένο ψιλικατζίδικο ήταν αυτό που είχε η κυρα-Μαρίκα και ο σύζυγός της, ο οποίος ήταν και ολίγον τσιφουτάκος και μας έλεγε >> «Αγόρι μου μόλις διαβάσεις το καινούργιο ΜίκυΜάου φερ’το πίσω αν θες (για να το ξαναπουλήσει) και σου το ανταλλάσσω με άλλο μεταχειρισμένο ή με μισή τιμή μπορείς να πάρεις όποια άλλα από τα παλιά (2^ο χέρι) τεύχη θέλεις». Και φυσικά το κατάστημα διέθετε μια πλούσια παρακαταθήκη σε μεταχειρισμένα, από όλων των λογιών τα κόμικς. Ακόμα θυμάμαι σαν χθες, οι καινούργιες κυκλοφορίες αραδιασμένες στο ράφι, και χαρτόκουτα κάτω στο πάτωμα με όρθια στοιβαγμένα τα παλιότερα τεύχη κι εμείς γονατιστοί να βουτάμε μέσα με τις ώρες σκαλίζοντας και ψάχνοντας, να βρούμε τι μας άρεσε ή δεν είχαμε. Υπήρχαν ακόμα και Β’ διαλογής ! σκισμένα ή με εξώφυλλα και σελίδες να λείπουν και κόστος ένα πενηνταράκι !

Οπότε όπως γίνεται κατανοητό είχαμε το δικό μας «Μοναστηράκι» και με πρόσβαση και σε πολύ περισσότερα και παλιότερα τεύχη από την εποχή μας! Εγώ δε, δεν επέστρεφα όπως έκαναν άλλα παιδιά τα παλιότερα διαβασμένα τεύχη αλλά κρατούσα τα πάντα, αγοράζοντας και μαζεύοντας επιπλέον και από τα παλιότερα – ναι, το σαράκι του συλλέκτη με είχε κυριεύσει από τότε.   

Είχα φτιάξει λοιπόν μια πολύ ωραία συλλογή κυρίως με : Μίκυ Μάους / Κλασικά / Μεγάλο Μίκυ / Σεραφίνο / Τιραμόλα / Ποπάυ / Μπάγκς Μπάννυ / ΠΙΝΟΚΙΟ / Κράνος / ΤΑΝΚΣ / Έφοδος / Πόλεμος / Μάχη / ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ / Ταρζάν / Αστερίξ / Μπλεκ / Αγόρι και διάφορα άλλα   …

Μεγάλο μέρος από την συλλογή με ακολουθούσε φυσικά, πάντα στις διακοπές του Πάσχα και του καλοκαιριού, έτσι για να καλύπτουμε τις ώρες της ημέρας. Θυμάμαι που ο πατέρας μου είχε ένα βαλιτσάκι 40Χ30 εκ. περίπου, που το χρησιμοποιούσε σαν εργαλειοθήκη του αυτοκινήτου. Θυμάμαι να με κυνηγά γιατί εγώ άδειαζα τα εργαλεία σε σακούλες γιατί το βαλιτσάκι γέμιζε πάντα με κόμικς για την περίοδο των διακοπών.  Και η μητέρα μου που άλλοτε ήταν η κύρια υπαίτια της «κατάντιας» μου τώρα να με ψέλνει για όλο τον χαμό αυτόν από τα περιοδικά. Και φυσικά με το που βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία, όταν μεγαλώνοντας εκεί στα χρόνια του γυμνασίου και λυκείου τα ενδιαφέροντα άρχισαν να πληθαίνουν και ν’αλλάζουν, πήρε την εκδίκησή της και η συλλογή «φυγαδεύτηκε» (όπως και τα περισσότερα από τα παιδικά παιχνίδια) σε σακούλες και χαρίστηκε σε ξαδερφάκια στο χωριό ή ακόμα χειρότερα κατέληξε και στα σκουπίδια. 

[jimmy mcduck]

Η πρώτη επαφή μου με κόμικ ήταν Μίκυ Μάους του Τερζόπουλου γύρω στο 2011 στην ηλικία των 5, 6 όταν έμαθα να διαβάζω. Με θυμάμαι ακόμα πως περίμενα τον πατέρα μου στην πόρτα που θα γύριζε από την δουλειά με το παρασκευιατικο κόμικ. Ακόμη διάβαζα και Αστερίξ μιας και ο πατέρας μου ( @Nino ) είχε όλη τη σειρά. Έπειτα το 2014 που η Καθημερινή έβγαλε την Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney τότε άρχισα να μαζεύω εντατικά κόμικ (κυρίως Disney). 

 Αυτά από εμένα. 

Επεξεργασία Αυγούστου 11, 2020 από jimmy mcduck

[pnikitaskomics]

Εμένα είχε πάει ο πατέρας μου να βάλει βενζίνη στο αυτοκίνητο και ήμουν μαζί του. Την ώρα που έβαζε βενζίνη είχαν τα βενζινάδικα προσφορά ένα Τερζοπουλέικο "Κόμιξ" (2016) με 1 ευρώ και μόλις βγάζανε ένα σταντ με τα περιοδικά. Πήραμε λοιπον το τεύχος 303 και το διάβασα μονορούφι! Μετά ακολούθησε το τεύχος 228 και μετά το 297 και όλο το καλοκαίρι παίρναμε "Κόμιξ". Μετά ανακάλυψα τη  "Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney" αλλά δυστυχώς το πήρα είδηση το 2016 στους τελευταίους τόμους και τώρα σηκώνω τα online βιβλιοπωλεία!

Αυτά!

 

Επεξεργασία Αυγούστου 11, 2020 από pnikitaskomics

[Γλομπος]

Εγώ άρχισα να διαβάζω κόμικς όταν βρήκα στην αποθήκη κάποια παλια (2002-2009 περίπου) μικυ μαους και ΚΟΜΙΞ της θείας μου και του μπαμπά μου. Μετα άρχισα να παιρνω τις καινούργιες εκδόσεις ΚΟΜΙΞ και ΜΜ μέχρι που άρχισα να  παίρνω φανατικά ότι Disney κόμικς έβρισκα 

Επεξεργασία Αυγούστου 11, 2020 από Γλομπος

[Chrm]

Πριν το καλοκαίρι του 2015 δεν είχα ιδέα τι ήταν τα κόμικς. Όταν ήμουν 8 χρονών είχα ανακαλύψει στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς λίγα βιβλία των γονιών μου. Συγκεκριμένα του Ιούλιου Βερν, του Βίκτωρ Ουγκώ και του Αλέξανδρου Δουμά. Έτσι έγινα αμέσως λάτρης της κλασσικής λογοτεχνίας και κυρίως του Ιούλιου Βερν, που συνδύαζε την περιπέτεια, τα εξωτικά τοπία, την φαντασία και την επιστήμη για να διηγηθεί απίστευτες περιπέτειες στο κλίμα μίας αλλιώτικης, παλαιάς αλλά και γοητευτικής για εμένα εποχής. Αυτά τα συστατικά με ενθουσίαζουν μέχρι και τώρα σε ένα βιβλίο.

Μετά από 2 χρόνια λοιπόν από τότε που μπήκα στον κόσμο των βιβλίων, κάπου στα μέσα του καλοκαιριού, το 2015, πήγαμε επίσκεψη στο σπίτι της θείας μου. Εκεί παίζαμε τα ξαδέρφια όλα μαζί, ώσπου ήρθε η ώρα για φαγητό. Τελείωσα πρώτος κι έτσι πήγα και κάθησα στον καναπέ για να δω λίγη τηλεόραση. Κι εκεί βλέπω παρατημένο έναν τόμο της Μεγάλης Βιβλιοθήκης Disney με τα άπαντα του Καρλ Μπαρκς. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν βιβλίο. Ο τίτλος του: "Τα Λάφυρα του Πιζάρρο"και το χιουμοριστικό σχέδιο στο εξώφυλλο(όπου ο θείος Σκρουτζ μένει έκπληκτος όταν βλέπει τα ανιψάκια να χτίζουν κάστρο με τα χρήματά του), μου προκάλεσαν την περιέργεια να το ανοίξω. Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξή μου όταν το άνοιξα και μέσα υπήρχαν μικρά τετραγωνάκια που είχαν μέσα σχέδια. Γεμάτος ενθουσιασμό, άρχισα να διαβάζω την πρώτη μου ιστορία κομικ. Όσοι έχετε διαβάσει τα λάφυρα του Πιζαρρο ξέρετε πως είναι εξαιρετική ιστορία, γεμάτη δράση, έξυπνο χιούμορ και ένα υπέροχο τέλος. Και αφού δεν πρόλαβα να τελειώσω την ιστορία πριν φάνε τα ξαδέλφια μου, καθώς φεύγαμε το δανείστηκα( δανεικό κι αγύριστο- όχι πως ένοιαξε κανέναν, καθώς σίγουρα αν το άφηνα εκεί θα το πετούσαν στα σκουπίδια). Οι γονείς μου χάρηκαν που επιτέλους βρήκα και κάτι άλλο εκτός από βιβλία που να μου αρέσει, καθώς εκτός απ' το ότι μου αρέσει το ποδόσφαιρο, δεν είχα κάποιο άλλο κοινό ενδιαφέρον με κανένα άλλο παιδί της ηλικίας μου σε όλο μου το σόι, την τάξη, το σχολείο και θα τολμούσα να πω ακόμη και σε ολόκληρη την Κύπρο!( Φυσικά όπως αποδείχθηκε τα κόμικς είχαν την ίδια απήχηση με τα βιβλία, αν όχι και λιγότερη) Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, μετά την ανάγνωση του τόμου ήμουν πολύ ενθουσιασμένος και αναρωτιόμουν αν υπήρχαν κι άλλες ιστορίες κόμικ και πού να τις βρω. Δεν άργησα να δω τη διαφήμιση της Καθημερινής στην τηλεόραση και να μάθω ότι κάθε Κυριακή έβγαινε ένας τόμος μαζί με την εφημερίδα. Έτσι, έγινα και φανατικός αναγνώστης των κομικς του Καρλ Μπαρκς και αγόρασα τους τόμους εκείνου του καλοκαιριού και του επόμενου, γνωρίζοντας πως έχασα τους τόμους ενός καλοκαιριού, μη ξέροντας όμως πού να τους αναζητήσω. Έτσι πέρασαν 2 καλοκαίρια που ξαναδιάβαζα τις ιστορίες των τόμων που είχα, ανυποψίαστος ότι η Καθημερινή κάθε εβδομάδα έβγαζε περιοδικά Disney! Ώσπου και αποφάσισα πριν λίγο καιρό να βρω μέσω διαδικτύου τους τόμους που δεν είχα προμηθευτεί. Και όχι μόνο τους βρήκα, αλλά ανακάλυψα και άλλες εκδοσεις Disney και γνώρισα άλλους ταλαντούχους επιγόνους του Καρλ Μπαρκς, που οι ιστορίες τους είναι πολύ καλές. Πλέον εκτός από Disney, διαβάζω και αμερικανικά κόμικς της  marvel, DC και άλλων αξιόλογων εκδόσεων. Απορώ πώς δεν ήξερα την ύπαρξη των κόμικς από πιό μικρός, ειδικά που τώρα μαθαίνω πως κι ο πατέρας μου διάβαζε το Μίκυ Μάους όταν ήταν μικρός(δηλαδή αν δεν τα πέταγε θα είχα στην κατοχή μου τεύχη δεκαετίας '80 ). Τέλος, για να απαντήσω στην ερώτηση τι μου άρεσε παραπάνω στα κόμικς, είναι ότι συνδύαζαν τα ίδια γνωρίσματα με τα βιβλία που διάβαζα, δηλαδή περιπέτεια, επιστημονική φαντασία και εξωτικά τοπία αλλά είχαν το κάτι παραπάνω. Ο Μπαρκς ήταν για μένα ο Βερν των κόμικς, μόνο που πρόσθετε στη συνταγή το έξυπνο κι αυθόρμητο χιούμορ του και το όμορφο και πολλές φορές εντυπωσιακό σχέδιο του.

Αυτά από μένα. Ελπίζω να μην κούρασα πάρα πολύ όσους μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν αυτόν τον σιδηρόδρομο.

[Scrooge Mc Poor]

Το καλοκαίρι του 2016. Ο πατέρας μου είχε πάρει την Καθημερινή  και μέσα είχε τον τόμο της Μεγάλης Βιβλιοθήκης Disney, ο τρόμος του Μισισσιπη. Εγώ το ξεφύλλισα και μου άρεσε. Άρχισα να διαβάζω τις ιστορίες. Κατά σύμπτωση, είχα πάρει τον τόμο "ο χρυσός γίγας" παλιότερα αλλά δεν τον είχα διαβάσει. Τότε, διάβασα και αυτόν, και άρχισα να παιρνω τακτικά βιβλιοθήκες Disney. Πιο μετά, διάβασα ένα ΚΟΜΙΞ α περιόδου, και από τον Αύγουστο του 2016 δεν έχω χάσει κανένα ΚΟΜΙΞ β περιοδου. Αυτά. 

[Bilis]

Η δική μου ιστορία είναι σχετικά απλή. Συνήθως διάβαζα τα ένθετα κόμικς που συμπεριλαμβάνονταν στις εφημερίδες των γωνιών μου. Έτσι σιγά-σιγά άρχισε να χτίζεται μια συλλογή. Πιο σοβαρά άρχισα να ασχολούμαι πέρυσι επειδή το ΕΘΝΟΣ άρχισε να δίνει κόμικ της Marvel. Μετά το Endgame άρχισαν να μου κεντρίζουν περισσότερο το ενδιαφέρον και έτσι άρχισα να επεκτείνω τις γνώσεις μου. Μπήκα σε αυτό το forum κυρίως για να μάθω πληροφορίες για την Επίσημη Συλλογή και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Επεξεργασία Αυγούστου 11, 2020 από Bilis

[FaniFox]

Το πρώτο (αλλά και τα επόμενα) κόμικ που διάβασα ήταν Μίκυ Μάους, μέσα δεκαετίας του 70. Τότε έβλεπες πολλά τεύχη κρεμασμένα στα περίπτερα, όχι μόνο το τελευταίο. Διάλεγες ποιο εξώφυλλο σου άρεσε και μαγευόσουν από αυτό που έβλεπες, οπότε δεν έβλεπες την ώρα να το κάνεις δικό σου και κλαιγόσουν ανελέητα μέχρι η μαμά/μπαμπάς/γιαγιά/θεία που σε κρατούσε από το χέρι εκείνη τη στιγμή, στο αγόραζε!!

Θυμάμαι ότι τα είχα παντού μαζί μου... Στο σπίτι, στο σχολείο, στο τραπέζι, στις επισκέψεις που με έπαιρνε μαζί της η μαμά μου... Καθόμουν σε μια γωνία και γινόμουν αόρατη, χανόμουν μέσα στις περιπέτειες του Μίκυ, του Ντόναλντ και όλων των ηρώων του Disney.

Αυτό που δεν θα ξεχάσω, ήταν όταν ο πατέρας μου μου έφερε από τα ξαδέλφια μου μια κούτα γεμάτη Μίκυ Μάους, όταν ήμουν γύρω στα 7. Η χαρά μου ήταν τόση που για καμιά 20ριά μέρες δεν μιλούσα καν!!! Κλεινόμουν στο δωμάτιο και ξεχνούσα να φάω, να πιω, να παίξω... Τα περισσότερα κόμικ από εκείνη την εποχή τα έχω ακόμη και σήμερα, γυρνάω στις σελίδες τους και ξαναγίνομαι το παιδί που ήμουν τότε!

[DM64007]

Για μένα το μαγικό ταξίδι στον χώρο των κόμιξ ξεκίνησε, από όσα θυμάμαι, τον Αύγουστο του 2009 με το τεύχος 217 των Κλασικών, "Η ανέλκυση της Πανωραίας". Πρέπει να ήταν και το μέσο με το οποίο ξεκίνησα να διαβάζω, προκαλώντας την έκπληξη των γονιών μου(!). Λάτρευα το εξώφυλλό του που ήταν ο Ντόναλντ στο διάστημα μπροστά σε έναν πράσινο εξωγήινο σε συνδυασμό με τα υπέροχα, έντονα χρώματα, δεν ήθελα να το αποχωριστώ. Φαντάζομαι ότι μου το αγόρασε ο πατέρας μου, προσπαθώντας να βρει τρόπο να με απασχολήσει με κάτι εκείνες τις ζεστές μέρες στο χωριό.

 

Σήμερα συνεχίζει να διακοσμεί την βιβλιοθήκη μου (χωρίς εξώφυλλο και οπισθόφυλλο δυστυχώς ) και δεν χάνω ευκαιρία να το ξεφυλλίζω ξανά και ξανά, ξυπνώντας τις αναμνήσεις.

 

Λόγω της τότε ηλικίας μου δεν θυμάμαι με απόλυτη σιγουριά αν θα μπορούσα να συμπεριλάβω και το Μίκυ Μάους 2428 (ευτυχώς το εξώφυλλο υπάρχει ακόμα), παρόλο που είναι 3,5 χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 2013. Πρέπει να τα μπερδεύω γιατί τότε ήταν που ξεκίνησα με σταθερά βήματα να παίρνω το Μίκυ Μάους κάθε Παρασκευή!

 

 

 

[Donald Duck]

Το πρώτο τεύχος κόμικς που διάβασα ποτέ ήταν ο πρώτος τόμος της Μεγάλης Βιβλιοθήκης του Καρλ Μπάρκς, το Μυστήριο της Ατλαντίδας, το καλοκαίρι του ‘14. Μου το είχε φέρει η γιαγιά μου η οποία έπαιρνε και παίρνει ακόμα την κυριακάτικη Καθημερινή.

Μου το έδειξε και μου εξήγησε τι είναι. Εγώ είχα εκπλαγεί και ήμουν ανυπόμονος να το διαβάσω.
Ευγνωμονώ την γιαγιά μου από τότε επειδή με μύησε στον χώρο τον κόμικς και με βοήθησε να φτιάξω μια τέτοια αξιόλογη και μεγάλη συλλογή!
Αργότερα, τον Αύγουστο του ‘14 πήρα στα χέρια μου το Μίκυ Μάους 8 της Καθημερινής.

Από τότε ξεκίνησα να συλλέγω το Μίκυ Μάους. Γύρω στο ‘17, σχεδόν κάθε ημέρα του καλοκαιριού έκανα μια βόλτα με τον παππού μου και αφού περνούσαμε από το περίπτερο, εγώ είπα να πάρω το καινούριο Μίκυ Μάους 167 καθότι είχα καιρό να το πάρω.

Το έπαιρνα κάθε εβδομάδα εκείνο το καλοκαίρι και είχα συλλέξει σχεδόν 30 τεύχη. Τότε αποφάσισα να παίρνω και τα αλλά τεύχη και από τότε, με μικρές διακοπές, μαζεύω όλα τα τεύχη!

Επεξεργασία Μαρτίου 23, 2021 από Donald Duck