Οικογενειακές ιστορίες. [ Σχετικά με κόμικς..... ]

[Dark Chris]

Όχι, δεν αναφέρομαι στην τραγελαφική εκπομπή ελληνικού καναλιού, αλλά στις δικές σας οικογενειακές ιστορίες!!! Στις οικογενειακές ιστορίες που αφορούν τα κόμικς σας. Έχετε να πείτε προσωπικές ιστορίες που αφορούν τα κόμικς και τις οικογένειες σας; Here is your topic.

[conb]

Στην εφηβεια μου που περναγα 2μιση μηνες το καλοκαιρη στο χωριο εχωνα τις θειες μου στην Αθηνα να μου αγορασουν τα τευχη Χ-Men της Μαμουθ που ηταν μηνηαιο και σχεδον καθε εβδομαδα με επαιρναν τηλ. να μου πουν οτι μου αγορασαν Μικυ Μαους μια και οταν πηγαιναν στο ψιλικαντζη ρωταγαν ηρθε το μικυ μαου που αγοραζει ο Κωστας και αυτος τους εδεινε το Μικυ καθε Παρασκευη οσες φορες και να τους ελεγα το περιοδικο λεγεται Χ-Men ηταν ανωφελο μεχρι που με πηραν τηλ. απο τον ψιλικαντζη και του ξεκαθαρισα τι θελω!

[x for xepeta]

Στη γειτονία μας είχαμε έναν παντρεμένο που έδερνε τη γυναίκα του συνέχεια. Κάποια στιγμή ήρθαν τα αδέρφια της και τον πλάκωσαν στο ξύλο. "Έλα να σου μάθουμε πως δέρνουν!!" έλεγαν όσο τον ζύμωναν!!

 

Εκείνη την ώρα διάβαζα το Heroes Return.

[Dark Chris]

1) Διακοπές στην Χαλκιδική πριν από μερικά χρόνια. Ενώ πλατσούριζα στην θάλασσα σαν καλό παιδάκι, με στέλνουν στο supermarket οι δικοί μου να πάρω κάτι πράγματα. Εκεί που έκανα τα ψώνια μου, βλέπω το τμήμα με τα περιοδικά. Τίγκα στα κόμικς!!! Έκατσα εκεί καμιά ώρα (!!!!!) και χάζευα, ώσπου πήρα κάποια που ήθελα. Όταν επέστρεψα στην παραλία, οι δικοί μου είχαν εξαφανιστεί! Αργότερα έμαθα ότι ανησύχησαν για μένα που άργησα και πήγαν να με ψάξουν. Όταν πήγα στο σπίτι (μας είχαν δανείσει το εξοχικό τους κάτι φίλοι), εκεί βρήκα τον αδερφό μου, ο οποίος ήταν πολύ κουρασμένος και ζαλισμένος από τον ήλιο. Του λέω "Που είναι όλοι;" "Σε ψάχνουν, πάρτους τηλέφωνο και πες τους. Εγώ πάω για ύπνο." Πάνω στον ενθουσιασμό μου ξεχάστηκα και αντί να πάρω τηλέφωνο, πήγα στα κόμικς. Μετά από λίγη ώρα, επέστρεψαν οι γονείς μου, αγχωμένοι και καμμένοι από τον ήλιο. Μαλώσαμε λίγο, αλλά μετά τα βρήκαμε. Τέλος καλό, όλα καλά. THE END.

[chris]

Ενα απο τα ξαδέλφια μου που ζούνε στην Αμερική, όταν είχε έρθει Ελλάδα για πρώτη φορά καλοκαίρι για διακοπές, είχε μέσα στη βαλίτσα του πολλά τευχάκια spiderman!Ηταν η πρώτη φορά που διάβασα Spiderman!

 

Μμμμμ....Spidey!!!

[Valtasar]

Ήταν 1968-69.....ήμουν 5-6 χρονών..... φτωχή οικογένεια - καμμιά πολυτέλεια να αγοράσουμε κόμικς - ο πατέρας μου είχε υπενοικιάσει ένα περίπτερο από έναν χωροφύλακα και το δούλευαν τα αδέλφια μου και η μάνα μου όταν αυτός ήταν στο μαγαζί (ήταν ρολογάς).

 

Τα περίπτερα τότε ήταν ψηλά γιατί την πραμάτεια τους την είχαν μέσα (και όχι έξω όπως την έχουν τώρα). Στο κέντρο είχαν ένα σκαμπό ψηλό ξύλινο για να κάθονται. Επειδή δεν υπήρχαν συγγενείς να με κρατάνε, όποτε δεν ήταν κανείς σπίτι με έπαιρναν στο περίπτερο. Έμπαινα κάτω από το σκαμπό (ήμουν ακριβώς το ιδανικό μέγεθος) και καθόμουν και χάζευα..... τα κόμικς και τα λαϊκά αναγνώσματα τα βάζαν πάντα κάτω-κάτω (λόγω μεγέθους) και ήταν ακριβώς μπροστά μου.....

 

Εκεί έμαθα να διαβάζω, κοιτώντας τις εικονίτσες από τα πρώτα Μίκυ μάους....εκεί συλλάβιζα τις λέξεις και συνδύαζα το νόημα με τις εικόνες....εκεί ταξίδευα σε κόσμους μακρινούς και όμορφους (τηλεόραση δεν υπήρχε ακόμα σπίτι, άσφαλτος υπήρχε μόνο στις κεντρικές αρτηρίες).... εκεί αγάπησα τα κόμικς

 

[Σνούπης.]

Όχι, δεν αναφέρομαι στην τραγελαφική εκπομπή ελληνικού καναλιού,

γιατι παρακαλω?τι εχει αυτη η αξιολογη σειρα περιγραφης αληθινων γεγονοτων,για καθημερινους ανθρωπους ?

[Dark Chris]

γιατι παρακαλω?τι εχει αυτη η αξιολογη σειρα περιγραφης αληθινων γεγονοτων,για καθημερινους ανθρωπους ?

Έχεις δίκιο, μάλλον τα παραλέω. Και εγώ όποτε την βλέπω, περνάω ωραία, γελάω με την ψυχή μου. Τελικά, είναι μόνο για γέλια!!!

[tryfev]

Την έχω ξαναπεί σε άλλη ευκαιρία αυτή την ιστορία. Μολονότι τα οικονομικά μας κι εμάς δεν ήταν τόσο ανθηρά, το 1954 ο πατέρας μας (εμένα και του μικρότερου αδελφού μου που ήμασταν τότε 8 και 6 ετών αντίστοιχα) είχε πει στον περιπτερά της γειτονιάς που ήταν απέναντι από το σπίτι μας και τον πλήρωνε, αν θυμάμαι καλά, με την βδομάδα, να μας κρατάει κάθε Σάββατο που κυκλοφορούσε (εργάσιμη μέρα τότε) το "Γέλιο και Χαρά".

Θυμάμαι λοιπόν πως μόλις ξυπνούσαμε βγαίναμε στο μπαλκόνι του πρώτου πατώματος και του φωνάζαμε εν χορώ και οι δύο "Κύριε Κώστα, το Μίκυ". Και μόλις το έριχνε κάτω από την εξώπορτα, κατεβαίναμε τρέχοντας στο ισόγειο και το παίρναμε. Φυσικά αυτά τα τεύχη είχαν τη μεταχείριση που συνήθως επιφυλάσσουν τα μικρά παιδιά στα περιοδικά τους (μουτζούρωμα, σκίσιμο κλπ.) και κάποια στιγμή έπεσαν θύματα εκκαθάρισης είτε από τη μητέρα μας είτε και από εμάς τους ίδιους που μεγαλώσαμε και αποκτήσαμε άλλα ενδιαφέροντα. Από τότε μου έμεινε το απωθημένο με τα Νο 2 (Δουλειές με Φούντες) και 3 (Στο ψηλό Θιβέτ) που με οδήγησε να τα αγοράσω πριν 4-5 χρόνια και μάλιστα το Νο 3 σε πολύ τσουχτερή τιμή όπως έχω αναφέρει και σε παλιότερο ποστ μου.

Πέρασαν 3 δεκαετίες και το ενδιαφέρον μου για τα Disney Κόμικς ξαναζωντάνεψε γύρω στο 1985, όταν άρχισε να διαβάζει η κόρη μου, οπότε της αγόραζα, όχι ανελλιπώς αλλά αρκετά συχνά, τεύχη, κυρίως Μίκυ Μάους και Κλασικά, που αποτέλεσαν και την πρώτη μαγιά της σημερινής μου συλλογής. Ακολούθησε η δική της αλλαγή ενδιαφερόντων και η αγορά τευχών σταμάτησε μέχρι το 1999-2000 οπότε, εκείνη στα 20 κι εγώ στα 50 και βάλε, ξαναρχίσαμε για να φτάσω, εγώ κυρίως (φυσικά κι εκείνη εξακολουθεί να διαβάζει πολλά από τα τεύχη που αγοράζω) στη σημερινή συστηματική, επίμονη και επίπονη αλλά τόσο ευχάριστη, χαλαρωτική, σχεδόν λυτρωτική θα έλεγα αφοσίωσή μου στα Μίκυ Μάους (με τον όρο αυτόν εννοώ όλα τα κόμικς του Ντίσνεϋ). ΄Ετσι, μιας και το θέμα μας εστιάζεται στη σχέση οικογένειας και κόμικς, είχαμε τον πατέρα μας αρχικά που μας τα αγόραζε, μετά την κόρη μου κι εμένα και τώρα ελπίζω "να μου δοθεί η χάρη" να μυήσω σ' αυτόν τον όμορφο κόσμο και το ή τα εγγονάκια μου. Φυσικά θα τους παίρνω δικά τους τεύχη και όχι αυτά της συλλογής μου και θα περιμένω να μεγαλώσουν αρκετά για να πιάσουν στα χέρια τους τα πολύτιμα παλιά αποκτήματά μου.

[Dr.Zed]

Εγω θυμαμαι οτι απο παλια αγοραζα κομικς κα8ε εβδομαδα!

Το χερτζιλικι μου για το σχολειο ηταν συνηθος 500 δραχμες!Απο αυτες ξοδευα τις 100 για ενα τοστ, και μερικες φορες αλλες 100-150 για κανενα γαλατακι ή χυμο!

 

Καθε παρασκευη λοιπον μετα το σχολειο πηγενα στο περιπτερο της γειτονιας μου και σηκωνα σχεδον ολους τους τιτλους της Modern Times!και φυσικα τα μικυ μαους, μικυ μεγαλο, μικυ μυστηριο, λουκι λουκ, αστεριξ!

Μια φορα λοιπον που ειχα αρρωστισει πολυ βαρια για μια εβδομαδα,ειχε φτασει η παρασκευη και εγω σκεφτομουν πως δεν πηγα σχολειο, αρα δεν εχω κρατημενο χαρτζιλικι και ηταν και πανω στην αλλαγη του μηνα που σημαινε καινουρια κομικς απο την μΟντερν!

Ολο το προι λοιπον σκεφτομουνα τα κομικς και εβραζα στο ζουμι μου και στον πυρετο!

Ειχε παει 4 η ωρα και οπου να'ναι θα γυρνουσε ο πατερας μου!Πραγματι σε λιγο γυρισε και μολις μπηκε μεσα στο σπιτι ηρθε κατευθιαν να δει πως ειμαι!

"Πως εισαι μου λεει?Επεσε ο πυρετος?"

του ειπα πως ειχε πεσει λιγο.

Μου λεει τοτε "πηρες το φαρμακο σου?"

Του ειπα ναι!

Και μετα μου λεει "μολλον δεν κανει καλη δουλεια.Να παρε αυτα εδω νομιζω θα δρασουν καλυτερα!"και μου δινει μια σακουλα.

Ανοιγω και τι ναδω! το καινουριο τευχως του μικυ μαους, το καινουριο τευχος του Αιρον μαν,Το καινουριο τευχος του σπαιντερμαν, το καινουριο τευχος του Φλας,ενα τευχος λουκυ λουκ, ενα τευχος αρτσι και εναν τομο τομ και τζερι!

Ενθουσιαστηκα τοσο πολυ!Ποτε δεν περιμενα να συμβει κατι τετοι!Και την αλλη μερα ημουν περδικι!

[Dark Chris]

Εγω θυμαμαι οτι απο παλια αγοραζα κομικς κα8ε εβδομαδα!

Το χερτζιλικι μου για το σχολειο ηταν συνηθος 500 δραχμες!Απο αυτες ξοδευα τις 100 για ενα τοστ, και μερικες φορες αλλες 100-150 για κανενα γαλατακι ή χυμο!

 

Καθε παρασκευη λοιπον μετα το σχολειο πηγενα στο περιπτερο της γειτονιας μου και σηκωνα σχεδον ολους τους τιτλους της Modern Times!και φυσικα τα μικυ μαους, μικυ μεγαλο, μικυ μυστηριο, λουκι λουκ, αστεριξ!

Μια φορα λοιπον που ειχα αρρωστισει πολυ βαρια για μια εβδομαδα,ειχε φτασει η παρασκευη και εγω σκεφτομουν πως δεν πηγα σχολειο, αρα δεν εχω κρατημενο χαρτζιλικι και ηταν και πανω στην αλλαγη του μηνα που σημαινε καινουρια κομικς απο την μΟντερν!

Ολο το προι λοιπον σκεφτομουνα τα κομικς και εβραζα στο ζουμι μου και στον πυρετο!

Ειχε παει 4 η ωρα και οπου να'ναι θα γυρνουσε ο πατερας μου!Πραγματι σε λιγο γυρισε και μολις μπηκε μεσα στο σπιτι ηρθε κατευθιαν να δει πως ειμαι!

"Πως εισαι μου λεει?Επεσε ο πυρετος?"

του ειπα πως ειχε πεσει λιγο.

Μου λεει τοτε "πηρες το φαρμακο σου?"

Του ειπα ναι!

Και μετα μου λεει "μολλον δεν κανει καλη δουλεια.Να παρε αυτα εδω νομιζω θα δρασουν καλυτερα!"και μου δινει μια σακουλα.

Ανοιγω και τι ναδω! το καινουριο τευχως του μικυ μαους, το καινουριο τευχος του Αιρον μαν,Το καινουριο τευχος του σπαιντερμαν, το καινουριο τευχος του Φλας,ενα τευχος λουκυ λουκ, ενα τευχος αρτσι και εναν τομο τομ και τζερι!

Ενθουσιαστηκα τοσο πολυ!Ποτε δεν περιμενα να συμβει κατι τετοι!Και την αλλη μερα ημουν περδικι!

Πωωωω, τι μου θύμισες τώρα..... Τα ίδια ακριβώς έκανε και δικός μου πατέρας όταν ήμουν άρρωστος. Όσο πιο σοβαρή η ασθένεια, τόσο πιο πολλά κόμικς!!!ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ!!!

[Dr.Zed]

Αυτα ειναι!

Βασικα εμενα ο πατερας μου γενικα με ειχε δωσει μια οθηση προς τα κομικς γιατι και αυτος τα διαβαζε!

[Λένα]

Είμαι η πρωτότοκη και η μητέρα μου με χρησιμοποιούσε ως δικαιολογία(; ) για να αγοράζει κόμικ από το περίπτερο (μέχρι τότε το πρέπον ήταν να αγοράζει "Πρακτική")...δεν εξηγείται αλλιώς γιατί έχω τεύχη που χρονολογούνται από όταν ήμουν 2-3 χρονών (και θυμούμαι τις ιστορίες τους απ'όταν ήμουν λίγο μεγαλύτερη...) και αγόραζε και αυτά που της άρεσαν μικρή (ύποπτο;;; )...Βέβαια, αφού τα διάβαζε (κρυφά;;; ), έπεφταν και στα δικά μου τρυφερά και μικροσκοπικά χεράκια...Το ότι δεν ήξερα ανάγνωση δεν στάθηκε εμπόδιο στο να με κατακτήσουν... και έτσι καταλήγουμε στο σημερινό ΚΑΨΙΜΟ!!!

[zade]

Χμμμ καλό τόπικ. Αυτοβιογραφικό θα έλεγα. Εμένα τώρα μου έρχονται δύο ιστορίες ,η μία έχει άμεση σχέση με κόμικ και η άλλη είναι θλιβερή.

 

1)Δημοτικό τώρα.6η δημοτικού μου φαίνεται.Είχα ένα συμμαθητή που πήγαινε καράτε και κάθε μέρα ερχόταν στο σχολείο και έκανε τις κινήσεις που του μάθανε την προηγούμενη μέρα.Κλωτσιές ,μπουνιές και τέτοια.Όλοι τον φοβόντουσαν γιατί όταν σου λέει κάποιος αυτά τα ακαταλαβίστικα καρατίστικα και είσαι 6η δημοτικού ,τον πιστεύεις. Κάποια μέρα λοιπόν εγώ διάβαζα κόμικ στο διάλειμμα ήρθε και μου έκανε πάλι τα καρατίστικα και εγώ του φώναζα να με αφήσει ήσυχο.Κάποια στιγμή λοιπόν μου λέει «εσύ δεν είσαι άντρας που τα διαβάζεις αυτά.Άντρες είναι όσοι δεν διαβάζουν κόμικς» και μου ρίχνει μια κλωτσιά στο κεφάλι φωνάζοντας κάτι σε στυλ "κλωτσιά του δράκου".Ενώ συνήθως έκλαιγα εκείνη τη φορά άφησα κάτω ήρεμος το κόμικ μου και του έριξα μια γροθιά στο στομάχι.Και μετά μια κλωτσιά και μετά δεν θυμάμαι, γιατί το παιδάκι ούρλιαζε και ήρθαν οι δασκάλες να μας χωρίσουν.Φυσικά μετά κάλεσαν τους γονείς μου στο σχολείο και τους κάναν κύρηγμα.Και μετά έφαγα κι ένα χέρι ξύλο ,αλλά ήμουν τόσο χαρούμενος που υπερασπίστηκα τα κόμικ μου που δεν με πείραξε καθόλου.

 

2)Ήμουν πιο μικρός, τότε που δεν είχαμε δικό μας σπίτι και πασχίζαμε να χτίσουμε ένα.Τα οικονομικά μας ήταν όχι απλά χάλια, είχαμε πουλήσει και το αυτοκίνητό μας για να εξοικονομήσουμε χρήματα για το σπίτι.Τραγική κατάσταση,θυμάμαι πόσο φόβο είχα μην χτυπήσει κάποια στιγμή ο σπιτονοικούρης και ζητήσει το ενοίκιο. Με πήρε ο πατέρας μου αγκαλιά και μου είπε ότι επειδή δεν είχαμε λεφτά εκείνο το μήνα ,δεν μπορούσα να πάρω το μίκυ μάους καθόλου.Ακόμα το θυμάμαι αυτό.

 

Τελικά βέβαια άξιζε τον κόπο γιατί χτίσαμε μια σπιτάρα και ακόμα και τώρα περίπου 12-13 χρόνια μετά έχω άφθνο χώρο για τα κόμικ μου.Και έχω παραπάνω από μερικές χιλιάδες.

 

Έχω κι άλλες ιστορίες που περιλαμβάνουν κόμικ ,αλλά σχεδόν όλες σχετίζονται με ξύλο ( τα επιχειρήματά μου υπέρ των κόμικ ήταν πάντα το δεξί και το αριστερό κροσέ) οπότε καλύτερα να τις πούμε από κοντά και όχι εδώ...

[AARDVARK]

Tι να πρωτοθυμηθω,καθε παρασκευη επεφτε στο τραπεζι απο τον πατερα η ιερη τετρας Μικυ Μαους ,Ποπαϋ,Σεραφινο,Τιραμολα καποια στιγμη μεγαλωσα κατι τις και τεθηκε το θεμα της επιλογης αναμεσα στα 4 και πεσαμε στα Μικυ Μαους και Ποπαϋ.

Οι εξτρα εκδοσεις ηταν μπονους ,τις τσιμπαγα και αυτες οποτε μπορουσα.

Καλοκαιρινες διακοπες στο Λουτρακι και επισκεψη στο πρακτορειο τυπου (πρεπει να υπαρχει ακομα) και σηκωμα απο παλαια Μεγαλα Μικυ και Γελιο και Χαρα,(παλαια απο τα 80ς φανταστειτε σημερα).

 

Καποιο συγκεκριμενο περιστατικο τωρα ισως η πρωτη μου γνωριμια με τα κομικς οπου καποιος φιλος του Πατερα μου του οποιου ο γιος πηγαινε φανταρος και ηθελε να αδειασει την αποθηκη του ,με θυμαμαι τοσο δα να μπαινω μεσα και να σηκωνω οτι υπηρχε απο ποντικια κ.τ.λ και θυμαμαι χαρακτηριστικα να σνομπαρω κατι αθλητικα κομικς τυπου Γκολ μεγαλου μεγεθους,(τωρα το μετανειωσα που τα αφησα και αυτα),καποια στιγμη νομιζω ξαναγυρισα αλλα πηρα την απαντηση οτι τα ειχα παρει ολα.

Απο εκει ξεκινησε η αρρωστεια!

Θυμαμαι το πρωτο τευχος του Κομιξ πως το πηρα,καλοκαιρι του '88 πριν παμε για μπανιο ηξερα την διαφημιση απο τον Μικυ καναμε σταση στο περιπτερο και κρατησα στα χερια μου την πρωτη σουπερ ντουπερ λουξ εκδοση του,ακομα το εχω.

Επισης παλι απο πρακτορειο στο Λουτρακι ειχα τσιμπησει και την Ιστορια και Δοξα της δυναστειας των Ντακ ,με θυμαμαι να ειχα μεινει απο το μεγεθος της εκδοσης καθως και απο τους τοσους γνωστους ηρωες της Ντισνεϋ που ειχε μεσα.

Με θυμαμαι στην αποθηκη στο υπογειο να τα εχω ολα μαζεμενα ,εγω τα μαζευα η μανα τα πεταγε και παλι απο την αρχη,και αλλα και αλλα...

Αυτα οσα ειχαν να κανουν με ποντικια ,το κολλημα με τα Μαρβελ της Μαμουθ και του Καμπανα καθως και του θρυλικου Αγοριου σε αλλο ποστ.

Ωραια χρονια .

Επεξεργασία Ιανουαρίου 20, 2011 από AARDVARK

[PrOWl]

Έχω κι άλλες ιστορίες που περιλαμβάνουν κόμικ ,αλλά σχεδόν όλες σχετίζονται με ξύλο ( τα επιχειρήματά μου υπέρ των κόμικ ήταν πάντα το δεξί και το αριστερό κροσέ) οπότε καλύτερα να τις πούμε από κοντά και όχι εδώ...

 

Ωραια χρονια .

Για 5χρονος,έχεις πράγματι πολλές εμπειρίες!

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 20, 2011 από PrOWl

[PhantomDuck]

Α) Θυμάμαι είχα πάρει το τεύχος Μίκυ Μάους 1.600 επειδή έδινε δώρο μαγικά τρικ, όμως που να ήξερα πως εκεί ξεκίναγε και το πρώτο επεισόδιο του Παπιομυστηρίου! Αυτό ήταν το τεύχος που με είχε μπριζώσει να πηγαίνω κάθε Παρασκευή μετά το σχολείο στο περίπτερο και να διαβάζω το επόμενο επεισόδιο. Ανελλιπώς για 24 εβδομάδες (~6 μήνες) περίμενα πως και πως την Παρασκευή ώστε να πάρω την εβδομαδιαία δόση μου των 6 σελίδων. Καλά ακούσατε, 6 σελίδες ιστορίας ανά τεύχος. Όταν πήρα το δεύτερο τεύχος ανησύχησα μήπως ξέχασαν την ιστορία επειδή έφτανα προς το τέλος και δεν έβλεπα φως στο τούνελ, και η αλήθεια είναι πως όταν είδα ότι έχει μόνο 6 σελίδες ξενέρωσα. Βέβαια αυτό δεν με πτόησε από το να αγοράζω το περιοδικό κάθε εβδομάδα με το που έβγαινε. Όταν διάβασα το τελευταίο τεύχος αισθάνθηκα μία πίκρα. 6 μήνες τελείωσαν, ευτυχώς μετά ξεκίνησε ο Φθόνος και Απληστία και μπήκα στο αντίστοιχο τρυπάκι ξανά.

 

Β) Είχα πάρει από το χωριό μου το Μίκυ Μάους 1.500 το οποίο το θεωρώ ακόμα και σήμερα μία από τις καλύτερες εκδόσεις του Τερζόπουλου. Ό,τι και να πω για το τεύχος είναι λίγο, είχε ιστορία του Romano Scarpa με crossover πάπιες και ποντίκια με όλους τους ήρωες στην οποία έψαχναν για το τεύχος 1.500 που κρατούσα στα χέρια μου, όλες οι ιστορίες ήταν σχετικές με το 1.500, ήταν ενισχυμένο όσο δεν πήγαινε άλλο, είχε του κόσμου τις αφιερώσεις ΚΑΙ ξεκίναγε νέα μίνι σειρά "Οι κυρίαρχοι του γαλαξία" από τον μάστορα Massimo De Vita.

 

Αυτό το καμάρι λοιπόν που λέτε, το είχα μη βρέξει και μη στάξει ώσπου μία μέρα δεν το έβρισκα. Μάλλον το είχα αφήσει στο χωριό και θα πετάχτηκε με συνοπτικές διαδικασίες από καμιά γιαγιά. Κάθε φορά που πήγαινα στο χωριό άδειαζα τα συρτάρια μπας και το βρω αλλά τζίφος. Όλα αυτά άλλαξαν όταν πριν από 3-4 χρόνια γνώρισα τον μαγικό κόσμο των online δημοπρασιών και συγκεκριμένα το fleamarket (το οποίο έχει μετονομαστεί σε e-market). Εκεί έψαξα και βρήκα το πιο κολαριστότατο, deluxάτο, σε 10/10 κατάσταση μέσα σε ζελατίνα και δε συμαζεύεται και το αγόρασα για 10 €. Ακόμα δεσπόζει στη βιβλιοθήκη μου σε περίοπτη θέση, χωρίς τη ζελατίνα όμως επειδή από τότε το έχω διαβάσει μερικές δεκάδες φορές.

[PhantomDuck]

Γ) Είχαμε πάει οικογενειακώς στο συγγενολόι στην Κρήτη για καλοκαιρινές διακοπές όταν ήμουν περίπου 12 χρονών. Εκεί πέρα που καθόμουν στο σπίτι του θείου, έκανα εξερεύνηση στις ντουλάπες και βρήκα ΕΝΑ ΣΩΡΟ σακούλες γεμάτες Μίκυ Μάους, Άρτσι, ΚΟΜΙΞ και δε συμμαζεύεται. Αισθανόμουν λες και είχα βρει χρυσορυχείο. Επειδή θα φεύγαμε σε δύο μέρες έκανα εντατικό διάβασμα επειδή ήθελα να τα τελειώσω όλα. Αυτή η κατάσταση πρέπει να βάρεσε ολίγον κατακέφαλα τους γονείς μου επειδή όλη τη μέρα ήμουν στον καναπέ και δεν έκανα τίποτα άλλο από το να διαβάζω Σε κάποια φάση η μάνα μου είπε πως τα έχω παρακάνει με όλα αυτά τα μικυμάου, και όπως ο ξάδερφός μου και όλος ο υπόλοιπος κόσμος, έτσι κι εμένα θα σταματήσουν να μου αρέσουν και να τα διαβάζω στα 14 μου που θα μεγαλώσω. Μιλάμε είχα πάθει κατάθλιψη, αισθανόμουν πως είχα ακόμα "2 χρόνια ζωής" και αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν να σταματήσει να μου αρέσει κάτι που μέχρι τότε λάτρευα. Ευτυχώς για εμένα αυτά τα παιδικά αναγνώσματα δεν σταμάτησαν να μου αρέσουν ποτέ. Ή αυτό ή δεν έχω μεγαλώσει αρκετά Η μάνα μου πάντως θυμάται ακόμα πόσο είχα στεναχωρηθεί τότε.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 23, 2011 από PhantomDuck

[mits63]

Για κάποιο περίεργο λόγο τα κόμικς ήταν υπό διωγμό στο σπίτι όταν ήμουν μικρός. Λέω περίεργο γιατί ως παιδί διάβαζα μανιωδώς οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια μου. Εφημερίδα καθημερινά, λογοτεχνικά παντός είδους, τους Άθλιους απαραιτήτως μια φορά το χρόνο τουλάχιστον, τα σχολικά βιβλία, μια φορά το χρόνο όταν τα έπαιρνα, μόνο τα ενδιαφέροντα διάβαζα πάνω από μια φόρα. Και κόμικς, Τιραμόλα, Σεραφίνο, "πολεμικά", Μικυ Μαους, Διαπλανητικά, Ζαγκορ, Όμπραξ, Μπλεκ τα πάντα. Τα κόμικς όμως σχίζονταν αμέσως και χωρίς συζήτηση. Το συνηθέστερο επιχείρημα ήταν το "δεν σου προσφέρουν τίποτα" το οποίο πότε δεν κατανόησα, χρόνια μετά κατάλαβα ότι για τους γονείς μου η ανάγνωση ως απόλαυση δεν υπήρχε!

Στα 18 έφυγα από το σπίτι για σπουδές και δεν ξαναγύρισα ποτέ. Πήρα μαζί μου πολλά κόμικς και άλλα έμειναν στα ράφια της βιβλιοθήκης όπου ήταν πλέον ασφαλή: ούτως ή άλλως ότι υπήρχε στη βιβλιοθήκη ήταν δικό μου. Εκτός από αυτά όμως μονίμως η μάνα μου μου έλεγε "σου έχω φυλάξει και άλλα στο εξοχικό", όπου είχα να πάω τουλάχιστον 15 χρόνια. Πήγα πρόπερσι και τα είδα επιτέλους. Είχε φυλάξει ότι είχε γλυτώσει από το σκίσιμο: Καμπανάδες, Αγόρι, Σπαιντερ μαν, τα πρώτα τεύχη του Κομιξ (και το 1 ναι), κοντά 1000 τεύχη. Τακτοποιημένα σε σακούλες παρακαλώ για να μη σκονίζονται!

Περιττό να πω ότι συγκινήθηκα. Χρειάστηκαν μόλις 4 δεκαετίες για να σεβαστούν επιτέλους ότι μου άρεσε να διαβάζω!

Και φυσικά η κόρη μου μπορεί να διαβάσει ότι θέλει...

[x for xepeta]

Παναΐαμ! Οι Άθλιοι είναι τόσο καταθληπτικό βιβλίο! το διάβασα δημοτικό (το μισό). Είναι έγκλημα να το διαβάζει μικρό παιδί. Τόσος πόνος!... Διαβάστε το όταν γίνεται τουλάχιστον 15. Τα βίαια κόμικς σας φταίνε μετά...

 

Η καλύτερη ιστορία στα ποστς αυτά είναι του Dark Chris. Και αυτό επειδή στο τέλος τα βρήκε με τους γονείς του.

 

 

 

[JohnnyMZ]

1.) Η πιο παλιά ανάμνηση που μπορώ να φέρω στο μυαλό μου, σχετίζεται με κόμικς. Στα 3 μου, οι γονείς μου έφεραν στο σπίτι 2 περιοδικά, το Ντόναλντ #15 και το Μίκυ Μυστήριο #23. Το ένα πήρε ο αδερφός μου, το άλλο εγώ. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι ποιο διάλεξα. Τότε εγώ δεν ήξερα να διαβάζω, οπότε κοιτούσα τις εικόνες και έπλαθα με την φαντασία μου διαλόγους. Σ' αυτό το τεύχος δημοσιεύονταν ιστορίες από 3 σχεδιαστές που έμαθα να αναγνωρίζω πολύ εύκολα με τον καιρό (λόγω συνεχούς δημοσίευσης ιστοριών τους στο Ντόναλντ): Σάντρο Ντόσι, Άννα Μαραμπέλι, Λούτσιο Λεόνι (& Εμανουέλα Νέγκριν). Από το Μίκυ Μυστήριο θυμάμαι μου άρεσαν πολύ τα χρώματα...

 

2.) Στο σπίτι πάντα υπήρχαν κόμικς. Πριν από τα δύο περιοδικά που αναφέρω παραπάνω, είχαμε παλιά τεύχη της μάνας μου (μετρημένα στα δάχτυλα όμως) και Αλμανάκο που μάζευε ο αδερφός μου. Εκτός αυτών, έμπαιναν τεύχη της Μαμούθ, Looney Tunes, Γκάρφιλντ, Τζίνι κ.ο.κ. στο σπίτι. Την καλύτερη μπάζα όμως την έκανα απ' αλλού. Μια ηλικιωμένη γειτόνισα, η κυρα-Τόνια, μας επισκέπτονταν τακτικά και έφερνε πίτες, γλυκά, κάστανα, μουσακάδες (), κτλ. Πολύ συχνά, έφερνε και κόμικς του γιου της και της εγγονής της, που δεν τα ήθελαν πια (ορισμένα από τα οποία είχαν υποστεί κόψιμο για κολλάζ ή διάφορες εικαστικές παρεμβάσεις με μαρκαδόρους, στυλό ή ακόμα και χρυσόσκονη! ). Έτσι απέκτησα τα πρώτα μου ΚΟΜΙΞ και διάφορα παλιά Κλασικά και Μίκυ Μάους, αλλά και ορισμένα Μίννι της εποχής. Αγαπημένο ήταν το ΚΟΜΙΞ #100, επειδή περιείχε το Γενεαλογικό Δέντρο των Ντακ, αλλά και το πρώτο επεισόδιο του Βίου & Πολιτείας του Σκρουτζ Μακ Ντακ...!

 

3.) Το πρώτο καλοκαίρι που μπορώ να θυμηθώ είναι αυτό του '99 (πάλι 3 χρονών). Τότε, οι γονείς μου με είχαν αφήσει για λίγο καιρό στο χωριό μου, στην Άλλη Μεριά, παρέα με τη γιαγιά και τον παππού μου. Το μεσημέρι, μετά το φαγητό, έβαλα την γιαγιά μου να μου διαβάσει το πρώτο μου Μίκυ Μάους (#1723). Εκείνη δεν μπήκε στον κόπο να φορέσει τα γυαλιά, και έλεγε δικά της. Το τι γέλιο είχα ρίξει δεν λέγεται!

4.) Όποτε πηγαίναμε καλοκαιρινές διακοπές, έψαχνα στα περίπτερα (παλιά) κόμικς. Αγόραζα κυρίως Ντόναλντ, γιατί έκανα συλλογή και ήθελα να μαζέψω όλα τα τεύχη. Και ο αδερφός μου έκανε συλλογή Αλμανάκο. Το 2004, στην Σκύρο, βρήκαμε ένα περίπτερο κοντά σε μια παραλία που είχε πολλά παλιά τεύχη, απ' όλες τις εκδόσεις. Μέσα σ' αυτά ήταν πολλά Ντόναλντ που δεν είχα. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν με άφηναν να πάρω παρά μόνο 2 τεύχη εγώ, και άλλα 2 ο αδερφός μου. Τότε, ο αγαπημένος μου αδερφός, αντί να πάρει Αλμανάκο που θα προτιμούσε, πήρε 2 τεύχη για μένα, οπότε έφυγα από 'κει με 4 επιπλέον Ντόναλντ στην συλλογή μου!!!

 

5.) Τα καλοκαίρια συνήθως μαζευόμασταν όλα τα παιδιά της γειτονιάς, και παίζαμε επιτραπέζια, κρυφτό, κυνηγητό και ό,τι παιχνίδια θέλετε... Εκτός από αυτά, μια ακόμη αγαπημένη συνήθεια ήταν να βάζω όλα μου τα κόμικς σε μια σακούλα και να τα κατεβάζω κάτω, όπου καθόμασταν και διαβάζαμε... Αυτό γινόταν σταθερά κάθε καλοκαίρι, ώσπου κάποια στιγμή η συλλογή μου δεν μπορούσε να χωρέσει σε μια σακούλα...

 

Πουφ, πολλά έγραψα... Θα συνεχίσω άλλη φορά...

[Dark Chris]

It's time for the sequel! Θα πω και εγώ για την πρώτη μου φορά.

 

Όταν πήγαινα νηπιαγωγείο περίπου, άρχισα να διαβάζω πιο πολύ και έτσι άρχισα να διαβάζω και κόμικς. Είχα αρχίσει να διαβάζω τα πολύ απλά βιβλία αρκετό καιρό και όταν απέκτησα πια κάποια από ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ με τον Λοχαγό Μαρκ και το πρώτο μου Μίκυ Μάους άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά μου ένας απίστευτος κόσμος χρωμάτων. Το συγκεκριμένο ΜΜ (#1927) το διάβαζα κάθε μέρα ώσπου είχα μάθει σχεδόν όλα τα λόγια απ'έξω. Όταν είχα αρχίσει το δημοτικό, ο μπαμπάς μου πήγε να μάθει για το πως τα πάω. Η δασκάλα του είπε ότι ήμουν πολύ καλός μαθητής και ιδιαίτερα στην γλώσσα. Όταν της είπε ότι διαβάζω κόμικς, αυτή του απάντησε "Πολύ ωραία, να συνεχίσει να διαβάσει και θα γίνει πολύ καλός." Από τότε άρχισα να συλλέγω ακόμα πιο πολλές σειρές!!!

[mits63]

Παναΐαμ! Οι Άθλιοι είναι τόσο καταθληπτικό βιβλίο! το διάβασα δημοτικό (το μισό). Είναι έγκλημα να το διαβάζει μικρό παιδί. Τόσος πόνος!... Διαβάστε το όταν γίνεται τουλάχιστον 15. Τα βίαια κόμικς σας φταίνε μετά...

 

Η καλύτερη ιστορία στα ποστς αυτά είναι του Dark Chris. Και αυτό επειδή στο τέλος τα βρήκε με τους γονείς του.

 

 

 

 

Μια ιστορία για το δίκιο και τον νόμο, τον έρωτα και την επανάσταση, την ιστορία και την μοίρα των ανθρώπων καταθλιπτική;

Εγώ θα την έλεγα καταλληλότατη για την εισαγωγή σε ότι καλό έχει βγάλει το είδος μας. Θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα σε έναν εξωγήινο!

[x for xepeta]

Ενήλικο εξωγήινο. Όχι κανένα 11χρονο να το τρομάξουμε να δει τι τραβάς αν κλέψεις ένα ψωμί...

 

Γιατί αν κλέψεις σπίτια και εφημερίδες γίνεσαι βουλευτής.

[zade]

It's time for the sequel! Θα πω και εγώ για την πρώτη μου φορά.

 

Όταν πήγαινα νηπιαγωγείο περίπου, άρχισα να διαβάζω πιο πολύ και έτσι άρχισα να διαβάζω και κόμικς. Είχα αρχίσει να διαβάζω τα πολύ απλά βιβλία αρκετό καιρό και όταν απέκτησα πια κάποια από ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ με τον Λοχαγό Μαρκ και το πρώτο μου Μίκυ Μάους άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά μου ένας απίστευτος κόσμος χρωμάτων. Το συγκεκριμένο ΜΜ (#1927) το διάβαζα κάθε μέρα ώσπου είχα μάθει σχεδόν όλα τα λόγια απ'έξω. Όταν είχα αρχίσει το δημοτικό, ο μπαμπάς μου πήγε να μάθει για το πως τα πάω. Η δασκάλα του είπε ότι ήμουν πολύ καλός μαθητής και ιδιαίτερα στην γλώσσα. Όταν της είπε ότι διαβάζω κόμικς, αυτή του απάντησε "Πολύ ωραία, να συνεχίσει να διαβάσει και θα γίνει πολύ καλός." Από τότε άρχισα να συλλέγω ακόμα πιο πολλές σειρές!!!

 

πω πω φίλε ήσουν καλός στη γλώσσα ε; Εγώ πάντα είχα καλές ιδέες (χάρη στα πολλά κόμικ να φανταστώ) ,αλλά η σύναταξη και η διατύπωση ήταν άστα να πάνε.Ειδκά όταν ήμουν μικρός οι προτάσεις μου ήταν τρομακτικά ασύνδετες.Σαν να διαβάζεις κόμικ του Σταν Λη ήταν...

Ήμουν καλός στα μαθηματικά όμως ,οπότε δεν με ένοιαζε.Και όχι αυτό δεν οφείλεται στα κόμικ...

[Deppy]

πω πω φίλε ήσουν καλός στη γλώσσα ε; Εγώ πάντα είχα καλές ιδέες (χάρη στα πολλά κόμικ να φανταστώ) ,αλλά η σύναταξη και η διατύπωση ήταν άστα να πάνε.Ειδκά όταν ήμουν μικρός οι προτάσεις μου ήταν τρομακτικά ασύνδετες.Σαν να διαβάζεις κόμικ του Σταν Λη ήταν...

Ήμουν καλός στα μαθηματικά όμως ,οπότε δεν με ένοιαζε.Και όχι αυτό δεν οφείλεται στα κόμικ...

 

Και γω μια απο τα ιδια ενω ειμαι καλη στα μαθηματικα στην γλωσσα καθολου . Και να η ευκαιρια για να πουν οι γονεις μου οτι φταινε τα κομικς ...

[tryfev]

Και γω μια απο τα ιδια ενω ειμαι καλη στα μαθηματικα στην γλωσσα καθολου . Και να η ευκαιρια για να πουν οι γονεις μου οτι φταινε τα κομικς ...

Πες στους γονείς σου πως υπάρχουν κι άλλοι που είναι σίγουρα αρκετά μεγαλύτεροι από αυτούς στα χρόνια και που λάτρεψαν και λατρεύουν τα κόμικς από το Δημοτικό μέχρι σήμερα διαβάζοντάς τα μετά μανίας, χωρίς αυτό να τους εμποδίσει να χειρίζονται πολύ καλά (για να μην πω άριστα και μου καταλογισθεί έπαρση) τη γλώσσα. Δεν είναι τα κόμικς που φταίνε κατά τη γνώμη μου για τα κενά που έχεις στη γλώσσα, αλλά η έλλειψη κλίσης σου προς αυτήν και ίσως και ο τρόπος που διδάσκεται το μάθημα αυτό στα σχολεία. ΄Ομως, επειδή είναι όργανο απαραίτητο σε οποιοδήποτε τομέα και αν θελήσεις να σταδιοδρομήσεις, πάλεψέ το. Τρόποι; Λίγο περισσότερο ενδιαφέρον στο μάθημα, διάβασμα όχι μόνο κόμικς αλλά και καλογραμμένων βιβλίων που θα σού υποδείξει ο/η καθηγητής/ρια των Νέων Ελληνικών (έργων ελλήνων λογοτεχνών ή και ξένων ακόμη σε πολύ καλές όμως μεταφράσεις), μαζί με άλλες ιδέες που μπορεί αυτός/ή να σου προτείνει. Από την άλλη, το ότι είσαι καλή στα μαθηματικά (και πιθανότατα και στα άλλα σχετικά μαθήματα όπως φυσική, χημεία κλπ.) είναι θετικό. Φυσικά όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι δεν ασχολείσαι με τα κόμικς τόσο πολύ ώστε να μην σου μένει αρκετός χρόνος για τα μαθήματά σου και κυρίως γι' αυτά που δεν σού αρέσουν.

Δεν ξέρω αν το παράκανα με τις συμβουλές (ή το "κήρυγμα", όπως το έλεγε και το λέει καμιά φορά ακόμη και τώρα η κόρη μου κι ας έχει περάσει τα 30), αλλά κίνητρό μου είναι το ενδιαφέρον μου για τα νέα παιδιά που αγαπούν τα κόμικς ενώ παράλληλα είναι φορτωμένα και με ένα σωρό άλλες υποχρεώσεις.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 30, 2011 από tryfev

[Bahatouridhs]

Το πρωτο μου κομικ ηταν το αλμανακο #11 και το ειχα παρει απο ενα περιπτερο κοντα στην παραλια μαζι με ενα παγωτο σοκολατα, οχι μην ανυσηχειτε δεν το εκανα χαλια με το παγωτο απο κει και περα καθε φορα που εβλεπα περιπτερο ζηταγα να σταματησουμε να παρω κομικς

[Λένα]

Όταν ήμουν γύρω στα 6, ο πατέρας μου άρχισε να μου αγοράζει το Αστερίξ... το πρώτο τεύχος ήταν που μου έφερε ήταν ο Αστερίξ και οι Βέλγοι (το οποίο δεν υπάρχει πια, ξεσκίστηκε είτε από εμένα είτε από κάποιο από τα αδέλφια μου). Βασικά, αργότερα μου είπε ότι δεν περίμενε καν να μπορώ να το διαβάσω, επειδή είχε πολύ μικρά γράμματα και μου το είχε φέρει για πλάκα.

 

Τέλος πάντων, κάποια στιγμή πέφτει στα χέρια μου ένα από τα τεύχη που έχουν στην αρχή μια σελίδα που γράφει vis comica και απο κάτω uderzorix και goscinirix και ακόμη πιο κάτω τις καρικατούρες των δημιουργών ως Αστερίξ και Οβελίξ. Παραξενεμένη, ρώτησα τον πατέρα μου γιατί ήταν ζωγραφισμένοι έτσι. Αυτός, αφ' ενός για να με ξεφορτωθεί, αφ' ετέρου επειδή δεν ήθελε να φανεί ότι δεν είναι παντογνώστης, οπότε έπρεπε να απαντήσει κάτι, μου είπε ότι... έτσι ήταν στην πραγματικότητα ο Αστερίξ και ο Οβελίξ!!! Εγώ εννοείται ότι τον πίστεψα και το είχα πάρει πολύ άσχημα και δεν άντεχα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ την νύχτα και μόνο που δεν έκλαιγα... Βασικά, μπορεί να έκλαιγα και να μην το θυμάμαι, είναι απίθανο να μην έκλαιγα... Το είχα πάρει κατάκαρδα, επειδή ο Αστερίξ, που ήταν ο τότε μεγάλος μου έρωτας, στην πραγματικότητα ήταν κακάσχημος!!!

[Dr.Zed]

έτσι ήταν στην πραγματικότητα ο Αστερίξ και ο Οβελίξ!!!

Δεν το πιστευω!

Το ιδιο ακριβως ψεμα με τον δικο μου πατερα στην ακριβως ιδια εικονα!

Μονο που δεν θυμαμαι σε ποιο ακριβως τευχος!